Συμπλήρωσα το ερωτηματολόγιο που αφορά στο πλαίσιο για την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου:
- επειδή ο διάλογος, και ειδικά ο δημόσιος διάλογος, είναι η βάση της δημοκρατίας.
- επειδή δε φοβάμαι. Ούτε τις κραυγές των συνδικαλιστών ούτε τις προθέσεις του υπουργείου. Ο φόβος είναι ο χειρότερος σύμβουλος. Σκεφτείτε καλά ποιοι και γιατί καλλιεργούν το φόβο…
- επειδή οι επαγγελματίες συνδικαλιστές διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους εναντίον της αξιολόγησης. Η πολιτική μου πυξίδα λέει να πάω αντίθετα απ’ ό,τι ζητούν.
- επειδή αξιολόγηση γίνεται ήδη. Είναι άτυπη και κουτσομπολίστικη, έχει αφεθεί σε κομματικές (και άλλες) κλίκες, έχει πελατειακή διάρθρωση και, αν είναι αρνητική, δεν μπορείς να την αντιμετωπίσεις γιατί είναι υπόγεια.
- επειδή σε μια θεσμοθετημένη αξιολόγηση τα γραπτά θα μένουν και κανείς δε θα τολμήσει να αδικήσει συνάδελφο αν κινδυνεύει να ελεγχθεί (στο Δημοσιοϋπαλληλικό Κώδικα περιγράφεται ως σοβαρό πειθαρχικό παράπτωμα «η παράβαση της αρχής της αμεροληψίας», Ν.3528, άρ. 107, §1γ)
- επειδή ήθελα να καταθέσω την άποψή μου ότι ο Σύλλογος Διδασκόντων πρέπει να παραμείνει το κυρίαρχο όργανο εντός του σχολείου
- επειδή ήθελα να καταθέσω την άποψή μου ότι η αξιολόγηση δεν πρέπει να συνδεθεί με τις προαγωγές ή το μισθό του εκπαιδευτικού
- επειδή ήθελα να καταθέσω την άποψή μου ότι μια ανεξάρτητη αρχή αξιολόγησης (εξωτερικός αξιολογητής) θα μπορούσε να αξιολογεί τα στελέχη της εκπαίδευσης κατά τις κρίσεις αλλά δεν θα πρέπει να παρεμβαίνει στην αξιολόγηση των εκπαιδευτικών
- επειδή ήθελα να καταθέσω την άποψή μου ότι πρώτα πρέπει να αξιολογηθούν οι δομές, οι πολιτικές και τα στελέχη και στο τέλος οι εκπαιδευτικοί.
Δεν είμαι αιθεροβάμων, γνωρίζω ότι υπάρχουν μεγάλες πιθανότητες το ΥΠΑΙΘΠΑ να χρησιμοποιήσει το ερωτηματολόγιο ως στάχτη στα μάτια και, τελικά, να φτιάξει ένα σύστημα αξιολόγησης που δε θα αποκαθηλώσει το σημερινό φαύλο κομματικό αλισβερίσι. Όμως προτιμώ την αισιόδοξη αφέλεια από την κυνική άρνηση σε καθετί καινούργιο.
Ενώ θα έπρεπε -πριν το συμπληρώσεις – και εφόσον είσαι θετικός σε παρόμοιες προσπάθειες, να ενημερωθείς από τη βιβλιογραφία για το ποια θα έπρεπε να είναι τα κριτήρια, οι προυποθέσεις και τα βήματα για μια τέτοια κίνηση που έχει μακροπρόθεσμο όφελος!
Εσύ όμως βιάστηκες να εμπιστευθείς την κρίση άλλων!
Ειρήνη,
ακριβώς γι’ αυτό το συμπλήρωσα. Για να συμμετάσχω στη διαδικασία καθορισμού των κριτηρίων. Για να μην αφήσω τα πάντα στην κρίση άλλων.
Αυτός ήταν ο στόχος του ερωτηματολογίου. Δεν πρότεινε. Ρωτούσε.
Και κλείνοντας αυτό το σχόλιο επαναλαμβάνω την τελευταία παράγραφο του άρθρου μου: “Δεν είμαι αιθεροβάμων, γνωρίζω ότι υπάρχουν μεγάλες πιθανότητες το ΥΠΑΙΘΠΑ να χρησιμοποιήσει το ερωτηματολόγιο ως στάχτη στα μάτια και, τελικά, να φτιάξει ένα σύστημα αξιολόγησης που δε θα αποκαθηλώσει το σημερινό φαύλο κομματικό αλισβερίσι. Όμως προτιμώ την αισιόδοξη αφέλεια από την κυνική άρνηση σε καθετί καινούργιο.”
Δημ. Κλωτσοτύρας
ΥΓ. Επειδή γράφεις κάτι για βιβλιογραφία σε παραπέμπω σε ένα παλιότερο άρθρο μου που, αν μη τι άλλο, δείχνει ότι δεν είμαι και τόσο “αδιάβαστος” στις διαδικασίες των εκπαιδευτικών αλλαγών.