Η Ελληνική Βουλή με το Ν.2193/1994 (ΦΕΚ 32/Α/94) καθιέρωσε την 19η Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Ελληνισμού του Πόντου. Με το Π.Δ 99/1994 (ΦΕΚ 78/Α/1994) ορίστηκε να γίνεται την πρώτη Κυριακή μετά την 19η Μαΐου, αν η 19η Μαΐου δεν είναι Κυριακή. Φέτος, οι εκδηλώσεις θα πραγματοποιηθούν την 22α Μαΐου2016.
Η αναγνώριση αυτή, παρόλη την εβδομηκονταετή καθυστέρηση, δικαίωσε ηθικά τον ποντιακό ελληνισμό και συνέδεσε τον σύγχρονο ελληνισμό με την ιστορική του μνήμη. Γιατί η ήττα του 1922, η “νέα τάξη πραγμάτων” που επικράτησε τότε, με την απόλυτη συνενοχή ολόκληρου του ελλαδικού πολιτικού κατεστημένου, περιόρισαν ουσιαστικά όχι μόνο τα γεωγραφικά όρια του ελληνισμού αλλά και τα διανοητικά.
Ο περιορισμός των πνευματικών νεοελληνικών οριζόντων είχε άμεση αντανάκλαση στη ελλειματική ιστορική μνήμη των σύγχρονων Ελλήνων.
“Ανάψτε το κοιμητήρι της (χαμένης) Πατρίδας”
Καντήλι ανάψτ’ ευλαβικά στη μνήμη της Πατρίδας…
Καντήλι ας ανάψουμε, ανάψτε ο κόσμος όλος!
Για μοσχοβόλι των βουνών, θυμάρι κι ευωδία.
Για εσέ Πατρίδα που άδικα κι ανέλπιστα εχάθης…
Πατρίδα’ μ, μαυροθάλασσα, πενεύτρα των κορφών σου!
Πόσες καρδιές δεν έκλαψαν, καρδιές που τις ματώσαν
και μάτια δε βουρκώσανε με δάκρυα ποτάμια…
Και ποιος ξωπίσω εξέμεινε, καμπάνα να χτυπάει,
ν’ ανάβει μελισσόκερα, στου Iερού την πόρτα,
ν’ ανάβει τον πολυέλαιον, τον τρουλοκρεμασμένον,
και στην καντήλα του Χριστού, στην άσβεστη καντήλα,
λάδι να ρίχνει ευλαβικά, φυτίλι να αλλάζει…
Πατρίδα μου μονάκριβη, αξέχαστη Πατρίδα,
τις δόξες και τα κάλη σου τα εζήλεψεν η χώρα,
μα τα παιδιά σου τάκοψε τούρκικο αξινάρι…
Κι έστειλ’ εμάς στην προσφυγιά, στου κόσμου την ορφάνια…
(Θωμάς Ακριτίδης, Λευκότοπος Σερρών)
Για περισσότερες πληροφορίες για τις φετινές εκδηλώσεις πατήστε εδώ.
