ΤΟ ΠΡΟΞΕΝΙΟ

ΣΚΗΝΗ  1η

Βαγγιλί:  Του  κουρίτσι  τΝικόλα,  μι  φαίνιτι  καλό  για  του  γιόκα  μας  Κουσταντή.

Κιντάει,  γνιέθει,  υφαίνει,  ζμώνει,  ανοίγει  φύλλου,  κι   κάθι  φουρά  που  πιρνώ  απού  κει,  τνέχει   πάντα  σκουπιζμένη  τναυλή.

Κωσταντής:  Ιξόν  απ’  αυτά  που  είπις  γναίκα,  είνι  κι  απού  καλή  οικουγένεια  κι  έχει  κι   προίκα.  Θα  στείλουμι  ντΔισπούλου  ντπρουξινήτρα  κι  άμα  τα  συμφουνέσουμι  να  του  πάρουμι  του  κουρίτσι.  

…………………………………………………………………

ΣΚΗΝΗ  2^η

Δέσπου:  Απουλές  Νικόλα  πιρνούσα  ιψές  απ’  τουν  άλλου  του  μαχαλά  κι  μιέκανι  νόημα    η  Βαγγιλί,  η  Κωσταντάκινα,  να  πάου  στου  σπίτιτς.  Όπους  τούφιρι  η  κουβέντα  μ’  είπαν  πως  θελν  τθυγατέρας  για  νύφη.  Του  πιδίτς  είνι  απ’  τα  καλύτιρα  στου  χουριό

Φλάγει  του  κουπάδι,  ουργώνει,  κουρεύει,  αρμέγει  κι  έβγαλι  κι  ντΔιυτέρα  δημοτικού. Στα  νύχια  τουν  παένει  του  χουρό. (κοιτάζει  προς  τη  Χρυσούλου,  τη  γυναίκα  του Κωσταντή)Θα  τούιδις  κι  εισύ  Χρυσούλου  πως  του  παένει  του  Τσιάμκου.

Χρυσούλου:  Πως…τούιδα…πως  δεν  τούιδα.  Άμα  θελν  οι  άντροι  ιμένα  κανένας  λόγους  δε  μι  πέφτει.

Κωσταντής:  Μιόλη  γκαρδιάμας  Δισπούλου.  Στείλτις  ταχιά  μαζί  μι  τουν  παπά  για  να  φκιάσει  του  προικουσύμφουνου  κι  αρκεί  να  τα  βρούμι.

…………………………………………………………………..

ΣΚΗΝΗ  3^η

Παπάς: (Γράφει  διαβάζοντας) Εν  ονόματι  της  Αγίας  Τριάδας,  προστάτιδος  του  χωρίου  Βλαχογιαννίου,  προικίζεται  η  μεγαλυτέρα  θυγατήρ  του  Κωσταντή  Κοντοφέτσιου  με:   Πέστα  Νικόλαε  να  τα  καταγράψω.

Νικόλας:(Σε  κάθε  πρόταση  του  Νικόλα  ο  παπάς  επαναλαμβάνει  την  τελευταία  λέξη)

Ένα  εικόνισμα  του  Μυστικού  Δείπνου σε  χοντρό  ξύλο.

Δύο  μισοφόρια  ολόγερα  και  μπουγαδιασμένα.

Ενάμισυ  ζευγάρι  κάλτσες  κι  ώσπου  να  γίνει  ο  γάμος  θα  γίνουν  δύο.

Δύο  ζευγάρια  παπούτσια,  το  ένα  μπαλωμένο.

Σαράντα  πήχες  βρακοζώνα  και  μετά  το  θάνατο  του  παππού  μας  άλλη  τόση.

Ένα  τσουκάλι.

Τρία  ταψιά  γανωμένα,  το  ένα  μπακιρένιο.

Μία  πήλινη  λαήνα  και  δύο  πήλινα  φλιτζάνια  του  καφέ.

Δυο  γκιούμια.

Τρεις  κότες,  έναν  πετεινό,  δυο  σκλια  και  είκοσι  πρόβατα.

Ένα  πεντακοσιάρικο  και  το  μισό  χουράφι  στ’  Αμπέλια.

Κωσταντής:  A!  Όλα  κι  όλα.  Ιδώ τα  χαλάμι.  Του  θέλουμι  ουλόκληρου  του  χουράφι.  Οι  κιροί  είνι  δύσκολοι.

Νικόλας:  Έχω  κι  άλλα  πιδιά  για  παντρειά.  Άμα  στου  δώσου  όλου  του  χουράφι  κόψι  μι  τουλάχιστου  του  πιντακουσσιάρκου.

 Κωσταντής:  Σβήστου  παπά.

Παπάς:Βάλι  Νικόλα  τνυπουγραφής  ιδώ  που  λέει  η  πιθιρός.

(Οι  συμπέθεροι  Κωσταντής- Νικόλας- Χρυσούλου,  δίνουν  τα  χέρια  και  λένε)

Άιντε  να  μας  ζήσουν.

Παπάς:  Η  Αγία  Τριάς  πάντοτε  στο  πλευρό  τους.  Η  ώρα  η  καλή.

Χρυσούλου:  Να  πάμε  να το   πούμε  και  στα  παιδιά.

 ΔΗΜΗΤΡΗΣ  ΝΤΑΛΛΑΣ