Δεν είναι καθόλου υπερβολικό να πούμε ότι ολόκληρη η ζωή στο νηπιαγωγείο θα πρέπει να είναι ένα παιχνίδι. Ένα ατέλειωτο παιχνίδι, στην προσπάθεια του παιδιού να γνωρίσει καλύτερα τον κόσμο που το περιβάλλει, να έρθει σε επαφή με τον κόσμο των άλλων παιδιών και των ενηλίκων, να δράσει με βάση τα ιδιαίτερα ενδιαφέροντα και τις ανάγκες του. Το παιχνίδι μπορεί να δώσει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά μιας μορφωτικής πορείας γεμάτης ενδιαφέρον και χαρά.
Τα μικρά παιδιά έρχονται στο νηπιαγωγείο έχοντας το καθένα αποκτήσει διαφορετικές εμπειρίες, είτε από το οικογενειακό τους περιβάλλον, είτε από διαφορετικούς παιδικούς σταθμούς, είτε ακόμα και από διαφορετικές νταντάδες. Έτσι, πολλές φορές τα παιδιά χρειάζονται βοήθεια στο να χρησιμοποιούν το παιχνίδι για να αναπτύξουν ικανότητες μάθησης, στο να χρησιμοποιούν το παιχνίδι για να αναπτύξουν τις απαραίτητες κοινωνικές δεξιότητες, στο να χρησιμοποιούν το παιχνίδι για να αποκτήσουν αυτοπεποίθηση και αυτοέλεγχο.
Η σημασία που δίνει το νηπιαγωγείο στο παιχνίδι αντανακλάται στη θέση που διατυπώνεται στο αναλυτικό πρόγραμμα και στον οδηγό νηπιαγωγού. Εκεί βρίσκονται όλες οι περιπτώσεις παιχνιδιών και οι οδηγίες για την εφαρμογή των ποικίλων διδακτικών μεθόδων. Το παιχνίδι μπορεί να αποτελέσει μέσο για τη διδασκαλία εννοιών και διαδικασιών, μπορεί να είναι ελεύθερο παιχνίδι και τέλος μπορεί να είναι παιχνίδι σε οργανωμένο μαθησιακό περιβάλλον(www.pi_schools.gr/preschool.pdf)
Στο νηπιαγωγείο το εκπαιδευτικό πρόγραμμα και το παιχνίδι βρίσκονται σε πλήρη αντιστοιχία και αλληλεπίδραση. Ένα ποιοτικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα δεν μπορεί παρά να περιλαμβάνει πολύ παιχνίδι. Και οι νηπιαγωγοί μπορούν όχι μόνο να συνδυάσουν το παιχνίδι με την εκπαίδευση των παιδιών, αλλά και να εξαγάγουν συμπεράσματα για την ανάπτυξη των παιδιών, παρακολουθώντας απλώς τον τρόπο που παίζουν αλλά και τι παίζουν.
Για το εκπαιδευτικό πρόγραμμα του νηπιαγωγείου οι ευκαιρίες για παιχνίδι αποτελούν βασικό σημείο εκκίνησης των περισσότερων δραστηριοτήτων. Οι περισσότερες δραστηριότητες βασίζονται στο παιχνίδι ως φυσική δραστηριότητα για μάθηση. Τα παιδιά παίζουν διαφορετικούς τύπους παιχνιδιών, ανάλογα με τις περιστάσεις και τις ανάγκες τους.
Η πολυπλοκότητα των παιχνιδιών έχει διάφορα στάδια. Το πρώτο στάδιο είναι μια απλή εξερεύνηση και μελέτη κάποιων υλικών, ενώ το ανώτερο στάδιο πολυπλοκότητας είναι αυτό των παιχνιδιών που έχουν αυστηρούς κανόνες. Στο πρώτο στάδιο του παιχνιδιού, καθώς τα παιδιά αρχίζουν σιγά σιγά να χρησιμοποιούν διάφορα αντικείμενα για να παραστήσουν κάποια άλλα, θεωρούμε ότι συμμετέχουν σε συμβολικά παιχνίδια. Στη συνέχεια τα παιδιά αρχίζουν να παίζουν ομαδικά παιχνίδια, για τα οποία επινοούν ή και υιοθετούν κάποιους ελαστικούς κανόνες.
Η συμμετοχή του εκπαιδευτικού στο παιχνίδι των παιδιών σημαίνει ότι μπορεί να κάνει τις μαθησιακές διαδικασίες διασκεδαστικές, αποδοτικές και χρήσιμες. Δηλαδή η γραφή σημειώσεων σε ένα φανταστικό επεισόδιο παιχνιδιού, ο σχεδιασμός του, η συζήτησή του, η χρήση της γραπτής γλώσσας για την επίτευξη των απλών στόχων καθιστά τη μαθησιακή διαδικασία χρήσιμη και σκόπιμη.
Όταν τα παιδιά αναπτύξουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους, αυτοέλεγχο και τις κατάλληλες κοινωνικές δεξιότητες μπορούν πλέον να συμμετέχουν σε δυσκολότερα παιχνίδια που βοηθούν στην απόκτηση συγκεκριμένων πιο ενισχυμένων γνώσεων και στο να κατανοούν δυσκολότερες έννοιες (https://www.slideshare.net/kikh/55_41303657).
Μάλτσιου Ανθούλα