Αρχική » Άρθρα με ετικέτα 'διαδραστικότητα'

Αρχείο ετικέτας διαδραστικότητα

Ιστορικό

Συν-δημιουργώντας το Wiki “Πολυμέσα στην Εκπαίδευση”

…σε συνέχεια της προηγούμενης δημοσίευσης “Μια Μελέτη περίπτωσης στο Facebook: το κοινωνικό δίκτυο Hellenes Educators”

Τα σχόλια των εκπαιδευτικών σε ανοιχτές ερωτήσεις ανέδειξαν το ενδιαφέρον των συμμετεχόντων στην έρευνα για συνεργασία και συν-δημιουργία μεταξύ τους. Στην ερώτηση “Πώς καταλαβαίνεις τον όρο συν-δημιουργία;” οι απαντήσεις των εκπαιδευτικών συνοψίζονται ως εξής:

  • συνεργατική δημιουργία με κοινό στόχο και κοινό θέμα χωρίς εγωισμό, χωρίς προειλημμένες αποφάσεις για το αποτέλεσμα
  • δημιουργία από κοινού μεταξύ των μελών μιας ομάδας ενός έργου, με συνεισφορά όλων των μελών της ομάδας για την παραγωγή του, με ανταλλαγή απόψεων, συμπληρωματικότητα γνώσεων, επαναστοχοθέτηση κοινής πορείας
  • συνεργατική, παράλληλη, σύγχρονη και ασύγχρονη συνεργασία για την ανάπτυξη υλικού, ή για κάποιο σκοπό, με ανταλλαγή απόψεων, γνώσεων και ερεθισμάτων, με αρμονία για να παρουσιάσουν ένα πόνημα που αποτελεί μέρος του εαυτού τους
  • να “δημιουργήσω κάτι”, όχι απαραίτητα καινούργιο, με την βοήθεια και άλλων συμμετεχόντων μελών, ένα κείμενο, μια παρουσίαση, μια βάση δεδομένων από ασκήσεις, άρθρα για διαγωνίσματα στις διάφορες ειδικότητες, οπτικό υλικό
  • παραγωγή του καλύτερου αποτελέσματος μέσα από διαδικασίες, διαλόγου, διαφωνιών και επίλυσης διαφορών σε επιστημονικό και εκπαιδευτικό επίπεδο.

Στην ερώτηση “Τι δραστηριότητες συν-δημιουργίας θα ήθελες να δεις να γίνονται στο Wiki;” προτάθηκαν:

  • δημιουργία εκπαιδευτικού αλληλεπιδραστικού υλικού για κάθε μάθημα,
  • ανταλλαγή εκπαιδευτικών εμπειριών, απόψεων, προβληματισμών,
  • ομαδικές εργασίες από μαθητές,
  • προτάσεις διδασκαλίας,
  • παιδαγωγική αξιοποίηση των νέων εργαλείων,
  • πρότυπες μελέτες και συγγραφή κειμένων με γλωσσικούς καθαρά στόχους.

Στην ερώτηση “Τι θέματα θα πρότεινες για μελλοντική χρήση και βελτίωση της αξιοποίησης του Wiki στην εκπαίδευση;” ένα ποσοστό 35% πρότεινε θέματα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, διαθεματικότητας, e-twinning συνεργασίες, Επαγγελματικού Προσανατολισμού. Ποσοστό 20% προτείνει ανταλλαγή απόψεων εκπαιδευτικών, ανάπτυξη εκπαιδευτικού υλικού και δραστηριοτήτων, αξιολόγηση μιας εργασίας ενός προγράμματος αλλά και καταγραφή απόψεων των μαθητών σ’ ένα συγκεκριμένο θέμα. Ακόμα προτάθηκαν θέματα Επαγγελματικής Εκπαίδευσης, έρευνας στην Εκπαίδευση, θέματα με γλωσσικούς στόχους και θέματα πρακτικής φύσεως.

Στην ερώτηση “Τι προσεγγίσεις ή εργαλεία θα πρότεινες για μελλοντική χρήση και βελτίωση της αξιοποίησης του Wiki στην εκπαίδευση;” προτάθηκαν περιβάλλοντα τηλεκπαίδευσης (π.χ Moodle) και η άποψη ότι το Wiki απαιτεί την έννοια της παρέας, πολλή συζήτηση και μετά συγγραφή με συγκεκριμένη μεθοδολογία.

Συζήτηση-Συμπεράσματα από τη μελέτη περίπτωσης
Οι Έλληνες εκπαιδευτικοί δικτυώθηκαν και έμαθαν πολύ γρήγορα τη χρήση των περιβαλλόντων που κλήθηκαν να πάρουν μέρος. Γενικά παρατηρούμε ότι οι συμμετέχοντες θεωρούν ότι το Facebook είναι χρηστικό και βοηθά τις κοινωνικές σχέσεις, δε συμβάλλει όμως σημαντικά στη μάθηση.
Το Wiki είχε θετική υποδοχή από τους εκπαιδευτικούς που συμμετείχαν στην έρευνα και έδειξαν έντονο ενδιαφέρον για την αξιοποίησή του ως περιβάλλον συν-δημιουργίας τόσο μεταξύ τους, όσο και με τους μαθητές τους στην εκπαιδευτική πράξη. Οι προβληματισμοί που διατυπώθηκαν αφορούσαν τις τεχνικές της χρήσης του και ανησυχία για πιθανή επικάλυψη ή διαγραφή περιεχομένου άλλου συμμετέχοντα. Το Wiki αποτελεί ένα περιβάλλον συν-δημιουργίας αλλά απουσιάζουν οι τεχνικές χρησιμοποίησης του, ως μαθησιακό εργαλείο.

Σύμφωνα με τις νέες θεωρίες για την κοινωνική νοημοσύνη και τη σχέση της με τη μάθηση (Goleman, 2007) η δημιουργία καταστάσεων, ατμόσφαιρας και περιβαλλόντων όπου οι εκπαιδευόμενοι μπορούν να ενεργοποιήσουν τη δεκτικότητα, τον ενθουσιασμό και να είναι ανοικτοί στη μάθηση είναι πολύ σημαντική. Από αυτήν την οπτική γωνία το Facebook μπορεί να βοηθήσει ως ένα εργαλείο που θα χρησιμοποιηθεί μαζί με άλλα εργαλεία και συστήματα διαχείρισης μάθησης (ΣΔΜ). Είναι πολύ σημαντικό το γεγονός ότι οι συμμετέχοντες ανέπτυξαν το αίσθημα του “ανήκειν” σε διάστημα δυο εβδομάδων. Άρα παρόμοιες κοινωνικές εφαρμογές μπορεί να αποτελέσουν μια αρχή για πιο “φιλικά” Συστήματα Διαχείρισης Μάθησης. Το Facebook ή άλλο περιβάλλον κοινωνικής δικτύωσης μπορεί να υποστηρίξει τη μάθηση δημιουργώντας ένα θετικό κλίμα μεταξύ των μελών του, τα οποία δεν γνωρίζονται και προέρχονται από απομακρυσμένες περιοχές.

Από το άρθρο “Κοινωνική Δικτύωση Εκπαιδευτικών για Συνεργασία και Συνδημιουργία στο Facebook: μια Μελέτη Περίπτωσης”, των εκπαιδευτικών: Σοφίας Παπαδημητρίου, Νίκης Λαμπροπούλου, Μαριάννας Βιβίτσου, Δημήτρη Σπυρόπουλου στα Πρακτικά του 5oυ Πανελλήνιου Συνεδρίου Επιστημονικής Ένωσης Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας για τη διάδοση των Τ. Π. Ε. στην εκπαίδευση «Τ.Π.Ε. & Εκπαίδευση», 4 & 5 Οκτωβρίου 2008.

Μια Μελέτη περίπτωσης στο Facebook: το κοινωνικό δίκτυο Hellenes Educators

Περιβάλλοντα κοινωνικής δικτύωσης – Κοινωνικά Δίκτυα
Σήμερα η ανθρώπινη επαφή, η επικοινωνία πρόσωπο με πρόσωπο, η ανάγκη για συμμετοχικότητα, η αίσθηση της κοινωνικής αναγνώρισης έχουν επηρεαστεί σημαντικά από την ανάπτυξη του Διαδικτύου. Το Διαδίκτυο έχει εξελιχθεί από απλό μέσο δημοσίευσης πληροφοριών σε μέσο κοινωνικής διαδραστικότητας και συμμετοχής. Η κοινωνική δικτύωση είναι μια νέα τάση στο Διαδίκτυο. Η ανάπτυξη των κοινωνικών δικτύων (social networks) στηρίζεται στις θεωρίες των κοινοτήτων πρακτικής (ΚΠ). Στα περιβάλλοντα για υποστήριξη κοινωνικών δικτύων όπως τα Friendster, CyWorld, MySpace, Facebook, Hi5, Ning, οι χρήστες παρουσιάζουν τους εαυτούς τους, τα ενδιαφέροντά τους, τους φίλους τους, εκφράζονται ελεύθερα, δημιουργούν και διατηρούν διαδικτυακές επαφές με αντίστοιχα ενδιαφέροντα. Στους ιστοχώρους της κοινωνικής δικτύωσης μοιράζονται ακόμα φωτογραφίες και βίντεο, δημοσιεύουν και ανταλλάσουν τη μουσική τους, δέχονται σχόλια από φίλους και επισκέπτες, ανταλλάσσουν σκέψεις και πληροφορίες σχετικά με τα ενδιαφέροντά τους, συνδέονται με τις ιστοσελίδες άλλων χρηστών και παίζουν μαζί παιχνίδια. Οι χρήστες μπορεί να γράφονται σε πολλά κοινωνικά δίκτυα αλλά τελικά χρησιμοποιούν εκείνα τα οποία προσφέρουν ελκυστικότητα, λειτουργικότητα και πλήθος εφαρμογών κοινωνικής δικτύωσης (social objects).
Οι Lave και Wenger το 1998 στο έργο τους Κοινότητες Πρακτικής (ΚΠ, Communities of Practice)
ορίζουν την κοινότητα πρακτικής ως μία οργανική κοινότητα ατόμων, που την ενώνουν κοινοί στόχοι, κοινά ενδιαφέροντα και πρακτικές. Με τη συμμετοχή σε μία κοινότητα πρακτικής, επιτυγχάνεται η επικοινωνία, η κοινωνικοποίηση, η διαμόρφωση της ταυτότητας καθώς και η μάθηση. Τονίζουν ακόμα ότι οι άνθρωποι επιθυμούν να ενταχθούν σε μια τέτοια κοινότητα για λόγους κοινωνικής αποδοχής, αυτοεκτίμησης, διεύρυνσης των ενδιαφερόντων τους, αλλά ο κύριος στόχος είναι η συμμετοχή για μάθηση και γνώση.
Οι Διαδικτυακές Κοινότητες Πρακτικής (ΔΚΠ) δημιουργούνται από χρήστες που μοιράζονται ένα κοινό ενδιαφέρον και χρησιμοποιούν το διαδίκτυο αντί για τη δια ζώσης επικοινωνία, η οποία για ποικίλους λόγους είναι δύσκολη ή αδύνατη. Ο Rheingold (1993) χρησιμοποίησε τον όρο “εικονικές κοινότητες” για να αναφερθεί στις διαδικτυακές κοινότητες δηλαδή σε ομάδες ανθρώπων που συμμετέχουν σε δημόσιες συζητήσεις για εύλογο χρονικό διάστημα και που αναπτύσσουν σταδιακά συναισθηματικούς δεσμούς, διαμορφώνοντας έτσι δίκτυα “ανθρώπινων σχέσεων”. Κατά τον Dillembourg (1999) όταν μια ομάδα αλληλεπιδρά με τη χρήση ενός μέσου, σταδιακά συνιστά κοινότητα. Εφόσον η ομάδα χρησιμοποιεί ηλεκτρονική επικοινωνία, η αίσθηση της κοινότητας δεν ξεπηδά αυτόματα. Χρειάζεται χρόνος, απαιτείται αλληλεπίδραση κι ακόμα διαμοιρασμός στόχων. Δεδομένου ότι η ύπαρξη των διαδικτυακών κοινοτήτων στις μέρες μας επεκτείνεται, αυξάνεται η αναγκαιότητα της διερεύνησης των μεθόδων με τις οποίες αυτές είναι δυνατόν να υποστηρίξουν τη μάθηση. Ένα μέρος της εξέλιξης των ΚΠ αποτελούν τα κοινωνικά δίκτυα και οι κοινότητες μάθησης.

Κοινότητες Μάθησης
Κοινότητα μάθησης μπορεί να θεωρηθεί μια μικρή και ευέλικτη ομάδα, η οποία παρέχει πλούσια αλληλεπίδραση, ανταλλαγή και διαπραγμάτευση ιδεών, συγκρούσεις και ζυμώσεις μεταξύ των μελών της, τα οποία ενδιαφέρονται και ενθαρρύνουν ο ένας την επίδοση του άλλου. Οι αλληλεπιδράσεις των μελών μιας κοινότητας μάθησης είναι διαδικασίες διαρκώς εξελισσόμενες και μη στατικές, ούτως ώστε να προσδίδουν στην ομάδα μια δυναμική διάσταση. Η συνεργατική μάθηση (collaborative learning) δεν είναι μόνο μια παιδαγωγική μέθοδος ή μια ψυχολογική διαδικασία αλλά μια σύνθεση των δυο (Dillenbourg, 1999, Lambropoulos et al, 2008) και επιτυγχάνεται όταν τα μέλη της κοινότητας εργάζονται και σκέφτονται μαζί πάνω στο ίδιο έργο με μια διαδικασία επίλυσης προβλημάτων που βασίζεται στο διάλογο και προάγει σημαντικά τη μαθησιακή διαδικασία λόγω της εμφάνισης εκτάκτων και ειδικών μηχανισμών που δεν εμφανίζονται στην εξατομικευμένη μάθηση. Λειτουργώντας μέσα σε ομάδες, τα μέλη μπορούν να ξεπεράσουν τα ατομικά τους όρια και να αναπτύξουν συλλογικές μορφές σκέψης και δράσης.

Το Περιβάλλον Κοινωνικής Δικτύωσης Facebook
Το Facebook (facebook, στο λογότυπό του αναφέρεται με μικρό f) είναι ένα περιβάλλον κοινωνικής δικτύωσης που ξεκίνησε στις 4/2/2004 από τον Mark Zuckerberg, φοιτητή του πανεπιστημίου του Harvard. Κατά τον ιδρυτή του, στόχος του είναι να δώσει τη δύναμη στους χρήστες του να μοιραστούν κοινές εμπειρίες και έναν κόσμο ανοιχτό και συνδεδεμένο. Σήμερα έχει πάνω από 500 εκατομμύρια ενεργούς χρήστες παγκοσμίως που το χρησιμοποιούν για να επικοινωνήσουν και να μοιραστούν πληροφορίες με τα πρόσωπα που τους ενδιαφέρουν περισσότερο σε δίκτυα που σχετίζονται μέσω πανεπιστημίων, θέσεων απασχόλησης ή γεωγραφικών περιοχών. Ο τυπικός χρήστης αφιερώνει ένα μέσο χρόνο 20 λεπτών την ημέρα και τα 2/3 των χρηστών του, επισκέπτονται την πλατφόρμα τουλάχιστον μια φορά ημερήσια (Ellison et. al., 2007). Οι χρήστες μπορούν να επικοινωνούν με τις επαφές τους μέσω μηνυμάτων ή διαφόρων κοινωνικών εφαρμογών (συμμετοχή σε ομάδες με κάποιο κοινό στόχο, forum συζητήσεων, τοπικές και διεθνείς ομάδες διαμαρτυρίας), πληθώρας εφαρμογών ψυχαγωγίας, να ανεβάζουν φωτογραφίες -πάνω από 14 εκατομμύρια καθημερινά- βίντεο, παρουσιάσεις.
Η παρουσίαση και προώθηση του προσωπικού προφίλ, καθώς και η επιθυμία συμμετοχής σε μια κοινότητα είναι τα βασικά κίνητρα για την επίσκεψη αυτών των ιστοχώρων, οι οποίοι είναι πολύ δημοφιλείς στους εφήβους. Στα περιβάλλοντα για υποστήριξη κοινωνικών δικτύων, απαιτείται η προσοχή των μαθητών από την αυτοέκθεση και τη δημοσιοποίηση της ιδιωτικότητάς τους.

Παιδαγωγική αξιοποίηση κοινωνικών δικτύων
Κάνοντας εγγραφή σε ένα περιβάλλον που υποστηρίζει τα κοινωνικά δίκτυα όπως το Facebook ή το Ning , απαιτείται η κατασκευή του προφίλ του χρήστη με στόχο την αλληλεπίδραση μεταξύ των μελών του δικτύου σε forum συζητήσεων, στις εφαρμογές, που περιέχει και τη δημιουργία ή συν-δημιουργία βάσεων δεδομένων με εργαλεία όπως τα ιστολόγια (blogs) ή τα wikis ως χώρους οικοδόμησης γνώσης. Μέσα από το προφίλ των μελών του δικτύου, τις κοινωνικές εφαρμογές του περιβάλλοντος και την αλληλεπίδραση μέσα από τις συζητήσεις αναπτύσσεται σταδιακά η οικειότητα μεταξύ των μελών και η δυναμική της ομάδας. Με αυτές τις προϋποθέσεις μπορεί να αναπτυχθεί η συνεργατική μάθηση και η συν-δημιουργία.
Σύμφωνα με πολλούς ερευνητές (Cropley, 2006; Florida, 2002; Murakami, 2000), ζούμε στην εποχή της δημιουργικότητας (creative era), η οποία αναγνωρίζεται σαν βασικός παράγοντας όχι μόνο για την οικονομική ανάπτυξη αλλά και για την ίδια την επιβίωση κρατών και οργανισμών. Πολλοί ερευνητές (Simonton, 2000, Kampylis et al., 2006, Lambropoulos et.al., 2008) πιστεύουν ότι η επιστημονική έρευνα για τη δημιουργικότητα πρέπει να δώσει πρακτικές εφαρμογές και προγράμματα για όλα τα επίπεδα της εκπαίδευσης ώστε να καλύψει την απαίτηση των καιρών για μια δημιουργική εκπαίδευση. Η μάθηση και η δημιουργικότητα βασίζονται σε γνωσιακές διαδικασίες αλλά ταυτόχρονα είναι από τη φύση τους κοινωνικά φαινόμενα (Candy & Edmonds, 1999). Η μελέτη της συνεργατικής δημιουργικότητας (συν-δημιουργικότητας, co-creativity) μέσα από ολιστικά και ενοποιητικά μοντέλα γίνεται επιτακτική στην εκπαίδευση, όπου ομάδες ανθρώπων με διαφορετικές ειδικότητες είναι αναγκαίο να συνεργαστούν για τη παραγωγή ενός “προϊόντος” που δεν μπορεί να παραχθεί από ένα μόνο άτομο.

Μελέτη περίπτωσης Facebook: το κοινωνικό δίκτυο Hellenes Educators
Οι Έλληνες εκπαιδευτικοί αποτελούν μια ΚΠ. Οι Έλληνες εκπαιδευτικοί κλήθηκαν μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου να συμμετέχουν στο κοινωνικό δίκτυο Hellenes Educators . Πρωταρχική σημασία δόθηκε στην ανάπτυξη ενθουσιασμού, χαράς, ενσυναίσθησης και εμπιστοσύνης μέσω του προφίλ τους. Ο Schuster (1995) επισημαίνει ότι “η χαρά” συνδέεται με τις ενδορφίνες και εγκεφαλίνες ορμόνες, σημαντικά στοιχεία στη μάθηση. Ο Goleman στην “Κοινωνική νοημοσύνη” επισημαίνει ότι “ο εγκέφαλός μας είναι κοινωνικός, εμείς οι άνθρωποι έχουμε σχεδιαστεί για κοινωνικότητα, βρισκόμαστε διαρκώς απασχολημένοι σε έναν ‘νευρωνικό χορό’ που συνδέει τον δικό μας εγκέφαλο με τον εγκέφαλο των άλλων γύρω μας, είμαστε ικανοί για ενσυναίσθηση, συνεργασία και αλτρουισμό, αρκεί να αναπτύξουμε την κοινωνική μας νοημοσύνη και να καλλιεργήσουμε αυτές τις ιδιότητες”. Η ενσυναίσθηση και η εμπιστοσύνη μεταξύ των εκπαιδευτικών και μεταξύ εκπαιδευτικών-διαχειριστών αναπτύσσεται με την υποδειγματική κατασκευή του προφίλ των διαχειριστών (Lambropoulos, 2008). Οι Huber (1990), Olson and Lucas (1992), επιμένουν στη διατήρηση της δομής των συνηθισμένων εργασιακών περιβαλλόντων (Crook, 1994:191) δεδομένου ότι αποτελούν πλούσια αλλά άτυπα πρότυπα καθημερινής επικοινωνίας. Η “μεταφορά” (spatial metaphor) της ΚΠ σε συνηθισμένο εργασιακό περιβάλλον έγινε με την ύπαρξη ρόλων σχετικών με τη ναυσιπλοΐα: Καπετάνιοι, Λοστρόμοι, Καντινιέρης, Ναυαγοσώστρια ώστε να “σπάσει ο πάγος” μεταξύ αγνώστων. Η χαρά της ανακάλυψης ήταν δεδομένη καθώς οι περισσότεροι πήραν μέρος στο Facebook για πρώτη φορά με τη συμμετοχή τους στο γκρουπ Hellenes Educators. Το περιβάλλον του Facebook έδωσε τη δυνατότητα για να αναπτυχθεί η οικειότητα μεταξύ των μελών του δικτύου μέσα από το προφίλ τους και τις κοινωνικές εφαρμογές του και η αλληλεπίδραση μέσα από τις συζητήσεις.
Με αυτές τις προϋποθέσεις μπορεί να αναπτυχθεί η συνεργατική μάθηση και η συν-δημιουργία. Ο κοινός στόχος ήταν η συνεργασία εκπαιδευτικών που είναι ευαισθητοποιημένοι στις νέες τεχνολογίες και η ανταλλαγή απόψεων για την αξιοποίηση των πολυμέσων στη διδακτική πράξη. Ο κοινός χώρος οικοδόμησης γνώσης ήταν το Wiki “Πολυμέσα στην Εκπαίδευση”. Στη διάρκεια της έρευνας οι συμμετέχοντες εκπαιδευτικοί κατέγραψαν και συζήτησαν εμπειρίες και απόψεις σχετικά με την αξιοποίηση των πολυμέσων στην τάξη τους. Οι διαχειριστές σχεδίασαν μια αρχική δομή, η οποία στην πορεία ενισχύθηκε μαζί με την ανάπτυξη του περιεχομένου.

Από το άρθρο “Κοινωνική Δικτύωση Εκπαιδευτικών για Συνεργασία και Συνδημιουργία στο Facebook: μια Μελέτη Περίπτωσης” των εκπαιδευτικών: Σοφίας Παπαδημητρίου, Νίκης Λαμπροπούλου, Μαριάννας Βιβίτσου, Δημήτρη Σπυρόπουλου στα Πρακτικά 5oυ Πανελλήνιου Συνεδρίου Επιστημονικής Ένωσης Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας για τη διάδοση των Τ. Π. Ε. στην εκπαίδευση «Τ.Π.Ε. & Εκπαίδευση», 4 & 5 Οκτωβρίου 2008.

Μάθηση μέσω της ψηφιακής διαδραστικής τηλεόρασης (t-learning)

Στη δημοσίευση με τίτλο «Μάθηση μέσω της ψηφιακής διαδραστικής τηλεόρασης (t-learning) για κοινωνική ένταξη» (http://www.elearningpapers.eu/ index.php?page=home&vol=12) των Chiara Sancin, Project Manager Senior, DIDA Valentina Castello, Innovation Department Head, DIDA, Vittorio DellAiuto, BEACON Project Coordinator, DIDA, Daniela Di Genova, BEACON Fellow, DIDA, το ενδιαφέρον επικεντρώνεται σε ερευνητικά θέματα που σχετίζονται με τις εφαρμογές μάθησης μέσω της ψηφιακής διαδραστικής τηλεόρασης (tlearning). Πιο συγκεκριμένα, αφορά σε θέματα ψηφιακού διαχωρισμού και κοινωνικής ένταξης καθώς και στα πιο σημαντικά χαρακτηριστικά στοιχεία της t-learning. Η δημοσίευση περιλαμβάνει επίσης τα βασικά συμπεράσματα που απορρέουν από το σχέδιο Beacon, που χρηματοδοτείται από το 6ο Πρόγραμμα Πλαίσιο. Το BEACON (Brazilian European Consortium for DTT Services) είναι ένα τριετές καινοτόμο ερευνητικό σχέδιο για την Επίγεια Ψηφιακή Τηλεόραση με τρεις βασικούς στόχους:

  • Την ανάπτυξη διαλειτουργικότητας μεταξύ των προτύπων της Ευρωπαϊκής (DVB) και της Βραζιλιάνικης (SBTVD) Επίγειας Ψηφιακής Τηλεόρασης
  • Την μελέτη μιας μεθοδολογίας για εξ αποστάσεως μάθηση μέσω της ψηφιακής τηλεόρασης
  • Την παροχή υπηρεσιών t-learning σχετιζόμενων με την κοινωνική ένταξη στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας.

Ως t-learning θεωρούμε τη μάθηση δια μέσου της διαδραστικής ψηφιακής τηλεόρασης IDTV (Interactive Digital Television), η οποία μπορεί να αποδειχθεί εξαιρετικά ωφέλιμη στις χώρες που έχουν χαμηλό βαθμό πρόσβασης στο διαδίκτυο. Ο όρος t-learning μπορεί να συνδεθεί με την απόδοση του διαδραστικού υλικού, του περιεχομένου και των υπηρεσιών επιμόρφωσης με τη χρήση ενός ψηφιακού αποκωδικοποιητή. Τα στοιχεία χρηστικότητας της t-learning και η δυνατότητα διάχυσής τους σε ευρύτερη κλίμακα από ότι η e-learning ανοίγουν νέα σενάρια διδασκαλίας που απευθύνονται σε μεγαλύτερο αριθμό πιθανών χρηστών, σε ότι αφορά την τυπική και μη τυπική επιμόρφωση / κατάρτιση. Η πραγματική ανάπτυξη του συστήματος t-learning και των εφαρμογών του, βασίζεται στην ενοποίηση των δυνατοτήτων και των λειτουργιών που προσφέρουν τόσο η Επίγεια Ψηφιακή Τηλεόραση όσο και η e-learning, ιδίως σε ότι αφορά την αυξανόμενη διάδραση, με την εμφάνιση ευκαιριών για περισσότερο εμπλεκόμενες εικονικές κοινότητες και κοινότητες μάθησης.

Η ψηφιακή επίγεια τηλεόραση (DTT: Digital Terrestrial Television) είναι μια εφαρμογή ψηφιακής τεχνολογίας που συγκρινόμενη με την αναλογική, προσφέρει μεγαλύτερο αριθμό καναλιών, καλύτερη ποιότητα εικόνας και ήχου μέσω συμβατικής κεραίας ή δορυφορικού πιάτου ή καλωδιακής σύνδεσης. Η  DTT αποτελεί μια πολυκάναλη εκπομπή δεδομένων που επηρεάζει όχι μόνο την τεχνολογία αλλά και το ίδιο το περιεχόμενο. Η DTT είναι μια ευκαιρία αφενός για τους καταναλωτές (καλύτερης ποιότητας υπηρεσίες και προγράμματα) και αφετέρου για τους προμηθευτές και τις μονάδες παραγωγής (κέρδη από την ανάπτυξη της νέας τεχνολογίας και αγοράς).

Η t-learning χρησιμοποιεί διαδραστικό επιμορφωτικό υλικό  και εργαλεία χρησιμοποιώντας έναν ψηφιακό αποκωδικοποιητή που ονομάζεται STB:SET TOP BOX. To STB έχει περιορισμένο κόστος, απλή διεπαφή (interface), δεν απαιτεί σύνθετες λειτουργίες (άνοιγμα, επιλογή καναλιών). Τα σημαντικά κριτήρια για τον σχεδιασμό ενός γενικευμένου κέντρου που προσφέρει DTT υπηρεσίες ανφέρονται  σε αρχιτεκτονική που υποστηρίζει:

  • μεγάλο αριθμό χρηστών (της τάξεως των 1000000)
  • μεγάλο αριθμό επαφών αλληλεπίδρασης (της τάξεως των 10000)
  • δυνατότητα να αναπτυχθούν μηχανισμοί ασφαλείας διατήρησης της πληροφορίας που ανταλλάσσεται.

Το πλήθος των ανθρώπων που θα έχουν πρόσβαση στο t-learning υπολογίζεται μεγαλύτερο συγκριτικά με αυτούς που ακολουθούν e-learning. Με την ανάπτυξη νέων υπηρεσιών προστιθέμενης αξίας βασιζόμενων στην τεχνολογία της Επίγειας Ψηφιακής Μετάδοσης Βίντεο (DVB-T) μας δίνεται η δυνατότητα να απευθυνθούμε σε μεγάλο αριθμό τελικών χρηστών. Ο κύριος στόχος είναι η προσφορά υπηρεσιών μάθησης σε χρήστες οι οποίοι – είτε για οικονομικούς είτε για πολιτιστικούς λόγους – δεν διαθέτουν Η/Υ ούτε σύνδεση στο Διαδίκτυο, είναι όμως κάτοχοι τηλεόρασης και να τους δοθεί η ευκαιρία να αποκτήσουν γνώσεις σε πολλούς τομείς, ώστε να βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητά τους μέσα στην αγορά εργασίας. Οι νέες πλατφόρμες μετάδοσης ψηφιακού περιεχομένου θα συμβάλλει στη μελλοντική πολυμορφία των μέσων σε πολλές χώρες και θα αυξήσει τις πιθανότητες των πολιτών για πρόσβαση σε μαθησιακές δραστηριότητες όπως και σε κυβερνητικές και πολιτιστικές υπηρεσίες.

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση