Αρχεία για ΓΥΝΑΙΚΕΣ

Η ΒΙΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΣΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ

29 Νοεμβρίου 2014

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟ ΣΙΝΕΜΑ ΙΙI

6 Αυγούστου 2014
Poster
Οι γυναίκες του λεωφορείου 678


Τρεις γυναίκες πέφτουν θύματα σεξουαλικής παρενόχλησης. Η Φαΐζα, μια συντηρητική μητέρα δύο παιδιών, περνά τον εφιάλτη αυτό καθημερινά όταν παίρνει το λεωφορείο για τη δουλειά. Η ντροπή δεν την αφήνει να μοιραστεί το μαρτύριό της με κανέναν και σταδιακά αποξενώνεται. Η Σέμπα, μια μορφωμένη και πλούσια σχεδιάστρια κοσμημάτων, πέφτει θύμα επίθεσης από ομάδα ανδρών. Ο άντρας της, ντροπιασμένος, την εγκαταλείπει. Η νεαρή και δυναμική Νέλλη είναι η πρώτη γυναίκα στην Αίγυπτο που θα κινηθεί δικαστικά για το ίδιο θέμα, αντιμετωπίζοντας την αποδοκιμασία του περιβάλλοντός της. Η γνωριμία των τριών γυναικών θα δράσει καταλυτικά στις ζωές τους οδηγώντας μία εξ αυτών στην αυτοδικία.

http://gamato.ning.com/group/cairo-678-2010

The Colour of Olives

Like Many Palestinian families, the Amers live surrounded by the infamous West Bank Wall. Their daily lives are dominated by electrified fences, locks and a constant swarm of armed soldiers. Through sensitive lens we discover the private world of all eight members of the family. As their dramas unfold we catch a glimpse of their constant struggles and the small, endearing details that sustain them:including school friends, olive trees and two small donkeys. The story of the Amer family offers its audeince an opportunity to reflect on the effects of racial segregation, the meaning of borders and the absurdity of war. This documentary reveals the unknown life of the palestinian people.

Οι μαμάδες μάς έχουν ανάγκη

11 Μαΐου 2014

Όλοι εμείς, μικρά παιδιά, έφηβοι, ενήλικες. Ανεξαρτήτου ηλικίας, καταγωγής, φύλου, σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Ενωμένοι με μια λέξη κοινή, πανανθρώπινη: “Μαμά!” Αυτήν φωνάζουμε όταν βρισκόμαστε σε ανάγκη. Αυτήν φέρνουμε στο μυαλό μας στις μικρές και μεγάλες χαρές και λύπες της ζωής. Σήμερα, ωστόσο,  εκατομμύρια μαμάδες σε όλο τον κόσμο έχουν τη δική μας ανάγκη,  φωνάζουν το δικό μας όνομα. Θα τις αφήσουμε μόνες και αβοήθητες;

Με ένα συγκινητικό βίντεο, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα γιορτάζουν την φετινή Ημέρα της Μητέρας (Κυριακή 11 Μαϊου) και μας καλούν να σκεφτούμε τις χιλιάδες μητέρες-ασθενείς, που δίνουν καθημερινά μάχη για να φέρουν στον κόσμο τα παιδιά τους με ασφάλεια, για να εξασφαλίσουν την επιβίωση τη δική τους και των παιδιών τους ενάντια στη φτώχεια, τον πόλεμο, τον εκτοπισμό, τις φυσικές καταστροφές…

«Τα κορίτσια δεν είναι γυναίκες»

17 Μαρτίου 2014
Δεκατέσσερα εκατομμύρια κραυγές «Τα κορίτσια δεν είναι γυναίκες» . 
Με αυτό τον τρόπο κλείνει το σοκαριστικό βίντεο που δημοσιοποιήθηκε μέσα στο Σαββατοκύριακο με πρωταγωνίστρια την Julie Gayet, γαλλίδα ηθοποιό και ένα μικρό κοριτσάκι.
14 εκατομμύρια κραυγές
 Σκοπός του βίντεο είναι η ενημέρωση του κοινού για το μείζον θέμα του γάμου των ανήλικων κοριτσιών.

 Ένα φαινόμενο το οποίο τείνει να εξαλειφθεί στις δυτικές κοινωνίες αλλά είναι πολύ διαδεδομένο σε αρκετές χώρες της Αφρικής, της Λατινικής Αμερικής και της Ασίας. 
Πολλά από αυτά τα κορίτσια, που δεν έχουν μπει καν στην εφηβεία, γίνονται θύματα προσυμφωνημένων γάμων μεταξύ οικογενειών, κάτι που θεωρείτο απαραίτητο διπλωματικό μέσο μεταξύ αριστοκρατικών οικογενειών για να δημιουργηθούν ισχυρές σχέσεις εξουσίας. 
Στην Αφρική, πολλές χώρες έχουν προσπαθήσει να θέσουν το κατώτατο όριο ηλικίας στα 16 ή στα 18 έτη, κάτι το οποίο δεν έχει γίνει από όλους δεκτό καθώς εξακολουθεί να θεωρείται παράδοση. 
Σε πολλές φυλές, οι γάμοι γίνονται για να καλυφθούν οικονομικές ανάγκες της οικογένειας του κοριτσιού. Όσο πιο μικρό είναι το κορίτσι, τόσα πιο πολλά χρήματα θα πληρώσει ο υποψήφιος γαμπρός. Στο Τσαντ και στο Νίγηρα, πάνω από το 70% των κοριτσιών έχει παντρευτεί πριν κλείσει τα 18. 
Στη Μέση Ανατολή, τα πράγματα δεν είναι πολύ διαφορετικά. Ενώ έχει ορισθεί από τον νόμο κατώτατο όριο τα 15, πολλές φυλές παραβιάζουν τον νόμο και σε πολλές περιπτώσεις, η ηλικία των κοριτσιών δεν ξεπερνά τα 8 έτη. Ιδιαίτερα στην Σαουδική Αραβία, οι υποψήφιοι γαμπροί αγοράζουν τα κορίτσια από τις οικογένειές τους χωρίς να παραβιάζουν τον νόμο, ο οποίος δικαιολογεί τον γάμο ανηλίκων όταν η νύφη είναι άνω των 9 ετών. 
Στην Ευρώπη, τα περιστατικά γάμου ανηλίκων είναι ελάχιστα. Παρόλα αυτά, στις κοινότητες Ρομά, εάν υπάρξει συμφωνία μεταξύ των οικογενειών, μπορεί να γίνει γάμος μεταξύ ανηλίκων, κάτι που πολλές φορές οδηγεί σε αρπαγή της νύφης, με αποτέλεσμα πολλά κορίτσια να καταλήγουν σε διεθνή κυκλώματα εμπορίας ανθρώπων. 
Τα στοιχεία των Ηνωμένων Εθνών είναι ανησυχητικά. Ενδεικτικά: Νιγηρία 75% Τσαντ 72% Μπαγκλαντές 66% Γουινέα 63% Κεντροαφρικανική Δημοκρατία 61 % Μαλάουι 50% Σιέρα Λεόνε και Μπουργκίνα Φάσο 48 % Σομαλία 45% Δομινικανή Δημοκρατία 40 % Συνέπειες αυτής της καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αλλά και των βασικών δικαιωμάτων των παιδιών όπως η εκπαίδευση είναι, εκτός από το ψυχολογικό σοκ και την χαμένη αθωότητα, τα περισσότερα κορίτσια να πέφτουν θύματα βιασμού και κακοποίησης ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις υπάρχει κίνδυνος να χάσουν την ζωή τους πάνω στον τοκετό. 
Ένας ακόμα μεγάλος κίνδυνος είναι να κολλήσουν AIDS και άλλα σεξουαλικός μεταδιδόμενα νοσήματα γίνεται όλο και μεγαλύτερος, τουλάχιστον σύμφωνα με στατιστικές έρευνες για την Υποσαχάρια Αφρική. 
Η λέξη ελευθερία είναι για κάποια κορίτσια μια απλή λέξη, χωρίς νόημα αφού ποτέ δεν θα νιώσουν ελεύθερα. Η ισότητα ανδρών και γυναικών, για την οποία μάχονται γυναίκες σε ολόκληρο τον δυτικό κόσμο, είναι ένα όνειρο άπιαστο αφού αυτά τα κορίτσια ζουν εγκλωβισμένα σε έναν εφιάλτη. 

Πηγή : Paidorama.com 

Ο θεσμός των διακονισσών και η χειροτονία των γυναικών

13 Μαρτίου 2014

Το βράδυ της Δευτέρας  ο διατελέσας την δεκαετία του ’60 καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ, 93 ετών σήμερα, τ. πρύτανης του ΕΚΠΑ και  τώρα ομότιμος καθηγητής Ευάγγελος Θεοδώρου μίλησε σε τηλεδιάσκεψη στα μέλη του διεθνούς μεταπτυχιακού/μεταδιδακτορικού σεμιναρίου με θέμα «Χειροτονία των γυναικών και Ορθόδοξη θεολογία».
Τα κύρια σημεία της ομιλίας του με θέμα: «Ο θεσμός των διακονισσών και η χειροτονία των γυναικών» μπορούν να συνοψιστούν στα εξής:
Η διακόνισσα εγκαθίστατο στο λειτούργημά της με  χειροτονία, η οποία είναι ίδιον του ανωτέρου κλήρου, και όχι με χειροθεσία.
Η χειροτονία της έχει απόλυτη ομοιότητα ως προς την μορφή και το περιεχόμενο με τις χειροτονίες των ανώτερων βαθμίδων του ανώτερου κλήρου.
Οι διακόνισσες έχουν ανώτερη χειροτονία και ιερωσύνη, με μόνη την επισήμανση της διάκρισης μεταξύ «διακονικής» και «ιερουργικής» ιερωσύνης, που είναι ποσοτική και όχι ποιοτική.
Στις αρχαίες ευχές τονίζεται ότι ο Χριστός δεν απαγόρευσε στις εκκλησίες να έχουν λειτουργικά καθήκοντα και οι γυναίκες (ὁ μηδὲ γυναίκας…λειτουργεῖν τοῖς ἁγίοις οἴκοις σου ἀποβαλλόμενος).
Στις κανονικές πηγές η διακόνισσα, ως σύμβολο του Αγίου Πνεύματος, είχε ανώτερη θέση ερμηνευτικά και από αυτούς τους πρεσβύτερους, που εθεωρούντο σύμβολα των Αποστόλων.
Η μακραίωνη πρωτογενής λειτουργική εμπειρία και πράξη της εκκλησίας έχει προτεραιότητα έναντι εκ των διαφόρων δογματικών εκφράσεων, που εκ των υστέρων διατυπώθηκαν για τις διακόνισσες.
Στην Ορθόδοξη Εκκλησία ο θεσμός των διακονισσών έχει οικουμενική συνοδική και νομοκανονική θεμελίωση, και ουδέποτε καταργήθηκε από μεταγενέστερη συνοδική απόφαση.
Οι Ορθόδοξοι επίσκοποι δύνανται ανά πάσα στιγμή, χωρίς άλλη σχετική συνοδική απόφανση, να χειροτονούν διακόνισσες.
Είναι απαραίτητη στη σημερινή εποχή η αναβίωση του θεσμού των χειροτονημένων διακονισσών, καθότι το μέλλον της Εκκλησίας εξαρτάται από την διακονία.
Οι γυναίκες μόνον κατά «τό γε νυν επικρατούν» δεν μπορούν να αποκτήσουν και την ιερουργική ιερωσύνη στην Ορθόδοξη Εκκλησία.
 Η Ορθόδοξη Εκκλησία και θεολογία για το ακανθώδες ζήτημα της χειροτονίας των γυναικών θα πρέπει να χρησιμοποιεί χριστολογικά και εκκλησιολογικά κριτήρια και να αποφεύγεται η άστοχη χρησιμοποίηση ανθρωπίνων, βιολογικών εννοιών για το φύλο και την δήθεν ανδρική ή θηλυκή υφή εκάστου των προσώπων της Αγίας Τριάδος.
Θα πρέπει να διερωτηθούμε αν ιστορικά ο αποκλεισμός της γυναίκας από την ανώτερη ιερωσύνη είναι «θείω δικαίω» ή «ανθρωπίνω δικαίω» (de jure humano ή de jure divino).
Ολόκληρο το απομαγνητοσκοπημένο κείμενο της εισήγησης του καθ. Θεοδώρου στο amen

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΤΗ ΛΑΤΡΕΙΑ

11 Μαρτίου 2014
33. η γυναίκα στη λατρεία from ΠΕ 01
(Α’ ΛΥΚΕΙΟΥ, ΔΕ 33 Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΤΗ ΛΑΤΡΕΙΑ)

ΥΠΗΡΧΑΝ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΙΕΡΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΠΑΛΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥΣ ΧΡΟΝΟΥΣ;

11 Μαρτίου 2014
g1
1

Την προηγούμενη Τρίτη, το Βατικανό δημοσιοποίησε πρόσφατα ανακαινισμένες τοιχογραφίες από τις Κατακόμβες Priscilla στις οποίες, σύμφωνα με κάποιους, απεικονίζονται οι πρώτες γυναίκες ιερείς των παλαιοχριστιανικών χρόνων.

Ο Καρδινάλιος Gianfranco Ravasi παρέστη στο άνοιγμα του «θαλάμου του Λαζάρου», ενός μικροσκοπικού μαυσωλείου με εικόνες του 4ου αιώνα που αναπαριστούν, μεταξύ άλλων, βιβλικές σκηνές καθώς και τους Αποστόλους Πέτρο και Παύλο. 

Το λαβυρινθώδες σύμπλεγμα κοιμητηρίων που εκτείνεται για χιλιόμετρα κάτω από τη βόρεια Ρώμη είναι γνωστό ως «η βασίλισσα των κατακομβών» , επειδή φιλοξενεί ταφικά μνημεία από Πάπες του παρελθόντος, καθώς την αρχαιότερη απεικόνιση της Παναγίας με το Θείο Βρέφος η οποία χρονολογείται στα 230-240 μ.Χ.

Η κατακόμβη φιλοξενεί επίσης δύο σκηνές που σύμφωνα με υποστηρικτές του κινήματος για τη γυναικεία χειροτονία, απεικονίζουν γυναίκες ιερείς. Η μία δείχνει ομάδα γυναικών στους εορτασμούς ενός συμποσίου, που φαίνεται να είναι η γιορτή των Ευχαριστιών.

Στην άλλη φαίνεται μία γυναίκα ντυμένη με κάτι που μοιάζει με χιτώνα, με τα χέρια υψωμένα σε στάση ανάλογη με αυτή των ιερέων. Οι εικόνες αυτές θεωρούνται ως ένδειξη ότι όντως υπήρχαν ιερείς γένους θηλυκού στα πρώτα χρόνια του Χριστιανισμού και συνεπώς κάτι τέτοιο θα έπρεπε να τεθεί σε ισχύ και σήμερα.

Ωστόσο, ο Fabrizio Bisconti, ο αρχαιολογικός επόπτης του Βατικανού, αναφέρει ότι μια τέτοια ανάγνωση των τοιχογραφιών είναι εσφαλμένη. Για την πρώτη σκηνή, κάνει λόγο για μάζωξη κηδείας, ενώ για τη δεύτερη για μια γυναίκα που απλά προσεύχεται. Το Βατικανό στηρίζει την αποκλειστική χειροτονία των ανδρών στο γεγονός ότι ο Ιησούς είχε επιλέξει μόνο άνδρες για μαθητές του.

Εν τω μεταξύ, οι κατακόμβες Priscilla για πρώτη φορά συμπεριλήφθηκαν στους χάρτες της Google, η οποία έχει δημιουργήσει εικονική ξενάγηση σε αυτές, για όποιον δεν μπορεί να τις επισκεφθεί.

alt
alt
alt
alt
alt

(Α’ ΛΥΚΕΙΟΥ, ΔΕ 33 Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΤΗ ΛΑΤΡΕΙΑ)
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: http://www.agioritikovima.gr

ΤΟ ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΟ ΠΟΔΗΛΑΤΟ

27 Φεβρουαρίου 2014

Η Γουάντζα είναι ένα δεκάχρονο κορίτσι που ζει με τη δασκάλα μητέρα της σε τυπικό προάστιο του Ριάντ της Σαουδικής Αραβίας. Ο πατέρας της, τον οποίο υπεραγαπά, επισκέπτεται σπάνια, καθώς το γεγονός ότι δεν έχει διάδοχο τον έχει πείσει να ψάχνει για δεύτερη σύζυγο. Η μητέρα της, προσπαθεί να καταπιεί την προσβολή και τη ραγισμένη της καρδιά και να τον κερδίσει πίσω. Η Γουάντζα έχει άλλες άμυνες. Ακούει την ροκ μουσική της, περνάει μωβ κορδόνια στα μαύρα all star της και αντιστέκεται, από ένστικτο περισσότερο, στο μισογυνισμό του μουσουλμανικού της σχολείου θηλέων. Δε θα σταματήσει το παιχνίδι της στην αυλή, γιατί εμφανίστηκαν εργάτες στο απέναντι κτίριο. Δε θα φορέσει την μαντήλα που καλύπτει όλο της το πρόσωπο. Θα συνεχίσει να πουλάει τα βραχιολάκια που φτιάχνει μόνη της, θα κάνει αιματηρές οικονομίες, θα κάνει τα πάντα για να αποκτήσει ένα πράσινο ποδήλατο που έχει ερωτευθεί! Μ’ αυτό θα μπορέσει να νικήσει επιτέλους τον παιδικό της φίλο Αμπντουλάχ, στην καθημερινή τους κόντρα του ποιος θα φτάσει πρώτος στο σχολείο. Μα δεν έχει ακούσει ποτέ αυτό το πεισμωμένα γελαστό κοριτσάκι ότι μόνο στα αγόρια επιτρέπονται οι ορθοπεταλιές;
«Το Απαγορευμένο Ποδήλατο» δε χρειαζόταν να είναι μία καλή ταινία για να μείνει στην ιστορία. Οι πρωτιές του είχαν εξασφαλισμένα τα ρεκόρ. Πρώτη ταινία που γυρίζεται στη Σαουδική Αραβία – μία χώρα που εδώ και 30 χρόνια έχει απαγορευθεί η λειτουργία κινηματογράφων. Πρώτη ταινία με σκηνοθέτη γυναίκα σε μία χώρα που, όπως λέει και η διευθύντρια του σχολείου της Γουάντζα, «η φωνή της γυναίκας δεν πρέπει να ακούγεται γιατί είναι αυτό που την εξευτελίζει». Πρώτη ταινία όπου η μικρή της ηρωίδα και η ιστορία της δεν προκαλεί απλά τα όρια της σεξιστικής μουσουλμανικής ηθικής, αλλά και της θεσπισμένης νομοθεσίας: οι γυναίκες δεν ψηφίζουν, δεν οδηγούν (ούτε ποδήλατο, ούτε αυτοκίνητο), δεν τους επιτρέπεται να δουλέψουν παρά σε συγκεκριμένες θέσεις, δεν καταγράφονται στο γενεαλογικό δέντρο της οικογένειάς τους, δεν αντιμιλούν, δεν μιλούν, δεν πρέπει να φαίνονται στους άντρες. Δεν υπάρχουν. Χαρακτηριστικά, η σεναριογράφος και σκηνοθέτης Χαϊφά Αλ-Μανσούρ γύρισε τις εξωτερικές σκηνές της ταινίας κρυμμένη μέσα σε αυτοκίνητο, με ακουστικά και μικρόφωνο, για να μην προσβληθούν οι περαστικοί βλέποντάς την να δίνει οδηγίες σε άντρες.

Κι όμως. «Το Απαγορευμένο Ποδήλατο», πέρα και πάνω από όλα, είναι και μία εξαιρετική ταινία. Η Αλ-Μανσούρ, με ανοιχτό μυαλό και βλέμμα, αυτοπεποίθηση και οικονομία λόγου που θα ζήλευε και μία πιο έμπειρη σκηνοθέτης, έπλασε ένα μικρό αριστούργημα. Το ένστικτό της στο πότε να επιλέγει ευρυγώνιες λήψεις και μεγάλες σεκάνς που δίνουν αυτόματα την αίσθηση ενός τόπου χωρίς να λένε πολλά και πότε να ζουμάρει σε λεπτομέρειες, αντικείμενα, βλέμματα αποδεικνύεται αλάνθαστο. Οπως και η ικανότητά της να κρατάει το μοντάζ σφιχτό στους εσωτερικούς χώρους όπου διαδραματίζεται το δράμα και να το αφήνει να αναπνέει έξω στους δρόμους – σαν και η ίδια η ταινία να θέλει να πάει μία βόλτα, ελεύθερη.
Παρόλο που η Αλ-Μανσούρ έχει δηλώσει ως επιρροή της τον «Κλέφτη Ποδηλάτων» του Βιτόριο ντε Σίκα, η ματιά της δεν είναι αυστηρά νεορεαλιστική. Η κοινωνική της παρατήρηση είναι ψύχραιμη, αδέκαστη και στοχευμένη. Η, σχεδόν παράλογη, αισιοδοξία της όμως καταγράφεται με μικρά, υπέροχα ψήγματα λυρισμού: η πρώτη φορά που η Γουάντζα βλέπει το ποδήλατο που θέλει να αγοράσει, αυτό εμφανίζεται… από τον ουρανό. Φορτωμένο στην οροφή ενός φορτηγού, με μια γέφυρα να μπλοκάρει τη θέα του πραγματικού οχήματος, το κοριτσάκι βλέπει ένα λαμπερό, πράσινο ποδήλατο να πετάει, με τις κορδέλες που στολίζουν το αστραφτερό τιμόνι του να ανεμίζουν. Αν αυτό δεν είναι σημάδι από τον Αλλάχ, τι είναι;
Η επιλογή της πρωτοεμφανιζόμενης Γουάντ Μοχάμεντ για να ερμηνεύσει την Γουάντζα είναι εξαιρετική. Δεν εκφράζει μόνο την σκηνοθέτη της, δεν κουβαλά απλά την ταινία στους ώμους της. Προσωποποιεί μία ολόκληρη χώρα που είναι έτοιμη να ενηλικιωθεί και να αλλάξει. Και είναι υπέρ της Αλ-Μανσούρ που ακόμα και με την επιλογή αυτού του κοριτσιού δίνει κάτι παραπάνω από ένα τόνο δυναμισμού, ισότητας και διεκδίκησης: πλημμυρίζει την ταινία με χαρά, όνειρο, πίστη ότι όλα θα πάνε καλά. Η μικρή Γουάντ ερμηνεύει την ηρωίδα της με παιχνιδιάρικη αυθάδεια κι όχι στρατευμένη οργή. Με λαμπερό χαμόγελο και όχι μεγαλίστικη προπαγάνδα. Με ένστικτο, αυτοπεποίθηση στην προσωπικότητά της και ατόφιο, γυναικείο κουράγιο. Θάρρος, άποψη και κριτική σκέψη απέναντι στα τριγύρω της τρομαγμένα μυαλά που κρύβονται κάτω από σκεπασμένα μαλλιά.
Η ψύχραιμη στάση της Αλ-Μανσούρ φαίνεται στον τρόπο που παρουσιάζει τους άντρες. Μπορεί ο πατέρας να είναι εξίσου ευνουχισμένος από την κουλτούρα του (πείθεται να αφήσει τη γυναίκα που αγαπά και να ψάξει νύφη που θα του χαρίσει ένα γιο), να αντιπροσωπεύει μία γενιά που καταστράφηκε από τις αντιλήψεις της. Ομως ο παιδικός φίλος της Γουάντζα μοιράζεται τη χαρά και τον καημό της φίλης του, δείχνει ατόφια δείγματα σεβασμού, μοιράσματος, αγάπης. 

ΑΝΗΛΙΚΕΣ ΝΥΦΕΣ ΣΕ ΜΥΡΩΔΙΑ ΘΑΝΑΤΟΥ

4 Φεβρουαρίου 2014
cocukgelin_0610

      
 Ο γάμος ανήλικων κοριτσιών, τις περισσότερες φορές πριν κλείσουν τα 15 τους, αποτελεί φαινόμενο διαδεδομένο σε χώρες της Αφρικής, της Ασίας και της Λατινικής Αμερικής. Ομοσπονδιακοί νόμοι ανταγωνίζονται πανάρχαια έθιμα και ισλαμικούς κώδικες διαβίωσης.


Οι γάμοι εκτελούνται με προσυμφωνημένους όρους εκμετάλλευσης μεταξύ των οικογενειών και με τα παιδιά-νύφες να κατασπαράζονται…

Ο νιγηριανός δημόσιος υπάλληλος Ιμπραχίμ Κανούμα θεώρησε τον 63χρονο που ζήτησε το χέρι της 13χρονης κόρης του Ζαϊνάμπ αρκετά μεγάλο σε ηλικία: «Αν ήταν μέχρι 50 ετών, εντάξει. Αλλά αυτός ήταν ηλικιωμένος, σύντομα θα πέθαινε και θα την άφηνε μόνη», δήλωσε στην εφημερίδα «Guardian».
Προτίμησε τελικά έναν συνάδελφό του, ο οποίος βρίσκεται σε πιο «προσιτή ηλικία»,  λίγο μετά  τα 40.

Οι γάμοι με ανήλικες νύφες συνεχίζονται στη Νιγηρία παρά την απαγόρευση τους με νόμο. Η χώρα κατέχει παγκόσμια πρωτιά με το ποσοστό  να ξεπερνά το 75% του συνολικών γάμων που πραγματοποιούνται.


Στην Αιθιοπία από το 1995 έχει τεθεί ως ηλικιακό όριο για τη νομιμότητα του γάμου το 18ο έτος. Παρά ταύτα τίποτα δεν έχει αλλάξει, ιδίως στις αγροτικές περιοχές της χώρας, όπου το 50% των γυναικών που παντρεύονται δεν έχουν συμπληρώσει το 15ο έτος της ηλικίας τους.



Και σε φυλές της Αφρικής, οι γάμοι αποτελούν την επιθυμητή κάλυψη των οικονομικών αναγκών της οικογένειας του κοριτσιού. Ο υποψήφιος γαμπρός πληρώνει με μετρητά. Η τιμή συνυφασμένη και ανάλογη με την ηλικία του κοριτσιού, όσο πιο μικρή τόσο μεγαλύτερο το αντίτιμο.

Τον Ιούλιο οι νιγηριανοί νομοθέτες θέλησαν να καταργήσουν μια συνταγματική διάταξη σύμφωνα με την οποία οποιοσδήποτε άνω των 18 ή μια παντρεμένη γυναίκα μπορεί να αποκηρύξει την υπηκοότητά του, αφήνοντας παράλληλα να εννοείται πως οι γυναίκες επιτρέπεται να παντρευτούν πριν τα 18. Η κατάργηση βρήκε εμπόδιο από τον γερουσιαστή Αχμέντ Γιερίμα, ο οποίος είναι παντρεμένος με ένα 13χρονο κορίτσι από την Αίγυπτο. Στήριξε μάλιστα τις απόψεις του σε συγκεκριμένες ερμηνείες του ισλαμικού νόμου όπου ένα παντρεμένο κορίτσι θεωρείται ενήλικας.

«Ο πρόωρος γάμος θέτει τα κορίτσια σε αυξημένο κίνδυνο εγκατάλειψης του σχολείου, έκθεσης στη βία, στήν κακοποίηση και στην εκμετάλλευση, ή ακόμη και απώλειας της ζωής τους από την εγκυμοσύνη, τον τοκετό και άλλες επιπλοκές», δήλωσε εκπρόσωπος της Unicef.


Ανήλικες νύφες με μυρωδιά θανάτου, αντιμετωπίζουν καθημερινά τις συνέπειες: τρομακτική ψυχολογική πίεση, σοβαρό κίνδυνο από σεξουαλικά μεταδιδόμενες ασθένειες, στην Υποσαχάρια Αφρική έχουν δύο έως πέντε περισσότερες πιθανότητες να κολλήσουν τον ιό HIV, συγκριτικά με τα συνομήλικα αγόρια, περιστατικά κακοποίησης από τον άντρα ως συχνό φαινόμενο, κάποιες φορές αναπηρία ακόμη και αυτοκτονίες να ακολουθούν την αναγκαστική «συγκατοικηση» με τον σύζυγο.

Η 10χρονη Νοτζούντ Άλι, όταν ο πατέρας της τής είπε πώς έπρεπε να παντρευτεί, αρνήθηκε. Εκείνος επέμενε δίνοντας την σε έναν 30χρονο έναντι μικρού ποσού, όπως συνηθίζεται στην Υεμένη. Για τρεις μήνες υπέμενε ξυλοδαρμούς και ανείπωτες σεξουαλικές κακοποιήσεις. Παρόλα αυτά  κατάφερε να καταφύγει σε δικαστή ζητώντας να την σώσει: «Θέλω να πάρω διαζύγιο». Μετά από λίγους μήνες εκδόθηκε το διαζύγιο και εκείνη θέλησε να επιστρέψει στο σχολείο και να γίνει δικηγόρος. Για την πατρίδα της βέβαια θεωρείται προδότρια.

Άλλα κορίτσια δεν στάθηκαν τόσο τυχερά…

Στη Σαουδική Αραβία, σε οκτάχρονο παιδί νύφη απορρίφθηκε  το αίτημα για διαζύγιο από τον 58χρονο σύζυγό της.



Κοριτσάκι 12 ἐτῶν πέθανε πρόσφατα στήν Ὑεμένη, ενώ έφερνε στον κόσμο το πρώτο του παιδί.


Δεκατριάχρονο κορίτσι στην Υεμένη πέθανε από κολπική αιμορραγία πέντε ημέρες μετά το γάμο πού το υποχρέωσαν να συνάψει με έναν 30χρονο.

Αφίσες έξω από το γραφείο του Μουτία καταδεικνύουν μια άλλη συνήθη πρακτική όταν μια ανήλικη νύφη αρνείται να κοιμηθεί με τον σύζυγό της. Οι γονείς ή τα πεθερικά της την πάνε στον παραδοσιακό κουρέα.«Αυτός φυσικά δεν έχει ιδέα από ανατομία. Νομίζει ότι υπάρχει κάτι που εμποδίζει το κορίτσι εκεί κάτω και γι’ αυτό εκείνο φοβάται τον σύζυγό της. Επομένως ό,τι και αν δει, θα χρησιμοποιήσει το μαχαίρι του για να το κόψει», εξηγεί ο Μουτία. «Νομίζουν ότι έτσι βοηθάνε».


Η ενδοοικογενειακή βία σπάνια έχει ένα μόνο θύμα

25 Ιανουαρίου 2014

Ένα συγκλονιστικό βίντεο που επιχειρεί να προβληματίσει τους γονείς

Ένα «βουβό» φαινόμενο που υπάρχει και σε πολλές οικογένειες που δείχνουν υγιείς είναι η ενδοοικογενειακή βία. Ένα νέο του Frauenzentrale Zürich TVC επιχειρεί να ευαισθητοποιήσει όσο περισσότερο κόσμο γίνεται κατά του συγκεκριμένου φαινομένου.

Σκοπός είναι να προβληματιστούν οι γονείς και να κάνει τις μητέρες να αναρωτηθούν τι πρότυπο θέλουν να αποτελούν για τα παιδιά τους.

Η μικρή Lea προσπαθώντας να μοιάσει στη μαμά της αποκαλύπτει ότι οι συνέπειες του φαινομένου δεν εντοπίζονται μόνο σε ένα θύμα.