Εικόνα από το βιβλίο“Where the wild things are” του Maurice Sendak, 1963
ΣΧΟΛΙΚΗ ΕΤΟΙΜΟΤΗΤΑ-ΕΠΑΝΑΦΟΙΤΗΣΗ
Με τον όρο ετοιμότητα δεν εννοούμε μόνο το νοητικό επίπεδο του παιδιού, αλλά και η συναισθηματική ωριμότητα, τις κοινωνικές δεξιότητες, την ωριμότητα του λόγου, της αδρής και λεπτής κίνησης, τη βιολογική ωρίμανση. Οφείλουμε να σεβαστούμε ότι η ωρίμανση αυτή δεν είναι πάντοτε η ίδια για όλα τα παιδιά και διαφέρει σημαντικά μεταξύ των δυο φύλων, αλλά και ότι το κάθε παιδί έχει τον δικό του ρυθμό ανάπτυξης. Ειδικά όμως τα πρόωρα παιδιά κινδυνεύουν να εμφανίσουν ‘ήπια’ νευροαναπτυξιακά προβλήματα, όπως δυσκολίες οργάνωσης, προσοχής, συγκέντρωσης, μνήμης και συμπεριφοράς, οπτικής και ακουστικής αντίληψης, κοινωνικής επαφής αλλά και αισθητηριακά προβλήματα. Και τούτο καθώς η κρίσιμη περίοδος ανάπτυξης του εγκεφάλου στο τρίτο τρίμηνο της κύησης είναι σαφώς διαφορετική όταν πραγματοποιείται στο ήρεμο και προστατευμένο περιβάλλον της μήτρας από εκείνο μιας θερμοκοιτίδας. Ευτυχώς στην εποχή μας τα παιδιά με ιστορικό «τρικυμιώδους» πορείας μέσα στη Μονάδα Νεογνών είναι όλο και λιγότερα. Όμως τα παραπάνω τα προβλήματα δεν τα αντιμετωπίζουν μόνο αυτά τα παιδιά αλλά και εκείνα που δεν χρειάστηκε να παραμένουν στην Μονάδα Νεογνών ή δεν εμφάνισαν εγκεφαλική βλάβη στον έλεγχο που έγινε στο Μαιευτήριο καθώς και τα πρόωρα άνω των 34 εβδομάδων.
Καθώς όμως ο εγκέφαλος όλων των βρεφών είναι εύπλαστος, έχει μεγάλη σημασία η έγκαιρη ανίχνευση τέτοιων δυσκολιών και η πρώιμη παρέμβαση από μικρή ηλικία. Γι αυτό και επιβάλλεται η αναπτυξιακή παρακολούθηση τους σε ηλικίες -κλειδιά. Στα πλαίσια αυτής της παρακολούθησης, πολύ συχνά ο Αναπτυξιολόγος μπορεί να προτείνει την αναστολή φοίτησης στο Δημοτικό, ή ακόμα καλύτερα στο νήπιο.
Οι γονείς των παιδιών αυτών ίσως βρουν πιο αποτελεσματικό να σκέφτονται τις μακροπρόθεσμες συνέπειες των δυσκολιών του παιδιού τους και όχι τις βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα μίας ενδεχόμενης καθυστέρησης στην έναρξη φοίτησης των παιδιών τους στο Δημοτικό. Μια βεβιασμένη ένταξη στην προσχολική και πρωτοβάθμια εκπαίδευση θα μπορούσε να δημιουργήσει στα παιδιά αυτά προβλήματα που θα το ακολουθούν όχι μόνο στην Α΄ Δημοτικού αλλά και στα επόμενα σχολικά χρόνια και θα αμαυρώσουν τη χαρά και την ικανοποίηση τη μάθησης και της εκπαίδευσης: πολλά μαθησιακά κενά, έντονα ψυχολογικά προβλήματα, συναισθήματα απόρριψης, άγχους, κατάθλιψης και ενδεχομένως αντιδραστική, αντικοινωνική και παραβατική συμπεριφορά με επακόλουθο την περιθωριοποίηση στο απώτερο μέλλον.
ΠΗΓΗ:Δρ Κωνσταντίνα Γκόλτσιου Παιδίατρος-Αναπτυξιολόγος