Κάμποσο, όχι πολύ μετά το Σχολείο ο δρόμος περνάει εξωτερικά από
έναν παλιό Νερόμυλο, πάνω από έναν χείμαρρο την ε-
ποχή της ανομβρίας. Την παλιά εποχή λειτουργούσε ως νερόμυλος για να εξυπηρετεί τόσο τους κατοίκους της Κοι-
νότητας όσο και τους γύρω από αυτή, της γειτονικής περιοχής.
Το αυλάκι με το νερό που κινητοποιεί το ρόδα του νερόμυλου εις τρόπο που να διαγράφει
κυκλική κίνηση οφειλόμενη στην ταχύτητα της ροής του νερού μέσα από το αυλάκι
αναγκάζοντάς τη να διαγράφει μια ομαλή κυκλική κίνηση γυρίζοντας σταθερά
περί τον άξονα περιστροφής, διασώζεται πραγματικά,αψηφώντας τα σημάδια
του χρόνου, έως τις σημερινές μέρες λες και ότι τίποτε δεν έχει αλλάξει μολονότι
πέρασαν πολλά χρόνια και όλα παραμένουν όπως τότε για να μας θυμίζουν την παλιά εποχή.
Παροδικά, με το πέρασμα των χρόνων, ο παλιός νερόμυλος του χωριού με τον μυλωνά
εγκαταλείφτηκε από τους ανθρώπους οι οποίοι τον χρησιμοποιούσαν τότε καθημερινά για
τα αλέσματά τους αλλά και να παίρνουν τα πολύτιμα διατροφικά στοιχεία τόσο
για τους ίδιους, αλλά και για τις οικογένειές τους και τα παιδιά τους.
Η βοή του νερού (Αγραφιώτης) κατά τη στιγμή της διέλευσής του μέσα από τον χείμαρρο, μέσω του οποίου διέρχεται για να περάσει
από τη γεωγραφική θέση του μύλου έως ότου χυθεί ασυγκράτητο στον γειτονικό υδάτινο χώρο ο οποίος είναι μια λίμνη
ή ακόμα ένα ποτάμι διαμέσου του οποίου φτάνει μέχρι τη θάλασσα.
Τη χρονιά του διορισμού είχε χιονίσει αρκετές φορές μέσα στο χρόνο.
Και ο θόρυβος όταν τα χιόνια στα υψώματα άρχισαν να λιώνουν γινόταν έντονος το βράδυ.
Ακουγόταν μέσα στο δωμάτιο το οποίο χρησιμοποιούσα για να κοιμάμαι, καίγοντας ξύλα αντί για οποιαδήποτε
θερμάστρα ή άλλα θερμαντικά σώματα.
Στο φτερούσειο στη μέση του αντερείσματος περίπου απέναντι, ακουγόταν ο αντίλαλος από
τα βελάσματα την ώρα που το πρωί πάχνιζαν τα ζώα τους, από δίπλα το μονοπάτι που κατηφορίζοντας έφτανε
κανείς στον νερόμυλο για να ανέβει μετά στό βουνό, ανηφορίζοντας…
Απέναντι βρισκόταν η στάνη με τα ζώα του Χρίστου που τάιζε κάθε μέρα, αλλά και που τα έβγανε για τη βοσκή
