Αναμφισβήτητο είναι το γεγονός ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μία νέα εποχή στην οποία η τεχνολογία κινείται με ταχύτατους ρυθμούς, η χρήση του διαδικτύου συνεχώς αυξάνεται ενώ και ο ηλεκτρονικός υπολογιστής αποτελεί πια σημαντικό κομμάτι στη ζωή όλων. Το προηγούμενο σε συνδυασμό με τις ολοένα και μεγαλύτερες απαιτήσεις στην παγκόσμια αγορά, αναγκάζει τις επιχειρήσεις να αναζητήσουν νέους τρόπους προκειμένου να είναι ανταγωνιστικές. Στο πλαίσιο αυτό έχουν δημιουργηθεί νέες ευκαιρίες εργασίας για τον κάθε εργαζόμενο. Πλέον δεν υπάρχουν χρονικά και τοπικά όρια και η διεκπεραίωση της εργασίας μπορεί να γίνει οπουδήποτε δηλαδή εκτός του χώρου του γραφείου, σε άλλο τομέα, στο σπίτι, ακόμα και σε άλλη χώρα. Η έννοια της τηλεργασίας απασχολεί τον επιχειρηματικό κόσμο ιδιαίτερα την τελευταία δεκαετία Οι σκληρότερες συνθήκες ανταγωνισμού αναγκάζουν τις επιχειρήσεις να αναδιοργανώσουν τις επιχειρηματικές διαδικασίες και να ξεφύγουν από τις παραδοσιακές         οργανωτικές    δομές. Η πανδημία του κορωνοϊού κατέλαβε την ανθρωπότητα εξαπίνης και έφερε αναγκαστικές και ραγδαίες εξελίξεις στη ζωή όλων παγκοσμίως.  Η επιβολή της καραντίνας και της απαγόρευσης της κυκλοφορίας κατέστησαν επιτακτική την ανάγκη να βρεθούν οι τρόποι και τα μέσα, έτσι ώστε να μην καταρρεύσει η οικονομία. Η τηλεργασία, σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία αποτέλεσε λύση σε μεγάλο βαθμό όπου και όπως ήταν εφικτό.

Η  τηλεργασία έχει ενσωματωθεί στις ζωές όλων μας. Η τηλεργασία μπορεί να λειτουργήσει θετικά, μόνο όταν υπάρχουν οι κατάλληλες προϋποθέσεις από την πλευρά του εργαζόμενου, όπως γνώση, ικανότητα, κατάλληλο κλίμα, επιλογή δραστηριοτήτων και γενικά αποφυγή των αρνητικών επιπτώσεων. Επίσης  θα πρέπει να τονισθεί ότι η πολιτεία θα πρέπει με το κατάλληλο θεσμικό πλαίσιο  να διασφαλίζει και να προστατεύει τους εργαζόμενους με αυτή τη μορφή εργασίας. Δεν είναι δυνατόν όλες οι εργασίες να γίνουν από απόσταση και μέσω της τηλεργασίας. Δεν είναι δηλαδή ο ιδανικός τρόπος εργασίας για όλα τα επαγγέλματα, όπως για παράδειγμα αναφέρουμε εκείνα που θεωρούν απαραίτητη προϋπόθεση την προσωπική επαφή ή τη χειρωνακτική εργασία.

Φαίνεται ότι η τηλεκπαίδευση έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας τους τελευταίους μήνες, ενώ πολλοί ισχυρίζονται ότι σε λίγο καιρό θα αντικαταστήσει ολοκληρωτικά την δια ζώσης εκπαίδευση. Η τηλεκπαίδευση αναμφισβήτητα μέσω των νέων τεχνολογιών έχει προσφέρει αρκετά στο χώρο της εκπαίδευσης για μία ομαλή και ψηφιακή μετάδοση της γνώσης. Υπάρχουν όμως και ορισμένα μειονεκτήματα:

• Για να διεξαχθεί το μάθημα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, απαιτείται τόσο οι καθηγητές , όσο και οι μαθητές  να έχουν πρόσβαση σε δίκτυο υψηλού εύρους ζώνης σε περίπτωση που προκύψουν προβλήματα.
• Με την τηλεκπαίδευση μειώνεται αισθητά η προσωπική επαφή μεταξύ του μαθητή και του καθηγητή. Η οθόνη, σαφώς, είναι πολύ δύσκολο να αντικαταστήσει την φυσική παρουσία των ατόμων στην αίθουσα. Η επαφή αυτή συχνά δημιουργεί αμήχανες σχέσεις και τις μετατρέπει σε πιο τυπικές.

• Η ελευθερία που παρέχεται στον μαθητή να οργανώσει το πρόγραμμα μελέτης του, χωρίς τον έλεγχο και την καθοδήγηση του καθηγητή, οδηγεί συχνά σε αδυναμία αποτελεσματικής οργάνωσης. Το πλήθος των υποχρεώσεων που έχει να διαχειριστεί καθημερινά ένας μαθητής σε συνδυασμό με κάποια πιθανή τάση αναβλητικότητας, δυσχεραίνουν την εδραίωση ενός προγράμματος συστηματικής μελέτης.

• Η απουσία επαφής με τους συμμαθητές μας, όπως κι η απουσία άμεσης αλληλεπίδρασης με τους καθηγητές, στερούν από τη μάθηση εξ αποστάσεως σημαντικά στοιχεία της κοινωνικής διάστασης που ενυπάρχουν συνήθως στην παραδοσιακή εμπειρία της διδασκαλίας. Απουσιάζουν οι φιλικές διαπροσωπικές σχέσεις, καθώς κι η αίσθηση ανταγωνισμού μεταξύ των μαθητών , αλλά και η αναγκαία παρώθηση που αντλείται από την επαφή με τον καθηγητή.

• Στο πλαίσιο του παραδοσιακού τρόπου δια ζώσης μάθησης ο μαθητής  κοινωνικοποιείται, σφυρηλατεί σχέσεις ζωής, που θα του φανούν πιθανώς ιδιαιτέρως ωφέλιμες στο μέλλον, βιώνει από κοντά τις αναζητήσεις και τους κοινωνικούς προβληματισμούς των συνομήλικών  του και αποκτά έτσι μια πληρέστερη εμπειρία που του προσφέρει οφέλη σε πολλούς τομείς, πέρα από το στενό αντικείμενο των σπουδών του. Όλα αυτά τα στοιχεία απουσιάζουν από την τηλεκπαίδευση ή τις σπουδές εξ αποστάσεως, καθιστώντας τα λιγότερο ωφέλιμα σε κοινωνικό επίπεδο.

Εν ολίγοις το πέρασμα στην εκπαίδευση από απόσταση αποδομεί τη συλλογικότητα σχολείο – τάξη.  Η συμμετοχή τώρα στο “μάθημα” γίνεται περισσότερο ατομική υπόθεση . Η αίθουσα – το γραφείο μας, το σπίτι μας – και η οργάνωσή της είναι υποχρέωση ατομική του εκπαιδευτικού και των γονέων. Έχοντας λοιπόν υπόψη όλα τα παραπάνω φτάνουμε στο συμπέρασμα να υπερτονήσουμε ότι η εξ αποσπάσεως εκπαίδευση  δεν θα μπορούσε  ποτέ να αντικαταστήσει  για κανέναν λόγο την δια ζώσης  διαπαιδαγώγηση και μάθηση.