{{desc}}
μέσω kathimerini.gr | Από επτά ετών πλέον κορίτσια στην εφηβεία.
Αρχεία 'ΕΡΕΥΝΑ' Κατηγορία
Μάι 19 2010
Πείραμα: Έκαναν τους άνδρες να… νιώσουν γυναίκες
Ερευνητές στην Ισπανία, με την χρήση της εικονικής πραγματικότητας, κατάφεραν για πρώτη φορά να κάνουν άνδρες να αισθανθούν ότι βρίσκονταν μέσα σε γυναικεία σώματα. Οι άνδρες, που συμμετείχαν στο πείραμα, δήλωσαν ότι ένιωσαν τον εαυτό τους να κατέχει το σώμα μιας γυναίκας.
Το πείραμα, που μπορεί να ρίξει φως στο πώς οι άνθρωποι διακρίνουν τους εαυτούς τους από τους άλλους, έγινε από ερευνητές του πανεπιστημίου της Βαρκελώνης, και τα αποτελέσματα δημοσιεύτηκαν στο επιστημονικό περιοδικό «PLoS One».
Οι ερευνητές κατασκεύασαν ένα «κράνος» εικονικής πραγματικότητας που επέτρεπε στους άνδρες εθελοντές να βλέπουν και να ακούνε τον κόσμο γύρω τους σαν να ήσαν γυναίκες. Όταν κοιτούσαν χαμηλά το «γυναικείο» σώμα τους, μπορούσαν να δουν τα φορέματα που (νόμιζαν ότι) φορούσαν. Το αίσθημα «ανταλλαγής» ταυτότητας ήταν τόσο πειστικό που ξεπερνούσε την σωματική ταύτιση, καθώς ο εαυτός των ανδρών άρχισε να αντιδρά αντανακλαστικά στα γεγονότα του εικονικού κόσμου σαν ήταν γυναίκα.
«Αυτή η έρευνα ανοίγει ένα νέο δρόμο στην εικονική πραγματικότητα, καθώς δεν μεταμορφώνει μόνο την αίσθηση του χώρου, αλλά και την αίσθηση του εαυτού. Δεν υπάρχει άλλη τεχνολογία που να επιτρέπει σε κάποιον να κοιτάει προς τα κάτω και να βλέπει ότι έχει ένα άλλο σώμα, αλλά να έχει την ψευδαίσθηση ότι είναι το δικό του», δήλωσαν οι ερευνητές. Σύμφωνα με τους ίδιους, «αν μπορέσουμε να δώσουμε στους ανθρώπους την ψευδαίσθηση ότι τα σώματά τους είναι διαφορετικά, τότε τα στοιχεία που έχουμε ως τώρα, δείχνουν πως επίσης επηρεάζεται η συμπεριφορά τους και ο τρόπος που σκέφτονται. Μπορούν να έχουν νέες εμπειρίες. Κάποιος που είναι αδύνατος, μπορεί να μάθει πως είναι να είναι χοντρός. Ένας άνδρας μπορεί να έχει την εμπειρία του τι σημαίνει να είναι γυναίκα».
Τα πειράματα με 24 άνδρες έδειξαν, μεταξύ άλλων, ότι ο νους του ανθρώπου έχει μια πολύ «ρευστή» εικόνα για το σώμα του. Η έρευνα αναμένεται να βοηθήσει στην κατανόηση ενός από τα σημαντικότερα αινίγματα της νευροεπιστήμης: με ποιο ο τρόπο ο ανθρώπινος εγκέφαλος μπορεί να ξεχωρίσει ένα μέρος του σώματός μας από κάτι άλλο στον περιβάλλοντα χώρο. Επίσης τέτοιου είδους έρευνες μπορεί μελλοντικά να βοηθήσουν ασθενείς που έχουν πληγεί από εγκεφαλικό και άλλα ιατρικές παθήσεις, ώστε να μπορέσουν να χρησιμοποιήσουν ξανά το σώμα τους.
Μάι 11 2010
Έρευνα: Οι ξηροί καρποί μειώνουν τη χοληστερίνη
Η κατανάλωση ξηρών καρπών βοηθά στη μείωση του επιπέδου της χοληστερίνης στο αίμα, σύμφωνα τουλάχιστον με μια νέα μελέτη αμερικανών επιστημόνων. Όπως προέκυψε, αν κάποιος τρώει καθημερινά, επί τρεις έως οκτώ εβδομάδες, κατά μέσο όρο
Εκτός από την χοληστερίνη, οι ξηροί καρποί –που περιέχουν «καλά» λίπη, ίνες και αντιοξειδωτικές ουσίες–μειώνουν κατά 10,2% κατά μέσο όρο και το επίπεδο των τριγλυκεριδίων, τα οποία επίσης σχετίζονται με τα καρδιαγγειακά προβλήματα. Όσο πιο υψηλά ήσαν εξαρχής τα επίπεδα χοληστερίνης και τριγλυκεριδίων, τόσο μεγαλύτερη ήταν η κατοπινή ωφέλεια από την κατανάλωση των ξηρών καρπών για την μείωσή αυτών των επιπέδων στο αίμα.
Η ωφέλεια είναι αναλογικά μικρότερη στα υπέρβαρα και παχύσαρκα άτομα και μεγαλύτερη στα άτομα με φυσιολογικό βάρος. Όσο πιο ανθυγιεινή διατροφή κάνει κανείς (με πολλά λίπη κλπ), τόσο μεγαλύτερη είναι η ωφέλεια από τους ξηρούς καρπούς, σε σχέση με τα άτομα που ήδη κάνουν μια γενικότερη υγιεινή διατροφή με πολλά λαχανικά, φρούτα και ψάρια. Παρόλα τα πολλά λιπαρά που περιέχουν οι ξηροί καρποί, δεν βρέθηκαν να αυξάνουν το πάχος κατ΄ ανάγκην, ενώ η επίδρασή τους διαρκεί για αρκετό καιρό, καθώς η κατανάλωσή τους φαίνεται επίσης να μειώνει τον κίνδυνο για εμφάνιση διαβήτη τύπου 2.
Η έρευνα, η οποία περιλάμβανε την ανάλυση 25 προηγούμενων μελετών σχετικών με το θέμα, έγινε από ερευνητές του Πανεπιστημίου Λόμα Λίντα της Καλιφόρνιας και δημοσιεύτηκε στο ιατρικό περιοδικό «Archives of Internal Medicine». Σε όλες τις μελέτες είχε γίνει σύγκριση δύο ομάδων εθελοντών ηλικίας 19-86 ετών, μιας από άτομα, που έτρωγαν ξηρούς καρπούς, και μιας ομάδας ελέγχου που δεν έτρωγαν. Καμία ομάδα δεν έπαιρνε φάρμακα που μειώνουν την χοληστερίνη.
Οι Αμερικανοί ερευνητές συνιστούν την αύξηση της κατανάλωσης ξηρών καρπών στο πλαίσιο της υγιεινής διατροφής και ανέφεραν ότι διαφορετικά είδη καρπών έχουν παρεμφερή ευεργετικά αποτελέσματα. Βρετανοί συνάδελφοί τους προειδοποιούν όμως ότι μπορεί οι ξηροί καρποί να αποτελούν τμήμα μιας υγιεινής δίαιτας, όχι όμως αν είναι καλυμμένοι με ζάχαρη ή αλάτι, όπως συνήθως συμβαίνει.
Δεν είναι ακόμα σαφές γιατί οι ξηροί καρποί έχουν επωφελή δράση, αν και, σύμφωνα με μια εκδοχή, οφείλεται στις φυτικές στερόλες που περιέχουν και οι οποίες εμποδίζουν την απορρόφηση της χοληστερόλης. Οι ερευνητές επεσήμαναν την ανάγκη να γίνουν και άλλες έρευνες πάνω στο ζήτημα.
Μάι 11 2010
Από την κούνια η διάκριση καλού-κακού
Οι γονείς αγχώνονται πώς θα καταφέρουν να μεταφέρουν τις κατάλληλες ηθικές αρχές στο παιδί τους, ίσως όμως αυτό τελικά να τους έχει προλάβει και αυτοί να μην το ξέρουν. Σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα, τα μωρά μπορούν να αρχίσουν να κάνουν ηθικές κρίσεις και να ξεχωρίζουν τι είναι καλό και τι είναι κακό, ήδη από την ηλικία των έξι μηνών, κάτι που δείχνει ότι ίσως γεννιούνται με έμφυτες και “καλωδιωμένες” στον εγκέφαλό τους τις θεμελιώδεις ηθικές αξίες.Τα ευρήματα της νέας μελέτης ανατρέπουν την κυρίαρχη μέχρι σήμερα αντίληψη ότι οι άνθρωποι ξεκινάνε τη ζωή τους ως μια “άγραφη πλάκα” ηθικής, που διαμορφώνεται στη συνέχεια από τις επιρροές των γονέων και του υπόλοιπου περιβάλλοντος. Η έρευνα έγινε από ερευνητές του πανεπιστημίου Γιέηλ των ΗΠΑ, υπό τον καθηγητή Πολ Μπλουμ, σύμφωνα με τους “Τάιμς του Λονδίνου” και τους “Τάιμς της Ν. Υόρκης”.Σε ένα από τα πειράματα, νήπια ηλικίας έξι μηνών έως ενός έτους παρακολούθησαν ένα φιλμ με κινούμενα σκίτσα, όπου “πρωταγωνιστούσαν” απλά γεωμετρικά σχήματα. Μια κόκκινη μπάλα με μάτια προσπαθούσε να ανέβει ένα λόφο, την ίδια στιγμή που ένα κίτρινο τετράγωνο προσπαθεί να τη βοηθήσει σπρώχνοντάς την από πίσω, ενώ αντίθετα ένα πράσινο τρίγωνο εμποδίζει την μπάλα να ανέβει και την υποχρεώνει να γυρίσει πίσω. Τα παιδιά είδαν αρκετές φορές την ταινία και σε ποσοστό 80%, όταν στη συνέχεια κλήθηκαν να επιλέξουν, έδειξαν την προτίμησή τους στο “καλό” κίτρινο τετράγωνο που βοηθούσε την μπάλα και όχι στο “κακό” πράσινο τρίγωνο που την εμπόδιζε.
Σε ένα δεύτερο πείραμα, ένας σκύλος-παιγνίδι προσπαθεί να ανοίξει ένα κουτί. Ένα αρκουδάκι τον βοηθά, αλλά ένα άλλο τον εμποδίζει. Αφού είδαν κι αυτό το σύντομο φιλμ πολλές φορές, τα παιδάκια στη συντριπτική πλειονότητά τους έδειξαν την προτίμησή τους για το φιλικό αρκουδάκι που βοηθά το σκύλο.
Σύμφωνα με τον Μπλουμ, τέτοιου είδους πειράματα έρχονται σε αντίθεση με τις πεποιθήσεις διάσημων ψυχαναλυτών όπως ο Σίγκμουντ Φρόιντ, που πίστευαν ότι ο άνθρωπος γεννιέται ως ένα “ανήθικο ζώο”, ή ψυχολόγων όπως ο Γουίλιαμ Τζέιμς, που θεωρούσε ότι η νοητική ζωή του νήπιου βρισκόταν σε “μεγάλη σύγχυση”. “Υπάρχει πια ένα αυξανόμενο σώμα επιστημονικών στοιχείων που υποστηρίζουν την ιδέα ότι ίσως εκ γενετής υπάρχει κάποια αίσθηση καλού και κακού”, τόνισε ο Μπλουμ.
Δεν πείθονται πάντως όλοι οι επιστήμονες. Η συμπεριφορίστρια ψυχολόγος Νάντζα Ράισλαντ του βρετανικού πανεπιστημίου του Ντέραμ εμφανίστηκε επιφυλακτική για τη νέα αντίληψη. Όπως είπε, για παράδειγμα, το γεγονός ότι τα παιδιά προτιμούν τον “καλό” που βοηθά την μπάλα να πάει προς τα πάνω, ίσως να μην αποτελεί ένδειξη για κάποια έμφυτη ηθική στο μωρό υπέρ του καλού, αλλά απλώς του γεγονότος ότι τα μωρά προτιμούν να βλέπουν τα πράγματα να πηγαίνουν προς τα πάνω και όχι προς τα κάτω. Σημείωσε επίσης ότι τα παιδιά αρχίζουν να κοινωνικοποιούνται και να μαθαίνουν να ξεχωρίζουν το καλό από το κακό (δηλαδή αυτό που επιτρέπεται και αυτό που απαγορεύεται) ήδη από τη στιγμή της γέννησής τους.
Ο καθηγητής ψυχολογίας του βρετανικού πανεπιστημίου του Νταντί, από την άλλη, επεσήμανε ότι “δεν μπορεί κανείς να μπει στο μυαλό του μωρού. Δεν μπορείς να το ρωτήσεις. Πρέπει να αρκεστείς να παρατηρείς τι είναι αυτό που τραβά την προσοχή του. Ξέρουμε πια ότι κατά το πρώτο εξάμηνο τα μωρά μαθαίνουν διάφορα πράγματα πολύ πιο γρήγορα από ό,τι θεωρούσαμε δυνατό. Είναι όμως δύσκολο να ξεχωρίσουμε αυτό που έχουν μέσα τους εκ γενετής, από αυτό που μαθαίνουν μόλις γεννιούνται”.
Απρ 24 2010
Γιατί τη νύχτα δεν πίνουμε πολύ νερό;
Καναδική έρευνα ανακάλυψε τον μηχανισμό που ρυθμίζει τις ανάγκες μας για νερόΟι ανάγκες του οργανισμού για νερό είναι αρκετά διαφορετικές την ημέρα και τη νύχτα. Γιατί, όμως, όταν κοιμόμαστε δεν αφυδατωνόμαστε, μολονότι δεν καταναλώνουμε υγρά ή τροφές πλούσιες σε νερό;
Σε αυτό το ερώτημα προσπαθεί να απαντήσει η έρευνα δύο Καναδών νευροφυσιολόγων στο Πανεπιστήμιο Μαγκίλ, η οποία δημοσιεύτηκε πρόσφατα στην επιστημονική επιθεώρηση «Nature Neuroscience». Ο Charles Bourque, κορυφαίος ερευνητής στο Κέντρο Ερευνας για τις Νευροεπιστήμες του οικείου Πανεπιστημίου, και ο Eric Trudel, μεταδιδακτορικός ερευνητής, κατάφεραν να περιγράψουν ποιες βιολογικές στρατηγικές υιοθετεί ο οργανισμός, προκειμένου να διατηρεί θετικό το ισοζύγιο ύδατος τόσο κατά τη διάρκεια της εγρήγορσης όσο και κατά τη διάρκεια του ύπνου. Η κατακράτηση υγρών στο σώμα ρυθμίζεται από την αντιδιουρητική ορμόνη βαζοπρεσίνη (ADH). Η ορμόνη αυτή εκκρίνεται από νευρικά κύτταρα που βρίσκονται στον υποθάλαμο του εγκεφάλου. Αυτά με τη σειρά τους ενεργοποιούνται από μια άλλη ομάδα νευρικών κυττάρων που, λόγω της ικανότητάς τους να ανιχνεύουν τη συγκέντρωση νερού στο αίμα, ονομάζονται «ωσμοϋποδοχείς».
Σε συνθήκες αφυδάτωσης, η ηλεκτρική δραστηριότητα αυτών των κυττάρων αυξάνεται, προκαλώντας παραγωγή βαζοπρεσίνης από τον υποθάλαμο. Στον υποθάλαμο, όμως, υπάρχει και ο λεγόμενος «υπερχιασματικός πυρήνας», μια τρίτη ομάδα νευρώνων, οι οποίοι ρυθμίζουν τους καθημερινούς ρυθμούς του οργανισμού, παίζοντας τον ρόλο εσωτερικού «βιολογικού ρολογιού». Μελετώντας τον τρόπο που αυτές οι τρεις ομάδες νευρώνων αλληλεπιδρούν μεταξύ τους, οι δύο επιστήμονες διαπίστωσαν ότι κατά τη διάρκεια του ύπνου ενισχύεται η αλληλεπίδραση μεταξύ ωσμοϋποδοχέων και κυττάρων που εκκρίνουν βαζοπρεσίνη, ενώ μειώνεται η δραστηριότητα του υπερχιασματικού πυρήνα. Ετσι, ακόμη και η παραμικρή έλλειψη νερού είναι σε θέση να προκαλέσει την έκκριση της βαζοπρεσίνης. Συμπέραναν λοιπόν ότι ο υπερχιασματικός πυρήνας λειτουργεί σαν φρένο που αναστέλλει την έκκριση βαζοπρεσίνης από τον υποθάλαμο. Με άλλα λόγια, όταν το «βιολογικό ρολόι» επιβραδύνεται, το σώμα τείνει να αποθηκεύει νερό. Ενώ όταν επιταχύνεται, κατά τη διάρκεια της ημέρας, τότε το σώμα τείνει να αποβάλλει νερό.
Ο επόμενος στόχος τους, όπως δήλωσαν, είναι να διερευνήσουν αν αυτό το «βιολογικό ρολόι» ακολουθεί παρόμοια στρατηγική, προκειμένου να ελέγξει άλλα νευρωνικά κυκλώματα, όπως αυτά που ρυθμίζουν την πείνα ή την υπνηλία. *
Απρ 23 2010
Δεν χρειάζονται παιχνίδια μυαλού για να γυμναστεί ο εγκέφαλος Η ανάγνωση ενός βιβλίου τον «ακονίζει» όσο και ένα παιχνίδι
ΛΟΝΔΙΝΟ Μεγάλη έρευνα στην οποία πήραν μέρος χιλιάδες άτομα δείχνει ότι τα λεγόμενα παιχνίδια «εκπαίδευσης μυαλού» δεν προσφέρουν τελικά τόσα οφέλη όσα πιστεύαμε μέχρι σήμερα στην εγκεφαλική λειτουργία. Οπως αποδεικνύεται, προσφέρουν τα ίδια ακριβώς οφέλη με διάφορες άλλες ενασχολήσεις, όπως η ανάγνωση ενός βιβλίου, η εκμάθηση μιας ξένης γλώσσας ή ακόμη και ένας περίπατος!
Σύμφωνα με νέα έρευνα, η ανάγνωση ενός βιβλίου, η εκμάθηση ξένων γλωσσών ή ακόμη και το τραγούδι είναι το ίδιο αποδοτικά για την εγκεφαλική λειτουργία όσο διάφορα παιχνίδια «εκπαίδευσης μυαλού»
Τα τελευταία χρόνια υπήρχε η πεποίθηση ότι η ενασχόληση με παζλ τύπου σουντόκου ή με άλλα παιχνίδια απομνημόνευσης, συνδυασμών κτλ. ενισχύουν την εγκεφαλική λειτουργία και γενικά γυμνάζουν το μυαλό. Τα παιχνίδια αυτά προτείνονται κυρίως για ενασχόληση από ηλικιωμένα άτομα ως ένα μέτρο προστασίας από την άνοια, αλλά και γενικότερα από την πτώση της εγκεφαλικής τους λειτουργίας. Μάλιστα αναπτύχθηκε μια ολόκληρη βιομηχανία γύρω από αυτό τον τομέα με πολλές μεγάλες εταιρείες να αναπτύσσουν επιτραπέζια αλλά και ηλεκτρονικά «Παιχνίδια Μυαλού» (Βrain Games) όπως τα ονόμασαν.Ειδικοί του Συμβουλίου Ιατρικών Ερευνών Γνωστικών και Εγκεφαλικών Επιστημών, ενός κορυφαίου διεθνούς κέντρου ερευνών για τον εγκέφαλο που εδρεύει στο Κέμπριτζ στην Αγγλία, διεξήγαγαν μια μεγάλη έρευνα για να διαπιστώσουν την επίδραση αυτών των παιχνιδιών. Σχεδίασαν μια σειρά από «παιχνίδια μυαλού», τα οποία και χρησιμοποίησαν στα πειράματα στα οποία έλαβαν μέρος 11.430άτομα που είχαν χωριστεί σε τρεις ομάδες. Τα μέλη της πρώτης ομάδας έπρεπε καθημερινά να παίζουν παιχνίδια που απαιτούσαν στρατηγική ικανότητα και ικανότητες ανάλυσης. Η δεύτερη ομάδα ασχολούνταν με παιχνίδια που συνδύαζαν την αυξημένη συγκέντρωση, την απομνημόνευση, τα μαθηματικά και την καλή χωροταξική αντίληψη. Η τρίτη ομάδα έκανε διάφορες απλές διαδικτυακές εργασίες και ενέργειες, οι οποίες δεν είχαν κάποιο συγκεκριμένο γνωστικό αντικείμενο ή στόχο.
Σ ύμφωνα με τους ερευνητές, όσο περνούσε ο καιρός οι συμμετέχοντες βελτιώνονταν συνεχώς στα παιχνίδια, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι είχε ενισχυθεί κάποιος τομέας της εγκεφαλικής τους λειτουργίας. «Στατιστικά δεν παρουσιάζονται αξιοσημείωτες διαφορές στην εγκεφαλική λειτουργία ανάμεσα στα άτομα που έπαιζαν “παιχνίδια μυαλού” και σε εκείνα που απλώς σερφάριζαν», δήλωσε στο ΒΒC ο νευροεπιστήμονας Αντριαν Οουεν, μέλος της ερευνητικής ομάδας.
Η πρώτη αντίδραση ήρθε από την Νintendo, η οποία έχει δημιουργήσει τον Dr. Κawasima, ένα από τα πιο δημοφιλή ηλεκτρονικά «παιχνίδια μυαλού». Αναφέρει ότι ποτέ δεν υποστήριξε ότι τα «παιχνίδια μυαλού» είναι επιστημονικά αποδεδειγμένα ότι βελτιώνουν την εγκεφαλική λειτουργία, αλλά ότι ο συνδυασμός των απαιτήσεων του κάθε παιχνιδιού προκαλεί και πιθανώς διεγείρει θετικά τον εγκέφαλο των παικτών.
Πάντως, πολλοί επιστήμονες επισημαίνουν ότι θα πρέπει να γίνουν και άλλες έρευνες για το θέμα.
Απρ 19 2010
Προτιμούμε τις διακοπές από τα υλικά αγαθά
Σύμφωνα με μια νέα αμερικανική ψυχολογική έρευνα η ευχαρίστηση που αντλούμε από τις διακοπές είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτή που μπορεί να μας χαρίσει κάποιο υλικό αγαθό, όπως για παράδειγμα ένα νέο τεχνολογικό γκάτζετ.
Η έρευνα, υπό τον καθηγητή ψυχολογίας του πανεπιστημίου Κορνέλ των ΗΠΑ Τόμας Γκίλοβιτς, δημοσιεύτηκε στο «Journal of Personality and Social Psychology? (Περιοδικό Προσωπικότητας και Κοινωνικής Ψυχολογίας), και υποστηρίζει πως οι διακοπές προσφέρουν περισσότερη και μεγαλύτερης διάρκειας χαρά. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι εμπειρίες ενός ταξιδιού προκαλούν στους ανθρώπους μεγαλύτερη χαρά για ένα βασικό λόγο: είναι πιο προσωπικές και εξατομικευμένες και έτσι δεν μπορούν να συγκριθούν με τις εμπειρίες άλλων ανθρώπων (ενώ, αντίθετα, το νέο μας κινητό τηλέφωνο ή το νέο μας αυτοκίνητο μπορεί να το αγοράσει και ο γείτονας!).
Το εύρημα αυτό συμφωνεί με το κύριο συμπέρασμα άλλων ερευνών ότι η ευτυχία στους ανθρώπους είναι σε μεγάλο βαθμό προϊόν σύγκρισης. Αν κανείς περνάει καλύτερα από ό,τι περνούσε πέρυσι, αλλά τελικά οι γύρω του περνάνε ακόμα καλύτερα, τότε τελικά περνάει?χειρότερα. Συνεπώς τα άυλα πράγματα και κυρίως οι εμπειρίες που δεν μπορούν να συγκριθούν, δίνουν κατ’ εξοχήν την αίσθηση της απόλαυσης ?με πρώτες και καλύτερες τις διακοπές. Αντίθετα, σύμφωνα με τους ερευνητές, η αρχική γοητεία και «λάμψη» των νέων αγαθών γρήγορα «σβήνει», όταν βγει ένα νέο μοντέλο ή το δικό μας μοντέλο το αγοράσουν οι πάντες γύρω μας (ή ακόμα χειρότερα, αν η τηλεόραση του συγγενούς μας έχει πιο καθαρή εικόνα από τη δική μας).
Από την άλλη, «οι εμπειρίες είναι εγγενώς λιγότερο συγκρίσιμες κι έτσι υποσκάπτονται πολύ λιγότερο από τις κοινωνικές συγκρίσεις», σύμφωνα με τον Γκίλοβιτς. Όπως επισημαίνει ο ψυχολόγος, ακόμα κι αν και άλλοι άνθρωποι έχουν πάει διακοπές στο ίδιο μέρος με εμάς, δεν παύουμε να διατηρούμε τις καθαρά προσωπικές μας αναμνήσεις από αυτό το ταξίδι μας και αυτές δεν μπορούν να συγκριθούν με κανενός άλλου.
Απρ 12 2010
Η κουτσομπολίστικη «ελαφρότητα» δεν φέρνει την ευτυχία
Ερευνα επιβεβαιώνει ότι οι «ουσιαστικές» συζητήσεις μάς ικανοποιούν περισσότερο από τα κουτσομπολιάΜακάριοι οι αδαείς ή οι φιλοσοφούντες; Ποιοι άνθρωποι είναι πιο ευτυχισμένοι, όσοι ασχολούνται αποκλειστικά με τις ζωές των άλλων ή όσοι επιλέγουν και βρίσκουν πιο ενδιαφέροντα θέματα για να συζητήσουν;
Η ενασχόληση με ανούσια κουτσομπολίστικα θέματα, όπως π.χ. τι κάνουν στην προσωπική τους ζωή οι εφήμεροι κοινωνικοί «αστέρες» ή ποιος προηγείται στο τελευταίο ριάλιτι που παίζεται στην τηλεόραση, μπορεί να φαίνεται χαλαρωτική και ίσως ψυχολογικά «ανώδυνη», όπως, όμως, όλοι γνωρίζουμε, δεν μας προσφέρει κάποια ουσιαστική ικανοποίηση. Αντίθετα, αισθανόμαστε πολύ μεγαλύτερη ευχαρίστηση όταν συζητάμε για θέματα που μας ενδιαφέρουν πραγματικά. Σε αυτό και σε άλλα ενδιαφέροντα, αν και όχι ιδιαίτερα πρωτότυπα, συμπεράσματα κατέληξε μια έρευνα Αμερικανών ψυχολόγων, που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στην επιστημονική επιθεώρηση «Psychological Science».
Οι ερευνητές, επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο της Αριζόνας και από το Πανεπιστήμιο Ουάσιγκτον στο Σεντ Λούις (WUSTL), αποφάσισαν να διερευνήσουν αν και κατά πόσο τα αισθήματα ικανοποίησης και ευτυχίας που δηλώνουν ότι βιώνουν τα άτομα αντανακλώνται και στα θέματα που συζητούν μεταξύ τους. Ζήτησαν, λοιπόν, από 79 εθελοντές φοιτητές, 32 άνδρες και 47 γυναίκες, να φορέσουν ένα κασετοφωνάκι, που επί τέσσερις ημέρες θα κατέγραφε τις συζητήσεις τους. Προέκυψε έτσι ένας σημαντικός όγκος δεδομένων, που ξεπέρασε τις 20.000 εγγραφές. Οι ερευνητές στη συνέχεια μελέτησαν αναλυτικά τις ηχογραφημένες συζητήσεις και, ανάλογα με το περιεχόμενό τους, τις ταξινόμησαν σε «ελαφριές» ή «εμβριθείς». Για να έχουν μάλιστα μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα, ζήτησαν από τους εθελοντές να συμπληρώσουν ερωτηματολόγια ψυχολογικής αξιολόγησης σχετικά με την προσωπικότητα και την ποιότητα ζωής τους.
Το πρώτο συμπέρασμα στο οποίο κατέληξαν ήταν ότι ο χρόνος που περνάει ένας άνθρωπος συντροφιά με τους συνανθρώπους του είναι ένας σαφής δείκτης ευτυχίας. Ετσι, από τους νέους που συμμετείχαν στην έρευνα, πιο ευτυχισμένοι ήταν εκείνοι που περνούσαν λιγότερο χρόνο μόνοι τους και περισσότερο χρόνο συζητώντας φιλικά με τους άλλους. Ομως, το μέγεθος της ευτυχίας τους φαίνεται πως επηρεάζεται σημαντικά και από το είδος των συζητήσεων που έκαναν μεταξύ τους. Πράγματι, από την έρευνα προέκυψε ότι, στη συντριπτική τους πλειονότητα, πολύ πιο ευτυχισμένοι ήταν οι νέοι οι οποίοι, όταν βρίσκονταν με άλλους, έκαναν ενδιαφέρουσες συζητήσεις και δεν περιορίζονταν στο να σχολιάζουν τα πιο πρόσφατα «επιτεύγματα» του τάδε ή της δείνα διασημότητας.
Φαίνεται, λοιπόν, ότι η έρευνα αυτή επιβεβαιώνει μια πολύ παλιά, αλλά, δυστυχώς, συστηματικά παραμελημένη σήμερα αλήθεια: εκτός από την παρουσία των άλλων, για την ικανοποίηση της ψυχολογικής μας ανάγκης για ευτυχία αποφασιστικό ρόλο παίζει και η επιλογή ουσιαστικής επαφής μαζί τους μέσα από τον διάλογο. Βέβαια, δεν πρέπει να παραβλέπουμε το γεγονός ότι αυτές οι διαπιστώσεις αφορούν κυρίως άτομα νεαρής ηλικίας, και μάλιστα ένα σχετικά μικρό δείγμα. Επίσης, όπως εύστοχα επισημαίνει η επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας, Simine Vazire, η συγκεκριμένη έρευνα δεν μπορεί να απαντήσει με ασφάλεια για το αν αυτό που κάνει τους ανθρώπους πιο ευτυχείς είναι οι βαθυστόχαστες «ουσιαστικές» συζητήσεις, ή το αντίστροφο, αν δηλαδή είναι το συναίσθημα ψυχικής ευεξίας, που συνήθως περιγράφουμε ως ευτυχία, αυτό που κάνει τα άτομα πιο εξωστρεφή και πρόθυμα να κάνουν εμβριθείς συζητήσεις. Πάντως, τα μέχρι στιγμής αμερικανικά ευρήματα απλώς επιβεβαιώνουν αυτό που υποστήριζε ο Σωκράτης πριν από δυόμισι χιλιάδες χρόνια: ο ανεξέταστος βίος είναι αβίωτος. Οι άνθρωποι ζουν πολύ καλύτερα όταν επιλέγουν να στοχάζονται και να συζητούν για τη ζωή τους.*
Απρ 07 2010
Οι μορφωμένες και έξυπνες γυναίκες το… ρίχνουν στο ποτό
Όσο πιο υψηλό είναι το μορφωτικό επίπεδο μιας γυναίκας, τόσο περισσότερο φαίνεται ότι… το ρίχνει στο ποτό, σύμφωνα με μια νέα βρετανική έρευνα, η οποία διαπίστωσε ότι οι γυναίκες κάτοχοι πανεπιστημιακών πτυχίων τείνουν να καταναλώνουν περισσότερο αλκοόλ καθημερινά σε σχέση με τις λιγότερο μορφωμένες γυναίκες. Μια ανάλογη συσχέτιση ανάμεσα στην μόρφωση και την κατανάλωση αλκοόλ διαπιστώνεται και στους άνδρες, αλλά σε πολύ λιγότερο βαθμό. Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Social Science and Medicine» (Κοινωνική Επιστήμη και Ιατρική), έγινε από ερευνητές της Σχολής Οικονομικών του Λονδίνου (LSE), υπό την Φρανσέσκα Μποργκονόβι και την Μαρία Χουέρτα, σύμφωνα με τη βρετανική «Τέλεγκραφ». Οι ερευνήτριες μελέτησαν τις περιπτώσεις άνω των δέκα χιλιάδων 39χρονων γυναικών, που είχαν όλες γεννηθεί την ίδια εβδομάδα του 1970. Όπως διαπιστώθηκε, οι γυναίκες που έχουν τελειώσει το πανεπιστήμιο, έχουν περίπου διπλάσια πιθανότητα να πίνουν αλκοόλ κάθε μέρα και επίσης είναι πιο πιθανό να παραδεχτούν ότι έχουν πρόβλημα αλκοολισμού. Η έρευνα συμπέρανε ότι «οι καλύτερα μορφωμένες φαίνεται να είναι αυτές που αναπτύσσουν τις πιο προβληματικές συνήθειες κατανάλωσης αλκοόλ».
Απρ 07 2010
ΕΡΕΥΝΑ ΤΟΥ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ ΓΚΑΛΟΠ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΗΜΕΡΙΑ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ Δανοί, οι παγκόσμιοι πρωταθλητές στην… καλοπέραση
ΜΕΓΑΛΕΣ διαφορές στην ευημερία των χωρών του κόσμου διαπιστώθηκαν από την έρευνα του Ινστιτούτου Gallup σε 155 χώρες. Το ποσοστό των πολιτών που δηλώνουν ότι «ακμάζουν» είναι κάτω από 10% στις 41 από τις χώρες αυτές. Στην Ελλάδα, το ποσοστό αυτό βρίσκεται στο 31% και η χώρα μας καταλαμβάνει τη 19η θέση από τις 40 που εξετάστηκαν στην Ευρώπη. Θα πρέπει όμως να επισημανθεί ότι το αποτέλεσμα προέκυψε πριν την οικονομική κρίση…
Στην Ευρώπη, υπάρχει μια διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στις πλουσιότερες χώρες της Βόρειας, της Δυτικής και της Κεντρικής Ευρώπης και σε μερικές φτωχότερες χώρες στην Ανατολική και τη Νότια Ευρώπη. Η Βουλγαρία έχει τους λιγότερους πολίτες που πιστεύουν ότι ευημερούν (6%), ενώ οι περισσότεροι (όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά και σ΄ όλο τον κόσμο) βρίσκονται στη Δανία (82%), τη Φινλανδία (75%) και τη Νορβηγία (69%). Στις τελευταίες θέσεις, αλλά πριν από τη Βουλγαρία, βρίσκονται η Λετονία (11%), η Αλβανία (13%), η Ουγγαρία (13%), η ΠΓΔΜ (14%). Η Γαλλία, η Γερμανία και η Βρετανία, βρίσκονται περίπου στη μέση της κλίμακας με ποσοστά 35%, 43% και 54% αντιστοίχως των πολιτών τους να δηλώνουν ότι «ακμάζουν».
Το Gallup συγκέντρωσε τα στοιχεία για τις 155 χώρες από το 2005 ώς το 2009. Από τα αποτελέσματα προκύπτει ένα μεγάλο χάσμα παγκοσμίως, το οποίο υπογραμμίζει τις πολύ διαφορετικές αναπτυξιακές προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι διάφορες χώρες. Στο άλλο άκρο από τη Δανία βρίσκεται το Τόγκο της Αφρικής, όπου το ποσοστό των πολιτών του που δηλώνουν ότι «ακμάζουν» είναι μόλις 1%. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε με προσωπικές και τηλεφωνικές συνεντεύξεις. Οι ερωτηθέντες ταξινομήθηκαν ανάλογα με τις απαντήσεις τους σ΄ αυτούς που «ακμάζουν» (thriving), σ΄ αυτούς που «αγωνίζονται» (struggling) και σ΄ αυτούς που «υποφέρουν» (suffering), ανάλογα με το πού κατατάσσουν τη σημερινή ζωή τους και αυτή που πιστεύουν ότι θα έχουν στο μέλλον. Η Αφρική έχει τη χαμηλότερη ευημερία, καθώς σε καμία χώρα της ηπείρου αυτής οι πολίτες που δηλώνουν ότι «ακμάζουν» δεν είναι περισσότεροι από 25%.
