Στην πόλη Wuhan,επαρχία Hubei, στην Κίνα, εμφανίστηκε συρροή κρουσμάτων πνευμονίας. Στις 9 Ιανουαρίου 2020 οι υγειονομικές αρχές της Κίνας ανακοίνωσαν ότι πρόκειται για νέο στέλεχος κοροναϊού (2019-nCoV). Οι κοροναϊοί είναι μία ομάδα ιών που συνήθως προκαλούν αναπνευστικές λοιμώξεις με ποικίλη σοβαρότητα στον άνθρωπο και στα ζώα. Εκτιμάται ότι περίπου το ένα τρίτο των λοιμώξεων ανώτερου αναπνευστικού στον άνθρωπο μπορεί να προκαλείται από κορωνοϊούς.

Ο Εθνικός Οργανισμός Δημόσιας Υγείας (ΕΟΔΥ), παρακολουθεί από την αρχή τις εξελίξεις και βρίσκεται σε συνεχή επικοινωνία τόσο με το Ευρωπαϊκό Κέντρο Πρόληψης και Ελέγχου Νοσημάτων (ECDC) όσο και τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (WHO). Ο ΕΟΔΥ παραμένει σε επαγρύπνηση σχετικά με ενδεχόμενα κρούσματα της νόσου σε ταξιδιώτες ενώ έχει ήδη εκδώσει και επικαιροποιεί συστηματικά ενημερωτικό υλικό και εξειδικευμένες οδηγίες, που μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα μας.

ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΚΟΡΟΝΟΪΟΥ

Αυτό είναι ένα παράδειγμα σελίδας του blogs.sch.gr, στην οποία μπορείτε να προσθέσετε πληροφορίες σχετικά με εσάς ή το Ιστολόγιο, ώστε οι αναγνώστες να ξέρουν ποιος είστε. Μπορείτε να δημιουργήσετε όσες σελίδες θέλετε σαν και αυτή ή υποσελίδες και να διαχειριστείτε το περιοχόμενο τους μέσα από το blogs.sch.gr.

Η Ιστοσελίδα μας www.amouliani.com.gr

Η Αμμουλιανή είναι το μεγαλύτερο απ” τα νησιά της Χαλκιδικής και το μοναδικό κατοικημένο. Ίχνη εγκατάστασης ανάγονται ήδη από τα κλασσικά χρόνια, ενώ στα βυζαντινά αποτελούσε μέρος της κτηματικής περιουσίας (Μετόχι) της Μονής Βατοπεδίου. Οι μοναδικοί κάτοικοι του νησιού μέχρι το 1924 ήταν δυο-τρεις καλόγεροι που διαχειρίζονταν την κτηματική περιουσία της Μονής, καθώς και μερικοί εργάτες, κυρίως από την Ιερισσό, που βοηθούσαν στην καλλιέργεια των χωραφιών, στη βοσκή των ζώων και στο μάζεμα των ελιών. Με Νόμο της Κυβέρνησης Βενιζέλου στις 14 Φεβρουαρίου 1923, ένα μεγάλο μέρος της κτηματικής περιουσίας των μοναστηριών περιήλθε στο κράτος για στέγαση των προσφύγων. Έτσι το μέχρι τότε σχεδόν ακατοίκητο νησί της Αμμουλιανής αποτέλεσε τη νέα πατρίδα για 600 περίπου Πασσαλιμανιώτες πρόσφυγες, που ως τα τέλη του 1924 ζούσαν στην αντικρινή Ουρανούπολη. Μέχρι που να στηθούν τα πρώτα ομοιόμορφα σπιτάκια του εποικισμού από την κυβέρνηση, οι πρόσφυγες βρήκαν στέγη στα καλογερικά μετόχια, στους σταύλους, στην εκκλησία και στα δωμάτια που διέμεναν οι εργάτες. Από την άνοιξη ως το Σεπτέμβριο του 1925 ένα δεύτερο κύμα προσφύγων έφτασε στην Αμμουλιανή, προερχόμενο αυτή τη φορά, από το Χωριό Γαλλιμή του Μαρμαρά. Ο εποικισμός συνεχίσθηκε και συμπληρώθηκε τον επόμενο χρόνο με οικογένειες από τα Σκουπιά, το Μαρμαρά, την Κούταλη, τη Σμύρνη, το Αβδίμι, την Κωνσταντινούπολη, τα Παλάτια, τη Μηχανιώνα, την Αφθόνη αλλά και την Ικαρία, το Τρίκερι και την Ιερισσό.

Αν επιχειρούσε να περιγράψει κανείς τη ζωή των προσφύγων στα πρώτα χρόνια αλλά και στις δεκαετίες που ακολούθησαν, θα έπρεπε να καταγράψει μια ολόκληρη σειρά από αγώνες, θυσίες και στερήσεις, που άλλωστε, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, αντιμετώπισαν όλοι οι πρόσφυγες. Με την υπομονή και την επιμονή τους, τη δίψα για μια νέα ζωή και την αξιοσύνη τους, οι πρώτοι εκείνοι έποικοι του νησιού ξεπέρασαν τα αρχικά δύσκολα στάδια και έγιναν άξιοι γεωργοί, κτηνοτρόφοι και κυρίως ψαράδες, μεταφέροντας όλη την εμπειρία στην τέχνη του ψαρέματος απ” την παλιά πατρίδα. Τον άγριο λοφίσκο, που ήταν πνιγμένος από σχοίνους και πουρνάρια, μετέτρεψαν σ” έναν ωραίο οικισμό, με μονώροφα και διώροφα σπιτάκια, κήπους, αυλές και μπαξεδάκια. Εκμεταλλεύτηκαν κι αξιοποίησαν, με πρωτόγονα αρχικά μέσα, κάθε διαθέσιμο κομμάτι γης, φυτεύοντας δέντρα και αμπέλια, καλλιεργώντας καλαμπόκι και σιτάρι ή δημιουργώντας βοσκοτόπια. Σύντομα ο αλιευτικός τους στόλος έγινε ζηλευτός σε όγκο και σε δύναμη φθάνοντας τα 80 μικρά και μεγάλα αλιευτικά σκάφη.

Κι όταν αργότερα η νέα μεγάλη πρόκληση, ο Τουρισμός, έφτασε “προ των πυλών”, πάλι οι Αμμουλιανιώτες κέρδισαν τη μάχη. Προοδευτικοί, φιλόξενοι και εξωστρεφείς εκ καταγωγής, προσαρμόστηκαν πολύ γρήγορα στις απαιτήσεις των καιρών, δημιούργησαν ξενοδοχεία και ποικίλα καταλύματα, χώρους διασκέδασης και εστίασης και ένα δίκτυο καταστημάτων, όπου ο κάθε επισκέπτης μπορεί να βρει ό,τι του χρειάζεται. Όλα αυτά, σε συνδυασμό με την αρμονία του τοπίου, την δεσπόζουσα κορυφογραμμή του Άθω και την αγνότητα των ακτών, κάνουν την Αμμουλιανή έναν προορισμό περιζήτητο για χιλιάδες επισκέπτες.

Άρθρο από το Ελληνικό Πανόραμα

κείμενο: Θεόφιλος Μπασγιουράκης