Είναι πασίγνωστο ότι η σωστή και μεθοδική σωματική προσπάθεια συμβάλλει καθοριστικά στην εδραίωση της υγείας, την απαλλαγή από ένα σωρό παθήσεις, την ισχυροποίηση του ανοσοποιητικού συστήματος και των λειτουργιών γενικά του οργανισμού, την ψυχοσωματική ισορροπία, την ικανότητα για δημιουργική εργασία, το κέφι για τη ζωή, την ευρωστία, το σωματικό κάλλος.
Η ποδηλασία, το σκι αντοχής και το κολύμπι θεωρούνται από τους ειδικούς ως οι περισσότερο ιδεώδεις μορφές σωματικής άσκησης. Τα αθλήματα που περιέχουν τρέξιμο, κραδασμούς ή σύγκρουση με τον αντίπαλο προκαλούν στρες και φθορά τουλάχιστον στις αρθρώσεις – χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το τρέξιμο δεν ωφελεί αυτόν που γνωρίζει να αθλείται σωστά! – και έχουν οπωσδήποτε κάτι να ζηλέψουν από την αρμονική ακίνδυνη περιστροφική κίνηση των ποδιών που ποδηλατούν (ο ποδηλάτης καθώς κάθεται στη σέλλα του δεν σηκώνει ούτε το ίδιο του το βάρος).
Από φυσιολογική άποψη, η ποδηλασία συνιστά μια άσκηση καθαρά αεροβική – αυτό σημαίνει ότι χτίζει ένα καλό κυκλοφορικό σύστημα, αυτό που αποτελεί την βασική εγγύηση μιας καλής μακροχρόνιας υγείας. Από καθαρά αθλητιατρική άποψη, οι ποδηλατικοί αγώνες συγκαταλέγονται στους αγώνες με την μεγαλύτερη χρονική διάρκεια. Στην πράξη αποδεικνύεται ότι οι ποδηλάτες είναι οι αθλητές που μπορούν επιδίδονται στον πρωταθλητισμό μέχρι ένα όριο ηλικίας που είναι το μεγαλύτερο σε σχέση με όλα σχεδόν τα αθλήματα που υπάρχουν. Βέβαια, πρέπει να το πούμε, γι΄ αυτόν που ενδιαφέρεται κατά πρώτο λόγο για την υγεία του ο πρωταθλητισμός σε οποιοδήποτε άθλημα δεν συνιστάται, γιατί η φθορά που προκαλεί στον οργανισμό ποτέ δεν είναι ασήμαντη.
http://www.sch.gr