“Ω Πατέρα», είπε ένα μικρός βάτραχος στον μεγάλο που καθόταν στην άκρη της λιμνούλας, «Είδα ένα πολύ τρομερό τέρας! Ήταν τόσο μεγάλο όσο ένα βουνό, με κέρατα στο κεφάλι του, και μια μακριά ουρά, και διπλές οπλές. ”

“Μη κάνεις έτσι παιδάκι μου,” είπε ο γέρο-βάτραχος, “αυτό που είδες ήταν απλά το βόδι του κυρ – Λούκα, του γεωργού που έχει εκείνο το χωράφι, και δεν είναι και τόσο μεγάλο όσο νομίζεις. Μπορεί να είναι λίγο πιο ψηλό από μένα, αλλά θα μπορούσα εύκολα να κάνω τον εαυτό μου τόσο μεγάλο. Απλά κοίτα.” Έτσι, άρχισε να παίρνει βαθιές ανάσες και να φουσκώνει και παραφουσκώνει. «Ηταν τόσο μεγάλος;” ρώτησε ο ίδιος.
“Ω, πολύ μεγαλύτερο από αυτό», είπε ο νεαρός βάτραχος.
Και πάλι το γέρο-βάτραχος πήρε βαθιά ανάσα, και ρώτησε τον νεαρό έαν το βόδι ήταν τόσο μεγάλο όσο εκείνος.
” Μεγαλύτερο , πατέρα, πολύ μεγαλύτερο,” ήταν η απάντηση. Έτσι, ο Βάτραχος πήρε μια πιο βαθιά ανάσα, και φύσηξε και φύσηξε και φύσηξε, και πρήστηκε και πρήστηκε και πρήστηκε. Και τότε είπε: “Είμαι σίγουρος ότι το βόδι δεν είναι τόσο μεγάλο όσο αυτή τη στιγμή είμαι εγώ.” Όμως, εκείνη τη στιγμή έσκασε.

Η έπαρση και η αλαζονία μπορούν να οδηγήσουν στην αυτοκαταστροφή.