arsenouele's blog

              Ο ΙΔΡΩΤΑΣ ΤΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ ΤΟΥ

Λοιπόν, παιδία αυτός είναι ο μύθος που έχει πλάσει ο λαός της Σερβίας για τη δημιουργία του κόσμου μας.

Στην αρχή δεν υπήρχε τίποτα παρά μόνον ο Θεός, που κοιμόταν και ονειρευόταν. Για πολλούς αιώνες, ο Θεός ονειρευόταν. Τελικά όμως ξύπνησε. Αφού σηκώθηκε, ο Θεός κοίταξε γύρω του και κάθε ματιά του γινόταν κι από ένα άστρο. Έμεινε έκθαμβος. Τότε άρχισε να ταξιδεύει, να βλέπει το σύμπαν που είχε δημιουργήσει. Ταξίδευε, ταξίδευε, αλλά όπου κι αν πήγαινε δεν υπήρχε τέλος ούτε αρχή. Τελικά έφτασε στη γη. Ήταν κουρασμένος και το μέτωπο του είχε ιδρώσει. Μια σταγόνα ιδρώτα έσταξε στο έδαφος και πήρε ζωή έτσι έγινε ο πρώτος άνθρωπος. Είναι συγγενής του Θεού, αλλά δε φτιάχτηκε για διασκέδαση. Φτιάχτηκε από ιδρώτα και για αυτό ήταν εξαρχής καταδικασμένος σε μια ζωή όλο μόχθο. Ο Θεός ταξιδεύει στο σύμπαν μέχρι που εξαντλείται και λούζεται από ιδρώτα.

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ

Στην αρχή του χρόνου ,ο Ρα γέννησε τον εαυτό του, αλλά για να μην είναι μόνος του ,έφτυσε και από το σάλιο του γεννήθηκε ο Σου ,ο αέρας και η Τεφνούτ ,η υγρασία. Από την ένωση του Σου και της Τεφνούτ γεννήθηκε ο Γκέμπ, ο θεός της Γης, και η Νουτ ,η θεά του Ουρανού. Ο Ρα είναι ο δημιουργός των βουνών, των ζώων, του ουρανού, της γης αλλά και των ανθρώπων. Ο Ρα δημιούργησε τους ανθρώπους από τα ίδια του τα δάκρυα.

Κάθε πρωί ο Ρα σηκώνεται και διασχίζει τον ουρανό με τη βάρκα του, τη Σεκτέτ. Τη νύχτα τον καταπίνει η Νουτ και το πρωί τον ξαναγεννά. Ο θανάσιμος εχθρός του είναι το φίδι ,ο Άπωφης, που γεννήθηκε από το σάλιο της Νιήθ, της μεγάλης μητέρας. Κάθε νύχτα ο Ρα πολεμά μαζί με τον Άπωφη, το φίδι του χάους.

Μερικοί πιστεύουν ότι ίσως κάποια μέρα ο Άπωφης καταφέρει να καταβροχθίσει τον Ρα. Τότε, θα έρθει το τέλος του κόσμου. Άλλοι λένε ότι ο Ρα θα γίνει τόσο γέρος και τόσο γερασμένος που θα ξεχάσει ποιος είναι. Τότε, θα χαθούν όλα.

Ίσως τότε ο Ρα να ξαναγεννήσει το εαυτό του.

ΤΟ ΑΒΓΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Στις αρχές του χρόνου βασίλευε το χάος και αυτό το χάος είχε το σχήμα αβγού κότας. Μέσα στο αβγό Βρισκόταν το Γιν και το Γιανγκ, οι δυο αντίθετες ουσίες που αποτελούν το σύμπαν. Το Γιν και το Γιανγκ είναι το σκοτάδι και το φως, το θηλυκό και το αρσενικό, το κρύο και το ζεστό, το υγρό και το ξηρό.

Κάποια μέρα, τα αντιμαχόμενα στοιχεία μέσα στο αβγό το έσπασαν. Τα βαρύτερα στοιχεία βούλιαξαν, σχηματίζοντας τη γη, και τα πιο ελαφριά επέπλευσαν, σχηματίζοντας τον ουρανό. Ανάμεσα στη γη και τον ουρανό ήταν ο Παν-κού, το πρώτο ον. Κάθε μέρα, για δεκαοχτώ χιλιάδες χρόνια, η γη και ο ουρανός απομακρύνονταν λίγο κάθε μέρα και ο Παν-κού μεγάλωνε τόσο ώστε να συμπληρώνει το κενό ανάμεσα τους.

Το σώμα του Παν-κού ήταν καλυμμένο με πυκνό τρίχωμα. Στο κεφάλι του είχε δύο κέρατα και δυο χαυλιόδοντες. Όταν ήταν στις καλές του, ο καιρός ήταν αίθριος, αλλά όταν ανησυχούσε ή θύμωνε, έβρεχε ή ξεσπούσε καταιγίδα.

Υπάρχουν δύο διαφορετικές εκδοχές για τον Παν-κού. Μερικοί λένε ότι εξαντλήθηκε καθώς κρατούσε χωριστά τη γη από τον ουρανό όσο διαμορφωνόταν ο κόσμος και πέθανε. Το σώμα του σκορπίστηκε παντού, έτσι που το κεφάλι του έγινε το βουνό της ανατολής, η κοιλιά του το βουνό του κέντρου, το αριστερό του χέρι το βουνό του νότου, το δεξί του χέρι το βουνό του Βορρά και τα πόδια του το βουνό της δύσης. Τα μάτια του έγιναν ο ήλιος και το φεγγάρι, η σάρκα του το χώμα, τα μαλλιά του τα δέντρα και τα φυτά, και τα δάκρυα του τα ποτάμια και οι θάλασσες. Η ανάσα του έγινε ο άνεμος και η φωνή του τα αστραπόβροντα. Οι ψύλλοι του Παν-κού έγιναν οι άνθρωποι.                                                 Όμως, άλλοι λένε ότι ο Παν-κού, μαζί με την πρώτη χελώνα, τον πρώτο φοίνικα, τον πρώτο δράκοντα και τον πρώτο μονόκερο, έδωσε σχήμα στο σύμπαν με το σφυρί και το καλέμι του. Αυτός κυβέρνησε τους ανθρώπους στις απαρχές της ιστορίας τους. Κάθε μέρα τους συμβούλευε από τον ψηλό του θρόνο μέχρι που εκείνοι έμαθαν τα πάντα για τον ήλιο, το φεγγάρι, τα ψηλά άστρα και για τις τέσσερις θάλασσες κάτω. Όταν τον άκουγαν, οι άνθρωποι ξεχνούσαν την κούραση τους. Όμως ένα πρωί, αφού ο μεγάλος Παν-κού είχε μεταδώσει όλη του τη σοφία στους ανθρώπους, εξαφανίστηκε, και από τότε κανείς δεν ξανάκουσε γι αυτόν.

ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΓΟ

Ο Οντίν είναι ο πατέρας των Πάντων. Είναι ο αρχαιότερος και ο πιο δυνατός από όλους τους σκανδιναβικούς θεούς. Είναι ο προαιώνιος κυβερνήτης όλων των πραγμάτων. Αυτός δημιούργησε τον ουρανό και τη γη, αυτός έφτιαξε τον άνθρωπο και του έδωσε ψυχή. Αλλά ακόμη και ο Πατέρας των Πάντων δεν ήταν ο πρώτος. Ακούστε!Στην αρχή, δεν υπήρχε ούτε στεριά, ούτε θάλασσα, ούτε ουρανός. Μόνο το χάος του Γκινουνγκάγκαπ, που περίμενε να γεμίσει. Στα νότια δημιουργήθηκε το καυτό Βασίλειο του Μούσπελ και στα Βόρεια το παγωμένοκλέψουν τους θησαυρούςτων θεών ή να τους Βασίλειο του Νίφλχαϊμ. Η φωτιά και ο πάγος έπαιζαν μέσα στο κενό. Και στη μέση του πουθενά ο αέρας μαλάκωσε. Καθώς ο ζεστός αέρας από το Μούσπελ έσμιξε με τον παγωμένο αέρα από το Νίφλχαϊμ, ο πάγος άρχισε να λιώνει. Καθώς έσταζε, πήρε τη μορφή ενός γίγαντα. Τον έλεγαν Ίμιρ και ήταν κακός.Καθώς ο Ίμιρ κοιμόταν, άρχισε να ιδρώνει. Από την αριστερή του μασχάλη ξεπρόβαλαν ένας άντρας και μια γυναίκα ενώ από τα πόδια του ένας άλλος άντρας. Αυτοί ήταν οι πρώτοι παγωμένοι γίγαντες, όλοι απόγονοι του Ίμιρ.Κατόπιν από το λιωμένο πάγο σχηματίστηκε μια αγελάδα, η Αουντχούμλα. Από τους μαστούς της έρεαν τέσσερα ποτάμια γάλα και από αυτά τρεφόταν ο Ίμιρ. Η Αουντχούμλα τρεφόταν γλείφοντας τον πάγο. Έγλειφε τις αλμυρές παγοκολόνες και μέχρι να τελειώσει η πρώτη ημέρα είχε ανακαλύψει τα μαλλιά ενός κεφαλιού. Μέχρι να τελειώσει η δεύτερη ημέρα είχε αποκαλυφθεί ολόκληρο το κεφάλι και μέχρι να τελειώσει η τρίτη ημέρα, ολόκληρος ο άνθρωπος. Τον έλεγαν Μπούρι και ήταν δυνατός και όμορφος. Ο Μπούρι είχε ένα γιο, τον Μπορ, που παντρεύτηκε την Μπέστλα, την κόρη ενός από τους παγωμένους γίγαντες. Ο Μπορ και η Μπέστλα έκαναν τρεις γιους: τον Όντιν, τον Βίλι και τον Βε.Ο Όντιν και οι αδελφοί του μισούσαν το σκληρόκαρδο παγωμένο γίγαντα Ίμιρ και τον σκότωσαν. Το αίμα που χύθηκε από τον γίγαντα ήταν τόσο πολύ που έπνιξε όλους τους παγωμένους γίγαντες, εκτός από τον Μπέργκελμιρ και τη γυναίκα του, που διέφυγαν με μια βάρκα φτιαγμένη από τον κούφιο κορμό ενός δέντρου. Από τη σάρκα του Ίμιρ ο Όντιν και οι αδελφοί του έφτιαξαν τη γη και από τα θρυμματισμένα του κόκαλα και τα δόντια έφτιαξαν τα ποτάμια και τις λίμνες και περιέζωσαν τη στεριά με έναν αιμάτινο ωκεανό.Το κρανίο του Ίμιρ το έστησαν στον ουρανό κι έβαλαν τέσσερις νάνους να το κρατούν σε τέσσερα σημεία: στην Ανατολή, τη Δύση, το Βορρά και τον Νότο. Τινάζοντας σπίθες από το Μούσπελ ψηλά στον ουρανό, έφτιαξαν τον. ήλιο το φεγγάρι και τα αστέρια. Από το μυαλό του Ίμιρ έπλασαν τα σύννεφα.Στη γη δόθηκε μορφή ενός κύκλου τον οποίο περιέζωνε το πλατύ πέλαγος. Ο Όντιν και οι αδελφοί του παραχώρησαν στους γίγαντες την Ουτγάρδη (Ούτγκαρντ), για να χτίσουν το κάστρο τους. Για τον εαυτό τους, ίδρυσαν το Βασίλειο της Μιδγάρδης (Μίντγκαρντ), που το προστάτευαν οχυρώσεις φτιαγμένες από τα φρύδια του Ίμιρ. Καθώς βάδιζαν στην ακτή της μεγάλης θάλασσας, ο Όντιν και οι αδελφοί του βρήκαν δύο κούτσουρα. Ο Όντιν τους έδωσε ανάσα και ζωή, ο Βίλι τους έδωσε μυαλό και ο Βε τους έδωσε ακοή και όραση. Αυτοί ήταν ο πρώτος άντρας, ο Ασκ, και η πρώτη γυναίκα, η Έμπλα. Η Μιδγάρδη ήταν η πατρίδα τους. Από αυτούς προέρχεται η ανθρωπότητα. Κάτω από τη Μιδγάρδη βρίσκεται το παγωμένο βασίλειο του θανάτου, το Νίφλχαϊμ, και από πάνω βρίσκεται το βασίλειο των θεών, η Ασγάρδη (Άσγκαρντ). Εκεί ο Όντιν κάθεται στο θρόνο του και επιβλέπει όλους τους κόσμους. Η Ασγάρδη και η Μιδγάρδη συνδέονται με το Μπίφροστ, το ουράνιο τόξο. Στο κέντρο όλων των βασιλείων βρίσκεται μια μεγάλη φλαμουριά, το Ίγκντραζιλ, που τα κλαδιά του σκιάζουν τον κόσμο και οι ρίζες του τον στηρίζουν.

Καλωσήρθατε στο Blogs.sch.gr. Αυτό είναι το πρώτο σας άρθρο. Αλλάξτε το ή διαγράψτε το και αρχίστε το “Ιστολογείν”!