Αρχεία για ΑΓΑΠΗ

Ν’ αγαπάς – Θαλασσινός Παντελής

9 Απριλίου 2014
Ν’ αγαπάς τα βουνά και τα πέλαγα,
τους γνωστούς και τους άγνωρους τόπους,
τα πουλιά, τα λουλούδια, τα σύννεφα,
και πολύ ν’ αγαπάς τους ανθρώπους.
Τα θεριά ν’ αγαπάς και τ’ ανήμερα,
τα νησιά, τα ποτάμια, τ’ αστέρια.
Κι αν ποτέ σε πληγώσουν κατάστηθα
φίλοι, αγρίμια, λευκά περιστέρια,
ν’ αγαπάς, να ξεχνάς και να χαίρεσαι
τη δική σου γαλήνη και κείνα
που μ’ αγάπη το νου μας φωτίζουνε,
και βλασταίνουν αμάραντα κρίνα.


Εκεί που δεν φαίνεται ο Θεός

2 Απριλίου 2014

Love (The only treasure) Πρεσβ. Σάββας Κυράζογλου

27 Μαρτίου 2014
papasavas
papasavas

Με ένα ξεχωριστό τρόπο, ο γνωστός για τις ευαισθησίες του σε θέματα προάσπισης των δικαιωμάτων των παιδιών σε όλον τον κόσμο, παπά Σάββας Κυράζογλου, παρουσιάζει ένα ξεχωριστό τραγούδι σε video μέσα από το οποίο, ο θεατής και ακροατής του θα συγκλονιστεί!
Ο παπά Σάββας είναι ένας παπάς που δεν λέει πολλά λόγια, μιλά με την μουσική και τους στίχους του και επιμένει να λέει προς κάθε κατεύθυνση πως: η μεγαλύτερη αμαρτία είναι να αδιαφορείς για τον άνθρωπο και ειδικά για τα παιδιά!
Εξάλλου και ο τίτλος του νέου του τραγουδιού τα λέει όλα… Αγάπη (Ο μόνος θησαυρός), μέσα από το οποίο κάνει την αγάπη εκτός από βίωμα τραγούδι, κατάθεση ψυχής. Γράφει λοιπόν:

How can I stop my tear
Πως μπορώ να σταματήσω το δάκρυ μου
when about wars I hear
όταν διαρκώς ακούω για πολέμους
how can I, how can I
πως μπορώ, πως μπορώ
How can I live in a lie
Πως μπορώ να ζω σε ένα ψέμα
when around me people die
όταν γύρω μου άνθρωποι πεθαίνουν
how can I, how can I
πως μπορώ, πως μπορώ

Love,love,love,love
Aγάπη,αγάπη,αγάπη,αγάπη
stop the war
σταματήστε τον πόλεμο
love,love,love,love
αγάπη,αγάπη,αγάπη,αγάπη
I can’t any more
δεν αντέχω άλλο
love,love,love,love
αγάπη,αγάπη,αγάπη,αγάπη
the only treasure
ο μόνος θησαυρός
love,love,love,love
αγάπη,αγάπη,αγάπη,αγάπη
don’t kill this pleasure
μη σκοτώνετε αυτή την ευχαρίστηση

How can I feel my dreams
Πως μπορώ να αισθανθώ τα όνειρά μου
I’m just flying without wings
αφού μόλις πετώ χωρίς τα φτερά μου
how can I, how can I
πως μπορώ, πως μπορώ
How can I walk away
Πως μπορώ να φύγω μακριά
like there is no other way
σαν να μην υπάρχει άλλος δρόμος
how can I, how can I
πως μπορώ, πως μπορώ

Ακούγοντας τους στίχους, η σκέψη σου σταματά στην Συρία, στην Ουκρανία και όπου αλλού οι άνθρωποι κάνουν την ζωή μας κόλαση!

Ο παπά Σάββας επιμένει να τραγουδά και το μόνο που θέλει να καταφέρει είναι η φωνή του να ξυπνήσει όλους όσους μπορούν ακόμα και κοιμούνται ήσυχοι όταν δίπλα τους… σε μια άλλη χώρα… σε κάποια άλλη γειτονιά της γης άνθρωποι πεθαίνουν.
Όταν αθώα παιδιά, αντί για το παιδικό γέλιο, γνωρίζουν το δάκρυ του θανάτου…
Τραγουδά για την αγάπη και δακρύζει… Δακρύζει για όσους μπορούν να σταματήσουν τον πόνο και δεν το κάνουν. Για όσους χρησιμοποιούν τον ανθρώπινο πόνο για να πλουτίσουν. Σε κάποια στιγμή, ακούγοντας το τραγούδι του, τον ρώτησα:
‘’ Παπά Σάββα, πιστεύεις πως μπορούν οι άνθρωποι να σταματήσουν να σπέρνουν τον όλεθρο;’’ Η απάντηση του ήταν καταλυτική: ‘’ Αν δεν το κάνουν οι άνθρωποι, σε κάποια στιγμή θα το κάνει ο Θεός… Όταν το καταλάβουμε αυτό, θα είναι αργά για όλους μας…”
Αναδημοσίευση: http://www.romfea.gr

Lemon & Lime

19 Μαρτίου 2014
     Mια ταινία μηκρού μήκους για τον Πανελλήνιο Διαγωνισμό ταινιών μικρού μήκους
 «Ένας πλανήτης…. μια ευκαιρία».
Η ταινία απέσπασε το πρώτο βραβείο.

    Η μητέρα της Σελήνης είναι κωφάλαλη.

 Μέσα από ένα ανατρεπτικό όνειρο η Σελήνη συνειδητοποιεί τα προβλήματα και τις
 δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα άτομα με ειδικές ανάγκες και έτσι οδηγείται στην κάθαρση.

O ΕΚΔΙΚΗΤΗΣ ΘΕΟΣ….

23 Φεβρουαρίου 2014
telikh-krisi

Η αντίληψη για τον Θεό ως εκδικητή και τιμωρό είναι η πιο φριχτή απ όλες…
 Ο Θεός δεν εκδικείται και δεν τιμωρεί ποτέ και κανέναν. 


Αυτά που χαρακτηρίζονται «ως τιμωρίες» δεν είναι παρά αναπόφευκτες συνέπειες κακών επιλογών μας. 
Ο Θεός μόνον αγαπά, θεραπεύει και δίνει ζωή.
Στην ορθόδοξη θεολογία η αμαρτία και το κακό είναι νοσηρές καταστάσεις της φύσης και της βούλησης, η σωτηρία δε, είναι θεραπεία, κάθαρση, φωτισμός, τελείωση σε μιαν ασταμάτητη πορεία.
Η μετάνοια μετά θάνατον δεν είναι αδύνατη γιατί την απαγορεύει μια τάξη δικαίου, αλλά γιατί η ύπαρξη μένει στην αμετανοησία, την σκλήρυνση και την πώρωση. 
Σε περίπτωση που υπήρχε μετάνοια , ο Θεός δεν θα μπορούσε να την απορρίψει..
Οι κολασμένοι δεν μπορούν να επικοινωνήσουν με το Θεό φιλικά και ερωτικά.
Παράδεισος και κόλαση νοούνται ως καταστάσεις μέσα στην ίδια τη θεία δόξα. 

Στατικές είναι οι κολασμένες υπάρξεις, ενώ οι φίλοι του Θεού οδεύουν το πέλαγος της θείας χαράς, της μακαριότητας και της τελείωσης. 
Αυτό το νόημα έχει η μνήμη των νεκρών και η δέηση για τους κεκοιμημένους. 
Η θεία αγάπη να τους τάξει στη δόξα και όχι στην στάσιμη αγνωσία τους προορισμού τους. 
Γι αυτό και η μνήμη των νεκρών και οι δεήσεις γίνονται για την πρόοδο και τη βελτίωση των ψυχών.

(Νικόλαος Ματσούκας, καθηγητής Δογματικής στο Παν/μιο Θεσ/νίκης)
(Με αφορμή τη σημερινή παραβολή της Τελικής Κρίσης)


Στα πεζοδρόμια συνάντησα τον Χριστό…..

21 Φεβρουαρίου 2014

                                                                                 
      παπα- Φιλόθεος Φάρος

    
         Την ορθόδοξη παράδοση, λοιπόν, από την οποία αντλούσα τις θεραπευτικές δυνατότητες μου, δεν την γνώρισα στις αίθουσες της θεολογικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου άκουσα μόνο διανοητικούς ορισμούς για την αγάπη, την ταπεινοφροσύνη, την κοινωνία, και όπου βίωνα την πιο ψυχρή αδιαφορία του ανθρώπου για τον άνθρωπο, την υποκρισία της εξωτερικής ευπρέπειας και ευσέβειας και την ιδιοτέλεια των ανθρώπων που ασχολούντο ακόμη  και με την θεολογία για να έχουν την θέση που θα τους εξασφάλιζε μια άνετη ζωή, στην οποία και μόνο έδειχναν να πιστεύουν παρά τις λεκτικές θεολογικές κορώνες. 

Την ορθόδοξη παράδοση από την οποία αντλούσα τις θεραπευτικές μου δυνατότητες, την είχα βιώσει με τις πόρνες και τους χασικλήδες της Τρούμπας στον Πειραιά, όπου το κουρείο του πατέρα μου στο οποίο εκείνος με πήρε να δουλέψω όταν ήμουν έντεκα χρόνων, όχι για λόγους οικονομικούς, αλλά γιατί πίστευε ότι εκεί θα αποκτούσα πολύτιμες γνώσεις για την ζωή. Οι πόρνες και οι χασικλήδες της Τρούμπας δεν εστηρίζοντο στην δική τους δικαιοσύνη, όπως οι καθώς πρέπει ευσεβείς, και γι αυτό όχι μόνο δεν είχαν έπαρση αλλά είχαν μια αυθόρμητη ταπεινοσύνη.
Δεν έκαναν καμία προσπάθεια να αποκρύψουν την κατάντια τους. Δεν κάλυπταν την παλιανθρωπιά τους, με μάσκα υποκριτικής ευπρέπειας. Δεν έκρυβαν την οργή τους με ανατριχιαστικά ευγενικά χαμόγελα, και είχαν μια γνήσια πίστη στη δύναμη και στην αγάπη του Θεού, γιατί αν και ομολογούσαν την κατάντια τους, δεν σταματούσαν να ζητούν και να ελπίζουν χωρίς μεγαλορρημοσύνες στο έλεος του. Αλλά πάνω από όλα αυτοί οι μεγάλοι αμαρτωλοί βίωναν και ακτινοβολούσαν την πιο καίρια χριστιανική αρετή, που είναι η χωρίς όρους και προϋποθέσεις του άλλου, οποιοδήποτε κι αν είναι η κατάντια του, που είναι, όπως λέει ο Χρυσόστομος, το κατ’ εξοχήν θεϊκό γνώρισμα. « Γίνεσθε ουν οικτίρμονες» λέει ο Χριστός, «καθώς και ο πατήρ ημών οικτίρμων εστί»(Λουκ. 6.36). Μόνο οι πόρνες και οι χασικλήδες μπορούν να αποδέχονται τους άλλους ανεπιφύλακτα γιατί έχουν πλήρη επίγνωση της δικής τους κατάντια και όχι εκείνοι που είναι βέβαιοι για την αρετή τους. Γι αυτό και ο Χριστός απευθυνόμενος σε αυτούς τους τελευταίος διακήρυσσε: «οι τελώναι και αι πόρναι προάγουσιν υμας εις την βασιλεία του Θεου»(Ματθ. 21.31).
Αλλά την ορθόδοξη παράδοση από την οποία αντλούσα τις θεραπευτικές μου δυνατότητες την είχα γνωρίσει και από όλους αυτούς τους απλούς ανθρώπους που την ζούσα όχι μόνο χωρίς να κάνουν κηρύγματα, αλλά χωρίς να το συνειδητοποιούν και αυτοί οι ίδιοι, όπως εκείνος ο υποδηματοποιός, τον οποίο υπέδειξε στον Μ. Αντώνιο ο Θεός, όταν εκείνος τον ρώτησε εάν υπήρχε μεγαλύτερος Άγιος από αυτόν. Πρόκειται για εκείνους τους απλούς ανθρώπους από τους οποίος γνώρισαν ο Ντοστογέφσκυ και ο Παπαδιαμάντης την Ορθοδοξία και οι οποίοι την ακτινοβολούν με τις απλές στιγμές και κινήσεις της καθημερινής ζωής σε αντίθεση με τους διανοούμενους που, τουλάχιστον στον έργο του Ντοστογέφσκυ, είναι φορείς είναι της αλλοτριώσεως και της παρακμής. Αυτοί οι απλοί άνθρωποι είναι οι πραγματικοί άγιοι, γιατί εκτός του ότι βιώνουν ουσιαστικά το πνεύμα του Χριστού, παραμένουν άγνωστοι, και δεν αποκομίζουν τιμές και δόξες από τους ανθρώπους. Η απουσία τέτοιων πραγματικών αγίων, είναι η πιο κρίσιμη έλλειψη της σύγχρονης ζωής. Εγώ προσωπικά ένα μόνο άγιο γνωρίζω. Είναι ένας αγράμματος ξυλουργός. Ένας φτωχός οικογενειάρχης. Ένας ακαταπόνητος δουλευτής. Πρόθυμος να κάνει ότι του ζητήσεις. Που τον κάνεις ότι θέλεις και δεν διαμαρτύρεται ποτέ. Που χρεώνει για την θαυμάσια δουλειά  του μόνο του μεροκάματο του. Που δεν καυχάται για τίποτε. Που δεν διαμαρτύρεται και δεν παραπονιέται για τίποτε, όχι γιατί είναι ανόητος αλλά γιατί είναι πραγματικά άγιος. Αλλά γι αυτή την πραγματική αγιότητα δεν έχει μάτια ο σύγχρονος άνθρωπος και αναζητεί αγιότητα στις κακόγουστες παραστάσεις, στα μεγάλα λόγια, στην επίδειξη, στην λάμψη, στα πυροτεχνήματα και στα είδωλα.



 Πηγή: π. Φιλόθεος Φάρος- Η αλλοίωση του Χριστιανικού Ήθους


Η παραβολή του ασώτου υιού

15 Φεβρουαρίου 2014

Κατά Λουκάν 1: 11-32
11 Ειπε δε· Ανθρωπος τις ειχε δυο υιους. 12 Και ειπεν ο νεωτερος αυτων προς τον πατερα· Πατερ, δος μοι το ανηκον μερος της περιουσιας. Και διεμοιρασεν εις αυτους τα υπαρχοντα αυτου. 13 Και μετ’ ολιγας ημερας συναξας παντα ο νεωτερος υιος, απεδημησεν εις χωραν μακραν και εκει διεσκορπισε την περιουσιαν αυτου ζων ασωτως. 

14 Αφου δε εδαπανησε παντα, εγεινε πεινα μεγαλη εν τη χωρα εκεινη, και αυτος ηρχισε να στερηται. 15 Τοτε υπηγε και προσεκολληθη εις ενα των πολιτων της χωρας εκεινης, οστις επεμψεν αυτον εις τους αγρους αυτου δια να βοσκη χοιρους. 16 Και επεθυμει να γεμιση την κοιλιαν αυτου απο των ξυλοκερατων, τα οποια ετρωγον οι χοιροι, και ουδεις εδιδεν εις αυτον. 17 Ελθων δε εις εαυτον, ειπε· Ποσοι μισθωτοι του πατρος μου περισσευουσιν αρτον, και εγω χανομαι υπο της πεινης. 
18 Σηκωθεις θελω υπαγει προς τον πατερα μου και θελω ειπει προς αυτον· Πατερ, ημαρτον εις τον ουρανον και ενωπιον σου· 19 και δεν ειμαι πλεον αξιος να ονομασθω υιος σου· καμε με ως ενα των μισθωτων σου. 20 Και σηκωθεις ηλθε προς τον πατερα αυτου. Ενω, δε απειχεν ετι μακραν, ειδεν αυτον ο πατηρ αυτου και εσπλαγχνισθη, και δραμων επεπεσεν επι τον τραχηλον αυτου και κατεφιλησεν αυτον. 21 ειπε δε προς αυτον ο υιος· Πατερ, ημαρτον εις τον ουρανον και ενωπιον σου, και δεν ειμαι πλεον αξιος να ονομασθω υιος σου.
22 Και ο πατηρ ειπε προς τους δουλους αυτου· Φερετε εξω την στολην την πρωτην και ενδυσατε αυτον, και δοτε δακτυλιδιον εις την χειρα αυτου και υποδηματα εις τους ποδας, 23 και φεροντες τον μοσχον τον σιτευτον σφαξατε, και φαγοντες ας ευφρανθωμεν, 24 διοτι ουτος ο υιος μου νεκρος ητο και ανεζησε, και απολωλως ητο και ευρεθη. Και ηρχισαν να ευφραινωνται. 
25 Ητο δε ο πρεσβυτερος αυτου υιος εν τω αγρω· και καθως ερχομενος επλησιασεν εις την οικιαν, ηκουσε συμφωνιαν και χορους, 26 και προσκαλεσας ενα των δουλων, ηρωτα τι ειναι ταυτα. 27 Ο δε ειπε προς αυτον οτι ο αδελφος σου ηλθε· και εσφαξεν ο πατηρ σου τον μοσχον τον σιτευτον, διοτι απηλαυσεν αυτον υγιαινοντα. 28 Και ωργισθη και δεν ηθελε να εισελθη. Εξηλθε λοιπον ο πατηρ αυτου και παρεκαλει αυτον. 29 Ο δε αποκριθεις ειπε προς τον πατερα· Ιδου, τοσα ετη σε δουλευω, και ποτε εντολην σου δεν παρεβην, και εις εμε ουδε εριφιον εδωκας ποτε δια να ευφρανθω μετα των φιλων μου. 30 Οτε δε ο υιος σου ουτος, ο καταφαγων σου τον βιον μετα πορνων, ηλθεν, εσφαξας δι’ αυτον τον μοσχον τον σιτευτον. 
31 Ο δε ειπε προς αυτον· Τεκνον, συ παντοτε μετ’ εμου εισαι, και παντα τα εμα σα ειναι· 32 επρεπε δε να ευφρανθωμεν και να χαρωμεν, διοτι ο αδελφος σου ουτος νεκρος ητο και ανεζησε, και απολωλως ητο και ευρεθη.
(Α’ Λυκείου: ΔΕ 24η Το μυστήριο της Μετάνοιας)

Ο Προσκυνητής

23 Ιανουαρίου 2014

Ο Προσκυνητής

Τα βουνά περνάω
και τις θάλασσες περνώ
Κάποιον αγαπάω
Δυο ευχές κρατάω
και δυο τάματα κρατώ
Περπατώ και πάω
Κάποιος είπε πως η αγάπη
σ’ένα αστέρι κατοικεί
αύριο βράδυ θα’μαι εκεί
Κάποιος είπε πως ο έρωτας
για μια στιγμή κρατά
αύριο βράδυ θα’ναι αργά
Στα πουλιά μιλάω
και στα δέντρα τραγουδώ
Κάποιον αγαπάω
Κι οταν τραγουδάω
προσευχές παραμιλώ
περπατώ και πάω
Κάποιος είπε πως ο δρόμος
είναι η φλέβα της φωτιάς
ψυχή μου πάντα να κυλάς
Κάποιος είπε πως ταξίδι
είναι μόνο η προσευχή
καρδιά μου να’σαι ζωντανή
Κάποιος είπε πως η αγάπη
σ’ένα αστέρι κατοικεί
αύριο βράδυ θα’μαι εκεί
Κάποιος είπε πως ο έρωτας
για μια στιγμή κρατά
αύριο βράδυ θα’ναι αργά

Ζωή μου…

22 Ιανουαρίου 2014


Τι να την κάνω την ξαστεριά εκείνου του χειμώνα
όταν υπάρχει αυτή στα μάτια σου…
Τι να την κάνω την ηχώ των λουλουδιών εκείνης της άνοιξης
όταν υπάρχει αυτή στη φωνή σου…
Τι να την κάνω την ομορφιά εκείνου του καλοκαιριού
όταν υπάρχει αυτή η δική σου…

Η υπεροχή σου φαντάζει υπέροχη
Ζωή μου…
  
        Τσούπα  Μαρία
Tμήμα  Γ3

Moιράσου, ενδιαφέρσου και νιώσε χαρούμενος

5 Ιανουαρίου 2014
Από το ίδρυμα Naik Foundation που μάχεται σκληρά για παροχές και συμπαράσταση
 σε αδύναμες κοινωνικές ομάδες της Ινδίας. 
Ένα μικρό φιλμάκι σου δείχνει τον μόνο δρόμο προς την ευτυχία.

http://www.lifo.gr