{{desc}}
μέσω Girl quits her job on dry erase board, emails entire office (33 Photos).
Αρχεία 'ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ' Κατηγορία
Ιούν 02 2010
Νέοι και κρίση: Αλλάζουν σπουδές και καριέρα, μεταναστεύουν Σχεδόν 7 στους 10 νέους δεν περιμένουν έξοδο από την κρίση, τουλάχιστον πριν το 2014
Δεν «βλέπουν» έξοδο από την κρίση πριν το 2014, αλλάζουν σχέδια και στόχους,
σκέφτονται τη μετανάστευση
Απαισιόδοξοι και σκεπτικιστές οι νέοι αναθεωρούν
αξίες και επιθυμίες
Σύμφωνα με την ποσοτική έρευνα με θέμα «Νέοι και Οικονομική Κρίση», που διεξήγαγαν το ενημερωτικό site News 247 (http://news247.gr/) σε συνεργασία με την εταιρεία ερευνών FOCUS μέσα στο Μάιο 2010, η πλειοψηφία της νεολαίας είναι μάλλον απαισιόδοξη για το αποτέλεσμα της εμπλοκής του ΔΝΤ στην Ελλάδα. Σχεδόν 7 στους 10 νέους δεν περιμένουν έξοδο από την κρίση, τουλάχιστον πριν το 2014. Περισσότερο επηρεασμένοι δηλώνουν οι νέοι άνω των 28 ετών (σε ποσοστό 79%), αλλά και όσοι ζουν στην περιφέρεια (78%). Συνολικά, το 76% των νέων, ηλικίας 18 έως 35 ετών, έχουν επηρεαστεί πολύ από την κρίση μέχρι σήμερα και αντιμετωπίζουν με σκεπτικισμό το μέλλον τους και με προβληματισμό τις εξελίξεις στην Ελλάδα.
Παράλληλα, σε αλλαγή σχεδίων καριέρας οδηγούνται 3 στους 5 νέους ηλικίας 23 έως 27 ετών. Το 49% των φοιτητών (ηλικίας 18-27) αναθεωρούν τα σχέδιά τους για σπουδές, στρέφοντας το ενδιαφέρον τους σε πιο «ασφαλή» επαγγέλματα. Η οικονομική κρίση φαίνεται να επηρεάζει περαιτέρω αποφάσεις ζωής, καθώς πλάνα για οικογένεια, παιδιά και γάμο αναθεωρούνται από το 34% των αδέσμευτων νέων, ενώ για το 67% των ερωτηθέντων νέων ισχύει τουλάχιστον μία αλλαγή σε οποιαδήποτε έκφανση των μελλοντικών τους πλάνων.
Οι νέοι βλέπουν με αβεβαιότητα τη σημερινή πραγματικότητα και κυρίως το αύριο. Προετοιμάζουν εναλλακτικά σενάρια στον τρόπο που σκοπεύουν να αντιμετωπίσουν την κρίση, εξαιτίας της οποίας ?κατά συνέπεια? επηρεάζονται σε μεγάλο βαθμό οι τελικές επιλογές τους. Πολύ μεγάλη είναι η τάση (πάνω από το 50%) των νέων ηλικίας 23-27 ετών και των φοιτητών που σκέφτονται σοβαρά το ενδεχόμενο της μετανάστευσης. Η τάση αυτή εκφράζεται έντονα και από νέους ανώτερης κοινωνικό-οικονομικής τάξης (49%) και από νέους χωρίς δεσμεύσεις (46%), δημιουργώντας έτσι μια ανησυχητική δυναμική ¨brain drain¨, όπου οι πιο σπουδασμένοι εγκαταλείπουν τη χώρας τους.
Η Πανελλήνια έρευνα «Νέοι & Οικονομική Κρίση» διεξήχθη με τη μέθοδο των τηλεφωνικών συνεντεύξεων σε αντιπροσωπευτικό δείγμα 800 νέων, γυναικών και ανδρών, ηλικίας 18-35 ετών. Το υλικό που προέκυψε αναλύθηκε και συνοψίστηκε δίνοντας τα συμπεράσματα που μας βοηθούν να καταλάβουμε καλύτερα τους νεαρούς Έλληνες στη φάση της οικονομικής ύφεσης, αλλά και να προβλέψουμε τις τάσεις που διαμορφώνονται για τη νεολαία στο άμεσο μέλλον.
Μάι 22 2010
6 κίνδυνοι για τους εργαζομένους στο γραφείο Πρακτικούς τρόπους αντιμετώπισής τους προτείνουν αμερικανοί επιστήμονες
ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ O εργαζόμενος δεν απειλείται μόνο από τη δαμόκλειο σπάθη της απόλυσης ή τους καβγάδες με τον προϊστάμενό του. Εχει να αντιμετωπίσει και έναν στρατό από βακτήρια, πόνους στη μέση και στον αυχένα, μάτια που «κάνουν πουλάκια», τη «νόσο των υπολογιστών» και φυσικά το πατροπαράδοτο στρες. Αμερικανοί ερευνητές εντόπισαν τους έξι μεγαλύτερους κινδύνους που απειλούν τους εργαζομένους στο γραφείο και προτείνουν πρακτικούς τρόπους για να τους αντιμετωπίσουμε:1Σύνδρομο Καρπιαίου Σωλήνα: η «νόσος των υπολογιστών»
Πλήττει κυρίως γυναίκες ηλικίας 30-60 ετών, επειδή ο καρπιαίος σωλήνας τους είναι μικρότερος από εκείνο των ανδρών. Το σύνδρομο χαρακτηρίζεται από τσιμπήματα ή μούδιασμα στον αντίχειρα, στον δείκτη και στο μεσαίο δάχτυλο. Για να αποφύγουμε τη λήψη φαρμάκων πρέπει να τοποθετούμε τον καρπό σε ουδέτερη θέση (εκτός πληκτρολογίου) και να ξεκουράζουμε το χέρι μας ανά τακτά διαστήματα.2Αυχενικό: ο τράχηλος υποφέρει στη δουλειά
Το αυχενικό σύνδρομο είναι μια σειρά συμπτώματα στην περιοχή του αυχένα, τα οποία προκαλούνται από κακή στάση στην εργασία και μπορούν να προκαλέσουν δυσκαμψία, νευραλγίες και πονοκεφάλους. Για τον λόγο αυτόν είναι πολύ σημαντική η εργονομία του χώρου εργασίας. Η καρέκλα θα πρέπει να είναι ρυθμισμένη σε τέτοιο ύψος ώστε οι αγκώνες να ακουμπούν στο γραφείο και οι ώμοι να είναι χαλαροί κάτω.
3Οσφυαλγία: ταλαιπωρεί 3 στους 4 εργαζομένους
Από τη μυοσκελετική αυτή πάθηση, τη δεύτερη σε συχνότητα ασθένεια μετά το κοινό κρυολόγημα, πάσχει το 65%-80% των εργαζομένων, ηλικίας 30-50 ετών. Ο πόνος ξεκινάει από τη μέση και φθάνει ως τους μηρούς, προκαλώντας ισχιαλγία. Για την αποφυγή της, τα γόνατα θα πρέπει να βρίσκονται σε χαμηλότερο επίπεδο από τους γοφούς και τα πόδια να ακουμπάνε ίσια στο πάτωμα.
4Κοπιωπία: όταν τα μάτια μας «κάνουν πουλάκια»
Στο τέλος της ημέρας τα μάτια μας είναι βαριά και έχουμε μια αίσθηση πονοκεφάλου στο μέτωπο, η οποία συνοδεύεται από ένα έντονο συναίσθημα οφθαλμικής ξηρότητας και ερεθισμού. Οι ειδικοί προτείνουν αρχικώς τη χρήση μεγαλύτερων fonts (γραμματοσειράς) στην οθόνη και κατόπιν τη χρήση κατάλληλων γυαλιών.
5Βακτήρια: αόρατος και ύπουλος εχθρός
Τα πληκτρολόγια των υπολογιστών περιέχουν ακόμη και… 150 φορές περισσότερα βακτήρια από το κάθισμα της τουαλέτας. Λόγω της έκθεσής τους στη ρυπογόνο ατμόσφαιρα, έχουν επάνω τους μικρόβια, τα οποία είναι ικανά να προκαλέσουν από τροφική δηλητηρίαση ως μολυσματικές νόσους, όπως κρυολόγημα ή γαστρεντερίτιδα.
6Αγχος: το δεύτερο συνηθέστερο εργασιακό πρόβλημα υγείας
Το 60% των αμερικανών εργαζομένων διαμαρτύρονται ότι το εργασιακό στρες δεν τους αφήνει να δουλέψουν σαν… άνθρωποι και το 22% δηλώνουν ότι «έχουν κλάψει λόγω του άγχους στη δουλειά». Οι γιατροί προτείνουν μεθόδους ελέγχου του στρες, όπως η άσκηση και τεχνικές χαλάρωσης, όπως ο διαλογισμός και η γιόγκα.
Μάι 16 2010
Κύμα διαρροής «εγκεφάλων» στο εξωτερικό
Ενα νέο μεταναστευτικό κύμα Ελλήνων που φεύγουν στο εξωτερικό γιγαντώνεται τα τελευταία χρόνια. Αυτή τη φορά δεν πρόκειται για ανειδίκευτους εργάτες, «γκασταρμπάιτερ», που αναζητούν τις τύχες τους στις φάμπρικες της Γερμανίας, αλλά για νέους πτυχιούχους, οι οποίοι διαθέτουν τα προσόντα και τις γνώσεις που τους επιτρέπουν να εργαστούν σε πιο αναπτυγμένες χώρες.
Τη μαζική φυγή πτυχιούχων-μεταναστών καλείται να αντιμετωπίσει, τώρα, εν μέσω ύφεσης, η χώρα. Πρόκειται για φαινόμενο που είχε ξεκινήσει πριν από την έξαρση της οικονομικής κρίσης και όλα δείχνουν ότι θα κορυφωθεί το επόμενο διάστημα. Η επιστημονική κοινότητα στην Ελλάδα κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, καθώς η «διαρροή εγκεφάλων» υπονομεύει την ανάπτυξη, που είναι αδύνατο να επιτευχθεί χωρίς τη γνώση.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα από την Ερευνητική Μονάδα Περιφερειακής Ανάπτυξης και Πολιτικής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, με επιστημονικό υπεύθυνο τον Λόη Λαμπριανίδη (οικονομικό γεωγράφο, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Μακεδονίας), προκύπτει ότι από τους έλληνες πτυχιούχους ΑΕΙ που εργάστηκαν στο εξωτερικό, τα τελευταία χρόνια, το 15,9% επέστρεψε στην Ελλάδα, ενώ το 84,1% προτίμησε να μείνει στο εξωτερικό.
«Δύσκολο πρόβλημα»
Ο υφυπουργός Παιδείας και καθηγητής πανεπιστημίου, Ι. Πανάρετος, αναφέρει ότι η κυβέρνηση είναι ενήμερη για τις διαστάσεις του φαινομένου. «Είναι από τα πολύ δύσκολα προβλήματα της χώρας και δεν αφορά μόνο την παιδεία, αλλά επηρεάζει άμεσα και την ανάπτυξη. Η Ελλάδα κάνει μια μεγάλη επένδυση με τη δωρεάν παιδεία και δεν παίρνει τίποτα πίσω. Στη χώρα υπάρχει πολλαπλή έκφραση του φαινόμενου brain drain (διαρροή εγκεφάλων). Μέχρι τώρα είχαμε φοιτητές που σπούδαζαν στο εξωτερικό και στη συνέχεια έμεναν εκεί για να εργαστούν. Επίσης, είχαμε επιστήμονες που κάποια στιγμή έφευγαν. Σήμερα πέρα από αυτά που συνεχίζουν να συμβαίνουν, φεύγουν πλέον και απόφοιτοι ελληνικών πανεπιστημίων, με το που ολοκληρώνουν τον κύκλο σπουδών τους στην Ελλάδα».
Μία σημαντική επισήμανση που κάνει ο καθηγητής, Λ. Λαμπριανίδης, είναι ότι η διαρροή δεν είναι αποτέλεσμα υπερπροσφοράς πτυχιούχων στην Ελλάδα, όπως πιστεύουν πολλοί, αλλά «της χαμηλής ζήτησης για επιστημονικό προσωπικό στην ελληνική αγορά εργασίας» ( η Ελλάδα διαθέτει το μεγαλύτερο ποσοστό -περίπου 30%- άνεργων πτυχιούχων στην Ευρωπαϊκή Ενωση).
Οι νέοι επιστήμονες που δοκιμάζουν την τύχη τους στο εξωτερικό ανήκουν συνήθως στην κατηγορία των αποφοίτων με τα περισσότερα προσόντα (γλώσσες, μεταπτυχιακά). Σύμφωνα με την έρευνα, το 73% από αυτούς έχει μεταπτυχιακό τίτλο, το 51,2% έχει διδακτορικό, ενώ το 41% έχει σπουδάσει στα 100 καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου.
Ενα σημαντικό εύρημα της έρευνας είναι ότι περίπου το 70%, πριν εργαστεί στο εξωτερικό, δεν επιχείρησε καν να αναζητήσει εργασία στην Ελλάδα. Το 81% των ελλήνων επιστημόνων ασχολείται κυρίως με τους τομείς όπως η οικονομία-διοίκηση επιχειρήσεων και τα νομικά (33%), ο προγραμματισμός ηλεκτρονικών υπολογιστών, η φυσική και η χημεία (25%), ενώ αρκετοί είναι και οι μηχανικοί (23%).
Οι χώρες που κυρίως προτιμούν είναι η Βρετανία (31,7%) και οι ΗΠΑ (28,7%), ενώ η Γερμανία έρχεται τρίτη στη σειρά προτίμησης (6,6%) με τέταρτη την Ελβετία (βλ. πίνακα).
Προτιμούν το Λονδίνο
Οι έλληνες πτυχιούχοι του εξωτερικού εργάζονται σε 532 πόλεις. Πρώτο σε ελληνικό επιστημονικό πληθυσμό είναι το Λονδίνο και ακολουθούν, κατά σειρά, η Νέα Υόρκη, οι Βρυξέλλες, η Βοστόνη, το Παρίσι, η Γενεύη, το Μόναχο, η Ουάσιγκτον, η Ζυρίχη και το Σικάγο.
Πέρα από την επιστημονική πρόοδο και την επαγγελματική εξέλιξη, η οποία είναι σαφώς μεγαλύτερη όσων εργάζονται στο εξωτερικό, από εκείνων που επιστρέφουν, αντιστοίχως ανάλογο είναι και το ύψος των αμοιβών. Το 68,4% των πτυχιούχων που εργάζονται στο εξωτερικό έχει ετήσιο εισόδημα μεγαλύτερο από 40.000 ευρώ. Στην Ελλάδα το ποσοστό των πτυχιούχων που κερδίζουν περισσότερα από 40.000 ευρώ είναι σχεδόν το μισό: 34,4%.
Γιατί υπάρχει και εντείνεται η διαρροή εγκεφάλων στην Ελλάδα; Την απάντηση επιχειρεί να δώσει ο επιστημονικά υπεύθυνος της έρευνας: «Η βασική αιτία είναι ότι η Ελλάδα δεν έχει μετακινηθεί στην αλυσίδα παραγωγής της αξίας, ώστε να παράγει πιο σύνθετα προϊόντα και υπηρεσίες (έντασης γνώσης/τεχνολογίας). Ετσι, υπάρχει περιορισμένη ζήτηση για πτυχιούχους και συνεπώς η διαρροή εγκεφάλων δεν είναι απόρροια της υπερπροσφοράς πτυχιούχων. Παρ’ όλο ότι στη χώρα μας ο αριθμός των πτυχιούχων αυξάνεται τα τελευταία χρόνια, εξακολουθεί να είναι μικρότερος αναλογικά με τον πληθυσμό, σε σχέση με άλλες αναπτυγμένες χώρες».
Ενα άλλο ελληνικό παράδοξο, σύμφωνα με την έρευνα, που μελέτησε και στοιχεία της Eurostat, είναι ότι ενώ στην Ε.Ε όσο ανεβαίνει το μορφωτικό επίπεδο, ο μέσος όρος των ποσοστών ανεργίας πέφτει, στην Ελλάδα αυτό δεν συμβαίνει.
Καλύτερες προοπτικές
Οπως προκύπτει από τις απαντήσεις που έδωσαν οι ερωτώμενοι, ο σημαντικότερος λόγος για την αναζήτηση εργασίας στο εξωτερικό είναι οι καλύτερες προοπτικές επαγγελματικής εξέλιξης, η αξιοκρατία στον εργασιακό χώρο, οι οικονομικές απολαβές, το ενδιαφέρον για την εργασία και η απόκτηση περισσότερων και εξειδικευμένων γνώσεων.
«Η περίοδος κρίσης την οποία ζούμε, ίσως αποτελεί μία ευκαιρία να ξανασκεφτούμε τις καίριες συντεταγμένες της αναπτυξιακής μας πορείας και κυρίως ποιο ρόλο θα θέλαμε στον διεθνή καταμερισμό εργασίας, ώστε να δημιουργήσουμε συγκριτικά πλεονεκτήματα» αναφέρει ο καθηγητής Λόης Λαμπριανίδης. «Θα πρέπει να υπάρξει στροφή της οικονομίας στην παραγωγή πιο σύνθετων προϊόντων και υπηρεσιών, που θα βάλει τη χώρα σε καλύτερη θέση στο διεθνή ανταγωνισμό και θα αξιοποιήσει παραγωγικά το ανθρώπινο δυναμικό της. Μόνο μια τέτοια στροφή θα συντελέσει στην εξομάλυνση προσφοράς και ζήτησης στην αγορά εργασίας των πτυχιούχων στην Ελλάδα και θα μειώσει τη διαρροή εγκεφάλων».
Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ
Η έρευνα πραγματοποιήθηκε από την Ερευνητική Μονάδα Περιφερειακής Ανάπτυξης και Πολιτικής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας (http:// www.uom.gr/rdpru) με επιστημονικό υπεύθυνο τον Λόη Λαμπριανίδη, οικονομικό γεωγράφο, καθηγητή του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, και βασικό συνεργάτη τον υποψήφιο διδάκτορα Νίκο Βογιατζή. Το δείγμα της έρευνας αποτελείται από 2.734 Ελληνες, πτυχιούχους ανώτερων και ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, οι οποίοι έχουν εργαστεί στο εξωτερικό.
siouti@enet.gr
Μάι 12 2010
Δημόσιοι υπάλληλοι …
Εχει πρόσφατα δημιουργηθεί ένα στερεότυπο δημοσίου υπαλλήλου, το οποίο συνιστά γενίκευση και υπεραπλούστευση. Πράγματι στον ευρύτερο δημόσιο τομέα συναντά κανείς υπαλλήλους με προκλητική αδιαφορία για το αντικείμενό τους, αλλά και με προνόμια τα οποία δεν δικαιολογούνται από την απόδοσή τους. Από την άλλη δεν μπορεί κανείς να αγνοήσει ένα μεγάλο αριθμό ευσυνείδητων υπάλληλων που λειτουργούν με επαγγελματισμό και πολλές φορές αναπληρώνουν την απουσία έργου των συναδέλφων τους. Αυτοί οι υπάλληλοι πρέπει να στηριχθούν σήμερα, προκειμένου το κράτος να φέρει σε πέρας το μεγάλο έργο της περιστολής δαπανών και σπατάλης. Καμία εξυγίανση δεν θα πετύχει αν δεν στηριχθεί στα ζωντανά και δυναμικά κομμάτια της δημόσιας διοίκησης, τα οποία δυστυχώς καλούνται σήμερα να πληρώσουν και εκείνα τον λογαριασμό για τις αμαρτίες άλλων,news.kathimerini.g
Μάι 06 2010
Η ανεργία οδηγεί σε απώλεια του εαυτού
Πώς αντιδρούν τα περισσότερα άτομα αν, από τη μια μέρα στην άλλη, βρεθούν χωρίς εργασία; Οταν μάλιστα, για λόγους εντελώς άσχετους με τις εργασιακές τους ικανότητες, η απόλυσή τους συνεπάγεται την είσοδό τους σε ένα μακροχρόνιο και αδιέξοδο καθεστώς ανεργίας; Αραγε, πώς τα άτομα αυτά -αλλά και η κοινωνία στην οποία ανήκουν- επιχειρούν να «διαχειριστούν» και να «εκλογικεύσουν» την κατάσταση αποστέρησης του κοινωνικού τους ρόλου, που βιώνουν εξαιτίας της απώλειας ή της αδυναμίας εύρεσης εργασίας;
Οι συνήθεις κοινωνικοοικονομικές «εξηγήσεις», όσο ακριβείς κι αν φαίνονται, αφήνουν αναπάντητα αυτά τα καυτά ερωτήματα, και αυτό όχι από αδιαφορία αλλά από εγγενή αδυναμία: όταν επικεντρώνεται κανείς αποκλειστικά σε αφηρημένες οικονομικές παραμέτρους ή στις ανεξέλεγκτες διεθνείς χρηματοπιστωτικές εξελίξεις και στο πώς οι εξελίξεις αυτές επηρεάζουν τις τοπικές οικονομίες, δεν μπορεί παρά να παραβλέπει τις δραματικές συνέπειές τους στη ζωή των μεμονωμένων ατόμων. Σήμερα, παγκόσμια ημέρα εορτασμού της εργατικής τάξης, έχει κάποιο ενδιαφέρον να δούμε γιατί, σύμφωνα με πολλές επιστημονικές μελέτες, η αύξηση της ανεργίας αποτελεί μια μορφή κοινωνικής αυτοχειρίας.
Η καλπάζουσα ανεργία στον τόπο μας, αλλά και στις περισσότερες «αναπτυγμένες» κοινωνίες, είναι το προϊόν τής ολότελα ανορθολογικής επιλογής, κατά τη δεκαετία του 1970, να εναποθέσουμε το μέλλον των κοινωνιών μας στην άναρχη και ανεξέλεγκτη ανάπτυξη των αγορών.
Η πρόσφατη διεθνής οικονομική κρίση σε συνδυασμό με τις εγχώριες αδυναμίες διπλασίασαν την ανεργία στην Ελλάδα. Σύμφωνα με τις συντηρητικές εκτιμήσεις του υπουργού Εργασίας Ανδρέα Λοβέρδου: «Η ανεργία τώρα βρίσκεται στο 12% και αν προσθέσουμε τους απασχολούμενους που δουλεύουν 2 ώρες την ημέρα, τον μήνα ή την εβδομάδα, το ποσοστό ξεπερνά το 18% αυτή τη στιγμή· μπορεί να έχουμε και 20-21% στο τέλος της χρονιάς».
Μάλιστα, με δεδομένη την παρατεταμένη οικονομική ύφεση, την επόμενη δεκαετία η επέκταση της μόνιμης ανεργίας σε ολοένα και ευρύτερα στρώματα του πληθυσμού πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Και η προοπτική μιας παρατεταμένης κατάστασης ανεργίας δεν απειλεί μόνο τους νέους κάτω των 25 ετών αλλά και τους άνω των 40 έως 60 ετών μεσήλικες, οι οποίοι ενώ έχουν εργαστεί επί σειρά ετών, εν μια νυκτί βρίσκονται απολυμένοι, χωρίς καμιά δυνατότητα επανένταξης στον κόσμο της εργασίας.
Το παραλυτικό αίσθημα αποκλεισμού
Η πρώτη συνέπεια της απώλειας της εργασίας είναι προφανώς η στέρηση μιας σταθερής πηγής εισοδημάτων απαραίτητων για την επιβίωση. Ομως, η παρατεταμένη κατάσταση ανεργίας έχει και άλλες δραματικές επιπτώσεις στην κοινωνική και ατομική ζωή των ανέργων· επιπτώσεις που, σε αρκετές περιπτώσεις, είναι πολύ πιο επώδυνες και καταστροφικές από την έλλειψη χρημάτων.
Το γεγονός αυτό, μολονότι υποβαθμίζεται ή και παραβλέπεται συστηματικά από τις αρμόδιες αρχές, εντούτοις επιβεβαιώνεται από πλήθος ειδικών ερευνών. «Οι πρώτες μελέτες για τις κοινωνικές και ψυχολογικές συνέπειες της ανεργίας πραγματοποιήθηκαν κατά τον Μεσοπόλεμο και είχαν επικεντρωθεί αποκλειστικά στην απειλή της φτώχειας, και ειδικότερα στις πιο ακραίες περιπτώσεις φτώχειας. Ελάχιστη σημασία είχε δοθεί τότε στον ρόλο της εργασίας στη διαμόρφωση της προσωπικής ταυτότητας», υποστηρίζει ο Duncan Gallie, καθηγητής Κοινωνιολογίας στην Οξφόρδη και διεθνώς αναγνωρισμένη αυθεντία στη μελέτη των επιπτώσεων της ανεργίας στις δυτικές κοινωνίες.
Από τις έρευνες του Gallie σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης προκύπτει ότι όχι μόνο οι κοινωνικο-οικονομικές αλλά και οι ψυχολογικές πτυχές της μακροχρόνιας ανεργίας καθορίζουν την αδυναμία επανένταξης πολλών ατόμων στην παραγωγή. Τα άκρως ενδιαφέροντα συμπεράσματα αυτών των ερευνών δημοσιεύτηκαν, μάλιστα, στο βιβλίο «Resisting marginalization», που επιμελήθηκε ο ίδιος ο Gallie.
Οι πρώτες σοβαρές μελέτες των ψυχολογικών επιπτώσεων της ανεργίας πραγματοποιήθηκαν το 1938 από τους Philip Eisenberg και Paul F. Lazarsfeld, οι οποίοι, αναλύοντας τις αντιδράσεις των ανέργων, αναγνώρισαν τρία τυπικά στάδια ή φάσεις.
Το πρώτο στάδιο χαρακτηρίζεται από την απόρριψη και τη συστηματική άρνηση της νέας κατάστασης: το άτομο αρνείται να αποδεχτεί ότι έχασε την εργασία του και ελπίζει ότι με κάποιο τρόπο θα επαναπροσληφθεί ή θα βρει άλλη καλύτερη εργασία. Ακολουθεί το στάδιο της απαισιοδοξίας και της ανησυχίας: ύστερα από αρκετές αποτυχημένες προσπάθειες εύρεσης εργασίας αρχίζει να συνειδητοποιεί τη δεινή κατάστασή του. Τότε, συνήθως έπειτα από εννιά μήνες ανεργίας, εισέρχεται στο στάδιο της απελπισίας και της κατάθλιψης: δεν βλέπει καμία διέξοδο ή προοπτική λύσης στο πρόβλημά του.
Εξάλλου, μετέπειτα έρευνες κοινωνικών ψυχολόγων έδειξαν ότι κάθε άνθρωπος τείνει να δημιουργεί μια εικόνα του εαυτού του ανάλογα με τους κοινωνικούς ρόλους που έχει αποδεχτεί και στη βάση αυτών των ρόλων διαμορφώνει τη σιγουριά που απαιτείται για τη «σωστή» κοινωνική ένταξή του. Επομένως, η απώλεια εργασίας επηρεάζει αρνητικά και τις δύο αυτές συμπληρωματικές διαστάσεις της ζωής μας: τόσο τον «πραγματικό» κοινωνικό μας ρόλο όσο και την «υποκειμενική» αυτοεκτίμησή μας.
Και ίσως γι’ αυτό οι περισσότεροι ειδικοί επιμένουν ότι το πιο ουσιαστικό σύμπτωμα της απώλειας εργασίας δεν είναι τόσο η έλλειψη χρημάτων όσο η απώλεια της αυτοεκτίμησης και του αυτοσεβασμού. Αυτή η διαβρωτική αίσθηση μιας «άχρηστης» και «επισφαλούς» ζωής στο περιθώριο της κοινωνίας οδηγεί τους ανέργους σε φαινομενικά απονενοημένες πράξεις, όπως το να περιφέρονται καθημερινά στον χώρο όπου εργάζονταν μέχρι πρόσφατα ή να συνεχίζουν να υπογράφουν στο βιβλίο παρουσιών της κλειστής εταιρείας (αυτό κάνουν καθημερινά οι άνεργοι των κλειστών Ναυπηγείων Σκαραμαγκά).
Η εσωτερίκευση αυτής της κατάστασης οδηγεί, κατά κανόνα, σε ενοχικά και αυτοευνουχιστικά αισθήματα που όχι μόνο καταστρέφουν κάθε προσπάθεια εξόδου από την «προσωπική» κρίση αλλά και εμποδίζουν την αναζήτηση εργασίας, ιδίως σε χαλεπούς οικονομικά καιρούς. Η αδράνεια και η ακινησία αποτελούν τα τυπικά γνωρίσματα μιας εσφαλμένης και ενοχικής «εσωτερίκευσης» του προβλήματος της ανεργίας ως προσωπικού προβλήματος των ανέργων που σχετίζεται, υποτίθεται, με κάποιες υποκειμενικές ελλείψεις ή αδυναμίες και όχι, όπως συμβαίνει στην πραγματικότητα, με τα αντικειμενικά οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα που επιβάλλουν τη βαρβαρότητα της ανεργίας.
Χαρακτηριστική είναι η αντίδραση των «γιάπηδων» που απροσδόκητα χάνουν την περίοπτη μέχρι χθες κοινωνική τους θέση. Μάνατζερ, διευθυντικά στελέχη επιχειρήσεων και επιτυχημένοι ελεύθεροι επαγγελματίες αρνούνται συστηματικά να αποδεχτούν το γεγονός ότι, παρά τις μέχρι τότε φιλότιμες προσπάθειές τους, βρέθηκαν τελικά οι ίδιοι στη θέση των θυμάτων του συστήματος που με τόση ενεργητικότητα και πάθος είχαν υπηρετήσει. Ολα τα στατιστικά στοιχεία επιβεβαιώνουν το γεγονός ότι η ανεργία στις υψηλές κοινωνικές τάξεις δεν γίνεται σχεδόν ποτέ αποδεκτή και τα άτομα αυτά αρνούνται ακόμη και να φανταστούν τη δυνατότητα να αλλάξουν εργασιακό καθεστώς ή να αναζητήσουν μιαν άλλη, κοινωνικά «υποδεέστερη» εργασία. Αντί να αντιδράσουν ενεργητικά πέφτουν σε κατάθλιψη, και όχι σπάνια οδηγούνται στην αυτοκτονία.
Το 1997 στην ταινία «The Full Monty» (στην αγγλική αργκό σημαίνει το πλήρες ξεγύμνωμα· στην Ελλάδα προβλήθηκε με τον ατυχή τίτλο «Αντρες με τα όλα τους») ο σκηνοθέτης Peter Cattaneo παρουσίασε με εξαιρετική ευαισθησία τις αντιδράσεις των διαφορετικών κοινωνικών τάξεων στην ανεργία: οι εργάτες, όσο κι αν απελπίζονταν για την καθημερινή τους επιβίωση, τελικά αντιστέκονταν στην κατάθλιψη. Αντίθετα, ο πρώην διευθυντής τους κατέφυγε σε μια ψευδαισθησιακή «λύση»: συνέχισε να βγαίνει κάθε πρωί από το σπίτι του άψογα ντυμένος, κρύβοντας ακόμη και από τη γυναίκα του το γεγονός ότι ήταν άνεργος.
Απ’ τη Σκύλλα στη Χάρυβδη
Αν, σύμφωνα με τη Βίβλο, η εργασία επιβάλλεται ως τιμωρία στην ανθρώπινη κατάσταση, στη μετανεωτερική κόλαση των αρχών του εικοστού πρώτου αιώνα η απώλεια της εργασίας βιώνεται ως η πλήρης απανθρωποποίηση των ανέργων. Παραδόξως, η «αλλοτριωτική» εργασία δημιουργούσε ανέκαθεν -και εξακολουθεί να δημιουργεί- ενεργούς κοινωνικούς δράστες και πολίτες. Η επιβεβλημένη σήμερα μαζική ανεργία φαίνεται, αντίθετα, να αλλοτριώνει από την ανθρώπινη κατάσταση μεγάλα τμήματα του πληθυσμού, καταδικάζοντάς τα σε μια πρωτόγνωρη κατάσταση κοινωνικής ανασφάλειας.
Το πόσο παραλυτικό ή αυτοκαταστροφικό θα είναι το αίσθημα κοινωνικού αποκλεισμού που αισθάνεται ο άνεργος εξαρτάται από υποκειμενικούς αλλά κυρίως από κοινωνικούς παράγοντες: από την αλληλεγγύη και την αποτελεσματική υποστήριξη του κράτους πρόνοιας μέσα στο οποίο ζει. Σύμφωνα με τις έρευνες του Duncan Gallie, στις βόρειες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όπου το κράτος πρόνοιας είναι ιδιαίτερα ανεπτυγμένο, η περιθωριοποίηση και ο κοινωνικός αποκλεισμός των ανέργων βιώνεται διαφορετικά από ό,τι στις μεσογειακές χώρες του Νότου. Στον Βορρά η περιθωριοποίηση των ανέργων δεν οφείλεται τόσο στην έλλειψη ενός σταθερού μισθού (αφού τα επιδόματα ανεργίας τούς επιτρέπουν να ζουν αξιοπρεπώς) όσο στην απώλεια του κοινωνικού τους ρόλου και στο δυσάρεστο ενοχικό συναίσθημα ότι ζουν σε βάρος των άλλων. Στις μεσογειακές ευρωπαϊκές χώρες, αντίθετα, τη στήριξη των ανέργων αναλαμβάνει το στενό οικογενειακό τους περιβάλλον. Ομως, η οικονομική δυσχέρεια των περισσότερων οικογενειών, σε συνδυασμό με την απουσία ενός στιβαρού κράτους πρόνοιας, καθιστά ανυπόφορη τη ζωή των ανέργων στον Νότο και τους εξωθεί σε πιο βίαιες ή αυτοκαταστροφικές αντιδράσεις.
Σε ανάλογα συμπεράσματα κατέληξαν και οι έρευνες του Ofer Sharon, εβραϊκής καταγωγής κοινωνιολόγου που σήμερα εργάζεται στο ΜΙΤ (Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης στις ΗΠΑ). Ο Sharon μελέτησε τη συμπεριφορά 100 Αμερικανών και 100 Ισραηλιτών γιάπηδων που ξαφνικά βρέθηκαν στο δρόμο, ενώ μέχρι τότε εργάζονταν στον τομέα της βιομηχανίας υψηλής τεχνολογίας με χρυσούς μισθούς. Διαπίστωσε λοιπόν ότι «οι Ισραηλινοί μάνατζερ όταν δεν βρίσκουν εργασία τείνουν να αποδίδουν την ευθύνη στο κοινωνικό σύστημα και στους θεσμούς, ενώ οι Αμερικανοί κατηγορούν τον εαυτό τους. Συνεπώς οι πρώτοι αντιδρούν με μεγαλύτερο θυμό αλλά και με περισσότερη ενεργητικότητα, ενώ οι δεύτεροι τείνουν σταδιακά να χάνουν την εμπιστοσύνη στον εαυτό τους. Ουσιαστικά, οι Αμερικανοί θεωρούν ότι δεν βρίσκουν εργασία επειδή κάτι δεν πάει καλά με τους ίδιους».
Πάντως, τα μέχρι σήμερα διεθνή στατιστικά στοιχεία επιβεβαιώνουν ότι κάθε αύξηση της ανεργίας κατά 3% συνοδεύεται όχι μόνο από αύξηση της φτώχειας και καταστροφή του κοινωνικού ιστού μιας χώρας αλλά, όπως είδαμε, επιβαρύνει σοβαρά την ψυχική και σωματική υγεία των ανέργων (καταθλιπτικά συμπτώματα, αύξηση των ισχαιμικών καρδιακών και εγκεφαλικών επεισοδίων, απόπειρες αυτοχειρίας). Τα αμέσως επόμενα χρόνια, λόγω της παρατεταμένης οικονομικής ύφεσης που έχει επιβληθεί στη χώρα μας, το πρόβλημα της ανεργίας θα αναδειχθεί σε ένα από τα σοβαρότερα κοινωνικά μας προβλήματα. Ενα τεράστιο πρόβλημα που, εφόσον είμαστε ανίκανοι να το επιλύσουμε ως κοινωνία, οφείλουμε, τουλάχιστον, να το διαχειριστούμε με μεγαλύτερη κοινωνική αλληλεγγύη απ’ ό,τι στο παρελθόν. *
Μαζική «ανδρεκτομή»: η αντιστροφή των κοινωνικών ρόλων
Σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά στοιχεία, το τελευταίο μεγάλο κύμα απολύσεων στην Ευρώπη έπληξε περισσότερο τους άνδρες παρά τις γυναίκες.
Πιθανόν επειδή, κατά μέσο όρο, οι γυναίκες επιβαρύνουν λιγότερο τις εταιρείες αφού καταλαμβάνουν σε αυτές ενδιάμεσες και συνήθως εκτελεστικές θέσεις εργασίας (με ανάλογους μισθούς).
Το γεγονός αυτό οδήγησε πολλά ζευγάρια σε αντιστροφή των παραδοσιακών κοινωνικών ρόλων: η γυναίκα εργάζεται και συντηρεί την οικογένεια ενώ ο άντρας μένει στο σπίτι και κρατά τα παιδιά!
Αν αυτό το φαινόμενο γενικευτεί, τότε η ανεργία των ανδρών εκτός από την απώλεια του κοινωνικού τους ρόλου θα επιφέρει, εκ των πραγμάτων, μια βαθύτατη κρίση ταυτότητας. Δεδομένων των σημερινών αναγκών και του υψηλού κόστους της ζωής, ο περιορισμός μιας οικογένειας σε έναν μόνο μισθό επιβάλλει σοβαρούς περιορισμούς στις οικογενειακές δαπάνες (π.χ. θα πάρουν τα παιδιά από το ιδιωτικό σχολείο, θα στερηθούν την οικιακή βοηθό που φροντίζει τα παιδιά και το σπίτι κ.ο.κ.). Ξαφνικά, ο άνδρας του σπιτιού εξαναγκάζεται να αναλάβει τη φροντίδα του σπιτιού και των παιδιών, ενώ είναι εντελώς απροετοίμαστος για να το κάνει. Γεγονός που πολύ συχνά τον οδηγεί στην απελπισία, αφού όχι μόνο αρνείται να αποδεχτεί τη νέα του κατάσταση, λόγω της εκπαίδευσης και της ανδροκρατικής ανατροφής που έχει λάβει, αλλά και επειδή η ιδιαίτερα απαιτητική και χρονοβόρα ενασχόλησή του με τις οικιακές εργασίες και την ανατροφή των παιδιών του τού στερεί σχεδόν κάθε δυνατότητα -και οπωσδήποτε κάθε όρεξη- για να αναζητήσει μια νέα εργασία.
Και το χειρότερο, συχνά δεν μπορεί να στηριχτεί ούτε καν στην κατανόηση της γυναίκας του, η οποία αδυνατεί να κατανοήσει, πόσω μάλλον να αποδεχτεί, πού ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα. Η επιβεβλημένη «ανδρεκτομή» που συνεπάγεται η διεθνής οικονομική ύφεση ανατρέπει, από ό,τι φαίνεται, τους παραδοσιακούς, και ευρέως αποδεκτούς, διακριτούς ρόλους των δύο φύλων. Ο μεταμοντέρνος ερμαφροδιτισμός, που τείνει να επιβληθεί παντού στις δυτικές κοινωνίες, αποτελεί, άραγε, ένα εναλλακτικό, και εξίσου λειτουργικό, κοινωνικό μοντέλο για την αναδιευθέτηση των περίπλοκων σχέσεων ανάμεσα στα δύο φύλα;
Απρ 29 2010
Θα αρχίσει πιλοτικά σε 100 σχολεία και το όλο εγχείρημα το υπ. Παιδείας το ανέθεσε με σχετική εγκύκλιο στους σχολικούς συμβούλους
Παίρνει μπρος το «γρανάζι της αξιολόγησης» στα σχολεία. Τον ερχόμενο Σεπτέμβρη ξεκινά η «βαθμολόγηση» των σχολείων και των εκπαιδευτικών τους, για πρώτη φορά στη χώρα μας.Η αξιολόγηση, που θα αρχίσει πιλοτικά σε έναν αριθμό περίπου 100 σχολείων όλων των βαθμίδων, θα γίνει με τη μέθοδο της θέσπισης συγκεκριμένων στόχων που θα πρέπει να πιάνουν τα σχολεία, ανάλογα με τη βαθμίδα εκπαίδευσης. Στα πρότυπα των γνωστών μετρήσεων ΡΙSΑ, στις οποίες τα τελευταία χρόνια πατώνουν οι Eλληνες μαθητές.., ολόκληρη η εκπαιδευτική κοινότητα θα κληθεί να περάσει από κρησάρα και να βαθμολογηθεί!Hδη το υπ. Παιδείας απέστειλε τη σχετική εγκύκλιο έναρξης της διαδικασίας αξιολόγησης σε όλα τα σχολεία, αναθέτοντας στους σχολικούς συμβούλους το όλο εγχείρημα. Οι σχολικοί σύμβουλοι, στο προσεχές διάστημα, θα συναντηθούν με όλους τους διευθυντές των σχολείων και το εκπαιδευτικό προσωπικό τους.
Μετά την ενημέρωσή όλων, θα επιλεγούν τα σχολεία της κάθε Περιφέρειας που θα μπουν στο πιλοτικό πρόγραμμα της αυτοαξιολόγησης, ενώ θα συσταθεί και η Επιστημονική Επιτροπή που θα επιβλέπει τις διαδικασίες.
Εντός του Ιουνίου, θα πραγματοποιηθούν επιμορφωτικά σεμινάρια και αναλυτική ενημέρωση των στελεχών από την επιστημονική επιτροπή.
Επιμορφώσεις
Κατά την επιμόρφωση των στελεχών θα είναι έτοιμα ενδεικτικά σχέδια δράσης, σχετικές φόρμες αυτοαξιολόγησης και οδηγίες συμπλήρωσης που θα αφορούν παραδείγματα εφαρμογής και ενέργειες των σχολείων κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους της εφαρμογής.
Ενα ολοκληρωμένο πακέτο με το υλικό της αυτοαξιολόγησης (φόρμες αξιολόγησης, σχέδια δράσης, οδηγίες εφαρμογής) θα είναι έτοιμο να δοθεί σε διευθυντές και εκπαιδευτικούς, με την έναρξη του σχολικού έτους.
Τον Σεπτέμβριο θα πραγματοποιηθούν ενδοσχολικές επιμορφώσεις από τους σχολικούς συμβούλους σχετικά με τις διαδικασίες εφαρμογής της αυτοαξιολόγησης της σχολικής μονάδας.
Πως θα γίνει
Οι κύκλοι αξιολόγησης θα είναι διετείς. Η αρχή θα γίνει με μια αρχική αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου της σχολικής μονάδας, για να ακολουθήσουν οι στόχοι που θα τεθούν για να… τους πιάσει κάθε σχολείο.
Το πρώτο τετράμηνο του σχολικού έτους θα γίνεται το ξεκίνημα της αποτίμησης του εκπαιδευτικού έργου της σχολικής μονάδας (με έμφαση σε ποσοτικά στοιχεία), στους πέντε τομείς-πεδία διερεύνησης που δείχνουν οι δείκτες τους οποίους παρουσιάζουμε.
Το δεύτερο τετράμηνο αναδεικνύονται, ιεραρχούνται και κατανέμονται χρονικά οι προτεραιότητες των δράσεων του τετραμήνου. Στη συνέχεια, αξιοποιώντας και προσαρμόζοντας κατάλληλα τα ενδεικτικά σχέδια δράσης και τις φόρμες που θα έχει ετοιμάσει η επιστημονική επιτροπή, η κάθε σχολική μονάδα διαμορφώνει τα δικά της σχέδια δράσης ανά τομέα, τα οποία θα εφαρμοστούν κατά τη διάρκεια του 2ου χρόνου.
Στο τέλος της διετίας θα διαμορφώνεται η Εκθεση Αυτοαξιολόγησης, που θα περιλαμβάνει την αναλυτική παρουσίαση των διαδικασιών και των αποτελεσμάτων, ενώ θα συνοδεύεται από συνοπτική παρουσίαση του τι ακριβώς έχει γίνει.
Τι διερευνούν
Οι πέντε δείκτες της… βαθμολόγησης
- Τα μέσα και οι πόροι της σχολικής μονάδας (υλικοτεχνική υποδομή, οικονομικοί πόροι, ανθρώπινο δυναμικό). Θα διερευνηθεί η επάρκεια, η ποιότητα και η καταλληλότητα των σχολικών χώρων οι οποίοι αποτελούν σημαντικές υλικές συνθήκες για την αποτελεσματική υλοποίηση του Σχολικού Προγράμματος.
- Η διοίκηση της σχολικής μονάδας (συντονισμός σχολικής ζωής, διαμόρφωση-εφαρμογή σχολικού προγράμματος, αξιοποίηση μέσων και πόρων). Διερευνάται το πλαίσιο των πρακτικών οργάνωσης, διοίκησης και λειτουργίας (ηγεσία, συντονισμός, διαχείριση, ρύθμιση, καθορισμός στόχων, αξιοποίηση του προσωπικού, ανάπτυξη πρωτοβουλιών κ.ά.), με σκοπό την εύρυθμη και αποτελεσματική λειτουργία της σχολικής μονάδας.
- Το κλίμα και οι σχέσεις μεταξύ των παραγόντων της εκπαιδευτικής κοινότητας (σχέσεις μεταξύ εκπαιδευτικών, μεταξύ εκπαιδευτικών – μαθητών, μεταξύ μαθητών, μεταξύ σχολείου – γονέων). Θα καταγραφούν οι σχέσεις μεταξύ των εκπαιδευτικών (συνεργασία, επικοινωνία, ανταλλαγή πληροφοριών, συλλογικότητα, εμπιστοσύνη) και μεταξύ εκπαιδευτικών και μαθητών (δικαιοσύνη, αξιοκρατία, εκτίμηση, αλληλοσεβασμός, επικοινωνία, συνεργασία), στοιχεία που συμβάλλουν ουσιαστικά στη διαμόρφωση του σχολικού κλίματος και επηρεάζουν την ποιότητα της εκπαιδευτικής διαδικασίας.
- Οι εκπαιδευτικές διαδικασίες (διδακτική & μαθησιακή διαδικασία, ποιότητα της διδασκαλίας). Διερευνώνται ζητήματα και παράμετροι που συνδέονται με την ποιότητα της διδασκαλίας, όπως η σύνθεση του μαθητικού πληθυσμού της τάξης, τα σχολικά εγχειρίδια και το εκπαιδευτικό υλικό, η διδακτική μεθοδολογία και οι στρατηγικές οργάνωσης της τάξης.
- Τα εκπαιδευτικά αποτελέσματα (φοίτηση & διαρροή, επίδοση & πρόοδος, ατομική και κοινωνική ανάπτυξη των μαθητών/τριών): Διερευνώνται ζητήματα σχετικά με τη φοίτηση και τις απουσίες των μαθητών, με το φαινόμενο της εκπαιδευτικής διαρροής καθώς και με τη σχολική επίδοση, τα εκπαιδευτικά επιτεύγματα και την πρόοδο των μαθητών σε σχέση με τους στόχους και τα περιεχόμενα του προγράμματος σπουδών.
Πηγή: ΕΘΝΟΣonline
Απρ 06 2010
Αύξηση των κρουσμάτων κατάθλιψης στο χώρο εργασίας
Ψυχολόγοι και ψυχοθεραπευτές στη Γερμανία διαπίστωσαν ότι έχουν αυξηθεί αισθητά τα κρούσματα κατάθλιψης, καθώς και ψυχικών ασθενειών, οι οποίες σχετίζονται με τις συνθήκες στο χώρο εργασίας.
Μάλιστα, όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα της ιστοσελίδας της «Ντόιτσε Βέλε» («ΝΒ»), οι επιστήμονες ζητούν πλέον να αντιμετωπίζονται τα κρούσματα αυτά ως περιστατικά ενός σοβαρού κοινωνικού προβλήματος.
Σε ό,τι αφορά στην αντιμετώπιση των συγκεκριμένων ασθενειών, τόσο από τον κοινωνικό περίγυρο όσο και από τους ίδιους τους ασθενείς, ο πρόεδρος της Ένωσης Γερμανών Ψυχοθεραπευτών (ΕΓΨ), Ράινερ Ρίχτερ, επιβεβαίωσε τις εκτιμήσεις για τα όσα διαδραματίζονται στους χώρους εργασίας. Επίσης, διαπίστωσε πως ο στιγματισμός της κατάθλιψης υποχωρεί, αλλά και ότι το φαινόμενο δεν έχει εξαλειφθεί. «Οδηγεί περισσότερους – είπε– να το αποδέχονται πλέον, όταν ο ψυχοθεραπευτής ή ο γιατρός τους λέει ότι έχουν κατάθλιψη.
Έχουν βελτιωθεί και οι ικανότητες των γιατρών στη διάγνωση ψυχασθενειών. Έχουμε όμως σαφή δείγματα ότι τα περιστατικά των ψυχικά ασθενών έχουν αυξηθεί εξαιτίας των συνθηκών στο χώρο της εργασίας, κυρίως στον τομέα της παροχής υπηρεσιών».
Είναι χαρακτηριστικό ότι –σύμφωνα με τους ειδικούς–11% των απουσιών από την εργασία οφείλονται πλέον σε ψυχικές ασθένειες. Γι’ αυτές η δικαιολογημένη ιατρικά απουσία έχει σημαντικό κόστος, διότι διαρκεί περισσότερο –κατά μέσο όρο περίπου τρεις εβδομάδες– σε σχέση με τις συνηθισμένες αρρώστιες που εμφανίζουν οι εργαζόμενοι. Μόνο για την κατάθλιψη δίνονται περίπου 4,3 δισεκατομμύρια ευρώ το χρόνο για θεραπεία ασθενών. Και σ’ αυτά δεν συμπεριλαμβάνεται το κόστος της απουσίας από τη θέση εργασίας. Υπολογίζεται ότι σε κάθε καταθλιπτικό αναλογούν 4.000 ευρώ το χρόνο.
Πρόκειται για τεράστια ποσά, χωρίς καν να υπολογιστούν οι οικονομικές ζημιές από την περιορισμένη απόδοση στην εργασία.
Μαρ 27 2010
ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ: Η ΕΤΗΣΙΑ ΕΚΘΕΣΗ «ΔΕΙΧΝΕΙ» ΣΚΛΗΡΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΕΝ ΣΥΓΧΥΣΕΙ
Κρίση βαθιά, καθολική, οριζόντια και κάθετη στα πάνω της εξουσίας, αλλά και στα κάτω στα θεμέλια της ελληνικής κοινωνίας αναδεικνύει η ετήσια έκθεση του Συνηγόρου του Πολίτη, σκιαγραφώντας ένα κράτος άναρχο, σκληρό και αδιαπέραστο από τις αγκυλώσεις και τη γραφειοκρατία, αλλά και πολίτες εν πλήρει συγχύσει και πλήρεις θράσους, που διαμαρτύρονται εγγράφως στις Ανεξάρτητες Αρχές ενώ έχουν… άδικο.
Πρώτη πικρή αλήθεια: Τουλάχιστον τρεις στους δέκα Ελληνες (ποσοστό 34,81%) πέρυσι απευθύνθηκαν στον Συνήγορο καταγγέλλοντας το άδικο κράτος, ενώ αποδείχτηκε ότι η Διοίκηση είχε τηρήσει απλώς τη νομιμότητα.
Δεύτερη πικρή αλήθεια: Δύο στους δέκα πολίτες (ποσοστό 22,30%) είναι χαμένοι από χέρι, αφού δεν μπόρεσαν να βρουν το δίκαιο τους ούτε με τις πλάτες του Συνηγόρου του Πολίτη, είτε γιατί η εξουσία έμαθε να αδιαφορεί στις παρεμβάσεις-προτάσεις της Ανεξάρτητης Αρχής είτε γιατί τα κενά στη νομοθεσία, οι οργανωτικές και διοικητικές δυσλειτουργίες δικαιώνουν τελικά το κράτος-τέρας.
Στην αντίπερα όχθη -ευτυχώς- υπάρχει το ποσοστό του 70,46% των περιπτώσεων (επτά στους δέκα) όπου οι πολίτες με την παρέμβαση του Συνηγόρου βρήκαν το δίκαιό τους.
Σχολιάζοντας τη φετινή έκθεση που παρέδωσε το πρωί στον πρόεδρο της Βουλής Φίλιππο Πετσάλνικο, ο Γιώργος Καμίνης δήλωσε: «Η κρίση της οικονομίας και του πολιτικού συστήματος είναι συνέπεια μιας καθολικής κρίσης συλλογικότητας που διαβρώνει όχι μόνο τις σχέσεις κράτους – πολίτη, αλλά και τα ίδια τα θεμέλια της κοινωνίας. Δεχτήκαμε 13.433 νέες αναφορές, πρόκειται για μια αύξηση 18,50% σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά και για τον μεγαλύτερο αριθμό αναφορών που δέχεται η Αρχή από συστάσεώς της», είπε ο Συνήγορος του Πολίτη, υπογραμμίζοντας ότι: «η οικονομική κρίση κάνει πιο ορατές τις ήδη σοβαρές ενδημικές αδυναμίες της ελληνικής δημόσιας διοίκησης, όμως είναι παραπλανητικό να καταγγέλλεται η οικονομική κρίση ως ο κύριος υπεύθυνος της υποβάθμισης της ποιότητας των υπηρεσιών που παρέχει στον πολίτη το Δημόσιο. Οι παθογένειες πάνω από όλα οφείλονται στο πελατειακό σύστημα».
Αναλυτικά στον κύκλο Σχέσεις Κράτους – Πολίτη, που δέχτηκε και τις περισσότερες καταγγελίες (ποσοστό 34,38%), Επισημαίνεται:
* Γραφειοκρατία, κακοδιοίκηση που ταλαιπωρεί περισσότερο τους πολίτες σε περιόδους κρίσης, π.χ. πυρκαγιές 2007 όπου υπήρξαν προβλήματα ακόμα και με τη δήλωση μόνιμης κατοικίας των πληγέντων.
* Περιφέρειες και ΟΤΑ χωρίς χρηματοδότηση και μέσα δεν μπορούν να ασκήσουν έλεγχο και εποπτεία στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.
* Η φορολογική διοίκηση μετακυλίει την ευθύνη των δικών της λαθών στους πολίτες και αγνοεί ευνοϊκές γι’ αυτούς ρυθμίσεις. Ειδική μνεία έγινε για την επιβολή της έκτακτης εισφοράς που περιείχε αναδρομική μεταβολή των κανόνων φορολογίας, που κλόνισε την εμπιστοσύνη των πολιτών και μείωσε τη διάθεσή τους να συνεργαστούν με το κράτος, ευνοώντας έτσι την ιδεολογία της φοροδιαφυγής.
Ο Συνήγορος προτείνει δημιουργία ειδικού μητρώου, στο οποίο κάθε κάτοικος της χώρας να δηλώνει έναν και μόνο δήμο μόνιμης κατοικίας και επανέλεγχο του κριτηρίου της εντοπιότητας στις προσλήψεις.
* Ο κύκλος Κοινωνικής Προστασίας, Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης δέχτηκε καταγγελίες αυξημένες κατά 36% σε σχέση με το 2008. Τα προβλήματα πολλά και ποικίλα:
* Χρόνια οργανωτικά προβλήματα στο σύνολο των ασφαλιστικών ταμείων που έχουν επισημανθεί από τον Συνήγορο χρόνια τώρα χωρίς ουσιαστική ανταπόκριση.
* Σοβαρές δυσλειτουργίες στο Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης Ιδιωτικού Τομέα και στο Ταμείο Πρόνοιας. Η έκδοση των συντάξεων καθυστερεί πάνω από ένα χρόνο.
* Τα ταμεία που καταβάλλουν εφάπαξ με σοβαρά ταμειακά ελλείμματα και 16.000 δικαιούχους στην αναμονή μόνο στο Ταμείο δημοσίων υπαλλήλων.
Ο Συνήγορος προτείνει να αναμορφωθεί το οργανόγραμμα των Ταμείων, να εκσυγχρονιστούν οι διαδικασίες τους και να συνδεθούν με τις υπόλοιπες δημόσιες υπηρεσίες.
Στον κύκλο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου:
– Η σωφρονιστική πολιτική παρουσιάζει μακροχρόνια άλυτα προβλήματα.
– Η κοινωνική ένταξη των μεταναστών που συμμετέχουν κανονικά στην οικονομική ζωή καθυστερεί εξαιτίας εμπλοκής των διαδικασιών με ευθύνη των ελληνικών κυρίως προξενικών αρχών
– Ο μηχανισμός εξέτασης των αιτημάτων ασύλου κατέρρευσε και περιθωριοποιημένοι πληθυσμοί συγκεντρώθηκαν στα μεγάλα αστικά κέντρα.
– Δεν υπάρχουν συνθήκες πραγματικής ισοπολιτείας για τους τσιγγάνους.
* Στον κύκλο Ποιότητας ο Συνήγορος συμπεραίνει ότι:
– Οι πολεοδομικές υπηρεσίες παραβιάζουν στοιχειώδεις κανόνες νομιμότητας και χρηστής διοίκησης.
– Η ατμοσφαιρική ρύπανση δεν μπορεί να περιοριστεί αποτελεσματικά παρά μόνον με τη λήψη προληπτικών μέτρων.
* Στον κύκλο Δικαιώματα του Παιδιού:
– Τα παιδιά με χρόνιες παθήσεις και αναπηρίες σε μονάδες κοινωνικής φροντίδας ζουν σε εξαιρετικά δυσχερείς συνθήκες, τίθενται σε καταστολή, προσδένονται στα κρεβάτια τους, που είναι πρακτικές απολύτως απαράδεκτες και πρέπει να σταματήσουν άμεσα.
– Ο σχολικός κανονισμός μπορεί να προσφέρει εγγυήσεις για τη δημοκρατική λειτουργία του σχολείου.
* Τέλος, στην Ισότητα των Φύλων, εργαζόμενοι και υποψήφιοι για απασχόληση αγνοούν τα δικαιώματα που έχουν.
– Η εγκυμοσύνη αντιμετωπίζεται ως ασθένεια και η μητρότητα ως οικονομικό βάρος που δυσκολεύει τη λειτουργία των επιχειρήσεων *
