Αρχεία για ΤΑ ΔΥΟ ΦΥΛΑ

Έγινε η απώλεια συνήθειά μας

2 Οκτωβρίου 2014

ΔΙΑΦΑΝΑ ΚΡΙΝΑ

Γλείφω το οξύ απ’ τις ρωγμές των χειλιών σου
και προσπαθώ να σου απαλύνω τον πόνο.
Τα χρόνια που περάσανε μ’ αφήσανε μόνο
να ψάχνω την πνοή μου στον νεκρό εαυτό σου.

Ζητάω βοήθεια από ανήμπορα χέρια
που ριγούν στην αγάπη και τον τρόμο.
Πήρες λάθος τον δικό μου δρόμο
και ψάχνεις το φως μου σε σβησμένα αστέρια.

Η απουσία σου μ’ εξουθενώνει
και δεν μπορώ να συνηθίσω.
Νιώθω να προχωράω μπροστά
μα πάντα φτάνω πίσω.
Κι αυτή η αλήθεια με σκοτώνει.

Σβήνω τα ίχνη από τα ψέματά μας
παραπατάω στη σιωπή.
Έγινε η απώλεια συνήθειά μας
κι ο έρωτας μια άρρωστη κραυγή.

Τελευταίο ποτό με το Διάβολο

5 Αυγούστου 2014
Διάφανα Κρίνα – Τελευταίο Ποτό Με Το Διάβολο

Διδακτικές ενότητες 11η & 16 (Γ΄Λυκείου)

Σου στέλνω αυτό το γράμμα βγαλμένο
απ’τα πιο σκοτεινά υλικά του θανάτου της ψυχής μου.
Το σώμα μου, ένα κοχύλι που κάποτε μέσα του πλάγιαζες
αργεί τώρα, κάτω από βρώμικα σεντόνια,
αποζητώντας τα μέλη του στ’απομεινάρια μιας θυσίας.

Οι μέρες εδώ κυλούν σαν μικρά πεπρωμένα του τίποτα
που κατεργάζονται την εκμηδένιση μου,
θρυμματίζουν όλα μου τα άστρα
και μ’ αποδίδουν ξανά στο κενό διάστημα,
στα ερωτηματικά και τους τρόμους.

Στα γράφω όλα αυτά, αυτή τη νύχτα
καθώς πίνω το τελευταίο μου ποτό με το Διάβολο
και φυσάει μι’ αργόσυρτη βροχή,
φορτωμένη μ’αναμνήσεις κι αποχαιρετισμούς
και την ανία της ζωής χωρίς εσένα.

Τώρα ξέρεις γιατί δεν απαντώ.
Ξέρεις το τίμημα που πληρώνω.


       …Στο δρόμο του έρωτα, όπως και στο δρόμο του θανάτου (που είναι δύσκολος κι αυτός), δε θα βρεις – άμα τον αντικρίζεις σοβαρά – κανένα φως, καμιάν απόκριση, ούτε σημάδι, ούτε χαραγμένο δρόμο, για να σε βοηθήσουν.
 Και για τα δύο τούτα καθήκοντα, που κρατάμε κρυμμένα μέσα μας και τα παραδίνουμε στους άλλους χωρίς να φωτίσουμε το μυστικό τους, δεν υπάρχουν γενικοί κανόνες.
 Όσο όμως πιο πολύ αποζητάμε τη μοναξιά στη ζωή μας, τόσο περισσότερο ζυγώνουμε το μεγάλο νόημα του έρωτα και του θανάτου.
 Οι απαιτήσεις που, τραχύς και δύσκολος, ο έρωτας έχει απ’ τη ζωή μας σ όλη της την πορεία, είναι πάρα πολύ βαριές, κι εμείς, στα πρώτα μας βήματα, είμαστε πολύ αδύναμοι μπροστά τους. 
Αν όμως σταθούμε καρτερικοί και δεχτούμε τον έρωτα αυτόν σαν τραχιά μαθητεία – αντίς να χανόμαστε σ’ όλα κείνα τα εύκολα και κούφια παιχνίδια, που επινόησε ο άνθρωπος για να μην αντικρίζει κατάματα τη βαθύτατη σοβαρότητα της ζωής – ίσως τότε, κείνοι που θά ‘ρθουν καιρό έπειτ’ από μας, να νιώσουν μια κάποια πρόοδο κι ένα ξαλάφρωμα. Και θα’ ταν σημαντικό τούτο. 

R. Μ. Rilke, Γράμματα σ’ ένα νέο ποιητή (μτφρ. Μάριου Πλωρίτη), σελ. 79 κ.ε. 

Jesus of the Moon

2 Ιουλίου 2014
I stepped out of the St. James Hotel, I’d left you behind curled up like a child
A change is gonna come, and as the door whispered shut
I walked on down the high-windowed hall
You lay sleeping on the unmade bed, the weatherman on the television
In the St. James Hotel said that the rains are gonna come
And I stepped out on the street all sparkling clean with the early morning dew

Maybe it was you or maybe it was me?
You came on like a punch in the heart
You lying there with the light on your hair like a Jesus on the moon
A Jesus of the planets and the stars

Well, I kept thinking about what the weatherman said
And if the voices of the living can be heard by the dead
Well, the day is gonna come when we find out
And in some kinda way I take a little comfort from that (now and then)
Cause people often talk about being scared of change
But for me I’m more afraid of things staying the same
Cause the game is never won by standing in any one place for too long

Maybe it was you or maybe it was me?
But there was a chord in you I could not find to strike
You lying there with all the light in your hair like a Jesus of the moon
A Jesus of the planets and the stars

I see the many girls walking down the empty streets
And maybe once or twice one of them smiles at me
You can’t blame anyone for saying hello
I say hey, I say hello, I say hello

Will it be me or will it be you?
One must stay and one depart
You lying there in a St. James Hotel bed
Like a Jesus of the moon
A Jesus of the planets and the stars

I say hello, hello, hello…

Ξύπνα!

8 Νοεμβρίου 2013
Ξύπνα! (Βίντεο)

Ένα μικρό εμπνευσμένο βίντεο που μας καλεί να ξυπνήσουμε και να ζήσουμε τώρα πριν κυλήσει η ζωή μέσα από τα χέρια μας

Το πιο όμορφο πράγμα (ταινία μικρού μήκους)

14 Οκτωβρίου 2013

ΤΑ ΔΥΟ ΦΥΛΑ IV

22 Ιουνίου 2013

ΤΑ ΔΥΟ ΦΥΛΑ ΙΙΙ

19 Ιουνίου 2013

 Βάλε με σφραγίδα στην καρδιά σου
ωσάν σφραγίδα στο μπράτσο σου•
είναι δυνατή η αγάπη σαν το θάνατο
και σκληρός ο πόθος σαν τον άδη•
οι σπίθες της είναι σπίθες της φωτιάς,
φλόγα του Θεού.
Νερά ποτάμια δεν μπορούν
να σβήσουν την αγάπη. 
Άσμα Ασμάτων (μεταγραφή Γιώργου Σεφέρη), εκδ. Ίκαρος, Αθήνα 1967, σελ. 33. 

Aretha Franklin – I say a little prayer 

Λέω μια προσευχούλα

Τη στιγμή που ξυπνάω
Πριν βάλω το μέικ-απ μου
Λέω μια προσευχούλα για ‘σένα
Καθώς χτενίζω τώρα τα μαλλιά μου,
Και αναρωτιέμαι τι να φορέσω,
Λέω μια προσευχούλα για ‘σένα
Για πάντα, για πάντα, θα είσαι πάντα στην καρδιά μου
Και θα σ’ αγαπώ
Για πάντα, για πάντα, ποτέ δεν θα χωρίσουμε
Αχ, πόσο σ’ αγαπώ
Μαζί, μαζί, έτσι πρέπει να είμαστε
Η ζωή χωρίς εσένα
Θα μου ράγιζε την καρδιά
Τρέχω να προλάβω το λεωφορείο, χρυσέ μου
Και ενώ πηγαίνω (με το λεωφορείο) σκέφτομαι εμάς, χρυσέ μου
Λέω μια προσευχούλα για ‘σένα
Στη δουλειά, περνάω την ώρα μου
Και σε όλη τη διάρκεια του διαλείμματος μου για καφέ
Λέω μια προσευχούλα για ‘σένα
Για πάντα, για πάντα, θα είσαι πάντα στην καρδιά μου
Και θα σ’ αγαπώ
Για πάντα, για πάντα, ποτέ δεν θα χωρίσουμε
Αχ, πόσο σ’ αγαπώ
Μαζί, μαζί, έτσι πρέπει να είμαστε
Η ζωή χωρίς εσένα
Θα μου ράγιζε την καρδιά
Για πάντα, για πάντα, θα είσαι πάντα στην καρδιά μου
Και θα σ’ αγαπώ
Για πάντα, για πάντα, ποτέ δεν θα χωρίσουμε
Αχ, πόσο σ’ αγαπώ
Μαζί, μαζί, έτσι πρέπει να είμαστε
Η ζωή χωρίς εσένα
Θα μου ράγιζε την καρδιά
Αγάπη μου, πίστεψέ με (πίστεψέ με)
Για ‘μένα δεν υπάρχει κανείς άλλος, παρά μόνο εσύ
Σε παρακαλώ, αγάπησε με και εσύ
Είμαι ερωτευμένη μαζί σου (απάντησε στην προσευχή μου)
Απάντησε στην προσευχή μου μωρό μου (απάντησε στην προσευχή μου)
Πες ότι μ’ αγαπάς και εσύ (απάντησε στην προσευχή μου)
Απάντησε στην προσευχή μου μωρό μου (απάντησε στην προσευχή μου)
Για πάντα, για πάντα, θα είσαι πάντα στην καρδιά μου
Και θα σ’ αγαπώ
Για πάντα, για πάντα, ποτέ δεν θα χωρίσουμε
Αχ, πόσο σ’ αγαπώ
Μαζί, μαζί, έτσι πρέπει να είμαστε
Η ζωή χωρίς εσένα
Θα μου ράγιζε την καρδιά (ωω)
Αγάπη μου, πίστεψέ με (πίστεψέ με)
Για ‘μένα δεν υπάρχει κανείς άλλος, παρά μόνο εσύ
Σε παρακαλώ, αγάπησε με και εσύ
Αυτή είναι η προσευχή μου (απάντησε στην προσευχή μου)
Απάντησε στην προσευχή μου μωρό μου (απάντησε στην προσευχή μου)
Αυτή είναι η προσευχή μου (απάντησε στην προσευχή μου)
Απάντησε σ’ αυτήν ακριβώς τώρα μωρό μου (απάντησε στην προσευχή μου)
Πες ότι μ’ αγαπάς και εσύ (απάντησε στην προσευχή μου)
Αυτή είναι η προσευχή μου (απάντησε στην προσευχή μου)

Απόψε λείπεις
Απόψε λείπεις τρομερά
Πώς να τ’ αντέξω φως μου;
Πώς να σου πω λόγια καρδιάς;
Η ψυχή μου έχει πόνο.
Που είσαι; Πες μου που γυρνάς;
Ποιόν ουρανό κοιτάζεις;
Με σκέφτεσαι; Με αγαπάς;
Μονάχα αυτό με νοιάζει.
Απάντηση αναζητώ
κοιτώντας το φεγγάρι
και το Θεό παρακαλώ
να στείλει ένα σημάδι.
Στ’ αστέρια στέλνω προσευχή
βγαλμένη απ’ την ψυχή μου
κι ένα δάκρυ φυλαχτό
να στάξει στη ψυχή του.
Στείλε Θεέ μου δύναμη
την έλλειψη ν’ αντέξω
σκέψεις θολώνουν το μυαλό
την τρέλα πια προσμένω.
Μα σαν θα έρθει το πρωί
η τρέλα θα κοπάσει
το φως θα μπει μες την ψυχή
ζεστά να τη γλυκάνει.
Σημάδι θα ‘ρθει εξ ουρανού
σταλμένο απ’ τον Θεό μου
κι ένα μεγάλο Σ’ αγαπώ
για σένα όνειρό μου.
Μέσα στο βάθος της ψυχής
εσένα βρίσκω μόνο
πολύτιμό μου φυλαχτό
μεγάλο Θείο δώρο.
Σε αγαπώ, σε νοιάζομαι
εσένα έχω μόνο
όταν μου λείπεις τρομερά
πεθαίνω από πόνο.
Όπου κι αν είσαι μάτια μου
τ’ αστέρια μου ν’ ανάβεις
για να τα έχω συντροφιά
τον πόνο μου να γιάνεις.
Απόψε λείπεις, τι να πω;
τι άλλο να ζητήσω;
θα ‘θελα να ‘σουνα εδώ
στο Σ’ αγαπώ να σβήσω.
Ειρήνη Βελέτζα (16/2/13)

    

ΜΙΚΡΕΣ ΕΡΩΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

9 Ιουνίου 2013
   Signs, short film about communication and love.
Η ταινία μικρού μήκους, από την οποία “εμπνέυστηκαν” τα studios Disney και δημιούργησαν
 το πολύ όμορφο animation Paperman (oscar winner 2013)
 Μία πολύ γλυκειά ταινία επικοινωνίας με μηνύματα, αγωνία, δισταγμούς, έρωτα.
Director: Patrick Hughes

Paperman


Μια  ιστορία αγάπης   της Disney, που συνδυάζει κινούμενα σχέδια στο χέρι και στον υπολογιστή.Το φιλμ  πήρε το Oscar καλύτερης ταινίας κινουμένων σχεδίων μικρού μήκους! (“Best Animated Short Film”)

TA ΔΥΟ ΦΥΛΑ ΙΙ

23 Μαΐου 2013

Ο δεσμός ενός νέου και μιας νέας που δεν έχουν τελέσει το μυστήριο του γάμου μπορεί να είναι είτε κακής είτε καλής ποιότητας. 

Κακής είναι όταν ο ένας αντιμετωπίζει τον άλλον ως ένα τυχαίο εργαλείο για την ατομική του ικανοποίηση, τη θέση του οποίου μπορεί να πάρει οποτεδήποτε οποιοδήποτε άλλο. 

Καλής ποιότητας είναι όταν ο ένας είναι για τον άλλον μια μοναδική προσωπικότητα και μεταξύ τους υπάρχει αφοσίωση και πιστότητα.

 Αυτός ο δεσμός, δηλαδή, ούτε ανήθικος ούτε πορνικός μπορεί να χαρακτηριστεί.

 Το πρόβλημά του, για την Εκκλησία, είναι άλλης τάξεως. Ό,τι μένει έξω από το Σώμα της Εκκλησίας δεν είναι κατ’ ανάγκη κακό, είναι όμως φθαρτό. 

Πεθαίνει όταν πεθάνουν οι συντελεστές του.

…………………………………………………………………………………………………
Τίποτα ας μην είναι για τη γυναίκα πολυτιμότερο από τον άντρα της, κι ο άντρας ας μην ποθεί τίποτα περισσότερο από τη γυναίκα του… Τίποτα δεν συγκροτεί τόσο αρμονικά τη ζωή μας, όσο ο έρωτας του άντρα και της γυναίκας”1.
Θα μπορούσαν να είναι λόγια ενός σύγχρονου ποιητή ή τραγουδοποιού. Είναι όμως λόγια του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου.
1PG51, 369 και 62, 136.
Κομμάτια από το ψηφιακό σχολείο: Γ΄Λυκείου, Θέματα Χριστιανικής Ηθικής, ΔΕ 11 ΤΑ ΔΥΟ ΦΥΛΑ

Adele – Someone Like You – Κάποιος Σαν Εσένα

I heard that you’re settled down

That you found a girl and you’re married now
I heard that your dreams came true
Guess she gave you things I didn’t give to you

Old friend, why are you so shy?
Ain’t like you to hold back or hide from the light

I hate to turn up out of the blue, uninvited
But I couldn’t stay away,
I couldn’t fight it
I had hoped you’d see my face
and that you’d be reminded
That for me, it isn’t over

Never mind, I’ll find someone like you
I wish nothing but the best for you, too
Don’t forget me, I begged, I remember you said
Sometimes it lasts in love,
but sometimes it hurts instead
Sometimes it lasts in love,
but sometimes it hurts instead

You know how the time flies
Only yesterday was the time of our lives
We were born and raised
In a summer haze
Bound by the surprise of our glory days

I hate to turn up out of the blue, uninvited
But I couldn’t stay away,
I couldn’t fight it
I had hoped you’d see my face
and that you’d be reminded
That for me, it isn’t over yet

Never mind, I’ll find someone like you
I wish nothing but the best for you, too
Don’t forget me, I begged, I remember you said
Sometimes it lasts in love,
but sometimes it hurts instead

Nothing compares, no worries or cares
Regrets and mistakes, they’re memories made
Who would have known how bittersweet this would taste?

Never mind, I’ll find someone like you
I wish nothing but the best for you, too
Don’t forget me, I begged, I remember you said
Sometimes it lasts in love,
but sometimes it hurts instead

Never mind, I’ll find someone like you
I wish nothing but the best for you, too
Don’t forget me, I begged, I remember you said
Sometimes it lasts in love,
but sometimes it hurts instead
Sometimes it lasts in love,
but sometimes it hurts instead
Άκουσα ότι τακτοποιήθηκες

Ότι βρήκες μια κοπέλα και τώρα είσαι παντρεμένος
Άκουσα ότι τα όνειρά σου πραγματοποιήθηκαν
Μάλλον σου έδωσε πράγματα που δεν σου έδωσα εγώ

Παλιέ φίλε, γιατί είσαι τόσο δειλός;
Δεν είσαι κάποιος που διστάζει ή κρύβεται από το φως

Μισώ να εμφανίζομαι απροσδόκητα, απροσκάλεστη
Αλλά δεν μπορούσα να μείνω μακριά,
Δεν μπορούσα να αντισταθώ
Ήλπιζα ότι θα έβλεπες το πρόσωπό μου
Και ότι αυτό θα σου θύμιζε
Ότι για εμένα, δεν έχει τελειώσει

Δεν πειράζει, θα βρω κάποιον σαν εσένα
Εύχομαι τα καλύτερα και σε εσένα
Μη με ξεχνάς, σε ικέτευσα, σε θυμάμαι να λες
Μερικές φορές διαρκεί στην αγάπη,
Αλλά αντίθετα μερικές φορές πονάει
Μερικές φορές διαρκεί στην αγάπη,
Αλλά αντίθετα μερικές φορές πονάει

Ξέρεις πως περνάει ο καιρός
Μόλις χθες ήταν ο χρόνος της ζωής μας
Γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε
Μέσα σε καλοκαιρινή καταχνιά
Δεσμευμένοι στην έκπληξη των λαμπρών ημερών μας

Μισώ να εμφανίζομαι απροσδόκητα, απροσκάλεστη
Αλλά δεν μπορούσα να μείνω μακριά,
Δεν μπορούσα να αντισταθώ
Ήλπιζα ότι θα έβλεπες το πρόσωπό μου
Και ότι αυτό θα σου θύμιζε
Ότι για εμένα, δεν έχει τελειώσει

Δεν πειράζει, θα βρω κάποιον σαν εσένα
Εύχομαι τα καλύτερα και σε εσένα
Μη με ξεχνάς, σε ικέτευσα, σε θυμάμαι να λες
Μερικές φορές διαρκεί στην αγάπη,
Αλλά αντίθετα μερικές φορές πονάει

Τίποτε δεν συγκρίνεται, ούτε ανησυχίες ή φροντίδες
Θλίψεις και λάθη, έγιναν αναμνήσεις
Ποιος ήξερε πόσο γλυκόπικρη γεύση θα είχε αυτό;

Δεν πειράζει, θα βρω κάποιον σαν εσένα
Εύχομαι τα καλύτερα και σε εσένα
Μη με ξεχνάς, σε ικέτευσα, σε θυμάμαι να λες
Μερικές φορές διαρκεί στην αγάπη,
Αλλά αντίθετα μερικές φορές πονάει

Δεν πειράζει, θα βρω κάποιον σαν εσένα
Εύχομαι τα καλύτερα και σε εσένα
Μη με ξεχνάς, σε ικέτευσα, σε θυμάμαι να λες
Μερικές φορές διαρκεί στην αγάπη,
Αλλά αντίθετα μερικές φορές πονάει
Μερικές φορές διαρκεί στην αγάπη,
Αλλά αντίθετα μερικές φορές πονάει

ΤΑ ΔΥΟ ΦΥΛΑ Ι

20 Μαΐου 2013
img3_10
Ο άνθρωπος είναι ένα ον με δύο διαφορετικά φύλα, καθένα από τα οποία έχει τα δικά του χαρακτηριστικά, σωματικά και ψυχικά. Αυτό σημαίνει ότι όλα τα χαρακτηριστικά του ανθρώπινου γένους δε βρίσκονται στον άντρα από μόνο του, ούτε στη γυναίκα από μόνη της.

 Από μόνοι τους, είναι “μισά” όντα, που αποζητούν την ολοκλήρωση και την αλληλοσυμπλήρωση. 
Η συμπλήρωση του καθενός επιτυγχάνεται με τη συνάντηση με το αντίθετο φύλο, δηλαδή με το άνοιγμα σε έναν άλλον κόσμο, διαφορετικό, που έχει να προσφέρει διαστάσεις άγνωστες στην ατομικότητα του δικού του φύλου. 
Υπ’ αυτή την έννοια, πλήρης άνθρωπος δεν είναι ο άντρας από μόνος του ούτε η γυναίκα από μόνη της, αλλά το ζευγάρι. pic310 (θα γίνουν οι δυο τους ένας άνθρωπος), λέει η Αγία Γραφή.

Κάποια Που Ήξερα Παλιά
Καμιά φορά σκέφτομαι για τότε που ήμασταν μαζί
Όπως όταν είπες πως ένιωθες τόσο χαρούμενη που θα μπορούσες να πεθάνεις
Είπα στον εαυτό μου ότι είσαι σωστή για μένα
Αλλά ένιωθα τόσο μόνος στην παρουσία σου
Αλλά αυτό ήταν αγάπη και είναι ένας πόνος που θυμάμαι ακόμα
Μπορείς να εθιστείς σ’ ένα συγκεκριμένο είδος θλίψης
Όπως η παραίτηση μέχρι το τέλος, πάντα το τέλος.

Έτσι όταν ανακαλύψαμε ότι δε βγάζουμε νόημα
Είπες ότι θα ήμασταν ακόμα φίλοι
Αλλά θα παραδεχτώ πως ήμουν χαρούμενος που είχε τελειώσει

Αλλά δε χρειαζόταν να με ξεκόψεις
Να κάνεις σα να μη συνέβη ποτέ
Και ότι ήμασταν ένα τίποτα

Και ούτε καν χρειάζομαι την αγάπη σου
Αλλά μου συμπεριφέρεσαι σα ξένο
Και αυτό είναι σκληρό

Δε χρειαζόταν να πέσεις τόσο χαμηλά
Να στείλεις τους φίλους σου να πάρουν τους δίσκους σου

Και μετά να αλλάξεις το νούμερό σου
Νομίζω όμως ότι δεν το χρειάζομαι αυτό
Τώρα απλά είσαι κάποια που ήξερα παλιά
Τώρα απλά είσαι κάποια που ήξερα παλιά
Τώρα απλά είσαι κάποια που ήξερα παλιά
Πότε, πότε  σκέφτομαι όλες τις φορές που με πούλησες
Αλλά μ’ έκανες να πιστεύω ότι ήταν πάντα δικό μου φταίξιμο
Αλλά δεν θέλω να ζήσω με αυτό τον τρόπο
Αναλύοντας την κάθε κουβέντα που λες
Είπες ότι μπορούσες να το αγνοήσεις
Κι εγώ δεν θα ήθελα να σε πιάσω να κλείνεις το τηλέφωνο σε κάποια που γνώριζες
Αλλά δε χρειαζόταν να με ξεκόψεις
Να κάνεις σα να μη συνέβη ποτέ
Και ότι ήμασταν ένα τίποτα

Και ούτε καν χρειάζομαι την αγάπη σου
Αλλά μου συμπεριφέρεσαι σα ξένο
Και αυτό είναι σκληρό

Δε χρειαζόταν να πέσεις τόσο χαμηλά
Να στείλεις τους φίλους σου να πάρουν τους δίσκους σου

Και μετά να αλλάξεις το νούμερό σου
Νομίζω όμως ότι δεν το χρειάζομαι αυτό
Τώρα απλά είσαι κάποια που ήξερα παλιά
Τώρα απλά είσαι κάποια που ήξερα παλιά
Τώρα απλά είσαι κάποια που ήξερα παλιά
Σήμερα η λέξη έρωτας χρησιμοποιείται συγκεχυμένα. Άλλοτε υποβαθμίζεται για να δηλώσει μόνο τη σεξουαλική, σαρκική πράξη, κι άλλοτε ευρύνεται για να σημάνει τον ψυχικό πόθο για κάποιον. 

Στην εκκλησιαστική παράδοση ο έρωτας κατέχει κεντρική θέση και σηματοδοτεί όχι μια επιμέρους δραστηριότητα, αλλά έναν τρόπο ζωής. 

Έχει την έννοια της πύρινης αγάπης, του ολόψυχου δοσίματος στον άλλον και του γεμίσματος από τον άλλον. Ο άνθρωπος όχι μόνο δεν καλείται να καταστείλει τον έρωτα, αλλά, αντίθετα, καλείται να διαποτίσει ολόκληρη τη ζωή του μ’ αυτόν. 
Η εγωιστική ύπαρξη είναι ανέραστη ύπαρξη. Πηγή και του θείου έρωτα (του ανοίγματος προς τον Θεό) και του ανθρώπινου έρωτα (του ανοίγματος προς τον άνθρωπο) είναι ο ίδιος ο τρόπος ύπαρξης του Θεού, που είναι αγαπητική κοινωνία προσώπων και που σαρκώθηκε από τον πόθο ένωσής του με τον άνθρωπο2.
Κομμάτια από το ψηφιακό σχολείο: Γ΄Λυκείου, Θέματα Χριστιανικής Ηθικής.