Λένε πώς η περίοδος της κρίσης θα μας έκανε πιο απλούς, πιο δοτικούς, πιο καλούς, πιο ουσιαστικούς, πιο “ανθρώπους”.
Όχι απλώς δεν γίναμε καλύτεροι, αλλά θεωρώ ότι μας μεταμόρφωσε σε άγρια θηρία που για χάρη των στόχων μας μπορούμε να κατασπαράξουμε ό,τι σταθεί εμπόδιο στο δρόμο μας, σε μίζερους ανθρώπους χωρίς όνειρα, σε εγωκεντρικούς ναρκισσιστές με μόνo ενδιαφέρον το “θεαθήναι “, σε άπληστους, σε φιλοχρήματους, και, και, και.! Αυτό θέλουμε να είμαστε; Τι μας οδήγησε εδώ; Πώς καταντήσαμε έτσι;;;..
Μάλλον η κρίση μας έκανε να ξεχάσουμε τελικά. ξεχάσαμε να ζούμε ουσιαστικά, να μην χαλάμε φαιά ουσία σε μικροπράγματα! Ξεχάσαμε τη σημασία των λέξεων ζωή, ευτυχία, χαρά, αγάπη, ελπίδα, όνειρο, ανθρωπιά, ευαισθησία, συναίσθημα!
Προτεραιότητα μας έγινε το χρήμα. Χωρίς αυτό νιώθουμε ένα τίποτα, μα τόσο ικανοί για μια μάχη για χάρη του!
Κουραστήκαμε να ονειρευόμαστε, γιατί τα όνειρα πλέον αποτελούν πολυτέλεια!
Η αγωνία για το αν θα μπούμε ή θα “φάμε πόρτα” στα πιο “in” μαγαζιά της πόλης έχει γίνει καθημερινή μας έννοια!
Πιο πολύ φοβόμαστε μήπως δεν πληρωθούμε και δεν έχουμε λεφτά για ρούχα παρά για το αν θα έχουμε να φάμε. γιατί βλέπεις, και να μην να φάμε δεν πειράζει, το κορμί και τα ρούχα μετράνε!
Φερόμαστε στους ανθρώπους γύρω μας ανάλογα με το τι έχουμε να κερδίσουμε απ’ αυτούς!
Ζητάμε συνεχώς χωρίς να δίνουμε!
Τα αντικείμενα αγαπιούνται και οι άνθρωποι χρησιμοποιούνται!
Παραπονιόμαστε για την τροπή που έχει πάρει η ζωή μας μα δεν κουνιόμαστε από τον καναπέ για την αλλάξουμε! Κρυβόμαστε πίσω από μία οθόνη όπου φτιάχνουμε μια ψεύτικη ζωή αντί να βγούμε στον έξω κόσμο για να ζήσουμε την αληθινή! Πώς καταντήσαμε έτσι;.
Αυτή είναι η ζωή που ονειρευόσουν να ζήσεις; Να σου υπενθυμίσω λοιπόν πως το ρητό “Ζήσε την κάθε σου στιγμή σαν να είναι η τελευταία” δεν μοιάζει καθόλου με όλα τα παραπάνω! Κάθε άλλο.
Ζωή είναι να εκτιμάς το γεγονός και μόνο που σήμερα ξύπνησες, ζωή είναι ν ‘αγαπάς την οικογένειά σου, τους φίλους σου, την κοπέλα σου, το αγόρι σου, να τους το δείχνεις, να τους το λες, να ζεις γι ‘αυτούς μαζί μ’ αυτούς. Να μην αναλώνεσαι σε πράγματα που δεν σε γεμίζουν πραγματικά ή σου προσφέρουν παροδική ευτυχία! Καλό το χρήμα δεν λέω, χωρίς αυτό η ζωή είναι δύσκολη μα όχι αβίωτη, γι αυτό μην περιστρέφεσαι μόνο γύρω απ’ αυτό!
Κλείσε τα μάτια και τα αφτιά σου στα πρότυπα που σου πασάρει το χαζοκούτι που λέγεται τηλεόραση!
Δεν είμαστε όλοι μοντέλα και δεν θα γίνουμε και αυτό είναι το ωραίο!
Αφιέρωσε χρόνο στο να τα βρεις με τον εαυτό σου, να θέσεις στόχους για την ζωή σου, να ζήσεις την πραγματική ζωή και όχι την πραγματικότητά σου!
Αναρωτήσου λοιπόν. Πώς καταντήσαμε έτσι;
Φταίει η κρίση που φτάσαμε ως εδώ τελικά ή μήπως ήμασταν πάντα έτσι; Αλλάξανε όλα γύρω μου ή άλλαξα εγώ τρόπο να βλέπω τα πράγματα;
(ο Υιός του Ανθρώπου δεν έχει πού να γείρει το κεφάλι) (Ματθ.8,20). Γνώρισε τον ιδρώτα της χειρωνακτικής εργασίας και καταλάβαινε τον πόνο της ανεργίας από τη συντροφιά των φτωχών βιοπαλαιστών ψαράδων που μαθήτευαν κοντά Του κι αγωνιούσαν κάθε φορά που τα δίχτυα τους έμεναν άδεια, γι’ αυτό Εκείνος τους συνέτρεχε.
