Είναι πάνω από 25 τα χρόνια που πέρασαν. Όμως ακόμη θυμάμαι εκείνες τις μέρες…
Τότε που έκλειναν τα σχολεία και εγώ γύριζα στο σπίτι με το «ενδεικτικό» της αποφοίτησής μου από την τάξη. Θυμάμαι να περπατάω γρήγορα και ίσα που ακουμπούσα τις πατούσες μου στο δρόμο από τη χαρά μου. Ήταν λες και είχα αφήσει ένα πολύ πολύ μεγάλο βάρος πίσω μου. Εκεί… Πίσω από την βαριά πόρτα του σχολείου που θα έκλεινε για πολύ πολύ καιρό. Βλέπεις οι τρεις μήνες μου φάνταζαν σαν αιωνιότητα, όταν ήμουν παιδί…
Μπροστά μου απλωνόταν ένα ολόκληρο καλοκαίρι! Τρεις ολόκληροι μήνες ξεγνοιασιάς! Τρεις μήνες θάλασσας, καθημερινού μπάνιου, παιχνιδιού, ήλιου και ανεμελιάς.