Οι ρίζες του χωριού χάνονται μέσα στα βάθη των χρόνων. Πολλά στοιχεία για την ιστορία του χωριού αντλούμε από το χειρόγραφο βιβλίο του Κωνσταντίνου Γκεργκένη, παλιού κατοίκου του χωριού.

ΤΟ ΟΝΟΜΑ

 Ο ίδιος, μετά από πολύχρονη έρευνα, μας αναφέρει ότι το παλιό χωριό, επί Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, λεγόταν Δογάντζια (ή Ντουγάντζια) και ήταν χτισμένο δύο χιλιόμετρα δυτικά του σημερινού χωριού. Η ονομασία αυτή στηρίζεται μάλλον στη λέξη ντουγάντζι,που είναι αρπακτικό πουλί και δηλώνει την ορεινή και βραχώδη θέση του τότε χωριού.

 Το 1285,όπως αναφέρει, κρούσματα χολέρας εξόντωσαν πολλούς από τους κατοίκους. Όσοι σώθηκαν εγκατέλειψαν το χωριό, στρεφόμενοι ή στη Βάρνα και τη Σωζόπολη, ή στα διπλανά δάση, μέχρι να περάσει η επιδημία. Οι τελευταίοι με τον ερχομό του χειμώνα, αναγκάστηκαν να γυρίσουν στα σπίτια τους . Όμως η δυσοσμία των πτωμάτων που είχαν μείνει άταφα, τους ανάγκασε να φύγουν οριστικά πια από το χωριό και να ψάξουν για καινούριο μέρος να χτίσουν τα σπίτια τους.

 Ψάχνοντας, διάλεξαν τη σημερινή δασώδη τοποθεσία από την ύπαρξη ενός δέντρου 3-4 χρόνων τότε (καραγάτσι ) και επακόλουθα από τη σκέψη της ύπαρξης νερού. Πράγματι, όπως αναφέρεται στα χειρόγραφα, δίπλα στο καραγάτσι άνοιξαν πηγάδι, το οποίο σωζόταν ως το 1928, όπου τότε σκεπάστηκε από τον πρόεδρο Παπαναγιώτου Αθανάσιο, λόγω αλλαγής στη διαμόρφωση της πλατείας.

Από τον πρώτο που έχτισε το σπίτι του εκεί, τον Δημήτριο Τουκμακτσή (ή Τουκμακιώτη) πήρε το όνομά του το χωριό, Τουκμάκι.Τουκμάκι εδώ έλεγαν και το σφυρί των χαλκωματάδων και των λιθοξόων, των μαστόρων που δούλευαν την πέτρα και της έδιναν σχήμα. ?λλωστε, όπως προείπαμε, το χωριό μέχρι σήμερα έχει αυτή την ξεχωριστή ιδιομορφία: είναι πετρόχτιστο και μοναδικό, δηλώνοντας έτσι και την παλιά ασχολία των κατοίκων, αλλά και τα αποθέματα πέτρας που χρησιμοποιήθηκαν ως πρώτη ύλη για την κατασκευή και την εξωτερική μόνωση των σπιτιών του χωριού.

Στους αρχικούς κατοίκους προστέθηκαν και λίγες οικογένειες από το διπλανό χωριό, το Παλιούρι, αλλά και οικογένειες από την Ήπειρο και την Κύπρο. Αυτές οι μετακινήσεις βέβαια, σχετίζονται με το υγιεινό κλίμα του χωριού αλλά και τη γεωγραφική του θέση. Βρίσκεται ανάμεσα σε τέσσερα υψώματα: Τον Προφήτη Ηλία ή Κουρί, την Πάνω Τούμπα, την Κάτω Τούμπα και την Ασβεσταριά. Υψώματα που σε κρίσιμες στιγμές βοήθησαν να σωθεί πολύς κόσμος.

Το σημερινό όνομα Μεταξάδες, το πήρε από το άφθονο μετάξι που παραγόταν από την απασχόληση των κατοίκων με τη σηροτροφία και που αποτέλεσε και τη βασική ενασχόληση τους μέχρι το 1921.

Πηγή: http://gym-metax.evr.sch.gr/dimos_metaxadon/metax_history.htm