Ταξίδι ζωής!!!

religious literacy

Μαύρος,κίτρινος και κόκκινος Χριστός

Ο μαύρος Χριστός, αφρικανική ποίηση

εικόναΓυρεύω έναν ντόπιο ζωγράφο,
για να μου φτιάσει ένα μαύρο Χριστό.
Να μου ζωγραφίσει τον Κύριό μου και Πατέρα μου
μ’ έναν όμορφο χιτώνα
σαν κι αυτόν που φοράει ο δικός μου γονιός.
Άκουσέ με, Χριστέ μου και Πατέρα μου:
οι λευκοί σε παράστησαν
σαν έναν ωραίο άντρα από τη δική τους φυλή, οι κόκκινοι Ινδιάνοι σε ζωγράφισαν ίδιο μαζί τους,
οι κίτρινοι σου δάνεισαν το χρώμα τους.
Θα αρνηθείς τώρανα πάρεις και το δικό μου χρώμα,το μαύρο;
(Aφρικανική ποίηση από το περιοδικό «Πάντα τα Έθνη», τεύχος 3, 1982)

Read more: http://alliotikathriskeytika.blogspot.com/2016/10/blog-post_34.html#ixzz4yv5RJITv

ΤΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥτης Χριστίνας Κατσαντώνη

Λευκός, μαύρος ή κίτρινος, με αγγελική μορφή, κοντόχοντρος, άστεγος ή σε γυναικείο κορμί, ο Ιησούς στο πέρασμα των χρόνων έχει πάρει διάφορες μορφές. Αλλες θεωρούνται -επιστημονικά- πιστές, στηρίζονται σε ιστορικές έρευνες ή και ιατροδικαστικές αναλύσεις και σε άλλες απλώς η τέχνη αυθαιρετεί -ως άλλωστε δικαιούται. Ας δούμε κάποια από τα πλέον συζητημένα, χαρακτηριστικά και διαδεδομένα ή ασυνήθιστα πρόσωπα του Ιησού και τις ιστορίες τους…

 

Η πιο παλιά απεικόνιση

Η αρχαιότερη γνωστή εικόνα του Ιησού είναι αυτή του Χριστού Παντοκράτορα, η οποία τοποθετείται χρονικά γύρω στον 6ο ή 7ο αιώνα και βρίσκεται στην Αίγυπτο στο μοναστήρι της Αγίας Αικατερίνης. Είναι φτιαγμένη πάνω σε ξύλο με μια τεχνική με κερί, που χαρακτηρίζεται από τις πιο δύσκολες. Θεωρείται πως πρόκειται για μια από τις πιο πιστές απεικονίσεις του Ιησού και είναι αυτή που ταιριάζει περισσότερο σε κάποιες ακόμα παλιότερες απεικονίσεις που βρέθηκαν σε κατακόμβες -από τον 2ο ή 3ο αιώνα.

 

 

 

 

 

 

Το πρόσωπο της Ιεράς Σινδόνης

Η Ιερά Σινδόνη του Τορίνου που -αν και από ιστορικούς θεωρείται πολύ μεταγενέστερη του Ιησού- για πολλούς είναι το πανί που σκέπασε το σώμα του Χριστού μετά τη Σταύρωση, στάθηκε ο οδηγός για την απεικόνισή του. Πάνω στο πρόσωπο της μορφής που είναι μυστηριωδώς αποτυπωμένο πάνω της, ο Αριάλ Ατζεμιάν ζωγράφισε το 1935 το πορτρέτο του Ιησού, το οποίο χρησιμοποιείται πια ευρέως σε σύνθεση με την απεικόνιση από την Ιερά Σινδόνη που πολλοί πιστεύουν ότι είναι η πιο κοντινή στην πραγματικότητα. Εδώ οι πιστοί έχουν κι άλλο ένα επιχείρημα να επικαλεστούν: όταν η αστυνομία έχει το σκίτσο ενός υπόπτου και το συγκρίνει με τις φωτογραφίες εγκληματιών, ανακρίνει όσους συγκεντρώνουν πάνω από 50 «σημεία ομοιότητας» -όπως αποκαλούνται. Ανάλογες δοκιμές στη σύγκριση της εικόνας που αποκαλύπτει η Ιερά Σινδόνη με την εικόνα του Χριστού Παντοκράτορα, έδειξαν ότι υπάρχουν πάνω από 200 τέτοια σημεία!

 

 

 

Το αληθινό πρόσωπο του Ιουδαίου

Η πλέον αμφιλεγόμενη απεικόνιση του Ιησού ανήκει στον Ρίτσαρντ Νιβ και έχει «αποκηρυχτεί» και από τον ίδιο. Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με ένα καλλιτεχνικό έργο, αλλά με μια αναπαράσταση του προσώπου μα βάση αρχαιολογικά ευρήματα -ένα κρανίο της εποχής- και ιατροδικαστικές μεθόδους. Η εικόνα δημιουργήθηκε για τις ανάγκες ντοκιμαντέρ του BBC από όπου και μεταδόθηκε πρώτη φορά ως η εικόνα του Ιησού, γεγονός για το οποίο έφερε πρώτος ενστάσεις ο ίδιος ο δημιουργός της. «Ξαφνικά ερχόντουσαν άνθρωποι από παντού και με ρωτούσαν αν είναι αυτό το πρόσωπο του Ιησού! Μα δεν ήταν καν αυτή η πρόθεσή μου. Δεν προσπάθησα να δημιουργήσω το πρόσωπο του Ιησού αλλά να δείξω πώς είναι το πρόσωπο κάποιου που έζησε στα χρόνια του Χριστού, με βάση όσα γνωρίζουμε και τα ευρήματα που έχουμε από την εποχή…».

 

Η πιο διάσημη εικόνα

Το 1935, ο ζωγράφος από το Σικάγο Γουόλνερ Σάλμαν, έφτιαξε το πορτρέτο με τίτλο Το Πρόσωπο του Ιησού. Η συγκεκριμένη απεικόνιση δεν είναι απλώς άλλο ένα πορτρέτο του Ιησού, αλλά θεωρείται αυτό που έχει αναπαραχθεί περισσότερο (πάνω από 500 εκατομμύρια φορές) και για πολλούς αποτελεί την πλέον πιστή εικόνα του Ιησού που έχουν στο μυαλό τους! Εχουν γίνει μάλιστα έρευνες σε πιστούς, οι οποίοι βλέποντας τη φωτογραφία, τη χαρακτήρισαν… φωτογραφία! Κριτικοί τέχνης θεωρούν ότι δεν είναι καθόλου τυχαία η απίστευτη αποδοχή του συγκεκριμένου πορτρέτου, που δείχνει τον Ιησού με σκούρες ξανθές μπούκλες σε στάση σαν να φωτογραφίζεται για το yearbook του κολεγίου του, σαν να λέει στον θεατή «είμαι ο καλύτερος φίλος σου».

 

Ο γελαστός Χριστός

Είναι μια από τις πιο διαδεδομένες και ασυνήθιστες εικόνες του Ιησού, που κυκλοφορεί ευρέως και σήμερα σε διάφορες παραλλαγές! Ο Ιησούς Χριστός, ο Απελευθερωτής, όπως λέγεται το έργο -έχει γίνει πιο γνωστό βέβαια ως «ο Ιησούς που γελάει»- είναι το διάσημο σκίτσο του άσημου Καναδού Γουίλις Γουίτλεϊ, ο οποίος ζωγράφισε το 1973 τον Ιησού με κάποια από τα συμβατικά χαρακτηριστικά του σε μια εντελώς αντισυμβατική στάση: να έχει ρίξει το κεφάλι πίσω και να έχει αφεθεί σε ένα ασυγκράτητο γέλιο! Το έργο δίχασε, προκάλεσε ορισμένες αντιδράσεις, αλλά και θετικά σχόλια, ενώ υιοθετείται από πολλές χριστιανικές οργανώσεις και γνωρίζει πολλές αναπαραγωγές σε διάφορες εκδοχές -π.χ. έγχρωμη. Εδώ βλέπετε την αυθεντική.

 

Ο κοντόχοντρος Ιησούς!

Το 1939, ο Βρετανός Στάνλεϊ Σπένσερ, θέλησε να πάει κόντρα στο ρεύμα των όμορφων, αγγελικά πλασμένων απεικονίσεων της φυσιογνωμίας του Ιησού και φιλοτέχνησε μια εντελώς διαφορετική εκδοχή: αυτή ενός Ιησού κοντόχοντρου, με βρόμικα γένια και δυσανάλογα, χοντρά δάχτυλα. Το έργο του, που έχει τίτλο «Ο Χριστός στην έρημο: ο σκορπιός», θεωρείται μια τις πιο ξεχωριστές και δυνατές απεικονίσεις, που θέλει να δείξει την αντίθεση ανάμεσα στο δηλητήριο του σκορπιού και στη δύναμη της αγάπης.

 

Ο άστεγος Ιησούς

Ο Τίμοθι Σμαλτζ θέλησε να προσεγγίσει το πρόσωπο του Ιησού από μια εντελώς διαφορετική σκοπιά, χωρίς καν να δείξει το πρόσωπό του. Το γλυπτό που δημιούργησε λέγεται «Ιησούς, ο άστεγος» και δείχνει -σε φυσικό μέγεθος- έναν άνθρωπο ξαπλωμένο πάνω σε παγκάκι, καλυμμένο με μια κουβέρτα -υπάρχει χώρος μάλιστα για όποιον θέλει να καθίσει δίπλα του. Μόνη ορατή αναφορά στον Ιησού, είναι οι πληγές από τα καρφιά στα πόδια του. Εμπνευσμένο από το Ευαγγέλιο του Ματθαίου, το έργο θέλει να περάσει το μήνυμα ότι ο Χριστός είναι δίπλα σε κάθε άνθρωπο που ζει στο περιθώριο, όμως η παρουσίασή του προκάλεσε αντιδράσεις. Αρχικά τον απέρριψε ο Καθεδρικός του Αγίου Πατρίκιου στη Νέα Υόρκη -για τον οποίο προοριζόταν- κι ύστερα οι Αρχιεπισκοπές και του Τορόντο και της Νέας Υόρκης. «Ηταν τόσο παράξενο!» έχει δηλώσει ο δημιουργός. «Για έξι μήνες ο άστεγος Ιησούς ήταν πραγματικά άστεγος…». Μέχρι που πέρσι ο Πάπας ενέκρινε το έργο -επέτρεψε να εκτεθεί και στο Βατικανό- και το έργο σήμερα έχει βρει τη θέση του σε Εκκλησία στο Ντέιβιντσον της Βόρειας Καρολίνα. Στην αρχή, όταν το πρωτοείδαν οι κάτοικοι της περιοχής, νόμιζαν ότι πρόκειται για αληθινό άνθρωπο, κάποιοι μάλιστα είχαν καλέσει και την αστυνομία…

 

Ο Ιησούς όλων των φυλών

Οπως έχει αλλάξει το φύλο, έτσι και το χρώμα του Ιησού δεν είναι πάντα λευκό. Η Αφρική έχει τη δική της, πιστή χριστιανική κοινότητα και η απεικόνιση του Ιησού σε Εκκλησίες της Κένυας ή της Αιθιοπίας τον δείχνει με πιο σκούρο χρώμα και χαρακτηριστικά αφρικανικά (σε εικόνες, ψηφιδωτά και βιτρό). Αντίστοιχα, το χρώμα και τα χαρακτηριστικά του Ιησού διαφοροποιούνται σε εικόνες από τις Φιλιππίνες, την Ινδία ή την Κορέα.

 

Ο Κίτρινος Χριστός

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Κίτρινος Χριστός, 1889, λάδι σε καναβάτσο, 92.1 × 73 cm, Albright-Knox Art Gallery

Αυτοπροσωπογραφία με τον Κίτρινο Χριστό (Autoportrait au Christ jaune), 1890-1891, του Πωλ Γκωγκέν, λάδι σε καναβάτσο, 38 x 46 cm, Musée d’Orsay, Παρίσι, απεικονίζει τον πίνακα αναποδογυρισμένο, “μέσα από αντανάκλαση καθρέφτη”.

Ο Κίτρινος Χριστός (γαλλικάLe Christ jaune) είναι ζωγραφικός πίνακας που δημιούργησε ο Πωλ Γκωγκέν το φθινόπωρο του 1889 στην Ποντ-Αβέν. Μαζί με τον Πράσινο Χριστό θεωρείται ένα από τα πλέον σημαίνοντα έργα του Συμβολισμού στη ζωγραφική.

Ιστορικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Γκωγκέν επισκέφτηκε πρώτη φορά την Ποντ-Αβέν το 1886. Επέστρεψε στην κοινότητα στις αρχές του 1888 για να μείνει μέχρι τα μέσα Οκτωβρίου, οπότε και έφυγε για να συναντηθεί με τον Βίνσεντ βαν Γκογκ στην Αρλ για λίγο περισσότερο από δύο μήνες. Στις αρχές του 1889ο Γκωγκέν γύρισε στην Ποντ-Αβέν για να μείνει εκεί μέχρι την άνοιξη του 1890. Η διαμονή του αυτή διακόπηκε μόνο για μια σύντομη επίσκεψη το καλοκαίρι του 1889 στο Παρίσι για να δει την Διεθνή Έκθεση και για να κανονίσει την Έκθεση Βολπινί. Λίγο μετά την επιστροφή του στην Ποντ-Αβέν ξεκίνησε να εργάζεται πάνω στον Κίτρινο Χριστό.

Τεχνοτροπία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Κίτρινος Χριστός δημιουργήθηκε από τον Γκωγκέν στην Ποντ-Αβέν το 1889. Είναι συμβολικό έργο που απεικονίζει τη σταύρωση του Χριστού να λαμβάνει χώρα στη Βόρεια Γαλλία του δεκάτου ενάτου αιώνα καθώς γυναίκες από την Βρετάνη συγκεντρώνονται σε προσευχή. Συμβολικά η εγκάρδια αφοσίωση των γυναικών έχει προκαλέσει την απόκλιση του Χριστού. Ο Γκωγκέν χρησιμοποιεί σε μεγάλο βαθμό τολμηρές, έντονες γραμμές για να ορίσει τα πρόσωπά του και φυλάει την σκίαση μόνο για τις γυναίκες. Η φθινοπωρινή παλέτα κίτρινου, κόκκινου και πράσινου στο τοπίο αντικατοπτρίζει το κυρίαρχο κίτρινο στη μορφή του Χριστού.

Ο πίνακας αυτός διαθέτει μια ασυνήθιστη θεματική αντιπαράθεση καθώς πρόκειται για αφοσιωμένες χωριάτισσες που προσεύχονται, εμπεριέχει όμως παράλληλα μία αναπαράσταση της Σταύρωσης.

 

Ο Κίτρινος Χριστός (γαλλικά: Le Christ jaune) είναι ζωγραφικός πίνακας που δημιούργησε ο Πωλ Γκωγκέν το φθινόπωρο του 1889 στην Ποντ-Αβέν. Μαζί με τον Πράσινο Χριστό θεωρείται ένα από τα πλέον σημαίνοντα έργα του Συμβολισμού στη ζωγραφική.

Φωτογραφία του χρήστη George Kalarritis - Γιώργος Καλαρρύτης,  Κλινικός Ψυχολόγος.
Φωτογραφία του χρήστη George Kalarritis - Γιώργος Καλαρρύτης,  Κλινικός Ψυχολόγος.
Δείτε το στο slideshare.net

 

 

 

«Ο Χριστός είναι Άραβας»

Ιερείς από όλο τον κόσμο λειτουργούν σε ελληνικές εκκλησίες

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Μάνος Χαραλαμπάκης   | ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ19/04/2007 07:00 |
▅ «Έλληνες ιεραπόστολοι που είχαν έρθει στο Κονγκό ήταν αυτοί που μου γνώρισαν την Ορθοδοξία στα 15 μου» λέει ο πάτερ Θεότιμος Κασόμπο Τσάλα

  

«Ο Χριστός γεννήθηκε σε μια συγκεκριμένη ιουδαϊκή φυλή και σε μια συγκεκριμένη περιοχή. Συνεπώς ήταν όπως είναι ο Άραβας σήμερα. Με αυτά τα χρώματα και τα χαρακτηριστικά. Ωστόσο, εμάς δεν μας ενδιαφέρει αν ήταν Αφρικανός, μαύρος, κίτρινος. Μας ενδιαφέρει ότι σταυρώθηκε και αναστήθηκε». 
O πάτερ Θεότιμος Κασόμπο Τσάλα είναι ιερέας του ναού του Αγίου Θωμά, στην Άνω Κυψέλη. Ασπάσθηκε την Ορθοδοξία στα δεκαπέντε του χρόνια, όταν ήλθε σε επαφή με Έλληνες ιεραπόστολους στην πατρίδα του, το Κονγκό. Δεν είναι ο μοναδικός χριστιανός ορθόδοξος

ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΝΓΚΟ

«Ο χριστιανισμός δέχεται τους πάντες. Πιστούς και ιερείς από όλο τον κόσμο» λέει ο π. Θεότιμος Κασόμπο Τσάλα

ιερέας που έχει έρθει από το εξωτερικό και λειτουργεί σε ιερό ναό στην Ελλάδα.

Σε αρκετές ενορίες της Αττικής συμμετέχουν στις θείες λειτουργίες μαζί με τους Έλληνες και ιερείς από την… Αφρική, τη Συρία, τη Ρουμανία, τη Σερβία, την Ινδονησία. Πρόκειται για ιερωμένους που ήρθαν στην Ελλάδα- οι περισσότεροι για σπουδές- και σήμερα κηρύσσουν το Ευαγγέλιο σε ελληνικές εκκλησίες. Κάποιοι από αυτούς αποφάσισαν να μείνουν μόνιμα, ενώ άλλοι θα επιστρέψουν στις χώρες τους και τις ενορίες τους μετά τις σπουδές τους.

Όπως δείχνουν τα στοιχεία της Εκκλησίας της Ελλάδος, ο μεγαλύτερος αριθμός ιερέων από το εξωτερικό συγκεντρώνεται στα αστικά κέντρα της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, όπου υπάρχουν και Θεολογικές Σχολές. Πάντως σε αντίθεση με άλλους μετανάστες συμπατριώτες τους, οι αλλοδαποί ιερείς που βρίσκονται στην Ελλάδα σπανίως πέφτουν θύματα ρατσιστικής συμπεριφοράς επειδή έχουν άλλο χρώμα ή μιλούν άλλη γλώσσα. «Ο Χριστός δεν κάνει διακρίσεις», λένε.

Έξι χρόνια λειτουργεί στην πολυπολιτισμική γειτονιά της Άνω Κυψέλης ο 48χρονος ιερέας Θεότιμος Τσάλα, που ήρθε στην Ελλάδα το 1986 από το Κονγκό. Όπως λέει στα «ΝΕΑ» οι ενορίτες δεν τον αντιμετώπισαν ποτέ ρατσιστικά λόγω του διαφορετικού χρώματός του ή της καταγωγής του. «Άλλωστε παρά το γεγονός ότι στις περισσότερες αγιογραφίες ο Χριστός εμφανίζεται λευκός, αν πάει κάποιος σε εκκλησίες της Αφρικής θα δει ότι είναι μαύρος… Αυτό οφείλεται στη θεολογία της εικόνας».

Η εικόνα των… πολυφυλετικών ενοριών, δηλαδή με ιερείς από διάφορες χώρες του κόσμου, δεν ξενίζει καθόλου τον πατέρα Θεότιμο. «Αυτή είναι η εκκλησία. Αυτός είναι ο χριστιανισμός» τονίζει και προσθέτει: «Δέχεται τους πάντες, και ιερείς από όλο τον κόσμο όπως και πιστούς από όλο τον κόσμο».

Οι ενορίτες με αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή 

«ΔΕΝ ΕΝΙΩΣΑ ούτε μια στιγμή ξένος στον ναό που ήρθα να λειτουργήσω». Έξι χρόνια λειτουργεί στον ναό του Αγ. Γεωργίου στου Ζωγράφου ο 40χρονος πάτερ Ιωάννης Στόικα. Ήρθε από τη Ρουμανία το 2001 προκειμένου να κάνει το διδακτορικό του στη Θεολογία και μέχρι να το ολοκληρώσει- το υπολογίζει σε ένα με ενάμιση χρόνο- θα βρίσκεται στην εκκλησία του Αγ. Γεωργίου.

Όπως λέει, μπορεί τον πρώτο καιρό να μην ήξερε καλά την ελληνική γλώσσα αλλά αυτό δεν τον δυσκόλεψε να ασκεί τα ιερατικά του καθήκοντα και να επικοινωνεί με τους ανθρώπους της ενορίας. «Θυμάμαι ότι τον πρώτο καιρό οι Έλληνες ιερείς με παρότρυναν να λέω κάποια κομμάτια της θείας λειτουργίας στα ρουμανικά. Γρήγορα βέβαια έμαθα και τα ελληνικά και δεν είχα κανένα πρόβλημα».

«Σε δύο εβδομάδες μπορούσα να κάνω τη θεία λειτουργία στα ελληνικά» 

ΜΟΝΟ το όνομά του και κυρίως η κατάληξη του επιθέτου του- ιτς- «προδίδει» τη σλαβική καταγωγή του. Άλλωστε, ο 45χρονος ιερέας Νέναντ Μιχαΐλοβιτς μιλάει αρκετά καλά ελληνικά. Ήρθε το 2000 στην Αθήνα από τη Σερβία, για σπουδές Θεολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και έπειτα από συνεννόηση της Σερβικής Εκκλησίας και της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, τοποθετήθηκε στον ιερό ναό του Αγ. Σπυρίδωνα στο Παγκράτι. Η διαφορετική καταγωγή του ωστόσο καθώς και η γλώσσα, όπως λέει, δεν στάθηκαν εμπόδιο στην προσαρμογή του στην ενορία, τον πρώτο καιρό. «Μέσα σε 2 εβδομάδες μπορούσα να κάνω τη θεία λειτουργία στα ελληνικά. Άλλωστε, οι ακολουθίες, οι εσπερινοί είναι οι ίδιοι, δεν αλλάζουν. Και βέβαια με βοήθησε και το γεγονός ότι στη Σερβία είχα παρακολουθήσει και μαθήματα αρχαίων ελληνικών».

Τα σχόλια είναι κλειστά.

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση
Μετάβαση σε γραμμή εργαλείων