Ο χρηστος παπαδοπουλος κοινοποίησε τη δημοσίευση του Papathanasiou Athanasios.
Ο Papathanasiou Athanasios πρόσθεσε 2 νέες φωτογραφίες.
“Ο φανατικός και όσοι δεν ανέχονται να φορούν τις αλυσσίδες του”.
9 Νοεμβρίου: γιορτή Αγίου Νεκταρίου.
Οδυνηρής επικαιρότητας στις μέρες μας, τα λόγια του αγίου Νεκταρίου:
«Με τι μοιάζει ο φανατικός;… Μοιάζει με άνθρωπο που σπρώχνει σε κατήφορο έναν τεράστιο ογκόλιθο, ο οποίος φτάνει στο τέρμα καταστρέφοντας τα πάντα στο πέρασμά του. Ο φανατικός διατυπώνει τις απόψεις του πάντοτε με εξαλλότητα, με βία και θρασύτητα. Κι επειδή δεν μπορεί, βεβαίως (όπως θα ‘θελε) να κατεβάσει από τον ουρανό φωτιά που θα κάψει όλους μαζί τους αντιπάλους του, ανάβει ο ίδιος με τη μεγαλύτερη ευχαρίστηση τη φωτιά το διωγμού εναντίον τους. Κι αν τύχει να εμποδιστεί είτε από την θεία πρόνοια είτε από κάτι άλλο, τότε πρόθυμα ξεσηκώνει έχθρα και κηρύσσει τον πόλεμο κατά της ειρήνης και της ευτυχίας όσων δεν ανέχονται να φορούν τις αλυσίδες του».
[Νεκτάριος Κεφαλάς, “Μάθημα Ποιμαντικής”, Αθήνα 1972, σ. 110. Απόδοση Θ.Ν.Π.]
Η εικόνα είναι έργο του: Φίκος, https://el.wikipedia.org/w/index.php?curid=288744
Ολιβιέ Κλεμάν :Ο φανατικός έχει συχνά την ψύχωση της συνωμοσίας
Ο φανατισμός ως διαστροφικό ψυχικό φαινόμενο,απειλεί την ψυχή του καθενός…Ριζώνει στο άγχος και στην αλαζονεία.Ο φανατικός έχει συχνά την ψύχωση της συνωμοσίας!Μάλιστα ,μια μορφή απελπισμένης αλαζονείας μπορεί να οδηγήσει τον καθένα να πεισθεί ότι είναι ο μόνος που μένει στην αλήθεια,μιαν αλήθεια την οποία απολυτοποιεί,και την οποία κατέχει.Οποιοσδήποτε δεν συμφωνεί μαζί του είναι όργανο δαιμονικών δυνάμεων.Ο φανατικός είναι συχνά ένα ον αβέβαιο, ανήσυχο,αποδιοργανωμένο που ισορροπεί χάρη σε μια αιμομικτική προσκόλληση στη αλήθεια του….Ορισμένες λέξεις που αγνοεί την πραγματική τους αξία τον κάνουν μανιακό
Olivier Clement, H αλήθεια ελευθερώσει υμάς,εκδ. Ακρίτας,σελ.248
| «Η “ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΑΛΗΘΕΙΑ” ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ»
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος, Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής Αθηνών, απέστειλε βαρυσήμαντη επιστολή προς τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών κ. Ιερώνυμο και τους Συνοδικούς Αρχιερείς, με τίτλο: «Η “των πραγμάτων αλήθεια” για το μάθημα των Θρησκευτικών». Η επιστολή έχει βαρύνουσα σημασία λόγω του ότι ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας μετείχε και μετέχει στην τριμελή εξ αρχιερέων Επιτροπή της Εκκλησίας της Ελλάδος, η οποία εκπροσώπησε την Εκκλησία στον διάλογο μεταξύ Εκκλησίας και Πολιτείας για το ζήτημα των νέων Προγραμμάτων Σπουδών στα Θρησκευτικά. Το περιεχόμενο της επιστολής, μεταξύ άλλων, αναφέρεται εκτενώς: 1.Στο ιστορικό της εκπόνησης και της εφαρμογής των νέων Προγραμμάτων Σπουδών στα Θρησκευτικά. 2. Στις θέσεις και τις αποφάσεις της Εκκλησίας της Ελλάδος, από το 2011 μέχρι σήμερα, γύρω από το μάθημα των Θρησκευτικών. 3. Στη συμβολή της τριμελούς εξ Αρχιερέων Επιτροπής στην αναθεώρηση των Προγραμμάτων Σπουδών (2017). 4. Στις προσπάθειες διάφορων να αμφισβητήσουν το έργο της εξ Αρχιερέων Επιτροπής και όσα ανακριβή λέγονται και γράφονται. 5. Στις πρόσφατες αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας, καθώς και τις νέες προσφυγές για το μάθημα των Θρησκευτικών, και τη σημασία τους για το μέλλον του μαθήματος.
Η επιστολή αναδημοσιεύεται από τον ιστότοπο: orthodoxia.info,
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ Α’ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ
|
Ανακοίνωση της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων ( 13-10-2019 Περί προσηλυτισμού;;;)
Ο Υπουργός Παιδείας συνεχίζει ανεπίσχετα τους απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς κατά της Πανελλήνιας Ενώσεως Θεολόγων (ΠΕΘ). Έχοντας στο παρελθόν χαρακτηρίσει, αρνητικά, δικαστικούς λειτουργούς για τις αποφάσεις τους, η εκπροσώπηση του ΥΠΕΘ στις μέρες μας δείχνει ότι ουδόλως ενδιαφέρεται να μιλήσει επί της ουσίας. Ασχολείται, μάλλον, με επικοινωνιακούς circo-βερμπαλισμούς. Τοιουτοτρόπως, το μάθημα των Θρησκευτικών γίνεται καλύπτρα (“φερεντζές”), για να κρυφτεί το τοπίο απαξίωσης όλων των μαθημάτων (επιστημονικών επιστητών), που παραπέμπουν στην ορθοτομημένη παρουσίαση της πολιτισμικής κληρονομιάς του τόπου μας.
Η ΠΕΘ δεν προσπαθεί, καθώς διατείνεται ο κ. Γαβρόγλου, να προλάβει τη Δικαιοσύνη. Αυτήν, όχι απλώς την “πρόλαβε”, αλλά και την πρόσβαλε η καινοφανής μεθόδευση της ψευδονομιμοποίσης ακυρωμένων από το ΣτΕ Προγραμμάτων και Φακέλων για τα Θρησκευτικά, για τα οποία επαίρεται ο προηγούμενος Υπουργός, παρουσιάζοντάς τα, urbi et orbi, ως απαράλλακτα με τα δικά του. Η μεθόδευση αυτή εγείρει πλέον μείζονα ζητήματα.
Η ΠΕΘ, πιστεύοντας στην ποιότητα της Δημοκρατίας, την εκζητά ως τόπο διαφανών διαδικασιών και θεωρεί ως απαράδεκτη την όλη προσπάθεια που επιχειρείται, με στόχο να παγιωθεί στην εκπαίδευση των ορθοδόξων μαθητών ο προσηλυτισμός στον ΜΗΔΕΝΙΣΜΟ και στη Χριστοφοβία. Η κίνηση αυτή, προσβάλλοντας τους ορθόδοξους μαθητές, μηχανοποιεί εξεναντίον τους τη δημιουργία ανελεύθερων πολιτών.
Είναι λυπηρό, που οι “εξουσίες” της πολιτικής ιδεολογίας σήμερα δεν μπορούν ή δεν θέλουν να ακούσουν και να διαλεχθούν με κλάδους και όργανα, που υπηρετούν το αντικείμενό τους μέσα από τις επιστημονικές τους ειδικεύσεις. Μάλιστα, έρχονται να επιβάλουν ιδεολογίες του καιρού στα επιστημονικά αντικείμενα που έχουν ως έργο τους την καλλιέργεια της ιστορίας, της γλώσσας και του απ’ αιώνων πολιτισμού του τόπου μας.
Αυτού του τύπου οι εξουσίες φαίνεται πως θεωρούν απαθώς την ουσία των πραγμάτων, προσπαθώντας, ενδεχομένως, να αλιεύσουν υπέρ τους πρόθυμους θρησκευτικούς ιερουργούς του μηδενισμού. Ίσως θεωρούν, μάλιστα, ότι ειδικεύονται οι εκπρόσωποι των δοξασιών τους και στη θεολογία, την οποία οι ίδιες αυτές οι ανούσιες εξουσίες θέλουν να την ταυτίσουν με τη ΜΗΔΕΝΟΛΟΓΙΑ.
Οι Circo-λόγοι υποστηρικτές, συνεπώς, του εν λόγω μηδενιστικού προσηλυτισμού κρίνονται από τους καρπούς τους και επ’ αυτών η ΠΕΘ ευλόγως και καθηκόντως καταθέτει τον κριτικό της και διαλογικό της χαρακτήρα. Η ΠΕΘ στέκεται ευπαιδεύτως και όχι με απάθεια, απέναντι στο αντικείμενο πάνω στο οποίο καταρτίστηκαν και ειδικεύθηκαν τα μέλη της, όπως ευόρκως ανταποκρίνεται στις ανάγκες των μαθητών και των γονέων τους.
Το ΔΣ της ΠΕΘ
Διαβάστε περισσότερα: http://www.alfavita.gr/arthron/ekpaideysi/i-enosi-theologon-sholiazei-tin-apeitheia-tis-peth-kai-tin-apatheia-toy#ixzz5TpxuIDQH
Follow us: @alfavita on Twitter | alfavita.gr on Facebook
Και είναι αυτή η βαρβαρότητα, που τη βλέπουμε καταπώς λέγει ο ποιητής «να ‘ρχεται μεταμφιεσμένη, κάτω από άνομες συμμαχίες και προσυμφωνημένες υποδουλώσεις», προκειμένου να καθυποτάξει, να εξευτελίσει και να ατιμώσει τον άνθρωπο .
Ως εκ τούτου, ο φονταμενταλισμός δεν είναι, καθώς πιστεύουν πολλοί, μια ακόμη επιλογή στα πλαίσια της ελευθερίας του ανθρώπου. Πρόκειται στ’ αλήθεια για εκείνη τη στάση, η οποία στοχεύει την κατάργηση οποιασδήποτε διαφορετικής θεώρησης των πραγμάτων και την ολοκληρωτική, βίαιη εγκατάσταση της μίας και μόνης άποψης∙ της άποψης του εκλεκτού ή των εκλεκτών. Τελικός του σκοπός η φυσική εξόντωση του υποκειμένου της διαφορετικότητας. Αναγκαία προϋπόθεση μιας τέτοιας ασθμαίνουσας εγκαθίδρυσης «νέας τάξης πραγμάτων» είναι οπωσδήποτε η ενοχοποίηση του «αντιπάλου» μέσα από την παρουσίαση πραγματωμένων ενεργειών του, αλλά κυρίως και κατεξοχήν μέσα από την ανάδειξη προθέσεών του, τις οποίες ο ίδιος δεν είχε ποτέ φανταστεί και διανοηθεί. Άμεσος στόχος η διέγερση του λαϊκού αισθήματος απέναντι στις υβριστικές καινοτομίες μιας κάποιας ανερμάτιστης ελίτ, η οποία απειλεί τη σταθερότητα του σώματος -πολιτικού, κοινωνικού, εκκλησιαστικού ή άλλου- και η τιμωρητική και εξάπαντος παραδειγματική ματαίωση των στόχων της. Προϋπόθεση μιας τέτοιας αντιμυθολογίας η εξαρχής και διαπαντός κατάθεση της ευθύνης των μελών στον αυτοπροσδιοριζόμενο σωτήρα και τα όργανά του (Τι γυρεύει η αλεπού στο παζάρι;).
Ημιμάθεια: το μέγιστο κακό
Της Ειρήνης-Μαρίας Σταματοπούλου
Ημιμάθεια, σημαίνει γνωρίζω κάτι ημιτελώς, ανεπάρκεια γνώσεων, ψευτομόρφωση. Η κοινωνία μας δέχεται ένα από τα πιο ισχυρά πλήγματα. Πλήγμα που οι καταστροφικές συνέπειές του δεν είναι άμεσα ορατές, που οι συνέπειές του ξεπερνάνε την αντίληψή μας. Τι χειρότερο από το να γνωρίζουμε κάτι χωρίς όμως να το γνωρίζουμε; Ζούμε δηλαδή σε μια ψευδαίσθηση. Γνωρίζουμε τα πάντα χωρίς να γνωρίζουμε τίποτα.
Η ημιμάθεια είναι ένα είδος φασισμού. Αυτό γιατί μέσω της ψευτομόρφωσής μας και νομιζόμενοι λόγω της ψευδαίσθησης ότι έχουμε πάντα δίκιο και ότι τα ξέρουμε όλα, προσπαθούμε να επιβληθούμε. Πριν μιλήσουμε καλό θα ήταν να ακούσουμε. Δεν είναι τυχαίο που έχουμε δύο αυτιά και ένα στόμα. Ο διάλογος πολλές φορές έχει και αντίλογο, ο αντίλογος δεν είναι παρά η ώθηση προς το άκουσμα του διαφορετικού. Ο διάλογος είναι η γέφυρα που ενώνει τις δύο όχθες ενός ποταμού. Που ενώνει ανθρώπους.
Το να γνωρίζεις κάτι χωρίς να το γνωρίζεις είναι το μέγιστο κακό που απειλεί την ψυχική σου υγεία. Θα το πω απλά. Η ημιμάθεια σε φανατίζει. Έχοντας διαμορφώσει μια άποψη που δεν την έχεις ψάξει σφαιρικά και πολύπλευρα, την υιοθετείς μόνο και μόνο επειδή σου άρεσε σαν άκουσμα. Γλύκανε τα αυτιά σου και βόλεψε τη συμπεριφορά σου. Έχεις δικαίωμα βέβαια να κάνεις ό,τι θέλεις, αλλά αυτό το δικαίωμα πρέπει να το περιορίσεις γιατί δεν είσαι μόνος σου. Επομένως ο φανατισμός που σου προκαλεί η ημιμάθεια οδηγεί σε ακραίες συμπεριφορές. Βλέπε τριγύρω σου.
Όλοι είναι πιο ευέξαπτοι και οξύθυμοι όταν ανοίγουν ένα θέμα συζήτησης που έχει διαφορετικές απόψεις. Δοκίμασε το εξής: μάζεψε την παρέα σου και ξεκίνα να συζητάς για το φλέγον θέμα της μετανάστευσης. Θα ακούσεις πολλές απόψεις. Οι απόψεις όμως αυτές προέρχονται από έρευνα; Έχουν ψάξει όσοι τοποθετήθηκαν για την ιστορία του ζητήματος, για το είναι αυτών των ανθρώπων; Αν ναι είστε σε καλό δρόμο, αν όχι θα παρατηρήσεις ότι το κλίμα της συζήτησης θα ανάψει. Κι αυτό γιατί μίλησαν όσοι γνωρίζουν κάτι ανολοκλήρωτα και έχουν διαμορφώσει μια άποψη ανολοκλήρωτη. Καταλήγουμε λοιπόν ότι η ημιμάθεια είναι ένα πρόβλημα που δημιουργεί εντάσεις και που αποσυντονίζει τη σκέψη.
Τρεις είναι οι μέθοδοι με τις οποίες μπορείς να λύσεις ένα πρόβλημα. Ή θα αναζητήσεις το γιατί και θα ανατρέξεις στο παρελθόν, ή θα αναζητήσεις το πώς και θα ανατρέξεις στο μέλλον ή θα επικεντρωθείς στο παρόν. Και οι τρείς μέθοδοι έχουν τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα τους. Το ποια μέθοδο θα επιλέξεις εξαρτάται καθαρά από εσένα. Η απάντηση και η λύση βρίσκεται μέσα σου.
Γιατί υπάρχει η ημιμάθεια; Γιατί έχουμε συνηθίσει, ειδικά οι νεότερες γενιές, στην εύκολη λύση και στη μασημένη τροφή. Γιατί δεν εκτιμούμε την πληθώρα γνώσεων που υπάρχει τριγύρω μας, προνόμιο που πρόγονοί μας ποτέ δεν απόλαυσαν. Πρόγονοί μας, που διψούσαν για μάθηση, προτιμούσαν να μην φάνε το γλυκό της βδομάδας που δικαιούνταν ώστε να μαζέψουν λεφτά να αγοράσουν ένα βιβλίο. Κι εσύ που έχεις τόσα βιβλία μπροστά σου κάθεσαι και βλέπεις τηλεόραση.
Πώς δημιουργήθηκε η ημιμάθεια; Από τη συμπεριφορά σου μέχρι τώρα και από το γεγονός ότι η τεχνολογία μας έχει αποβλακώσει. Την τεχνολογία πρέπει να την δεις με άλλο μάτι. Με αυτό που θα σε βοηθήσει, που θα την χρησιμοποιείς ώστε να μάθεις περισσότερα, ώστε να δεις τι συμβαίνει τριγύρω σου και ώστε να κινητοποιηθείς με τον χι ψι τρόπο που εσύ θες. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αλλάξεις τη μελλοντική σου συμπεριφορά. Μικρές μικρές πράξεις και μικροαλλαγές στην συμπεριφορά σου αλλάζουν συλλήβδην και τον τρόπο που βλέπεις την κοινωνία. Τόλμησε να δράσεις.
Όσον αφορά το παρόν η ημιμάθεια μπορεί να αντιμετωπιστεί καταρχήν κατανοώντας την σαν έννοια και μαθαίνοντας τις συνέπειες αυτής. Αν δεις ότι η ημιμάθεια είναι όντως ένα καταστροφικό λιθαράκι σε όλο αυτό τον πανικό που βλέπεις έχεις κάνει ήδη το πρώτο βήμα να την εξαλείψεις. Αυτό που έχεις να κάνεις μετά είναι να ερευνάς. Διαμόρφωσε κάθε άποψη σου αφού εξετάσεις τον λόγο και τον αντίλογο, αφού εξετάσεις όλες τις μεριές. Όλα έχουν τη δικιά τους αλήθεια και το δικό τους δίκιο.
Το θέμα είναι τι ταιριάζει με σένα, τι ταιριάζει σε σένα. Το οποίο μην περιμένεις να είναι το ίδιο. Όσο αλλάζουν και οι συνθήκες αλλάζει και ο άνθρωπος. Είμαστε μια δεξαμενή που περιέχει όλα τα συναισθήματα, τόσο τα θετικά όσα και τα αρνητικά. Στην επιφάνεια βγαίνουν όσα μας προκαλούν να βγάλουμε και όσα μένουν στο παρασκήνιο είναι όσα η καλλιέργειά μας επιτρέπει τη διαμονή τους εκεί.
«Κάποτε ήταν ένας νέος που είχε χαθεί μέσα σε ένα μεγάλο δάσος. Προχωρούσε με σκοπό να βρει τον δρόμο του, ήταν ολομόναχος. Στον δρόμο του συνάντησε μια διασταύρωση, δεν ήξερε ποιόν δρόμο να επιλέξει. Τα μονοπάτια φαίνονταν ίδια, δεν ήξερε όμως που οδηγούσε το καθένα. Ξαφνικά συνάντησε έναν κύριο στην ηλικία της γενιάς του πατέρα του και δεν δίστασε να τον ρωτήσει: «Συγγνώμη κύριε, έχω χαθεί, ποιόν δρόμο να επιλέξω;». Ο κύριος λοιπόν του απάντησε «Εσύ θα επιλέξεις, πάντως από εκείνον τον δρόμο μην πας, γιατί από εκεί έρχομαι.». (χάριν της ιστορίας, μην κάνεις τα ίδια λάθη, είναι μια τρύπα στο νερό).
Υπάρχει ένας προσήλυτος στην Ορθοδοξία, που πολύ δοξάζεται σε φονταμενταλιστικούς, ζηλωτικούς ή έστω συντηρητικούς κύκλους και συχνά λαϊκοί χριστιανοί μου προτείνουν να τον διαβάσω. Ο λόγος για τον Σέραφειμ Ρόουζ, μακαριστός σήμερα, αλλά πολύ παρών με τα βιβλία του. Πέρα από τα άπειρα ερωτηματικά που αφορούν τη ζωή του, τις παραψυχολογικές εμπειρίες του, και άλλα τινά, έχει αναλάβει ρόλο διδάχου, και οι παρ΄ ημίν ανόητοι, αντί να τον βάλουν στη θέση του νεοφώτιστου όπου ανήκει, κάθονται και ακούν.
Έχει λοιπόν φαγωθεί με κάθε μορφής επικοινωνία με την ετεροδοξία και έχει φτάσει στο σημείο να χαρακτηρίζει τον σεβάσμιο μητροπολίτη George Khodr, έναν άνθρωπο που υπήρξε και ακόμα είναι η ψυχή της Ορθοδοξίας στον αραβικό κόσμο, ως αποστάτη.
Και μάλιστα στη βάση μιας μερικής και τραγικά ελλειπτικής γνώσης του έργου και του λόγου του. Λυπάμαι πάρα πολύ για το απροσμέτρητο της έπαρσης και της αναίδειας. Μιας αναίδειας εδραιωμένης στον ζηλωτισμό, όχι στην πατερική παράδοση.
Θα το πω για πολλοστή φορά, και αυτή τη φορά με αίσθημα άπειρης αηδίας:
Οι άρτι μεταστραφέντες δεν είναι διδάχοι της Ορθοδοξίας. Να κάτσουν χαμηλά και να ολοκληρώσουν τη μαθητεία τους. Να λύσουν τα προβλήματα ρήξης και μη συμφιλίωσης που έχουν με το παρελθόν τους. Να μετανοήσουν ουσιαστικά και όχι να διεκδικούν να ανακατευθύνουν την πορεία της συνόλης Ορθοδοξίας.
Φτάνει πια. Δεν είναι η πίστη μας το καταφύγιο κάθε αμήχανου συντηρητικού. Πόσο μάλλον, δεν καθοδηγείται η πίστη μας από κάτι τέτοιους.
Όσοι έχουν να λύσουν τα σεξουαλικά τους, την αδυναμία τους να υπάρξουν στον σύγχρονο κόσμο, όσοι επιδιώκουν την ασφάλεια ενός δογματικού εγκιβωτισμού σε ενυδρείο και όχι το άνοιγμα της πίστης που είναι εμπιστοσύνη, δεν χρειάζεται να προσέρχονται στην Ορθοδοξία. Διότι η Ορθοδοξία δεν είναι αυτό που φαντάζονται, μια ταριχευμένη μούμια. Και αν προσέρχονται είναι ασθενείς σε αυτό το νοσοκομείο, που λέγεται Εκκλησία, όχι γιατροί. Τελεία και παύλα.
Ο όσιος Παΐσιος ως Εσφιγμενίτης και η άποψή του για τους παλαιοημερολογίτες
Εορτάζει σήμερα όλη η Ελλάδα την μνήμη ενός μεγάλου και σύγχρονου αγίου, ο οποίος άγγιξε τις ψυχές των ανθρώπων με τον απλό του λόγο.
Ο όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης, κατά κόσμον Αρσένιος Εζνεπίδης, γεννήθηκε το έτος 1924 στα Φάρασα της Καππαδοκίας, όπου βαπτίστηκε με το όνομα Αρσένιος από τον άγιο Αρσένιο τον Καππαδόκη. Ήρθε στην Ελλάδα ως βρέφος με τους πρόσφυγες τής Μικρασιατικής Καταστροφής.
Προσήλθε το 1953 στο Άγιον Όρος για να μονάσει. Πρώτη μονή της μετανοίας του ήταν η Ιερά Μονή Εσφιγμένου, στην οποία έμεινε έως το 1956. Εκεί με ρασοευχή ονομάστηκε Αβέρκιος από τον ηγούμενο Καλλίνικο και του ανατέθηκε το διακόνημα του ξυλουργού.
Κατόπιν, πήγε στην μονή Φιλοθέου, όπου έγινε μικρόσχημος μοναχός με το όνομα Παΐσιος. Για ένα διάστημα ασκήτευσε στην μονή Στομίου Κονίτσης και στο θεοβάδιστο όρος Σινά. Επέστρεψε στο Άγιο Όρος και από το έτος 1979 έως το τέλος της επίγειας ζωής του ασκήτευσε στο κελλί «Παναγούδα» της μονής Κουτλουμουσίου.
Κοιμήθηκε οσιακά το 1994, ενώ το έτος 2015, ύστερα και από πάνδημο αίτημα, κατατάχθηκε επισήμως στο αγιολόγιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας από το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως.
Ο όσιος Παΐσιος διέμεινε στην μονή Εσφιγμένου χρονικά πολύ νωρίτερα από την εποχή που μέλη εξωεκκλησιαστικής «παλαιοημερολογιτικής» σέκτας κατέλαβαν δολίως το κεντρικό κτήριό της.
Η συντριπτική πλειοψηφία των ορθοδόξων χριστιανών της Ελλάδος και του εξωτερικού σέβονται και τιμούν τον όσιο Παϊσιο. Αντιθέτως, οι καταληψίες του κεντρικού κτηρίου της μονής σε δημόσιες ομιλίες τους υβρίζουν το πρόσωπο του οσίου, βλασφημώντας με αυτό τον τρόπο την Αγία Τριάδα, από την οποία προέρχεται η θεία χάρις κάθε αγίου.
Η στάση τους απέναντι στον όσιο Παϊσιο ακολουθεί την αντίληψή τους, ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία, στην οποία ανήκει το 97% των Ελλήνων χριστιανών, δεν έχει έγκυρα μυστήρια. Έτσι, προτείνουν σε προσκυνητές του Αγίου Όρους ακόμη και να «ξαναβαπτιστούν» εντός της κατάληψης!
Ο όσιος Παϊσιος είχε ξεκάθαρη θέση ενάντια στον φονταμενταλιστικό ζηλωτισμό-παλαιοημερολογιτισμό. Τον θεωρούσε «καρκίνωμα» για την Εκκλησία.
Ο όσιος λυπόταν για τις παρατάξεις των παλαιοημερολογιτών που είναι ξεκομμένες σαν τα κλήματα από την Άμπελο και δεν έχουν κοινωνία με τα Ορθόδοξα Πατριαρχεία και τις κατά τόπους αυτοκέφαλες Ορθόδοξες Εκκλησίες.
Ο όσιος έλεγε χαρακτηριστικά:
«Και εμείς βέβαια εδώ στο Άγιον Όρος με το παλιό ημερολόγιο πάμε. Αλλά είναι άλλη περίπτωση. Είμαστε ενωμένοι με την Εκκλησία, με όλα τα Πατριαρχεία, και μ’ αυτά που έχουν το νέο ημερολόγιο και μ’ αυτά που έχουν το παλιό ημερολόγιο. Αναγνωρίζουμε τα μυστήριά τους και αυτοί τα δικά μας. Οι ιερείς τους συλλειτουργούν με τους ιερείς μας.
Ενώ αυτοί οι καημένοι (δηλ. οι «παλαιοημερολογίτες») ξεκόπηκαν. Οι περισσότεροι και ευλάβεια έχουν και ακρίβεια και αγωνιστικότητα και ζήλο Θεού. Μόνο που είναι αδιάκριτος, «ου κατ’ επίγνωσιν». Άλλοι από απλότητα, άλλοι από αμάθεια, άλλοι από εγωισμό παρασύρθηκαν. Θεώρησαν τις 13 μέρες θέμα δογματικό και όλους εμάς πλανεμένους και έφυγαν από την Εκκλησία. Δεν έχουν κοινωνία ούτε με τα Πατριαρχεία και τις Εκκλησίες που πάνε με το νέο, αλλά ούτε και με τα Πατριαρχεία και τις Εκκλησίες που πάνε με το παλιό, γιατί δήθεν μολύνθηκαν από την επικοινωνία με τους νεοημερολογίτες.».
Είναι, όντως, λυπηρό το γεγονός να ζούμε μέσα στην χάρη του άχρονου Θεού και να καταφέρουμε εμείς οι άνθρωποι να μετατρέψουμε ένα εργαλείο, που είναι η μέτρηση του χρόνου, σε μέσο διαχωρισμού των χριστιανών.
Οι άγιοι της Εκκλησίας μας, οι παλαιότεροι και οι σύγχρονοι, όπως ο όσιος Παΐσιος, μας δίδαξαν πίστη στον Θεό, ταπεινό και αγωνιστικό φρόνημα, εντός, όμως, της Εκκλησίας, ενότητα, μακριά από σχίσματα και σκάνδαλα.
Η χάρη του οσίου Παϊσίου ας σκέπει κάθε χριστιανό και ας μεσιτεύει στον Πανάγαθο Θεό για την ενότητα όλων και τον φωτισμό μας, ώστε να βρούμε τον ασφαλή δρόμο της σωτηρίας μας!
