Σαν τις παράξενες πολύχρωμες πινακίδες των ψυχοτέστ, ο γλάρος Ἰωνάθαν παίρνει άλλη μορφή, ανάλογα με τον κάθε αναγνώστη. Ἡ επιτυχία του όμως οφείλεται στην απλότητα τοῦ μύθου καὶ της αφήγησης. «Δὲν ξέρω τι ήθελα να πω με τον Ἰωνάθαν», παραδέχτηκε ο Μπάχ. «Την ώρα που τον έγραφα, το χέρι μου πήγαινε μόνο του. Λὲς και το έσπρωχνε κάποιος άλλος. Όταν το λέω αυτό, με αποκαλούν τρελό».
Ισως όμως οι όμορφες ιστορίες να μη γράφονται παρα μόνον ετσι: Απο ένα χέρι που τρέχει σαν τρελό πάνω στο χαρτί, αποτυπώνοντας σκέψεις απλές, στοιχειώδεις, χωρὶς φραστικά πυροτεχνήματα, χωρὶς ακροβασίες, αλλά με ένα περίεργο «βάθος».Ἢ… ὕψος;
Ο Γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον”, απορρίφθηκε από 18 εκδότες πριν τελικά εκδοθεί. «… Είμαστε της γνώμης ότι ο χαρακτήρας ενός γλάρου που μπορεί και μιλάει δεν θα είχε ενδιαφέρον στη σημερινή αγορά του βιβλίου. Γι’ αυτό με λύπη σε πληροφορούμε ότι δεν μπορούμε να προχωρήσουμε στην έκδοση αυτών των χειρογράφων, τα οποία και σου επιστρέφουμε…»
Μια συνοπτική περίληψη της ιστορίας του Γλάρου Ιωνάθαν σε βίντεο που όμως
παραλείπει σημαντικά κομμάτια της πλοκής.Ακόμα και έτσι,είναι μια καλή πρώτη γεύση.Οι λήψεις που χρησιμοποιήθηκαν είναι παρμένες απο την κινηματογραφική μεταφορά του βιβλίου το 1973
«Εἶναι μία βρώμικη ἱστορία», εἶπε ἕνας παπᾶς ἀπὸ τὴν Καλιφόρνια, «ἕνα βιβλίο ποὺ γκρεμίζει θεσμούς, καὶ ἀμφισβητεῖ τὶς πιὸ ἱερές μας ἀξίες, κηρύσσοντας τὸ ἀχαλίνωτο πάθος τῆς ἐλευθερίας». Ἕνας ἄλλος ἱερωμένος τὸ σύστησε στοὺς ἐνορίτες του σὰν «εὐαγγέλιο ψυχικῆς ἀνατάσεως». Μερικοὶ ἀναγνῶστες πίστεψαν πὼς στὸν γλάρο Ἰωνάθαν κρύβεται ἡ ψυχὴ τῶν ἐλευθέρων. Ἄλλοι καυχήθηκαν πὼς ἀνακάλυψαν τὸν δικό τους κόσμο. Ὁ συγγραφέας Ραίη Μπράντμπουρυ εἶπε: «Ἀνακάλυψα στὸν Ἰωνάθαν τὰ μυστικὰ θεμέλια τῆς ψυχῆς μου».
