arganasta’s blog – Bocca della Verita

Ενα νέο μεταναστευτικό κύμα Ελλήνων που φεύγουν στο εξωτερικό γιγαντώνεται τα τελευταία χρόνια. Αυτή τη φορά δεν πρόκειται για ανειδίκευτους εργάτες, «γκασταρμπάιτερ», που αναζητούν τις τύχες τους στις φάμπρικες της Γερμανίας, αλλά για νέους πτυχιούχους, οι οποίοι διαθέτουν τα προσόντα και τις γνώσεις που τους επιτρέπουν να εργαστούν σε πιο αναπτυγμένες χώρες.

Τη μαζική φυγή πτυχιούχων-μεταναστών καλείται να αντιμετωπίσει, τώρα, εν μέσω ύφεσης, η χώρα. Πρόκειται για φαινόμενο που είχε ξεκινήσει πριν από την έξαρση της οικονομικής κρίσης και όλα δείχνουν ότι θα κορυφωθεί το επόμενο διάστημα. Η επιστημονική κοινότητα στην Ελλάδα κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, καθώς η «διαρροή εγκεφάλων» υπονομεύει την ανάπτυξη, που είναι αδύνατο να επιτευχθεί χωρίς τη γνώση.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα από την Ερευνητική Μονάδα Περιφερειακής Ανάπτυξης και Πολιτικής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, με επιστημονικό υπεύθυνο τον Λόη Λαμπριανίδη (οικονομικό γεωγράφο, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Μακεδονίας), προκύπτει ότι από τους έλληνες πτυχιούχους ΑΕΙ που εργάστηκαν στο εξωτερικό, τα τελευταία χρόνια, το 15,9% επέστρεψε στην Ελλάδα, ενώ το 84,1% προτίμησε να μείνει στο εξωτερικό.
«Δύσκολο πρόβλημα»
Ο υφυπουργός Παιδείας και καθηγητής πανεπιστημίου, Ι. Πανάρετος, αναφέρει ότι η κυβέρνηση είναι ενήμερη για τις διαστάσεις του φαινομένου. «Είναι από τα πολύ δύσκολα προβλήματα της χώρας και δεν αφορά μόνο την παιδεία, αλλά επηρεάζει άμεσα και την ανάπτυξη. Η Ελλάδα κάνει μια μεγάλη επένδυση με τη δωρεάν παιδεία και δεν παίρνει τίποτα πίσω. Στη χώρα υπάρχει πολλαπλή έκφραση του φαινόμενου brain drain (διαρροή εγκεφάλων). Μέχρι τώρα είχαμε φοιτητές που σπούδαζαν στο εξωτερικό και στη συνέχεια έμεναν εκεί για να εργαστούν. Επίσης, είχαμε επιστήμονες που κάποια στιγμή έφευγαν. Σήμερα πέρα από αυτά που συνεχίζουν να συμβαίνουν, φεύγουν πλέον και απόφοιτοι ελληνικών πανεπιστημίων, με το που ολοκληρώνουν τον κύκλο σπουδών τους στην Ελλάδα».
Μία σημαντική επισήμανση που κάνει ο καθηγητής, Λ. Λαμπριανίδης, είναι ότι η διαρροή δεν είναι αποτέλεσμα υπερπροσφοράς πτυχιούχων στην Ελλάδα, όπως πιστεύουν πολλοί, αλλά «της χαμηλής ζήτησης για επιστημονικό προσωπικό στην ελληνική αγορά εργασίας» ( η Ελλάδα διαθέτει το μεγαλύτερο ποσοστό -περίπου 30%- άνεργων πτυχιούχων στην Ευρωπαϊκή Ενωση).
Οι νέοι επιστήμονες που δοκιμάζουν την τύχη τους στο εξωτερικό ανήκουν συνήθως στην κατηγορία των αποφοίτων με τα περισσότερα προσόντα (γλώσσες, μεταπτυχιακά). Σύμφωνα με την έρευνα, το 73% από αυτούς έχει μεταπτυχιακό τίτλο, το 51,2% έχει διδακτορικό, ενώ το 41% έχει σπουδάσει στα 100 καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου.
Ενα σημαντικό εύρημα της έρευνας είναι ότι περίπου το 70%, πριν εργαστεί στο εξωτερικό, δεν επιχείρησε καν να αναζητήσει εργασία στην Ελλάδα. Το 81% των ελλήνων επιστημόνων ασχολείται κυρίως με τους τομείς όπως η οικονομία-διοίκηση επιχειρήσεων και τα νομικά (33%), ο προγραμματισμός ηλεκτρονικών υπολογιστών, η φυσική και η χημεία (25%), ενώ αρκετοί είναι και οι μηχανικοί (23%).
Οι χώρες που κυρίως προτιμούν είναι η Βρετανία (31,7%) και οι ΗΠΑ (28,7%), ενώ η Γερμανία έρχεται τρίτη στη σειρά προτίμησης (6,6%) με τέταρτη την Ελβετία (βλ. πίνακα).
Προτιμούν το Λονδίνο
Οι έλληνες πτυχιούχοι του εξωτερικού εργάζονται σε 532 πόλεις. Πρώτο σε ελληνικό επιστημονικό πληθυσμό είναι το Λονδίνο και ακολουθούν, κατά σειρά, η Νέα Υόρκη, οι Βρυξέλλες, η Βοστόνη, το Παρίσι, η Γενεύη, το Μόναχο, η Ουάσιγκτον, η Ζυρίχη και το Σικάγο.
Πέρα από την επιστημονική πρόοδο και την επαγγελματική εξέλιξη, η οποία είναι σαφώς μεγαλύτερη όσων εργάζονται στο εξωτερικό, από εκείνων που επιστρέφουν, αντιστοίχως ανάλογο είναι και το ύψος των αμοιβών. Το 68,4% των πτυχιούχων που εργάζονται στο εξωτερικό έχει ετήσιο εισόδημα μεγαλύτερο από 40.000 ευρώ. Στην Ελλάδα το ποσοστό των πτυχιούχων που κερδίζουν περισσότερα από 40.000 ευρώ είναι σχεδόν το μισό: 34,4%.
Γιατί υπάρχει και εντείνεται η διαρροή εγκεφάλων στην Ελλάδα; Την απάντηση επιχειρεί να δώσει ο επιστημονικά υπεύθυνος της έρευνας: «Η βασική αιτία είναι ότι η Ελλάδα δεν έχει μετακινηθεί στην αλυσίδα παραγωγής της αξίας, ώστε να παράγει πιο σύνθετα προϊόντα και υπηρεσίες (έντασης γνώσης/τεχνολογίας). Ετσι, υπάρχει περιορισμένη ζήτηση για πτυχιούχους και συνεπώς η διαρροή εγκεφάλων δεν είναι απόρροια της υπερπροσφοράς πτυχιούχων. Παρ’ όλο ότι στη χώρα μας ο αριθμός των πτυχιούχων αυξάνεται τα τελευταία χρόνια, εξακολουθεί να είναι μικρότερος αναλογικά με τον πληθυσμό, σε σχέση με άλλες αναπτυγμένες χώρες».
Ενα άλλο ελληνικό παράδοξο, σύμφωνα με την έρευνα, που μελέτησε και στοιχεία της Eurostat, είναι ότι ενώ στην Ε.Ε όσο ανεβαίνει το μορφωτικό επίπεδο, ο μέσος όρος των ποσοστών ανεργίας πέφτει, στην Ελλάδα αυτό δεν συμβαίνει.
Καλύτερες προοπτικές
Οπως προκύπτει από τις απαντήσεις που έδωσαν οι ερωτώμενοι, ο σημαντικότερος λόγος για την αναζήτηση εργασίας στο εξωτερικό είναι οι καλύτερες προοπτικές επαγγελματικής εξέλιξης, η αξιοκρατία στον εργασιακό χώρο, οι οικονομικές απολαβές, το ενδιαφέρον για την εργασία και η απόκτηση περισσότερων και εξειδικευμένων γνώσεων.
«Η περίοδος κρίσης την οποία ζούμε, ίσως αποτελεί μία ευκαιρία να ξανασκεφτούμε τις καίριες συντεταγμένες της αναπτυξιακής μας πορείας και κυρίως ποιο ρόλο θα θέλαμε στον διεθνή καταμερισμό εργασίας, ώστε να δημιουργήσουμε συγκριτικά πλεονεκτήματα» αναφέρει ο καθηγητής Λόης Λαμπριανίδης. «Θα πρέπει να υπάρξει στροφή της οικονομίας στην παραγωγή πιο σύνθετων προϊόντων και υπηρεσιών, που θα βάλει τη χώρα σε καλύτερη θέση στο διεθνή ανταγωνισμό και θα αξιοποιήσει παραγωγικά το ανθρώπινο δυναμικό της. Μόνο μια τέτοια στροφή θα συντελέσει στην εξομάλυνση προσφοράς και ζήτησης στην αγορά εργασίας των πτυχιούχων στην Ελλάδα και θα μειώσει τη διαρροή εγκεφάλων».
Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ
Η έρευνα πραγματοποιήθηκε από την Ερευνητική Μονάδα Περιφερειακής Ανάπτυξης και Πολιτικής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας (http:// www.uom.gr/rdpru) με επιστημονικό υπεύθυνο τον Λόη Λαμπριανίδη, οικονομικό γεωγράφο, καθηγητή του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, και βασικό συνεργάτη τον υποψήφιο διδάκτορα Νίκο Βογιατζή. Το δείγμα της έρευνας αποτελείται από 2.734 Ελληνες, πτυχιούχους ανώτερων και ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, οι οποίοι έχουν εργαστεί στο εξωτερικό.
siouti@enet.gr

Ετικέτες: νέοι επιστήμονες & μετανάστευση

Στον κόσµο θα έρθει σε τρεις µήνες. Το όνοµά της θα είναι Ρέιτσελ Μαρία. Και για να την αποκτήσουν οι γονείς της, ένα ζευγάρι οµοφυλόφιλων που ζει στις ΗΠΑ, χρειάστηκαν µια βιολογική µητέρα, µια παρένθετη κι ένα συµβόλαιο είκοσι σελίδων µε τις υπογραφές όλων των εµπλεκοµένων.  

¬ Με[-1534δύο µπαµπάδες. Εικόνα που θα βλέπουµε όλο και συχνότερα στο µέλλον

Το πιστοποιητικό γέννησης θα έχει δύο ονόµατα, δύο επίθετα, δύο πατεράδες, αλλά καµία µητέρα. Η Ρέιτσελ Μαρία Σέκι Μέρσελ θα είναι κόρη του 40χρονου ιταλού Σάντρο Σέκι και του 41χρονου αµερικανού Ερικ Μέρσελ. Οι δυο τους γνωρίστηκαν πριν από 5 χρόνια σε ένα γυµναστήριο της Νέας Υόρκης και στις 19 Μαρτίου αυτής της χρονιάς παντρεύτηκαν στη Μασαχουσέτη.
Την επιθυµία τους να αποκτήσουν παιδί προσφέρθηκε να ικανοποιήσει µια παιδική φίλη του Ερικ. Η Ρέιτσελ Σεγκάλ, εβραϊκής καταγωγής και µητέρα τριών παιδιών, δέχθηκε να κυοφορήσει το έµβρυο υπό την προϋπόθεση όµως να µην είναι η ίδια η βιολογική του µητέρα. Με υπόδειξη του γυναικολόγου της Ρέιτσελ, µια εξειδικευµένη δικηγόρος συνέταξε ένα συµβόλαιο 20 σελίδων µε τα δικαιώµατα και τις υποχρεώσεις όλων των εµπλεκοµένων, δηλαδή των δύο µελλοντικών γονέων, της παρένθετης µητέρας, του συζύγου της και της υποψήφιας δότριας ωαρίων.

Η βιολογική µητέρα

Ο Σάντρο και ο Ερικ πέρασαν από ψυχολογικά τεστ, ενώ οι ίδιοι εξέταζαν φακέλους µε τις υποψήφιες δότριες στους οποίους υπήρχαν φωτογραφίες της παιδικής ηλικίας και της ενήλικης ζωής, καθώς και έγγραφα σχετικά µε την υγεία τους. «Σύµφωνα µε τα αµερικανικά κριτήρια, ένας σηµαντικός παράγοντας είναι το επίπεδο µόρφωσης. Τα ωάρια µιας φοιτήτριας του Χάρβαρντ ή του Γέιλ κοστίζουν το τριπλάσιο» δηλώνει στην εφηµερίδα «La Repubblica» ο Σάντρο Σέκι.
Τελικά, επέλεξαν µια όµορφη ιταλοαµερικανίδα. Τρία ωάριά της γονιµοποιήθηκαν από τον Σάντρο και δύο από τον Ερικ. Δύο από τα πέντε ωάρια θα φυλαχθούν σε περίπτωση που το ζεύγος επιθυµήσει άλλο ένα παιδί στο µέλλον. Πώς θα εξηγήσουν στην κόρη τους ότι έχει δυο πατεράδες και καµία µητέρα;
«Με τον πιο απλό τρόπο: υπάρχουν πολλά είδη οικογενειών».

 NO COMMENT…….

Ετικέτες: πολλά είδη οικογενειών

Σε πολλές ελληνικές οικογένειες πραγματικό «κουμάντο» κάνει η… πεθερά και αυτό είναι, λίγο ή πολύ, γνωστό! Αυτό που δεν ξέραμε είναι ότι σε μεγάλο ποσοστό οι πεθερές είναι ένας λόγος που πολλές Ελληνίδες -καθώς επίσης και αρκετά ζευγάρια ηλικίας 20 έως 40 ετών- οδηγούνται στο… ντιβάνι του ψυχολόγου προκειμένου να σώσουν τη σχέση τους!Προσκολλημένο στη… μαμά του περισσότερο απ’ όσο νομίζουμε είναι μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων. Αυτό είναι το συμπέρασμα της έρευνας που πραγματοποίησε η κλινική ψυχολόγος Χαρά Νομικού, σύμφωνα με την οποία το 76% των γυναικών και το 24% των ζευγαριών που επισκέπτονται ψυχολόγο ζητούν συμβουλές για να… γλιτώσουν από την πεθερά που τους έχει κάνει τον βίο αβίωτο! Ιδιαίτερα εντυπωσιακό είναι και το γεγονός ότι από τις γυναίκες αυτές το 63% ήταν άγαμες και το 37% έγγαμες, ενώ το 82% των ζευγαριών ήταν παντρεμένα!«Η εξάρτηση του γιου από τη μητέρα και αντίστροφα δεν επιτρέπει στον γιο αφενός να ενηλικιωθεί και αφετέρου να πάρει θέση αργότερα ως οικογενειάρχης», επισημαίνει η κλινική ψυχολόγος Χαρά Νομικού. Αυτό προκύπτει και από την έρευνα σύμφωνα με την οποία οι άντρες, οι οποίοι επισκέπτονται ψυχολόγο συνήθως μετά από προτροπή της γυναίκας τους, κατά 24% βασίζονται στη γνώμη της μητέρας τους και κατά 22% δεν παίρνουν μέρος στη διαμάχη ανάμεσα στη μάνα και τη σύντροφό τους! Επίσης, το 13% δίνει στη μητέρα του αναφορά για κάθε δραστηριότητά του, ενώ το 11% θεωρεί υποχρέωσή του να παραστεί με την πατρογονική του οικογένεια σε κοινωνικές υποχρεώσεις όπως γάμους και βαφτίσεις, ενώ το 10% δυσκολεύεται να της πει όχι!

«Ο γιος συνήθως δεν παίρνει θέση στην κόντρα της συζύγου του με τη μητέρα του, ενώ κανονικά αυτός θα έπρεπε να βάζει τα πράγματα στη θέση τους», λέει στην «Espresso» η 26χρονη Αθηνά, συμπληρώνοντας πωως στην περίπτωση που υπάρχει και συμβίωση τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα: «Η γιαγιά μου μένει στο σπίτι μας λόγω ασθένειας. Εκτός από κάποιες μικροπαρεξηγήσεις, σοβαρά προβλήματα δεν υπάρχουν. Ομως, και μόνο το γεγονός ότι ζει με τους γονείς μου κάνει δύσκολη τη συνύπαρξη. Οι λόγοι διαφωνίας μπορεί να έχουν σχέση με το φαγητό. Συνήθως όμως έχει λόγο για τα πάντα», λέει με χιουμοριστική διάθεση!

«Πρέπει εσύ ο ίδιος να βάζεις όρια ώστε να μη δέχεσαι παρεμβάσεις είτε στη σχέση σου με τη σύζυγό σου είτε στην ανατροφή του παιδιού σου και τα οικονομικά του σπιτιού», λέει από την πλευρά του ο Αντρέας Πρέζας, ο οποίος είναι παντρεμένος εδώ και δέκα χρόνια. Την ίδια άποψη έχει και ο Αντώνης Φετάνης, ο οποίος δηλώνει πως έχει πολύ καλή σχέση με την πεθερά του: «Τα προβλήματα ξεκινούν από εμάς τους ίδιους. Εχουμε κάνει τον απλό τρόπο επικοινωνίας, δύσκολο», τονίζει. Ολοι πάντως, άντρες και γυναίκες, συμφωνούν ότι τα ζευγάρια θα έπρεπε να σκέφτονται ως τελευταία λύση τον ψυχολόγο: «Πιστεύω ότι δεν πρέπει να φτάνουν μέχρι εκεί. Μπορούν να τα βρουν και μόνοι τους, αρκεί να μην αφήνουν τα προβλήματα να σωρεύονται», λέει η 27χρονη Κωνσταντίνα.

Τα κύρια παράπονα των γυναικών έχουν να κάνουν με την παρεμβατικότητα της πεθεράς στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών (24%), τη συχνή τηλεφωνική επικοινωνία με τον γιο, η οποία πολλές φορές ξεπερνά τις δύο κλήσεις την ημέρα, και τις επικρίσεις της πεθεράς προς τη νύφη αναφορικά με την καθαριότητα του σπιτιού ή το μαγείρεμα (16%)! Ολα αυτά οδηγούν κατά κύριο λόγο σε συχνούς καβγάδες ανάμεσα στο ζευγάρι (61%), σε συναισθηματική αποξένωση (26%) και σε προβλήματα επικοινωνίας που πολλές φορές καταλήγουν ακόμη και στο διαζύγιο.

«Τόσο οι μητέρες των αντρών όσο και οι σύντροφοί τους πρέπει να δουν ότι μπαίνουν σε ένα κυριαρχικό ανταγωνισμό που δεν έχει λόγο ύπαρξης. Επίσης, πρέπει ο σύντροφος να ωριμάσει και να δει ότι πρέπει μόνος του να κρατήσει το τιμόνι της ζωής του, αντί να άγεται και να φέρεται ανάμεσα σε δύο γυναίκες», συμβουλεύει η κυρία Νομικού.

Ετικέτες: Πεθερές & Ελληνίδες & Ψυχολόγοι

Τα λόγια που θα διαβάσετε πιό κάτω, τα απηύθυνε ένας φωτισμένος δάσκαλος στους μαθητές του, στο 2ο ΕΠΑΛ Αχαρνών για την επέτειο της 25ης Μαρτίου.

Σκέφτηκα να σου μιλήσω για τον Καραϊσκάκη,
Αλλά το μυαλό σου θα πάει στο γήπεδο.

Σκέφτηκα να σου μιλήσω για το 21,
Αλλά ο νους σου θα πάει στην Ορίτζιναλ.

Συλλογίστηκα πολύ, για να καταλήξω αν αξίζει
Να σε ταλαιπωρήσω για κάτι τόσο μακρινό, τόσο ξένο.

Δύο αιώνες πίσω κάποια γεγονότα
Τι να λένε σε σένα, Σε εσένα που βιάζεσαι να φύγεις,
Να πας για τσιγάρο, για καφέ ή για κάτι άλλο.

Θα σου μιλήσω λοιπόν προσωπικά.
Εγώ ο δάσκαλος που δούλεψα ένα χρόνο σε αυτό το σχολείο
Και σε δεκαπέντε μέρες φεύγω για αλλού
Σε εσένα που είσαι εδώ ένα, δύο, τρία
‘Η και περισσότερα χρόνια,

Θα σου μιλήσω σταράτα
Για να σου εκφράσω δυο σκέψεις μου.
Οι μαθητές που συνάντησα μέσα στις τάξεις,
Οι μαθητές που δίδαξα φέτος
Στην συντριπτική τους πλειονότητα με σεβάστηκαν,
Αν και δεν ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις του μαθήματος.

Πολλοί όμως από τους υπόλοιπους μαθητές
Δε με σεβάστηκαν, με προσέβαλαν κατ’ επανάληψη.
Με έργα, με λόγια, με ύβρεις,
Δείχνοντας ένα χαρακτήρα και ένα ήθος
Που με σόκαρε, που με έβαλε σε μελαγχολικές σκέψεις.

Αυτό το φαινόμενο αποδεικνύει
Πως κάτι σάπιο υπάρχει σε αυτό το σχολείο,
Πως εκτός του γνωστικού ελλείμματος
Το συγκεκριμένο σχολείο χωλαίνει δραματικά
Και στο ηθικοπλαστικό του έργο,
Στη διαμόρφωση δηλαδή των μαθητικών ψυχών και πνευμάτων.

Και η ευθύνη για αυτήν την αποτυχία
Είναι ευθύνη αποκλειστικά δική μας,
Των δασκάλων σας και των γονιών σας.

Δεν έχουμε κατορθώσει να σας δείξουμε
Πως χωρίς αρχές η ζωή σας αύριο θα είναι μια κόλαση,
Πως χωρίς όνειρα και στόχους θα χρειαστείτε υποκατάστατα.

Θα καταφύγετε πιθανόν σε επιλογές που θα σας ξεφτιλίσουν,
Θα σας κάνουν να σιχαίνεστε τον εαυτό σας,
Θα σας γεμίσουν τη ζωή πλήξη και κούραση,
Θα σας γεράσουν πρόωρα.

Αν όμως θέλετε μια συμβουλή από ένα δάσκαλο,
Σκεφτείτε το παράδειγμα του Μακρυγιάννη,
Που έφτασε αγράμματος μέχρι τα πενήντα σχεδόν,
Για να καταλάβει τότε πως η μόρφωση, η καλλιέργεια
Ηταν το όπλο που έλειπε από την προσωπική του θήκη..
Και κάθισε με πολλή δυσκολία και χωρίς δάσκαλο
Και έμαθε πέντε κολλυβογράμματα,
Για να μας πει την ιστορία του βίου του,
Το παραμύθι της επανάστασης των υπόδουλων Ρωμιών.

Αυτό το παράδειγμα είναι για σένα το πιο κατάλληλο,
Και μπορείς τριάντα χρόνια νωρίτερα από το στρατηγό Μακρυγιάννη
Να ακολουθήσεις το δρόμο που εκείνος έδειξε,
το μονοπάτι της καλλιέργειας,
το δρόμο της παιδείας,
τη λεωφόρο της προσωπικής σου προκοπής.
 
Δεν είστε σε τίποτε λιγότερο ικανοί από τον μπάσταρδο
γιο της καλογριάς, τον Αρβανίτη Γιώργη Καραϊσκάκη.
Ηταν κι αυτός αθυρόστομος σαν κι εσάς,
Αλλά είχε αυτό που από τα αλβανικά μάθαμε σαν μπέσα,
Ηταν πάνω απ’ όλα μπεσαλής.
Αυτό θα ‘θελα να έχετε κι εσείς.
Υπευθυνότητα, μπέσα, τσίπα.
Να αναλαμβάνετε τις ευθύνες σας,
Να απεχθάνεστε την υποκρισία, να σιχαίνεστε το συμφέρον,
Να μισείτε το ψέμα και την ευθυνοφοβία.

Η αγάπη για τον τόπο του, η λατρεία για την πατρίδα του
Ηταν αυτό που χαρακτήριζε τη ζωή του Νικήτα Σταματελόπουλου,
του Νικηταρά.
Αγωνίστηκε στη διάρκεια της επανάστασης,
Συνέβαλε στην απελευθέρωση της πατρίδας του
Κι έπειτα φυλακίστηκε,
Για να χαθεί σ’ ένα στενοσόκακο του Πειραιά,
Σχεδόν τυφλωμένος, πάμπτωχος και εγκαταλειμμένος από όλους,
Δεν ζήτησε τίποτε από την ελεύθερη Ελλάδα
Κι όταν οι γύρω του τον παρακινούσαν να απαιτήσει
Από την κυβέρνηση μια πλούσια σύνταξη,
Απαντούσε πως η πατρίδα τον αμείβει πολύ καλά,
Λέγοντας ψέματα, για να μην προσβάλει την πατρίδα του.
Είναι δύσκολο, το κατανοώ, το παράδειγμα του Νικηταρά.
Αλλά νομίζω πως κι εσείς είστε ικανοί για τα δύσκολα,
Μπορείτε να ακολουθήσετε το δρόμο της αξιοπρέπειας,
Να προσπαθήσετε τίμια και με αγωνιστικότητα
Για εσάς και για το μέλλον της οικογένειας που αύριο θα κάνετε.

Ξέρω, καταλαβαίνω, αντιλαμβάνομαι
Πως σας προτείνω μια διαδρομή ζωής δύσκολη και απαιτητική,
Οταν δίπλα σας κυριαρχεί ο εύκολος δρόμος
των γονιών, των δασκάλων, των πολιτικών,
της εποχής στην οποία μεγαλώνετε.

Ομως κάθε εποχή ελπίζει στους νέους της,
Περιμένει από αυτούς να σηκώσουν ψηλά
Και με επιτυχία τη σημαία του αγώνα
και να οδηγήσουν την πατρίδα τους, τον τόπο τους
σε καλύτερες μέρες, σε πιο φωτεινές σελίδες.

Κι όταν βλέπω την εποχή μας
Να μαραζώνει χωμένη στην αλλοτρίωση,
Να ξεψυχά από την τηλεοπτική ανία,
Να μουχλιάζει από το κυνήγι της ευκολίας,
Μόνο σε εσάς ελπίζω,
Στην ειλικρινή σας διάθεση
να αγωνιστείτε,
να αντισταθείτε,
να πολεμήσετε,
να νικήσετε.
Μη μας απογοητεύσετε.

Ετικέτες: φωτισμένος δάσκαλος

Οι περισσότεροι από τους σημερινούς εθισμένους στα ηρεμιστικά χάπια είναι οι ηλικιωμένοι άνω των 60 χρόνων

ΛΟΝΔΙΝΟ Μια ολόκληρη γενιά ηλικιωμένων ανθρώπων στη Δύση κινδυνεύει από τη μακροχρόνια χρήση ηρεμιστικών, τα οποία τους έχουν μετατρέψει σε «ζωντανούςνεκρούς», προειδοποιούν ειδικοί και συγγενείς των εθισμένων. Υπολογίζεται ότι μόνο στη Βρετανία περίπου ενάμισι εκατομμύριο ασθενείς είναι εθισμένοι στις βενζοδιαζεπίνες, κατηγορία φαρμάκων που χορηγείται από τους γιατρούς σε περιπτώσεις έντονου στρες. Πολλοί από αυτούς είναι ηλικιωμένοι άνω των 60 χρόνων, οι οποίοι λαμβάνουν αυτά τα φάρμακα εδώ και πολλές δεκαετίες. Μερικοί εμφανίζουν ανησυχητικές παρενέργειες από τη χρήση των συγκεκριμένων χαπιών, όπως παράνοια, λήθαργο, κόπωση, ζάλη και προβλήματα στη μνήμη και στην ισορροπία τους.

Στις περισσότερες περιπτώσεις δεν συνειδητοποιούν ότι τα προβλήματά τους προκαλούνται από τα φάρμακα, ενώ όσοι προσπαθούν να απεξαρτηθούν εμφανίζουν έντονο στερητικό σύνδρομο. Σε αντίθεση με τις περιπτώσεις εθισμού σε παράνομα ναρκωτικά, όπως η ηρωίνη και η κοκαΐνη, δεν υπάρχει κανείς ειδικός για την υποστήριξη των ατόμων που προσπαθούν να διακόψουν τη χρήση των ηρεμιστικών χαπιών. Το βρετανικό υπουργείο Υγείας δεν χρηματοδοτεί κέντρα απεξάρτησης για τον ακούσιο εθισμό σε ηρεμιστικά χάπια. «Θέλουμε η κυβέρνηση να αναγνωρίσει το πρόβλημα και να βοηθήσει αυτούς τους ανθρώπους με κατάλληλες κλινικές» τονίζει ο βρετανός βουλευτής Τζιμ Ντόμπιν.

Οι βενζοδιαζεπίνες είναι μια κατηγορία φαρμάκων που περιλαμβάνει τη διαζεπάμη, την αλπραζολάμη, την οξαζεπάμη, τη λοραζεπάμη και τη χλωροδιαζεποξίδη. Αυτές οι ουσίες έχουν ισχυρή ηρεμιστική δράση και προκαλούν υπνηλία που επιβραδύνει την πνευματική λειτουργία του ατόμου. Τα ηρεμιστικά είναι σχεδιασμένα για τη βραχυπρόθεσμη ανακούφιση του έντονου άγχους και δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τις οργανικές η ψυχολογικές αιτίες που το προκαλούν.

«Δεν θυμάμαι εδώ και 40 χρόνια»
Τέσσερις φορές την ημέρα ο Κιθ Αντριου καταπίνει τα ηρεμιστικά που του έχει δώσει ο προσωπικός γιατρός του. Εχει γίνει κάτι σαν τελετουργικό για τον 74χρονο άνδρα, ο οποίος λαμβάνει τα συγκεκριμένα φάρμακα εδώ και 45 χρόνια. «Η σύζυγός μου Τζόαν λέει ότι αυτά τα χάπια με έχουν μετατρέψει σε ζόμπι, αλλά εγώ δεν μπορώ να ξέρω γιατί στην πραγματικότητα δεν θυμάμαι τίποτα καθαρά εδώ και 40 χρόνια» λέει ο ηλικιωμένος Βρετανός. Ο γιατρός του συνέστησε να ξεκινήσει τα χάπια για πρώτη φορά το 1965.

Ετικέτες: ηρεμιστικά χάπια & εθισμός

” Είναι το άτομο εκείνο που σας στηρίζει στις δυσκολίες στον εργασιακό χώρο, που σας βοηθά να χαλαρώσετε σ’ ένα διάλειμμα για τσιγάρο ή φαγητό, με το οποίο κάνετε αστεία και… κουτσομπολεύετε τους υπόλοιπους συναδέλφους

Παγκόσμια τάση στο εργασικαό περιβάλλον είναι πλέον οι «σύντροφοι του γραφείου». Ποιοι είναι αυτοί; Είναι συνάδελφοι που ανήκουν στο αντίθετο φύλο και μοιράζονται τα προβλήματά τους στον χώρο εργασίας, ωστόσο η σχέση τους δεν είναι σε καμία περίπτωση ερωτική.

Πώς όμως καταλαβαίνει κανείς ότι έχει έναν τέτοιο «σύντροφο γραφείου»; Είναι το άτομο εκείνο που σας στηρίζει στις δυσκολίες στον εργασιακό χώρο, που σας βοηθά να χαλαρώσετε σ’ ένα διάλειμμα για τσιγάρο ή φαγητό, με το οποίο κάνετε αστεία και… κουτσομπολεύετε τους υπόλοιπους συναδέλφους και που γενικά κάνει πιο υποφερτή τη ζωή σας στο γραφείο. Μαζί του μπορεί να σχολιάζετε και το παραμικρό πράγμα που συνέβη στη δουλειά, ανταλλάσσοντας συνήθως ηλεκτρονικά μηνύματα, γνωρίζετε πολύ καλά τις αδυναμίες και τα γούστα του, ενώ μπορεί να διακόψετε μια συνομιλία με τον ερωτικό σας σύντροφο, εάν σας πάρει τηλέφωνο ο «σύντροφος του γραφείου».

Παρόλο που η σχέση ανάμεσα σε δύο «συντρόφους του γραφείου» δεν είναι σε καμία περίπτωση ερωτική, η ψυχολόγος Ντι Μαγκρίλ υποστηρίζει ότι μια τέτοια σχέση μπορεί να «ταρακουνήσει» έναν γάμο. «Αν και υπάρχουν πιέσεις στον χώρο εργασίας, είναι διαφορετικές από εκείνες του σπιτιού. Εξάλλου, στη δουλειά, μπορούν οι σύντροφοι γραφείου να πάνε για φαγητό, να πιούνε ένα ποτήρι κρασί και να νιώσουν καλύτερα, πράγμα που δεν μπορεί να συμβεί το ίδιο εύκολα με τους συντρόφους ζωής».

Αλλοι, ωστόσο, υποστηρίζουν ότι αυτή η σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα σε δύο συναδέλφους κάνει καλό στην ψυχική υγεία τους και, κατά συνέπεια, μπορούν να γίνουν και πιο αποδοτικοί.

Ετικέτες: οι «σύντροφοι του γραφείου»

Τι να ζητήσει κανείς από τους μαθητές όταν ούτε καν τα κτίρια στα οποία παρακολουθούν μάθημα είναι

κατάλληλα

Η δημοσιοποίηση του περιστατικού της φωτιάς στο σχολείο της Κάτω Παλαιοκαρυάς προκάλεσε συγκίνηση και παράλληλα σοκ. Το πρώτο που αποφεύγει κανείς να σκεφτεί είναι τι θα γινόταν εάν ο δάσκαλος δεν είχε την ετοιμότητα να απομακρύνει τα 6 παιδιά. Εν πάση περιπτώσει, το κακό αποφεύχθηκε. Η φωτιά προκλήθηκε από την ξυλόσομπα του σχολείου και από τις σωλήνες γρήγορα επεκτάθηκε στο ξύλινο προκάτ κτίριο. Και όμως, το σχολείο της Παλαιοκαρυάς είναι προκατασκευασμένο. Όπως και άλλα σχολεία σε άλλες περιοχές του νομού. Πάλι καλά βέβαια, που υπάρχουν γιατί σε αρκετές ορεινές περιοχές τα σχολεία έχουν κλείσει.
Αναρωτιέται, βέβαια κανείς τι είδους ευκαιρίες έχουν μαθητές όπως αυτοί σε ένα μικρό, προκάτ ξύλινο σχολείο ενός απομακρυσμένου ορεινού ή ημιορεινού χωριού; Αναρωτιέται πόσο ίσες είναι οι ευκαιρίες που έχουν αυτοί οι μαθητές με τους μαθητές σχολείων μίας μεγάλης πόλης;
Η απάντηση είναι προφανής. Ίσες ευκαιρίες σήμερα στην εκπαίδευση δεν υπάρχουν. Η δομή της εκπαίδευσης είναι αναμφίβολα ταξική. Και μαζί και ανταγωνιστική. Η ελληνική εκπαίδευση με τον τρόπο που ασκείται δεν επιδιώκει να δημιουργεί συλλογικότητες αλλά μονάδες. Δεν επιδιώκει να δημιουργεί ανθρώπους με κριτικό πνεύμα, με χαρά, που να κατακτούν τη γνώση μέσα από το παιχνίδι (οι αποδέκτες της εκπαίδευσης είναι μικρά παιδιά και δυστυχώς αυτό σπανίως το θυμόμαστε). Δεν επιδιώκει η εκπαίδευση να δημιουργεί συλλογικότητες εντός και εκτός σχολικής αίθουσας. Επιδιώκει να δημιουργεί μονάδες κατά προτίμηση ανταγωνιστικές μεταξύ τους. Άλλωστε, το δυστύχημα είναι ότι η εκπαίδευση λειτουργεί κατ’ εικόνα και ομοίωση της κοινωνίας, που λειτουργεί κατ’ εικόνα και ομοίωση του οικονομικο-πολιτικού συστήματος.
Το σχολείο της Παλαιοκαρυάς και η κατάληξη του κτιρίου φανερώνει περίτρανα τον χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Φανερώνει περίτρανα την απουσία ίσων ευκαιριών για όλους τους μαθητές. Το γεγονός ότι υπάρχουν ακόμη σχολεία με ξυλόσομπες, όπως επίσης το γεγονός ότι υπάρχουν σχολεία χωρίς αυλές, ή σχολεία χωρίς αίθουσες πολλαπλών χρήσεων, ή σχολεία με ετοιμόρροπες σκεπές, αποδεικνύει περίτρανα ότι όλα όσα λέγονται όλα αυτά τα χρόνια για τον στόχο της παροχής ίσων ευκαιριών σε όλους τους μαθητές δεν ισχύουν. Επίσης, είναι φανερό ότι η εκπαίδευση με τον τρόπο που είναι δομημένη αδιαφορεί για την παροχή γνώσης. Θέλει μόνο να διατηρήσει την υφιστάμενη δομή της. Να διατηρήσει τις εξουσίες στους εμπλεκόμενους με αυτή και να παράγει ανθρώπους εξειδικευμένους, χωρίς κριτική σκέψη. Πλήρως υποταγμένους.

Ετικέτες: σχολικά κτίρια