Κυριακή Δημοτικών Εκλογών σήμερα..
και μπροστά στην κάλπη ένιωσα αμήχανα..
Τον λόγο τον γνωρίζω / τον γνωρίζουμε.
Θυμήθηκα μια φορά όταν ήμουν 27..
είχαμε βγει με παρέα από ένα σεμινάριο ανέργων στο οποίο μετείχα.
Ο καθηγητής έφερε μαζί του και ένα στέλεχος ενός εκ των δύο “μεγάλων” κομμάτων.
Ότι είχα δώσει ΑΣΕΠ για πρώτη φορά,
το στέλεχος λοιπόν (για λόγους εντυπωσιασμού ίσως;)..
μου λέει: Αύριο κιόλας μπορώ να σου πω εάν πέτυχες!
Αρνήθηκα αμέσως και χωρίς σκέψη..
Εκείνος επέμενε.
Αφού διαπίστωσε ότι δεν διαπραγματευόμουν κάτι τέτοιο..
μου απάντησε: “Μου θυμίζεις τον εαυτό μου όταν πρωτοξεκίνησα.
Αργότερα ήρθε η στιγμή που έπρεπε να αποφασίσω εάν θα γινόμουν
σαν όλους αυτούς ή εάν θα αποχωρούσα. Έγινα ίδιος.. με εκείνους που αρχικά
αμφισβητούσα και τις πρακτικές καταδίκαζα.
Και αλήθεια θέλω να ρωτήσω..: Αυτές είναι οι μοναδικές επιλογές;
Να γίνει κανείς ίδιος.. ένα με το σύστημα
ή να τα παρατήσει;
Αγωνιστική οδός με συνέπεια και εντιμότητα δεν υπάρχει;
Κάποτε θα ανοίξω τον φάκελο “Σύλλογος Φοιτητών Κορυδαλλού”
Εκεί να δείτε προσπάθεις για προσέγγιση ..
με δέλεαρ μια θεσούλα εργασίας…
Μόνο που ο Σύλλογος από το 1998 έως και το 2004 περίπου είχε ένα όπλο
το οποίο δεν μπορούσε να το αντιπαρέλθει καμία Δημοτική Αρχή,
κανένας μεγαλοπαράγοντας: Ήταν Ανεξάρτητος και φρόντιζε με ανιδιοτέλεια
για όλα τα μέλη του. Όσοι δε ήταν στο Δημοτικό Συμβούλιο του Συλλόγου
έκαναν πράξη αξίες και ιδανικά με τα οποία είχαν γαλουχηθεί από μικροί.
Σήμερα οι μικροί είναι γύρω στα 35…
Βλέπουν τι συμβαίνει..
Θλίβονται και εδώ και καιρό σκέφτονται ότι οι δρόμοι δεν είναι μόνο δύο.
Υπάρχουν και άλλοι.. πιο καθαροί, πιο πλατιοί, φωτισμένοι χωρίς λακούβες
και βρωμιά!
Αφιερωμένο σε όλους εκείνους που βλέπουν το στραβό,
ξέρουν ότι μπορούν να το ισιώσουν και αποφασίζουν
να “το παλέψουν” .
Και που ανάμεσα στους δύο δρόμους.. επιλέγουν τον τρίτο!
Καλή ψήφο!