Αρχεία για ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ

« Παλιότερα άρθρα
Επόμενη σελίδα: »

PROJECT: ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ, ΞΕΝΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΚΑΙ Η ΠΟΙΗΣΗ ΣΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΤΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ (9)

21 Αυγούστου 2014
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Δ’: Ποιήματα και τραγούδια της 1ης ομάδας για την Γ΄ Λυκείου.
Ι. Άννα Μαρία
 
ΕΡΓΑΣΙΑ 1η:
ΤΡΑΓΟΥΔΙ
ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ Γ’ ΛΥΚΕΙΟΥ ΕΝΟΤΗΤΑ 17η
ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΜΟΥ

Στίχοι: Γιάννης Μηλιώκας
Μουσική: Γιάννης Μηλιώκας
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Μηλιώκας

Άλλες ερμηνείες:
Στέλιος Ρόκκος

Είδα ένα κόσμο να γκρεμίζεται μπροστά μου
είδα να γίνεται γιαπί η γειτονιά μου
για το καλό μου

Είδα τα δέντρα που σκαρφάλωνα κομμένα
σε φορτηγό τα όνειρά μου φορτωμένα
για το καλό μου

Είδα το δάσκαλο να με χτυπάει με ζήλο
είδα τα χέρια μου πρησμένα από το ξύλο
είδα τα νεύρα μου σιγά σιγά να σπάνε
με καλοσύνη και στοργή να με χτυπάνε

Για το καλό μου για το καλό μου
ώσπου δεν άντεξε στο τέλος το μυαλό μου
πήρε ανάποδες στροφές για το καλό μου
και είμαι στο θάλαμο εννιά για το καλό μου
στην ηρεμία για να βρω τον εαυτό μου

Είδα να κόβουν τη μπουκιά για την μπουκιά μου
ρούχα να φτιάχνουν απ’ τα ρούχα τα παλιά μου
για το καλό μου

Είδα τη μάνα μου να κλαίει απελπισμένα
είδα το γέρο μου να φεύγει για τα ξένα
για το καλό μου

Είδα τους φίλους μου να σκίζονται για μένα
είδα να θέλουν να ξεκόψω από σένα
είδα χαράματα να με τραβάν στο τμήμα
για να γλιτώσω το κελί να πω το ποίημα

Για το καλό μου για το καλό μου
ώσπου δεν άντεξε στο τέλος το μυαλό μου
πήρε ανάποδες στροφές για το καλό μου
και είμαι στο θάλαμο εννιά για το καλό μου
στην ηρεμία για να βρω τον εαυτό μου

Για το καλό μου για το καλό μου
έχει μουδιάσει το κορμί και το μυαλό μου
ενέσεις χάπια ηλεκτροσόκ για το καλό μου
σήμερα πήρανε νεκρό τον διπλανό μου
ενώ παλεύω για να βρω τον εαυτό μου
κι έχω κρυμμένο το σουγιά για το καλό μου

ΣΧΟΛΙΟ: Μέσα από αυτό το τραγούδι ο Μηλιώκας μιλάει για τη προσωπική του εμπειρία με τα ναρκωτικά και για την προσπάθεια του να απεξαρτητοποιηθεί. Οι στίχοι του τραγουδιού είναι βγαλμένοι μέσα από τη ζωή, αντιπροσωπεύοντας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την πραγματικότητα. Έχουν μεγάλο νόημα και σε αγγίζουν βαθιά και καθώς τους ακούς , τους αισθάνεσαι και τους βιώνεις και εσύ ο ίδιος. «Για το καλό μου για το καλό μου έχει μουδιάσει το κορμί και το μυαλό μου ενέσεις χάπια ηλεκτροσόκ για το καλό μου σήμερα πήρανε νεκρό τον διπλανό μου ενώ παλεύω για να βρω τον εαυτό μου κι έχω κρυμμένο το σουγιά για το καλό μου…»

Συγγραφέας: στο PROJECT, VIDEO, ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΜΑΘΗΤΩΝ, ΜΟΥΣΙΚΗ, ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο PROJECT: ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ, ΞΕΝΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΚΑΙ Η ΠΟΙΗΣΗ ΣΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΤΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ (9)

Ο Ήχος της χειροπέδας

24 Ιουλίου 2014

Ο κόσμος των ναρκωτικών, της παραβατικότητας και των φυλακών! 
Μια αληθινή ιστορία που συγκλονίζει την Ελλάδα του 21ου αι.
 Μετά από είκοσι τέσσερα χρόνια αλόγιστης χρήσης των πιο σκληρών ναρκωτικών ένας άνθρωπος –ο συγγραφέας– καθαρίζει και αλλάζει ρότα στη ζωή του. 
Τον έχουν για πάντα σημαδέψει οι μεταλλικοί ήχοι και οι κραυγές της φυλακής, η οσμή, τα βασανιστήρια, η απελπισία και οι θάνατοι γύρω του. 
Ο ίδιος άγγιξε επανειλημμένα το κατώφλι του θανάτου. 
Ένα βιβλίο που μιλάει ανοιχτά ¬– και συχνά με ονόματα– για τον κόσμο της πρέζας, το σωφρονιστικό σύστημα, τις Δ.Φ. Κορυδαλλού, για φύλακες και ψυχιάτρους βασανιστές, για την υποκρισία της κοινωνίας. 
Ο Δημήτρης είναι πια ελεύθερος! 
Κι ας έχασε το δρόμο, ανακάλυψε ξανά την ελπίδα και το μονοπάτι της επιστροφής.
 Μιλά με σαφήνεια, γνώση, ταπείνωση και αλήθεια.
 Έχει ξανακερδίσει τη ζωή του!
Το βιβλίο προλογίζει ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος.

 Με τον πρόλογό τους φωτίζουν επίσης τα αντικειμενικά δεδομένα της υπόθεσης ο συνήγορος και οι ψυχοθεραπευτές του συγγραφέα.

Συγγραφέας: στο ΒΙΒΛΙΑ, Γ' ΛΥΚΕΙΟΥ, ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Ο Ήχος της χειροπέδας

Πριν και μετά :Τα πρόσωπα των τοξικομανών.

7 Απριλίου 2014
Πριν και μετά :Τα πρόσωπα των τοξικομανών 
Before and after: The faces of drug addicts
Η αλλαγή μέσα σε λίγα χρόνια στα πρόσωπα τοξικομανών, που εθίστηκαν σε ναρκωτικά 
όπως κοκαΐνη, ηρωΐνη, μεθαμφεταμίνη και οξυκωδόνη. 
Από αυτές τις φωτογραφίες φαίνεται η καταστροφική επίδραση που μπορεί να έχουν οι 
ναρκωτικές ουσίες στο ανθρώπινο σώμα.

Συγγραφέας: στο VIDEO, Γ' ΛΥΚΕΙΟΥ, ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ | 1 Σχόλιο »

Ναρκωτικά; Όχι και δεν ευχαριστώ….

14 Μαρτίου 2014
 Ναρκωτικά; Όχι και δεν ευχαριστώ! from Παναγιώτης Ασημ. on Vimeo.

Ένα βίντεο – μήνυμα κατά των ναρκωτικών από μαθητές της Α΄ τάξης του Λυκείου Γαζίου. Το βίντεο δημιουργήθηκε στα πλαίσια της ερευνητικής τους εργασίας (υπό την επίβλεψη του θεολόγου Παναγιώτη Ασημακόπουλου) με γενικό τίτλο “Ηθικά διλήμματα και η ψυχολογία των εφήβων”. Θα ακολουθήσουν κι άλλα….
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:http://theologosnaf.blogspot.gr

Συγγραφέας: στο VIDEO, Γ' ΛΥΚΕΙΟΥ, ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Ναρκωτικά; Όχι και δεν ευχαριστώ….

Η πρέζα όπως είναι — Συγκλονιστική φωτογραφική συλλογή από το κέντρο της Αθήνας.

27 Νοεμβρίου 2013
Κοιτάζοντας για πολλοστή φορά τις φωτογραφίες των τοξικοεξαρτημένων
 του Δημήτρη Μπούρα που έκαναν το γύρο του κόσμου, πιάνω τον εαυτό μου
 να κατρακυλά σε απύθμενα ψυχολογικά βάθη.

Πρόκειται για εικονοποιία που συγκλονίζει, που σφαδάζει και βρυχάται.
 Ας αποστρέψω το βλέμμα, σκέφτομαι, δεν μου αρέσουν διόλου αυτές οι ασύλληπτα 
ωμές λήψεις. Και μετά σκύβω ξανά στην οθόνη και τις αφήνω να με πλακώσουν σαν κουβέρτες λουσμένες στον ιδρώτα. Είναι τέτοια η άφατα ενοχλητική δύναμή τους, είναι το συναισθηματικό ισοδύναμο μιας φαγούρας την οποία επιμένεις να ξύνεις.

Όλες οι δημοσιογραφικές ερμηνείες του κόσμου όμως δεν αρκούν για να πείσουν όσο οι εικόνες του Δημήτρη Μπούρα. 
Το φωτορεπορτάζ αυτό είναι πολύ πέρα από τα ηδονοβλεπτικά καρέ των εφημερίδων και τα αποστασιοποιημένα τηλεοπτικά κλιπ, όλα τους ιδωμένα υπό την ασφάλεια των τηλεφακών και των μακρινών αποστάσεων. Αυτές οι φωτογραφίες διαπερνούν το δέρμα, ποτίζουν τους πόρους. Τις περνάω στο Photoshop, σκύβω κοντά τους, μεγεθύνω τα πίξελ, απομακρύνομαι και πλησιάζω, μα το εφέ είναι σταθερά αμετακίνητο: εδώ υπάρχουν αχρηστεμένες φλέβες και μπλαβιασμένα αγγεία. Υπάρχει η αποφορά της σήψης και οι βλεννώδεις, χαίνουσες πληγές. Υπάρχει αίμα και πύον. Εδώ υπάρχει πρέζα απτή, που τη μυρίζεις και την αγγίζεις με τα δυο σου χέρια.
Στο δικό μου μάτι, που έχει ατενίσει το θέαμα αμέτρητες φορές, υπάρχει επίσης και βαθιά ανθρωπιά. Πίσω από τη χαρμάνα, πέρα από τη ντάγκλα της φτιάξης και το μανιακό ψηλαφητό σε αναζήτηση της ακέραιης φλέβας, διακρίνω νοιάξιμο και αλληλοβοήθεια, μια μακάβρια συλλογικότητα, αν προτιμάτε. Μια από τις πιο συγκλονιστικές παραμέτρους αυτού του porftfolio είναι το πόσοι άνθρωποι κινητοποιούνται προκειμένου να κατορθώσει να χτυπήσει τη δόση του ένας. Κανείς εδώ πέρα δεν μπορεί να βαρέσει μόνος. Κυκλοφορώ μέσα στις εικόνες του Μπούρα σαν να περιφέρομαι μέσα στα σοκάκια τραγουδιών του Λου Ριντ: «I’m searching for my mainline, I said I couldn’t hit it sideways». Ο παραλληλισμός δεν είναι αδόκιμος. Ο Λου Ριντ συνυπήρχε μαζί με τους πρωταγωνιστές των τραγουδιών του, ο Δημήτρης Μπούρας συμβίωσε με τους χαρακτήρες των φωτογραφιών του. Εμείς οι υπόλοιποι, παρατηρούμε από τις κερκίδες. Κοιτάζουμε τις εικόνες, αναστενάζουμε, και φεύγουμε γραμμή για το νιπτήρα. Όσο όμως και να πλύνει κανείς τα χέρια, η βρώμα δε λέει να καθαρίσει. Τι θα κάνουμε;
Αναδημοσίευση από απόσπασμα: http://www.enimerwsi.gr 

Συγγραφέας: στο ROCK-FOLK, VIDEO, Γ' ΛΥΚΕΙΟΥ, ΜΟΥΣΙΚΗ, ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ, ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Η πρέζα όπως είναι — Συγκλονιστική φωτογραφική συλλογή από το κέντρο της Αθήνας.

Η Μπαλάντα Του Φάνη

9 Οκτωβρίου 2013

Δυο χρόνια είχα να σε δω
Και σε συνάντησα ξανά μια Κυριακή
Κερνούσες ούζα και κονιάκ στο καφενείο
Και τα καλά σου φόραγες σαν να `τανε γιορτή

Δεν ήσουνα φαντάρος για να σου πω καλός πολίτης
Μα ούτε και που γιόρταζες για να σου πω χρονιά πολλά
Τρελάδικο και φυλακή δυο χρόνια κι έξι μήνες
Ήπια το ούζο κι είπα γεια χαρά

Το ξέρω ζήτησες δουλειά σε χίλια δυο αφεντικά
Κι όλοι ζητούσανε να δουν συστάσεις, προϋπηρεσία
Μα μόλις είδανε κι αυτοί πως είχες κίτρινο χαρτί
Σε διώξανε σαν το σκυλί κι ούτε σ΄ αφήσανε να πεις
Μια δικαιολογία

Και είπες στην αρχή καλά κι αλλού εζήτησες δουλειά
Κι αλλού ξανά κι αλλού τα ίδια και τα ίδια
Μα ήσουν άτυχος πολύ γιατί έπεσες και σ΄ εποχή
Που όλοι σφίγγαν το λουρί κι εσύ είχες κίτρινο χαρτί
Κι αυτό το χρώμα ξέρεις φέρνει αλλεργία

Κι ερχότανε κι ο πυρετός κάθε που νύχτωνε
Σε τυρρανούσε καλοκαίρι και χειμώνα
Κι είναι μαρτύριο τρομερό το βίτσιο αυτό το βρομερό
Που σου `μαθε στη φυλακή 
εκείνος ο ψηλός απ΄ τη Δραπετσώνα
σου λείπει η σκόνη η λευκή, το ξέρεις πως δεν φταις εσύ
φωτιές σου καίνε το κορμί, 
κουτάλι και βελόνα

Και έκανες υπομονή γιατί φοβόσουν το κελί
Καλόπιανες τη μοναξιά και τον ασβέστη που `πεφτε
Σαν χιόνι απ΄ το ταβάνι
Και μέχρι να σου βγει η ψυχή δε θα ξεχάσεις μια στιγμή
Κάποια βραδιά στη φυλακή φωνές και κλάματα
Κι είπανε τ΄ αλλο το πρωί στο δεκαπέντε το κελί
Ότι βιάσαν οι παλιοί τον έφηβο το Φάνη

Κι όταν σε βρήκαν παγωμένο στο κελί σου
Είπαν αυτός είναι απ΄ ώρα πια νεκρός
Και κάποιος έτρεξε τηλέφωνο να πάρει
Πέντε βδομάδες τώρα υπόφερες το ξέρω
Το ξέρω σου `λειψε η σκόνη η λευκή
Και μού `λεγες εκεί ξανά δε θα γυρίσω 
σιχάθηκα τις νύχτες τις λευκές
Σαν άνθρωπος κι εγώ θέλω να ζήσω

Δυο χρόνια είχα να σε δω
Και σε συνάντησα ξανά μια Κυριακή
Κερνούσες ούζα και κονιάκ στο καφενείο
Και τα καλά σου φόραγες σαν να `τανε γιορτή .

Συγγραφέας: στο VIDEO, Γ' ΛΥΚΕΙΟΥ, ΜΟΥΣΙΚΗ, ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Η Μπαλάντα Του Φάνη

Λευκές Οροσειρές

7 Οκτωβρίου 2013
Στίχοι:  

Σπυριδούλα

Μουσική:  

Σπυριδούλα


Ξυράφι στην απογνωσή μου
την στρώνω σε λευκές οροσειρές
έρημος που ειναι αυτός ο χώρος
πνιγμένος μεσ’ στις ενοχές

Το ξέρω πίσω απο τις κουρτίνες
ρίχνεις ματιές στο δρόμο στα κλεφτά
φοβάσαι την νύχτα να πλαγιάσεις
χορεύεις με τον θάνατο αγκαλιά

Μου είπαν πάλι πως σε είδαν
στον δρόμο που δεν έχει επιστροφή
στο πλάι σου να σε νανουρίζουν
δυο άγγελοι με σκοτεινή μορφή…


Ο “παράδεισος” δε βρίσκεται στο “εγώ”, αλλά είναι στο “εμείς”! Η ευτυχία δε βρίσκεται στο “εγώ” του ατόμου, αλλά ολόγυρα.
 Ο νέος θα τη βρει στην αγάπη στο συνάνθρωπο, στον έρωτα με το άλλο φύλο, εκεί που προφέρεται άδολα κι αφειδώλευτα, δηλαδή αγνά, πλουσιοπάροχα, και χωρίς συμφέρον ή ιδιοτέλεια, από τη φύση, την κοινωνία, την οικογένεια, απ’ όσους αγαπούν αληθινά.
(http://dschool.edu.gr/)

Συγγραφέας: στο ROCK-FOLK, VIDEO, Γ' ΛΥΚΕΙΟΥ, ΜΟΥΣΙΚΗ, ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Λευκές Οροσειρές

ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΖΑΛΗ

5 Οκτωβρίου 2013

Ο χρόνος είναι ο χειρότερος γιατρός
Σε καίει, σε σκορπάει και σε παγώνει
Μα εσύ σε λίγο δεν θα βρίσκεσαι εδώ
Κάποιοι άλλοι θα παλεύουν με τη σκόνη

Θέλεις ξανά ν’ αποτελειώσεις μοναχός
Ενα ταξίδι που ποτέ δεν τελειώνει
Κάτω απ’ τα ρούχα σου ξυπνάει ο πιο παλιός θεός
Μες τις βαλίτσες σου στριμώχνονται όλοι οι δρόμοι

Ποιοι χάρτες σου ζεστάνανε ξανά το μυαλό
Ποιες θάλασσες στεγνώνουν στο μικρό σου κεφάλι
Ποιος άνεμος σε παίρνει πιο μακριά από δω
Πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι

Σε ποιο όνειρο σε ξύπνησαν βρεμένο, λειψό
Ποιοι δαίμονες ποτίζουν την καινούρια σου ζάλη
Ποιος έρωτας σε σπρώχνει ποιο μακριά από δω
Πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι

Το όνειρο που σ’ έφερε μια μέρα ως εδώ
Σήμερα καίγεται, σκουριάζει και σε διώχνει
Μια σε κρατάει στη γη, μια σε ξερνάει στον ουρανό
Το ίδιο όνειρο σε τρώει και σε γλυτώνει

Θέλεις ξανά ν’ αποτελειώσεις μοναχός
Ένα ταξίδι που ποτέ δεν τελειώνει
Κάτω απ’ τα ρούχα σου ξυπνάει ο πιο παλιός θεός
Μες τις βαλίτσες σου στριμώχνονται όλοι οι δρόμοι

Ποια νήματα σ’ ενώνουν με μια άλλη θηλιά
Ποια κύματα σε διώχνουν απ’ αυτό το λιμάνι
Ποια μοίρα σε φωνάζει από την άλλη μεριά
Πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι

Ποια σύννεφα σκεπάσαν τη στεγνή σου καρδιά
Ποια αστέρια τραγουδάνε τη καινούρια σου ζάλη
Ποιο ψέμα σε κρατάει στην αλήθεια κοντά
Πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι

Ποιες λέξεις μέσα σου σαπίζουν και δεν θέλουν να βγουν
Ποια ελπίδα σ’ οδηγεί στην πιο γλυκιά αυταπάτη
Ποια θλίψη σε κλωτσάει πιο μακριά από παντού
Πες μου ποιος φόβος σε νίκησε πάλι….

Παίρνει κανείς ναρκωτικά για να ξεχάσει μια αγωνία που έχει γίνει ανυπόφορη. Ασφαλώς, ένας έφηβος κατατρέχεται σχεδόν πάντα από την αγωνία: μπροστά στην κοινωνία, όπου πρέπει να βρει τη θέση του, μπροστά στο θάνατο και στη σεξουαλικότητα που τον μαγεύουν και συνάμα τον απωθούν. 
Αλλά η αγωνία του εφήβου γίνεται ανυπόφορη μόνο όταν συναντάται με την αγωνία ενός πολιτισμού και πολλαπλασιάζεται από αυτήν. Ούτε σημεία αναφοράς, ούτε αξίες, ούτε νόημα, με μόνο, στο τέλος πάντων, το μηδέν. 
Τότε επέρχονται τα ναρκωτικά, λήθη του θανάτου, επιστροφή στους μητρικούς κόλπους, θαυμαστή εξερεύνηση των υπογείων της ψυχής και του κόσμου. Ανακαλύπτει κανείς άλλες καταστάσεις της συνείδησης – αλλά πρόκειται πάντα γι’ αυτόν τον κόσμο που τον κλείνει ο θάνατος….

Η αποτοξίνωση είναι εύκολη, αλλά δεν είναι μηδαμινή. 
Πρέπει στη συνέχεια να προσφερθεί φιλοξενία, προστασία, καθοδήγηση. Να πλαισιωθούν ισχυρά και να βοηθηθούν να μεγαλώσουν κάποιες αποδιοργανωμένες υπάρξεις, λίγο πολύ εμβρυϊκές – που έχουν όμως επιδείξει μια προσμονή, μια απαίτηση, που έχουν σχεδιάσει ένα ξεπέρασμα. Η μόνη αληθινή απάντηση, μακροπρόθεσμα, είναι να ξαναβρούν τους δρόμους μιας αυθεντικής πνευματικότητας.
Olivier Clement, «H αλήθεια ελευθερώσει υμάς». Συνομιλώντας με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο Α’ εκδ. Ακρίτας, Αθήνα 1997, σ. 174-175.
Ψηφιακό σχολείο: Γ’ Λυκείου, ΔΕ 17 Το πρόβλημα των ναρκωτικών.

Συγγραφέας: στο VIDEO, Γ' ΛΥΚΕΙΟΥ, ΜΟΥΣΙΚΗ, ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΖΑΛΗ

Αυτό που βλέπεις καθώς πεθαίνεις

7 Σεπτεμβρίου 2013
Endrip: Αυτό που βλέπεις καθώς πεθαίνεις.
 Ένα εμπνευσμένο βίντεο για ένα θάνατο από ναρκωτικά 

Οι Koen de Mol, Olivier Ballast και Rick Franssen σκηνοθέτησαν το video Εndtrip. 
Το Endtrip είναι το ταξίδι διάρκειας 4,5 λεπτών, μιας κοπέλας προς τον θάνατο 
εξαιτίας των ναρκωτικών.

 Πηγή: www.lifo.gr

Συγγραφέας: στο Γ' ΛΥΚΕΙΟΥ, ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Αυτό που βλέπεις καθώς πεθαίνεις

The Pusher – Easy Rider

15 Ιουλίου 2013
Οι μόνοι διαρκώς ωφελημένοι και μόνιμα κερδισμένοι είναι οι παραγωγοί και οι έμποροι του λευκού θανάτου, αδίστακτα άτομα του υποκόσμου, που μετέρχονται απίθανες μεθόδους για να παρασύρουν αθώα παιδιά στα δίχτυα τους με σκοπό να θησαυρίζει το κύκλωμα των κακοποιών. Το πιο φοβερό είναι ότι εξαναγκάζουν αθώους χρήστες ναρκωτικών να γίνονται συνεργοί τους, τα λεγόμενα “βαποράκια”, που ως αδαείς, άπειροι δηλαδή, συλλαμβάνονται από τις αρχές ασφαλείας ενώ οι μεγαλέμποροι μένουν τελικά ασύλληπτοι και δρουν ασύδοτα. 
Κερδισμένοι βγαίνουν οι έμποροι ναρκωτικών και ζημιωμένοι μένουν πάντα οι χρήστες. 
Ψηφιακό σχολείο: Γ’ Λυκείου, ΔΕ 17 Το πρόβλημα των ναρκωτικών.

Κύριε, που λες, κάπνισα πολύ χόρτο στη ζωή μου,
και χάπια με τις χούφτες έχω καταπιεί·
μα δεν δοκίμασα ούτε μια φορά,
κάτι που να σκοτώνει την ψυχή.
Με μάτια στοιχειωμένα από τον θάνατο, να ξέρεις,
είδα πολλούς να τριγυρνάν σε τούτα εδώ τα μέρη·
μα ο έμπορας δεν δίνει διάρα τσακιστή,
αν πέθανες ή αν είσαι ακόμα στη ζωή.
Ανάθεμα στον έμπορα,
καταραμένος να ’ναι·
το ’πα και θα το ξαναπώ,
καταραμένος να ’ναι.
Να ξέρεις πως το βαποράκι είναι ψυχούλα,
το χόρτο της αγάπης, ναι, στο χέρι του κρατά·
μα ο έμπορας είναι τέρας, Θεέ μου,
δεν έχει ανθρώπινα χαρακτηριστικά.
Το βαποράκι για λίγες δεκάρες,
κύριε, θα σου πουλήσει όνειρα γλυκά·
μα ο έμπορας θα καταστρέψει το κορμί σου,
κύριε, και θα κάνει το μυαλό σου να βογκά.
Ανάθεμα στον έμπορα,
καταραμένος να ’ναι·
το ’πα και θα το ξαναπώ,
καταραμένος να ’ναι.
Που λες, αν πρόεδρος γινόμουνα σ’ αυτήν την χώρα,
στον έμπορα θα κήρυττα πόλεμο εδώ και τώρα·
θα τον κομμάτιαζα· αν την έκανε θα τον πυροβολούσα,
ναι, με την Βίβλο, με ξυράφι,  με όπλο θα τον εκτελούσα.
Ανάθεμα στον έμπορα,
καταραμένος να ’ναι·
το ’πα και θα το ξαναπώ,
καταραμένος να ’ναι.


Συγγραφέας: στο VIDEO, Γ' ΛΥΚΕΙΟΥ, ΜΟΥΣΙΚΗ, ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο The Pusher – Easy Rider

« Παλιότερα άρθρα
Επόμενη σελίδα: »