Στις σελίδες της ιστορίας όπου εξιστορούνται οι θηριωδίες που τελέστηκαν κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πολέμου, κυριαρχούν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ναζί και το Ολοκαύτωμα των Εβραίων. Υπάρχουν όμως και πολλές άλλες θλιβερές, σοκαρίστηκες και αποτρόπαιες πράξεις από πλευράς των δυνάμεων του Άξονα που αν και στιγμάτισαν γενιές και γενιές, δεν έτυχαν της προσοχής και της καταδίκης που τους αναλογούσαν.
Ειδικότερα στη Δύση, η σκληρότητα και οι εκτρωματικές πρακτικές του Αυτοκρατορικού Ιαπωνικού Στρατού, είναι ελάχιστα γνώστες. Οι μνήμες όμως δεν σβήνουν και μέχρι σήμερα η κυβέρνηση του Τόκιο, καταδιώκεται από τα φαντάσματα του παρελθόντος.
Αν και έχουν περάσει 70 χρόνια από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η Ιαπωνία δεν έχει αναγνωρίσει επίσημα την ευθύνη που φέρει για τη βίαιη, δημιουργία του «στρατού του έρωτα» ή αλλιώς την εκμετάλλευση των «γυναικών ανακούφισης» που χρησιμοποιούνταν ως σκλάβες του σεξ, ταγμένες στην υπηρεσία των Ιαπώνων στρατιωτών.
Αυτές τις μέρες καταβάλλεται μια συντονισμένη προσπάθεια τόσο στην Ιαπωνία όσο και στις ΗΠΑ, προκειμένου να υπάρξει έστω και αργά μια «δικαίωση» για αυτές τις χιλιάδες γυναίκες της Ασίας, πρωτίστως της Κορέας οι οποίες αποτέλεσαν, όπως συχνά λένε οι πιο κυνικοί, παράπλευρη απώλεια ενός μεγάλου πολέμου.