Αρχεία για ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ

« ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΟΛΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ, ΟΛΟΙ ΙΣΟΙ».

5 Οκτωβρίου 2014
sport_day_6_10_2014

ΠΕΣ ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΡΑΤΣΙΣΜΟ !

ActionAid: Mην τους Καταδικάζεις. Άκουσέ τους.

29 Σεπτεμβρίου 2014

ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΕΙΣ. ΑΚΟΥΣΕ ΤΟΥΣ.

Και πάρε θέση κατά του ρατσισμού. 
Aς υψώσουμε το ανθρωπιστικό ανάστημά μας ενάντια στα καθημερινά περιστατικά ρατσισμού στη χώρα μας! 

Στo νέο μας βίντεο «Μην τους καταδικάζεις. Άκουσέ τους.» ο Θοδωρής Αθερίδης, η Ξένια Καλογεροπούλου, ο Γιώργος Καραγκούνης, η Σμαράγδα Καρύδη, ο Λευτέρης Λαζάρου, η Κατερίνα Λέχου, ο Παναγιώτης Μπουγιούρης, η Μαίρη Συνατσάκη και η Μαρία Χούκλη* αφηγούνται μια ιστορία σαν κι αυτές που συμβαίνουν καθημερινά σε μετανάστες που βρίσκονται στην Ελλάδα.

Σταυρός και Σβάστικα: o Xριστιανός απέναντι στο νεοναζισμό

27 Σεπτεμβρίου 2014
stavsv1
Το τραγικό μέτρο της παθολογίας και της παρακμής της γερμανικής κοινωνίας του μεσοπολέμου δεν ήταν ο Χίτλερ αλλά τα εκατομμύρια των Γερμανών που τον αποθέωναν.”(π. Φιλόθεος Φάρος[1])
Πηγή: patigandolfo.wordpress.com/ 

Πηγή: patigandolfo.wordpress.com/
Τα τελευταία χρόνια όλο και σε περισσότερες χώρες κάνει έντονη επανεμφάνιση ο αγκυλωτός σταυρός. Νεοναζιστικά κινήματα, των οποίων οι οπαδοί νοσταλγούν τον Χίτλερ και τις μεθόδους δράσης του, κερδίζουν έδαφος και δημοτικότητα που συνοδεύεται με έξαρση φαινομένων βίας. Δολοφονίες και ξυλοδαρμοί εναντίον μεταναστών και Ρομά, λεκτική βία, ρητορική αντισημιτισμού και μίσους σε συνανθρώπους με διαφορετικότητα, καθώς και διαδικτυακές προτροπές σε βία συνθέτουν το σύγχρονο σκηνικό μιας εγκληματικότητας με εξτρεμιστικό ιδεολογικό υπόβαθρο.
            Σε διάφορους κύκλους κυριαρχεί η άποψη ότι ο χώρος οξυγόνου ή έστω ανοχής του φαινομένου μπορεί να «αγγίζει» ή και να εγκολπώνει χριστιανούς. Η παραπάνω γνώμη όμως απέχει από την πραγματικότητα. Στο ερώτημα: «είναι δυνατόν ένας χριστιανός να είναι νεοναζιστής;», η απάντηση είναι κατηγορηματικά «όχι».
            Το ζήτημα δεν είναι για τον χριστιανό πολιτικό ή ακόμη περισσότερο κομματικό. Ο άνθρωπος που πιστεύει στον Χριστό δεν μπαίνει, ούτε περιορίζεται απαραίτητα εκ των προτέρων σε συγκεκριμένα πολιτικά ή κομματικά καλούπια. Ο νεοναζισμός αφορά τον πιστό ως έκφραση αρνητικών αξιών που έρχονται σε ευθεία αντίθεση με τις αρχές του Χριστιανισμού. Η Εκκλησία, μακριά και η ιδία από κάθε φυλετισμό, διακηρύσσει την αξία κάθε ανθρώπου ως δημιουργήματος κατ’εικόνα και καθ’ ομοίωση του Θεού. Δεν υπάρχουν άνθρωποι ανώτεροι και κατώτεροι, «υπεράνθρωποι» και «υπάνθρωποι» μέσα στην Εκκλησία. Μπορεί η κοινωνία να διακρίνεται σε κάστες και τάξεις, η ίδια η φύση να ευνοεί ή να «αδικεί» ανθρώπους, αλλά στα μάτια του Θεού τα παραπάνω δεν ισχύουν. Το χρώμα του δέρματος, η σωματική αρτιότητα ή η αναπηρία και η ασθένεια, η ηλικία, το φύλο δεν επηρεάζουν την αγάπη του Ουράνιου Πατέρα προς τα παιδιά του. Το αίμα του Χριστού χύθηκε για όλους και όλοι στη Θεία Λειτουργία κοινωνούν από το ίδιο ποτήριο.
Ο χριστιανός δεν μπορεί να μισεί τον ξένο. Ξέρει ότι ο Κύριος υπήρξε «ξένος» στον κόσμο αυτόν και κάθε Μ. Παρασκευή ψέλνει με κατάνυξη «δός μοι τούτον τον ξένον». Ο χριστιανός δεν μπορεί να εχθρεύεται τον μετανάστη, ούτε ακόμη και να είναι αδιάφορος στα προβλήματα του. Θυμάται ότι ο ίδιος ο Ιησούς έγινε μετανάστης και πρόσφυγας, όταν βρέφος ακόμη αναγκάστηκε να φύγει στην Αίγυπτο με την Παναγία και τον Δίκαιο Ιωσήφ για να γλυτώσει από τη μανία του Ηρώδη. Ο χριστιανός δεν μπορεί να επικροτεί, ούτε φυσικά να συμμετέχει ο ίδιος σε πράξεις εγκληματικής βίας. Βάση της πίστης και της ζωής του είναι η αγάπη προς τον πλησίον και μοντέλο προς μίμηση ο πράος Χριστός που δίνει τη ζωή Του για τον άνθρωπο.
Και στο θέμα του αντισημιτισμού τα μέλη της Εκκλησίας δεν μπορούν παρά να στέκονται απέναντι σε κάθε θεωρία και ιδεολογία μίσους, προκατάληψης και διακρίσεων. Η Εκκλησία αποκαλείται νέος Ισραήλ, αλλά δεν περιφρονεί, ούτε μισεί τον παλαιό. Ούτε φυσικά θεωρεί ξένη την Παλαιά Διαθήκη ως προς τα δόγματα και τη λειτουργική της πραγματικότητα. Θεωρίες που απορρίπτουν την Παλαιά Διαθήκη και φθάνουν ακόμη και σε ανιστόρητες εικασίες περί μη ιουδαϊκής καταγωγής του Ιησού Χριστού δεν έχουν θέση στην Εκκλησία. Το μοντέλο της στάσης του χριστιανού απέναντι στο φαινόμενο του αντισημιτισμού- ειδικά στη χώρα μας- δόθηκε τόσο από τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Δαμασκηνό, όσο και από τον Επίσκοπο Ζακύνθου Χρυσόστομο που κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής προστάτεψαν τον εβραϊκό πληθυσμό με θάρρος και καινοδιαθηκική αυτοθυσία.
            Ο σταυρός του Κυρίου είναι σύμβολο αυτοθυσίας, που εκφράζει την υπέρτατη αλληλεγγύη και ενώνει τους ανθρώπους στη σκιά του. Είναι σύμβολο ζωής, ο προπομπός και η προϋπόθεση της Ανάστασης, της όντως Ζωής. Αντίθετα ο αγκυλωτός σταυρός έφερε τη βία και τον θάνατο στην ανθρωπότητα. Θυμίζει πόλεμο, μανία εξουσίας, εξόντωση εκατομμυρίων συνανθρώπων και εκφράζει μια ιδεολογία που διαχωρίζει ρατσιστικά ανθρώπους.
Στη ζωή του χριστιανού υπάρχει χώρος μόνο για έναν σταυρό, του Κυρίου.
[1]    Από το βιβλίο “Ο μύθος της ψυχικής νόσου”, π. Φιλόθεος Φάρος, εκδόσεις Αρμός 2001, σελ. 65.
Αναδημοσίευση: pemptousia.gr

Η ΓΟΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΣΚΑΝΤΖΟΧΟΙΡΟΥ

14 Ιουλίου 2014
 Η χαμηλή κοινωνική θέση των ανθρώπων δεν σημαίνει ότι είναι και ασήμαντες προσωπικότητες…. κάθε άλλο μάλιστα….

Ένα φιλμ που απευθύνεται σε μικρούς και μεγάλους, άνδρες και γυναίκες, περνώντας ένα μήνυμα συντροφικότητας και αισιοδοξίας.
 Ο κομψός μα απροσπέλαστος ακάνθινος σκαντζόχοιρος του τίτλου, δεν είναι μόνο οι δυο μονήρεις και απρόσιτες πρωταγωνίστριες, μα είμαστε κι όλοι εμείς, που δεν τολμάμε να ανοιχτούμε και να εκτεθούμε, αφήνοντας τους γύρω μας να γνωρίσουν τον πραγματικό, «κομψό» εαυτό μας που κρύβεται πίσω από τα αγκάθια της εξωτερικής εικόνας.

Η μικρή Παλομά προγραμματίζει να αυτοκτονήσει τη μέρα των 12ων γενεθλίων της, αποφασισμένη να μην καταλήξει δυστυχής και «περιορισμένη σαν χρυσόψαρο», όπως λέει η ίδια, όταν μεγαλώσει. Στο μεταξύ καταγράφει με την κάμερα της στιγμές της καθημερινότητάς της, κρατώντας ένα είδος ημερολογίου των τελευταίων 165 ημερών που έχει αποφασίσει πως της απομένουν. Απίστευτα ευφυής και με επίγνωση της σπάνιας εξυπνάδας της, νιώθει να περιορίζεται μέσα στην μεγαλοαστική αλλά κατά βάση κενή οικογένειά της. Στην αριστοκρατική Αρ Νουβό παριζιάνικη πολυκατοικία στην οποία μένει, δουλεύει σαν θυρωρός η Ρενέ Μισέλ, μια κλειστή και απόμακρη γυναίκα που είναι αφοσιωμένη στη δουλειά της και αποφεύγει τις πολλές συναναστροφές με τους ενοίκους της πολυκατοικίας. Έχοντας επαναπαυτεί στην ρουτινιασμένη ξερή καθημερινότητά της, προτιμά να μην ανοίγεται στους άλλους από φόβο να μην πληγωθεί. 
Οι ζωές των δύο γυναικών, που δεν έχουν τίποτα κοινό εκτός από τις μοναξιές τους, θα διασταυρωθούν αναπάντεχα όταν θα μετακομίσει στο κτίριο –αλλά και στις ζωές τους– ένας νέος ένοικος, ο κύριος Όζου. Ο ραφινάτος Ιάπωνας χήρος, γοητευτικός όσο και μυστηριώδης, θα ξεκλειδώσει (με τη βοήθεια της μικρής Παλομά) την καρδιά της μοναχικής θυρωρού και θα βοηθήσει τη μικρή πρωταγωνίστρια να αντικρύσει με μεγαλύτερη αισιοδοξία τη ζωή.

ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΗ ΔΕΙΤΕ!!

Βασισμένο στο μπεστ σέλερ της Μυριέλ Μπαρμπερί «Η Κομψότητα του Σκαντζόχοιρου», 

BULLYING DIARIES

12 Ιουλίου 2014
Bullying_poster_small
The Lost Signal of Democracy Poster Small
Bullying used to be dismissed as a bit unfortunate, but mostly harmless and finally unavoidable part of growing up. Most people tend to recall teasing and fighting in the school playground and the neighborhood, even somewhat nostalgic. Is there, however, a certain point those common jokes and pranks between children stop being all that funny? Indisputably, yes.
Filmed in Greece and UK, Bullying Diaries is a vivid documentary, giving a chance to boys and girls that have experienced bullying, either as victims or perpetrators, to speak out. Aiming to raise public awareness with regards to the phenomenon, it explores the root causes of the problem, hoping that the often vicious cycle of bullying could break. Are we willing to listen when the children are talking?

http://www.smallplanet.gr/

To λιντσάρισμα των μαύρων που προκάλεσε ενθουσιασμό και έγινε ρατσιστική καρτ ποστάλ…

17 Ιουνίου 2014
Indiana-1930.
Indiana, 1930.
Ιντιάνα, ΗΠΑ, Αύγουστος 1930. Η φωτογραφία με τη δημόσια εκτέλεση δύο νεαρών νέγρων, που κατηγορήθηκαν για τον βιασμό ενός λευκού κοριτσιού. Σήμερα προκαλεί αποτροπιασμό. Τότε όμως σε μεγάλες περιοχές της  Αμερικής προκάλεσε ενθουσιασμό! Οι δύο κρεμασμένοι άντρες κατηγορήθηκαν από έναν έφηβο για τον βιασμό της φίλη του μετά από μια παράσταση τσίρκου. Επρόκειτο για ψέμα, αλλά οι «νέγροι» συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν στον αστυνομικό σταθμό. Το ρατσιστικό μίσος όπλισε έναν όχλο περίπου 10.000 λευκών που έσπασαν τις πόρτες της φυλακής και άρπαξαν τους  άτυχους μαύρους, τους οποίους λίντσαραν μέχρι θανάτου. Ήταν τέτοιο το φυλετικό μένος, ώστε οι εμπνευστές του εγκλήματος κρέμασαν τα άψυχα σώματά τους από το δέντρο και τα φωτογράφισαν. Στη συνέχεια έκαναν μαζικές εκτυπώσεις και τις κυκλοφόρησαν ως καρτ-ποστάλ για να αναδείξουν τη λευκή υπεροχή! Η φωτογραφία πούλησε χιλιάδες αντίτυπα, ο φωτογράφος έβγαλε πολλά χρήματα και ο Μπομπ Ντύλαν έγραψε το Desolation Row, όπου κατήγγειλε με ειρωνεία: “… 


http://www.mixanitouxronou.gr/

Ο Φυλετικός Ρατσισμός μέσα από ταινίες

16 Ιουνίου 2014
Adobe Photoshop PDF
    
Το «12 Years a Slave» βασίζεται στην αυτοβιογραφία του Σόλομον Νόρθαπ, του ανθρώπου που έγινε υπόδειγμα και σύμβολο του αγώνα για ανεξαρτησία των Αφροαμερικανών στην Αμερική του 1850. Γεννημένος ελεύθερος στη Νέα Υόρκη, ο Νόρθαπ, σύζυγος και πατέρας τριών παιδιών, απήχθη από λευκούς εμπόρους και πουλήθηκε ως σκλάβος, αναγκάστηκε να ζήσει για δώδεκα χρόνια κάτω από το ζυγό της δουλείας και κατάφερε να φυγαδευτεί και να καταγγείλει τους αφέντες του στο δικαστήριο: ο Νόρθαπ έχασε τη δίκη, επειδή το χρώμα του δεν του επέτρεπε να καταθέσει ως μάρτυρας της δικής του υπεράσπισης, αλλά αφέθηκε ελεύθερος κι έζησε τα υπόλοιπά του χρόνια ως ακτιβιστής για τα δικαιώματα των Αφροαμερικανών.
Ο Μισισιπής καίγεται

Ο Αλαν Πάρκερ  υπογράφει τη σκηνοθεσία της δραματικής περιπέτειας «Ο Μισισιπής καίγεται». Η ιστορία διαδραματίζεται στον αμερικανικό Νότο το 1964. Η δολοφονία τριών μελών του Κινήματος για τα Δικαιώματα των Μαύρων γίνεται αφορμή για να σταλούν στην Πολιτεία του Μισισιπή δύο αφοσιωμένοι πράκτορες του FBI, ο Ρούπερτ Αντερσον και ο Αλαν Γουόρντ. Στόχος τους να διαπεράσουν το πέπλο της σιωπής που σκεπάζει ένα καθεστώς ρατσιστικής καταπίεσης και βίας, ώστε να οδηγηθούν στη δικαιοσύνη οι δολοφόνοι. Μάρτυρας – κλειδί στην υπόθεση η κακοποιημένη σύζυγος του τοπικού σερίφη, η οποία όμως θα υποστεί βαρύτατες συνέπειες για την επιλογή της να συνεργαστεί με τον Αντερσον. Η ταινία έχει βραβευτεί με το Οσκαρ Φωτογραφίας. 


“Παράξενο Φρούτο” μια βραβευμένη μικρού μήκους ταινία για το ρατσισμό

27 Μαΐου 2014
img12424_fe0384cbd471a84f4ef5a4bd9a900b3a_600_400
Η ειρηνική καθημερινότητα του πατέρα και του γιου διακόπτεται από μια συνάντηση με ένα άγνωστο αγόρι, διαφορετικού χρώματος. Μια αλληγορία για το φαινόμενο του ρατσισμού ως επίκτητη πολιτιστική επιδημία, η ιστορία ασχολείται με το ζήτημα της προσωπικής συνείδησης του καθενός μας, σε σχέση με την εκπαίδευση που έχουμε λάβει μέσα από την οικογένεια και το περιβάλλον μας.
Μπορούμε πραγματικά να επιμείνουμε στο προσωπικό μας σύστημα πεποιθήσεων, όταν αυτό που πρέπει να πιστέψουμε, μας υπαγορεύεται;
Η ταινία παρουσιάζει το πόσο εύκολα μπορούμε να αποκτήσουμε το φόβο και το μίσος για τους αλλοδαπούς, καθώς και το πόσο εύκολα μπορεί να γίνουμε οι ίδιοι  “ξένοι” για τους “άλλους “.
Σκηνοθέτησαν : Shimi Asresay και Hili Noy 
Original Soundtrack: Itai Argaman 
Ηχητικά Εφέ: Ohad Zrihen
Τα πιο σημαντικά βραβεία μέχρι τώρα:  
Διάκριση Βραβείο Σπουδαστών, 9ο Athens ANIMFEST Αθήνας 2014 
Καλύτερη ταινία μικρού μήκους, Φεστιβάλ Internacional de Cine Social de Concordia, Concordia, Αργεντινή, 2014 
Βραβείο Butiful Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου νέων σκηνοθετών, Dorset, Ηνωμένο Βασίλειο, 2013

Παίρνουμε Θέση

9 Μαΐου 2014

Με μια υπέροχη μικρού μήκους ταινία, σκηνοθετημένη από τον Θοδωρή Παπαδουλάκη, μας καλεί η ActionAid να σπάσουμε την σιωπή και να πάρουμε θέση ενάντια στο ρατσισμό και την ξενοφοβία που έχουν γιγαντωθεί στην Ελλάδα. Η ταινία αφηγείται μια ιστορία που πιθανόν διαδραματίζεται αυτή τη στιγμή σε πολλά σημεία της Ελλάδας: Μια γυναίκα από την Αφρική φροντίζει με αγάπη μια ηλικιωμένη κυρία που έχει καθηλωθεί σε αναπηρικό καροτσάκι . Από τα πρώτα πλάνα είναι σαφές ότι ο γιος της ηλικιωμένης δεν συμμερίζεται την ευγνωμοσύνη που η μητέρα του εμφανώς τρέφει για τη νεαρή γυναίκα. Το τέλος, όμως, δεν το περιμένει κανείς… Το σενάριο της ταινίας είναι του Παναγιώτη Παπουτσάκη, σε παραγωγή της Indigo View. Πρωταγωνιστούν οι Τάσος Νούσιας, Τιτίκα Σαριγκούλη και Stefania Sholla.

Η χρήση σωματικής βίας είναι η ακραία εκδοχή του ρατσισμού. Δεν χρειάζεται να ασκηθεί βία για να υπάρξει ρατσιστική συμπεριφορά ή να προαχθεί ο ρατσισμός. Αρκεί να θεωρηθεί ότι ο «άλλος», ο «ξένος» δεν είναι ίσος με τους περισσότερους. Αρκεί η σιωπή για να γιγαντώνεται ο ρατσισμός. Το 2013 το Δίκτυο Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας κατέγραψε 166 περιστατικά ρατσιστικής βίας με τουλάχιστον 320 θύματα. Καθώς δεν υπάρχουν επίσημες στατιστικές, οι αριθμοί αυτοί είναι συντηρητικοί καθώς τα θύματα φοβούνται ή δεν γνωρίζουν τις διαδικασίες για να κάνουν καταγγελία. Ταυτόχρονα, οι επιθέσεις στρέφονται και κατά των υπερασπιστών των δικαιωμάτων των ρατσιστικών επιθέσεων. Οι λιγότερο βίαιες εκδοχές του ρατσισμού καταγράφονται και καταγγέλλονται πολύ λιγότερο κι επομένως δεν υπάρχει ξεκάθαρη εικόνα. Η γενική εικόνα φαίνεται, όμως, να είναι ότι υπάρχει μια διάχυτη έλλειψη ανοχής προς οποιονδήποτε δεν φαίνεται Έλληνας. «Ευτυχώς δεν είμαστε ούτε οι πρώτοι, ούτε οι τελευταίοι που θέλουμε να σταματήσει η εξάπλωση του ρατσισμού και της ξενοφοβίας στην Ελλάδα. Όμως, μια βουβή κοινωνία που δεν παίρνει θέση ενάντια σε κάθε εκδοχή ρατσισμού από τη βία μέχρι την αδιαφορία μπροστά στις διακρίσεις κινδυνεύει. Η αλλαγή στάσης πρέπει να ξεκινήσει και από εμάς και την καθημερινότητά μας. Γι αυτό και λέμε ότι όλοι πρέπει να πάρουμε θέση τώρα!» δήλωσε ο Γεράσιμος Κουβαράς, Γενικός Διευθυντής της ActionAid Ελλάς. «Έχοντας ζήσει μικρός στην Νότια Αφρική την εποχή του apartheid, έχω προσωπικά βιώματα του τι σημαίνει ρατσισμός και ξέρω από πρώτο χέρι πόσο καταστροφικό μπορεί να είναι αυτό για την ανάπτυξη μιας κοινωνίας. Θεωρώ ότι η αρχή της ισότητας είναι αδιαμφισβήτητη ανθρωπιστική αξία και οποιαδήποτε άλλη θεώρηση οδηγεί σε βαρβαρότητα που πρέπει μια πολιτισμένη κοινωνία να καταπολεμήσει χωρίς κανέναν ενδοιασμό» δήλωσε ο Θοδωρής Παπαδουλάκης.

Πηγή: www.in2life.gr

“Χτίζοντας ένα πολύχρωμο σχολείο”

30 Μαρτίου 2014

Ένα εκπληκτικό ΒΙΝΤΕΟ από το 5ο Λύκειο της Βέροιας

ΟΛΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ, ΟΛΟΙ ΙΣΟΙ!!!
Ένα υπέροχο βίντεο ανέβασαν πριν από λίγες ημέρες στο γνωστό διαδικτυακό τόπο του «You Tube», οι μαθητές του 5ου Λυκείου της Βέροιας. Με κεντρικό αντιρατσιστικό σύνθημα, «Όλοι διαφορετικοί, Όλοι ίσοι», οι νεαροί μαθητές έδωσαν ένα διαφορετικό και ιδιαίτερο χρώμα στέλνοντας τα δικά τους μηνύματα στην ίδια την κοινωνία που μαστίζεται αρκετές φορές από επιθέσεις ρατσισμού διαφόρων κοινωνικών ομάδων. Αξίζουν πολλά θερμά συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά και τους καθηγητές για αυτήν την εξαιρετική πρωτοβουλία.ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ:


Αναδημοσίευση: http://veriotis-veria.blogspot.gr