Αν και έχουν περάσει μερικές ημέρες από την επίσκεψή μας, θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε θερμά τον κ. Βαγγέλη Παπαδομιχελάκη, που μας έδωσε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε από κοντά πώς παράγεται η ρακή.

Οι περισσότεροι από εμάς αυτήν την περίοδο έχουμε τουλάχιστον μία πρόσκληση να πάμε σε κάποιο καζάνι. Να δοκιμάσουμε από πρώτο χέρι τη ρακή που θα βγάλει το καζάνι και να την εκτιμήσουμε σαν πραγματικοί γευσιγνώστες. Μα κυρίως για να περάσουμε καλά με μια ωραία παρέα.

Μία τέτοια πρόσκληση δέχτηκε και το σχολείο μας. Ή σωστότερα αυτοπροσκληθήκαμε, όμως ο κ. Βαγγέλης μας υποδέχθηκε με μεγάλη αγάπη. Μας κέρασε αμύγδαλα και περιμέναμε να βάλει μία καζανιά, για να δούμε όλη τη διαδικασία. Μέχρι να γίνει αυτό, δε χάσαμε την ευκαιρία να φάμε το δεκατιανό μας και να δοκιμάσουμε και τα αμύγδαλα του κ. Βαγγέλη.

Όταν ήρθε η ώρα όλοι εκπλαγήκαμε από τα μηχανήματα του κ. Βαγγέλη, που όπως μας εκμυστηρεύτηκε ήταν όλα δικές του κατασκευές. Το καζάνι με τα σταφύλια βγήκε από τη φωτιά συρόμενο από ένα μηχάνημα/γερανό. Το ανανεώσαμε με νέα σταφύλια και το καζάνι επέστρεψε στη θέση του συρόμενο με το ίδιο μηχάνημα. Δε χρειάστηκε να σηκώσουμε τίποτα και να κουραστούμε. Όλα ελέγχονταν από ένα τηλεκοντρόλ στα χέρια του κ. Βαγγέλη.

Έπειτα, φτιάξαμε τη φωτιά, ώστε να βράσουν καλά τα σταφύλια και να παραχθεί ατμός. Αυτός ο ατμός περνούσε μέσα από σωλήνες σε ένα νέο δοχείο. Αυτό το δοχείο στην ουσία ήταν υπεύθυνο για τη διαδικασία της υγροποίησης. Έψυχε τον ατμό και τον μετέτρεπε σε υγρό δηλαδή ρακή. Ήταν κάτι σαν ψυγείο, του οποίου το νερό ανανεωνόταν τακτικά, ώστε να είναι κρύο.

Όλα ήταν εντυπωσιακά και ευχαριστηθήκαμε και αυτή μας την εξόρμηση. Ανανεώνουμε το ραντεβού μας με τον κ. Βαγγέλη με μία ξενάγηση αργότερα στο ελαιοτριβείο.