ailiadi's blog

Μια ηλιόλουστη μέρα του Φεβρουαρίου του 2009 ο μαθητής μου Πολύκαρπος Τύμπας με συγκίνησe ιδιαίτερα, προσφέροντάς μου, πολύτιμο αντίδωρο, τα ώριμα και ευαίσθητα ποιήματά του με την ακόλουθη αφιέρωση:

” Στην κ. Αμαλία που περπάτησε στη ζωή μου ο λόγος της

Μου χάρισε κάποτε -υπέρογκο ευχαριστήριο- ένα βιβλίο

μου πρόσφερε την Ιστορία της, την Ποίησή της

-Χρωματιστές γκραβούρες

στο άγριο χαρτομάνι της καθημερινότητας

Ματιές στο Αιγαίο που κρύβεται”

Ευχαριστείες

Πολύκαρπος 26-01-09

Και για το μάθημά μου της Φιλοσοφίας, στο οποίο συνέβαλε ουσιαστικά με την ικανότητά του να αναλύει και να αξιοποιεί δημιουργικά το συμπληρωματικό υλικό των κειμένων και των έργων τέχνης, εκφράζεται ποιητικά, με τρόπο που, πραγματικά, αποτελεί για μένα την καλύτερη ανταμοιβή και αναγνώριση της διδακτικής μου μεθόδου:

“Μάθημα ελεύθερο. Διδασκαλία Φιλοσοφίας αλώβητη από πάθη

Έτοιμη έμπνευση.

Ολοκλήρωση επικοινωνίας”.

Οι δρόμοι της κριτικής σκέψης είναι δύσβατα μονοπάτια για τους πολλούς και μάλλον δε θα περάσουμε ποτέ από αυτά αν μονίμως προτιμούμε να περνούμε από την πεπατημένη “βασιλική οδό” της συμβατικής σκέψης. Αυτή τη ρήση, την οποία πολλοί φιλόσοφοι πραγματώνουν με το έργο και τη ζωή τους, ελάχιστοι μαθητές και μαθήτριές μου, στο διάβα του χρόνου από το 1991 που διδάσκω μέχρι σήμερα, στάθηκαν ικανοί να κατακτήσουν, ζυμώνοντας το νοητικό τους δυναμικό και την ευαισθησία τους με το ζωντανό λόγο και την ενσάρκωσή του, τη γλώσσα. Ένας τέτοιος άξιος μαθητής μου, με τον οποίο βάθυνα μια αμφίδρομη σχέση πνευματικής επικοινωνίας και ανταλλαγής ψυχικής ενέργειας είναι ο Πολύκαρπος.

Τα ποιήματα του μαθητή μου Πολύκαρπου Τύμπα που ακολουθούν, μικρά διαμαντάκια που απογειώνουν την καθημερινότητα του σχολείου σε ορίζοντες ανοιχτούς και ελπιδοφόρους, αποκαλύπτουν την ψυχική λεπτότητα έτσι όπως αυτή με το ένδυμα του “καθαρού λόγου” μετασχηματίζεται σε μυστική ενόραση του εσωτερικού μας κόσμου: μια αντανάκλαση πνευματικής δύναμης, μια μετάγγιση ψυχής, μια πραγμάτωση του υψηλότερου ιδανικού της ανθρώπινης υπόστασης: της απρόσκοπτης, τολμηρής και απροσποίητης ψυχοπνευματικής επαφής και επικοινωνίας.

Αμαλία Κ. Ηλιάδη , ιστορικός-φιλόλογος

Ποιητές-Σύντροφοι

Αποκλεισμένοι

Μαζί περιορισμένοι

Στο κέντρο του κελλιού της σκέψης

-χτισμένοι με ιδέες

Διέξοδος καμιά

Κάθε που ψάχνουμε την έξοδο

Σκοντάφτουμε

όχι σε τοίχους

μα σε καθρέφτες

Αμείλικτους

Υπηρέτες της αυτογνωσίας.

Ας στραφούμε

Ας αναζητήσουμε

Ο ένας στον άλλο την ελπίδα

Απ’ το εγώ, στο εσύ.

25-01-09

Στους Ανθρώπους

Στους φίλους που,

χωρίς ίσως να το ξέρουν,

στάθηκαν και στέκονται καθημερινά για μένα

Εμπνευστές

Διάδρομοι Προσγείωσης

Του Ονείρου.

26-01-09

Ο Ωκεανός ράγισε

Σκέψεις

Ακρωτηριασμένες

Ξεχύθηκαν

Ορμητικά μα

Ξέπνοα

Στο γεμάτο

Τετράγωνα Αντιθέσεων

Ακριβό χαλί

της πραγματικότητας.

7-02-09

Το βιολί μου

Βουβό

Θαμμένο

στο νωπό χώμα

της Λήθης

Με το υπέροχο, γήινο χρώμα του

Άσπλαχνα δεμένο

Στη μαύρη θήκη του

Η Μουσική -μου-

Ψεύτικη πια κι Αδούλευτη

Πεθαίνει

Μέρα με τη μέρα

Τα χέρια μου πια

Κατάλληλα μόνο για να

Γράφω

Αυτή η ανάσα του Θεού

Έσβησε στο δικό μου στερέωμα

…Κι ο δικός σου

Μαγικός Αυλός

Λείπει…

8/9-02-09

Πολύκαρπος Τύμπας

(μαθητής της Γ΄Λυκείου του Μουσικού Λυκείου Τρικάλων)