Η Πληροφορική και οι Πληροφορικοί στον κινηματογράφο

Μία από τις πιο ευχάριστες ενασχολήσεις είναι ο κινηματογράφος αλλά και οι υπολογιστές. Συνδυάζοντας τα, μπορούμε να δούμε πολλές ταινίες με θέμα την Πληροφορική. Κάποιες είναι κλασσικές, κάποιες είναι ανιαρές αλλά πολλές είναι αριστουργήματα.
Κανείς δεν ξεχνάει τα “Παιχνίδια Πολέμου” (1983) ή την τριλογία “Matrix” (1999,2003). Στις πιο παλιές η τεχνολογία φαίνεται τόσο απλή σε σχέση με το σήμερα αλλά τα μηνύματα που μεταφέρουν είναι τόσα πολλά που οι εικόνες δεν μας κάνουν εντύπωση. Πολλές είναι πολύ μπροστά από την εποχή τους, κάποιες δεν αξίζουν την προσοχή μας. Κάποιες από αυτές εκθειάζουν τους υπολογιστές και κάποιες τους υποβαθμίζουν.
Ψάχνοντας στο Διαδίκτυο βρήκα πολλές ταινίες που δεν ήξερα, άλλες που τις είχα ξεχάσει και μερικές που αξίζει κανείς να τις ξαναδεί. DVDs, YouTube αρχεία video δεν έχει σημασία. Η καλή διάθεση αρκεί.

Θυμάμαι πόσο με είχε εντυπωσιάσει αυτή η ταινία όταν την είδα σε ηλικία 10 ετών. Και δεν ήμουν ο μόνος καθώς η ταινία ήταν εισπρακτική και καλλιτεχνική επιτυχία (προτάθηκε για 3 βραβεία Όσκαρ),  και παράλληλα προκάλεσε συζητήσεις σχετικά με τους περιορισμούς και κινδύνους της τεχνητής νοημοσύνης και την πιθανότητα αντικατάστασης των ανθρώπων από μηχανές.

Μια και πρόκειται για ταινία της δεκαετίας του ’80 είναι φουλ στην eigthy-λα (sic): ρούχα, χτενίσματα, αυτοκίνητα, καθημερινά αντικείμενα. Όσο αφορά στην Πληροφορική όμως είναι φουλ στη … seventy-λα: mainframe με φωτάκια που αναβοσβήνουν και μπομπίνες με μαγνητικές ταινίες που περιστρέφονται αδιάκοπα μπρος-πίσω, οθόνες CRT, modem με ειδική υποδοχή για να συνδεθεί το ακουστικό του τηλεφώνου (acoustic coupler modem), προσωπικός υπολογιστής IMSAI (τότε τους έλεγαν home computers και όχι personal computers), δισκέτες 8 ιντσών.

Το σενάριο της ταινίας εξωφρενικό (από τεχνολογικής άποψης): Ο David Lightman (Matthew Broderick) είναι μαθητής λυκείου και τυγχάνει και hacker. Από τον προσωπικό του υπολογιστή αποκτάει πρόσβαση στο σύστημα WOPR που ελέγχει τους πυρηνικούς πυραύλους των ΗΠΑ (κάνει απλώς dial-in και αποκτάει πρόσβαση σε γραμμή εντολών!), χωρίς να γνωρίζει που έχει συνδεθεί. Βρίσκει ένα πρόγραμμα προσομοίωσης πυρηνικού πολέμου και το ξεκινάει νομίζοντας ότι πρόκειται για video game (!!). Το WOPR όμως είναι ένα προηγμένο σύστημα τεχνητής νοημοσύνης (μιλάει κιόλας) και νομίζει ότι γίνεται πραγματική επίθεση με πυρηνικά (!!!). Το υπόλοιπο της ταινίας είναι ένας ατέλειωτος αγώνας κόντρα στο χρόνο για να αποτραπεί ο Γ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος.

Ατάκα που έμεινε στην ιστορία: Shall we play a game? (το WOPR προς τον David).

Σύνδεσμοι

Επίσημη σελίδα του WarGames από την MGM

Σελίδα για το WarGames στην Internet Movie Database (IMDB)

Λήμμα για το WarGames στη Wikipedia

Άρθρο για το WarGames στο περιοδικό WIRED

Καλωσήρθατε!

“Η Πληροφορική και οι Πληροφορικοί στον κινηματογράφο” είναι ένα ιστολόγιο για τον τρόπο που εμφανίζονται στις κινηματογραφικές ταινίες οι τεχνολογίες της Πληροφορικής καθώς και όσοι ασχολούνται με την Πληροφορική.

• Από τους Η/Υ “ντουλάπες με κουμπιά που αναβοσβήνουν”, στους Η/Υ που αποκτούν αυτοσυνείδηση (sic) και θέλουν να κυριέψουν/κατακτήσουν/καταστρέψουν τον κόσμο ή ακόμα και να τεκνοποιήσουν!!!
• Από τα ρομπότ κονσερβοκούτια στα ανθρωπόμορφα ρομπότ με αυτοσυνείδηση (αρέσει πολύ αυτή η ιδέα) και αποκτούν υπαρξιακά προβλήματα.
• Από τους προγραμματιστές nerds στους προγραμματιστές εκατομμυριούχους nerds (δυστυχώς το nerd παραμένει) που θέλουν να κυριέψουν/κατακτήσουν/καταστρέψουν τον κόσμο.

Τελικά το θέματα “αυτοσυνείδηση της μηχανής” και “παγκόσμια κυριαρχία” αρέσουν στους σεναριογράφους 🙂