Η πενθήμερη και η σημασία της…

Δεκ 20128

Ήταν 1992, όταν τεσσάρων ετών καθηγητής σε σχολείο, συνόδευσα τη πρώτη μου πενθήμερη. Χθες γύρισα από την τελευταία μου πενθήμερη. Τι μεσολάβησε, εκτός από μια εικοσαετία; Πολλές πενθήμερες, δεν μπορώ να θυμηθώ, πρέπει να είναι ακόμα τέσσερις ή πέντε – δεν θυμάμαι σίγουρα.  Στη πρώτη εκδρομή, ήμουν απλός συνοδός με πολύ καλούς εκπαιδευτές, όπως η Κατερίνα και ο Μιχάλης. Στη τελευταία εκδρομή ήμουν αρχηγός, με μια καλή ομάδα συναδέλφων και 64 παιδιά… Στη πρώτη εκδρομή, όταν ο φιλόλογος και μέντορας μου στα εκπαιδευτικά, Γιώργος Χουρμέντης με ρώτησε, όταν περιχαρής του ανακοίνωσα ότι θα συνοδεψω “πενθήμερη” : “Πας ή σε στέλνουν” δεν κατάλαβα γιατί. (Γεια σου δάσκαλε,  “εκεί πάνω” που είσαι). Χθες μου έλεγε η “Μαρία” στο Fummicino : “Κύριε το έχετε συνειδητοποιήσει ότι είστε πέντε καθηγητές και έχετε  64 μαθητές, στους οποίους φυσιολογικά αντιστοιχούν 128 γονείς, ενώ εσείς οι πέντε, τους έχετε στην ευθύνη σας για πέντε μέρες και γυρνάτε σε ξένη χώρα (Ιταλία – Ρώμη). Εγώ θα είχα πάρα πολύ άγχος και θα ήμουν εντελώς “σκύλα” και δεν θα άφηνα κανένα να κουνηθεί. (Σχόλιο από άλλο παιδί δίπλα… : Άσε μην τον αγχώνεις τώρα!!!). Της εξήγησα ότι όλα αυτά είναι γνωστά από πριν τα ξεκινήσουμε.

Λοιπόν, τι είναι αυτό που κάνει πέντε καθηγητές να παίρνουν 60 – 70 παιδιά και να γυρνούν για πέντε μέρες την Ελλάδα, ή την Ευρώπη αδιαφορώντας για τους κινδύνους και την κούραση; Νομίζω ότι μπορείτε να το καταλάβετε βλέποντας την φωτογραφία που ακολουθεί :

Δείτε πόσα δυσαρεστημένα πρόσωπα βλέπετε σε αυτή τη φωτό… Μάλλον ελάχιστα αν σκεφτούμε ότι επί πέντε μέρες γράφαμε χιλιόμετρα σε όλη τη Ρώμη και υπάρχει πολύ μεγάλη σωματική κούραση.

Προσωπικά θεωρώ ότι η πενθήμερη εκδρομή, είναι μια μοναδική ευκαιρία εναλλακτικής εκπαίδευσης. (Εκπαίδευση αλλιώς όπως συνηθίζω να λέω).

Η συνύπαρξη μεταξύ των μαθητών, βοηθάει την κοινωνικοποίηση για αυτό και αρκετά συχνά βλέπουμε εντάσεις μεταξύ των μαθητών στις πενθήμερες, μια και οι πολλές ώρες μαζί αποκαλύπτουν πτυχές των συμμαθητών και φίλων τους που δεν φαντάζονταν. Το σημαντικό όμως είναι ότι σχεδόν πάντα, οι σχέσεις αποκαθίστανται. Δεν ξέρω αν το “κρατάνε” αλλά σίγουρα μαθαίνουν  να συζητάνε. Εκεί ο ρόλος ο δικός μας είναι του παρατηρητή και όχι του δικαστή. Έτσι, – μιλώντας για εμένα  – δηλώνω παρών, για να καταλάβουν ότι έχει γίνει αντιληπτή η “κρίση” και αφήνω τα πράγματα  να εξελιχθούν μόνα τους… Αν δεν φαίνεται, σε σύντομο χρόνο, να έρχεται ηρεμία, γίνονται μικροπαρεμβάσεις, αλλά σε καμία περίπτωση δεν παίρνω θέση… Η παραπάνω εξέλιξη είναι σπάνια και μετά από κάποιο χρονικό διάστημα έντασης, επέρχεται γαλήνη.

Μετά η αίσθηση της κοινωνικής ευθύνης. Στο ξενοδοχείο, υπάρχουν και άλλοι ένοικοι,  οι οποίοι δεν συμμερίζονται την ανέμελη διάθεση των μαθητών. Έτσι μαθαίνουν να σέβονται τους “συγκάτοικους” του ξενοδοχείου. Εδώ πρέπει να τονίσουμε ότι είναι απαραίτητο οι καθηγητές που συνοδεύουν να είναι σε εγρήγορση και να τους έχουν τονίσει τη συγκεκριμένη υποχρέωση. Είναι γνωστό ότι τα ξενοδοχεία που φιλοξενούν μαθητές έχουν μεγαλύτερο θόρυβο, μια και οι μετακινήσεις μεταξύ των δωματίων των μαθητών είναι πάρα πολύ συχνές και κοινές. Αυτό που πρέπει να γίνει σαφές είναι ότι οφείλουμε σεβασμό στους ενοίκους που πρέπει να πάνε στη δουλειά τους αύριο το πρωί ή ήρθαν κουρασμένοι από κάποιο ταξίδι. Αυτά συνήθως είναι μακρινά για τους μαθητές, αλλά η συζήτηση με τους καθηγητές τους μπορεί να έχει πολύ καλά αποτελέσματα. Μια καλή ιδέα είναι να είμαστε εκτός ξενοδοχείου μέχρι το απόγευμα, αποφεύγοντας με αυτό το τρόπο τις μεσημεριανές ώρες κοινής ησυχίας. Εμείς όσο μπορώ να θυμηθώ, τα έχουμε καταφέρει και αυτό οφείλεται κυρίως σε ειλικρινείς συζητήσεις μεταξύ μαθητών και καθηγητών. Αλλά δεν φτάνει αυτό. Η ομάδα των συνοδών είναι σημαντικό να λειτουργεί συντονισμένα ώστε οι μαθητές να αισθάνονται ασφαλείς, κάτι που είναι σημαντικό κυρίως στα ταξίδια εξωτερικού.

Η οργάνωση και ο σχεδιασμός της εκδρομής είναι και αυτό ένα έμμεσο μάθημα. Βλέπουν έμπρακτα αν υπάρχει κάποια προχειρότητα, τα αποτελέσματά της, αν υπάρχει κάποια ολιγωρία, τα προβλήματα που πιθανόν να δημιουργηθούν. Αυτό βέβαια προκαλεί ένα παραπανίσιο άγχος στους συνοδούς. Γιατί πρέπει να προλάβουν και όχι να λύσουν τα προβλήματα. Εδώ η ομάδα των συνοδών είναι σημαντικός παράγων. Οι μαθητές χωρίζονται σε ομάδες με ένα καθηγητή αρχηγό σε μικρότερο αριθμό μαθητών. Έτσι η μετακίνηση, η καταμέτρηση και η πρόσβαση σε μουσεία είναι πολύ πιο εύκολη.

Εκτός όπως από τις προγραμματισμένες δραστηριότητες πρέπει να υπάρχει ευελιξία και συντονισμός για το απρόοπτο. Έτσι στην επίσκεψη μας στο Τίβολι, είδαμε τον καιρό να χαμηλώνει, και κόψαμε το μεσημεριανό φαγητό, για να πιέσουμε λίγο το χρόνο. Τους το ανακοινώσαμε σε μια στάση να φάνε “κάτι” μια και δεν θα είχαμε στάση για φαγητό. Πήγαμε στη Villa d’Este και μόλις που προλάβαμε να ολοκληρώσουμε την περιήγηση – με πολύ ψιλή βροχή – και φύγαμε. Δεν είχαμε στρίψει  τη γωνία – που λένε και μας έπιασε μια χιονοθύελλα φοβερή  – και με τις δύο έννοιες της έκφρασης – . Το επόμενο ήταν που θα μπορούσαμε να πάμε “τα παιδιά” μια και είχε παγωνιά και πολύ βροχή. Σίγουρα όχι ο καλύτερος συνδυασμός για βόλτα στη Ρώμη. Και η λύση ήταν… ένα εμπορικό κέντρο. Θα μου πείτε είναι λύση; Λύση ανάγκης ναι και σαφώς όχι αξιοθέατο. Αλλά είχε πολλά “προσόντα”. Τα βασικά είναι : ήταν στεγνό, ήταν ζεστό και είχε φαγητό για κάθε διάθεση και όρεξη. Άρα δεδομένων των συνθηκών ήταν καλό. Οι εκφράσεις τους στο τέλος έδειξε ότι ήταν καλή επιλογή. Κάποια παιδιά βρήκαν και την ευκαιρία να πάρουν τα δωράκια που ήθελαν για συγγενείς και φίλους.

Στο τέλος άφησα το κλασσικό. Να δούνε νέα μέρη και να επισκεφτούν μουσεία και αρχαιολογικούς χώρους του χώρου που βρίσκονται.

Τελικά μια πενθήμερη είναι πολλά, πολλά περισσότερα από το να περάσεις κάποιες μέρες χωρίς διάβασμα ή να κάνεις όλα όσα δεν τολμάς να κάνεις με τους γονείς σου. Και οι καθηγητές έχουν πολλαπλό ρόλο. Μέσα από την συμπεριφορά τους δίνουν στους μαθητές τους πρακτικά μαθήματα σωστής συμπεριφοράς και διαχείρισης καταστάσεων και “κρίσεων”. Αν με ρωτήσετε αν θα ξαναπάω πενθήμερη, η απάντηση είναι ναι, αν και ακόμα δεν κατάφερα να ξεκουραστώ μια και στα τέσσερα βράδια, μάζεψα περίπου 12 ώρες ύπνο…  Γιατί ναι η πενθήμερη δεν είναι για να περνάει καλά ο καθηγητής και τα υπόλοιπα όπου βγάλουν. Είναι “εντεταλμένη υπηρεσία εκτός έδρας” με πολλές απαιτήσεις.

Την καλησπέρα μου…

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

LYCEE FRANCO-HELLENIQUE

ΕΛΛΗΝΟΓΑΛΛΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ

ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ LFH

Εφημερίδα με όλα τα νέα της Ελληνογαλλικής Σχολής Αγίας Παρασκευής Ευγένιος Ντελακρουά

Ποιοι είμαστε όλοι εμείς; Βρισκόμαστε κάθε μέρα στο σχολείο και περνάμε τη μισή μας μέρα μαζί. Μαθητές, καθηγητές… αλλά ποιοι πραγματικά είμαστε; Ποια είναι τα όνειρά μας, ποια είναι τα σχέδια μας; Μέσα από αυτές τις συνεντεύξεις μας δίνεται η δυνατότητα να γνωριστούμε μεταξύ μας… Να πούμε όλα εκείνα που σκεφτόμαστε και δεν λέμε.

Ο υπεύθυνος καθηγητής : Μ. Αλισαβάκης

ΘΩΜΑΣ
ΧΑΡΗΣ
ΤΑΣΟΣ
MHNA
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
ΑΘΗΝΑ
ΕΙΡΗΝΗ Δ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ
ΜΑΡΙΑ
ΘΑΛΑΣΣΙΝΗ
ΒΑΣΙΛΙΚΗ
ΞΕΝΗ
ΙΡΙΑ
ΑΝΔΡΙΑΝΗ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ
ΠΕΤΡΟΣ
ΧΡΙΣΤΙΝΑ
ΔΑΝΑΗ
ΕΙΡΗΝΗ Β
ΓΙΩΡΓΟΣ Ρ
ΓΙΩΡΓΟΣ Β
ΜΑΡΙΑΝΝΑ
ΜΥΡΤΩ
ΟΡΕΣΤΗΣ

ΝΙΚΟΣ

Δεκέμβριος 2012
Δ Τ Τ Π Π Σ Κ
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
31  


Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση
Μετάβαση σε γραμμή εργαλείων