Ιοί από την εποχή των δεινόσαυρων κρύβονται ακόμα στο ανθρώπινο DNA!

Ρετροϊοί προσέβαλαν κάποιον πρόγονο των σημερινών θηλαστικών και επιζούν ως σήμερα. Με άλλα λόγια, μόλυναν το εξελικτικό μας δέντρο από τη ρίζα του.
Ρετροϊοί προσέβαλαν κάποιον πρόγονο των σημερινών θηλαστικών και επιζούν ως σήμερα. Με άλλα λόγια, μόλυναν το εξελικτικό μας δέντρο από τη ρίζα του…

Ουάσινγκτον
Προϊστορικοί ιοί που ενσωμάτωσαν το γενετικό υλικό τους στο DNA των προγόνων μας επιζούν ακόμα και σήμερα μέσα στους ανθρώπους και πολλά άλλα θηλαστικά. Νέα διεθνής μελέτη προσδιορίζει τώρα το μηχανισμό που επέτρεψε σε αυτούς τους «ενδογενείς ρετροϊούς» να εξαπλωθούν σε ένα είδος εσωτερικής επιδημίας.

Παρουσιάζοντας τα ευρήματά τους στην αμερικανική επιθεώρηση Proceedings of the National Academy of Sciences , οι ερευνητές περιγράφουν τους ενδογενείς ιούς που εξέτασαν ως τους «υπερηγέτες του γονιδιώματος».

Ρετρό ιοί

Ένας από τους ιούς που εξετάστηκαν φαίνεται ότι προσέβαλε κάποιον πρόγονο των σημερινών θηλαστικών πριν από 100 εκατομμύρια χρόνια, όταν ακόμα βασίλευαν στον πλανήτη οι δεινόσαυροι. Ως αποτέλεσμα, το γενετικό υλικό του ιού ανιχνεύεται και στα 38 είδη θηλαστικών που εξετάστηκαν, από τους ανθρώπους και τα ποντίκια μέχρι τους ελέφαντες και τα δελφίνια.

Ένας διαφορετικός ιός της ίδιας κατηγορίας μόλυνε κάποιο προγονικό πρωτεύον θηλαστικό πριν από αρκετά εκατομμύρια χρόνια και κληροδοτήθηκε αναλλοίωτος στον άνθρωπο, τον χιμπατζή και άλλα σύγχρονα πρωτεύοντα.

Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, οι ιοί δεν μεταδίδονται από άτομο σε άτομο όπως συνήθως -υπάρχουν μόνο υπό τη μορφή γενετικών αλληλουχιών που πολλαπλασιάζονται μέσα στο γονιδίωμα.

Όπως έδειξε η έρευνα, οι ιοί αυτοί έχασαν στην πορεία της εξέλιξης το γονίδιο env, το οποίο τους επέτρεπε να εισβάλλουν μέσα στα κύτταρα και να μεταδίδονται έτσι από άτομο σε άτομο.

Η απώλεια του γονιδίου τους επέτρεψε τελικά πολλαπλασιάζονται απλά με το να εισάγουν αντίγραφα του εαυτού τους σε νέες θέσεις του γονιδιώματος, στο οποίο καταλαμβάνουν πλέον μεγάλη έκταση.

Σύμφωνα μάλιστα με προηγούμενη μελέτη του 2005 , οι ενδογενείς ρετροϊοί αντιστοιχούν στο 8% της ανθρώπινης γενετικής αλληλουχίας.

Σε γενικές γραμμές, οι ενσωματωμένοι αυτοί ιοί είναι μάλλον ανενεργοί και δεν έχουν συνδεθεί με επιπτώσεις στην ανθρώπινη υγεία. Υπάρχουν ωστόσο υποψίες για τον πιθανό ρόλο τους σε ασθένειες όπως η πολλαπλή σκλήρυνση (σκλήρυνση κατά πλάκας) και άλλα αυτοάνοσα νοσήματα.

Η επιδημία μέσα μας

Ρετροϊοί ονομάζονται οι ιοί των οποίων το γενετικό υλικό είναι μόρια RNA. Όταν ο ιός προσβάλει τα κύτταρα του ξενιστή, η γενετική αλληλουχία του RNA μεταγράφεται σε μόρια DNA που ενσωματώνονται στα χρωμοσώματα και γίνονται αναπόσπαστο τμήμα τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ρετροϊού είναι ο HIV.

Στην περίπτωση των αρχαίων ενδογενών ρετροϊών, το ιικό γενετικό υλικό κληροδοτείται από γενιά σε γενιά παραμένοντας σε λανθάνουσα κατάσταση. Στην πορεία του εξελικτικού χρόνου, όμως, οι γενετικές αλληλουχίες του ιού ενεργοποιούνται εκ νέου και πολλαπλασιάζονται εισάγοντας αντίγραφα των εαυτών τους σε άλλα σημεία του γονιδιώματος.

Μοιάζουν έτσι με τα λεγόμενα «μεταθετά στοιχεία», αλληλουχίες που μπορούν να πηδούν από ένα σημείο του γονιδιώματος σε άλλο.

Σε κάθε περίπτωση, ο ανεξέλεγκτος πολλαπλασιασμός των ρετροϊών μέσα στο DNA μπορεί να θεωρηθεί ένα είδος επιδημίας.

«Αυτή είναι η ιστορία μιας επιδημίας μέσα στο γονιδίωμα κάθε ζώου -μια ιστορία που ξεκίνησε πριν από 100 εκατομμύρια χρόνια και συνεχίζεται μέχρι σήμερα» σχολίασε στο BBC ο Ρόμπερτ Μπέλσο του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.

«Υποψιαζόμαστε ότι οι ιοί αυτοί αναγκάστηκαν να πάρουν μια απόφαση: είτε να διατηρήσουν την “ουσία” των ιών και να εξαπλώνονται ανάμεσα στα ζώα και τα είδη, είτε να αφοσιωθούν σε ένα συγκεκριμένο γονίδιο και να εξαπλωθούν ανεξέλεγκτα μέσα του».

Όπως εξηγούν οι ερευνητές στη δημοσίευσή τους, «δανειστήκαμε απλά επιδημιολογικά και οικολογικά μοντέλα και δείξαμε ότι η ρετρομετάθεση και η απώλεια του env είναι το χαρακτηριστικό που επέτρεψε στους ενδογενείς ρετροϊούς να γίνουν οι υπερηγέτες του γονιδιώματος».

Ο Δρ Μπέλσο διευκρινίζει ότι δεν υπάρχουν σαφείς ενδείξεις για τις επιπτώσεις αυτής της επιδημίας, εκτιμά όμως ότι ίσως υπάρχει σχέση με κάποιες ασθένειες, η οποία δεν έχει γίνει ακόμα αντιληπτή.

Φαίνεται όμως ότι τα γονίδια των ιών έπαιξαν και κάποιο θετικό ρόλο στην ανθρώπινη εξέλιξη: Γονίδια ενδογενών ρετροϊών έχουν βρεθεί να ενεργοποιούνται στη διάρκεια της εμβρυακής ανάπτυξης, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το γονίδιο ervwe1, το οποίο συμμετέχει στο σχηματισμό του πλακούντα.

Newsroom ΔΟΛ

Ηλικίας 5.300 ετών είναι τα αρχαιότερα ερυθροκύτταρα αίματος!

Η μούμια βρίσκεται υπό συνεχή επιστημονική έρευνα από το 1991 που δύο Γερμανοί ορειβάτες την ανακάλυψαν τυχαία στους πάγους των ιταλο-αυστριακών αλπικών συνόρων, στο Νότιο Τυρόλο
Η μούμια βρίσκεται υπό συνεχή επιστημονική έρευνα από το 1991 που δύο Γερμανοί ορειβάτες την ανακάλυψαν τυχαία στους πάγους των ιταλο-αυστριακών αλπικών συνόρων, στο Νότιο Τυρόλο   (Φωτογραφία:  AP )
Τα αρχαιότερα ερυθρά κύτταρα αίματος που έχουν ποτέ βρεθεί στον κόσμο, ανακαλύφθηκαν στο σώμα του Έτζι, του Ανθρώπου των Πάγων, η μούμια του οποίου, ηλικίας 5.300 ετών περίπου, είχε ανακαλυφθεί στις Άλπεις το 1991.

Η μούμια του Έτζι φέρει σοβαρά τραύματα και μώλωπες, αλλά ως τώρα δεν είχαν βρεθεί ίχνη αίματος πάνω του. Τώρα, μετά από 21 χρόνια, οι επιστήμονες, με επικεφαλής τον Δρ Άλμπερτ Ζινγκ του Πανεπιστημίου «Λούντβιχ Μαξιμίλιαν» του Μονάχου και της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας του Μπολζάνο, που δημοσίευσαν μελέτη στο επιστημονικό έντυπο Interface της Βασιλικής Εταιρίας Επιστημών της Βρετανίας, σύμφωνα με το Science, ανακάλυψαν ίχνη αίματος στα τραύματα και κατάφεραν να απομονώσουν κανονικά ερυθρά κύτταρα.

Η μούμια βρίσκεται υπό συνεχή επιστημονική έρευνα από τότε που δύο Γερμανοί ορειβάτες την ανακάλυψαν τυχαία στους πάγους των ιταλο-αυστριακών αλπικών συνόρων, στο Νότιο Τυρόλο, σε υψόμετρο 3.210 μέτρων.

Το σώμα ήταν εντυπωσιακά καλοδιατηρημένο χάρη στους πάγους, γεγονός που επέτρεψε στους επιστήμονες -με τη βοήθεια και αναλύσεων του DNA του- να υπολογίσουν το ύψος του (γύρω στα 1,60 μέτρα), το βάρος του (50 κιλά), το χρώμα των ματιών και των μαλλιών του (καστανά), καθώς και την ηλικία του (περίπου 45 ετών) τη στιγμή του βίαιου θανάτου του, ο οποίος πιστεύεται ότι προήλθε από ένα βέλος από πυρόλιθο στο πίσω μέρος του ώμου του, το οποίο έκοψε μία ζωτική αρτηρία. Βρέθηκαν επίσης στο στομάχι του υπολείμματα από το τελευταίο γεύμα του, που περιλάμβανε κρέας ελαφιού.

Όπως δήλωσε ο Δρ Ζινκ, αποτέλεσε έκπληξη για τους επιστήμονες ότι, μετά από τόσα χρόνια, κατόρθωσαν να βρουν πλήρη ερυθρά κύτταρα, που μοιάζουν πολύ με τα σύγχρονα.

Η ανακάλυψη έγινε μετά από ανάλυση δείγματος ιστών από το σημείο του τραύματος από το βέλος, καθώς και από ένα προηγούμενο τραύμα στο χέρι. Με τη βοήθεια μικροσκοπίου και λέιζερ, οι ερευνητές κατάφεραν να εντοπίσουν τα αρχαιότερα ερυθροκύτταρα, που έχουν διατηρηθεί για πάνω από 5.000 χρόνια.

Η επιβεβαίωση του ευρήματος έγινε και με φασματοσκοπία Ράμεν, η οποία επιβεβαίωσε ότι τα κύτταρα ήταν πραγματικά και έφεραν όλα τα συνήθη χαρακτηριστικά των ερυθρών κυττάρων, όπως αιμοσφαιρίνη, την πρωτεΐνη που μεταφέρει οξυγόνο στο αίμα.

Στο παρελθόν και άλλοι επιστήμονες έχουν προσπαθήσει να ανιχνεύσουν αίμα σε αρχαία λίθινα εργαλεία, όμως, όπως είπε ο Δρ Ζινκ, αυτή είναι η παλαιότερη επιβεβαιωμένη ανακάλυψη αίματος.

Επίσης, οι ερευνητές ανακάλυψαν στο αίμα ίχνη φιβρίνης, μίας πρωτεΐνης που εμφανίζεται αμέσως μετά από ένα τραύμα και βοηθά το αίμα να πήξει, αλλά γρήγορα εξαφανίζεται πάλι. Από αυτό το εύρημα, σύμφωνα με τον Δρ Ζινκ, εξάγεται το συμπέρασμα ότι ο Έτζι έζησε λίγη ώρα μετά το θανάσιμο τραυματισμό του και ο θάνατος δεν ήταν ακαριαίος.

health.in.gr, ΑΠΕ

Σε λοιμώξεις αποδίδεται το 16% των περιστατικών καρκίνου.

Ο ιός HPV ενοχοποιείται για την πρόκληση καρκίνου του τραχήλου της μήτρας
Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο
Ένα στα έξι περιστατικά καρκίνου σ’ ολόκληρο τον κόσμο, δηλαδή γύρω στα δύο εκατομμύρια ετησίως (ποσοστό 16% του συνόλου), προκαλούνται από λοιμώξεις από κάποιο παθογόνο μικροοργανισμό, όπως ιό, βακτήριο ή παράσιτο, οι οποίες θα μπορούσαν να αποφευχθούν ή να θεραπευθούν έγκαιρα, σύμφωνα με νέα διεθνή έρευνα, που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο Lancet Oncology.

Η μελέτη υποστηρίζει ότι, αντίθετα από ό,τι πιστεύουμε, πως ο καρκίνος δεν είναι μεταδοτικός, στην ουσία σε σημαντικό βαθμό είναι μολυσματικός. Όπως επισημαίνει, ο καρκίνος θα αντιμετωπισθεί πιο αποτελεσματικά στο μέλλον, αν πάψει να θεωρείται αποκλειστικά ως μη μολυσματική νόσος.

Οι ερευνητές της Διεθνούς Υπηρεσίας για την Έρευνα στον Καρκίνο, που εδρεύει στη Γαλλία, με επικεφαλής την Δρ Κατρίν ντε Μαρτέλ και τον Δρ Μάρτιν Πλάμερ, ανέλυσαν τις περιπτώσεις 27 ειδών καρκίνου σε 184 χώρες. Κατέληξαν στη διαπίστωση ότι τέσσερις είναι οι κυριότερες αιτίες μόλυνσης: ο ιός των ανθρωπίνων θηλωμάτων HPV), τo ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού (H.pylori), καθώς και οι ιοί της ηπατίτιδας B και C.

Από τις συνολικά 12,7 εκατ. περιπτώσεις καρκίνου ετησίως, οι τέσσερις ανωτέρω μολύνσεις ευθύνονται για 1,9 εκατ. περιπτώσεις καρκίνου στον τράχηλο της μήτρας, το γαστρεντερικό σύστημα και το ήπαρ. Οι ερευνητές επισημαίνουν ότι πρέπει να καταβληθούν και άλλες προσπάθειες διεθνώς, ώστε να καταπολεμηθούν οι αιτίες της μόλυνσης που οδηγούν σε καρκίνο και να γίνει αντιληπτό ότι αυτά τα είδη καρκίνου ουσιαστικά αποτελούν μία μεταδιδόμενη ασθένεια.

Οι μολυσματικής αιτιολογίας καρκίνοι είναι αναλογικά περίπου τρεις φορές περισσότεροι στις αναπτυσσόμενες χώρες σε σχέση με τις ανεπτυγμένες. Το ποσοστό τους ποικίλει σημαντικά σε διεθνές επίπεδο, από 3,3% στην Αυστραλία και 4% στις ΗΠΑ έως σχεδόν 33% στην υποσαχάρια Αφρική. Περίπου το 23% όλων των καρκίνων στον αναπτυσσόμενο κόσμο οφείλεται σε μολυσματικές αιτίες, έναντι μόλις 7,4% στον αναπτυγμένο.

Σχεδόν το ένα τρίτο των περιπτώσεων αυτών διεθνώς εμφανίζονται σε ανθρώπους κάτω των 50 ετών. Μεταξύ των γυναικών ο καρκίνος του τραχήλου της μήτρας καλύπτει περίπου τις μισές περιπτώσεις μολυσματικών καρκίνων, ενώ στους άνδρες πάνω από το 80% αφορά τους ηπατικούς και τους γαστρεντερικούς καρκίνους.

Οι επιστήμονες της Διεθνούς Υπηρεσίας για την Έρευνα στον Καρκίνο τονίζουν ότι τα περιστατικά μολυσματικών καρκίνων θα μπορούσαν να μειωθούν σημαντικά στο μέλλον, αν ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα δημόσιας υγείας, όπως εμβολιασμοί, ασφαλέστερες μέθοδοι εμβολιασμών, αντιμικροβιακές θεραπείες κ.α. Εμβόλια υπάρχουν ήδη για τους ιούς HPV και της ηπατίτιδας B (HBV), ενώ η μόλυνση από το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού, που μπορεί να προκαλέσει φλεγμονή και έλκος στομάχου με τελική κατάληξη τον καρκίνο, είναι δυνατό να καταπολεμηθεί έγκαιρα με αντιβιοτικά.

health.in.gr, ΑΠΕ

Διαφορετική εγκεφαλική δομή έχουν όσοι έχουν διαπράξει βίαια εγκλήματα!

οι ψυχοπαθείς που χαρακτηρίζονται από έλλειψη ενσυναίσθσης για τους άλλους ανθρώπους, έχουν λιγότερη ποσότητα φαιάς ουσίας στις εγκεφαλικές περιοχές που είναι σημαντικές για την κατανόηση των συναισθημάτων και των προθέσεων των άλλων ανθρώπων
Οι ψυχοπαθείς που χαρακτηρίζονται από έλλειψη ενσυναίσθσης για τους άλλους ανθρώπους, έχουν λιγότερη ποσότητα φαιάς ουσίας στις εγκεφαλικές περιοχές που είναι σημαντικές για την κατανόηση των συναισθημάτων και των προθέσεων των άλλων ανθρώπων.

Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο

Η εγκεφαλική δομή των πασχόντων από ψυχικά νοσήματα που έχουν διαπράξει βίαια εγκλήματα όπως φόνο και βιασμό, είναι διαφορετική με σαφείς ενδείξεις για δομικές ανωμαλίες, που τους καθιστούν διαφορετικούς από τους άλλους ανθρώπους, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύονται στο επιστημονικό έντυπο Archives of General Psychiatry.

Ερευνητική ομάδα του Ινστιτούτου Ψυχιατρικής του Βασιλικού Κολεγίου του Λονδίνου με επικεφαλής τον Δρ Νάιτζελ Μπλάκγουντ υποστηρίζει ότι η ψυχοπάθεια είναι τελικά μια διακριτή νευρο-αναπτυξιακή διαταραχή του εγκεφάλου. Η αξιοποίηση των τεχνικών απεικόνισης του εγκεφάλου για τον εντοπισμό και τη διάγνωση συγκεκριμένων ασθενών με τάσης βίαιης συμπεριφοράς, αναμένεται να προσφέρει σημαντική βοήθεια ως προς τις θεραπευτικές λύσεις, καθώς η γνωσιακή-συμπεριφορική αγωγή δεν είναι πάντοτε αποτελεσματική.

Η βρετανική μελέτη καταλήγει πάντως στο συμπέρασμα ότι οι ψυχοπαθείς που χαρακτηρίζονται από έλλειψη ενσυναίσθσης για τους άλλους ανθρώπους, έχουν λιγότερη ποσότητα φαιάς ουσίας στις εγκεφαλικές περιοχές που είναι σημαντικές για την κατανόηση των συναισθημάτων και των προθέσεων των άλλων ανθρώπων.

Οι παρατηρήσεις αυτές είναι ιδιαίτερα σημαντικές για το δικαστικό σύστημα, καθώς η διάγνωση της ψυχοπάθειας αποτελεί σημαντικό στοιχεία κατά την εκδίκαση εγκληματικών πράξεων.

Οι επιστήμονες κατέληξαν στα προαναφερόμενα συμπεράσματα μετά από διενέργεια λειτουργικής μαγνητικής τομογραφίας στους εγκεφάλους 44 ενηλίκων που είχαν καταδικαστεί στην Μ.Βρετανία για διάφορες βίαιες εγκληματικές πράξεις. Τους συνέκριναν με 22 υγιή άτομα που υποβλήθηκαν επίσης σε εγκεφαλικές απεικονίσεις.

Τελικά από τους 44, οι 17 κατάδικοι διαγνώστηκαν με ψυχοπάθεια μαζί με διαταραχές αντικοινωνικής προσωπικότητας, ενώ οι 27 δεν θεωρήθηκαν ότι είναι ψυχοπαθείς, αλλά απλώς διαταραγμένες αντικοινωνικές προσωπικότητες.

Η συγκριτική μελέτη έδειξε ότι οι ψυχοπαθείς έχουν σημαντικά μικρότερη ποσότητα φαιάς ουσίας στον πρόσθιο προμετωπιαίο φλοιό και στις κροταφικές περιοχές, σε σχέση τόσο με τους μη ψυχοπαθείς εγκληματίες, όσο και με τους υγιείς εθελοντές.

Οι επιστήμονες ήδη γνωρίζουν ότι, στους υγιείς ανθρώπους, η τυχόν πρόκληση βλάβης σε αυτές τις περιοχές (από τραύμα, ασθένεια κ.α.) συνδέεται με απώλεια της ικανότητας συναισθηματικής προσέγγισης και ταύτισης, καθώς επίσης από έλλειψη φόβου, ενοχής και άγχους.

Τα πιο βίαια εγκλήματα, σύμφωνα με τους επιστήμονες, εκτελούνται από μία μικρή
ομάδα ατόμων που ανήκουν στην κατηγορία είτε εκείνων που έχουν διαταραγμένη αντικοινωνική προσωπικότητα αλλά όχι ψυχοπάθεια, είτε των ψυχοπαθών. Οι τελευταίοι, σύμφωνα με τον Δρ Μπλάκγουντ, αρχίζουν νωρίτερα την εγκληματική συμπεριφορά τους, προβαίνουν σε μία ευρύτερη γκάμα εγκλημάτων και ανταποκρίνονται λιγότερο καλά στα θεραπευτικά προγράμματα σε σχέση με τους πρώτους, τους αντικοινωνικούς, που δεν είναι ψυχοπαθείς.

Το ενδιαφέρον για το τι συμβαίνει πραγματικά στην περίπτωση των ανθρώπων που διαπράττουν βίαιες εγκληματικές πράξεις, έχει αυξηθεί διεθνώς με αφορμή τη δίκη του Νορβηγού Αντερς Μπέρινγκ Μπρέιβικ, ο οποίος σκότωσε 77 ανθρώπους τον περασμένο τον Ιούλιο. Δύο ομάδες ψυχιάτρων, που διόρισε το νορβηγικό δικαστήριο για να εξετάσουν τον κατηγορούμενο, κατέληξαν σε αντίθετα συμπεράσματα για την ψυχική υγεία του, ενώ ο ίδιος αρνείται κατηγορηματικά ότι είναι τρελός.

health.in.gr, ΑΠΕ

Θεραπεία της τύφλωσης με μεταμόσχευση βλαστοκυττάρων.(πειραματικό στάδιο)

Oι ερευνητές ελπίζουν ότι θα μπορέσουν να προχωρήσουν στις πρώτες κλινικές δοκιμές με ανθρώπους, μετά από μία πενταετία περίπου
Oι ερευνητές ελπίζουν ότι θα μπορέσουν να προχωρήσουν στις πρώτες κλινικές δοκιμές με ανθρώπους, μετά από μία πενταετία περίπου.

Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο
Βρετανοί επιστήμονες κατόρθωσαν για πρώτη φορά να αποκαταστήσουν τη νυχτερινή όραση σχεδόν τυφλών πειραματόζωων (ποντικιών) μεταμοσχεύοντας τους κύτταρα-υποδοχείς του φωτός.

Το επίτευγμα αποτελεί ένα σημαντικό βήμα για την θεραπεία ανθρώπων που πάσχουν από οφθαλμολογικές εκφυλιστικές παθήσεις, που προκαλούν μερική ή ολική απώλεια της όρασης.

Οι ερευνητές του Ινστιτούτου Οφθαλμολογίας του Πανεπιστημίου του Λονδίνου , με επικεφαλής τον καθηγητή Ρόμπιν Άλι, που δημοσίευσαν τη μελέτη στο επιστημονικό έντυπο Nature , πήραν περίπου 26.000 κύτταρα φωτο-υποδοχείς (ραβδία) από νεαρά υγιή ποντίκια και τα τοποθέτησαν απευθείας στον αμφιβληστροειδή χιτώνα κάθε ματιού των ενηλίκων ποντικιών που έπασχαν από νυκταλωπία (δεν μπορούσαν να δουν στο σκοτάδι και στο ημίφως).

Μετά από τέσσερις έως έξι εβδομάδες, περίπου ένα στα έξι μεταμοσχευμένα κύτταρα (15%) είχαν αναπτύξει τις κατάλληλες νευρικές διασυνδέσεις, που του επέτρεπαν να μεταδίδει οπτικές πληροφορίες στον εγκέφαλο και έτσι βελτιώθηκε αισθητά η όραση των πειραματόζωων.

Οι ερευνητές υπέβαλαν σε τεστ τα ποντίκια και επιβεβαίωσαν ότι πλέον μπορούσαν να βρουν το δρόμο τους μέσα σε αμυδρά φωτισμένους λαβυρίνθους στο εργαστήριο.

Όπως εξηγεί ο Δρ Άλι, οι ερευνητές ελπίζουν ότι σύντομα θα μπορέσουν να επαναλάβουν το επίτευγμά τους με κύτταρα φωτο-υποδοχείς από εμβρυϊκά βλαστικά κύτταρα, ώσπου τελικά να προχωρήσουν στις πρώτες κλινικές δοκιμές με ανθρώπους, μετά από μία πενταετία περίπου.

Όμως θα χρειαστούν ακόμα χρόνια, ωσότου η θεραπεία μπορεί να εφαρμοστεί με ασφάλεια σε ανθρώπους με τύφλωση. Δεν είναι εξάλλου ακόμα γνωστό με πόση επιτυχία μπορεί να γίνει η μεταμόσχευση φωτο-υποδοχέων από βλαστικά κύτταρα.

Κάθε οφθαλμός έχει δύο βασικά είδη κυττάρων φωτο-υποδοχέων στον αμφιβληστροειδή χιτώνα, τα ραβδία και τα κωνία. Όταν καταστρέφονται και τα δύο αυτά είδη κυττάρων, τότε η τύφλωση είναι ολική. Η καταστροφή των κυττάρων φωτο-υποδοχέων είναι η αιτία της τύφλωσης σε πολλούς ανθρώπους, π.χ. όσων πάσχουν από εκφύλιση ωχράς κηλίδας λόγω ηλικίας ή από απώλεια όρασης λόγω διαβήτη.

Αν και κατέστη εφικτή η επιτυχής μεταμόσχευση ραβδίων, δεν έχει ακόμα γίνει το ίδιο με τα κωνία, που είναι ζωτικά για την ανθρώπινη όραση τη μέρα. Οι άνθρωποι, σε σχέση με τα ποντίκια, εξαρτώνται περισσότερο από τα κωνία (που «βλέπουν» τα χρώματα) παρά από τα ραβδία (που «βλέπουν» το αμυδρό φως).

Πέρυσι η ίδια επιστημονική ομάδα πήρε το «πράσινο φως» για να προχωρήσει, από φέτος τον Ιανουάριο, στην πρώτη κλινική δοκιμή με ανθρώπινα βλαστικά κύτταρα εμβρύων στην Ευρώπη, στο Νοσοκομείο Moorfields.

Τα πρώτα αποτελέσματα δείχνουν ότι η μέθοδος, που αφορά τη θεραπεία ανθρώπου που έχουν υποστεί τύφλωση εξαιτίας της νόσου Stargardt, είναι ασφαλής, όμως θα χρειαστούν αρκετά χρόνια μέχρι να υπάρξει οριστική αξιολόγηση.

health.in.gr, ΑΠΕ

Αντίσωμα συρρικνώνει ή και εξαφανίζει τους καρκινικούς όγκους!

Το αντίσωμα αποδεικνύεται αποτελεσματικό σε όλα σχεδόν τα είδη καρκινικών όγκων
Το αντίσωμα αποδεικνύεται αποτελεσματικό σε όλα σχεδόν τα είδη καρκινικών όγκων

Νέα Υόρκη
Ένα αντικαρκινικό φάρμακο που συρρικνώνει ή ακόμα και εξαφανίζει όλα σχεδόν τα είδη καρκινικών όγκων ανέπτυξαν Αμερικανοί επιστήμονες, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύονται στο επιστημονικό έντυπο Proceedings of the National Academy of Sciences (PNAS).

Πρόκειται για αντίσωμα που μπλοκάρει την ανάπτυξη των καρκινικών κυττάρων και παράλληλα ωθεί τα μακροφάγα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος να εξολοθρεύσουν τα καρκινικά.

Είναι η πρώτη αντικαρκινική θεραπεία με αντισώματα που αποδεικνύεται αποτελεσματική σε πολλά και διαφορετικά είδη καρκινικών όγκων. Η θεραπευτική αυτή τεχνική κινητοποιεί τους μηχανισμούς του ίδιου του ανοσοποιητικού συστήματος.

Το αντίσωμα που ανακαλύφθηκε πριν από 10 χρόνια από τον καθηγητή Παθολογίας Ίρβινγκ Γουέισμαν της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Στάνφορντ της Καλιφόρνια αρχικά είχε αποδειχθεί η αποτελεσματικότητά του κατά της λευχαιμίας και άλλων καρκίνων της στοματικής κοιλότητας. Σύμφωνα όμως με τα νεότερα δεδομένα που επικαλείται το περιοδικό Science, η ομάδα του Δρ Γουέϊσμαν ανακοινώνει ότι το αντίσωμα μπλοκάρει τη δράση της πρωτεΐνης CD47, η οποία είναι παρούσα σε όλα τα είδη των καρκινικών όγκων.

Οι επιστήμονες παρατήρησαν ότι όσο περισσότερη πρωτεΐνη CD47 παράγουν τα καρκινικά κύτταρα, τόσο μικρότερες οι πιθανότητες επιβίωσης του ασθενούς. Καταφέρνοντας να μπλοκάρουν την δράση της πρωτεΐνης, σε πειραματικό στάδιο, με τη βοήθεια του αντισώματος, διαπίστωσαν ότι οι όγκοι, ακόμη και οι επιθετικότεροι, μειώθηκαν σε μέγεθος και έπαψαν να μεθίστανται (να προκαλούν μεταστάσεις δηλαδή).

Κάνοντας δοκιμές σε πειραματόζωα που είχαν εμφυτεύσει ανθρώπινους καρκινικούς όγκους, διαπίστωσαν ότι σε όλες τις περιπτώσεις το πειραματικό σκεύασμα ήταν αποτελεσματικό. Για παράδειγμα, οι καρκινικοί όγκοι του εντέρου συρρικνώθηκαν κατά το ένα τρίτο, ενώ οι όγκοι του μαστού εξαφανίστηκαν τελείως και τέσσερις μήνες μετά την ολοκλήρωση της θεραπευτικής αγωγής, εξακολουθούσαν να μην ανιχνεύονται καρκινικά κύτταρα στα πειραματόζωα.

«Αποδείξαμε ότι ακόμα και μετά την εγκατάσταση του όγκου, το αντίσωμα μπορεί είτε να θεραπεύσει τον όγκο, είτε να επιβραδύνει την ανάπτυξή του και να παρεμποδίσει την μετάστασή του», δήλωσε ο Δ Γουέισμαν.

Για να επαληθευθούν τα αποτελέσματα θα πρέπει να σχεδιαστούν μεγάλης κλίμακας κλινικές δοκιμές σε ανθρώπους. Ωστόσο, παραμένει αναπάντητο το ερώτημα αν η νέα θεραπεία, εφόσον εφαρμοστεί τελικά, θα είναι συμπληρωματική των βασικών αντικαρκινικών σχημάτων (ακτινοθεραπεία και χημειοθεραπεία) ή πρώτης γραμμής.

Πάντως, ο Δρ Γουέισμαν έχει ήδη εξασφαλίσει χρηματοδότηση από το Ινστιτούτο Αναγεννητικής Ιατρικής της Καλιφόρνια για να προχωρήσει στην πρώτη φάση των κλινικών δοκιμών, εντός της προσεχούς διετίας.

health.in.gr, ΑΠΕ

Το κάπνισμα προδιαθέτει στην εκδήλωση σχιζοφρένειας!

Το κάπνισμα αυξάνει τον κίνδυνο εκδήλωσης σχιζοφρένειας υποστηρίζουν Ελβετοί και Γερμανοί ερευνητές
Το κάπνισμα αυξάνει τον κίνδυνο εκδήλωσης σχιζοφρένειας υποστηρίζουν Ελβετοί και Γερμανοί ερευνητές

Ζυρίχη, Ελβετία
Σημαντικός παράγοντας κινδύνου εκδήλωσης σχιζοφρένειας αποδεικνύεται το κάπνισμα σύμφωνα με διεθνή έρευνα που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο Proceedings of the National Academy of Sciences (PNAS).

Μάλιστα, όσο περισσότερο καπνίζει κανείς, τόσο αυξάνεται ο κίνδυνος.

Οι ερευνητές από την Γερμανία και την Ελβετία με επικεφαλής τον καθηγητή Μπορις Κουεντνοου του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της Ζυρίχης, υποστηρίζουν ότι το κάπνισμα έχει επιπτώσεις στα γονίδια που έχουν σχετιστεί με την σχιζοφρένεια.

Η εν λόγω ψυχική νόσος έχει γενετικές βάσεις, αν και ακόμη δεν έχει επιτευχθεί ο εντοπισμός του γονιδίου που την προκαλεί. Μελετώντας, πάντως, το γενετικό υπόβαθρο της σχιζοφρένειας, οι ερευνητές έχουν εντοπίσει ορισμένα γονίδια που θεωρούνται ότι αυξάνουν τον κίνδυνο εκδήλωσης της νόσου, ένα από τα οποία είναι το γονίδιο TCF4.

Στην ελβετο-γερμανική μελέτη συμμετείχαν περισσότερα από 1.800 άτομα, τα οποία κυρίως μέσω ακουστικών πειραμάτων και ηλεκτροεγκεφαλογραφήματος, διαπιστώθηκε ότι το κάπνισμα επιδρά στο γονίδιο TCF4, το οποίο ρυθμίζει μια πρωτεΐνη που παίζει καθοριστικό ρόλο στην πρώιμη ανάπτυξη του εγκεφάλου και έχει ήδη συσχετιστεί με την εκδήλωση της σχιζοφρένειας.

Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι το κάπνισμα επιδρά και σε άλλα γονίδια που σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο νόσησης από σχιζοφρένεια. Επισημαίνουν εξάλλου ότι οι πάσχοντες από σχιζοφρένεια, συνήθως καπνίζουν αρκετά τσιγάρα σε ημερήσια βάση.

Κατά τον Δρ Κουεντνοου το κάπνισμα θα πρέπει στο μέλλον να περιλαμβάνεται μεταξύ των διαγνωστικών κριτηρίων για την σχιζοφρένεια.

health.in.gr, ΑΠΕ

Νέος ιός γρίπης ανακαλύφθηκε σε νυχτερίδες στην Γουατεμάλα!

Για πρώτη φορά διαπιστώνεται ότι οι νυχτερίδες ειναι φορείς στελέχους της γρίπης τύπου Α
Για πρώτη φορά διαπιστώνεται ότι οι νυχτερίδες ειναι φορείς στελέχους της γρίπης τύπου Α   (Φωτογραφία:  AP )
Νέα Υόρκη
Ένα νέο στέλεχος του ιού της γρίπης Α ανακαλύφθηκε σε νυχτερίδες, γεγονός που δείχνει για πρώτη φορά ότι, εκτός από τα πτηνά και τα χειρόπτερα θηλαστικά μπορούν να είναι φορείς του ιού, αν και δεν φαίνεται αυτό να αποτελεί κίνδυνο για τους ανθρώπους -προς το παρόν τουλάχιστον- σύμφωνα με αμερικανική μελέτη.

Οι ερευνητές, μ’ επικεφαλής τον Δρ Ρούμπεν Ντόνις του Τμήματος Μοριακής Βιολογίας και Εμβολίων του Κέντρου Ελέγχου και Πρόληψης Ασθενειών (CDC) των ΗΠΑ, που δημοσίευσαν τη μελέτη στο επιστημονικό έντυπο Proceedings of the National Academy of Sciences (PNAS), σύμφωνα και το Nature, διευκρίνισαν ότι «είναι η πρώτη φορά που ο ιός της γρίπης εντοπίζεται σε νυχτερίδες, όμως με την παρούσα μορφή του, ο ιός αυτός δεν συνιστά απειλή για την ανθρώπινη υγεία».

Ο νέος ιός της γρίπης Α, με την ονομασία Η17, εντοπίστηκε σ’ ένα δείγμα τριών σε σύνολο 316 μικρών νυχτερίδων στη Γουατεμάλα. Αυτό το είδος νυχτερίδας δεν δαγκώνει τους ανθρώπους, αλλά τρέφεται με φρούτα, ενώ ενδημεί στην Κεντρική και Νότια Αμερική.

Προηγούμενες πανδημίες γρίπης, όπως αυτή του στελέχους Η1Ν1 το 2009 («γρίπη των χοίρων») έχουν προέλθει από ζώα και κάποια στιγμή τα σχετικά στελέχη του ιού μεταλλάσσονται, αποκτώντας τελικά τη δυνατότητα να μολύνουν και τους ανθρώπους.

Όπως δήλωσε ο Δρ Ντόνις σχετικά με τον πιθανό κίνδυνο για τους ανθρώπους, «δεν μπορούμε να πούμε μην ανησυχείτε, ούτε ότι ο ιός δεν είναι επικίνδυνος, απλώς ακόμα δεν ξέρουμε. Ευτυχώς, τ’ αρχικά εργαστηριακά τεστ δείχνουν ότι ο νέος ιός χρειάζεται να υποστεί σημαντικές αλλαγές για να μπορέσει να μολύνει και να εξαπλωθεί εύκολα μεταξύ των ανθρώπων. Ένα άλλο ζώο, όπως χοίρος, άλογο ή σκύλος, θα πρέπει να μολυνθεί πρώτα τόσο με τον ιό της νυχτερίδας, όσο και με τους ιούς της ανθρώπινης γρίπης, ώστε να υπάρξει η αναγκαία γενετική μετάλλαξη», προσέθεσε.

Προς το παρόν, δεν είναι καν σίγουρο ότι ο νέος ιός προκαλεί ασθένεια στις νυχτερίδες, ούτε είναι ακόμα ξεκάθαρο με ποιο τρόπο μεταδίδεται μεταξύ τους. Στο παρελθόν, οι νυχτερίδες έχουν βρεθεί να είναι φορείς ιών άλλων ασθενειών που πλήττουν επίσης τα ζώα και τους ανθρώπους, όπως το σύνδρομο οξείας αναπνευστικής ανεπάρκειας (SARS), η λύσσα και ο αιμορραγικός ιός Μάρμπουργκ.

Οι μεγάλοι τοπικοί πληθυσμοί νυχτερίδων, η παγκόσμια εξάπλωσή τους και η δυνατότητά τους να διασχίζουν μεγάλες αποστάσεις σε μεγάλες ομάδες, διευκολύνουν την απόκτηση και εξάπλωση διαφόρων ιών.

Υπάρχουν τουλάχιστον 1.200 γνωστά είδη νυχτερίδων παγκοσμίως και αποτελούν τη δεύτερη μεγαλύτερη ομάδα θηλαστικών στον πλανήτη μας.

Ο Δρ Ντόνις και οι συνεργάτες του, ήδη κάνουν ελέγχους σε νυχτερίδες στην Αμερική, την Αφρική και την Ασία για να δουν σε ποιο βαθμό έχει εξαπλωθεί ο νέος τύπος ιού και να εκτιμήσουν κατά πόσο αποτελεί δυνητικό κίνδυνο για τους ανθρώπους, αν και θεωρούν μάλλον απίθανη την πιθανότητα κάποιας πανδημίας στο εγγύς μέλλον.

health.in.gr, ΑΠΕ

Τα υπνωτικά χάπια αυξάνουν τον κίνδυνο πρόωρου θανάτου και καρκίνου.

Τα υπνωτικά χάπια είναι μια από τις πλέον επικερδής κατηγορίες φαρμάκων παγκοσμίως

Νέα Υόρκη
Αυξημένο κίνδυνο θανάτου και καρκίνου συνεπάγεται η συχνή χρήση υπνωτικών χαπιών, σύμφωνα με αμερικανική μελέτη που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο BMJ Open.

Ερευνητές, με επικεφαλής τον Δρ Ντάνιελ Κρίπκε του Κέντρου Ύπνου «Viterbi» της Κλινικής Scripps στην Καλιφόρνια, εκτιμούν ότι ο κίνδυνος θανάτου είναι αυξημένος κατά 4,6 φορές για τους τακτικούς χρήστες υπνωτικών χαπιών, μια από τις πιο επικερδείς κατηγορίες σκευασμάτων της παγκόσμιας φαρμακοβιομηχανίας.

«Η μελέτη μας δείχνει ότι τα υπνωτικά χάπια είναι επικίνδυνα για την υγεία και μπορεί να προκαλέσουν θάνατο, αυξάνοντας τις πιθανότητες για καρκίνο, καρδιακές και άλλες παθήσεις», δήλωσε ο Δρ Κρίπκε, ο οποίος, μαζί με τους συνεργάτες του, μελέτησε τις επιπτώσεις οκτώ από τα πιο ευρέως χρησιμοποιούμενα υπνωτικά χάπια, μεταξύ των οποίων και μερικά που θεωρούνται ασφαλέστερα, επειδή έχουν μικρότερη διάρκεια δράσης σε σχέση με τα παλαιότερα. Τα υπνωτικά περιλάμβαναν βενζοδιαζεπίνες, μη-βενζοδιαζεπίνες, βαρβιτουρικά, ηρεμιστικά κ.α.

Οι ερευνητές επί δυόμισι έτη σύγκριναν τους τακτικούς χρήστες υπνωτικών χαπιών με ομάδα ατόμων που δεν έκαναν χρήση τέτοιων χαπιών ενώ είχαν παρόμοια κατάσταση υγείας, ηλικία (όλοι άνω των 18 ετών και με μέση ηλικία 54 ετών) και φύλο.

Η μελέτη κάλυψε περίπου 34.000 άτομα, από τους οποίους οι 10.500 ήταν χρήστες υπνωτικών.

Διαπιστώθηκε ότι ακόμα και όσοι έπαιρναν μόνο ένα έως 18 υπνωτικά χάπια το χρόνο, είχαν αυξημένο κίνδυνο κατά 3,6 φορές (κατά μέσο όρο) για πρόωρο θάνατο. Όσοι έπαιρναν μεταξύ 18 και 132 χαπιών ετησίως, είχαν υπερτετραπλάσιο κίνδυνο θανάτου και όσοι έπαιρναν πάνω από 132 υπνωτικά το χρόνο, είχαν πάνω από πέντε φορές μεγαλύτερο κίνδυνο.

Το ποσοστό νέων καρκίνων ήταν κατά 35% υψηλότερο σε όσους έπαιρναν τουλάχιστον 132 χάπια το χρόνο (δηλαδή περίπου ένα ανά τριήμερο) σε σχέση με όσους δεν έπαιρναν καθόλου υπνωτικά.

Προηγούμενες μελέτες επίσης είχαν εντοπίσει σχέση ανάμεσα στην χρήση υπνωτικών και καρκίνου.

Οι ερευνητές τόνισαν ότι η μελέτη δεν αποδεικνύει πως τα υπνωτικά είναι η βασική αιτία για τους περισσότερους θανάτους, καθώς μπορεί να υπάρχουν και άλλοι παράγοντες, που να δικαιολογούν τον αυξημένο κίνδυνο. Επεσήμαναν όμως την ανάγκη να γίνουν περαιτέρω έρευνες πάνω στο ζήτημα, που αφορά πολλούς ανθρώπους.

Ο ερευνητής Λόρενς Κλάιν δήλωσε πάντως ότι οι γιατροί καλά θα έκαναν να αναζητήσουν εναλλακτικές λύσεις για το πρόβλημα της έλλειψης ύπνου, όπως ψυχολογική συμβουλευτική θεραπεία, τεχνικές χαλάρωσης κ.α.

Οι επιστήμονες όμως επεσήμαναν ότι οι ασθενείς θα πρέπει πρώτα να συνεννοηθούν με τον γιατρό τους και να μην σταματήσουν μόνοι τους να λαμβάνουν υπνωτικά που τους έχει συνταγογραφήσει κάποιος ειδικός.

Στις ΗΠΑ εκτιμάται ότι έως το 10% του ενήλικου πληθυσμού παίρνουν υπνωτικά κατά καιρούς και οι ερευνητές υπολογίζουν ότι τα χάπια αυτά μπορεί να σχετίζονται με 320.000 έως 507.000 επιπλέον θανάτους ανά έτος. Σε ορισμένες χώρες της Ευρώπης εκτιμάται ότι το ποσοστό των χρηστών είναι ακόμα μεγαλύτερο.

Υπάρχουν διάφοροι τρόποι, πέρα από τον καρκίνο (κυρίως αίματος, πνευμόνων, εντέρου και προστάτη), που τα υπνωτικά ίσως μειώνουν το προσδόκιμο επιβίωσης. Μπορεί να αυξήσουν την κατάθλιψη και την τάση αυτοκτονίας ή μπορεί να αμβλύνουν τις νοητικές και κινητικές αντιδράσεις του οδηγού αυξάνοντας την πιθανότητα δυστυχήματος. Ακόμα, είναι πιθανό να επιφέρουν καρδιακή δυσλειτουργία ή να προκαλέσουν αυξημένα προβλήματα στον οισοφάγο και στο στομάχι.

health.in.gr

Καλλιεργούν κύτταρα ανθρώπινου εγκεφάλου στο εργαστήριο..!

Επιμέλεια: Ρούλα Τσουλέα

Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου καλλιεργούν στο εργαστήριο εγκεφαλικά κύτταρα ανθρώπων, προκειμένου να ελέγξουν σε αυτά νέες θεραπείες για ψυχικά νοσήματα.

Τα κύτταρα έχουν προέλθει από εθελοντές οικογενειών με ψυχικά νοσήματα.

Έως τώρα, οι ερευνητές βασίζονταν σε εγκεφαλικό ιστό από νεκρούς δότες για να μελετήσουν ασθένειες όπως η σχιζοφρένεια και η διπολική διαταραχή.

Χρησιμοποιώντας όμως κύτταρα από το δέρμα ή τα μαλλιά ανθρώπων οι οποίοι φέρουν ελαττωματικά γονίδια, θα τους επιτρέψει να επινοήσουν πιο ακριβείς διαγνωστικές εξετάσεις και θα ελαττώσει την εξάρτησή τους από μελέτες σε ζώα.

Οι επιστήμονες του Εδιμβούργου έλαβαν επιχορήγηση ενός εκατομμυρίου λιρών Αγγλίας από το βρετανικό Εθνικό Κέντρο Αντικατάστασης, Βελτίωσης & Μείωσης των Ζώων στην Έρευνα (NC3RS), με στόχο να δημιουργήσουν κυτταρικές σειρές από το δέρμα ή τα μαλλιά ασθενών.

«Δημιουργούμε διαφορετικά είδη εγκεφαλικών κυττάρων από δερματικά δείγματα πασχόντων από διπολική διαταραχή και σχιζοφρένεια», δήλωσε ο δρ Άντριου ΜακΊντος, καθηγητής Βιολογικής Ψυχιατρικής στο πανεπιστήμιο.

«Όταν αναπτυχθούν τα κύτταρά μας, θα μπορέσουμε να αρχίσουμε να μελετάμε τη νευρολογική λειτουργία και τις αντιδράσεις τους στις υπάρχουσες ψυχιατρικές θεραπείες. Στη συνέχεια, θα αρχίσουμε να δοκιμάζουμε νέα φάρμακα».

Υπολογίζεται ότι το 1% έως 4% του παγκόσμιου πληθυσμού πάσχει από διπολική διαταραχή ή σχιζοφρένεια, για τις οποίες υπάρχουν λίγες υψηλής αποτελεσματικότητας θεραπείες.

Επιπλέον, λίγα είναι γνωστά για τις αιτίες τους, αλλά φαίνεται πως έχουν γενετική συνιστώσα, καθώς τείνουν να προσβάλλουν αρκετά άτομα στις ίδιες οικογένειες.