Δημοτικό Σχολείο Ρουπακίου

Λήψη αρχείου

Στολίσαμε και εμείς με πολλή αγάπη το χριστουγεννιάτικο δεντράκι της τάξης μας. Οι μαθητές του σχολείου τραγούδησαν χριστουγεννιάτικα τραγούδια με την καθοδήγηση της δασκάλας της Μουσικής του σχολείου μας κ. Χρυσούλας Σαλαμπάση. Ευχόμαστε χρόνια πολλά σε όλους με υγεία και αγάπη…

28^Η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940

Κάτω απ’ τον ελεύθερο και γαλάζιο ελληνικό ουρανό, με υψωμένα τα σύμβολα της νίκης γιορτάζουμε πάλι αυτές τις μέρες την ιστορική επέτειο της 28^ης Οκτωβρίου 1940.  Όλοι είμαστε πλημμυρισμένοι από ιερή συγκίνηση και εθνική υπερηφάνεια για την μεγάλη αυτή ημέρα των ελεύθερων ανθρώπων, την ημέρα των ηρώων.

Έχουν περάσει από τότε 82 χρόνια  και όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος όλοι μας, με τα ποιήματά μας, τα τραγούδια μας, τις παρελάσεις μας, θυμόμαστε ή μαθαίνουμε τι έγινε τον καιρό εκείνο.

Ας αφήσουμε το μυαλό μας να περιπλανηθεί αρκετά χρόνια πίσω για να μάθουμε , γιατί σήμερα έχουμε υποχρέωση να τιμάμε και να ευγνωμονούμε όλους όσους αγωνίστηκαν και έδωσαν τη ζωή τους για να ζούμε εμείς σήμερα ελεύθεροι, σε μια ελεύθερη Ελλάδα. Γιατί όπως λέει ο ποιητής:

<<Διαβάτη στάσου προσοχή:

Δω χάμω κείτονται νεκροί

Που δεν επρόδωσαν ποτέ, που δεν είπαν ψέματα, τύραννο δεν προσκύνησαν.

Διαβάτη στάσου προσοχή και μ’  άξιο νου μελέτα τους,

Τι αν χαίρεσαι το ωραίο φως και αν όλο θάρρος περπατάς

Κι αν σε αγαπάνε και αγαπάς κι ό,τι καλό έχεις στη ζωή

Στο χάρισαν τούτοι οι νεκροί>>.

Φαινόταν αρκετό καιρό πριν από την 28η Οκτωβρίου 1940, ότι οι γείτονές μας Ιταλοί του δικτάτορα Μουσολίνι σχεδίαζαν να μας επιτεθούν. Η αρχή έγινε με την ύπουλη βύθιση του αντιτορπιλικού «ΕΛΛΗ», στην Τήνο το δεκαπενταύγουστο. Ήδη όμως τα μαύρα σύννεφα του πολέμου απλώνονταν πάνω από τη μισή Ευρώπη. Και ήρθε το πρωί της 28ης Οκτωβρίου.  Ο Ιταλός  πρέσβης στις 3.00 η ώρα τα ξημερώματα επισκέπτεται τον Έλληνα πρωθυπουργό και του ζητάει να παραδώσει, χωρίς πόλεμο την Ελλάδα, γιατί αλλιώς στις 6.00 το πρωί ο ιταλικός στρατός θα έκανε επίθεση.

Η απάντηση είναι ΟΧΙ. Η λέξη αυτή πετάει σ΄ όλη την Ελλάδα. Ακούγεται πλέον από τα στόματα όλων των Ελλήνων. Κανείς δε σκέφτεται να παραδώσει τα όπλα. Όλοι ετοιμάζονται για πόλεμο. Δε θα αφήσουν τους Ιταλούς να περάσουν στην Ελλάδα.

Αρχίζει έτσι η μεγάλη προετοιμασία. Η Αθηνά και οι άλλες πόλεις μοιάζουν να έχουν γιορτή και όχι πόλεμο. Οι στρατιώτες μας τραβάνε για το μέτωπο, για τα βουνά της Πίνδου, με το χαμόγελο στα χείλη. Ο εθνικός ύμνος, τραγούδια και εμβατήρια ακούγονται παντού. Ο κόσμος χειροκροτεί, συμμετέχει. Ανεβαίνουν όλοι στα τρένα και στα αυτοκίνητα που τους πάνε στο μέτωπο. Κανένας δε σκέφτεται αν θα γυρίσει πίσω.

Οι Ιταλοί , αντί για τις 6.00 το πρωί, αρχίζουν την επίθεσή τους μισή ώρα νωρίτερα. Οι φαντάροι μας όμως πάνω στα βουνά της Πίνδου κρατάνε γερά, ανταμώνουνε μ΄ αυτούς που έρχονται απ΄ όλη την Ελλάδα.

Και το θαύμα έγινε. Οι στρατιώτες μας με ηρωισμό και σιδερένια θέληση, νικούν τον εχθρό. Κυνήγησαν τους «Μακαρονάδες», όπως κοροϊδεύανε τότε τους Ιταλούς, τους νίκησαν σε πολλές μάχες, πήραν την Κορυτσά,  το Αργυρόκαστρο, και πολλές άλλες πόλεις της Βορείου  Ηπείρου. Ξανά τραγούδια νίκης και κοροϊδία για το Μουσολίνι.

Και αυτό που κάνει τους ανθρώπους αυτούς ήρωες , δεν είναι μόνο οι νίκες στα πεδία των μαχών. Μια σειρά από δυσκολίες είχε μπροστά του ο Έλληνας στρατιώτης. Αβάσταχτο το κρύο και το χιόνι πάνω στα βουνά. Ατέλειωτες ήταν οι πορείες μέσα στη λάσπη. Αφόρητη η πείνα  και αναρωτιέται κανείς πώς τα κατάφεραν. Εδώ κρύβεται ο ηρωισμός. Πολεμούσαν  με θέληση, με ψυχή και με καρδιά.

Και τι να πει κανείς για τις γυναίκες της Ηπείρου. Ανέβαιναν τον ανηφορικό δρόμο προς το μέτωπο φορτωμένες πολεμοφόδια για τα παλικάρια τους.

Όλος ο κόσμος θαύμασε το κατόρθωμα των Ελλήνων. Μια χούφτα εμείς ντροπιάσαμε το στρατό του Μουσολίνι.

Οι νίκες μας αυτές ανάγκασαν τους Ιταλούς να ζητήσουν βοήθεια από τους Γερμανούς του Χίτλερ. Ύπουλα οι Γερμανοί επιτέθηκαν στη χώρα μας. Οι Έλληνες ταλαιπωρημένοι. Όμως δε παραδίνονται. Πολεμούν με νύχια και με δόντια. Τώρα ο αγώνας είναι περισσότερο άνισος. Έτσι οι επιδρομείς του Χίτλερ μπαίνουν στην Ελλάδα στις 6 Απριλίου 1941. Την ίδια ώρα η κυβέρνηση και ο βασιλιάς ταξιδεύουν για το Κάιρο. Ο λαός βρέθηκε μόνος, αβοήθητος στο σκοτάδι της κατοχής. Σύντομα όμως, δημιουργήθηκαν αντιστασιακές οργανώσεις και άρχισε ο ανταρτοπόλεμος στα ελληνικά βουνά. Η εθνική αντίσταση προκάλεσε στον κατακτητή σημαντικές απώλειες, με κορυφαίο κατόρθωμα την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου. Οι Γερμανοί αντέδρασαν με μανία: φυλάκισαν, βασάνισαν και εκτέλεσαν χιλιάδες πατριώτες. Έκαψαν ολόκληρα χωριά σ’ όλη την Ελλάδα, όπως το Δίστομο και τα Καλάβρυτα. Οι Έλληνες όμως συνέχιζαν να ποτίζουν το δέντρο της λευτεριάς με το αίμα τους, μέχρι που οι δυνάμεις των φασιστών κατέρρευσαν. Οι Γερμανοί τον Οκτώβριο του 1944 αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την Ελλάδα νικημένοι.

Σήμερα όλοι εμείς γιορτάζουμε την επέτειο του ΟΧΙ . Τη γιορτάζουμε  με καμάρι και ενθουσιασμό. Είμαστε ενωμένοι και αδελφωμένοι. Νιώθουμε δυνατοί. Αγαπάμε την ειρήνη και δε θέλουμε πόλεμο με κανένα λαό. Όμως πιστεύω, αν χρειαστεί, όλοι μας , και πρώτα πρώτα η νεολαία δε θα διστάσει να ξαναπεί το ΟΧΙ  όποιον εχθρεύεται τη χώρα μας. Γιατί η δικαιοσύνη και η ελευθερία ταιριάζουν στους Έλληνες. Εξάλλου έχουμε δώσει πολλά γι αυτή και δε θα την αφήσουμε να χαθεί, γιατί

Χρωστάμε σ’  όσους ήρθαν / πέρασαν

Θα    ’ρθουνε, θα περάσουν

Κριτές θα μας δικάσουν οι αγέννητοι νεκροί.

ΖΗΤΩ Η 28Η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ!

ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΔΑ!

Λήψη αρχείου