Η παγκοσμιότητα της οικολογικής κρίσης και τα διλήμματα της Κίνας
“… Η «στρατηγική της ενοχοποίησης» ακολουθείται από χώρες όπως η Κίνα και η Ινδία, που επιδιώκουν την ταχύρυθμη οικονομική ανάπτυξή τους χωρίς να δίνουν, προς το παρόν τουλάχιστον, την πρέπουσα σημασία στις περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Τα κράτη αυτά αναγάγουν τις υπάρχουσες ανισοβαρείς οικονομικές σχέσεις και την τεχνολογική τους ανεπάρκεια σε βασική αιτία της παγκόσμιας οικολογικής κρίσης, για την οποία καθοριστική ευθύνη έχει ο αναπτυγμένος Βορράς. Σημείο αναφοράς των χωρών αυτών είναι το παρελθόν, όταν έγινε η συσσώρευση στην ατμόσφαιρα των ιχναερίων που ενισχύουν το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Κατά τα τελευταία 150 χρόνια τα ποσοστά συμμετοχής στο φαινόμενο του θερμοκηπίου των βιομηχανικών κρατών ήταν για το μεν διοξείδιο του άνθρακα περίπου 90% και για τους χλωροφθοράνθρακες σχεδόν 98%. Τα ποσοστά αυτά κυμαίνονται σήμερα στο 75% και 95% αντιστοίχως, γεγονός που κάνει τις αναπτυσσόμενες χώρες του Νότου να θεωρούν την «στρατηγική της πρόληψης», εκτός από πανάκριβη και ύποπτη. Όπως όλα δείχνουν, η εποχή που οι χώρες αυτές θ’ αποφασίσουν ν’ ακολουθήσουν πολιτική πρόληψης, θ’ αργήσει πολύ, ιδιαίτερα αν δεν υπάρξει οικονομική και τεχνολογική υποστήριξη των αναπτυγμένων βιομηχανικά κρατών. “
Δείτε την παρουσίαση επιλέγοντας view fullscreen – κάτω δεξιά
Κάτω από : Άρθρα και Κείμενα | Με ετικέτα: Άρθρα και Κείμενα
