ΕΡΓΑΛΕΙΑ WEB 2.0

Η αξιολόγηση του μαθητή στο εκπαιδευτικό μας σύστημα έχει γίνει αντικείμενο συζήτησης το τελευταίο χρονικό διάστημα, καθώς η ένταξη μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες στο γενικό σχολείο, απαιτεί νέες προσεγγίσεις στην αξιολόγηση των μαθητών αυτών και όχι μόνο. Βέβαια είναι εμφανής η τάση από πλευράς πολλών εκπαιδευτικών να παραμείνουν ενδεχομένως σταθεροί στις μεθόδους αξιολόγησης του παρελθόντος. Αυτό αποτελεί ίσως τροχοπέδη στην εξέλιξη αλλά και στις νέες ανάγκες που δημιουργήθηκαν τόσο από την ένταξη των ΤΠΕ στην εκπαιδευτική διαδικασία όσο και στο ρόλο που έχει κλιθεί να διαδραματίσει το σχολείο και η εκπαίδευση στη σύγχρονη εποχή. Οι ανάγκες και οι απαιτήσεις έχουν αλλάξει και η εκπαίδευση καλείται να είναι αρωγός αλλά και πρωτοπόρος στις τεχνολογικές εξελίξεις που συντελούνται.

Είναι απαραίτητο να υπάρξει σύνδεση των αποτελεσμάτων της διδασκαλίας με τις τάσεις και τις ανάγκες που επικρατούν στην κοινωνία, ώστε η γνώση να είναι χρήσιμη και ελκυστική στα μάτια των μαθητών, οι οποίοι παράλληλα να είναι σε θέση να αξιολογούν τις γνώσεις και τις δεξιότητες που αναπτύσσουν στο πλαίσιο της σχολικής τους εκπαίδευσης. Αυτό βέβαια οφείλουμε να το καλλιεργήσουμε σταδιακά από την είσοδο των μαθητών στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση και να το ενισχύουμε στην πάροδο του χρόνου στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Κομβικό σημείο στην ενίσχυση του ρόλου του μαθητή στη λήψη αποφάσεων που αφορούν τις γνώσεις και δεξιότητες που θα αποκτήσει στην πορεία της εκπαίδευσής του, αποτελεί η αλλαγή του ρόλου του σχολείου και του προσωπικού που στελεχώνει τις δομές εκπαίδευσης.

Η εκπαίδευση στη σημερινή εποχή οφείλει να αναπτύσσει δεξιότητες απευθυνόμενη στις διαφορετικές μορφές νοημοσύνης των μαθητών. Η δομή της εκπαίδευσης έχει δεχθεί επιρροές από διάφορα κινήματα θεωρητικών της εκπαίδευσης όπως  «το κίνημα του κοινωνικού εποικοδομητισμού» (social constructivism), βασική θέση του οποίου είναι ότι η γνώση οικοδομείται μέσα από συλλογική προσπάθεια και συνεργασία (Vygotsky, 1988 – Perkins, 1999 –  Resnick, 1989), «το κίνημα της κριτικής σκέψης», το οποίο δίνει έμφαση στη διδασκαλία με στόχο την κατανόηση, (Blythe, 1998 – Bruner, 1997 – Wiggins και McTighe, 1998 – Κουλουμπαρίτση, 2003) και «το κίνημα για την ολιστική προσέγγιση της γνώσης» (Wineburg και Grossman, 2000), που εκφράζεται και αποτυπώνεται σε σύγχρονα αναλυτικά προγράμματα, όπως είναι το Διαθεματικό Ενιαίο Πλαίσιο Προγραμμάτων Σπουδών της Ελλάδας (Ματσαγγούρας, 2003). Οι παραπάνω επιρροές αποτυπώθηκαν στα αναλυτικά προγράμματα, επαναπροσδιορίζοντας ταυτόχρονα και τις ανάγκες για επανακαθορισμό του πλαισίου της αξιολόγησης των μαθητών, θέτοντας την απαίτηση αλλαγής των παραδοσιακών τρόπων αξιολόγησης, υιοθετώντας νέους τρόπους αξιολόγησης των δεξιοτήτων που αποκομίζουν οι μαθητές παρακολουθώντας το σχολικό πρόγραμμα.

Βέβαια οι αλλαγές στην αξιολόγηση κάθε άλλο παρά αυτόματες ήταν, καθώς οι εκπαιδευτική κοινότητα αποδείχθηκε μάλλον ανέτοιμη και συνάμα απρόθυμη να υιοθετήσει τις αναγκαίες αλλαγές, τόσο στον τρόπο διδασκαλίας όσο και στον τρόπο αξιολόγησης. Είναι γεγονός ότι στη χώρα μας, δεν υπήρξε ένα καλά οργανωμένο πλαίσιο υποστήριξης και επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών για να πλαισιωθούν επιτυχώς τα θεσμοθετημένα μέτρα και αλλαγές που βέβαια κατά καιρούς αλλάζουν το τοπίο στην εκπαίδευση, αλλά μονάχα σε επίπεδο εξαγγελιών και νόμων. Βέβαια πολλοί είναι οι εκπαιδευτικοί που παλεύουν μέσα από επιμορφώσεις να προσανατολιστούν και να επαπροσδιορίσουν το ρόλο τους στο εκπαιδευτικό περιβάλλον που δημιουργείται. Γίνονται προσπάθειες σε ατομικό αλλά και σε συλλογικό επίπεδο με πρωτοβουλίες εκπαιδευτικών οργανώσεων αλλά όχι σε κεντρικό επίπεδο. Νέες μέθοδοι αξιολόγησης εφαρμόζονται μόνο σε πιλοτικό επίπεδο και αποσπασματικά.

Οφείλουμε όλοι μας να κάνουμε ότι μπορούμε για να θέσουμε το μαθητή στο κέντρο της εκπαίδευσης. Οι καιροί απαιτούν η γνώση να είναι πολύπλευρη, διαθεματική και εστιασμένη στις ικανότητες και προτιμήσεις των μαθητών, οπότε και η αξιολόγηση οφείλει να προσαρμοστεί στις νέες αυτές αρχές. Είναι μια απαίτηση της ενταξιακής εκπαίδευσης, της αρχής, ένα σχολείο για όλους τους μαθητές. Όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς της εκπαίδευσης οφείλουμε να πράξουμε τα δέοντα ώστε να γίνει η εκπαίδευση όπως θα έπρεπε να είναι, μία ενιαία και για όλους!!!. Το σχολείο πρέπει να γίνει χώρος που θα απολαμβάνουν να βρίσκονται οι μαθητές, ένας χώρος έκφρασης, καινοτομίας πολιτισμού, συνεργασίας, κοινωνικοποίησης αλλά και προετοιμασίας για την ένταξη στην κοινωνία.

Συντάκτης Χρήστος Χαχούδης

Οι πίνακες των αναπληρωτών στην ειδική αγωγή θα αναρτηθούν αυτή την εβδομάδα.

H Γνωμοδότηση της Επιτροπή περί των Συναφειών των Μεταπτυχιακών και Διδακτορικών Τίτλων των υποψηφίων Αναπληρωτών Εκπαιδευτικών Ειδικής Αγωγής και Ειδικού Εκπαιδευτικού Προσωπικού(Ε.Ε.Π.), η Γνωμοδότηση περί των Συναφειών των υποψηφίων Αναπληρωτών Εκπαιδευτικών Ειδικής Αγωγής έχει διεκπεραιωθεί από την Επιτροπή του Ι.Ε.Π.

 

  Μια ακόμη προσπάθεια που γίνεται στο πλαίσιο της επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών που έχουν θέληση, όρεξη και μεράκι να μάθουν, να εκπαιδευτούν και να μεταλαμπαδεύσουν τις γνώσεις τους στους μαθητές τους. Η διδασκαλία είναι μια διαρκής προσπάθεια βελτίωσης, ανάπτυξης και εκπαίδευσης.  Ας προσπαθήσουμε όλοι να γίνουμε καλύτεροι, να σταθούμε στο ύψος μας ως εκπαιδευτικοί, καθώς οι καιροί απαιτούν να είμαστε στο κέντρο όλων των εξελίξεων ώστε να προσφέρουμε ποιοτική, εξατομικευμένη, σύγχρονη και αποτελεσματική εκπαίδευση και αγωγή στα παιδιά μας.

Η Εθνική Υπηρεσία Υποστήριξης eTwinning στην Ελλάδα σε συνεργασία με

• το ΚΕ.ΠΛΗ.ΝΕ.Τ. Κυκλάδων
• το Πανελλήνιο Σχολικό Δίκτυο
• το Πανεπιστήμιο Αιγαίου
• το ΤΕΙ Δυτικής Ελλάδας
• την Ελληνική Ένωση για την Αξιοποίηση των ΤΠΕ στην Εκπαίδευση
• το Εργαστήριο Δια Βίου και Εξ Αποστάσεως Εκπαίδευσης Παιδαγωγικό Τμήμα Δ.Ε, ΕΔΙΒΕΑ, Πανεπιστήμιο Κρήτης
• το Εργαστήριο προηγμένων εφαρμογών κινητών συσκευών και εκπαιδευτικών εφαρμογών, ΑΕΤΜΑ, ΤΕΙ Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης

διοργανώνει τα παρακάτω εξαμηνιαία εξ αποστάσεως e-σεμινάρια:

1. Πλατφόρμες ηλεκτρονικής μάθησης -Εργαλεία παραγωγής εκπαιδευτικού υλικού – Εργαλεία επικοινωνίας
2. Εργαλεία επεξεργασίας πολυμέσων – Εργαλεία παραγωγής εκπαιδευτικού υλικού
3. Εργαλεία δημιουργίας ιστοτόπων – Συνεργατικά και υποστηρικτικά εργαλεία
4. Διαδικτυακές εκπαιδευτικές κοινότητες και αξιοποίηση μαθησιακών αντικειμένων
5. Δημιουργικό και ασφαλές διαδίκτυο – Αξιολόγηση και ανάπτυξη κριτικής σκέψης για το ψηφιακό περιεχόμενο

 Επίσης σχεδιάζουμε να υλοποιήσουμε, και τρία νέα πιλοτικά σεμινάρια:

• «Εκπαιδευτική Ρομποτική στο σχολείο» και
• «Αξιοποίηση των κινητών συσκευών (Tablets και κινητά τηλέφωνα) στην διδασκαλία μαθημάτων»,

που θα μπορούν να  παρακολουθήσουν οι εκπαιδευτικοί όλων των ειδικοτήτων

καθώς και το σεμινάριο:

• «Τεχνική υποστήριξη Εργαστηρίων Πληροφορικής (μέσω Virtual Machines)»

που θα μπορούν να  παρακολουθήσουν μόνο οι εκπαιδευτικοί Πληροφορικής

To Padlet (πρώην Wallwisher) είναι ένα ιντερνετικό εργαλείο που επιτρέπει στους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές να συλλέγουν πληροφορίες από το διαδίκτυο και να τις αναρτούν πάνω στο ψηφιακό πίνακα ανακοινώσεων με τη μέθοδο σύρε και τοποθέτησε (drag and drop). Βίντεο, κείμενα, υπερσύνδεσμοι, εικόνες -και βασικά οτιδήποτε- μπορούν να προστεθούν στο πίνακα ανακοινώσεων και να οργανωθούν όπως θα οργανωνόταν και ένας κανονικός πίνακας ανακοινώσεων γεμάτος από ανακοινώσεις. Οι μαθητές μπορούν ακόμη να ‘ανεβάσουν’ αρχεία που έχουν δημιουργήσει, όπως σημειώσεις μαθημάτων ή εργασίες. Η υπηρεσία επιτρέπει τη κοινή χρήση ενός πίνακα από περισσότερα άτομα ανοίγοντας έτσι το δρόμο για ομαδοσυνεργατικές εργασίες ή projects. Από την στιγμή που τα παιδιά έχουν δημιουργήσει έναν πίνακα ανακοινώσεων ή αλλιώς τοίχο ανακοινώσεων (wall) μπορούν να μοιραστούν το περιεχόμενο του μέσω των δημοφιλών κοινωνικών δικτύων (Facebook, Twitter, κ.α.), να το εξάγουν ως αρχείο, να το ενσωματώσουν σε ιστολόγια ή blog και-για τους προχωρημένους τεχνολογικά- να το μετατρέψουν σε έναν QR κωδικό. Φυσικά υπάρχει η δυνατότητα να ελέγξει κανείς το απόρρητο του τοίχου του και να επιλέξει την προσωπική ή περιορισμένη προβολή.

Ο Howard Gardner «είναι αμερικανός ερευνητής, καθηγητής Ιατρικής και Νευρολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Βοστόνης, καθηγητής μάθησης στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, γνωστικός και αναπτυξιακός ψυχολόγος. Ο Gardner διατύπωσε αυτή τη θεωρία (της πολλαπλής νοημοσύνης) ύστερα από έρευνες που διεξήγαγε πάνω στη γνωστική ψυχολογία, ψυχομετρία, νευρολογία, φυσιολογία και ανθρωπολογία.» (Wikipedia).

Τα είδη νοημοσύνης σύμφωνα με τον Gardner :

Γλωσσική (Linguistic Intelligence)

Λογική/μαθηματική (Logical/Mathematical Intelligence)

Μουσική (Musical Intelligence)

Χωρική (Spatial Intelligence)

Σωματική (Bodily Intelligence)

Διαπροσωπική (Interpersonal Intelligence)

Ενδοπροσωπική (Intrapersonal Intelligence)

Φυσιοκρατική (Naturalistic Intelligence, 1997)

Το σχολείο που σκοτώνει τη δημιουργικότητα….

Καλωσήρθατε στο Blogs.sch.gr. Αυτό είναι το πρώτο σας άρθρο. Αλλάξτε το ή διαγράψτε το και αρχίστε το “Ιστολογείν”!