Η ΥΠΟΜΟΝΗ ΣΤΟΝ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ
Η υπομονή είναι μια λέξη που ακούμε καθημερινά, δύσκολα όμως τη μαθαίνουμε και τη κάνουμε πράξη, αλλά ακόμα πιο δύσκολα την εκπαιδεύουμε και την ενισχύουμε σε άλλους. Ζούμε σε μια εποχή, των εύκολων λύσεων (τεχνολογία, αυτοματοποίηση ,μεγάλη ποικιλία αγαθών. Ως εκ τούτου, η απαίτηση άμεσων αποτελεσμάτων δε βοηθά την ανάπτυξη της υπομονής.
Τι εννοούμε όμως με τον όρο υπομονή ; Εννοούμε, την ιδιότητα του ανθρώπου να αντιμετωπίζει με ψυχραιμία δυσκολίες / αντιξοότητες / ταλαιπωρία / πόνο (Schnitker,2012).
Στο πλαίσιο του αθλητισμού ειδικότερα, η υπομονή είναι επίσης αρετή. Για παράδειγμα: Όταν η απόδοση δεν είναι επιθυμητή, όταν υπάρχει πίεση για το αποτέλεσμα του αγώνα, τραυματισμοί, λάθη, αμφισβητούμενες αποφάσεις διαιτητών, συνοχή ομάδας κ.λ.π, τότε το αποτέλεσμα είναι η μειωμένη απόδοση. Ενώ, αν υπάρχει θετική αντίδραση σε δεύτερο χρόνο, τότε η εξέλιξη των προσπαθειών, θα είναι θετική. Για την ανάπτυξη της υπομονής, χρειάζεται εξάσκηση, επιμονή και προσπάθεια .
« Έχω ρεαλιστικές προσδοκίες, εστιάζω στη διαδικασία και προσαρμόζομαι στο παρόν». Στη πορεία ενός αθλητή, είναι αναγκαίοι οι ρεαλιστικοί στόχοι. Ένα γρήγορο επίτευγμα, χωρίς αξιολόγηση της κατάστασής και της σωστής προετοιμασίας φέρνει ανυπομονησία. Η βελτίωση, η επιτυχία έρχεται μέσα από προσπάθεια και αυτό απαιτεί χρόνο. Εστιάζουμε λοιπόν στη διαδικασία παρά στο χρόνο ολοκλήρωσης.
« Επιλέγω να βρω λύση αναγνωρίζοντας τα προβλήματα ως προσωρινά». Εστιάζουμε στα λάθη και στα εμπόδια και τα βλέπουμε ως ανατροφοδότηση σκεφτόμενοι θετικά, θέτοντας το ερώτημα στον εαυτό μας για το τι μπορούμε να κάνουμε κάθε φορά , ώστε να έρθουμε πιο κοντά στο στόχο που έχουμε θέσει.
« Αναγνωρίζω /εντοπίζω τα ερεθίσματα και ανακαλύπτω τι ενοχλεί». Κάνοντας μια ανίχνευση για το τι μας προκαλεί άγχος ,ένταση, χάσιμο ελέγχου στο γήπεδο και οτιδήποτε άλλο αρνητικό συναίσθημα μπορούμε να δούμε τα πράγματα με μια άλλη ματιά και να αναπτύξουμε διαφορετική στρατηγική, βοηθώντας στην κατανόηση και τη μείωση της ανυπομονησίας.
« Μαθαίνω να χαλαρώνω». Είναι πολύ σημαντικό να μάθουμε να χαλαρώνουμε με διάφορες τεχνικές χαλάρωσης. Έτσι όταν καταλαβαίνουμε ότι χάνουμε τον έλεγχο μπορούμε να σταματήσουμε παίρνοντας π.χ. βαθιές αναπνοές από τη μύτη, εκπνέοντας αργά από το στόμα.
« Προετοιμάζομαι για το απρόσμενο». Στον αθλητισμό, όπως και στη ζωή κάποια απρόσμενα γεγονότα, (τραυματισμοί ή διάφορα περιστατικά κατά τη διάρκεια ενός αγώνα, καιρικές συνθήκες) μπορούν να μας αποπροσανατολίσουν. Αποδεχόμαστε αυτό που συμβαίνει και προχωράμε εφαρμόζοντας ένα δεύτερο πλάνο.
Τελειώνοντας θα πρέπει να πούμε ότι η υπομονή δεν εγγυάται την επιτυχία, όμως την ευνοεί. Προδιαθέτει τον αθλητή/προπονητή να αποδώσει και να αναδείξει τις δυνατότητές του με την προϋπόθεση να έχει την πεποίθηση, ότι μπορεί να τα καταφέρει υπερνικώντας τις όποιες δυσκολίες.
ΠΗΓΗ: SPORTPSYCHOOLOGY( Δήμητρα Νούλα, 26/01/2017).