Γράφει ο δάσκαλος Νιδέλκος Λεωνίδας

Ένα ακόμη μυθιστόρημα της αγαπημένης μας Γιώτας Φώτου είναι στα χέρια μας.

Ένα μυθιστόρημα τόσο επίκαιρο μιας και και έχει θέμα  την οικονομική κρίση και τις σημερινές δυσκολίες  που βιώνει ο λαός μας, δυσκολίες οι οποίες απηχούν ευθέως στον ψυχισμό των παιδιών μας επηρεάζοντάς τα βαθύτατα.

Ένα θέμα που πάνω στο οποίο θα δουλέψουμε στο μάθημα της Κοινωνικής και Πολιτικής Αγωγής με τους μαθητές του Ε΄4 και ΣΤ΄1 μέχρι το  τέλος της σχολικής χρονιάς διαβάζοντας το μυθιστόρημα της Γιώτας.

Για το πως επηρεάζει η σημερινή οικονομική κρίση τους δεσμούς της οικογένειας διαβάστε εδώ.

Η παρακάτω κριτική για το μυθιστόρημα είναι της Ελένης Σαραντίτη στο diastixo.gr

¨Ειλικρίνεια και εντιμότητα περιτρέχουν τις σελίδες του καινούργιου βιβλίου της Γιώτας Φώτου. Μυθιστόρημα νεανικό, το οποίο άπτεται των σημερινών δυσκολιών που βιώνει ο λαός μας, δυσκολίες οι οποίες απηχούν ευθέως στον ψυχισμό των παιδιών μας επηρεάζοντάς τα βαθύτατα – και ας μην, λόγω υπερηφάνειας, κάποτε και συστολής, εκφράζονται.

Ένα βιβλίο της καθημερινότητάς μας είναι, με ήρωες παιδιά, ωραίους νέους, αναθρεμμένους με αγάπη, συνοχή και καλοσύνη. Αξιαγάπητα τα δυο πρώτα εξαδέλφια πρωταγωνιστές, η Ελίζα και ο Σπύρος, και αξιοσέβαστοι οι νέοι γονείς της εντεκάχρονης Ελίζας. Ζουν την ήσυχη, αξιοπρεπή ζωή τους και παρά τα χαμηλά εισοδήματά τους είναι αυτό που λέμε άνθρωποι «νοικοκυραίοι». Το σπίτι δικό τους, διαμέρισμα τριάρι κάπου σε συνοικία εκτός Αθηνών. Το αυτοκίνητό τους, παλιό αλλά ανθεκτικό, δεν το πολυχρησιμοποιούν εφόσον έχουν την Ντόλυ. Αχ, η Ντόλυ! Το καμάρι τους. Η Ελίζα τής χάρισε τ’ όνομα από το πολυαγαπημένο της άλογο του επίσης πολυαγαπημένου της Λούκι Λουκ. Μικρούλα ονειρευόταν ένα γενναίο, γοργοπόδαρο άτι. Ολόιδιο με αυτό του ωραίου μοναχικού καουμπόι. Αντ’ αυτού η οικογένεια απέκτησε μια υπέροχη μοτοσικλέτα 1.100 κυβικών. Την Ντόλυ. Τη χαρά και το καμάρι τους. Ανέβαινε επάνω φορώντας το κράνος της, έδενε τα χεράκια της στη μέση του πατέρα κι ο κόσμος όλος τούς χαριζόταν. Α, ναι, σίγουρα, μεγαλώνοντας θα αποκτούσε κι εκείνη μια δικιά της. Είχε μάλιστα αποφασίσει και ποιο μοντέλο. Προς το παρόν, απολάμβανε τις διαδρομές με τη μηχανή κι εκείνη τη μοναδική αίσθηση ελευθερίας που νιώθει κανείς όταν όλα παραμερίζουν εμπρός του και δέντρα και δρόμοι οπισθοχωρούν ενώ αυτός προελαύνει.

Την πρόσεχαν πολύ την Ντόλυ, μην κακοπάθει, μην την κλέψουν, τη φύλαγαν στον ακάλυπτο της πολυκατοικίας δεμένη με αλυσίδα, σιγουρεμένη, την κοιτούσε απ’ το μπαλκόνι η Ελίζα, την καμάρωνε όμορφη και μεγαλόσωμη, εντυπωσιακή, κι εκείνο το πρωινό του καλοκαιριού, ελεύθερη από σχολικές υποχρεώσεις, ξένοιαστη ήταν, λαχτάρησε μια πρωινή βόλτα, άλλωστε ο πατέρας της ήταν στο σπίτι αδειούχος, δεν θα αρνιόταν, κι έτσι βγήκε λίγο να τη δει.

Βγήκε να τη δει, αλλά δεν την είδε! Τρόμαξε. «Τι συμβαίνει, κορίτσι μου;» ανήσυχη η φωνή του πατέρα. «Μπαμπά, η Ντόλυ δεν είναι στη θέση της!» Πήρε το χέρι του, τον έσυρε μέχρι το μπαλκόνι όπου η αίσθηση της απουσίας της Ντόλυ μεγεθυνόταν με την αλυσίδα που την συγκρατούσε να κρέμεται άχρηστη. «Η Ντόλυ δεν είναι εδώ!» μίλησε σπαρακτικά η κοπελίτσα. Και ο πατέρας της, στενάζοντας: «Το ξέρω, παιδί μου». Φαρμακωμένος ακούστηκε. Και αμέσως μετά: «Ελίζα, την Ντόλυ δε θα την ξαναδείς. Δυστυχώς… δυστυχώς τη χάσαμε!» Αχ, η μαμά, να την, αχ, η μαμά απλώνει την αγκαλιά της. Αχ! «Μαμά, μας έκλεψαν τη μηχανή! Μας έκλεψαν την Ντόλυ!»

Εντούτοις. Η μηχανή δεν είχε κλαπεί. Είχε πωληθεί. Σε στιγμές κρίσης και απόγνωσης καθώς ο κύριος Λευτέρης, ο πατέρας, είχε απολυθεί από τη δουλειά του και η οικογένεια αντιμετώπιζε προβλήματα επιβίωσης, δίχως να το γνωρίζει το παιδί τους. Μάλιστα, για να μη γίνει αυτό αντιληπτό είχε δηλώσει στην κορούλα του πως είχε άδεια από την επιχείρηση στην οποία εργαζόταν ως λογιστής. Και αν του δόθηκε νωρίς, αρχή του καλοκαιριού, ε, «Την άδεια δεν μπορεί να την πάρει ο καθένας όποτε τον βολεύει. Τώρα μου την έδωσαν, τώρα την πήρα…» είχε διευκρινίσει.

Και μέρες μετά, όταν η Ελίζα και ο Σπύρος, και μαζί μερικοί ανήσυχοι, συμμέτοχοι και εκλεκτοί φίλοι έχουν αποδυθεί σε έναν στείρο αγώνα ώστε να συλληφθεί ο κλέφτης της Ντόλυ, και έπειτα από περιπέτειες και αγωνίες, η κατάσταση παρέμενε στάσιμη, και εφόσον τα παιδιά αγωνιούσαν, ο πατέρας της Ελίζας σε ιερές στιγμές ειλικρίνειας: «…Δεν έχω άδεια όπως σου είχα πει, άνεργος είμαι, γι’ αυτό βρίσκομαι στο σπίτι…» είχε εξομολογηθεί ενόσω αργότερα, εμπρός στην καταποντισμένη κόρη του και τον κατάπληκτο ανιψιό του, ομολογεί: «Την Ντόλυ, Ελίζα, την πούλησα εγώ ο ίδιος… Την πούλησα επειδή χρειαζόμαστε χρήματα». Και όταν η κοπελίτσα απόρησε, και με το δίκιο της, «Γιατί δεν μας είπατε την αλήθεια από την πρώτη στιγμή;» ο πατέρας της, γεμάτος ντροπή και θλίψη, απάντησε: «Γιατί δεν θέλαμε να σας φορτώσουμε τα προβλήματά μας… Γιατί είμαστε σε πανικό…»

Μια σύγχρονη ιστορία οικογενειακού προβληματισμού, αλλά και μια ιστορία αγάπης που δύσκολα ξεπερνιέται. Η Γιώτα Φώτου, από το Δροσάτο Καρδίτσας, με αρκετά ήδη έργα στο ενεργητικό της, καταπιάνεται με το καυτό σήμερα θέμα της ανεργίας, αποσκοπώντας στο να ενημερώσει νέους, και λιγότερο νέους αναγνώστες, ότι σε κρίσεις πάσης φύσεως που προκύπτουν στις ανθρώπινες σχέσεις ή στις κοινωνικές, ακόμη και στις εθνικές ατυχίες, η ειλικρίνεια και η ενότητα είναι το γιατρικό –ή, εν πάση περιπτώσει– η ανακούφιση. Ο λόγος της συγγραφέως είναι φυσικός και καθημερινός, στις οικογένειες του παρόντος έργου της διακρίνεται ευκρινώς ο αλληλοσεβασμός, οι διάλογοι είναι φυσικότατοι, η πλοκή διαθέτει ένταση και ταχύτητα, το τέλος της ιστορίας χωρίς να είναι παρηγορητικό εμπεριέχει πολύχρωμα, μολονότι τρεμάμενα, ψήγματα ελπίδας.

Οι εντυπώσεις; Σε αυτό το καλογραμμένο, πολύ ζωηρό και εξίσου ρεαλιστικό βιβλίο, η αγάπη και η ελπίδα εμφανίζονται σε κάθε σελίδα. Βιβλίο ενδιαφέρον και, προπαντός, με ήθος.¨

¨ΖΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΗ ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.ΠΛΟΥΤΟΣ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΗΛΙΟΣ, ΤΑ ΟΜΟΡΦΑ ΑΚΡΟΓΙΑΛΙΑ, ΤΑ ΚΑΤΑΠΡΑΣΙΝΑ ΒΟΥΝΑ ΚΑΙ ΟΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ¨

Γιώτα σε ευχαριστούμε!

Γράφει ο δάσκαλος Νιδέλκος Λεωνίδας

Με βάση ανακοίνωση του Υπουργείου Παιδείας που δημοσιεύει το alfavita.gr, το σκάκι εντάσσεται στο υποχρεωτικό πρόγραμμα του Δημοτικού Σχολείου. Η διδασκαλία του σκακιού στο Δημοτικό θα γίνεται από τους ήδη διορισμένους εκπαιδευτικούς που υπηρετούν στις σχολικές μονάδες και γνωρίζουν σκάκι ή είναι μέλη της Ελληνικής Σκακιστικής Ομοσπονδίας ή τοπικών συλλόγων.

Δείτε την ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΕΔΩ σε PDF

Με αφορμή αυτή την ανακοίνωση του  Υπουργείου Παιδείας  και σερφάροντας στο διαδίκτυο, βρήκα ένα υπέροχο παραμύθι για το σκάκι.

Διαβάστε το!

Γράφει η Βίλλη Κίτσιου, Θεατρικής αγωγής ΠΕ32

Αναγνωστικό 1929
Αναγνωστικό 1946
Αναγνωστικό 1950
Αναγνωστικό 1952
Αναγνωστικό 1956
Αναγνωστικό 1961
Αναγνωστικό 1965
Αναγνωστικό 1967
Αναγνωστικό 1972
Αναγνωστικό 1977

Αναδημοσίευση από τη βιβλιοθήκη του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής  Πολιτικής

Γράφει ο δάσκαλος Νιδέλκος  Λεωνίδας

Τα λογοτεχνικά βιβλία μπορούν να αποτελέσουν ένα χρήσιμο διδακτικό εργαλείο. Βασισμένο στις επιτυχημένες συλλογές Σπουργιτάκια και Μικρά Σπουργιτάκια των Εκδόσεων Πατάκη, το έντυπο “Με αφορμή ένα βιβλίο” προτείνει δραστηριότητες οι οποίες αποτελούν μια ολοκληρωμένη πρόταση για την προώθηση της φιλαναγνωσίας. Το υποστηρικτικό υλικό έχουν σχεδιάσει οι εκπαιδευτικοί-συγγραφείς Βασιλική Νίκα και Φωτεινή Μπούτση.

Πατήστε πάνω στο εξώφυλλο για να δείτε ή να κατεβάσετε στο δίσκο σας το πλήρες περιεχόμενο των βιβλίων αυτών αλλά και νέες δραστηριότητες που μπορείτε να βρείτε αποκλειστικά εδώ.

Γράφει ο δάσκαλος Νιδέλκος Λεωνίδας

Πολλές  δραστηριότητες για το μάθημα της Φιλαναγνωσίας μπορούμε  να βρούμε στα διαδραστικά σχολικά βιβλία του Ψηφιακού Σχολείου.Ψάχνοντας στα  Κείμενα  Νεοελληνικής Λογοτεχνίας της Α΄Γυμνασίου είδα ότι στο κάτω μέρος κάθε ενότητας υπάρχουν τα κουμπιά

Πατώντας αυτό

πηγαίνουμε στα e-εργαλεία(επαιδευτικές εφαρμογές)

Εδώ έχουμε τη δυνατότητα για πολλές δραστηριότητες με τους μαθητές μας.Συννεφόλεξα,νοητικούς-εννοιολογικούς χάρτες,πολυμεσική παρουσίαση,ψηφιακό κολλάζ,ψηφιακή αφήγηση και ψηφιακό κόμικ.

Ένα μικρό παράδειγμα από το παραμύθι  ΤΟ ΠΙΟ ΓΛΥΚΟ ΨΩΜΙ που διαβάσαμε με τους μαθητές του Γ΄2.

Συννεφόλεξο

Νοητικός και εννοιολογικός χάρτης

Σε επόμενη ανάρτηση θα δημοσιευθούν και εργασίες των μαθητών.

27 Οκτωβρίου 1940: θα τη θυμάται αυτή τη μέρα ο Πέτρος γιατί πέθανε το τριζόνι του.
Θα τη θυμάται γιατί την επομένη ακούει τη φωνή της μητέρας του να λέει: “Σήκω… έγινε πόλεμος. δεν ακούς τις σειρήνες;”

Όταν οι Ιταλοί έφτασαν στο κατώφλι της Ελλάδας, ο Πέτρος ήταν εννιά χρονών, είχε μια χελώνα για κατοικίδιο, αγαπούσε με πάθος τις αμερικάνικες ταινίες και γνώριζε τον πόλεμο μόνο μέσα από τα βιβλία. Τώρα όμως τον βιώνει κάθε μέρα, μαζί με τους γονείς του, τον παππού του και τη μεγαλύτερη αδελφή του, την Αντιγόνη, αρχίζοντας έναν μεγάλο περίπατο – μια βόλτα στην Αθήνα της Κατοχής, στα δύσκολα εκείνα χρόνια της πείνας, των συσσιτίων, του φόβου, των διωγμών.

Με οδηγό τους αγαπημένους του ήρωες από την ελληνική ιστορία και την εφηβεία προ των πυλών ο Πέτρος, με την αδελφή του και τους φίλους του, δε διστάζει να πάρει μέρος στην Αντίσταση, σαμποτάροντας γερμανικά οχήματα, γράφοντας στους τοίχους “ΠΕΙΝΑΜΕ! ΔΩΣΤΕ ΜΑΣ ΝΑ ΦΑΜΕ” και έχοντας πάντα για σύνθημα ένα τραγούδι που φλογίζει τις καρδιές τους:
Πάντα μπροστά μας, για μια καινούρια ζωή…

ΠΑΤΑ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΑΚΟΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ

Δες την περίληψη και τους ήρωες του βιβλίου ΕΔΩ

Ερωτήσεις για τους  μαθητές  ΕΔΩ

Διαβάστε τα δύο πρώτα κεφάλαια του βιβλίου ΕΔΩ

Γράφει ο δάσκαλος Νιδέλκος Λεωνίδας

-<<Γιατί φοράς πιζάμες όλη μέρα;>>

 -<<Oι στρατιώτες πήραν όλα τα ρούχα μας.>>

-<<Ο μπαμπάς μου είναι στρατιώτης….Αλλά όχι από αυτούς που παίρνουν τα ρούχα των άλλων.>>

Με την ευκαιρία εορτασμού του έπους του 40 μια πρόταση για το μάθημα της Φιλαναγνωσίας που βρήκα στην ιστοσελίδα  της  δασκάλας και συγγραφέα  Άννας Παππά

Λίγα λόγια για το βιβλίο ΕΔΩ

Το τρέιλερ της ταινίας υποτιτλισμένο στα ελληνικά. Η ακριβής μετάφραση του αγγλικού τίτλου είναι «Το αγόρι με τις ριγέ πιτζάμες» αλλά στην ελληνική αγορά κυκλοφόρησε ως «Το αγόρι πίσω από το συρματόπλεγμα». Η ταινία κυκλοφορεί και στο διαδίκτυο.

 ΚΑΝΕ ΚΛΙΚ  ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΚΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΦΥΛΛΑΔΙΟ

Το εκπαιδευτικό φυλλάδιο είναι μία πρόταση επεξεργασίας του μυθιστορήματος μέσα από ποικίλες δραστηριότητες με στόχο όχι μόνο τη γνώση και την ενημέρωση γύρω από το Ολοκαύτωμα. Αλλά κυρίως να εκφραστούν και να εξωτερικεύσουν τις σκέψεις τους σχετικά με θεμελιώδεις αρχές της ανθρώπινης ύπαρξης που είναι τελικά και το νόημα του μυθιστορήματος.Διαβάζοντας το μυθιστόρημα κάθε δάσκαλος μπορεί να δώσει άλλες κατευθύνσεις, να συμπληρώσει δραστηριότητες, να προτείνει παράλληλη ανάγνωση 2-3 βιβλίων με το ίδιο θέμα ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες της τάξης του, παίρνοντας δηλαδή υπόψη του τα ενδιαφέροντα των συγκεκριμένων παιδιών, την ωριμότητάτους, τις αναγνωστικές τους εμπειρίες, την εθνική σύνθεση.

Στο τέλος της  διαδικασίας, μπορεί πια ρητά να ειπωθεί στα παιδιά τι είναι ο φασισμός και ο ναζισμός και να τους ζητηθεί να ψάξουν σχετικά και να συνδέσουν όσες πληροφορίες βρουν με ότι διαδραματίζεται στην ταινία (π.χ. γιατί οι εβραίοι αποτέλεσαν στόχο του Χίτλερ και ποιες άλλες ομάδες στόχευε να εξοντώσει, γιατί ήταν τόσο σημαντική η «ιστορία» ενώ η λογοτεχνία υποτιμούνταν τόσο πολύ κ.λπ.). Να γίνει κατόπιν σύνδεση με την ελληνική ιστορία (κατοχή και αντίσταση). Τέλος μπορεί να γίνει επέκταση στο νεοναζισμό και στο τι συμβαίνει σήμερα, χρησιμοποιώντας ειδησεογραφία σχετική (στην Ελλάδα ή  και στο εξωτερικό). Γενικά, μπορούμε να παραπέμψουμε τα παιδιά στην ιστοσελίδα του ΕΚΕΒΙ όπου υπάρχει ένα σχετικό αφιέρωμα: http://www.ekebi.gr/Fakeloi/fascism/index.htm