Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΟΥ ΜΕΤΑΞΙΟΥ 

    ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ -ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ   ΠΕΡΙΣΤΕΡΑΚΗ ΓΡΗΓΟΡΙΑ

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΟΥ ΜΕΤΑΞΙΟY

EIΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ ΟΡΦΑΝΑΚΟΥ ΟΥΡΑΝΙΑ

 Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΟΥ ΜΕΤΑΞΙΟΥ 

ΣΤΙΧΟΣ : ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ ΔΗΜΗΤΡΑ

Είμαι ο Μεταξοσκώληκας , ο Βόμβυξ της Μορέας

και είμαι ο μεγαλύτερος απ ’όλους της παρέας.

Μια ιστορία θα σας πω για την καταγωγή μου

πού και πώς γεννήθηκε όλη η φυλή μου.

Μα ας πιάσω το νήμα από την αρχή

Μέχρι να φτάσω στη μεταξωτή κλωστή.

Μια φορά κι έναν καιρό το τρεις χιλιάδες προ Χριστού

καθόμουνα αμέριμνος, επάνω σε ένα φύλλο

και έτρωγα με όρεξη  παρέα με ένα φίλο.

Ένα μορεόφυλλο  ήταν η τροφή μου

Και αυτό σε χρόνο μηδέν έγινε η καταστροφή μου.

Ακούστε το πώς έγινε ετούτο το κακό ,

γιατί στην ανθρωπότητα βγήκε σε καλό.

Ξαφνικά κουνήθηκα παρά τη θέλησή μου

Κι αντί το μορεόφυλλο να είναι η τροφή μου

τσουλήθρα φονική έγινε και έσβησε η ζωή μου.

  Έπεφτα! ναι, έπεφτα !νόμιζα στο κενό

μα γρήγορα βρέθηκα στο τσάι το καυτό.

Σε κούπα μιας βασίλισσας Σι Λίγκ Τσι τη λέγανε αυτή

ζούσε σε μια χώρα, την Κίνα μακρινή.

Η βασίλισσα , βγήκε  στην αυλή

Και βρέθηκε να τραβάει από μια κουκουλόφουσκα μεταξωτή κλωστή.

Ναι, ήμουν εγώ στην κουκουλόφουσκα κρυμμένος

Γιατί σαν σκώληκας που ήμουνα είχα ένα τρελό μεθύσι,

Όχι από το πολύ ποτό , μα απ’ τις πολλές στροφές που είχα αρχίσει.

Για να καταλάβετε είκοσι μέρες τρώγαμε συνέχεια νύχτα μέρα

Και τα σαγόνια μας ανοιγόκλειναν προκαλώντας  φοβέρα!

Τίποτε δε γλίτωνε απ’ το πέρασμά μας

γιατί η λαιμαργία είναι χάρισμά μας.

Ναι είκοσι μέρες τρώγαμε και λέγαμε αστεία

έτσι  τελείωνε η κάθε ηλικία

με μπόλικο  φαϊ και  πολύ φασαρία.

Στο ενδιάμεσο είχαμε και στάσεις εργασίας

Στο σύνολο μέρες οχτώ,

και έτσι που λέτε παίρναμε τον ύπνο το σωστό.

Έτσι μεγαλώναμε με ώρες ύπνου εκατό

Και πρηζόμασταν απ’ το πολύ διάφανο υγρό.

Ο ύπνος ήταν  ξεκούραση ,ήταν η αλλαγή μας

Αφού άλλαζε η όψη , μα και όλη η στολή μας.

Είχαμε νέα φορεσιά, όψη νεανική

και ολοταχώς πηγαίναμε για την παραγωγή.

Απ’ την πρώτη ως την Πέμπτη ηλικία ,

το σώμα μας είχε την δική του γοητεία .

Έφτανε τα  εννιά εκατοστά

και κανείς δεν μας στεκόταν εμπόδιο μπροστά.

Έπρεπε όμως να βάλουμε στο στόμα μια φραγή

για να μη σκάσουμε απ’ το πολύ φαί.

Ναι , είκοσι μέρες τρώγαμε και λέγαμε αστεία

μα ήρθ’ ο καιρός να αλλάξουμε πορεία.

Στην αρχή πιανόμασταν απ’ ένα κλαδί,

Βγάζοντας το  υγρό την κάθε στιγμή.

Φως δε θέλαμε άλλο πια, θέλαμε ησυχία,

μα ούτε όρεξη είχαμε για άλλη φασαρία.

Έτσι λοιπόν άρχιζε το κλάδωμα  στα κλαδιά ,

τότε που ήμασταν άγρια παιδιά.

Τυλιγόμασταν επάνω στο κλαδί,

βγάζοντας απ’ το στόμα ακούραστα υγρό

και ο αέρας το μετέτρεπε σε νήμα μεταξωτό.

Δυο μερόνυχτα κρατούσε ο χορός ,

Δυόμιση χιλιόμετρα ήταν ο μεταξωτός ιστός.

Τριακόσιες χιλιάδες ήταν οι στροφές γύρο από τον εαυτό μου

Και έτσι ολοκληρώνονταν  ο σκοπός μου.

Φτιάχνοντας το κουκούλι τελειώνει  σχεδόν η ζωή μου,

λίγες μέρες μετά αρχίζει η αναπαραγωγή μου.

Από αυγό γεννιέμαι και γίνομαι μια κάμπια,

σε χρυσαλλίδα μεταμορφώνομαι

και πεταλούδα ολοκληρώνομαι.

Δώδεκα μέρες κάθομαι μέσα  στο κουκούλι,

μα δεν αντέχω άλλο πια το μαύρο το σκοτάδι,

θέλω να νιώσω του ήλιου το χάδι.

Τρύπα ανοίγω στο λεπτό ,

τον κόσμο να αντικρίσω

και ως πεταλούδα βγαίνω ,το ταίρι μου να βρω ,

να βρω και να γεννήσω!

Χιλιάδες αυγά να αφήσω, να συνεχιστεί η γενιά μου

και ύστερα δοξασμένα να κλείσω τα βλέφαρά μου.

Δεν πρόλαβα να ζήσω, να ζήσω να γεννήσω!

Ήρθε αυτή, η άτυχη στιγμή!

Έπεσα! Ναι! Έπεσα!

Κάηκα ! ζεματίστηκα! πόνεσα πολύ

γιατί η ζωή μου έληξε άδοξα στη  στιγμή!

Αυτή μου η θυσία βγήκε σε καλό

Γιατί η Κίνα γέμισε με έναν μοναδικό θησαυρό.

Για είκοσι αιώνες με φύλαγαν καλά

κι όποιος τα αυγά μου έκλεβε τιμωρούνταν αυστηρά.

Θάνατος ήταν  η ποινή , σκληρή μα το Θεό

μα έτσι και φυλάχτηκε τούτο το μυστικό!

αφού άλλη τροφή, δεν έδινε το μεταξωτό θησαυρό.

Μορεόφυλλα και μεταξόσποροι άξιζαν πολλά

Και η τέχνη του μεταξιού ήταν κρατικά μυστικά.

Κανείς δεν έμαθε ποτέ αυτή την τεχνογνωσία,

Μέχρι που  δυο καλόγεροι έφεραν σπόρο  κρυφά

μια διαταγή στο Βυζάντιο που εκτέλεσαν μυστικά.

Άλλαξαν την ιστορία. αφού στη Δύση διαδόθηκε ύστερα η Σηροτροφία.

Έφτασε στην Ελλάδα , έφτασε στο Σουφλί στους Μεταξάδες

και διαδόθηκε απ’ όλους τους Σποράδες.

Η ζωή μου ξεκινά απ’ το αυγό

Μεταξόσπορος είναι το σωστό.

Μια πεταλούδα με γεννά σα βγει απ’ το κουκούλι ,

σπόρος και αυτή  σήμερα μπαίνουν στο σακούλι.

Δυο ώρες το ζευγάρωμα ,δυο ώρες τα αυγά

και ύστερα ο θάνατος έρχεται και χτυπά.

Πρώτα πεθαίνει το ταίρι μου και ύστερα από δυο μέρες εγώ ,

μια και είμαι παχουλή και αντέχω περισσότερο εγώ.

Αφήνω πεντακόσια αυγά για να συνεχιστεί η επόμενη γενιά.

Τα αυγά μου είναι στην αρχή κίτρινα  μικροσκοπικά,

και αργότερα γίνονται μαύρα και σκληρά.

Το σχήμα τους  συνεχώς σκληραίνει

και το κεφάλι καρφίτσας δεν υπερβαίνει.

Το βάρος του αυγού μου είναι ελαφρύ, μα η δύναμή μου μοναδική.

Δωδεκάμισι γραμμάρια μεταξόσπορου δίνουν έναν ολόκληρο στρατό.΄

Είκοσι χιλιάδες κάμπιες τρώνε ,ένα ολόκληρο φορτηγό.

Πεντακόσια κιλά μορεόφυλλων είναι η τροφή μας

μέχρι να έρθει η ενηλικίωσή μας.

Αφού με εξετάσουν και δουν πως είμαι καλά

στους σηροτρόφους στέλνουν όλα μου τα αυγά.

 Σηροτροφία  λένε την εκτροφή μου, μα και την αναπαραγωγή μου.

Οι σποράδες με πουλάνε στους παραγωγούς

Και αυτοί θα με θρέψουν για να πάρουν τους καρπούς.

Καρποί τους θα’ ναι τα κουκούλια

 θα αναπηνιστούν και την μεταξωτή κλωστή θα επεξεργαστούν .

Μεταξωτά θα φτιάξουν φορέματα καλά

και βασιλιάδες θα ντύσουν με κάθε αρχοντιά .

Άσπρο το κουκούλι άσπρη και η κλωστή,

μα πολλά χρώματα παίρνει σα μπει στη βαφή.

Ύστερα υφαίνει το πανί ο αργαλειός ,μα σήμερα τον λένε αλλιώς.

Μεταξουργία τη λένε αυτή την τεχνική και έχουμε μπόλικη στο κοντινό Σουφλί.

Πάνε δυο αιώνες που ξεκίνησε πολύ καλά

και έκανε τα σουφλιώτικα μεταξωτά παγκοσμίως γνωστά,

μα σήμερα  εμπόδια βρίσκει η αναπαραγωγή ,

αφού δύσκολη είναι η εκτροφή.

Ο σπόρος μου εισάγετε από Κίνα και Ιαπωνία

και έτσι σήμερα γίνεται η σηροτροφία.

 Άλλο εμπόδιο είναι η νάιλον κλωστή

Και έριξε σε όλο τον κόσμο την παραγωγή .

Είναι  φτηνότερο  υλικό από το μεταξωτό

και έτσι προτιμήθηκε από κάθε παραγωγό.

Τριακόσιοι είναι όλοι στη φυλή μου ,

μα μόνο δύο δίνουν τη μεταξωτή κλωστή  μου.

Εγώ ο Βόμβυξ της Μορέας και ένας  άλλος της παρέας

κάνουμε κουκούλια και δίνουμε κλωστή,

γιατί το μορεόφυλλο είναι  μοναδική μας τροφή.

Για μας το καλύτερο φύλλο είναι της άσπρης της μουριάς

Στρώνεται σε μια κρεβάτα με μια  στρωμνή,

όπου χιλιάδες αδέλφια τρώνε το υπέροχο φαϊ.

  Πριν ο άνθρωπος με ανακαλύψει ζούσα σε μια άγρια μορφή,

σήμερα όμως έχω αχρηστευθεί.

Ζω σε κουκουλόσπιτο εκεί είναι η ζωή μου

από τη γέννηση μέχρι την αναπαραγωγή μου.

Έγινα οικόσιτος, χωρίς ανθρώπου χέρι

Ο θάνατος  στημένο μου  έχει το καρτέρι.

Δεν μπορώ να με φροντίσω,

στη ζωή να προχωρήσω,

τα κουκούλια να σας δώσω και καλά να αποδώσω.

Γι’ αυτό καλοί μου φίλοι

Σα θέλετε μεταξωτά ,πάντα να θυμάστε τα λόγια μου τα σοφά

πως το μετάξι δεν είναι εύκολη δουλειά .

Θέλει δουλειά πολύ δουλειά,  από όλους μας φυσικά.

Εμείς τρώμε πολύ και οι άνθρωποι δε κάθονται ούτε στιγμή.

Φέρνουν φύλλα από το μορεώνα

Άλλοτε  τα ψιλοκόβουν

και τις στρωμνές μας καθαρίζουν

γιατί τακτικά βρομίζουν.

Φροντίζουν την υγεία μας , να είμαστε καλά

για να δίνουμε κουκούλια καλά μεταξωτά.

Αγαπητοί μου φίλοι ώρα να αποσυρθώ

ελπίζω να καταλάβατε τον τρόπο όπως ζω.

Και που ξέρετε, ίσως κάποια μέρα, να κάνουμε παρέα

Σαν δείτε το μετάξι στο σπίτι, στο λαιμό ,

πάντα θα θυμάστε για το μεταξωτό.

Θα σκέφτεστε εμένα ως ένα αυγό,

ως κάμπια και έντομο ολομετάβολο.