Του ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Ι. ΚΑΛΑΜΑΤΑ
Μέρες γιορτινές! Έχω κυριολεκτικά μπουχτίσει με τον μίστερ Κόκα – Κόλα “Αη Βασίλη”. Επιτέλους, ας διδάξουμε στα παιδιά μας την αληθινή ιστορία του Αγίου Βασιλείου, ο οποίος εν τη ζωή ακόμη απεκαλείτο Μέγας. Είναι πράγματι ευτύχημα το γεγονός ότι η παράδοσή μας μάς διδάσκει τον Άγιο Βασίλειο γνήσια και ωφέλιμα, να φέρνει βιβλία και πίτα. Αυτή είναι η πραγματική ιστορία του Αγίου, όπως τη διδαχθήκαμε από τις παλαιότερες γενιές, που ακόμη δεν είχαν αλλοτριωθεί από την νέα τάξη πραγμάτων. Μόνη ανάπαυση, κείμενα όπως το παρακάτω, “Το βλογημένο το μαντρί”, του κυρ Φώτη Κόντογλου.
“Κάθε χρόνο ο Άγιος Βασίλης τις παραμονές της Πρωτοχρονιάς γυρίζει από χώρα σε χώρα κι από χωριό σε χωριό, και χτυπά τις πόρτες για να δει ποιος θα τον δεχτεί με καθαρή καρδιά. Μια χρονιά λοιπόν, πήρε το ραβδί του και τράβηξε. Ήτανε σαν καλόγερος ασκητής, ντυμένος με κάτι μπαλωμένα παλιόρασα, με χοντροπάπουτσα στα ποδάρια του και μ’ ένα ταγάρι περασμένο στον ώμο του. Γι αυτό τον παίρνανε για διακονιάρη και δεν τ’ ανοίγανε την πόρτα. Ο Άγιος Βασίλης έφευγε λυπημένος, γιατί έβλεπε την απονιά των ανθρώπων και συλλογιζότανε τους φτωχούς που διακονεύουνε, επειδής έχουνε ανάγκη, μ’ όλο που αυτός ο ίδιος δεν είχε ανάγκη από κανέναν, κι ούτε πεινούσε, ούτε κρύωνε. Συνέχεια
