Σαν σήμερα

18/6/1815: Η Μάχη του Βατερλό
Οι ενωμένες δυνάμεις Βρετανών και Πρώσων, υπό τους στρατηγούς Ουέλλινγκτον και Μπλίχερ αντίστοιχα, συντρίβουν τις γαλλικές δυνάμεις, των οποίων ηγείται ο αυτοκράτωρ Ναπολέων Βοναπάρτης.
   - Σχετικές αναρτήσεις

Erasmus+

IMG 20211019 145526327 IMG 20211019 145415872 IMG 20211019 145159380 IMG 20211019 144801394 IMG 20211019 141517593 IMG 20211019 141030344 IMG 20211018 151734
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΔΙΑΧΥΣΗΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ ERASMUS+ ΔΙΕΚ ΛΗΜΝΟΥ
Tην Κυριακή 12 Δεκέμβρη 2021 και 18:00 μμ διοργανώθηκε με επιτυχία η διαδικτυακή ημερίδα διάχυσης για το Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα Erasmus+ του ΔΙΕΚ Λήμνου με θέμα: «Στρατηγικές ασφάλειας και προστασίας μουσείων και μνημείων». Η υποδιευθύντρια του ΔΙΕΚ Λήμνου, έκανε εκτενή αναφορά και παρουσίαση των αποτελεσμάτων του σχεδίου κινητικότητας Erasmus+ με κωδικό αριθμό 2020-1-EL01- KA102-077678 «Στρατηγικές ασφάλειας και προστασίας μουσείων και μνημείων/Safety policies in museums and heritage sites» το οποίο υλοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία στη Βαρκελώνη της Ισπανίας κατά τη διάρκεια 15 έως 30 Οκτώβρη 2021. Στιγμιότυπα, αναλύσεις και εμπειρίες από το ευρωπαϊκό πρόγραμμα παρουσίασαν η υπεύθυνη του προγράμματος κυρία Αρβανιτίδου Σοφία, καθώς και οι καταρτιζόμενοι που συμμετείχαν στο πρόγραμμα.
Η Υποδιευθύντρια του ΔΙΕΚ Λήμνου ευχαρίστησε τους σπουδαστές του ΔΙΕΚ Λήμνου για την άψογη συμπεριφορά τους κατά τη διάρκεια της παραμονής τους στη Βαρκελώνη της Ισπανίας και τους ευχήθηκε να μεταφέρουν κομμάτι της εμπειρίας που αποκόμισαν, στην καθημερινή τους ζωή πίσω στην Ελλάδα, τονίζοντας χαρακτηριστικά: «Το παρόν σχέδιο και η διάχυσή του, τόσο σε τοπικό όσο και σε περιφερειακό επίπεδο, συνδέεται άμεσα με την δημιουργία ενός πυρήνα διάδοσης και διάχυσης μαθησιακών αποτελεσμάτων και πληροφοριών, υλικό το οποίο θα λειτουργήσει πολλαπλασιαστικά και σε άλλες ομάδες – στόχους, διαχέοντας την κεκτημένη γνώση στην τοπική κοινωνία και αποτελώντας πρότυπα προς μίμηση και από άλλες εκπαιδευτικές και μη δομές της τοπικής κοινωνίας του νησιού».
Αλλά και οι σπουδαστές από τη μεριά τους τόνισαν ότι:
«Αυτό το ευρωπαϊκό πρόγραμμα ή μάλλον αυτή η τόσο όμορφη εμπειρία έδωσε διαφορετικά μαθήματα στον καθένα μας. Αυτό το οποίο αποκόμισα είναι για να έχεις τουρισμό πρέπει να εκμεταλλευτείς το μέρος που ζεις. Επίσης, η πρόσβαση για τα ΑΜΕΑ ήταν παντού εύκολη παντού όμως και σε όλες τις επιχειρήσεις στο προσωπικό τους υπήρχαν άτομα ΑΜΕΑ γιατί είχαν δεξιότητες, όπως και σε σημαντικές επιχειρήσεις δεν υπήρχε το μοντέλο του “ωραίου “…και αυτό που έχει γίνει σύνθημα μου είναι ότι Η ΗΛΙΚΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΟΔΙΟ” (Σαρίδου Ουρανία)
“Μέσω του Ευρωπαϊκού προγράμματος ERASMUS+ μου δόθηκε η ευκαιρία να πραγματοποιήσω το πρώτο μου ταξίδι στο εξωτερικό. Από το ταξίδι που υλοποιήσαμε ως ομάδα στην Ισπανία, στην πόλη Βαρκελώνη, αποκόμισα νέες εμπειρίες και γνώσεις, εξοικειώθηκα με τον τρόπο οργάνωσης μιας ξένης χώρας, εκτίμησα τα καλά στοιχεία τον πολιτών της όπως, η ευγένεια, η εξυπηρέτηση αλλά και την περιποίηση που μας προσέφεραν κατά τη διαμονή μας στη χώρα τους. Στη Βαρκελώνη επισκέφθηκα κορυφαία αξιοθέατα και Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Unesco όπως, το Sagrada Familia, το Park Güell, το Casa Milà, το Hospital de Sant Pau κ.α. Σπουδαία μουσεία όπως το Μουσείο Πικάσο, το Μουσείο Σαλβαδόρ Νταλί, το μουσείο φυσικής ιστορίας CosmoCaixa κ.α. Σημαντική διαπίστωση για την πόλη της Βαρκελώνης την οποία αξίζει να επισημάνω είναι ότι έχει πολύ καλό σύστημα υποδομών, το οποίο σε συνδυασμό με την ανάθεση διοργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων του 1992, άδραξε όλες τις ευκαιρίες που τους δόθηκαν να τονίσουν όλα τα καλά στοιχεία της πόλης, να επενδύσουν στην ενίσχυση των φυσικών τοπίων, να αναδείξουν τα είδη υπάρχοντα αξιοθέατα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, να εμπλουτίσουν την πόλη με νέες τεχνολογίες αλλά και να εφαρμόσουν τις ευρωπαϊκές προδιαγραφές δίνοντας την κατάλληλη έμφαση και σεβασμό στα ΑμεΑ. Τέλος επιθυμία μας είναι όλες τις γνώσεις που αποκομίσαμε από αυτό το ταξίδι να τις εξελίξουμε και να τις εφαρμόσουμε και στον δικό μας τόπο”. (Αναστασία Κλειδαρά)
«Το ευρωπαϊκό πρόγραμμα που έλαβε χώρα στην Βαρκελώνη θα κατέχει ένα πολύ σημαντικό κομμάτι στην καρδιά μου αφού ήταν το πρώτο ταξίδι μακριά από τους δικούς μου χωρίς την ασφάλεια τους, δοκιμάζοντας τα όρια μου και τις αντοχές μου στην έξω κοινωνία. Απομνημόνευσα πολλές ευχάριστες αναμνήσεις που θα τις θυμάμαι. Με άλλαξε με έκανε πιο δεκτική σε αλλαγές και προσαρμογές ..απέκτησα παραπάνω αυτοπεποίθηση και εργασιακά πολλές γνώσεις και καλές πρακτικές …» (Ελένη Βαξεβάνη)
«H Βαρκελώνη είναι μια πόλη με μεγάλο αριθμό μουσείων που καλύπτει τις προσδοκίες και τα ενδιαφέροντα κάθε επισκέπτη. Εντύπωση μου έκανε το μουσείο Ιστορίας της Καταλονίας το οποίο εντάσσει στα εκθέματά του αναπαραστάσεις κι αντίγραφα σε πραγματικό μέγεθος όπως πχ η σχολική τάξη η μεσαιωνική πανοπλία ο υδροτροχός, επιτρέπει τη διαδραστικότητα χρησιμοποιεί διαδικτυακά εργαλεία, ήχο, κινούμενες και ακίνητες εικόνες, βίντεο, παρουσιάζοντας ολοκληρωμένα την ιστορία της περιοχής από την παλαιολιθική εποχή μέχρι την πτώση του Φράνκο. Τελικά αυτό που ενδιαφέρει είναι να προκύψει μέσα από την αναπαράσταση του ιστορικού παρελθόντος, η πρόσληψη και η κατανόηση της ιστορίας από τον επισκέπτη» (Σπυράκου Όλγα).
«Εξαιρετική εμπειρία, γεμάτο πρόγραμμα με βιωματικές τεχνικές και επισκέψεις σε μουσεία και σημεία ενδιαφέροντος της Βαρκελώνης» (Μάρα Κρητικού)
«Αποκομίσαμε πολλές εμπειρίες και γνώσεις, ήρθαμε σε άμεση επαφή με ένα νέο πολιτισμό αποκομίσαμε σημαντικές γνώσεις φύλαξης και διαχείρισης καταστάσεων σε μνημεία και πολιτιστικά αξιοθέατα του βεληνεκούς μιας μεγάλης και πολυπολιτισμικής πόλης όπως είναι η Βαρκελώνη, δίνοντάς μας την ευκαιρία να αναλογιστούμε πώς μπορούμε να υιοθετήσουμε και να εφαρμόσουμε όλες αυτές τις γνώσεις και τεχνικές στην εκπαίδευση του τόπου μας αλλά και να κατευθύνουμε ίσως κι εμείς με τη σειρά μας αντίστοιχες εκπαιδευτικές πολιτικές. Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι όλοι βγαίνουν κερδισμένοι αποκομίζοντας γνώσεις, ιδέες και εμπειρίες μέσω της συνεργασίας, της αλληλοβοήθειας και της αλληλεπίδρασης, αυτό είναι το Erasmus+” (Κουφοπούλου Βασιλική)
«Πραγματικά αξιοθαύμαστο το πώς καταφέρνουν να εκμεταλλεύονται οτιδήποτε έχει να κάνει με τους Ολυμπιακούς Αγώνες που έλαβαν χώρα στη Βαρκελώνη το 1992 με άκρως αποτελεσματικό και προσοδοφόρο τρόπο ακόμα και σήμερα. Η Ελλάδα οφείλει να παραδειγματιστεί από την Ισπανία» (Ρούφος Γεώργιος)
«Όλες οι επιχειρήσεις και τα μουσεία/μνημεία που επισκεφτήκαμε αποτέλεσαν εξαιρετικό παράδειγμα εφαρμογής στρατηγικού σχεδιασμού. Είχα την ευκαιρία να γνωρίσω μια νέα κουλτούρα και να γίνω κοινωνός μια νέας πολιτιστικής συνείδησης ​​και έκφρασης. Οι Καταλανοί είναι τόσο ευγενικοί και τόσο ευχάριστοι στην επικοινωνία». (Μαρία Γριτζαλή)
«Η δικτύωση με ανθρώπους του επαγγέλματος από άλλη χώρα, με γέμισε γνώσεις και εμπειρίες. Η ανταλλαγή ιδεών και καλών πρακτικών συντέλεσαν στην επαγγελματική μου αναβάθμιση». (Βουλγαρόπουλος Αλέξιος)
«Αν έχεις τύχη διάβαινε, λέγανε οι παλιοί και κάπως έτσι εξελίχθηκε το ταξίδι στην Ισπανία. Με επιδημία σε εξέλιξη, 13 γενναίοι και γενναίες μαζί, πήραν τη μεγάλη απόφαση που θα σήμαινε κομβικό σημείο της ζωής τους. Χαράζοντας τους δρόμους της Βαρκελώνης, βουλιάζοντας στους θησαυρούς των μουσείων, περικυκλωμένοι από αρχιτεκτονικά αριστουργήματα και το νου τους στη προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς, εκμαιεύοντας στρατηγικές νέων τεχνολογιών και νοοτροπίας προσέγγισης του Μουσειακού χώρου, γεμίσαμε καρδιά και νου με πλήθος εικόνων και εμπειρίες στο τομέα που θέλουμε να υπηρετήσουμε «Γηράσκω αεί διδασκόμενος». (Αριστομένης Καρούσος)
“Το ταξίδι, στα πλαίσια του ευρωπαϊκού προγράμματος Erasmus+, στη Βαρκελώνη, ήταν μια μεγάλη εμπειρία που μόνο θετικά είχε να μας προσφέρει και οι γνώσεις θα αποδώσουν καρπούς μελλοντικά. Απίστευτη συνεργασία από τους φορείς, πάρθηκαν όλα τα μέτρα προστασίας και τα όσα είδαμε και ζήσαμε θα μείνουν χαραγμένα στη μνήμη μας”. (Τραγάρας Γεώργιος)
«Το ταξίδι στην Βαρκελώνη μας έδωσε την δυνατότητα να ζήσουμε μια μοναδική εμπειρία η οποία είχε επιμορφωτικό χαρακτήρα… Επισκεφτήκαμε πολλά μουσεία και μνημεία καθώς και άλλα μέρη ιδιαίτερου ενδιαφέροντος..Η επίσκεψη επίσης στην γραφική Girona ήταν εκπληκτική…Επιπλέον η επίσκεψη στην εταιρεία συστημάτων ασφαλείας ήταν σημαντική για την πορεία μας στον κλάδο που επιλέξαμε…Όλα τα μέλη του φορέα υποδοχής μας υποδέχτηκαν με πολύ αγάπη και έτσι 13 διαφορετικές προσωπικότητες κατάφεραν να απολαύσουν στο έπακρο αυτό το ταξίδι και οι αναμνήσεις που θα μας συντροφεύουν να είναι όμορφες & ξεχωριστές !» (Τζατζάλου Θεοφανεία)
Hasta luego!
https://www.youtube.com/watch?v=g_OOe6WbcyA

Σχολικός εκφοβισμός (bullying)

ΟΡΙΣΜΟΣ ΣΧΟΛΙΚΟΥ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΥ

Ένας μαθητής γίνεται αντικείμενο εκφοβισμού ή θυματοποιείται, όταν υποβάλλεται, κατ’ επανάληψη και κατ’ εξακολούθηση, σε αρνητικές ενέργειες από έναν ή περισσότερους άλλους μαθητές (Olweus,1986, 1991).

Το φαινόμενο του σχολικού εκφοβισμού εκδηλώνεται ως επιθετική συμπεριφορά μεταξύ των μαθητών, η οποία έχει τα εξής χαρακτηριστικά:

  • εκδήλωση σχολικού εκφοβισμού μπορεί να γίνεται προς ένα άτομο ή ομάδα,
  • εσκεμμένη, απρόκλητη και ανεπιθύμητη,
  • επαναλαμβανόμενη ή με μεγάλη πιθανότητα να επαναληφθεί,
  • ύπαρξη ανισορροπίας δυνάμεων
  • με σκοπό την πρόκληση σωματικού και ψυχολογικού πόνου,
  • η βλάβη που μπορεί να προκληθεί είναι σωματική, ψυχολογική, κοινωνική ή μαθησιακή.

Σχολικός εκφοβισμός ορίζεται ως συστηματική και επαναλαμβανόμενη σκόπιμη πράξη βίας από κάποιον/ους που έχει/ουν περισσότερη δύναμη προς κάποιον/ους που έχει/ουν λιγότερη δύναμη (Gladden et al., 2014).

ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΚΑΙ ΞΕΝΕΣ ΓΛΩΣΣΕΣ

«Διαφοροποιημένη Διδασκαλία είναι μια φιλοσοφία διδασκαλίας η οποία βασίζεται στην αρχή ότι οι εκπαιδευτικοί θα πρέπει να προσαρμόζουν την διδασκαλία τους στις διαφορετικότητες των μαθητών. Αντί να εφαρμόζουν το Αναλυτικό Πρόγραμμα με τον ίδιο τρόπο για όλους τους μαθητές, οι εκπαιδευτικοί θα πρέπει να τροποποιούν την διδασκαλία τους ώστε να ανταποκρίνονται στα διαφορετικά επίπεδα ετοιμότητας των μαθητών, στους διαφορετικούς τρόπους που μαθαίνουν και στα διαφορετικά τους ενδιαφέροντα. Επομένως, ο εκπαιδευτικός σχεδιάζει εκ των προτέρων διαφορετικούς τρόπους για να βοηθήσει τον μαθητή να κατανοεί και να παρουσιάζει ότι έμαθε» (Tomlinson, 2003).

MENTORING

1. Η έννοια της επαγγελματικής ανάπτυξης

 

Με το αντικείμενο της ανάπτυξης και της εξέλιξης του ατόμου ασχολούνται πολλοί κλάδοι της ψυχολογίας, με κύριο κλάδο αυτόν της Εξελικτικής. Η προσωπικότητα ενός ατόμου δεν είναι μονοδιάστατη αλλά αποτελείται από διάφορούς τομείς όπως ο κοινωνικός, ο συναισθηματικός, ο ψυχολογικός, ο επαγγελματικός κλπ (Δημητρόπουλος, 1998). Ως επαγγελματικό τομέα θεωρούμε αυτόν που καλύπτει την επαγγελματική συμπεριφορά του ατόμου, που αποτελεί τμήμα της συνολικής συμπεριφοράς του και σχετίζεται με την επαγγελματική ζωή (Isaacson & Brown, 1993).

Επαγγελματική Ανάπτυξη του ατόμου ορίζεται η εξέλιξη της όψης εκείνης της προσωπικότητάς του που σχετίζεται με αυτήν η οποία εκλαμβάνεται ως επαγγελματική συμπεριφορά γενικά (Εξαρχοπούλου, 2009). Για μια φορά ακόμη τονίζεται η ανάγκη να θεωρείται το άτομο έτσι όπως είναι, δηλαδή ως «όλον», στο οποίο πολλές φορές είναι αδύνατο ή αυθαίρετο να διακρίνονται οι λειτουργίες σε επαγγελματικές και μη (Δημητρόπουλος, 1998). Η επαγγελματική ανάπτυξη, λοιπόν, όπως και οι άλλες όψεις της ανάπτυξης, είναι μια συνεχής εξελικτική πορεία με αρχή, διάρκεια και τέλος (Isaacson & Brown, 1993).

2. Θεωρίες επαγγελματικής ανάπτυξης  και κριτική ανάλυση

Η επαγγελματική ανάπτυξη του ανθρώπου έχει προσελκύσει το ενδιαφέρον πολλών ερευνητών αλλά και ερευνητικών κλάδων εδώ και πολλά χρόνια (Kosmidou-Hardy, 1996 ˙ Lent, Brown, & Hackett, 2000 ˙ O’ Brien & Fassinger, 1993 ˙ Parr & Neimeyer, 1994 ˙ Super, Savickas, & Super, 1996). Μαζί έκαναν την εμφάνιση τους ένα σύνολο θεωριών που στην βιβλιογραφία αναφέρονται με το γενικό τίτλο «Θεωρίες Επαγγελματικής Ανάπτυξης» στις οποίες εντάσσονται δύο ομάδες θεωριών : α) εκείνες που ασχολούνται πραγματικά με την επαγγελματική ανάπτυξη και β) εκείνες που ασχολούνται μόνο με την επιλογή επαγγέλματος και τους παράγοντες που την επηρεάζουν (Δημητρόπουλος, 1998).

Η γενική ταξινόμηση των θεωριών είναι η παρακάτω:

  • Μη ψυχολογικές θεωρίες : α) τύχης, β) οικονομικές, γ) κοινωνικές
  • Ψυχολογικές θεωρίες : α) χαρακτηριστικών και παραγόντων (Parsons), β) ψυχοδυναμικές (Bordin, Segal), γ) αναγκών (Roe, Hoppock), δ) τυπολογική (Holland), ε) εξελικτικές (Ginzberg, Super, Tiedeman, Gottfredson), στ) μάθησης (O,Hara, Miller, Krumboltz), ζ) λήψης απόφασης (Hilton, Gelatt).
  • Γενικές θεωρίες : α) Blau, β) Super & Bachrach, γ) Law, δ) θεωρία των ζωντανών συστημάτων, ε) αντιστοίχησης, στ) ελληνική θεωρία επαγγελματικής ανάπτυξης (Θεωρία δυναμικής εκλεκτικής εξελικτικής συμβουλευτικής) .

Κύριο χαρακτηριστικό της πρώτης ομάδας θεωριών, των μη ψυχολογικών, είναι ότι η επαγγελματική ανάπτυξη και επιλογή αποδίδονται σε εξωτερικούς παράγοντες για το άτομο. Η νοημοσύνη, τα ενδιαφέροντα, η προσωπικότητα, οι αξίες κ.τ.λ. του ατόμου δεν θεωρούνται ως οι κατεξοχήν καθοριστικοί παράγοντες στην επιλογή επαγγέλματος. Αντίθετα, υποστηρίζεται ότι τα άτομα προσέρχονται σε κάποιο επαγγελματικό περιβάλλον υπό την επίδραση εξωτερικών παραγόντων. Τρεις κατηγορίες τέτοιων παραγόντων αποτελούν τη βάση για τη διαμόρφωση τριών, αντίστοιχα, ομάδων θεωριών επαγγελματικής επιλογής : α) τυχαίοι παράγοντες, β) οικονομικοί παράγοντες και γ) κοινωνικοί-πολιτιστικοί παράγοντες. Οι αντίστοιχες θεωρίες είναι: i) η θεωρία της τύχης ii) οι οικονομολογικές θεωρίες και iii) οι κοινωνιολογικές θεωρίες (Εξαρχοπούλου, 2009).

Η τρίτη ομάδα θεωριών, οι γενικές θεωρίες, μελετούν την ύπαρξη παραγόντων από διάφορες κατηγορίες που επηρεάζουν τη λήψη επαγγελματικών αποφάσεων, είτε άμεσα είτε έμμεσα, είτε μεμονωμένα είτε με την αλληλεπίδραση τους. Σε αυτούς τους παράγοντες εντάσσονται τόσο χαρακτηριστικά του ίδιου του ατόμου (προσωπικότητα, εκπαίδευση, κοινωνικά χαρακτηριστικά, αξίες κ.τ.λ.), όσο και παράγοντες του επαγγελματικού περιβάλλοντος (μορφή του οικονομικού συστήματος, επαγγελματικές απαιτήσεις, κανονισμοί, αμοιβές κ.τ.λ.), (Εξαρχοπούλου, 2009). Κοινό στοιχείο των θεωριών είναι η άποψη ότι ως προς τη διαμόρφωση των χαρακτηριστικών, που σχετίζονται με την επαγγελματική συμπεριφορά, το άτομο ακολουθεί μια εξελικτική πορεία, η οποία είναι συνεχής, αδιάλειπτη και δυναμική (Κάντας & Χατζή, 1991).

2. 1 Οι ψυχολογικές θεωρίες επαγγελματικής ανάπτυξης

Αντίθετα προς τις μη ψυχολογικές θεωρίες, που δίνουν μεγάλη έμφαση στους εξωτερικούς παράγοντες της επαγγελματικής επιλογής, οι ψυχολογικές τοποθετούν στο επίκεντρο της επαγγελματικής ανάπτυξης του ατόμου και της επαγγελματικής επιλογής ψυχολογικούς, κυρίως, παράγοντες (Δημητρόπουλος, 1998).

Οι ψυχολογικές θεωρίες είναι πολλές και για την καλύτερη ταξινόμηση τους χρησιμοποιήθηκε η ταξινόμηση του Κάντα (στο Κάντας & Χατζή, 1991), σε επτά ομάδες. Στην πρώτη ομάδα τοποθετήθηκε η θεωρία των Χαρακτηριστικών και των Παραγόντων, στη δεύτερη οι Ψυχοδυναμικές θεωρίες, στην Τρίτη τις θεωρίες Αναγκών, στην τέταρτη την Τυπολογική θεωρία, στην πέμπτη τις Εξελικτικές θεωρίες, στην έκτη τις θεωρίες Μάθησης και, τέλος, στην έβδομη τις θεωρίες Λήψης Αποφάσεων. Οι θεωρίες που ανήκουν στην ομάδα έχουν, μέχρις ένα βαθμό, κοινές αρχές, ενώ η διάκριση σε ομάδες έγινε με βάση την κύρια έμφαση και τη θεωρητική τους αφετηρία ή κατεύθυνση (Δημητρόπουλος, 1998).  Στη συνέχεια αναφέρονται ενδεικτικά οι θεωρίες του Parsons (1909) και του Holland (1985).

2.1.1.Η θεωρία των χαρακτηριστικών και παραγόντων (Parsons)

Η θεωρία αυτή όπως διατυπώθηκε από τον Parsons το 1909, φέρεται ως η πρώτη θεωρία επαγγελματικής ανάπτυξης, αν και στην ουσία θεωρείται θεωρία επαγγελματικής επιλογής (Δημητρόπουλος, 1998). Στηρίζεται στην ψυχολογία των ατομικών διαφορών και την ανάλυση των επαγγελμάτων. Δίνει έμφαση στην αντιστοιχία των χαρακτηριστικών του ατόμου με τα χαρακτηριστικά – προδιαγραφές του επαγγέλματος (Κάντας και Χατζή, 1991). Η λογική της θεωρίας του Parsons είναι απλή. Τα άτομα διαφέρουν ως προς τις ικανότητες, τα ενδιαφέροντα και τα λοιπά χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς τους. Ύστερα, κάθε επάγγελμα (ή ομάδα επαγγελμάτων) απαιτεί σε διαφορετικό βαθμό την ύπαρξη των χαρακτηριστικών και των παραγόντων αυτών. Είναι επόμενο, λοιπόν, να διαφέρουν και τα άτομα που μπορούν να ακολουθήσουν το κάθε επάγγελμα ή την κάθε ομάδα επαγγελμάτων.

Η Εξαρχοπούλου στη διπλωματική της εργασία (2009) αναφέρει ότι η πορεία, που, κατά τον Parsons, ακολουθεί λογικά το άτομο μέχρι να φτάσει στην επιλογή του επαγγέλματος, περιλαμβάνει τρία στάδια: 1. την κατανόηση από το άτομο του ίδιου του εαυτού του, των ενδιαφερόντων του, των φιλοδοξιών του, των αξιών του, των μέσων που έχει στη διάθεσή του, των περιορισμών που το δεσμεύουν και την προέλευση αυτών των περιορισμών 2. τη γνώση των επαγγελμάτων, όπως των απαιτήσεων και των προδιαγραφών εισόδου στο επάγγελμα, των πλεονεκτημάτων και μειονεκτημάτων ενός επαγγέλματος, των προοπτικών απασχόλησης, των δυνατοτήτων εξέλιξης στο επάγγελμα κ.τ.λ., θεωρουμένων από τη σκοπιά του ενδιαφερόμενου και 3. τη λογική απόφαση, βασισμένη στις παραπάνω δύο ομάδες δεδομένων.

Με άλλα λόγια, η διαδικασία στην τελική της μορφή είναι μια «προσαρμογή» των ατομικών χαρακτηριστικών προς τις απαιτήσεις και τα δεδομένα του επαγγέλματος. Σύμφωνα με τους υποστηρικτές του συστήματος του Parsons (Κάντας και Χατζή, 1991), η παραπάνω πορεία είναι και η διαδικασία που πρέπει να ακολουθείται κατά τον προσανατολισμό. Να βοηθιέται, δηλαδή, το άτομο να γνωρίσει τον εαυτό του, να γνωρίσει τον κόσμο της εργασίας και να πάρει κατόπιν μια ρεαλιστική απόφαση. Επί μισό και πλέον αιώνα το σύστημα του Parsons δέσποζε στην πράξη του Προσανατολισμού. Τις τελευταίες, όμως, δεκαετίες και ιδιαίτερα μετά το 1950, το σύστημα δέχθηκε έντονη κριτική (Crites, 1969˙ Super & Bohn, 1971), τα κύρια σημεία της οποίας ήταν τα εξής:

  • δε στηρίζεται σε συγκεκριμένη θεωρία ως προς το ταίριασμα ατόμου και επαγγέλματος
  • παραβλέπει τις πραγματικές ανάγκες των ανθρώπων και ότι είναι υπερβολικά απλουστευτική, όσον αφορά τις διαφοροποιήσεις μεταξύ διαφορετικών επαγγελματικών ομάδων
  • στηρίζεται σε τεστ αμφίβολης αξιοπιστίας και εγκυρότητας.
  • οι συνθήκες στην αγορά εργασίας καθιστούν πολλές φορές δύσκολη αν όχι αδύνατη τη μετάβαση του ατόμου στο «ιδανικό» επάγγελμα.

 

Παρά την πολεμική που υπέστη και υφίσταται η θεωρία του Parsons και παρά το πλήθος των θεωριών που διατυπώθηκαν μετά από αυτήν, οι αρχές της διατηρούνται ολόκληρες ή τεμαχισμένες, αυτούσιες ή συγκαλυμμένες, σε όλες τις νεότερες θεωρίες επαγγελματικής ανάπτυξης (Δημητρόπουλος, 1998).

2.1.2. Η τυπολογική θεωρία του Holland

Η θεωρία του Holland (1985) διέπεται από τις παρακάτω αρχές:

  • Η εκλογή επαγγέλματος είναι έκφραση της προσωπικότητας.
  • Τα τεστ ενδιαφερόντων είναι στην ουσία τεστ προσωπικότητας.
  • Τα επαγγελματικά στερεότυπα προσφέρονται για αξιόπιστες ψυχολογικές και κοινωνικές ερμηνείες.
  • Τα άτομα που ασκούν ένα επάγγελμα έχουν όμοιες προσωπικότητες και παρόμοια προσωπική εξέλιξη.
  • Δεδομένου ότι οι άνθρωποι σε ένα επαγγελματικό περιβάλλον έχουν όμοιες προσωπικότητες, είναι επόμενο να αντιδρούν σε πολλές καταστάσεις και σε πολλά προβλήματα κατά παρόμοιο τρόπο.
  • Η επαγγελματική ικανοποίηση, σταθερότητα και επιτυχία εξαρτώνται από το βαθμό αρμονικότητας μεταξύ της προσωπικότητας του ατόμου και του επαγγελματικού του περιβάλλοντος.

Ο Holland (1985) στηρίχτηκε, επίσης, σε τέσσερις υποθέσεις που στην ουσία αποτελούν και το κέντρο της θεωρίας του, γιατί δίνουν τους τύπους προσωπικότητας, τις κατηγορίες του περιβάλλοντος, και τον τρόπο με τον οποίο τα δύο αυτά σχετίζονται σε ότι αφορά την επαγγελματική προτίμηση του ατόμου. Σύμφωνα με τον Δημητρόπουλο (1998), οι υποθέσεις αυτές είναι οι ακόλουθες:

  1. Οι προσωπικότητες των ατόμων μπορούν να περιγραφούν ως ένας συνδυασμός έξι τύπων: ρεαλιστικός, διερευνητικός, καλλιτεχνικός, κοινωνικός, επιχειρηματικός και συμβατικός.
  2. Τα περιβάλλοντα (όπως: επαγγέλματα, συγκεκριμένες εργασίες, προγράμματα σπουδών και δραστηριότητες ελεύθερου χρόνου) μπορούν να περιγραφούν ως ένας συνδυασμός των ίδιων έξι τύπων.
  3. Άτομα ενός δεδομένου τύπου ελκύονται από περιβάλλοντα του ίδιου ή όμοιου τύπου.
  4. Η τοποθέτηση ενός ατόμου σε ένα περιβάλλον του ίδιου ή παρεμφερούς τύπου, συμβάλλει σημαντικά στη δυνατότητα του ατόμου να επιτύχει ικανοποίηση, παραμονή και συνεισφορά στο συγκεκριμένο περιβάλλον.

Ο Holland (1985) υποστηρίζει ότι oι περισσότεροι άνθρωποι μπορούν να καταταγούν σε έναν από τους παρακάτω έξι τύπους προσωπικότητας: το Ρεαλιστικό-πρακτικό, τον Διανοητικό, τον Κοινωνικό, το Συμβατικό, τον Επιχειρηματικό και τον Καλλιτεχνικό. Όσο περισσότερο μοιάζει ένα άτομο με ένα συγκεκριμένο τύπο, τόσο πιο πιθανό είναι να παρουσιάσει τα ατομικά χαρακτηριστικά και τις συμπεριφορές που συνδέονται με αυτόν τον τύπο (Κάντας και Χατζή, 1991). Η διαμόρφωση και εξέλιξη αυτών των τύπων επηρεάζεται από δύο ομάδες παραγόντων: κληρονομικούς και περιβαλλοντικούς. 

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση