Η παιδαγωγική αξία του μπάσκετ είναι πολύ μεγάλη, είναι ένα παιχνίδι που σύμφωνα με τις παιδαγωγικές αντιλήψεις αποτελεί θαυμάσιο μέσο για τη φυσική αγωγή των παιδιών.
- μπορεί να συνεισφέρει στη διατήρηση και βελτίωση της υγείας και της φυσικής ανάπτυξης
- μπορεί να συνεισφέρει στη διανοητική ανάπτυξη, βελτιώνοντας την ικανότητα αντίληψης και προσοχής, αναπτύσσοντας τη μνήμη, τη φαντασία και το δημιουργικό πνεύμα
- μπορεί να συνεισφέρει στην ανάπτυξη της προσωπικότητας, καθώς και τη συναισθηματική ανάπτυξη και ισορροπία
- μπορεί να προάγει τον αυτοέλεγχο
- μπορεί να προάγει συνήθειες αγωνιστικότητας σε φυσικές δραστηριότητες και τα προετοιμάζει για μια δραστήρια ζωή.
- μπορεί να βοηθά την κοινωνική τους ανάπτυξη, δημιουργώντας σχέσεις και εμπειρίες με άλλα παιδιά και συνεισφέρει στη γνώση του «εγώ» και των άλλων
- μπορεί να μαθαίνει να σέβονται τις αρχές, τους κανόνες και δημιουργεί σε αυτά αίσθημα ευθύνης.
Συνδυάζει την άθληση και το παιχνίδι. Οι οργανικές και ψυχικές βελτιώσεις πηγάζουν μέσα από τη χαρά του παιχνιδιού. Σύμφωνα με επιστημονική έρευνα υιοθετούμε την άποψη ότι, η καλύτερη ηλικία για τις νευρομυϊκές, φυσικές νοητικές και κοινωνικές προσαρμογές του ατόμου, είναι το διάστημα από 6 – 15 ετών και ιδιαίτερα 6 -12. Τότε το παιδί αποκτά κινητικές συνήθειες και τρόπους συμπεριφοράς που το ακολουθούν σε όλη του τη ζωή. Αυτό συμβαίνει γιατί κατά την διάρκεια αυτής της ηλικίας, δεν υφίσταται μεγάλες οργανικές αλλοιώσεις, ενώ παράλληλα αναπτύσσεται το νευρομυϊκό σύστημα.
Το μπάσκετ συγκεντρώνει δύο βασικά στοιχεία που το διαφοροποιούν από τα άλλα αθλήματα:
Είναι παιχνίδι ή άθλημα καταστάσεων, αυτό σημαίνει ότι ο αθλητής αγωνιζόμενος, βρίσκεται σε συνεχή εγρήγορση για την έγκυρη αντίληψη, την επεξεργασία και την απόφαση ενέργειας με ταχύτατη επιλογή. Δηλαδή οι απαιτήσεις από το νευρικό σύστημα είναι ιδιαίτερα αυξημένες.
Δίπλα στην αντίδραση προβάλλει συνεπώς και η πρόβλεψη, που είναι πνευματική λειτουργία πρόγνωσης των καταστάσεων. Η πρόβλεψη υποβοηθάει την αντίδραση. Πιστεύουμε ότι το μπάσκετ σαν άθλημα ευθυγραμμίζεται απόλυτα με την σύγχρονη ζωή και τα προβλήματά της.
Είναι ομαδικό άθλημα με μικρή κατοχή της μπάλας, γεγονός που εμποδίζει την ατομικότητα και προάγει την ομαδικότητα. Το μπάσκετ γυμνάζει αμφίπλευρα τον αθλητή, αφού συμμετέχουν συμμετρικά και τα δύο ημιμόρια του σώματός του, σε ενέργειες επί του εδάφους και στον αέρα, εξασφαλίζοντας ολική γύμναση.
Πρωταρχική αγωνιστική μορφή του μπάσκετ, είναι το μίνι μπάσκετ, που αποτελεί προσαρμογή στις ανάγκες και δυνατότητες του νεαρού αθλητή. Το μίνι μπάσκετ αποτελεί ένα τέλειο μέσο αγωγής και μύησης στον αθλητισμό αλλά και στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση του μπάσκετ. Η πιο κατάλληλη ηλικία για να αρχίσει ένα παιδί το μίνι μπάσκετ, είναι η ηλικία των 8 – 10 ετών, που αντιστοιχεί στην Τετάρτη – Πέμπτη Δημοτικού και που φτάνει συνήθως μέχρι την ηλικία των 12 ετών.
Στο Γυμνάσιο ενδιαφέρει ως ολοκληρωμένη εικόνα, να μπορούν οι μαθητές να παίξουν παιχνίδι πέντε εναντίον πέντε. Με άξονα αυτό το σκεπτικό, στην Α Γυμνασίου γνωρίζουν ή βελτιώνουν τις βασικές δεξιότητες, στην Β Γυμνασίου εμπλουτίζουν τις δεξιότητες και μαθαίνουν να τις χρησιμοποιούν για να συνεργαστούν στο παιχνίδι και στην Γ Γυμνασίου ολοκληρώνεται το παζλ με την ομαδική άμυνα και επίθεση.
Άποψή μου είναι πως για να επιτευχθεί αυτό δεν μπορεί να αλλάξει το επίπεδο, δεν έχει παγιωθεί το προηγούμενο. πρακτικά δεν έχει νόημα τα παιδιά της Γ Γυμνασίου να κάνουν ανάπτυξη αιφνιδιασμού (όπως λέει το αναλυτικό πρόγραμμα) αν δεν γνωρίζουν να εκτελούν σωστά το μπάσιμο.