Ηριδανός

>

Το βράδυ της Αποκριάς ,όταν παντού επικρατούν το κέφι κι η χαρά και όλα φαντάζουν όμορφα κι ελπιδοφόρα, ήρθε το μήνυμα που φοβόμουν: «πέθανε ,μάνα».
Ο Γιώργος έφυγε.
Ο Γιώργος, ο παλιός μαθητής μας , είναι τώρα παρέα με τους αγγέλους στον ουρανό.
Ο πόνος μεγάλος και βουβός, γιατί δε χάθηκε μόνο ένα παιδί αλλά ένα από τα δικά μας παιδιά ,της σχολικής μας οικογένειας αυτή τη φορά. Και ο Γιώργος ήταν ένα αγαπημένο μέλος αυτής της οικογένειας.
Πάντα χαρούμενος – το χαμόγελο δεν έλειπε από τα χείλη του – με καθάριο πρόσωπο , με ευγένεια και ήθος.
Οι λέξεις ανήμπορες να εκφράσουν τον πόνο όλων μας και δύσκολη η απάντηση στο θυμωμένο «γιατί;» Γιατί ο Γιώργος, γιατί δεν είχε την ευκαιρία να ζήσει , να πραγματοποιήσει τα όνειρά του; Δεν έχω απάντηση.
Εύχομαι μόνο ο Γιώργος , εκεί όπου βρίσκεται , να βρει γαλήνη και μεις δε θα τον ξεχάσουμε ποτέ.
Καλό σου ταξίδι , Γιώργο.

Μετά από την προσέγγιση του ποιήματος της Μαρίας Πολυδούρη “Γιατί μ’αγάπησες” και από τις τοποθετήσεις των μαθητών για τη ζωή, το έργο και τον έρωτά της για τον Καρυωτάκη, θεωρώ καλό να διαβάσουμε ένα παραμύθι:

Aπόσπασμα από το κλασικό βιβλίο του Χαλίλ Γκιμπράν «Ο Προφήτης»
Όταν σας καλέσει η αγάπη, να αποδεχθείτε το κάλεσμά της, ακόμα κι αν ο δρόμος είναι σκληρός και δύσκολος. Και όταν ανοίξουν τα φτερά της, να παραδοθείτε, παρόλο που το σπαθί που βρίσκεται κρυμμένο μέσα τους θα προκαλέσει τελικά πληγές. Και όταν η αγάπη λέει κάτι, να την πιστεύετε, ακόμα κι αν η φωνή της καταστρέφει τα όνειρά σας όπως καταστρέφει ο βοριάς τους κήπους. Γιατί η αγάπη δοξάζει και σταυρώνει. Κάνει τα κλαδιά να μεγαλώνουν και τα κλαδεύει. Δουλεύει τους ανθρώπους ώσπου να γίνουν εύκαμπτοι και εύπλαστοι. Τους ψήνει σε θεία φλόγα για να μπορέσουν να μετατραπούν σε καθαγιασμένο άρτο, ο οποίος θα καταναλωθεί στο συμπόσιο του Θεού. Ωστόσο, αν φοβάστε και θέλετε από την αγάπη μόνο γαλήνη και ευχαρίστηση είναι καλύτερο να απομακρυνθείτε από την πόρτα της και να ψάξετε να βρείτε ένα άλλον κόσμο, στον οποίο να μπορείτε να γελάτε, αλλά χωρίς να είστε πολύ χαρούμενοι, και να κλαίτε, χωρίς να χύνετε όλα σας τα δάκρυα. Η αγάπη δεν δίνει τίποτα και δεν ζητάει τίποτα, εκτός από εσάς τους ίδιους.Η αγάπη δεν κατέχει και δεν κατέχεται, γιατί είναι από μόνη της αρκετή. Και μην προσπαθήσετε να κατευθύνετε την πορεία της γιατί, αν η αγάπη σας κρίνει άξιους, θα σας κατευθύνει εκείνη εκεί που πρέπει να φτάσετε.

Με την πένα του Πάολο Κοέλιο.