ΚΥΤΤΑΡΟ (εργασία στην τάξη)
Η εφεύρεση της κονσέρβας
Οι νέες εφευρέσεις και τεχνολογίες στον τομέα ΤΗΣ ΣΥΝΤΗΡΗΣΗΣ των τροφίμων (!) έκαναν μια πιο θρεπτική διατροφή προσβάσιμη σε πολύ περισσότερο κόσμο, με την κονσέρβα να πηγαίνει τα πράγματα σε άλλο επίπεδο! Δε θα πήγαινε ποτέ το μυαλό μου στο ότι μια τόσο “ταπεινή” εφεύρεση θα μας άλλαζε κυριολεκτικά!!
Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΙΡΩΝΙΑ ΠΩΣ Η ΚΟΝΣΕΡΒΑ ΕΦΕΥΡΕΘΗΚΕ ΧΑΡΗ ΣΤΟΝ ΝΑΠΟΛΕΟΝΤΑ, ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΤΟΝ ΚΟΡΟΙΔΕΥΑΝ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΣΟ ΚΟΝΤΟΣ ΗΤΑΝ!!
Γενικά είχα την εντύπωση ότι οι άνθρωποι ήταν στην αρχή κοντοί και ότι μέσα στην ιστορία σιγά σιγά σιγά ψήλωναν, αλλά τελικά για το μεγαλύτερο κομμάτι της είχαν ΤΟ ΙΔΙΟ πάνω κάτω ύψος – μέχρι που τα τελευταία χρόνια ψήλωσαν απότομα!!!
Πάμε λοιπόν να δούμε πώς και γιατί συνέβησαν όλα αυτά!
Όλα λοιπόν ξεκίνησαν το 1795 όταν ο στρατηγός και αυτοκράτορας της Γαλλίας Ναπολέων Βοναπάρτης έκανε διαγωνισμό και προσέφερε το βραβείο των 12.000 φράγκων (ασύλληπτο ποσό για την εποχή) σε όποιον μπορούσε να εφεύρει μια μέθοδο συντήρησης τροφίμων για το στρατό και το ναυτικό του!
Εδώ να πούμε πως είναι μύθος πως ο Ναπολέων ήταν κοντός! Ναι, οκ ήταν γύρω στο 1.70 αλλά για την εποχή αυτό το ύψος ήταν φουλ συνηθισμένο για έναν άντρα!
Τα τελευταία 150 χρόνια το μέσο ανθρώπινο ύψος στις βιομηχανοποιημένες χώρες έχει αυξηθεί κατά 10 εκατοστά!
Από άποψη θεωρίας της εξέλιξης, το να είμαστε πιο ψηλοί ως είδος δε μας εξυπηρετεί σε κάτι, όπως πχ τις καμηλοπαρδάλεις που εξελίχθηκαν σε είδος με ψηλότερους λαιμούς γιατί επιβίωναν μόνο όσες έβρισκαν τροφή στα πιο ψηλά φύλλα των δέντρων! Εμείς ξεκινήσαμε να ψηλώνουμε κι άλλο, απλά επειδή πλέον τρεφόμαστε πιο θρεπτικά!
Γενικά το μέσο ανθρώπινο ύψος είχε παραμείνει ίδιο από τους ανθρώπους των σπηλαίων μέχρι και τα μέσα του 19ου αιώνα!
Άρα μάλλον δεν είναι καθόλου τυχαίο πως από την εφεύρεση της κονσέρβας και μετά, και όλης της φάσης με τις νέες μεθόδους συντήρησης των τροφίμων που ανακαλύφθηκαν εκείνο τον αιώνα (μαζί με καλύτερες συνθήκες ζωής και προϋποθέσεις για καλύτερη υγεία φυσικά), ξεκινήσαμε να ψηλώνουμε περισσότερο!
ΟΧΙ ΤΟΣΟ ΦΑΝ ΦΑΚΤ
Οι πρώτες μεταλλικές κονσέρβες σφραγίζονταν με μόλυβδο, κάτι που δηλητηρίασε εκατοντάδες ανθρώπους και τους οδήγησε στο νοσοκομείο!
Από όλες τις συσκευασίες, το ατσάλι από τις κονσέρβες είναι το πιο ανακυκλωμένο υλικό στον κόσμο!
Στην Αμερική μόνο, το 65% των κονσερβών ανακυκλώνεται ενώ γενικά πολλοί άνθρωποι επαναχρησιμοποιούν τις κονσέρβες τους για πολλούς λόγους! (μπορείς να φυτέψεις και φακές μέσα!)
Οι πρώτες κονσέρβες που βγήκαν στην αγορά ήταν πανάκριβες, δύσχρηστες και πιο βαριές και από το περιεχόμενό τους! Κόστιζαν όσο ο εβδομαδιαίος μισθός ενός εργάτη και έπρεπε να τις ανοίξεις με σφυρί!
ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΟ ΦΑΚΤ
Το ανοιχτήρι (αυτό το μαραφέτι που ανοίγουμε τις κονσέρβες) εφευρέθηκε ΣΧΕΔΟΝ 40 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΟΝΣΕΡΒΑ!
Μα φανταστείτε το καλαμάκι να είχε εφευρεθεί 40 χρόνια μετά τον φραπέ!
Αν και πατέντες για ανοιχτήρια είχαν ξεκινήσει να γίνονται από τη δεκαετία του 1850, αυτά έμοιαζαν πιο πολύ με παραλλαγές μαχαιριών!
Το πρώτο ανοιχτήρι με τον γνωστό αιχμηρό περιστρεφόμενο τροχό κοπής που τρέχει γύρω από το χείλος του κουτιού για να ανοίξει το καπάκι εφευρέθηκε το 1870!
Κατασκευάστηκε από τον Αμερικανό εφευρέτη Γουίλιαμ Γούρστερ Λάιμαν, που πέρα από το ανοιχτήρι πρέπει να του δώσουμε εύσημα και για το τρομερό του γενάκι!
Το ανοιχτήρι αυτό βέβαια δεν ήταν πολύ πρακτικό γιατί απλά τρυπούσε το καπάκι χωρίς να μπορεί παράλληλα να σταθεροποιεί την κονσέρβα οπότε δεν επιβίωσε!
Το πρώτο φουλ λειτουργικό ανοιχτήρι κατασκευάζεται το 1925 στο Σαν Φρανσίσκο, στην Καλιφόρνια των Η.Π.Α από την εταιρεία Star Can Opener το οποίο είχε και έναν δεύτερο οδοντωτό τροχό για να συγκρατεί τον τροχό κοπής στο χείλος της κονσέρβας.
ΠΗΓΗ: σκρούτζ
Βronsted και Lowry…
Αυτή τη χρονιά συμπληρώνονται 100 χρόνια (1923-2023) από την ταυτόχρονη εμφάνιση δυο δημοσιεύσεων, από δυο ερευνητές που άφησαν το στίγμα τους στην επιστήμη, τους Bronsted και Lowry ή αλλιώς, όπως τους λέμε στα γρήγορα στις μαθητικές αίθουσες, “Μπι-Ελ”! Οι δυο αυτές ανεξάρτητες ανακοινώσεις είχαν ως κεντρικό σημείο τη γενίκευση (και σαφώς τον εξορθολογισμό) του τι αποκαλούμε οξύ και τι βάση στη Χημεία. Καθώς η θεώρηση του Arrhenius, που προηγήθηκε χρονικά, είχε σαφή μειονεκτήματα, ήταν επιτακτική η ανάγκη να εισαχθεί μια πιο σωστή διατύπωση. Έτσι, από το απλοϊκό και συνάμα ελλιπές: ”Οξύ είναι η ουσία που όταν διαλύεται στο νερό δίνει κατιόντα υδρογόνου, ενώ βάση αυτή που δίνει ανιόντα υδροξειδίου” (Arrhenius), οι “Βronsted και Lowry” προχωρήσανε στην διατύπωση: “Οξύ είναι η ουσία που δίνει κατιόν υδρογόνου (πρωτόνιο) και βάση αυτή που δέχεται το κατιόν αυτό” μιλώντας έτσι για πρωτολυτικές αντιδράσεις. Hands up στις δυο αυτές μορφές λοιπόν, που έκαναν ακόμη πιο εύκολη την εκμάθηση της Χημείας!
Πρόσφατα σχόλια