ΠΤΕΡΟΦΑΛΑΙΝΑ

Πτεροφαλαινα

Πτεροφαλαινα

Αυτό το είδος έχει ζει σε όλους τους ωκεανούς, αλλά είναι αρκετά σπάνιο σε τροπικές ή πολικές θάλασσες. Η πτεροφάλαινα είναι το μόνο είδος μπαλαινοφόρας φάλαινας στην περιοχή της Μεσογείου. Ζει σε πελάγη κοντά στην ακτή, εμφανίζεται μερικές φορές σε νερά βάθους μόλις 30 μέτρων.

Στη χώρα μας η πτεροφάλαινα αν και έχει εμφανιστεί σε όλες σχεδόν τις θάλασσες μας είναι πιο κοινή στο Ιόνιο πέλαγος. Απαντάται στα ανοιχτά νερά και πιο σπάνια κοντά στις ακτές, δυτικά της Λευκάδας και της Κεφαλονιάς. Σποραδικές εμφανίσεις έχουν παρατηρηθεί νότια της Πελοποννήσου, ανοιχτά της Γαύδου, νότια της Καρπάθου, ακόμα και σε κλειστούς κόλπους, όπως ο Κορινθιακός και ο Σαρωνικός.

Οι πτεροφάλαινες εμφανίζονται συνήθως σε ζεύγη ή σε μικρές ομάδες ως έξι ή επτά ατόμων. Σπάνια παρατηρούνται μεγαλύτερες ομάδες. Την άνοιξη και στις αρχές του καλοκαιριού μεταναστεύουν για εύρεση τροφής σε υψηλά γεωγραφικά πλάτη, ενώ το χειμώνα μετακινούνται σε νοτιότερες περιοχές για την εποχή της αναπαραγωγής.

Το ζευγάρωμα λαμβάνει χώρα το χειμώνα, και καθώς η κύηση διαρκεί 11 μήνες. Τα μικρά θηλάζουν για έξι, με επτά μήνες. Μετά τον απογαλακτισμό, τα μικρά αναζητούν τροφή μαζί με τη μητέρα τους. Τα θηλυκά γεννούν μικρά κάθε δύο χρόνια αφού περάσουν τα δώδεκα έτη της ηλικίας. Ωριμάζουν πλήρως στα 25 έως 30 έτη. Η πτεροφάλαινα ζει πολλά χρόνια και μπορεί να φτάσει σε ηλικία μεγαλύτερη των 90 -100 χρόνων.

Μπορούν να καταδύονται σε βάθος 230 μέτρων και να παραμείνουν βυθισμένες για 15 λεπτά. Ο πίδακας εκπνοής μίας πτεροφάλαινας φτάνει τα έξι μέτρα ύψος και έχει σχήμα.

Το τεράστιο θαλάσσιο θηλαστικό τρέφεται με μικρά ψάρια που σχηματίζουν κοπάδια (σαρδέλες, γαύρους), καλαμάρια, καρκινοειδή με ζωοπλαγκτόν που μοιάζει με μικρές γαρίδες και ονομάζεται γκριλ. Φιλτράρει την τροφή της μέσα από 260 με 480 μπαλένες σε κάθε πλευρά της άνω σιαγόνας.

Απειλούνται κυρίως από τη μείωση της τροφής λόγω υπεραλίευσης αλλά και από τις συγκρούσεις με τα μεγάλα πλοία.

ΗΧΟΙ ΠΤΕΡΟΦΑΛΑΙΝΩΝ

ΒΙΝΤΕΟ

Βασισμένο στην εργασία των μαθητριών Μ.Β. και Φ.Σ. του τμήματος Ε2

ΠΗΓΕΣ

http://www.naturagraeca.com

http://el.wikipedia.org/

http://www.arkive.org