Κινηματογράφος, η μεταπολεμική εξέλιξη

Στις δεκαετίες που ακολουθούν την κρίσιμη δεκαετία των πολέμων (1940-1950) τα κτήρια των κινηματογραφικών αιθουσών προβάλλουν ταινίες ψυχαγωγίας και ενημέρωσης για το κοινό που προσέρχεται βρίσκοντας στο θέαμα αληθινή διέξοδο.

Οι Έλληνες παραγωγοί με ηγετική τους φυσιογνωμία το Φιλοποίμενα Φίνο («Φίνος Φιλμ») βρίσκουν πρόσωπα που προέρχονται από το θέατρο και διαθέτουν φωνή και κίνηση που μαγεύει το κοινό. Τα θέματα που αντλούνται από την καθημερινή ζωή και τις απλές αναζητήσεις, προβάλλουν αξίες και αρχές που οι άνθρωποι έχουν ανάγκη. Θεματολογικά το μεγαλύτερο μέρος των έργων αυτών κινήθηκε στο χώρο της κωμωδίας ή του προσαρμοσμένου στα εγχώρια δεδομένα αμερικανοτραφούς μιούζικαλ. Παρουσιάστηκαν και επιτυχημένες ταινίες που απεικόνιζαν τη δραματική πλευρά της ζωής (Γεωργιάδης, Δημόπουλος, Τζαβέλας)¹οι οποίες είχαν μεγάλη εισπρακτική επιτυχία. Ωστόσο, το καθοριστικό γεγονός που ανοίγει την κινηματογραφική πύλη της δεκαετίας του ’60  είναι η ίδρυση του Φεστιβάλ Kινηματογράφου  στη Θεσσαλονίκη.

Το ελληνικό σινεμά μπαίνει σε μια διαφορετική περίοδο. Την ιστορική στιγμή της μεταπολίτευσης σφραγίζει η ταινία  του Θόδωρου Αγγελόπουλου, “Ο Θίασος”. Όμως αυτή η νέα πολιτικής διάστασης πορεία του κινηματογράφου με τη μεταπολίτευση και την είσοδο νέων δημιουργών, δεν κρατάει για πολύ. Η τηλεόραση είναι νέο μέσο για την Ελλάδα και η άνοδος της μουδιάζει το κοινό που αποσύρεται σιγά σιγά από τις κινηματογραφικές αίθουσες. Η τηλεόραση επίσης απορροφάει πολλούς από τους δημιουργούς του κινηματογράφου.

Η δεκαετία του ‘80 ξεκινάει με την κυριαρχία του βίντεο. Η μεγαλύτερη παραγωγή σε βιντεοταινίες, με πολύ κακής ποιότητας υλικό, γίνεται αυτή τη περίοδο. Οι κινηματογράφοι ο ένας μετά τον άλλο γίνονται σούπερ μάρκετ. Το σινεμά μοιάζει να περνάει μια περίοδο νάρκης. Η ποιότητα των ταινιών είναι ευτελής και μοιραία το κοινό εγκαταλείπει τις ελληνικές ταινίες, ενώ εκστασιάζεται βλέποντας ευρωπαϊκό και κυρίως αμερικανικό κινηματογράφο. Η εισαγωγή μιας άλλης κουλτούρας αρχίζει να επιβάλλεται.

Την δεκαετία του 90 η επανεμφάνιση των ελληνικών ταινιών, που είναι όμως επηρεασμένες από τις αισθητικές επιλογές της κυρίαρχης τηλεόρασης, γίνεται ένα νέο γεγονός² και η εξέλιξή τους μας δίνει πλέον ελπίδα για μια πιθανή αναγέννηση της έμπνευσης.



¹ http://www.cinemuseum.gr/frontend/articles.php?cid=36&scid=48

² «Άνοιξη του Ελληνικού Κινηματογράφου»

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *