ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΑ ΜΟΤΙΒΑ ΣΤΗ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΤΕΧΝΗ
ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΑ ΜΟΤΙΒΑ ΣΤΗ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΤΕΧΝΗ
Η τέχνη αποτελεί σαφέστατα την πιο προσιτή και γνωστή έκφραση κάθε πολιτισμού, πολύ δε περισσότερο του Βυζαντινού, καθώς είναι αδιάσειστη πηγή ιστορικής αλήθειας για μια εποχή που αναμείχθηκε και περιβλήθηκε από το μύθο. Συνήθως όταν μιλάνε για τη Βυζαντινή τέχνη, στο μυαλό μας έρχεται κατά κύριο λόγο η εκκλησιαστική. Κάτι τέτοιο είναι αναπόφευκτο επειδή με τις καταστροφές , τις επιδρομές λαών και τη γενικότερη οικονομι-κή δυσπραγία που γνώρισε κατά περιόδους αυτός ο πολιτισμός, τα δείγματα κοσμικής τέχνης είτε καταστράφηκαν είτε μεταφέρθηκαν σε ιδιωτικές και εκκλησιαστικές συλλογές της Ευρώπης.
Μέσα από τη μελέτη των έργων που διαθέτουμε κατανοούμε σαφέστατα ότι αυτό που ονομάζουμε Βυζαντινή τέχνη αποτελεί τη συνέχεια και την εξέλιξη της ελληνικής και ρωμαϊκής παράδοσης. Τα θέματα που απασχόλησαν τους καλλιτέχνες, οι τεχνοτροπίες που εφαρμόστηκαν και οι αρχιτεκτονικοί τύποι ουσιαστικά ακολουθούν την παράδοση που ήδη είχε παγιωθεί στην ανατολική πλευρά της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Όλα αυτά, βέβαια, τροποποιήθηκαν, διορθώθηκαν δογματικά και τελικά επικράτησαν καθ΄όλη τη διάρκεια της καλλιτεχνικής παραγωγής του Βυζαντίου .
Τα κυριότερα από αυτά τα μοτίβα είναι:
Η γαλακτοτροφούσα μητέρα.
που τελικά χαρακτηρίζει την εικονογρα-φία του προσώπου της. Αξιοσημείωτο είναι ότι η παράσταση απαντάται σε βοιωτικό ειδώλιο του 6ου π.Χ. αιώνα αλλά και σε αρκετές επιτύμβιες στήλες γυναικών των κλασσικών χρό-νων. Ταυτόχρονα, οφείλουμε να επισημάνουμε ότι το μοτίβο απαντάται και στην Αιγυπτιακή τέχνη, στη μορφή της Ίσιδας που κρατά στην αγκαλιά της τον Ώρο.Πρωτάτο Άγιο Όρος Μ .Πανσέληνος
Το θέμα απασχόλησε και τους μικρογράφους χειρογράφων στην κοσμική ζωγραφική με χαρακτηριστικό παρά-δειγμα τη είσοδο στην πόλη του Νικηφόρου Φωκά στη Βασιλεύουσα τον Αύγουστο του 963 στο Χρονικό του Ι. Σκυλίτζη. Ωστόσο σε όλες τις απεικονίσεις ακολουθείται το ίδιο μοτίβο και η ίδια ιδέα : ο θριαμβευτής έφιππος ακολουθούμενος πλησιάζει όμιλο ανθρώπων που τον προϋπαντούν.
Adventus Αυρηλίου Βαϊοφόρος
Ο μοσχοφόρος (περ. 560 πΧ
Ορφέας (4ος αι μΧ) Ο καλός ποιμένας (4ος αι μΧ
Όπως εύστοχα παρατήρησε παλαιότερα ο André Grabar «Μόνον η βυζαντινή τέχνη συναιρεί αποτελεσματι-κά και χωρίς διακοπή το έργο των τελευταίων αιώνων της Αρχαιότητας και όλων των αιώνων του Με-σαίωνα» (Το μήνυμα της βυζαντινής τέχνης, στον κατάλογο έκθεσης Βυζαντινή τέχνη, τέχνη ευρωπαϊκή, Αθήνα 1964).Αυτό το συμπέρασμα πηγαία εξάγεται από κάθε επαφή με καλλιτεχνήματα εκείνης της περιόδου είτε πρό-κειται για φορητές εικόνες είτε για τα αυτοκρατορικά δείγματα των ψηφιδωτών είτε για τις μοναδικές στη σύνθε-ση και εκτέλεσή τους μικρογραφίες. Και είναι πραγματικά μια τέχνη που μέχρι σήμερα συγκλονίζει και καθοδηγεί με το μοντερνισμό και την αφαιρετικότητα, ζητούμενα που άγγιξαν και βασάνισαν καλλιτέχνες έπειτα από εκα-τοντάδες ετών.
Κάτω από Χωρίς κατηγορία | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΑ ΜΟΤΙΒΑ ΣΤΗ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΤΕΧΝΗΚυριακή στο Μουσείο.
Σήμερα, 3-12-17, δύο σχολεία, το 4ο ΓΕΛ Κορυδαλλού και το ΠΠ ΓΕΛ Ιωνιδείου πραγματοποιήσαμε την πρώτη συνάντηση στα πλαίσια του διασχολικού προγράμματος Κυριακές στο μουσείο. Εκεί τα παιδιά χωρίστηκαν σε μεικτές ομάδες και με φύλλα εργασίας εξερεύνησαν τρεις συλλογές. Όποιος από εσάς ενδιαφέρεται να μας συντροφεύσει σε μελλοντικές επισκέψεις για να μάθει μαζί μας, είναι καλοδεχούμενος!!
Κάτω από Χωρίς κατηγορία | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Κυριακή στο Μουσείο.Καλημέρα κόσμε!
Καλωσήρθατε στο Blogs.sch.gr. Αυτό είναι το πρώτο σας άρθρο. Αλλάξτε το ή διαγράψτε το και αρχίστε το “Ιστολογείν”!
Κάτω από Χωρίς κατηγορία | 1 Σχόλιο