Επισκεφθείτε τη νέα μας σελίδα για το 6ο Γενικό Λύκειο Καλαμάτας στην ακόλουθη διεύθυνση:
http://6lykal.wordpress.com/
Ευχαριστούμε πολύ!
Υποβολή σχολίου Δημοσιευμένο στην κατηγορία Χωρίς κατηγορία 4 Φεβρουαρίου 2013 6 ο Γενικό Λύκειο Καλαμάτας
Υποβολή σχολίου Δημοσιευμένο στην κατηγορία Χωρίς κατηγορία 25 Ιανουαρίου 2013 6 ο Γενικό Λύκειο Καλαμάτας
ΕΚΔΡΟΜΕΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ – ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ * ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ
ΚΑΛΑΜΑΤΑ 18/1/2013
Προς: 6ο ΛΥΚΕΙΟ ΚΑΛΑΜΑΤΑ
Θέμα: ΕΚΔΡΟΜΗ
Π Ρ Ο Σ Φ Ο Ρ Α
Για την 5ήμερη εκδρομή που θα πραγματοποιήσει το σχολείο σας από τις 18-22/2/2013 στη Θεσσαλονίκη η τιμή που σας προσφέρουμε για το σύνολο 52 ατόμων και 3 συνοδών καθηγητών είναι:
HOTEL VERGINA 132 € cat: B
HOTEL TABACCO 140 € cat: Α
Στην τιμή περιλαμβάνονται:
Ο προσφέρων:
ΝΙΚΟΛΑΟΣ Η. ΚΑΨΑΣ
ΠΛ.ΣΙΔ.ΣΤΑΘΜΟΥ Καλαμάτα – 2721090902 ή 2721090732 κιν. 6945 584062
Υποβολή σχολίου Δημοσιευμένο στην κατηγορία Χωρίς κατηγορία 25 Ιανουαρίου 2013 6 ο Γενικό Λύκειο Καλαμάτας
6ο Γενικό Λύκειο Καλαμάτας
Προσφορά Πενθήμερης εκδρομής στην Θεσσαλονίκη
Υ’πόψιν Κου Λυκειάρχη
|
CAPSIS HOTEL 4* SUP. : Τιμή συμμετοχής κατ’ άτομο 144 €
Με εκτίμηση
Σίμος Μπιλάλης
Υποβολή σχολίου Δημοσιευμένο στην κατηγορία Χωρίς κατηγορία 25 Ιανουαρίου 2013 6 ο Γενικό Λύκειο Καλαμάτας
Η Διεύθυνση του σχολείου συγχαίρει και εύχεται στους επιτυχὀντες αποφοίτους μαθητές του υγεία και καλή σταδιοδρομία στη ζωή τους.
Υποβολή σχολίου Δημοσιευμένο στην κατηγορία Χωρίς κατηγορία 29 Αυγούστου 2012 6 ο Γενικό Λύκειο Καλαμάτας
Παρουσιάσθηκαν σήμερα στους χώρους του σχολείου στο σύνολο των μαθητών μας οι ερευνητικές εργασίες των μαθητών της πρώτης τάξης οι οποίες απέσπασαν τα κολακευτικά σχόλια των συμμαθητών τους αλλά και των καθηγητών .Οι μαθητές συμμετείχαν στις παρακάτω ερευνητικές εργασίες:
1.Επαγγέλματα του παρελθόντος και του μέλλοντος.Τα επαγγέλματα στην αρχαία Ελλάδα.Παραδοσιακά επαγγέλματα και ασχολίες που κινδυνεύουν να χαθούν. Υπεύθυνοι καθηγητές: Κοκολάκης Μανώλης-Σπηλιόπουλος Θεόδωρος .
2.Παραλία Καλαμάτας.Εικαστικές αφορμές και παρεμβάσεις.Υπεύθυνος καθηγητής: Μανωλακάκης Μιχαήλ.
3.Τα πλαστικά μπουκάλια.Υπεύθυνοι καθηγητές:Καρούνιας Διονύσιος-Μαλαπάνης Γεώργιος.
4.Καθημερινή ζωή στην αρχαία Μεσσηνία μέσα απο την μελέτη των αρχαιολογικών χώρων και των μουσείων της περιοχής και σύνδεσή της με την καθημερινή πραγματικότητα.Υπεύθυνη καθηγήτρια: Βαγενά Μαριγώ.
Υποβολή σχολίου Δημοσιευμένο στην κατηγορία Ερευνητικές Εργασίες 2011-12 ,Χωρίς κατηγορία 16 Μαΐου 2012 6 ο Γενικό Λύκειο Καλαμάτας
Σχ. Έτος: 2011-2012 Β΄ Τετράμηνο
6o ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ
ΚΥΚΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ
Ο ΤΙΤΛΟΣ ΤΗΣ ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ:
Επαγγέλματα του παρελθόντος και του μέλλοντος. Τα επαγγέλματα στην αρχαία Ελλάδα. Παραδοσιακά επαγγέλματα και ασχολίες που κινδυνεύουν να χαθούν.
Υπεύθυνοι καθηγητές : Κοκολάκης Μανώλης
Σπηλιόπουλος Θεόδωρος
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
ΟΜΑΔΕΣ ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
ΟΜΑΔΑ 1.: Επαγγέλματα στην Αρχαία Ελλάδα
1. Καβουρίνος Κων/νος
2. Βρυώνη Αγγελική
3. Μαστοροπούλου Αικατερίνη
4. Μούντανου Μαρία Ελένη
ΟΜΑΔΑ 2.: Επαγγέλματα προσφάτου παρελθόντος
2. Γιαννοπούλου Μαρία
3. Αθανασοπούλου Μαρία
4. Βέσιο Σοβιέτα
5. Γκόνης Κων/νος
6. Τζούβελης Δημήτριος
ΟΜΑΔΑ 3.: Επαγγέλματα παρόντος – μέλλοντος
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ ΜΑΘΗΤΩΝ
ΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ
Kαβουρίνος Κώστας
Η εργασία στην αρχαία Ελλάδα
Στην παραπάνω φωτογραφία εικονίζεται το Ερέχθειο , ένας θαυμάσιος ναός στην Ακρόπολη των Αθηναίων . Καταγραφές που διασώθηκαν από το 450 π.χ. μας πληροφορούν για όσους εργάστηκαν γι’ αυτό . Υπήρχαν 71 άντρες που εργάζονταν με συμβόλαιο , 20 πολίτες της Αθήνας , 35 μέτοικοι και 16 δούλοι . Από τους επιστάτες του έργου , 3 ήταν ελεύθεροι πολίτες , 2 ήταν μέτοικοι κι 1 ήταν δούλος .
Όλοι τους ελεύθεροι και μη έπαιρναν την ιδία αμοιβή , μια δραχμή την ημέρα κάθε ειδικευμένος εργάτης , δηλαδή το διπλάσιο απ’ ότι κέρδιζε ένας ανειδίκευτος εργάτης .
Εργάζονται πολλοί πολίτες;
Δεν ξέρουμε πάντα ποιοι ακριβώς εργάζονταν στα μεγάλα δημόσια έργα ή τι αμοιβή έπαινε ο καθένας . Είναι δύσκολο να γνωρίζουμε λεπτομέρειες για τους μικροτεχνίτες και τους μικροπωλητές που εργάζονταν στα σπίτια τους ή σε πρόχειρα κτίσματα δίπλα σ’ αυτά .
Το μόνο που μπορούμε να υποθέσουμε είναι πως οι περισσότεροι δούλευαν μόνο με το φως της ημέρας γιατί δεν υπήρχε ηλεκτρικό φως και τις εορτές . Ωστόσο πολλοί αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι πίστευαν πως οι ελεύθεροι πολίτες δεν έπρεπε να εργάζονται καθόλου .
Κατά το φιλόσοφο Αριστοτέλη, οι πολίτες δεν έπρεπε να εργάζονται, εφόσον <<η αργία είναι απαραίτητη τόσο για την ανάπτυξη της αρετής όσο και για την εκτέλεση των πολιτικών καθηκόντων>>. Στη συνέχεια του βιβλίου παρουσιάζονται μερικά από αυτά τα καθήκοντα.
Στην Αθήνα της Κλασικής Εποχής, πολλοί πολίτες δεν είχαν πραγματικά ανάγκη να δουλέψουν. Άλλοι ήταν εισοδηματίες γαιοκτήμονες, ενώ άλλοι είχαν στην κατοχή τους μικρές βιοτεχνίες και εργαστήρια.
Υπήρχαν πολίτες που εργάζονταν παρόλο που κατείχαν υψηλή κοινωνική θέση. Ωστόσο, κανένας Αθηναίος πολίτης δε θα εργάζονταν πρόθυμα ως έμμισθος υπάλληλος ενός άλλου πολίτη. Η εργασία υπό την επίβλεψη αφεντικού θα τον μείωνε στα μάτια των άλλων, θα τον έκανε λίγο καλύτερο από δούλο .
Παρόλο που οι γυναίκες έκαναν όλες τις δουλειές του σπιτιού, ελάχιστες μπορούσαν να κάνουν εργασίες επί πληρωμή, όπως οι άντρες. Επικρατούσε η άποψη πως η θέση τους ήταν στο σπίτι. Άνδρες και γυναίκες δεν είχαν ίσες ευκαιρίες στην αρχαία Ελλάδα.
Ο τραπεζίτης
Οι τραπεζίτες ήταν πράγματι απαραίτητοι όταν οι έμποροι χρειάζονταν μεγάλα χρηματικά ποσά. Κέρδιζαν βέβαια πολλά βάζοντας υψηλούς τόκους στα χρήματα που κάθε φορά δάνειζαν.
Επιτυχημένοι δούλοι
Γνωρίζουμε πως στην Αθήνα της κλασικής εποχής υπήρχαν είκοσι περίπου τραπεζίτες. Ο πιο επιτυχημένος ήταν ο Πασίων. Είναι αξιοσημείωτο ότι άρχισε τη … σταδιοδρομία του ως δούλος ενός αλλού τραπεζίτη.
Γύρω στ 400 π.χ. εξαγόρασε την ελευθέρια του, ανέλαβε την επιχείρηση του κύριου του και παρά την ταπεινή καταγωγή του έγινε πολίτης κατόπιν βουλεύματος του λαού. Όταν πέθανε, λέγεται πως η περιουσία του ανερχόταν στα 60 τάλαντα. (το 431 π.χ. όλος ο θησαυρός των Αθηναίων ανερχόταν μόνο σε 6000 τάλαντα.) τότε, ο δικός του δούλος, ο Φορμίος, πήρε τη θέση του κι έγινε κι αυτός πολίτης.
΄Ολοι σχεδόν οι τραπεζίτες ήταν μέτοικοι, και πολλοί ήταν πρώην δούλοι . πολύ λίγοι όμως ακλούθησαν τα βήματα του Πασίονα και του Φορμίου. Οι υπηρεσίες τους εξυπηρετούσαν κυρίως άλλους μετοίκους, κι αυτό επειδή οι πολίτες χρησιμοποιούσαν τους τραπεζίτες για την ανταλλαγή χρημάτων, αφού χρησιμοποιούνταν πολλά διαφορετικά νομίσματα στον αρχαίο ελληνικό κόσμο.
Τραπεζικές μέθοδοι
<<Όταν ένας ιδιώτης καταθέτει χρήματα με την εντολή να δοθούν σε ένα συγκεκριμένο πρόσωπο, ο τραπεζίτης αρχίζει γράφοντας το όνομα του καταθέτη και το χρηματικό ποσό, κι υστέρα γράφει στο πλάι “να δοθεί στο Χ”.
Αν ο τραπεζίτης γνώριζε εξ όψεως το πρόσωπο στο οποίο θα δίνονταν τα χρήματα, τότε έγραφε απλώς το όνομά του. Αν δεν το γνώριζε, πρόσθετε το όνομα ενός πρόσωπου που θα αναγνώριζε την ταυτότητα του άτομου που θα έπαιρνε τα χρήματα>>.
Ιερείς και ιέρειες
Στην αρχαία Ελλάδα υπήρχαν πολλές θεότητες. Μερικές από αυτές λατρεύονταν στο σπίτι, ενώ άλλες σε ιερά . κάποιες άλλες ήταν κοινές σ’ όλο τον αρχαίο κόσμο. Η ύπαιθρος ήταν γεμάτη από ναούς και το ημερολόγιο από γιορτές. Οι ιερείς ωστόσο που οργάνωναν τις θρησκευτικές τελετές δεν ήταν ειδικά εκπαιδευμένα άτομα. Ήταν απλοί πολίτες επιλεγμένοι να κάνουν αυτή τη δουλειά για λίγες ώρες. Ήταν περισσότερο αστικοί λειτουργοί παρά επαγγελματίες ιερωμένοι.
Η σωστή τέλεση των ιεροτελεστιών
Στην Αθήνα, στα μεγαλύτερα ιερά απαιτούνταν πάνω από σαράντα ιέρειες για την τέλεση των λατρευτικών εκδηλώσεων. Κάποιες γιορτές, όπως τα Θεσμοφόρια, τελούνταν μόνο από γυναίκες. Αυτή άλλωστε ήταν και η μόνη δυνατότητα συμμετοχής των γυναικών στο δημόσιο βίο. Οι άντρες έκαναν συνήθως τις θυσίες, ενώ οι γυναίκες ύφαιναν ενδύματα για τα αγάλματα των ναών.
Ο κύριος ρόλος ανδρών και γυναικών ήταν να φέρουν σε πέρας όλες τις εργασίες, με τη σωστή σειρά και την κατάλληλη ώρα. Αν δεν γινόταν σωστά το τελετουργικό, οι θεότητες μπορεί να στρέφονταν εναντίον της πόλης. Αυτές οι ιεροτελεστίες μπορεί να είχαν παράξενο τελετουργικό. Να πως τελούνταν τα Διπόλια: <<Διάλεγαν μερικά κορίτσια και τα ονόμαζαν νεροκουβαλήτρες. Αυτές κουβαλούσαν νερό, ενώ οι άντρες ακόνιζαν τον πέλεκυ και το μαχαίρι.
Από τους άντρες που έκαναν το ακόνισμα, ο ένας έδινε τον πέλεκυ, ο άλλος κατέφερε το χτύπημα στο βόδι και ο τρίτος του έκοβε το λαιμό. Στη συνέχεια, έγδερναν το βόδι και έπαιρναν όλοι ένα κομμάτι από το κρέας του. Όταν τέλειωνε η σφαγή, έραβαν το τομάρι του βοδιού, το παραγέμιζαν με άχυρα και το έστηναν όρθιο, ώστε να δίνει την εντύπωση ότι είναι ζωντανό… ύστερα, έστηναν μια δίκη για το φόνο (του βοδιού) και κλήτευαν όλους όσοι είχαν πάρει μέρος στην εκτέλεση να υπερασπιστούν τον εαυτό τους.
Ο πρώτος απ΄ αυτούς κατηγορεί εκείνον που κατέφερε το χτύπημα, αυτός τον άντρα που έκοψε το λαιμό, κι εκείνος με τη σειρά του ισχυριζόταν πως ένοχος ήταν το μαχαίρι. Κι αφού το μαχαίρι ήταν ανίκανο να μιλήσει και να υπερασπιστεί τον εαυτό του, καταδικαζόταν για φόνο>> (Πορφύριος).
Eκλήσεις και κατάρες
Οι ιερείς κι οι ιέρειες είχαν καθήκον τους να ευχαριστούν τους τοπικούς θεούς. Επίσης προσπαθούσαν να παρακινήσουν τους θεούς να τιμωρήσουν τους εχθρούς του λάου . Γύρω στο 470 π. Χ. ο ιερέας της πόλης Τήως στην Ιωνία επινόησε μια κατάρα για όποιον χρησιμοποιούσε δηλητήριο κατά των κάτοικων της πόλης . Η κατάρα χαράχτηκε σε πέτρα και έπρεπε να την εκστομίσουν σε τρεις μεγάλους εορτασμούς , στην ανοιξιάτικη γιορτή των Ανθεστηρίων και στις γιορτές που γίνονταν προς τιμή του Ηρακλή και του Δια.
Ο γλύπτης
<<Στο Πυρόμαχο από την Κηφισιά για τη μορφή του νεαρού άνδρα στο θώρακα : 60 δραχμές . Στον Πραξία κάτοικο της Μιλήτου για τη μορφή του αλόγου και του άνδρα που το στρίβει από πίσω : 120 δραχμές . Στον Αντιφάνη από τους κεραμείς για τη μορφή του άρματος του νεαρού άνδρα και των δυο ζεμένων αλόγων: 240 δραχμές…>>
Το παραπάνω απόσπασμα είναι ένα μύρος των λογαριασμών για την ανέγερση ενός δημόσιου κτιρίου στην Αθήνα το 407 π. Χ . Οι άνδρες που πληρώθηκαν ήταν γλύπτες . Πιθανότατα έλαβαν 60 δραχμές για κάθε μορφή που λάξευσαν χωρίς όμως να αναφέρεται ποσό χρόνο χρειάστηκαν για κάθε μορφή . Οι καλοί γλύπτες μετακινούνταν από πόλη σε πόλη κι έτσι εξηγείται πως ορισμένοι από αυτούς που αναφέρονται παραπάνω δεν είναι Αθηναίοι .
Μερικοί από τους πιο γνωστούς γλύπτες της αρχαιότητας ήταν ο Πολύκλειτος , ο Πραξιτέλης , ο Σκόπας και ο Λύσιππος των οποίων ελάχιστα δείγματα δουλειάς έχουν διασωθεί κι αυτό διότι οι γλύπτες δούλευαν συνήθως την πέτρα που σπάει σχετικά εύκολα που τον έλιωναν και τον χρησιμοποιούσαν και για άλλους σκοπούς . Σήμερα μερικά έργα τους μας είναι γνωστά από αντίγραφα της ρωμαϊκής εποχής .
Τα μεγαλύτερα και σπουδαιότερα σωζόμενα γλυπτά της αρχαιότητας είναι οι μαρμάρινες διακοσμήσεις του Παρθενώνα , η ζωφόρος του με μήκος 160 μ. και τα δυο αετώματα . Για το χτίσιμο του Παρθενώνα και τη διακόσμηση των γλυπτών εργαστήκαν πολλοί έμπειροι κι ικανοί γλύπτες . Την επίβλεψη του έργου είχε αναλάβει ο Φειδίας.
Ο παιδοτρίβης
Ο παιδοτρίβης ήταν ειδικός εκπαιδευτής που καθοδηγούσε τα παιδιά και τους εφήβους στις διάφορες σωματικές ασκήσεις τους και επέβλεπε την ορθή διεξαγωγή τους. Ήταν περίπου ό,τι σήμερα ο καθηγητής της σωματικής αγωγής με την διαφορά ότι δεν διέθετε θεωρητικές γνώσεις ανατομίας, φυσιολογίας, υγιεινής κλπ. τουλάχιστον πριν από τον 5ο αι. π.Χ.
Υπήρχαν ιδιώτες παρατρίβεις με δικές τους παλαίστρες και δημόσιοι που εργάζονταν στα κρατικά γυμναστήρια. Συνήθως οι παιδοτρίβες ασχολούνταν και δίδασκαν όλα τα αθλήματα και μπορούσαν να έχουν βοηθούς και υπηρετικό προσωπικό.
Από τον 5ο αι. π. Χ. ορισμένοι παιδοτρίβες, εκτός από την καθαυτό σωματική άσκηση, συνδύασαν και την θεωρητική έρευνα γύρω από την άσκηση του σώματος. Οι θεωρητικοί αυτοί παιδοτρίβες, ονομάστηκαν τότε γυμναστές και αποτέλεσαν ξεχωριστό κλάδο, ενώ οι καθαυτό παιδοτρίβες συνέχισαν να υπάρχουν παραμένοντας οδηγοί για τις σωματικές ασκήσεις.
………………………………………………………………
Μαρία-Ελένη Μούντανου
ΗΘΟΠΟΙΟΣ
Στην αρχαία Ελλάδα, όπως οι αθλητικοί αγώνες, έτσι και οι δραματικοί ήταν μέρος των θρησκευτικών γιορτών, γι’ αυτό και είχαν λατρευτικό χαρακτήρα. Το δράμα συνδέθηκε εξαρχής με τις γιορτές που γίνονταν προς τιμήν του Θεού Διονύσου. Το καθοριστικό βήμα για τη δημιουργία του έγινε όταν ο ποιητής Θέσπης ξεχώρισε έναν υποκριτή(ηθοποιό) από το χορό και τον έβαλε να απευθύνεται στα υπόλοιπα μέλη του χορού. Με τη σειρά του ο χορός απαντούσε και γινόταν διάλογος.
Τα λόγια που απήγγειλε ο πρώτος υποκριτής αποτέλεσαν τα πρώτα θεατρικά στοιχεία, από τα οποία προήλθε το δράμα. Στο χορό συμμετείχαν δώδεκα ως δεκαπέντε άντρες, οι οποίοι ,με ρυθμικές κινήσεις και άσματα συμμετείχαν στην εξέλιξη του δράματος. Οι ηθοποιοί με την πάροδο του χρόνου έγιναν τρεις, πάντα άντρες, αφού δεν επιτρεπόταν η συμμετοχή γυναικών στο θέατρο. Κατά την Κλασσική Εποχή, επαγγελματικοί θίασοι έκαναν περιοδείες σε διάφορες πόλεις και έδιναν παραστάσεις.
ΔΡΑΜΑΤΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ:
Στην Αθήνα της Κλασσικής Εποχής μια από τις μεγαλύτερες γιορτές ήταν τα Διονύσια, που τελούνταν προς τιμήν του Θεού Διονύσου. Μέρος της γιορτής ήταν οι δραματικοί αγώνες, που γίνονταν σε ένα υπαίθριο θέατρο στη νότια πλαγιά της Ακρόπολης και διαρκούσαν τέσσερις μέρες. Ο επώνυμος άρχοντας της πόλης επέλεγε τους ποιητές που θα παρουσίαζαν τα έργα τους και φρόντιζε να βρει πλούσιους πολίτες(χορηγούς) που θα κάλυπταν τις δαπάνες για τη διδασκαλία του δράματος, τα κουστούμια των ηθοποιών και του χορού. Όταν τελείωνε η παράσταση όλων των έργων, μια ομάδα κριτών, που αποτελούνταν από απλούς πολίτες, ψήφιζε τα έργα του ποιητή που θεωρούσε ότι είναι τα καλύτερα. Στη συνέχεια, απονέμονταν βραβεία όχι μόνο στον ποιητή και τους ηθοποιούς, αλλά και στους χορηγό που είχε αναλάβει τα έξοδα της παράστασης.
ΑΓΡΟΤΗΣ
Η γεωργία και η κτηνοτροφία ήταν από τις βασικότερες ασχολίες των αρχαίων Ελλήνων, παρά το γεγονός ότι μεγάλο τμήμα της Ελλάδας ήταν ορεινό. Οι αγρότες καλλιεργούσαν δημητριακά, αμπέλια, και κυρίως ελιές. Το ελαιόλαδο το χρησιμοποιούσαν στο μαγείρεμα, στην παρασκευή σαπουνιού και ως καύσιμο στα λυχνάρια. Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν τόσο μεγάλη παραγωγή ελιών, που κάλυπταν τις ανάγκες τους και έκαναν και εξαγωγή. Οι αγρότες στις ορεινές περιοχές είχαν μελίσσια για να εξασφαλίζουν το μέλι τους, μικρά κοπάδια από πρόβατα και χοίρους, καθώς και κατσίκες για το γάλα και το τυρί τους. Για την καλλιέργεια κάποιων προϊόντων αναγκάζονταν να εκχερσώνουν τις πλαγιές των βουνών- δουλειά επίπονη και σκληρή.
ΑΓΡΟΤΙΚΕΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ
Οι πλούσιοι αγρότες ήταν λίγοι και περνούσαν τον περισσότερο χρόνο τους στην πόλη, αφήνοντας τους επιστάτες να διοικούν τα κτήματα τους. Οι απλοί αγρότες αγωνίζονταν σκληρά για να επιβιώσουν, καθώς και οι λιγοστές βροχοπτώσεις στην Αττική δεν ευνοούσαν τις καλλιέργειες. Υπολογίζεται μάλιστα πως έχαναν μια σοδειά σταριού κάθε τέσσερα χρόνια. Ο στόχος των αγροτών ήταν με την παραγωγή τους να καλύψουν τις ανάγκες τους, και την
υπόλοιπη να την πουλήσουν στην πλησιέστερη πόλη.
ΕΜΠΟΡΟΣ
Από τα αρχαία χρόνια οι Έλληνες ήταν εμπορικός λαός. Το εμπόριο γινόταν απο νησί σε νησί και από πόλη σε πόλη. Μεγαλύτερη πόλη ήταν η Αθήνα. Τα περισσότερα εμπορεύματα μεταφέρονταν μέσω της θάλασσας, αφού η μεταφορά από την ξηρά ήταν δύσκολη και δαπανηρή κι οι καλοί δρόμοι ελάχιστοι.
Ο έμπορος εκτός από κυβερνήτης ήταν συχνά και ιδιοκτήτης του σκάφους με το οποίο ταξίδευε. Αν δεν είχε το δικό του σκάφος μπορούσε να μισθωθεί ένα από κάποιον πλοιοκτήτη. Μπορούσε επίσης να πάρει δάνειο για να πληρώσει όλο ή μέρος του φορτίου. Έπρεπε να είναι καλοί επιχειρηματίες. Έπρεπε να αγοράζουν τα εμπορεύσιμα αγαθά φτηνά και να τα πουλούν σε υψηλότερες τιμές
Οι έμποροι γενίκα είχαν στα χέρια τους τις εισαγωγές και τις εξαγωγές της πόλης. Η πολιτεία τους προστάτευε διότι απο τη μια πλευρά είχε οικονομικό όφελος, και από την άλλη εξασφάλιζε μέσω αυτών σιτηρά στους πολίτες, αφού η εγχώρια αγορά δεν κάλυπτε τις ανάγκες τους.
ΓΙΑΤΡΟΣ
Οι γιατροί βάσιζαν τις διαγνώσεις τους στις γενικές τους γνώσεις για την οποιαδήποτε νόσο. Σε ειδικές περιπτώσεις στηρίζονταν στις ιδιαίτερες γνώσεις που μπορεί να κατείχαν. Ήταν πολύ λεπτολόγοι, πρόσεχαν την εξέλιξη της ασθένειας ως το κρίσιμο σημείο, έλεγχαν τις λεπτομέριες και παρατηρούσαν με πολλές λεπτομέριες το οτιδήποτε. Χρησιμοποιούσαν πολλές φορές και δούλους ως βοηθούς τους. Οι γυναίκες δούλευαν ως μαίες, νοσοκόμες και πρακτικές θεραπεύτριες.
Οι αρχαίοι Έλληνες δεν είχαν μεγάλη εμπιστοσύνη στους γιατρούς, κι αυτό γιατί οι ίδιοι γνώριζαν ελάχιστα για τις αιτίες μιας αθένειας, καθώς δεν ήξεραν πολλά πράγματα για το ανθρώπινο σώμα και τις λειτουργίες του. Ωστόσο, μερικοί γιατροί έγιναν διάσημοι και πάμπλουτοι, Ο ιστορικός Ηρόδοτος αναφέρει πως στην Αίγινα τον πλήρωναν ένα τάλαντο το χρόνο για να είναι μόνιμος γιατρός τους.
Όσοι σκόπευαν να ασκήσουν το επάγγελμα του ιατρού έπρεπε οπωσδήποτε να δώσουν τον “όρκο του Ιπποκράτη” ο οποίος περιλάμβανε αυστηρές δεσμεύσεις και προυποθέσεις.
Ο μεγαλύτερος γιατρός την αρχαιότητας ήταν ο Ιπποκράτης ο οποίος αποκαλείται και ο “πατέρας της Ιατρικής”.
Κατερίνα Μαστοροπούλου
Ο αρχιτέκτονας
Σύμφωνα με τον Παυσανία, έναν πολυταξιδεμένο συγγραφέα, πρόκειται για το τελειότερο θέατρο της αρχαίας Ελλάδας. Το θέατρο σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Πολύκλειτο και χτίστηκε στην πλαγιά ενός λόφου 4ο αι. π.Χ
Οι αρχαίοι Έλληνες κατασκεύαζαν λαμπρά οικοδομήματα και πολυτελή δημόσια κτήρια που μαρτυρούσαν τον πλούτο αλλά και την αισθητική τους. Κατά την Κλασική Αθήνα διέθεσε αρκετά χρήματα από το δημόσιο ταμείο, προκειμένου να φτιάξει ναούς, θέατρα και άλλα δημόσια κτίρια.
Οι Αθηναίοι ανέθεσαν στον αρχιτέκτονα Καλλικράτη την κατασκευή του ναού της Αθηνάς Νίκης στην Ακρόπολη. Μια επιγραφή του 5ο αι. π.Χ << Αποφασίστηκε από το συμβούλιο και τη συνέλευση… ένας ναός κι ένας πέτρινος βωμός θα χτίσουν σύμφωνα με τις προδιαγραφές που έθεσε ο Καλλικράτης… Το συμβούλιο θα επιλέξει τρεις άντρες που θα τον βοηθήσουν στο χτίσιμο του έργου >> Πολλοί πιστεύουν πως τα έργα του Καλλικράτη είναι από τα καλύτερα της αρχαιότητας.
Αναζητώντας την αναλογία :
Ο Ρωμαίος αρχιτέκτονας Βιτρούβιος αναγνώρισε την αξία των Ελλήνων αρχιτεκτόνων. << Οι ναοί >> έγραψε << σχεδιάζονται με βάση την συμμετρία… αυτή εξαρτάται από την αναλογία. Ένας ναός χωρίς συμμετρία και αναλογία δεν είναι σωστά σχεδιασμένος. Οι γραμμές αλλά και οι κολόνες ενός ναού πρέπει να έχουν πρέπει να έχουν μεταξύ τους σωστές αναλογίες όπως ακριβώς τα μέλη του ανθρώπινου σώματος.
Για το χτίσιμο των ναών οι εργάτες χρησιμοποιούσαν ολόκληρους ογκόλιθους από μάρμαρο ή ψαμμίτη, που τους έπαιρναν από τα λατομεία. Οι πέτρες με ειδικά μεταλλικά αντικείμενα και καρφιά από μόλυβδο, και όχι με κονίαμα. Αν και δεν τηρούσαν πάντα πιστά τους κανόνες συμμετρίας, ωστόσο τα ψηλά κτίσματα δίνουν την αίσθηση της αναλογίας όταν βλέπει κανείς από απόσταση.
Ο δάσκαλος:
Στην αρχαία Ελλάδα δεν υπήρχαν πολλοί δάσκαλοι, διότι μόνο οι εύποροι πολίτες έστελναν τους γιους τους στο σχολείο, ενώ τις κόρες τις κρατούσαν στο σπίτι να μάθουν διάφορες πρακτικές τέχνες, εφόδια απαραίτητα για να γίνουν σωστές σύζυγοι και μητέρες.
Κάθε πόλη-κράτος είχε το δικό της εκπαιδευτικό σύστημα. Στη Σπάρτη, τα αγόρια από επτά χρόνων ζούσαν σε στρατώνες κι όχι στο πατρικό τους σπίτι. Σκοπός ήταν να εκπαιδεύσει ικανούς και εξαιρετικούς στρατιώτες. Γι’ αυτό τους είχε αναλάβει ο παιδονόμος.
Στην Αθήνα η εκπαίδευση ήταν ιδιωτική, και ο πατέρας ήταν εκείνος που αποφάσιζε αν θα έστελνε το παιδί του στο σχολείο. Είχαν θεσπίσει νόμους που υποχρέωναν να γίνονται οι διαδρομές των αγοριών προς και από το κτίριο του σχολείου μόνο με το φως την μέρας, Υπήρχαν νόμοι που προστάτευαν τους μαθητές από εφτά ως δεκατεσσάρων χρόνων από τις << κακές επιρροές >>
Ποιοι ήταν οι δάσκαλοι:
Ο παιδαγωγός, ή προγυμναστής συνόδευε πάντα το αγόρι κατά τη διάρκεια της σχολικής ημέρας, Συνήθως ήταν δούλος που άνηκε στον πατέρα του παιδιού κι ήταν υπεύθυνος περισσότερο για τη συμπεριφορά του παρά για τη μόρφωσή του.
Ο γραμματιστής δίδασκε το αγόρι γραφή, ανάγνωση και αριθμητική, και το έβαζε να μαθαίνει απέξω αποσπάσματα από επικά ποιήματα, όπως η Ιλιάδα και η Οδύσσεια. Ο κιθαριστής, ή δάσκαλος της μουσικής, του δίδασκε λύρα, αυλό και τραγούδι.
Ο παιδοτρίβης επέβλεπε τις επιδόσεις του στο γυμναστήριο. Η πολύπλευρη αυτή εκπαίδευση ήταν πολύ διαδεδομένη στην Αθήνα πριν από το 450 π.Χ. Από τότε οι δάσκαλοι άρχισαν να δίνουν περισσότερη έμφαση στην καλλιγραφία και τη γραμματική.
Οι δάσκαλοι δε χρειάζονταν να έχουν ειδικά προσόντα για να κάνουν τη δουλεία τους. Καθένας μπορούσε να γίνει δάσκαλος. Τα δίδακτρα που λάβαιναν οι δάσκαλοι από τους γονείς πρέπει να ήταν χαμηλά, όπως ήταν χαμηλά, όπως ήταν και η κοινωνική τους θέση.
Ο ρήτορας Δημοσθένης, όταν τον προκάλεσε ένας αντίπαλος, του είπε: << Πέρασες την παιδική σου ηλικία σε μεγάλη φτώχεια. Έπρεπε να βοηθάς τον πατέρα σου στη δουλειά του ως βοηθού δασκάλου. Έπρεπε να ετοιμάζεις το μελάνι, να πλένεις τα θρανία να σκουπίζεις την τάξη, κι έτσι είχες θέση περισσότερο δούλου παρά αγοριού που γεννήθηκε ελεύθερο.
Ο ψαράς κι ο ιχθυοπώλης:
Ένας από τους πιο πολυταξιδεμένους ανθρώπους της ελληνικής μυθολογίας ήταν ο Οδυσσέας. Για δέκα χρόνια μετά την πολιορκία της Τροίας, αυτός κι οι σύντροφοί του αρμένιζαν στις θάλασσες προτού εκείνος επιστρέψει μόνος στην πατρίδα του στην Ιθάκη. Οι μελετητές πρόσεξαν πως δεν αναφερόταν πουθενά πως αυτοί οι ναύτες τρέφονταν με ψάρια. Αντίθετα, στα φαγοπότια τους κυριαρχούσαν τα ψητά κρέατα.
Στο νησί του θεού Ήλιου, << όλες οι τροφές στο πλοίο είχαν εξαντληθεί κι αναγκάστηκαν να βγουν προς αναζήτηση τροφής χρησιμοποιώντας άγκιστρα για να πιάσουν ψάρια και πούλια. Φαίνεται πως αυτοί οι άντρες θεωρούσαν το ψάρι πρόχειρη τροφή, ακατάλληλη γι’ αυτούς. Κατά την Κλασική Εποχή, το ψάρι το οποίο αφθονούσε στις ελληνικές θάλασσες, ήταν η πιο περιζήτητη τροφή.
Ψαρο-ιστορίες :
Οι συγγραφείς αναφέρουν ελάχιστα για τους ψαράδες. Έτσι μαθαίνουμε ότι πουλούσαν τα μικρά ψάρια, όπως σαρδέλες, μαρίδες, γόπες στους φτωχούς και τα εκλεκτά ψάρια όπως μπαρμπούνια, λιθρίνια, τσιπούρες, τόμους στους εύπορους. Δεν υπήρχαν ψυγεία, γι’ αυτό τα ψάρια έπρεπε να πουληθούν γρήγορα ή να << διατηρηθούν >> στο αλάτι, παρόλο που τα παστά ψάρια θεωρούνταν φτηνό υποκατάστατο του νωπού προϊόντος.
Παρόλο που οι Έλληνες συγγραφείς αγνόησαν τους ψαράδες, είχαν πολλά να πουν για τους ιχθυοπώλες – άτομα ανέντιμα συνήθως. Στη συλλογή των διηγημάτων του με τίτλο Ο χρυσός γάιδαρος, ο Απουλήιος αφηγείται πως ένας άντρας παζάρευε μ’ έναν ιχθυοπώλη ένα καλάθι ψάρια.
Ξεκίνησε από 200 δραχμές και κατέληξε να πληρώσει σε 20. Η κακή ποιότητα των ψαριών τον έκανε να αδειάσει το καλάθι στο έδαφος.
Ύστερα, πρόσταξε το όργανο της τάξης που τον συνόδευε να τα ποδοπατήσει, ώσπου να γίνουν πολτός. << Τώρα, όλα καλά, Λούκιε >> είπε στον πελάτη. << Αυτός ο καταραμένος ιχθυοπώλης ταπεινώθηκε αρκετά >>. Ο πελάτης έφυγε κεραυνοβολημένος, έχοντας χάσει τα λεφτά του και το δείπνο του..!!!
Ο αγγειοπλάστης:
Κατά την Κλασική Εποχή οι αρχαίοι Έλληνες δε διαχώριζαν τους καλλιτέχνες από τους υπόλοιπους χειρώνακτες. Έτσι οι άνθρωποι που έκαναν χειρωνακτική εργασία ανήκαν μαζί με τους σιδηρουργούς, τους υποδηματοποιούς και τους μαραγκούς στην κατηγορία των τεχνιτών. Μερικά από τα έργα αυτών των καλλιτεχνών ήταν τόσο εκλεκτά και καλοδουλεμένα, που σήμερα θεωρούνται σπάνια έργα τέχνης.
Τα αγόρια μάθαιναν την τέχνη από τους πατεράδες τους, ενώ οι εργάτες και οι δούλοι του σπιτιού τους βοηθούσαν. Συνήθως δεν υπήρχαν περισσότεροι από δέκα άντρες σε ένα εργαστήριο.
Κάθε πόλη ή χωριό είχε το δικό του κεραμοποιείο και χρησιμοποιούσε τις τοπικές προμήθειες πηλού. Εξυπηρετούσε τις ανάγκες του τόπου και συχνά κατασκεύαζε αγγεία με σχήματα και σχέδια της περιοχής.
Από τον 6ο αι. π.Χ., και για 150 χρόνια περίπου, η αθηναϊκή αγγειοπλαστική ήταν η πιο δημοφιλής στην ευρύτερη περιοχή. Καθώς μάλιστα τα κεραμικά δε φθείρονται εύκολα, βρέθηκαν πολλά σε όλη την περιοχή της Μεσογείου.
Πρακτικά και όμορφα:
Τα κεραμικά αντικείμενα είχαν πολλές χρήσεις τόσο στο σπίτι και στις θρησκευτικές τελετουργίες. Χρησίμευαν στη φύλαξη τόσο των ρευστών, όπως το λάδι και το κρασί, όσο και των στερεών, όπως τα σιτηρά και οι άλλοι καρποί, καθώς στην αρχαία Ελλάδα δεν υπήρχαν σύγχρονα υλικά, όπως το πλαστικό.
Οι αγγειοπλάστες έφτιαχναν δοχεία σε διάφορα σχήματα και μεγέθη, όπως αμφορείς για την αποθήκευση του κρασιού και κρατήρες, που ήταν κούπες για το κρασί και το νερό. Τα ζωγραφισμένα αγγεία μας δίνουν πληροφορίες για τη καθημερινή ζωή στην αρχαία Ελλάδα.
Η γλυπτική και η ζωγραφική στα ελληνικά αγγεία άρχισε να γίνεται πιο <<ρεαλιστική>> με το πέρασμα του χρόνου.
Οι ζωγράφοι έδιναν προσοχή στην ανθρώπινη μορφή, προσπαθούσαν να δουν με ποιο τρόπο τα αισθήματα των ανθρώπων επηρέαζαν την κίνηση του σώματος τους.
Σύμφωνα με το φιλόσοφο Σωκράτη, <<να απεικονίσουν όσο γίνεται πιο πιστά τις λειτουργίες της ανθρώπινης ψυχής>>. Τον 5ο αι. π.Χ. κάποιοι ζωγράφοι δημιούργησαν έργα που ανταποκρίνονταν σ’ αυτό ιδανικό.
………………………………………………………………………….
Aγγελική Βρυώνη
ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ
Κατά αρχαίους χρόνους, οι άνθρωποι, ασχολούνταν με τις καθημερινές τους εργασίες, καθώς και με τις πολιτικές, πολιτιστικές και στρατιωτικές υποθέσεις της πόλης τους.
Ωστόσο, κάποιοι προσπάθησαν να ερμηνεύσουν τον τρόπο δημιουργίας του κόσμου και να δώσουν απαντήσεις σε διάφορα ζητήματα που σχετίζονταν με τον άνθρωπο.
Στην ουσία, οι φιλόσοφοι, εξέταζαν προσεκτικά και σε βάθος ένα θέμα και διατύπωναν τις απόψεις τους σχετικά με αυτό, ενώ παράλληλα συζητούσαν και αντάλλασαν ιδέες μεταξύ τους.
Ορισμένοι ίδρυσαν μάλιστα σχολές, όπου δίδασκαν στους μαθητές τους, τις θεωρίες τους. Πολλές από αυτές εξακολουθούν να επηρεάζουν τη σύγχρονη σκέψη.
Κατά την Αρχαϊκή Εποχή, δύο από τους πιο αξιόλογους φιλόσοφους, ήταν ο Ηράκλειτος από την Έφεσο και ο Πυθαγόρας από τη Σάμο. Κατά την Κλασική Εποχή, ο Σωκράτης θεωρείται ο πιο σοφός άντρας της αρχαίας Ελλάδας.
Ο Πλάτωνας, μαθητής του Σωκράτη και ο Αριστοτέλης, μαθητής του Πλάτωνα, ίδρυσαν σχολές φιλοσοφίας.
Μερικοί φιλόσοφοι είχαν ιδρύσει σχολές, όπου δίδασκαν στους μαθητές τους τις θεωρίες τους.
Οι μαθητές του Πύρωνα του Ηλείου, ονομάζονταν <<Σκεπτικοί>> και πίστευαν πως ο άνθρωπος δεν μπορεί να είναι σίγουρος για τίποτα κι έτσι το μόνο που μπορεί να κάνει, είναι να επιδιώκει την αρετή.
Οι Κυνικοί, μαθητές του Διογένη από τη Σινώπη, ο οποίος ζούσε σ’ ένα πιθάρι, για να δείξει την περιφρόνησή του για τις ανέσεις, θεωρούσαν ότι οι άνθρωποι, πρέπει ν’ απαρνηθούν τον πλούτο και την πολυτέλεια.
Ο Επίκουρος από τη Σάμο, υποστήριζε ότι η ευτυχία, είναι αποτέλεσμα ψυχικής ηρεμίας και αυτοελέγχου, ενώ οι Στωικοί του Ζήνωνα από την Κύπρο – ονομάστηκαν έτσι, γιατί ο Ζήνων, συνήθιζε να παραδίδει τα μαθήματα του στην Ποικίλη Στοά των Αθηνών – πίστευαν πως έπρεπε να δεχθούν τη μοίρα τους, όποια κι αν ήταν, αλλά να προσπαθούν ωστόσο να διάγουν μια καλή κι έντιμη ζωή. Κυνικοί, Σκεπτικιστές, Επικούρειοι και Στωικοί, είναι λέξεις που χρησιμοποιούνται και σήμερα σε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες.
ΤΕΧΝΙΤΕΣ
Πολλοί αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς, έβλεπαν με υπεροψία τους ανθρώπους που έκαναν χειρωνακτική εργασία. Σε ένα ιδανικό κόσμο, ένας πολίτης, θα είχε χρόνο μόνο για την πολιτική ή τον πόλεμο – δύο ασχολίες, που μόνο οι πλούσιοι γαιοκτήμονες είχαν την πολυτέλεια να απολαμβάνουν.
Ωστόσο, κάποιοι συγγραφείς, παραδέχονταν πως χωρίς τους χειρώνακτες, οι οποίοι παρείχαν τις υπηρεσίες τους στους πλούσιους, η ζωή τους θα ήταν πολύ διαφορετική.
Στις μεγάλες πόλεις, οι τεχνίτες της ίδιας ειδικότητας είχαν τα εργαστήριά τους σε μια συγκεκριμένη περιοχή. Τα εργαστήρια των τεχνιτών, ακόμα και στις πόλεις, ήταν μικρά.
Μερικές φορές, οι τεχνίτες, δούλευαν στα σπίτια τους, ή σε πρόσθετα κτίσματα δίπλα σ’αυτά . Μπορεί να ήταν ελεύθεροι πολίτες, δούλοι ή μέτοικοι και συχνά εργάζονταν όλοι κάτω από τη ίδια στέγη.
Ο μέσος όρος αμοιβής, θα έπρεπε να ήταν μια δραχμή την ημέρα, για τον ειδικευμένο εργάτη. Αυτή ήταν επίσης η αμοιβή που λάβαιναν οι στρατιώτες και οι ναύτες στον πόλεμο.
ΔΟΥΛΟΙ
Πολλοί από αυτούς ήταν ξένοι, Πέρσες, ή Ασιάτες, που είχαν αιχμαλωτιστεί στη διάρκεια των πολέμων.
Μερικοί ήταν παιδιά δούλων. Οι δούλοι στη Σπάρτη, τη Θεσσαλία ή τη Σικελία, ζούσαν σε άθλιες και δύσκολες συνθήκες, ενώ στην Αθήνα, ήταν πρόσωπα σεβαστά και αποδεκτά γι’αυτό και ήταν δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς ποιος ήταν δούλος και ποιος ελεύθερος πολίτης.
Οι κύριοι μπορούσαν να μεταχειρίζονται τους δούλους τους όπως ήθελαν, μόνο ένας ανόητος αφέντης όμως θα κακομεταχειριζόταν τα εργαλεία του.
Χιλιάδες δούλοι, εργάζονταν σε άθλιες συνθήκες, στα έγκατα της γης. Γονατιστοί ή ξαπλωμένοι, σε στοές ενός τετραγωνικού μέτρου, έσκαβαν να βγάλουν το μετάλλευμα κάτω από το λιγοστό φως μικρών λυχναριών που έκαιγαν λάδι.
Το 135 π.Χ. ξέσπασε ένα κίνημα μαζικής βίας, στο οποίο ενεπλάκησαν πάνω από 1000 δούλοι.
Οι Αθηναίοι του χτύπησαν άγρια και τους διέλυσαν προτού προλάβει να εξαπλωθεί η ανταρσία.
ΠΩΛΗΤΕΣ
Η αγορά ήταν σημαντικό κομμάτι στη ζωή των αρχαίων Ελλήνων.
Οι μικροπωλητές μπορούσαν να πουλήσουν τα εμπορεύματα τους, τόσο στην αγορά, όσο και στα εργαστήρια τους.
Ήταν επίσης ένα μέρος, όπου μπορούσε κανείς να συζητήσει, να μισθώσει εργάτες, ή να παρακολουθήσει ψυχαγωγικά θεάματα. Ήταν σίγουρα, ένα μέρος με πολύ κόσμο και φασαρία.
Οι πλούσιες γυναίκες, δεν πήγαιναν στην αγορά, εκτός κι αν ήθελαν να βρουν αρώματα ή κοσμήματα της μόδας. Οι σύζυγοι ή οι δούλοι έκαναν τα καθημερινά ψώνια και τα έστελναν στο σπίτι.
Οι πελάτες παζάρευαν με τους πωλητές τις τιμές των προϊόντων, όπως γίνεται και σήμερα σε πολλές αγορές. Αναπόφευκτα υπήρχαν και μερικοί ανέντιμοι έμποροι.
Οι αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς, παραπονιούνταν συχνά για τις αυξημένες τιμές των αγαθών, καθώς και για την οικογενειακή προέλευση των εμπόρων. Οι επιθεωρητές της αγοράς, προσπαθούσαν να εξασφαλίσουν τίμιες συναλλαγές.
ΣΟΦΙΣΤΕΣ
Με τον όρο σοφιστής εννοείται στην αρχαιότητα ο εκπρόσωπος της Σοφιστικής κίνησης, δηλαδή ο επ’αμοιβή διδάσκαλος της ρητορικής, της εριστικής και της πολιτικής τέχνης, καθώς επίσης της φιλοσοφίας, της λογικής και των επιστημών.
Εισήγαγαν στην φιλοσοφία τον ανθρωποκεντρισμό και τη γλωσσολογία, εκφράζοντας με αυτό τον τρόπο τη δυνατότητα του ανθρώπου να γνωρίσει τον υλικό κόσμο μέσω της σύγκρισης, της παρατήρησης και της επαγωγής, απαλλαγμένο από την επέμβαση υπερφυσικών παραγόντων.
Έδωσαν ιδιαίτερη σημασία στη μελέτη του κόσμου, βάσει των αισθήσεων, δίνοντας έμφαση στη διαδικασία του <<σκεπτικισμού>>, διαμορφώνοντας παράλληλα την άποψη ότι η γνώση, η αλήθεια και οι αξίες είναι έννοιες σχετικές.
Σύμφωνα με τη μαρτυρία του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη, επιδόθηκαν προοδευτικά στη διατύπωση σοφισμάτων, μέσω των οποίων υποστήριζαν παράδοξες απόψεις, παραβιάζοντας συγκαλυμμένα τους νόμους της λογικής.
Ιδιαίτερη ανταπόκριση βρήκε η Σοφιστική ανάμεσα στους οπαδούς της εριστικής τέχνης, μέλη της Μεγαρικής σχολής.
Κατά δεύτερο λόγο, οι Σοφιστές συμμερίζονταν κάτι που μπορεί επιτυχέστερα να ονομαστεί φιλοσοφική στάση, συγκεκριμένα έναν κοινό σκεπτικισμό, μια έλλειψη εμπιστοσύνης στη δυνατότητα της απόλυτης γνώσης. Αυτό ήταν φυσική συνέπεια του αδιεξόδου στο οποίο, ως φαίνεται, είχε φτάσει η φυσική φιλοσοφία.
Η γνώση εξαρτάται από δύο πράγματα: την κατοχή ικανοτήτων, που μπορούν να μας φέρουν σε επαφή με την πραγματικότητα, και την ύπαρξη μιας σταθερής πραγματικότητας που θέλουμε να γνωρίσουμε.
Ως όργανα της γνώσης οι αισθήσεις είχαν αντιμετωπίσει τώρα πια αυστηρή μεταχείριση, και τίποτε άλλο δεν είχε ως τώρα μπει στη θέση τους.
Και η πίστη στην ενότητα και τη σταθερότητα του Σύμπαντος είχε υπονομευτεί, χωρίς ακόμα να έχει αναδυθεί η άποψη ότι μπορεί να υφίσταται μια μόνιμη και προσιτή στη γνώση πραγματικότητα έξω και πέρα από τον φυσικό κόσμο.
Μπορούμε να διασαφηνίσουμε τη σκεπτικιστική άποψη των Σοφιστών, αν μνημονεύσουμε χωρία δύο από τους πιο γνωστούς Σοφιστές, που άσκησαν και τη μεγαλύτερη επιρροή, το Γοργία και τον Πρωταγόρα.
…………………………………………………………………………
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
ΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ
……………………………………………………………
…………………………………………………………….
ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΠΡΟΣΦΑΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
…………………………………………………………………………………………………………..
ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΠΡΟΣΦΑΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ
ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ ΚΟΡΝΗΛΙΑ
Γανωματής
Γανωματής είναι ο τεχνίτης που επικαλύπτει τα χάλκινα σκεύη με κασσίτερο και το επάγγελμα αυτό ανήκει σ’ αυτά που απαιτούν χειρωνακτική εργασία. Το επάγγελμα του γανωτή είναι από τα πιο παλιά που υπάρχουν. Λένε ότι καθιερώθηκε στην εποχή του Βυζαντίου και ήταν χρήσιμη η δουλειά τους, γιατί έσωζαν τους ανθρώπους από το θάνατο που προκαλούσαν τα αγάνωτα χάλκινα σκεύη.
Τα παλιά χρόνια, τα περισσότερα σκεύη που χρησιμοποιούσαν οι άνθρωποι για τις καθημερινές τους δουλειές και ιδιαίτερα στη μαγειρική ήταν χάλκινα [μπακιρένια]. Αυτά με τον καιρό και με τη μεγάλη χρήση οξειδώνονταν και γινόταν επικίνδυνα για δηλητηριάσεις.
Έπρεπε λοιπόν να γανωθούν, να περαστεί δηλαδή η επιφάνειά τους για προστασία με ένα ειδικό μέταλλο, το καλάι (κασσίτερος). Ο γανωματής αφού καθάριζε καλά τα σκεύη, άλειφε το εσωτερικό τους με σπίρτο (υδροχλωρικό οξύ ) και το έτριβε με τριμμένο κεραμίδι ή άμμο.
Ύστερα ζέσταινε καλά το χάλκινο σκεύος και στη έριχνε μέσα το χλωριούχο αμμώνιο για να στρώσει καλύτερα το καλάι. Στη συνέχεια, το σκούπιζε καλά και μετά άπλωνε το λιωμένο καλάι στην επιφάνεια του σκεύους με τη βοήθεια ενός χοντρού βαμβακερού υφάσματος.
Στο τέλος το σκούπιζε με καθαρό βαμβάκι για να γυαλίσει. Τα τελευταία χρόνια το επάγγελμα του γανωτή τείνει να εξαφανιστεί αφού τα μαγειρικά σκεύη είναι πλέον ανοξείδωτα και δεν χρειάζονται γάνωμα (επικασσιτέρωση).
Πεταλωτής
Πεταλωτής ή αλμπάντης ήταν ο τεχνίτης που καλίκωνε (πετάλωνε) τα άλογα,τα μουλάρια και τους γαϊδάρους.Το επάγγελμα εξασκούνταν κυρίως στα κεφαλοχώρια, όπου οι ιδιοκτήτες έφερναν από τα γύρω χωριά τα ζώα τους για πετάλωμα.
Το καλίκωμα (πετάλωμα), που έκανε ο αλμπάντης ήτανε δυο ειδών: το καινούριο πετάλωμα και το καγιάρι. Το καινούριο πετάλωμα γινόταν όταν τα πέταλα του ζώου είχαν φαγωθεί με τη χρήση. Στην περίπτωση αυτή ο αλμπάντης έδενε με το χαλιναρόσκοινο το ζώο σε ειδική δέστρα και έπαιρνε με τη σειρά το ένα μετά το άλλο τα πόδια του ζώου και αφού προσάρμοζε το καθένα πάνω στο γόνατο του με μια κυκλική δερμάτινη λουρίδα, αφαιρούσε με τη ντανάλια το φθαρμένο πέταλο.
Κατόπιν έκοβε με το ειδικό δράπανο-νυχοκόπτη το νύχι του ζώου που είχε αναπτυχθεί κι ύστερα εφάρμοζε στο κομμένο νύχι το καινούριο πέταλο και το κάρφωνε με τα ειδικά πεταλόκαρφα, με το χοντρό κεφάλι, με τέτοιο τρόπο, ώστε η αιχμή του καρφιού να βγαίνει από το πλάι μέσα του νυχιού χωρίς να πειράξει την από μέσα ζωντανή σάρκα του ποδιού του ζώου. Μετά το κάρφωμα του καινούριου πετάλου τοποθετούνταν το πόδι του ζώου πάνω στο ξύλινο στρογγυλό κούτσουρο και κόβονταν σύρριζα οι εξέχουσες αιχμές των πεταλόκαρφων.
Ύστερα με ειδική ράσπα έξυνε το νύχι στο κάτω μέρος μέχρις ότου νύχι και πέταλο έρθουν στην ίδια επιφάνεια.Τα καινούρια πέταλα, που χρησιμοποιούνταν στα μουλάρια και στα μικρόσωμα άλογα, ήσαν ολόγεμα, γιατί στα μεγαλόσωμα άλογα χρησιμοποιούνταν πέταλα, που κάλυβαν μόνο γύρω – γύρω το άκρο του πέλματος με κενό το μέσο και με δυο κάθετες εξοχές στα άκρα, για να προφυλάσσουν το άλογο από το γλύστριμα.Το καγιάρι είναι όμοιο με το καινούριο πετάλωμα με μόνη τη διαφορά ότι στο καγιάρι χρησιμοποιούνταν τα ίδια πέταλα, που φορούσε το ζώο, επειδή δεν παρουσίαζαν μεγάλη φθορά.
Καλαθοποιός
Η καλαθοπλεκτική ως απλή τέχνη είναι ένας από τους παλαιότερους κλάδους της χειροτεχνίας.Το επάγγελμα του καλαθοποιού ήταν διαδεδομένο σε χωριά και σε περιφέρειες όπου οι πρώτες ύλες για τις ανάγκες της παραγωγής ήταν άφθονες. Τα υλικά αυτά τα έπαιρναν από τις λυγαριές τις μυρθιές τις σφάκες και τα καλάμια.
Από τις μυρθιές και από τις λυγαριές οι καλαθοποιοί έβγαζαν τις μακρές βίτσες, που αποτελούσαν ένα από τα βασικά υλικά της δουλειάς τους. Με τις βίτσες αυτές, εκτός που έπλεκαν, σχίζοντας τες στα δυο, εξασφάλιζαν και το πλέξιμο των καλαθιών και των άλλων κοφινιών.
Με τις βίτσες πλέκονταν ο πάτος των καλαθιών και κοφινιών, από τον οποίο ξεπετιούνταν προς τα πάνω κατά διαστήματα οι λυγερένιες βίτσες σαν σκελετός, πάνω στον οποίο πλέκονταν με λουρίδες από σχισμένα καλάμια τα καλαμένια καλάθια και κοφίνια.
Οι ίδιες βίτσες συνδέονταν στην κορφή του καλαμένιου καλαθιού ή κοφινιού με άλλες παρόμοιες και σχημάτιζαν ένα κύλινδρο που στεφάνωνε το στόμιο του καλαθιού ή κοφινιού. Με τις ίδιες λιγαρένιες βίτσες περιτύλιγαν μια χοντρότερη, που τις δυο αιχμηρές άκρες της έμπηχναν κάθετα στο πλεγμένο καλάθι σχηματίζοντας καμάρα πάνω από τη μπούκα (στόμιο) του μικρού ή μεγάλου καλαθιού, για να πιάνεται ή να κρεμάται.
Στα κοφίνια πλέκονταν κατά τον ίδιο τρόπο αντικρυστά πάνω στα χοντρά χείλια του κοφινιού δυο μικρότερες καμαρίτσες, τα αυθιά, απ όπου πιάνονταν το κοφίνι κατά τη μετατόπιση του και την κοντινή μεταφορά, γιατί σε μακρύτερες μεταφορές τα κοφίνια κουβαλούνταν στον ώμο.
Με τον τρόπο αυτό και με τα ίδια υλικά ο καλαθοποιός με τη βοήθεια του κοφτερού μαχαιριού του επεξεργαζόταν τις βίτσες της λυγαριάς και της μυρθιάς, έσκιζε τα καλάμια σε στενές λουρίδες και πλέκοντας κατασκεύαζε όλα τα μεγέθη των καλαμένιων καλαθιών με πάτο-σκελετό-χείλια και καμαρωτό χέρι από λυγαριά ή μυρθιά και τα διάφορα είδη και μεγέθη των καλαμένιων κοφινιών πάλι με πάτο, σκελετό, χείλια και αυτιά λυγαρένια, που χρησιμοποιούνταν σε διάφορες οικιακές και αγροτικές χρήσεις. Τα πετροκόφινα κατασκευάζονταν ολόκληρα από λυγαριά ή μυρσίνη και απ αυτά χρησιμοποιούνταν και για τη μπουγάδα του νοικοκυριού, τα μπουγαδοκόφινα.
Με λεπτές βίτσες λυγαριάς ή μυρσίνης ο καλαθοποιός έπλεκε και τα τουπιά του τυριού και της μυζήθρας. Έπλεκε ακόμη με σκέτες καλαμένιες λουρίδες καλάθια και τουπιά μυζήθρας κυλινδρικά, σχεδόν βγαρτά (ίσα στο άνοιγμα) και μάλλον λίγο ανοικτότερα στην κορφή.
Στην απασχόληση του καλαθοποιού υπαγόταν και η κατασκευή της κόφας με το ιδιότυπο κυλινδρικό σχήμα από τη μέση και πάνω και με το πεπλατυσμένο και ελαφρά τριγωνικό στο κάτω μέρος με τον κυρτό πάτο. Και το πλέξιμο της κόφας στηριζόταν σε όρθιο σκελετό με λουρίδες από σχίσματα σφάκας ή λυγαριάς.
Τα χείλια της κόφας δεν γινόταν από πλεγμένο ξύλινο κύλινδρο, όπως στα καλάθια και τα κοφίνια, αλλά σχηματίζονταν με τη διαδοχική χρησιμοποίηση των σχισμάτων του πλεξίματος, που γυρίζονταν καμαρωτά στη μέση και που οι αιχμηρές άκρες τους σπρώχνονταν μέσα στον πλεγμένο κορμό της κόφας. Αυτά τα καμαρωτά γυρίσματα, που δεν εξείχαν από το πλεκτό σύνολο της κόφας, εφάπτονταν διαδοχικά το ένα με ιό άλλο κι έτσι σχηματίζονταν τα χείλια της κόφας.
Οι κόφες χρησιμοποιούνταν σε διάφορες οικιακές χρήσεις, κυρίως όμως χρησιμοποιούνταν στον τρυγητό, για τη μεταφορά των κρασοστάφυλων από το αμπέλι στο πατητήρι.
Μυλωνάς
Μυλωνάδες λέγονταν στα παλιά χρόνια αυτοί που εκμεταλλεύονταν τους μύλους και άλεθαν τα σιτηρά, για να παράγουν αλεύρι, με το οποίο παρασκεύαζε το ψωμί της η οικογένεια. Οι αλευρόμυλοι διακρίνονταν σε κείνους που κινούνταν με νερό τους νερόμυλους, και σε κείνους που κινούνταν με τον αέρα, που λέγονταν ανεμόμυλοι.
Οι περισσότεροι νερόμυλοι λειτουργούσαν το χειμώνα και ελάχιστοι το καλοκαίρι και σε τόπους όπου υπήρχαν τρεχάμενα νερά. Η λειτουργία ενός νερόμυλου απαιτούσε εγκαταστάσεις, που εξασφάλιζαν τη μεταφορά και την αποθήκευση του νερού, για την κίνηση του μύλου και μηχανισμούς έξω και μέσα στο κτίσμα του μύλου, με τους οποίους γίνονταν η εκμετάλλευση της υδατόπτωσης του νερού και η μετάδοση της κίνησης στη μυλόπετρα για το άλεσμα των καρπών. Οι ανεμόμυλοι κινούνταν με τη βοήθεια του ανέμου και γι’ αυτό οι περισσότεροι λειτουργούσαν μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες, που οι άνεμοι ήταν ήπιοι.
Οι ανεμόμυλοι χτίζονταν τις πιο πολλές φορές ομαδικά στα λεγόμενα μυλοτόπια. Τα μυλοτόπια ήταν συνήθως τόποι με στρωτούς ανέμους όπως οι πλαγιές λόφων. Οι ανεμόμυλοι διακρίνονταν σε μονόκαιρους και σε στρογγυλούς. Οι μονόκαιροι ήταν προσανατολισμένοι αποκλειστικά προς βορρά και βορειοδυτικά, γιατί από την κατεύθυνση αυτή πνέουν συνήθως οι άνεμοι στην Κρήτη.
Οι στρογγυλοί μύλοι μπορούσαν να κινούνται με όλους τους ανέμους, αφού μπορούσαν να περιστραφούν και να προσανατολιστούν κάθε φορά στην κατεύθυνση απ’ όπου έπνεε ο άνεμος.
Το βασικό εξάρτημα του ανεμόμυλου, με το οποίο εξασφαλίζονταν η κίνηση του με την επενέργεια του ανέμου, ήταν η φτερωτή, που βρισκόταν μπροστά και έξω από το κτίσμα του μύλου. Και στις δυο περιπτώσεις ο βασικός κορμός του μύλου ήταν η πέτρα. Δυο πέτρινοι δίσκοι κινούνταν αντίθετα και τρίβοντας τον καρπό τον μετέτρεπαν σε αλεύρι.
Η κίνησή τους γινόταν μέσα από ένα σύστημα αξόνων από τη ρόδα του νερόμυλου ή του ανεμόμυλου στους πέτρινους δίσκους. Η δουλειά του μυλωνά ήταν μοναχική, σκληρή, επίπονη αλλά προσοδοφόρα. Συνήθως δεν πληρωνόταν με χρήματα, αλλά με αλεύρι, ανάλογα με τη ποσότητα που άλεθε.
Μπαρμπέρης
Τα παλιά χρόνια ο μπαρμπέρης ήταν υπαίθριο επάγγελμα. Εντόπιζαν ένα καλό μέρος όπου δε φυσούσε, έστηναν την πολυθρόνα και δούλευαν εκεί. Αργότερα στεγάστηκαν στα καφενεία, μιας και τα κουρεία ήταν ταυτόχρονα και στέκια. Μαζευόντουσαν εκεί οι άντρες, κουβέντιαζαν και διάβαζαν εφημερίδα. Καμιά φορά έλεγαν και παραμύθια, γιατί οι περισσότεροι κουρείς ήταν και καλοί παραμυθάδες.
Ο παραδοσιακός κουρέας είχε την χειροκίνητη μηχανή, ψιλή ή χοντρή για μαθητές, το καλοτροχισμένο ψαλίδι, το λουρί για το τρόχισμά του. Σε μια πρόκα ήταν καρφωμένα τα χαρτάκια για να σκουπίζει τις σαπουνάδες. Δίπλα είχε το δοχείο με το κόκκινο λάστιχο που μέσα έβαζε το χαρτάκι για να σκουπίζει το ξυράφι.
Τα χρόνια εκείνα δεν υπήρχε ο αφρός ξυρίσματος, αλλά το παραδοσιακό σαπούνι όπου δημιουργούσε τη σαπουνάδα και είχαν την αρωματική πούδρα για πασπάλισμα του σβέρκου.
Επίσης δεν υπήρχε λακ, αλλά το μπριλ γκημ για το συγκράτημα των μαλλιών. Στον τοίχο ήταν κρεμασμένη η νιπτήρα και από κάτω η λεκάνη για να κρατάει τα νερά. Αυτή τη λεκάνη την άδειαζαν στον δρόμο.
[Ο μπαρμπέρης εκτός από την τέχνη του κουρέματος και του ξυρίσματος, έκανε και τον πρακτικό γιατρό ή τον οδοντογιατρό, ανάλογα με το πώς τον καλούσε η ανάγκη. Όταν ο κουρέας έπρεπε να βγάλει ένα σάπιο δόντι, κάθιζε τον πελάτη στην πολυθρόνα, έδενε μια μεγάλη πετσέτα ολόγυρα στο λαιμό του πελάτη, και έβαζε τα καλφαδάκια (βοηθούς) να τον κρατάνε σφικτά.
Ύστερα έπαιρνε μια τανάλια και με ένα τράβηγμα ξερίζωνε το δόντι. Αν ο πελάτης λιποθυμούσε από τον πόνο, ο κουρέας του έριχνε μια κανάτα νερό για τον συνεφέρει. Ύστερα έφτιαχνε αλατόνερο και με αυτό απολύμανε την πληγή και σταματούσε την αιμορραγία.
Σε κάποια ορεινά χωριά, ο οδοντογιατρός – μπαρμπέρης χρησιμοποιούσε για την εξαγωγή του χαλασμένου δοντιού ένα φυτό που το λένε σκάρφη. Ξέραινε τη ρίζα της σκάρφης και έβαζε απάνω στο δόντι ένα κομματάκι.
Το φυτό αυτό είχε την ιδιότητα να λιώνει κυριολεκτικά το δόντι. Φυσικά μαζί με το χαλασμένο δόντι, συχνά καταστρέφονταν και τα γερά.
Όταν ο κουρέας ήθελε να σφραγίσει ένα δόντι, το σκάλιζε στο σημείο που ήταν σάπιο με ένα λεπτό σύρμα. Το καθάριζε καλά και ύστερα έλιωνε ασήμι, το έκανε μπαλάκι και το τοποθετούσε στην κουφάλα του δοντιού. Παράλληλα με το επάγγελμα του οδοντογιατρού, ο κουρέας έκανε και τον πρακτικό γιατρό.
Όταν κάποιος είχε ζαλάδα λόγω υπέρτασης, πήγαινε στον κουρέα να του πάρει αίμα. Ο κουρέας ξάπλωνε τον ασθενή στην πολυθρόνα και του ξύριζε ίσαμε μια δεκάρα την κορυφή του κεφαλιού.
Στη συνέχεια του χάραζε με ένα ξυραφάκι το σημείο του δέρματος. Μόλις άρχιζε να αναβλύζει το αίμα, έπαιρνε ένα κέρατο από βόδι, ακουμπούσε το ένα άκρο στην πληγή και από το άλλο άκρο ρουφούσε το αίμα και το έφτυνε σε μια λεκάνη.
Με τον τρόπο αυτό τραβούσε ως και δύο ποτήρια αίμα και ο άρρωστος ξαλάφρωνε. Μέσα στα καθήκοντα του πρακτικού γιατρού ήταν και το κόψιμο των βεντουζών. Όταν κάποιος κρυολογούσε φώναζε τον κουρέα να του κόψει βεντούζες.
Στην αρχή ο κουρέας κρατώντας μια μια τις βεντούζες τις ζέσταινε λίγο στο δαυλό που κρατούσε στο ένα χέρι και με το άλλο τοποθετούσε τη βεντούζα στην πλάτη του αρρώστου.
Αφού προκαλούσε υπεραιμία, έβγαζε το τσάρκι (ένα μηχάνημα με ξυραφάκι) και με αυτό χάραζε την πλάτη του αρρώστου στα σημεία που είχε προηγουμένως σημειώσει με σταυρό.
Μόλις άρχιζε να αναβλύζει το αίμα, ο κουρέας έβαζε πάνω στην πληγή τη ζεστή βεντούζα για να τραβήξει το «χαλασμένο αίμα» όπως έλεγαν. Ύστερα για να μη μολυνθούν οι πληγές, ο πρακτικός γιατρός έβαζε πάνω στις πληγές λίγο ελαιόλαδο και τις σκέπαζε με ένα καθαρό πανί.]
Χαλκωματάς
Ο χαλκωματάς για να φτιάξει το χαλκό, τον έλιωνε πρώτα στο χυτήριο και μετά τον έριχνε σε τετράγωνα καλούπια, και τον άφηνε να σταθεροποιηθεί. Η διαδικασία επεξεργασίας του φύλλου χαλκού απαιτούσε συνεχώς φωτιά κατά τη διάρκεια όλων των εργασιών (λέπτυνση, σχηματοποίηση, κόλληση).
Όταν στερεωνόταν ο χαλκός, τον έβαζε στη φωτιά και αφού κοκκίνιζε καλά τον έβαζε πάνω στο αμόνι, όπου τον κρατούσαν με την τσιμπίδα 5 με 6 άτομα γύρω γύρω από το αμόνι και άρχιζαν να τον χτυπούν με μεγάλα σφυριά μέχρι να διαμορφωθεί στο πάχος που ήθελαν. Υπήρχαν όμως και τεχνίτες όπου τον αγοράζανε έτοιμο σε μεγάλα φύλλα και τον έκοβαν ανάλογα με το σκεύος που ήθελαν να φτιάξουν.
Εάν ο χαλκωματάς ήθελε να φτιάξει ένα κακάβι, έκοβε πρώτα τον πάτο και άφηνε ολόγυρα προεξοχές. Έπειτα έκοβε το πλευρό, δηλαδή το γύρω γύρω του κακαβιού και ετοίμαζε τη χαλκοπότιση με αλάτι, βόρακα και τσίγκο με μπρούντζο.
Το αλάτι το έβαζε σε ένα δοχείο και το έκαιγε στη φωτιά για να σταματήσει το πρατσάρισμα (θόρυβο που κάνει το αλάτι όταν καίγεται). Όταν σταματούσε, έβαζε το αλάτι στο χαβάνι, το στουμπούσε και μετά το κοσκίνιζε με ψιλή σίτα. Ανακάτευε το αλάτι με το βόρακα και την μπρουντζοκόλληση και γινόταν ένα μείγμα με σκόνη.
Στη συνέχεια έπαιρνε τον πάτο του κακαβιού, όπου είχε αφήσει τις προεξοχές, εφάρμοζε γύρω το πλευρό και χτυπούσε τις προεξοχές στο αμόνι για να δέσει ο πάτος με το πλευρό.
Πριν την ώρα της βράσης, βουτούσε το κακάβι μέσα στο νερό και μετά σιγά σιγά άλειφε με το χέρι το κακάβι από έξω και από μέσα, στα σημεία όπου βρίσκονταν οι προεξοχές, δηλαδή στο ένωμα. Άφηνε τη σκόνη να στεγνώσει λίγο και έβαζε το κακάβι στο καμίνι.
Με τη ζέστη, η σκόνη έλιωνε, άπλωνε και πότιζε καλά όλες τις προεξοχές. Στη συνέχεια έβαζε το κακάβι στο αμόνι και χτυπούσε τις προεξοχές για να σφίξουν. Έτσι γινόταν μια καλή ραφή στο ένωμα και ο πάτος με το πλευρό γινόταν ένα. Όταν τελείωνε αυτό το κομμάτι της εργασίας, έβαζε σε ένα δοχείο αλάτι, νερό και μισατίρι, το ανακάτευε καλά και με το μείγμα άλειφε το κακάβι. Μετά έβαζε πάλι το κακάβι μέσα στο καμίνι και όταν κοκκίνιζε το έπιανε με μια τσιμπίδα και το βουτούσε στο νερό.
Με το νερό έφευγε η πολύ μαυρίλα που είχε το κακάβι από το καμίνι. Το έπαιρνε μετά και το έτριβε με νερό και βιτριόλι για να καθαρίσει. Το ξέπλενε με μπόλικο νερό και το έτριβε με άμμο.
Αυτή η διαδικασία γινόταν δύο με τρεις φορές, μέχρι να καθαρίσει καλά. Αφού το καθάριζε καλά το έβαζε μέσα σε πριονίδι για να φύγει η υγρασία.
Όταν στέγνωνε το σφυρηλατούσε. Η σφυρηλασία θέλει καλό τεχνίτη με σταθερό χέρι και φαντασία για να φτιάξει ωραία σχήματα. Το κακάβι ολοκληρώνεται μετά από 2 μέρες.
Βυρσοδέψης
Ο βυρσοδέψης είναι εκείνος που ασχολείται με την κατεργασία των δερμάτων. Είναι από τα πιο παλιά επαγγέλματα του κόσμου και είναι φυσικό αυτό αφού τα ζώα και όλα τα παράγωγά τους ήταν απαραίτητα για τη διαβίωση των ανθρώπων από την αρχαία εποχή.
Με το δέρμα των ζώων έφτιαχναν τα ρούχα, τα παπούτσια, τα στρωσίδια, με το μαλλί ύφανε επίσης ρούχα , στρωσίδια και άλλο απαραίτητο εξοπλισμό. Το δέρμα όμως για να είναι χρήσιμο έπρεπε να υποστεί μια σειρά από διεργασίες, που τις γνώριζε καλά ο βυρσοδέψης.
Τα πιο συνηθισμένα δέρματα που χρησιμοποιούσε ο βυρσοδέψης ήταν του βοδιού, της αγελάδας, του βουβαλιού, του αλόγου, του γουρουνιού, των προβάτων και των κατσικιών. Τα δέρματα των χοίρων και των αγελάδων, επειδή ήταν χοντρά τα προόριζαν για τσαρούχια, για σόλες και πάτους παπουτσιών.
Τα πρόβεια τα έκαναν γιλέκα ή φόδρες στο μέσα μέρος των παπουτσιών. Ακόμη τα χρησιμοποιούσαν και για την κατασκευή σαμαριών. Η δουλειά του βυρσοδέψη ήταν δύσκολη και κυρίως ανθυγιεινή. Ανυπόφορη ήταν η βρώμα και η μυρωδιά του παλιού και σάπιου δέρματος. Η καλύτερη εποχή για την αγορά δέρματος ήταν ο Οκτώβριος.
Αν άρχιζαν οι βροχές τα δέρματα δεν στέγνωναν. Από το καλοκαίρι ακόμη γύριζε τα χωριά και παζάρευε τα δέρματα πριν ακόμη σφάξουν τα ζώα. Όταν τα μάζευε άρχιζε το πρώτο στάδιο της επεξεργασίας.
Το πρώτο στάδιο : Αλάτιζε καλά τα δέρματα και κατόπιν τα κρεμούσε για να στεγνώσουν.
Μετά από 20 ημέρες περίπου τα βουτούσε μέσα σε γούρνες με νερό και καυστική ποτάσα, ώστε να φύγουν οι βρωμιές και να μαλακώσουν. Στη συνέχεια τα τέντωνε και μ’ ένα μαχαίρι καθάριζε καλά τα τελευταία υπολείμματα από κρέας, λίπος κλπ.
Για 8 περίπου ημέρες τα έχωνε μέσα σε λακκούβες με νερό και λιωμένο ασβέστη. Με τον ασβέστη γινόταν η αποτρίχωση, αφού μαλάκωνε καλά και άνοιγαν οι πόροι του δέρματος.
Τις τρίχες δεν τις πετούσε φυσικά. Τις έδινε για το γέμισμα των σαμαριών και για οικοδομικά υλικά. Η επεξεργασία των δερμάτων όμως δεν έχει ακόμη τελειώσει.
Τα αποτριχωμένα πλέον δέρματα τα βουτούσε για 2-3 μέρες σε ξύλινες σκάφες γεμάτες ακαθαρσίες σκύλων με χλιαρό νερό, για να απομακρύνει τον ασβέστη, να τα λιπάνει και να γίνουν ελαστικά.
Μετά τα έπλενε με άφθονο νερό γιατί οι ακαθαρσίες των σκύλων είχαν καυστικές ιδιότητες που μπορούσαν να καταστρέψουν τα δέρματα.
Το δεύτερο στάδιο : Κρατούσε περίπου 15 ημέρες και σ’ αυτό γινόταν μια ειδική επεξεργασία για να σταματήσουν το σάπισμα του δέρματος. Μια μέθοδος ήταν η παραδοσιακή με φυτική κατεργασία με λίπη και έλαια.
Τα φυτικά υλικά περιείχαν μεγάλες ποσότητες από το καπάκι του βελανιδιού, τα φύλλα από το σχίνο, τη φλούδα του πεύκου και της καστανιάς ή τη ρίζα του πουρναριού.
Αυτά τα έτριβε σε χειροκίνητους μύλους και τα διέλυε σε ζεστό νερό. Άφηνε το νερό να κρυώσει κι εκεί έριχνε τα δέρματα για λίγες ημέρες.
Μετά τα καθάριζε καλά, τα στέγνωνε, τα λάδωνε και με ειδικούς κυλίνδρους τα σιδέρωνε.Ύστερα, τα δέρματα καθαρά, γυαλισμένα, βαμμένα και σιδερωμένα ήταν έτοιμα να πουληθούν στους τσαγκάρηδες, τους σαμαράδες και τους άλλους εμπόρους.
Τενεκετζής
Το επάγγελμα του τενεκετζή ήταν από τα πιο επικερδή, ίσως γι’ αυτό υπήρχαν τόσα πολλά μαγαζιά.
Στο κατάστημά του μπορούσες να βρεις κουβάδες για να βγάζουν νερό από το πηγάδι, γκιούμια για το γάλα, σόμπες, μπουριά, ποτιστήρια, νιπτήρες, λεκάνες, καζάνια για το βράσιμο των ρούχων, χωνιά, μαστραπάδες και γενικότερα αντικείμενα που χρειαζόντουσαν κυρίως τα νοικοκυριά.
Ο τενεκετζής επεξεργαζόταν ανοξείδωτη λαμαρίνα. Τα εργαλεία που χρησιμοποιούσε ήταν διάφορα ψαλίδια, σφυριά, μέτρο, ματσόλα (ξύλινο σφυρί) και κολλητήρι.
Το εργαστήρι του ήταν στον ίδιο χώρο που πουλούσε τα σκεύη του. Τα είχε όλα αραδιασμένα μπροστά στο μαγαζί του και πίσω από ένα πάγκο βρισκόταν ο ίδιος όπου δούλευε.
Εκεί βρισκόντουσαν και όλα τα εργαλεία του μαζί με το αμόνι, τη φουφού, όπου έλιωνε το καλάι (κασσίτερος) και μεγάλα κομμάτια λαμαρίνας. Ο μάστορας δούλευε ασταμάτητα, δεν είχε ωράριο. Όταν τέλειωνε την παραγωγή, ασχολιόταν με τις επιδιορθώσεις, και αν το είχε μέσα του έφτιαχνε διάφορα σχέδια πάνω σε αντικείμενα που κατασκεύαζε. Αν είχε χρόνο περνούσε από τις γειτονιές και τα χωριά, φορτωμένος με το αμόνι, την γκαζιέρα για να λιώνει το καλάι και τα άλλα σύνεργα και επισκεύαζε όσα μεταλλικά σκεύη είχαν τρυπήσει ή σπάσει.
Τσαμπάσης
Αυτός αγόραζε και πούλαγε ζώα ή έκανε τις λεγόμενες τράμπες. Από πληροφορίες γνώριζε τις ανάγκες που είχαν οι οικογένειες σε ζώα. Τα ζώα που ζητούσαν συνήθως ήταν άλογα, μουλάρια, γαϊδούρια, αγελάδες ή ακόμη και κοπάδι πρόβατα.
Έβλεπε το ζώο, το ζύγιζε «με το μάτι», μετά το ψηλάφιζε και στο τέλος έκανε την εκτίμηση με την τιμή πάντα προς τα πάνω. Έβλεπε τα ζώα για να προσδιορίσει την ηλικία.
Έτριβε με χοντρό αλάτι το πάνω χείλος του ζώου, μέχρι να βγάλει αίμα. Έκανε πειράματα για να δει πόσα και πια ζακόνια είχε (ζακόνια ήταν τα ελαττώματα του ζώου).
Μπορεί να κλώτσαγε, να δάγκωνε, να σκόνταφτε, να μην έκανε καλό καμάτι (όργωμα) κ.α. Τέλος κοίταγε εάν ήταν γιοργατζίδικο. Η γιοργάδα ήταν ικανότητα του αλόγου να τρέχει χωρίς καλπασμό γρήγορα και στρωτά.
Για να μάθει γιοργάδα το άλογο του έδεναν, όταν ήταν πουλάρι, στους αστραγάλους βαριούς κρίκους από αλυσίδες για να μην μπορεί να σηκώσει ψηλά τα πόδια.
Το τρέχανε σε ίσιο δρόμο συνέχεια μέχρι μάθει καλά το κόλπο. Ο τσαμπάσης έπαιρνε το αδύνατο και καχεκτικό άλογο στον στάβλο του. Εκεί το τάιζε μέρα- νύχτα βρώμη και σανό μέχρι να παχύνει.
Μετά έπαιρνε την ξύστρα και το κούρευε για να έχει στρωτό τρίχωμα. Του κούρευε την χαίτη και ψαλίδιζε την ουρά.
Έτσι το άλογο ήταν έτοιμο για πούλημα. Η τιμή ήταν κατά πολύ μεγαλύτερη από εκείνη που το είχε αγοράσει. Πολλές δουλειές έκαναν οι τσαμπάσηδες στις ζωοπανηγύρεις. Κάτω από τον ίσκιο του δένδρου τρώγοντας την γουρνοπούλα, πίνοντας παγωμένο ζύθο και με το γαρύφαλλο στο αυτί, έκλειναν τις συμφωνίες.
Κρεοπώλης
Το καθήκον του κρεοπώλη είναι να πουλάει κρέας. Πουλάει επίσης παράγωγα κρέατος όπως λουκάνικα και αλλαντικά. Τα καθήκοντα του είναι η αγορά κρεάτων από τον χονδρέμπορο,το καθάρισμα των κρεάτων από περιττά λίπη, η τοποθέτηση κρεάτων στο ψυγείο η κοπή των κρεάτων κατά παραγγελία του πελάτη,το ζύγισμα του κρέατος παραλαβή των χρημάτων από τον πελάτη, η παραγωγή λουκάνικων, το κόψιμο του κιμά και προτάσεις για τον τρόπο μαγειρέματος του κάθε φαγητού.
Η εργασία αυτή εκτελείται στο κρεοπωλείο, στο επαγγελματικό ψυγείο και στον τόπο αγοράς κρεάτων.
Μπορεί να έχει δικό του μαγαζί και να διαθέτει τα κρέατα που αγοράζει από τον χονδρέμπορο ή να δουλεύει σε σούπερ μάρκετ στο τμήμα των κρεάτων. Τα εργαλεία που χρησιμοποιεί είναι: μαχαίρια, τσιγκέλια, επαγγελματικά ψυγεία, ξύλινο πάγκο, ζυγαριά, ταμειακή μηχανή και διάφορες μηχανές επεξεργασίας κρέατος, όπως για παράδειγμα η μηχανή του κιμά.
Είναι κουραστική και επικίνδυνη δουλειά, διότι μπορεί να σημειωθεί τραυματισμός είτε από τα μαχαίρια είτε από κάποιο κόκαλο του κρέατος.
Υπαίθριος φωτογράφος
Ο υπαίθριος φωτογράφος χρησιμοποιούσε ένα ξύλινο ορθογώνιο πλαίσιο που στηριζόταν σε ένα τρίποδα, τη φωτογραφική μηχανή. Ο φακός βρισκόταν στο κέντρο του ορθογωνίου και από κάτω υπήρχε ένα κασελάκι με συρταράκια που περιείχαν όλα τα απαραίτητα υλικά εκτύπωσης μέσα σε μπουκαλάκια.
Πολλοί φωτογράφοι στόλιζαν γύρω γύρω το πλαίσιο με παλιές φωτογραφίες. Από την άλλη μεριά του πλαισίου, υπήρχε ένα μαύρο ύφασμα όπου ο φωτογράφος έμπαινε από κάτω, τον σκέπαζε δηλαδή, για να μπορέσει να τραβήξει τη φωτογραφία.
Ρύθμιζε τον φακό και η φωτογραφία ήταν έτοιμη. Η εμφάνιση των φωτογραφιών γινόταν με τη χρησιμοποίηση του αρνητικού υγρού που υπήρχε στον κουβά όπου κρεμιόταν κάτω στον τρίποδα.
Κουνούσαν το χαρτί στο υγρό και σιγά σιγά άρχιζαν να εμφανίζονται πρώτα τα πιο σκούρα σημεία της φωτογραφίας και στο τέλος όλη η φωτογραφία.
Μετά σκούπιζαν τη φωτογραφία με ένα πανί για να φύγουν τα υγρά. Η δουλειά του φωτογράφου συνεχιζόταν καθώς έπαιρνε το ψαλίδι με τα δοντάκια και την έκανε σαν κέντημα.
Όταν επιθυμούσαν να βγάλουν ένα αντίγραφο της φωτογραφίας, τέντωνε το βραχίονα που κρεμιόταν κάτω από το πλαίσιο και έβαζε πάνω σε αυτό τη φωτογραφία. Αν παρουσίαζε κάποιο ελάττωμα η πρώτη φωτογραφία, τη διόρθωνε ο φωτογράφος με τη χρήση κάποιας μπογιάς με μελάνι, και μετά τη φωτογράφιζε.
Κεραμοποιός
Κεραμιδάδες ή κεραμιτζήδες ήταν οι τεχνίτες που κατασκεύαζαν στα κεραμοποιεία χειροποίητα κεραμίδια, αλλά και απλά ή και πυρίμαχα τούβλα. Στη Λέσβο υπήρχαν πολλά οικογενειακά κεραμοποιεία (βιοτεχνίες), αλλά και (λιγότερες σε αριθμό) βιομηχανικές μονάδες, που εξυπηρετούσαν εκτός από τις ανάγκες του νησιού και τα γειτονικά νησιά (Χίο, Λήμνο).
Οι κεραμοποιοί χάραζαν συνήθως τα αρχικά τους ή την ονομασία της περιοχής κατασκευής πάνω στα τούβλα που κατασκεύαζαν (π.χ. στα Πάμφιλα Λέσβου, συνεταιρίστηκαν όλα τα κεραμοποιεία της περιοχής και χάραζαν στα τούβλα τη λέξη «Πάμφιλα»).Λόγω των ειδικών καιρικών συνθηκών που απαιτεί η παραγωγή, οι κεραμοποιοί ασκούσαν τις δραστηριότητές τους από την άνοιξη ως και το φθινόπωρο.
Για την κατασκευή μεσολαβούσαν πολλά στάδια επεξεργασίας: εξεύρεση και μεταφορά του «κεραμιδοχώματος» (αργίλου), καθάρισμα και μετατροπή του χώματος σε λάσπη, ειδική επεξεργασία της λάσπης, κατασκευή των κεραμιδιών και τούβλων με βάση τις μήτρες – καλούπια, στέγνωμα (στον ήλιο) και τέλος ψήσιμο στα καμίνια.
Ορισμένοι όροι που χρησιμοποιούσαν οι κεραμοποιοί για να προσδιορίσουν κατηγορίες τεχνιτών που εμπλέκονταν στην παραγωγή ήταν: σουσμετζής, λασπατζής, ρίχτης, κ.ά.
Τα καλούπια των δομικών τούβλων (τα οποία κατασκεύαζαν οι ίδιοι), ήταν ορθογώνια ξύλινα κουτιά που στον πάτο τους είχαν ένα σχήμα (ορθογώνιο ή ρόμβο συνήθως), για να δημιουργηθεί μια εσοχή (για λόγους μονώσεως). Τα αντίστοιχα των κεραμιδιών ήταν σιδερένια σε σχήμα μισού κυλίνδρου, με διαφορετική περίμετρο σε κάθε άκρη (ώστε να δημιουργείται κλίση και να φεύγει το νερό από τις σκεπές).
Τα καμίνια είχαν θολωτή στέγη και κατασκευάζονταν από έμπειρους τεχνίτες με λάσπη και πέτρες. Ένα μεσαίου μεγέθους καμίνι, είχε τη δυνατότητα να ψήσει μέχρι πέντε με έξη χιλιάδες στοιβαγμένα τούβλα και κεραμίδια. Ως καύσιμη ύλη χρησιμοποιούσαν συνήθως πυρήνα – συνθλιμμένους πυρήνες ελαιόκαρπου.
Η παρακμή στο επάγγελμα του κεραμιδά επήλθε με την τεχνολογική εξέλιξη και τη δημιουργία εργοστασιακών υποδομών για τη μαζική κατασκευή κεραμιδιών, εξέλιξη που δεν μπορούσαν να ακολουθήσουν τα μικρά οικογενειακά κεραμοποιεία.
Έτσι μετά το 1935 περίπου άρχισαν να υπολειτουργούν και στη συνέχεια να κλείνουν το ένα μετά το άλλο.
Ξυλογλύπτης
Τo καθήκον ενός ξυλογλύπτη είναι να κατασκευάζει βιομηχανικά και να επισκευάζει καλλιτεχνικά και ιστορικά προϊόντα που κατασκευάζονται από ξύλο, κάποια από τα οποία μπορεί να είναι από σχετικά περίπλοκη μορφή. Τα καθήκοντα του είναι το να τορνάρει τα στρογγυλά μέρη λαξευτών προϊόντων, για παράδειγμα ντουλαπιών και τραπεζιών, κολώνων, καρουλίων, κλπ. – το να λαξεύει μέρη λαξευτών προϊόντων που δεν είναι στρογγυλά, για παράδειγμα τα πόδια και τα χέρια μαριονετών, διαφόρων βάθρων, κουτιών, κλπ, το να χρησιμοποιεί τόρνο(ειδικά περιστροφικό και κοπτικό), χειρονακτική εργασία όπως και άλλες τεχνολογίες.
Την στρογγύλευση και το βερνίκωμα των λεξευμένων προϊόντων, το να κερώνει και να γυαλίζει προϊόντα ,το να επισκευάζει έπιπλα αντίκες να παράγει ξύλινα γλυπτά και αγάλματα σύμφωνα με ιστορικά σχέδια.
Συνήθως εργάζεται σε ένα στούντιο ή εργαστήριο ξυλογλύπτη, σε ένα σκονισμένο περιβάλλον, με σκόνη πριονιδιού, και καμιά φορά επίσης ένα θορυβώδες περιβάλλον.
Τα εργαλεία που χρησιμοποιεί είναι: Λαξευτές, αρχεία, πλάνες, τρίφτες, γυαλόχαρτο, εξοπλισμό σχεδίου, πριόνια, μηχανήματα επεξεργασίας ξύλου, κλπ. Για να πετύχει κανείς σε αυτόν τον τομέα Χρειάζεται μια μαθητεία, μια αίσθηση για εργασία με ξύλο, αισθητική αντίληψη, καλλιτεχνική ευαισθησία, φαντασία, δημιουργική ικανότητα, και υπομονή.
Μαμή
Οι πρακτικές μαίες-μαμές ήταν οι γυναίκες που αναλάμβαναν να ξεγεννήσουν τις εγκύους. Μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα, οι μαμές εκπαιδεύονταν συνήθως από κάποια ηλικιωμένη (συχνά συγγενή) προκάτοχο στο επάγγελμα, που αναλάμβανε να μυήσει τις διαδόχους της.
Οι πρακτικές και τα «μυστικά» των συγκεκριμένων γυναικών δεν έχουν διασωθεί. Μετά τον Α΄ και ιδιαίτερα τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο, αρκετές γυναίκες εκπαιδεύτηκαν σε νοσοκομεία ως πρακτικές μαίες, πριν ιδρυθούν αντίστοιχες σχολές.
Μέχρι σχεδόν τη δεκαετία του 1970, σε όλα σχεδόν τα χωριά της Λέσβου ή έστω στις τοπικές περιφέρειες, υπήρχε κάποια μαμή, η οποία αναλάμβανε να ξεγεννήσει τις γυναίκες, αφού δεν υπήρχε ανεπτυγμένο οδικό δίκτυο που θα επέτρεπε τη γρήγορη και ασφαλή μεταφορά των ετοιμόγεννων στο νοσοκομείο της Μυτιλήνης.
Έτσι, η μαμή κάθε περιοχής πήγαινε, συχνά με γαϊδούρι ή και πεζή, σε όποιο χωριό χρειάζονταν τις υπηρεσίες της, οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας ή της νύχτας. Σε ορισμένες περιπτώσεις, όταν η γέννα παρουσίαζε κάποια δυσκολία, όταν για παράδειγμα υπήρχε περίπτωση ισχιακής προβολής (δηλαδή το παιδί έβγαινε με τα πόδια και όχι με το κεφάλι), καλούσαν γιατρό, αφού οι μαμές δεν αναλάμβαναν την ευθύνη «να ξεγεννήσουν».
Όταν ξεκινούσαν οι πρώτοι πόνοι, η μαμή εξέταζε τη διαστολή του τραχήλου της μήτρας.
Η πρώτη γέννα ήταν πιο δύσκολη γιατί ο τράχηλος της μήτρας ήταν πολύ σφιχτός, κι’ έτσι συνήθως η μαμή έκοβε λίγο με ένα ειδικό ψαλίδι τον τράχηλο, για να διευκολύνει τη διαστολή και να βγει πιο εύκολα το παιδί, ενώ μετά έραβε την τομή με μια ειδική κυρτή βελόνα και κλωστή.
Πέρα από μια φαρμακευτική σκόνη για την αποφυγή μολύνσεων, οι μαμές δεν χρησιμοποιούσαν τοπική αναισθησία για να απαλύνουν τους πόνους, αφού είχαν το φόβο να μην πάθει τίποτα το νεογέννητο.
Όταν γεννιόταν το παιδί, η μαμή έπρεπε να κόψει τον ομφάλιο λώρο, κάτι που απαιτούσε μεγάλη προσοχή, αφού πολλές φορές ήταν τυλιγμένος γύρω απ’ το λαιμό του παιδιού.
Για να σταματήσουν τη κυκλοφορία του αίματος και να μην προκύψει αιμορραγία, έπιαναν με δύο λαβίδες τις άκρες του λώρου, έκοβαν το ένα μέρος και τον έραβαν με μετάξι.
Η δεύτερη και η τρίτη γέννα πάντα ήταν πιο εύκολη και πιο ανώδυνη. Τα εργαλεία που χρησιμοποιούσαν οι πρακτικές μαμές ήταν το ειδικό ψαλίδι ,η κυρτή βελόνα, οι λαβίδες και μια σκάφη (για να πλένουν τα εργαλεία και το μωρό με ζεστό νερό).
Σήμερα πρακτικές μαμές δεν υπάρχουν πλέον, αφού όλες οι γυναίκες γεννούν σε νοσοκομεία ή μαιευτήρια, όπου υπάρχουν ειδικευμένοι μαιευτήρες και μαίες.
Σαλεπιτζής
Ένας από τους γραφικότερους πλανόδιους επαγγελματίες της παλαιότερης εποχής ήταν ο σαλεπιτζής. Στην τούρκικη γλώσσα salep σημαίνει σαλέπι και salepci o παρασκευαστής και πωλητής του ποτού, ο σαλεπιτζής .
Το σαλέπι είναι σκόνη από αποξηραμένους βολβούς διαφόρων ορχεοειδών. Η σκόνη βράζεται με ζάχαρη η μέλι και αρωματίζεται με πιπερόριζα.
Το ομώνυμο ποτό είναι θρεπτικό λόγω του αμύλου και της γόμας που περιέχει καθώς και θερμαντικό λόγω της παχύρρευστης μορφής του. Το στέκι του ο σαλεπιτζής το διάλεγε με βάση τις περιοχές που σύχναζαν οι ξενύχτηδες και εκείνοι που άρχιζαν τη δουλειά τους αξημέρωτα (οικοδόμοι, εργάτες κλπ).
Εκεί στο στέκι του, όση ώρα αυτός ετοίμαζε το ζεστό ρόφημα, δημιουργούσε ένα κλίμα ευθυμίας αλλά και αντιπαραθέσεων, προκαλώντας τους πελάτες που περίμεναν μέσα στην παγωνιά, και θίγοντας θέματα που αφορούσαν την πολιτική επικαιρότητα, την καθημερινότητα και οτιδήποτε ήταν ικανό να “ανάψει τα αίματα”.
Έτσι οι θαμώνες ζεσταίνονταν έως ότου εκείνος ολοκληρώσει την παρασκευή του θαυματουργού ροφήματος. Ο σαλεπιτζής ήταν από τους γραφικούς τύπους. Ντυμένος στα άσπρα, φορούσε έναν ψηλό σκούφο όπως αυτός του μάγειρα, τα σκεύη που χρησιμοποιούσε ήταν μπρούτζινα, πολύπλοκα αλλά συνήθως καλογυαλισμένα και πεντακάθαρα.
Τα μετέφερε κρεμασμένα από τους ώμους του στα άκρα ενός ξύλινου κομματιού. Το επάγγελμα του σαλεπιτζή είναι ένα από τα επαγγέλματα που εξαφανίζονται.
Όμως τα στέκια που δημιουργούνταν με την παρουσία του αποτέλεσαν ένα είδος πρώιμου/πρόχειρου υπαίθριου “καφενείου” όπου οι θαμώνες είχαν την ευκαιρία να ενημερωθούν για την επικαιρότητα αλλά και να ανταλλάξουν τις απόψεις τους.
Υφάντρα
Οι υφάντρες που δούλευαν επαγγελματικά, είχαν μόνιμα στημένο τον αργαλειό και δούλευαν ασταμάτητα καθώς δέχονταν συνέχεια παραγγελίες. Ήταν κουραστική και πολύπλοκη εργασία και αμείβονταν σε είδος, και σπάνια σε χρήματα.
Υπήρχαν και νοικοκυριά που έστηναν τον αργαλειό το χρονικό διάστημα που δεν υπήρχαν γεωργικές δουλειές και υφαίνανε τα απαραίτητα για την οικογένειά τους. Η πρώτη ύλη ήταν το μαλλί, που περνούσε από πολλές διαδικασίες μέχρι να γίνει νήμα.
Πρώτα κούρευαν τα πρόβατα, γνωστό ως ‘κουρά’. Επειδή πρόβατο με πρόβατο έδινε διαφορετική ποιότητα μαλλιού, όπως και κάθε μέρος του προβάτου, γινόταν η διαλογή του μαλλιού.
Τα μακριά μαλλιά τα χρησιμοποιούσαν για τις φλοκάτες και τα κοντά και μαλακά μαλλιά για τις κουβέρτες, τα κιλίμια, τις πετσέτες κ.α. Όταν τέλειωνε η κουρά, τοποθετούσαν τα μαλλιά σε τσουβάλια, τα φόρτωναν στα μουλάρια μαζί με ένα μεγάλο καζάνι και πήγαιναν στο ποτάμι.
Εκεί άναβαν φωτιά, έβαζαν το μαλλί στο καζάνι και το ζεματούσαν στο ζεστό νερό. Στη συνέχεια το έβγαζαν από το καζάνι και το χτυπούσαν με τις κοπανίδες (ειδικό ξύλο για το χτύπημα των ρούχων στο πλύσιμο) μέχρι να αφρίσει και να φύγει η σαριά (βρωμιά).
Τη σαριά την κρατούσαν για να τη χρησιμοποιήσουν αργότερα για το βάψιμο των φλοκατών και των άλλων ειδών. Αφού έφευγε όλη η βρομιά και άσπριζε το μαλλί, το ρίχνανε στα κρύα νερά του ποταμού για να πλυθεί πάλι και στη συνέχεια το στράγγιζαν.
Η καθαρή ίνα που απέμενε ήταν το 50% του ακατέργαστου μαλλιού, καθώς το υπόλοιπο 50% ήταν διάφορες λιπαρές ουσίες, φυτικές ίνες, υγρασία και σκόνη. Τοποθετούσαν το καθαρό μαλλί στα τσουβάλια και επέστρεφαν στο σπίτι.
Το άπλωναν στους φράχτες για να στεγνώσει στον ήλιο και στη συνέχεια το άνοιγαν με τα χέρια τους (ξάσιμο) και το αποχνούδωναν για να είναι εύκολο στη χρήση του. Στη συνέχεια το μαλλί οδηγείτε στην ειδική μηχανή για την κατεργασία του (λανάρα).
Το μαλλί που ήταν για τις φλοκάτες γίνονταν αφράτες τούφες (μπάλες) και στη συνέχεια κλωστή. Το μαλλί που ήταν για κουβέρτες, χαλιά κ.α. γινόταν φιτίλι που το έγνεθαν έπειτα στο σπίτι με το τσικρίκι (ροδάνι), όπου είναι ένα από τα αρχαιότερα κλωστήρια.
Για να διευκολυνθεί η διαδικασία της νηματοποίησης όπου γινόταν στη λανάρα, λάδωναν πρώτα το μαλλί. Τελευταίο κρατούσαν αυτό που ήταν για τα σκουτιά τους, που το έγνεθαν οι ίδιες με τη ρόκα (όργανο για το γνέσιμο μαλλιού), όπου στερέωναν την τούφα (τουλούπα) και το σφοντύλι (στρογγυλό λεπτό ξύλο που προσαρμόζεται στην άκρη του αδραχτιού για να επιταχύνει την περιστροφική κίνηση) με το αδράχτι, όπου τυλιγόταν το νήμα.
Μετά τη νηματοποίηση, ακολουθούσε η βαφή του νήματος όπου χρησιμοποιούσαν υλικά που προέρχονταν από τη φύση και γι’ αυτό απαιτούσε γνώσεις και προσοχή.
Ανάλογα με το χρώμα που ήθελαν να δώσουν, μάζευαν ρίζες διάφορων δέντρων, φύλλα από κορομηλιά, βελανιδιά, φλούδες από πουρνάρι, αγριοπιπεριές και πολλά άλλα.
Εάν ήθελαν να δώσουν καφέ χρώμα χρησιμοποιούσαν φύλλα καρυδιάς και καρυδότσουφλα, για κίτρινο χρησιμοποιούσαν φύλλα άσπρης μουριάς κ.α.
Βράζανε σε ένα καζάνι τα σχετικά φύλλα ανάλογα με το χρώμα που ήθελαν, και στη συνέχεια προσθέτανε και το νήμα που ήθελαν να βάψουν. Για να δέσει καλά το χρώμα και να μη ξεβάφει, πρόσθεταν και άλλα υλικά όπως ξίδι και αλάτι.
Ακολουθούσε το ξέπλυμα με κρύο νερό και το στέγνωμα στον ήλιο. Μετά περνούσαν το νήμα τεντωμένο γύρω από τους πασσάλους που ήταν στημένοι στην αυλή του σπιτιού τους. Αυτό τους διευκόλυνε στην ύφανση. Εδώ τελείωνε όλη η διαδικασία της προετοιμασίας του μαλλιού και ακολουθούσε η ύφανσή του στον αργαλειό.
Καρβουνιάρης
Το επάγγελμα του καρβουνιάρη ήταν εποχιακό. Έστηνε καμίνια από την άνοιξη μέχρι το φθινόπωρο. Για να στήσει το καμίνι διάλεγε ένα μέρος όπου προστατευόταν από τον άνεμο. Τα ξύλα που χρησιμοποιούσαν ήταν κυρίως από δέντρα και είχαν μήκος 2 μέτρα περίπου.
Έστηνε τα ξύλα όρθια πολύ κοντά το ένα στο άλλο, έτσι που να σχηματίζουν ένα λοφάκι , 4 μέτρα ύψος περίπου και άφηνε στο κέντρο του σωρού μια τρύπα με διάμετρο 50 εκατοστά. Σκέπαζε τον σωρό από ξύλα με άχυρα, πάχους 2 – 3 δάχτυλα και πάνω από τα άχυρα έριχνε μαλακό χώμα που το είχε κοσκινίσει πριν.
Αφού τέλειωνε όλη αυτή η διαδικασία, τοποθετούσε γύρω γύρω στη βάση του, πλαγιαστά ξύλα ύψους 1 με 1,5 μέτρο. Ακολουθούσε το άναμμα του καμινιού, ρίχνοντας στην τρύπα του σωρού αναμμένα κάρβουνα.
Κατά τη διάρκεια του καψίματος, με ένα ξύλο άνοιγε μικρές και άβαθες τρύπες στο χωματένιο λόφο, για να βγαίνει ο καπνός αλλά να μην μπαίνει μέσα ο αέρας.
Το καμίνι έκαιγε για 12 με 15 μέρες, και το πρόσεχε μέρα και νύχτα. Όσο τα ξύλα γινόντουσαν κάρβουνα, ο λοφίσκος χαμήλωνε και δεν έβγαινε ο πυκνός καπνός που έβγαινε τις πρώτες μέρες. Τότε έριχνε τις ξύλινες σκάλες πάνω στο καμίνι και σκαρφάλωνε στην κορυφή του και με ένα φτυάρι καθάριζε την επιφάνεια και έριχνε νερό, περίπου 20 βαρέλια. Στη συνέχεια το σκέπαζε πάλι με χώμα και το άφηνε ακόμη μια μέρα πριν το καθαρίσει από το χώμα. Όταν το καθάριζε, τα κάρβουνα ήταν έτοιμα.
Τα κομμάτιαζε και τα τσουβάλιαζε. Τα κάρβουνα που δεν είχαν ψηθεί καλά και είχαν μείνει ξύλα, τα κρατούσε για να τα ψήσει όταν θα έστηνε το καινούριο καμίνι. Ανάλογα με το χώρο που διέθετε ο καρβουνιάρης έστηνε και τα ανάλογα καμίνια. Δεν τα άναβε όλα μαζί όμως, για να έχει χρόνο να τα καθαρίσει από το χώμα.
…………………………………………………………………………..
ΒΕΣΟ ΣΟΦΙΑ
Ξυλοκόπος
Για μεγάλα δέντρα δούλευε με δεύτερο άτομο, για να χειρίζονται μαζί το μεγάλο πριόνι. Όταν έπεφτε κάτω το δέντρο, έκοβε με το τσεκούρι τα κλαδιά, τεμάχιζε με το πριόνι τον κορμό του και στη συνέχεια κάρφωνε τις σφήνες στα κομμάτια και τα χτυπούσε με βαριοπούλα για να γίνουν «πελεκούδες» (σκίζες), κατάλληλες για το τζάκι και για σόμπες. Τα κλαδιά, δεματιασμένα, τα πουλούσε κυρίως σε φούρνους.
Τυπογράφος
Ένα άλλο επάγγελμα της γειτονιάς μας είναι του τυπογράφου. Ο τυπογράφος μας είπε ότι το επάγγελμα αυτό είναι πολύ παλιό. Η τέχνη του είναι να τυπώνει βιβλία, εφημερίδες, περιοδικά κ.α.
Χρησιμοποιεί τα στοιχεία, που έχουν τα γράμματα και την τυπογραφική μηχανή.
Πριν από πολλά χρόνια ο Γερμανός Ιωάννης Γουτεμβέργιος ανακάλυψε την τυπογραφία και εφεύρε την πρώτη τυπογραφική μηχανή, το πιεστήριο. Χάραξε όλα τα γράμματα της αλφαβήτας.
Ενώνοντας τα χαραγμένα γράμματα, μπορούσε να σχηματίσει όλες τις λέξεις που ήθελε. Το πρώτο βιβλίο που τύπωσε ήταν η Βίβλος το 1456.
Αργότερα το παλιό πιεστήριο αντικαταστάθηκε από μηχανές πολύ γρηγορότερες, τις περιστροφικές. Έτσι τυπώνονται εκατοντάδες αντίτυπα, που είναι όλα ίδια.
Στην Ελλάδα η τυπογραφία ήρθε αργότερα. Το πρώτο τυπογραφείο έγινε στη Χίο και εδώ τυπώθηκε στη δημοτική Ελληνική γλώσσα η “Ελληνική Γραμματική”.
Εκτός από τα γράμματα τυπώνει και εικόνες που κι αυτές είναι ανάγλυφες. Για να τις χρωματίσει, χρησιμοποιεί τρία μόνο χρώματα: κίτρινο, μπλέ και κόκκινο.
Όλα τα άλλα γίνονται με την ανάμειξη τους. Σήμερα ο τυπογράφος χρησιμοποιεί την αυτόματη στοιχειοθετική μηχανή.
Επίσης χρησιμοποιεί, τον κόφτη, την μελάνη, το μελανείο, την τρόμπα, το κλειδί, το σφιχτήρα , την κόλα διπλής όψεως, το συρραπτικό, το συνδετήρα, το τελάρο και τον τροχό.
Η δουλειά του τυπογράφου είναι πολύ χρήσιμη γιατί μπορούμε να αποκτήσουμε και να διαβάσουμε τα πολύτιμα βιβλία και περιοδικά, που μας μαθαίνουν πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα.
Σιδεράς ή Ατσίγγανος
«Όποιος δε θε σφυριές, στον ατσίγγανο δεν πα» έλεγαν οι Χιώτες για όσους μόνοι τους ανακινούσαν θέματα, σχόλια και λόγια. «Σφυριές» είναι τα χτυπήματα του σφυριού στο αμόνι και ατσίγγανος ο σιδεράς.
Το επάγγελμα του σιδερά ήταν από τα παρεξηγημένα γιατί αυτοί που το πρωτοεξάσκησαν ήταν οι γύφτοι , τσιγγάνοι γι΄αυτό και το εργαστήρι τους ονομάζεται και ατσιγγαναριό. Μέσα σ΄ένα τέτοιο εργαστήρι με το καμίνι και τα κάρβουνα υπήρχε και πολύ μουντζούρα ατσιγγανιά.
Τα βασικά εργαλεία του σιδερά ήταν το καμίνι, το φυσερό, η φουφού, το αμόνι, η μέγγενη, η βαριά, το σφυρί. Πάνω στον πάγκο του σιδερά υπήρχαν κι άλλα εργαλεία όπως τρυπάνια, λίμες, κοπίδια, χειροπρίονα, κολλητήρια, τσιμπίδες ή μασιές.
Το πετροκάρβουνο παράγει πολύ δυνατή θερμοκρασία που είναι ικανή να λιώσει το σίδερο ώστε να λυγίσει ή να λεπτύνει ή να συγκολληθεί με άλλο σίδερο.
Όταν το σίδερο ήταν ολοκόκκινο και έβγαζε αστράκια, τότε ήταν έτοιμο να κατεργαστεί. Το έπιαναν με τη μασιά και το χτυπούσαν στο αμόνι με το σφυρί. Για να ενώσουν δυο σίδερα, άνοιγαν σε κάθε κομμάτι τρύπες και περνούσαν μέσα τους, τους πύρους.
Μετά το χτύπημά τους στο αμόνι, ζεστό όπως ήταν, του΄καναν τη λεγόμενη «βαφή» ή το «ατσάλωμα».
Αυτό γινόταν για να γίνει πιο σκληρό και ανθεκτικό. Υπήρχαν τεσσάρων ειδών «βαφές»: α) αέρος, άφηναν το σίδερο σιγά σιγά να κρυώσει, β) λαδιού, το βουτούσαν σε λάδι, γ) νερού και δ) άμμου. Ο ατσίγγανος έφτιαχνε και επισκεύαζε ως επί το πλείστον γεωργικά εργαλεία, εργαλεία χασάπη, οικοδόμου, πεταλωτή. Επίσης έφτιαχνε πόρτες, παράθυρα, κάγκελα κ. ά.
Η φυσούνα ήταν ένα από τα πιο απαραίτητα εργαλεία στο παλιό ατσιγγαναριό (σιδηρουργείο). Ήταν συνδεμένη με το καμίνι όπου έκαιγαν πετροκάρβουνο για την παραγωγή υψηλής θερμότητας.
Η φυσούνα αποτελείται από δύο βασικά μέρη: τον μοχλό και την φυσαρμόνικα. Τραβώντας τον μοχλό, ανεβοκατεβαίνει το κάτω μέρος της φυσούνας για να φυσά δυνατά και να διατηρεί την φωτιά του καμινιού αναμμένη έτσι ώστε να πυρώνουν τα μέταλλα για την ευκολότερη επεξεργασία τους.
Σκουπάς
Την περίοδο που φύτευαν τα καλαμπόκια, φύτευαν τριγύρω και φουκαλόσπορο, ο οποίος θέλει χωράφι με γερά χώματα και μάλιστα ποτιστικό για να μεγαλώσει.
Σε δυο με τρεις μήνες, αν ψίλωνε το φυτό, το έκοβαν. Το καθάριζαν όπως καθαρίζουν και τα καλαμπόκια και το έτριβαν με λινάρι. Αν το χόρτο ήταν χοντρό, το έσκιζαν, ανάλογα με το πάχος που είχε, σε δύο ή τρία κομμάτια.
Ύστερα το έκοβαν στο μήκος τόσο μεγάλο όσο ήθελαν να φτιάξουμε τη σκούπα, το ‘φουκάλι’. Αφού έκοβαν το χόρτο, το μούσκευαν στο νερό καμιά ώρα και ύστερα το άφηναν να στεγνώσει. Αφού στέγνωνε καλά, το έβαζαν στο ξύλο. Εκεί χρειαζόταν τέχνη για να το στερεώσουν με σύρμα γύρω γύρω και να γίνει όμορφη η σκούπα.
Αφού στερεωνόταν, έπαιρναν μια σακοράφα και έραβαν το σπάγκο κατά διαστήματα. Κάνανε τρία, τέσσερα ραψίματα ως τη μέση της σκούπας. Το κάτω μέρος το αφήναν ελεύθερο, αλλά όταν ο σκουπάς ήταν τεχνίτης, το χόρτο δεν έφευγε.
Το μυστικό στην καλή σκούπα ήταν το χόρτο. Αν το χόρτο ήταν σκληρό, η σκούπα δεν σκούπιζε καλά.
Χαλβατζήδες
Ο χαλβατζής αγόραζε το σησάμι από τον παραγωγό, το έβαζε σε μεγάλες ξύλινες κάδες και το μούσκευε για 4 με 5 ώρες για να μαλακώσει η φλούδα του και να βγει πιο εύκολα.
Οι κάδες αυτές είχαν στη βάση τους μια κάνουλα με μια σίτα μπροστά για να συγκρατεί το σησάμι.
Αφού άδειαζαν το νερό και στράγγιζαν καλά το σησάμι, το έριχναν μέσα σε ξύλινες κοπάνες και 2 άντρες κοπάνιζαν με ξύλινους κόπανους το σησάμι ώσπου να ξεφλουδίσει.
Αμέσως μετά έριχναν το σησάμι σε κάδη με άλμη πυκνότητας 12 βαθμούς μπωμέ. Με την άλμη η μεν φλούδα του σησαμιού κατακαθόταν στον πάτο της κάδης σαν λάσπη, το δε αποφλοιωμένο σησάμι επέπλεε.
Για να ξεπλένουν το σησάμι, ο χαλβατζής μάζευε το σησάμι με λαμαρινένιες σέσουλες (μικρό κοίλο φτυαράκι) τρυπητές για να φεύγει το νερό, και το έριχνε σε μια άλλην κάδη, όπου έπεφτε τρεχούμενο νερό και έφευγε από μια κάνουλα που βρισκόταν στη βάση της κάδης, αφού πρώτα ξέπλενε το σησάμι.
Μετά το ξέπλυμα το σησάμι ήταν έτοιμο για ψήσιμο. Ο χαλβατζής άναβε τους φούρνους που είχαν διάμετρο 2,5 μέτρα και αφού τους έκαιγε καλά, έριχνε μέσα το σησάμι λίγο λίγο και το έψηνε για 2 με 3 ώρες, καθώς φρόντιζε να το ανακατώνει συνεχώς με ξύλινες διχάλες.
Όσο πιο καλά ψηνόταν το σησάμι τόσο πιο λεπτό (λιγότερο παχύρευστο) έβγαινε το ταχίνι.
Ο τρόπος με τον οποίο καταλάβαιναν ότι το σησάμι είχε ψηθεί, ήταν ο χαρακτηριστικός κρότος (κρακ κρακ) που έβαζε κοντά στο αυτί.
Μετά το ψήσιμο ο χαλβατζής έβαζε το σησάμι στο μύλο, ο οποίος δούλευε με μαγκάνι. Ένα άλογο έκανε κύκλους και γύριζε τις μυλόπετρες. Καθώς οι μυλόπετρες συνέθλιβαν το ψημένο σησάμι, έβγαινε το ταχίνι (σησαμοπολτός), το οποίο έβαζαν σε τενεκέδες.
Στη συνέχεια ο χαλβατζής έβαζε σε ένα καζάνι τη ζάχαρη με τη γλυκόζη. Τα έλιωνε με νερό και αφού πρόσθετε μία οκά τσουένι, έβραζε το μείγμα ανακατώνοντάς το συνεχώς.
Το τσουένι όπου ήταν ένα υγρό, είχε την ιδιότητα να ασπρίζει τη ζάχαρη και να τη φουσκώνει και παρασκευαζόταν από τη ρίζα ενός εισαγόμενου φυτού από την Τουρκία. Το προϊόν που έβγαινε μετά το βράσιμο ονομαζόταν ‘αγδάς’.
Αμέσως μετά ο χαλβατζής έβαζε σε ένα μεγάλο καζάνι το ταχίνι, έριχνε μέσα και τον ‘αγδά’, τα ανακάτωνε καλά και τα ζύμωνε με τα χέρια πολύ ώρα. Όταν ο χαλβάς ήταν έτοιμος και ζεστός, τον τοποθετούσε σε τενεκεδένιους κουβάδες και τον άφηνε να κρυώσει. Την επομένη το προϊόν ήταν έτοιμο για κατανάλωση.
Ο ΛΟΥΣΤΡΟΣ
Παλιότερα που ο κόσμος περπατούσε σε χωμάτινους δρόμους, τα παπούτσια σκονίζονταν ή λασπώνονταν εύκολα. Τότε γνώρισε άνθηση και το επάγγελμα του λουστραδόρου.
Αυτός μ’ ένα κασελάκι μπροστά του, αληθινό κομψοτέχνημα, και γύρω του να κρέμονται οι βούρτσες και τα βερνίκια με τα διάφορα χρώματα, κάθονταν σ’ ένα χαμηλό σκαμνάκι και περίμενε υπομονετικά.
Ο πελάτης πλησίαζε κι άπλωνε, όπως ήταν όρθιος, πρώτα το δεξί πόδι πάνω στην ειδική μεταλλική θέση της κασέλας κι έπειτα το άλλο. Έτσι άρχισε η «ιεροτελεστία» του βαψίματος…
Πλανόδιος Μανάβης
Ο πλανόδιος μανάβης ήταν από τους πιο αγαπητούς μικροπωλητές στα χωριά. Σ’ αυτό δεν συντελούσε μόνο η εξυπηρέτηση και η προμήθεια των απαραίτητων τροφίμων στην οικογένεια του χωρικού αλλά η καθημερινή επαφή με τις νοικοκυρές δημιουργούσε μια φιλική σχέση που τη διέκρινε η αμοιβαία εμπιστοσύνη.
Ο μανάβης ιδιαίτερα όταν αυτός ήταν ευχάριστος και κοινωνικός άνθρωπος ενημέρωνε τις νοικοκυρές για όσα γίνονταν στον κόσμο. Βλέπετε τότε δεν υπήρχαν τα ΜΜΕ και ο μανάβης αποτελούσε ένα μέσο ενημέρωσης. Αυτός θα μετάφερε και τα διάφορα νέα από χωριό σε χωριό.
Το επάγγελμα του μανάβη πέρασε και αυτό διάφορα στάδια εξέλιξης. Τα πρώτα χρόνια ο πλανόδιος μανάβης χρησιμοποιούσε ένα από τα πιο συμπαθητικά ζώα, το γαϊδουράκι που από εδώ και πέρα θα το βλέπουμε όλο και πιο σπάνια.
Το φόρτωνε με κοφίνια και από τις δύο πλευρές του. Μέσα είχε διάφορα ζαρζαβατικά ανάλογα με την εποχή γιατί τότε δεν υπήρχαν θερμοκήπια και στην αγορά διακινούνταν μόνο τα εποχιακά. Μετά από λίγα χρόνια και σε συνδυασμό με την οικονομική επιφάνεια του μανάβη το γαϊδουράκι αντικαταστάθηκε από το άλογο ή από το δίτροχο κάρο. Έπρεπε να φροντίζει ο μανάβης για την καλή κατάσταση του ζώου και τη διατροφή του, να το ξεκουράζει συχνά και να του δίνει νερό.
Απαραίτητα εργαλεία: η ζυγαριά (κρεμαστή) οι οκάδες και τα δράμια που αργότερα έγιναν κιλά και γραμμάρια. Την εποχή πριν το 1940 οι άνθρωποι στα χωριά δεν πλήρωναν με χρήματα.
Οι συναλλαγές γίνονταν με είδος. Ο κάμπος ήταν φυτεμένος με διάφορα οπωροφόρα δέντρα και καλλιεργούσαν κηπευτικά. Ήταν τα λεγόμενα περιβόλια του κάμπου.
Εκεί κάθε κηπουρός ή περιβολάρης καλλιεργούσε τα προϊόντα: πατάτες, τομάτες, μελιτζάνες, φασολάκια κ.ά. καλλιέργειες φρούτων και ζαρζαβατικών. Επίσης χειμερινά κηπευτικά όπως κουνουπίδια λάχανα, σέλινα, μαρούλια, κρεμμύδια κ.ά.
Πώς τα πουλούσαν
Κάθε περιβολάρης μάζευε τα προϊόντα και τα τοποθετούσε σε διάφορα κοφίνια. Τα μεγάλα κοφίνια τα έλεγαν “ανδρικά” και τα πιο μικρά “καφάσια”. Τα κηπευτικά αυτά κάθε πρωί τα φόρτωναν στα άλογα ή τα γαϊδούρια και πήγαιναν και τα πουλούσαν στα περίχωρα.
Είχαν μαζί τους και την “πελάντζα” δηλαδή τη ζυγαριά για τις μικρές ποσότητες. Για τις μεγάλες ποσότητες π.χ ένα τσουβάλι πατάτες, είχαν τα “καντάρια”.
Γύριζαν λοιπόν σε όλο το Κρανίδι και διαλαλούσαν τα προϊόντα φωναχτά ώστε να βγουν οι νοικοκυρές να ψωνίσουν τα προϊόντα τους. Πουλούσαν την πραμάτεια τους στις καλύτερες τιμές διότι τα καλλιεργούσαν μόνοι τους και δεν μεσολαβούσαν οι έμποροι.
Είχαν μεγάλη πελατεία σε κάθε γειτονιά επειδή όλοι ήξεραν ότι ήταν φρέσκα και φτηνά. Όταν ξεπουλούσαν πήγαιναν στις ταβέρνες δυο-δυο μανάβηδες φίλοι, έπαιρναν ένα μεζέ και τέλος έκαναν διάφορα ψώνια για τις ανάγκες της οικογένειας. Κατά το μεσημεράκι γύριζαν πάλι στη δουλειά τους. Αυτό γινόταν καθημερινά και έτσι ήταν το επάγγελμα τους.
Χτίστης
Η εργασία του χτίστη είναι κυρίως η κατασκευή και επισκευή κτιρίων που έχουν φτιαχτεί από τούβλο και παρόμοια υλικά. Η προετοιμασία κονιάσματος, μπετόν και άλλων κατασκευαστικών υλικών, κόβει τούβλα και διαμορφώνει το σχήμα των κομματιών, μετράει και χτίζει τοίχους και χωρίσματα, σχηματίζει αψίδες, κατασκευάζει την πλινθοδομή των τοίχων και των θησαυροφυλάκιων, – τοποθετεί τα καλουπωμένα στοιχεία στη θέση τους, – επισκευάζει σοβάδες – χτίζει, επενδύει και επισκευάζει καμινάδες, τζάκια, φούρνους και άλλο εξοπλισμό θέρμανσης,- άξονες οικοδόμησης – τοποθετεί μόνωση για την υγρασία και την ζέστη – επισκευάζει πατώματα από τσιμέντο, πεζοδρόμια, κεραμίδια και μωσαϊκό – συντηρεί και επισκευάζει ιστορικά μνημεία.
Σε περιοχές οικοδομής ή υπάρχοντα κτίρια όλων των ειδών. Με μεταβαλλόμενες καιρικές συνθήκες, σκόνη, εργασία σε ύψη.
Γαλατάς
Το επάγγελμα του γαλατά από τα παλιά χρόνια, αλλά και τώρα, δεν το συναντούσες στα χωριά παρά μόνο στις μικρές και μεγάλες πόλεις. Στα χωριά σχεδόν όλες οι οικογένειες είχαν δικά τους ζώα και το έβρισκαν εύκολα. Στις πόλεις όμως οι αστικές οικογένειες το αγόραζαν από τα γαλατάδικα ή τα μικρά συνοικιακά ζαχαροπλαστεία.
Εμείς όμως θα πάμε ακόμη λίγο παλιότερα. Τότε που υπήρχε ο πλανόδιος γαλατάς. Φόρτωνε τα γκιούμια του με το φρέσκο γάλα πάνω στο γαϊδουράκι και ξεκινούσε πολύ πρωί από το χωριό για την πόλη. Κάθε ημέρα έπρεπε να είναι ακριβής στην ώρα του γιατί τον περίμενε η κάθε νοικοκυρά με τη δική της κανάτα. Συνήθως ήταν μπακιρένια ή πήλινη.
Μερικές πολυάσχολες νοικοκυρές άφηναν το άδειο σκεύος έξω από την πόρτα για να το γεμίσει ο γαλατάς, σκεπασμένο συνήθως με μια πέτρα από το φόβο της γάτας. Το γάλα αυτό, υποχρεωτικά οι νοικοκυρές έπρεπε να το βράσουν καλά, γιατί μπορούσε να προκαλέσει πυρετό.
Ο γαλατάς είχε καθημερινά τη δική του πελατεία, επειδή όμως πάντα έβρισκε και γυναίκες που του ζητούσαν γάλα σε έκτακτες περιπτώσεις, φρόντιζε να έχει μαζί του και λίγο παραπάνω γάλα. Όταν δεν μπορούσε να το πουλήσει, φώναζε στους δρόμους: “ο γαλατάς! φρέσκο, ολόπαχο γάλα!”. Ποτέ δε γύριζε πίσω με περισσευούμενο γάλα.
Γυρολόγος
Έφερνε παλιά στα χωριά, φορτωμένος ή με το ζώο ότι μπορούσε να φανταστεί κανείς : υφάσματα με τον πήχη, πουκάμισα, κάλτσες, κλωστές, εσώρουχα, κουμπιά, λάστιχο, κουβαρίστρες, τσατσάρες, χτένια, βαφές και πολλά άλλα ακόμα. Η πληρωμή γίνονταν συνήθως σε είδος.
– Το επάγγελμα του πλανόδιου εμπόρου, που γυρνούσε στα χωριά και στις γειτονιές, ασκούσαν επαγγελματίες διαφόρων ειδικοτήτων, που ήταν συχνά και παραγωγοί του προϊόντος.
Οι έμποροι αυτοί μετέφεραν το εμπόρευμά τους στους ώμους ή πάνω στο υποζύγιο που τους συνόδευε. Οι χαλβατζήδες που έφτιαχναν το χαλβά και οι σαλεπιτζήδες που έβραζαν και πουλούσαν το ζεστό σαλέπι, ήταν χαρακτηριστικοί εκπρόσωποι της πρώτης κατηγορίας.
Αντίθετα οι γαλατάδες, οι πλανόδιοι υφασματέμποροι (ή “μπασματζήδες”) που εφοδίαζαν τα χωριά της αγροτικής περιφέρειας, οι “μπαχτσαβάνηδες”, που καλλιεργούσαν και πουλούσαν τα λαχανοπωρικά, καθώς και άλλοι πλανόδιοι έμποροι, μετέφεραν τα προϊόντα τους με το γαϊδουράκι, που έφερε το φορτίο του μέσα σε ειδικά κοφίνια.
Οι γαλατάδες περνούσαν από τις γειτονιές κάθε πρωί και έφερναν φρέσκο γάλα μέσα σε ειδικά δοχεία από αλουμίνιο. Οι “μπαχτσαβάνηδες” που ονομάζονταν και “περιβολάρηδες” καλλιεργούσαν τα οπωρολαχανικά τους στα περιβόλια τους και τα διέθεταν στους εμπορομανάβηδες, ή τα πουλούσαν μόνοι τους στις συνοικίες.
Καθαριστής
| Το καθήκον του καθαριστή/καθαρίστριας είναι να καθαρίζει διάφορους χώρους, συμπεριλαμβανομένων διαμερισμάτων, γραφείων, οχημάτων μεταφοράς κλπ.
Καθημερινή καθαριότητα και διατήρηση (πάνω από όλα σε γραφεία, σχολεία, δημόσια ιδρύματα υγείας, συμπεριλαμβανομένου διαδρόμους, σκάλες, κήπους, χώρους στάθμευσης κλπ.) – το καθάρισμα τεράστιων χώρων με τη χρήση αυτό-ελικών μηχανισμών – το πλύσιμο όλων των ειδών παραθύρων, αποσυναρμολόγηση των αντικειμένων που θα καθαριστούν αν είναι αναγκαίο – να καθαρίζουν και να απολυμαίνουν νιπτήρες και άλλα υγιεινά δωμάτια – η εκτέλεση ειδικού καθαρίσματος π.χ. μετά από το μπογιάτισμα τοίχων κλπ. Σε διάφορα μέρη, από κτίρια, οικοδομές κτισίματος, βιομηχανικές δουλειές, και νοσοκομεία, μέχρι σπίτια. Το περιβάλλον εργασίας θα είναι συχνά ακάθαρτο, κάποτε πολύ ακάθαρτο κάποτε μέρη του δεν έχουν εύκολη πρόσβαση. Κουβάδες, σκούπες, ξεσκονόπανα πατώματος, βούρτσες τριψίματος, ηλεκτρικές σκούπες, καθαριστές χαλιού και άλλα εξαρτήματα καθαρίσματος και μηχανισμούς, συμπεριλαμβανομένου αυτό-ελικών μηχανών, και τα ίδια τους τα χέρια και τα πόδια. Το επάγγελμα δεν απαιτεί καμιά ειδική εξάσκηση, αλλά χρειάζεστε τυπικότητα και θέληση να κάνετε αυτού του είδους της δουλειάς. |
Ο Μπαλωματής
Είναι αυτός που διορθώνει όλα τα είδη παπουτσιών. Την τέχνη του μπαλωματή, ή σωστότερα το επάγγελμα, συνήθως το εξασκούσαν συμπληρωματικά μερικοί από τους αγρότες. Ένα επάγγελμα ταπεινό, χωρίς δημιουργικές αξιώσεις, μα ωστόσο χρήσιμο. Εύκολη σχετικά τέχνη, επειδή για την εξάσκησή της δεν ήταν απαραίτητο το εξοπλισμένο εργαστήρι, παρά μόνο μερικά τσαγκαροσούβλια (σουβλιά, ψαλίδια, τανάλιες) και ένα μικρός πάγκος.
Παγωτατζής
Κατασκευάζει φυσικό παγωτά χρησιμοποιώντας γάλα, ζάχαρη, και φρούτα ως βασικά συστατικά. Κατασκευάζει παγωτά από γάλα, ζάχαρη, φρούτα και άλλα συστατικά. Αυτός/αυτή τα αναμειγνύει σωστά και παστεριώνει το μείγμα. Για να μοιράσει τα σταγονίδια λίπους αυτός/αυτή κατασκευάζει τα συστατικά μέσω της ομογενοποιητικής μηχανής – αυτός/αυτή χύνει το μείγμα σε ένα μηχάνημα ψύξης και το ξεκινάει για να το κτυπήσει και να δροσίζει το μείγμα μέχρι το προϊόν να αποκτήσει την κατάλληλη σύσταση.
Αυτός/αυτή διακοσμεί τα παγωτά με παγωμένα φρούτα, σοκολάτα, ή άλλα συστατικά. Αυτός/αυτή μπορεί επίσης να εμπλουτίσει την πάστα του παγωτού με διάφορα συστατικά από παραδοσιακό καλλιτεχνικό κατάστημα. Μιας και η επεξεργασία παγωτού έχει γίνει μηχανοποιημένη και προσαρμοσμένη στη μαζική παραγωγή, αυτό το επάγγελμα συναντάται πολύ σπάνια κατά τον παραδοσιακό τρόπο.
Εργάζεται σε εργαστήρια παγωτού, όπου είναι απαραίτητο να κρατήσει κανείς αυστηρά υγιεινές συνθήκες και ένα συνεχές καθάρισμα ωφέλιμων ειδών για να αποφύγει πιθανή μόλυνση φαγητού. Ο χώρος εργασίας συνήθως πρέπει να κρατηθεί πολύ κρύος ή υγρός. Αναμεικτήρες, σπάτουλες, εξοπλισμό μέτρησης, κουτάλια.
Δεν υπάρχει καμιά συγκεκριμένη ειδίκευση σχετικά με το επίπεδο των σπουδών – συνήθως κάποια βασική κύρια εκπαίδευση είναι αρκετή. Η εμπειρία και οι δεξιότητες γενικά είναι επίκτητα μέσων εξάσκησης και μπορεί επίσης να υποστηριχτεί με τη βοήθεια κάποιου ειδικού επαγγελματικού μαθήματος.
Η πιο μεγάλη χαρά για ένα παγωτατζή ήταν να βλέπει την ευτυχία στα μάτια των παιδιών όταν έπαιρναν στα χέρια τους το λαχταριστό χωνάκι. Το αμαξάκι για τον παγωτατζή ήταν ένας πιστός φίλος.
Το έβαφε, το ζωγράφιζε με όμορφα σχέδια και του μιλούσε με αγάπη στις ατέλειωτες ώρες της δουλειάς. Σήμερα, που όλοι μπορούμε να εξασφαλίζουμε ένα παγωτό από το διπλανό περίπτερο, το επάγγελμα του παγωτατζή έχει σχεδόν εξαφανιστεί. Τα παλιά χρόνια οι άνθρωποι δεν είχαν αρκετά χρήματα για να έχουν ψυγείο στο σπίτι τους.
Ούτε και οι μαγαζάτορες μπορούσαν εύκολα να αγοράσουν ένα” ψυγείο για το μαγαζί τους. Έτσι τα παιδιά μπορούσαν να πάρουν παγωτό μόνο από τον παγωτατζή.
Κάθε πρωί ο παγωτατζής αγόραζε μεγάλες κολόνες πάγου. Τις έβαζε μέσα στο καρότσι με το παγωτό που είχε φτιάξει και γύριζε τις συνοικίες καλώντας τα παιδιά να αγοράσουν παγωτό.
Πηγαδάδες
Οι επαγγελματίες τεχνίτες που κατασκεύαζαν πηγάδια ονομάζονται «πηγαδάδες». Συνήθως η κατασκευή πηγαδιών δεν ήταν το κύριο επάγγελμα τους. Οι περισσότεροι ασχολούνταν γενικά με τις οικοδομικές εργασίες, αφού πηγάδια χτίζονταν μόνο κατά την εποχή του καλοκαιριού ενώ και η ζήτηση ήταν περιορισμένη επειδή η κατασκευή κόστιζε αρκετά.
Οι μάστορες που αναλάμβαναν να φτιάξουν τα πηγάδια είχαν συνήθως τέσσερις με πέντε εργάτες στη δούλεψή τους, οι οποίοι με την πάροδο του χρόνου μάθαιναν την τεχνική απ’ το μάστορα και μπορούσαν να αργότερα να δουλέψουν και οι ίδιοι ως μάστορες.
Τα πηγάδια τα έχτιζαν συνήθως κοντά σε ρεματιές που υποδηλώνουν την ύπαρξη νερού, ενώ ως σημάδι αξιολογούσαν την ύπαρξη και άλλων πηγαδιών στην περιοχή.
Η διάμετρος και το βάθος του πηγαδιού εξαρτιόταν κυρίως από τις οικονομικές δυνατότητες του ιδιοκτήτη. Φυσικά, όσο μεγαλύτερο ήταν, τόσο πιο ακριβά κόστιζε.
Στο σημείο που είχε επιλεγεί, έσκαβαν αρχικά με κασμά και φτυάρι ένα ρηχό λάκκο με μορφή κύκλου, που είχε διάμετρο δύο έως τρία περίπου μέτρα. Σ’ αυτόν έμπαιναν δύο εργάτες που άρχιζαν να σκάβουν σε βάθος.
Υπολόγιζαν ότι το πάχος των χαλικιών, το γύρω-γύρω του πηγαδιού δηλαδή, θα καταλάμβανε πενήντα πόντους περίπου, έτσι ώστε να μείνει το ανάλογο κενό στο κέντρο για να χωράει ο τενεκές με το μαγκάνι που ανεβάζει το νερό.
Αφού έσκαβαν περίπου δύο μέτρα σε βάθος, εγκαθιστούσαν ένα μικρό μαγκάνι (βαρούλκο), στο οποίο τοποθετούσαν κοφίνια (καφάσια) μαζί μ’ ένα τσουβάλι (για βαρίδι) που έδεναν με σχοινιά, για να ανεβάζουν τα σκαμμένα χώματα και τις πέτρες.
Μέσα στο λάκκο ήταν δύο εργάτες που έσκαβαν και φόρτωναν τα χώματα και τις πέτρες στο μαγκάνι, το οποίο τραβούσαν και άδειαζαν οι άλλοι δύο εργάτες πάνω. Σε περίπτωση που συναντούσαν μεγάλες πέτρες καθώς έσκαβαν σε βάθος, έπρεπε να τις «σπάσουν».
Αυτό το έκαναν με τη χρήση δυναμίτη, ανατινάζοντας σιγά-σιγά (γιατί ήταν πολύ επικίνδυνο) κομμάτια της πέτρας.
Η διαδικασία αυτή διαρκούσε μέχρι να βρουν «υγρασία», δηλαδή νερό. Συνήθως έβρισκαν νερό στα δέκα με δεκαπέντε μέτρα βάθος. Εάν δεν έβρισκαν νερό σ’ αυτό το βάθος, δεν συνέχιζαν την κατασκευή.
Όταν συναντούσαν νερό, άρχιζαν να χτίζουν το πηγάδι από κάτω προς τα πάνω. Δύο άτομα ήταν μέσα στο πηγάδι και με τη βοήθεια του μικρού μαγκανιού μετέφεραν πέτρες τις οποίες τοποθετούσαν κάθετα στην επιφάνεια του λάκκου, ενώ για να τις «μπαζώσουν» τις «χαλίκωναν», τις επικάλυπταν δηλαδή με χαλίκια.
Η όλη κατασκευή έμοιαζε με ξερολιθιά, ώστε να στραγγίζει το νερό μέσα και να μην απορροφάται από τα τοιχώματα. Όταν πια είχε χτιστεί το πηγάδι από κάτω περίπου στο ένα μέτρο, άρχιζε δηλαδή να «ψηλώνει», έφτιαχναν «μαδεράκια», δηλαδή κατασκευές σαν ξύλινα «παταράκια», πάνω στα οποία πατούσαν για να συνεχίσουν να χτίζουν προς τα πάνω.
Τόσο κατά την διαδικασία του σκαψίματος όσο και του χτισίματος, όταν ο λάκκος ήταν σχετικά βαθύς, οι εργάτες χρησιμοποιούσαν αρχικά σκάλα για ν’ ανεβοκατεβαίνουν, ενώ όταν ήταν πια αρκετά βαθύς, χρησιμοποιούσαν το μικρό μαγκάνι: το τοποθετούσαν πάνω σε δύο ξύλα σαν διχάλα (αφού το είχαν γρασάρει) κι’ έδεναν ένα σχοινί με γάντζο πάνω στον οποίο δενόταν ο εργάτης για να κατέβει ή ν’ ανέβει.
Σήμερα έχουν απομείνει πολύ λίγοι πηγαδάδες, αφού πλέον τα σπίτια δεν χρειάζονται τα πηγάδια για να προμηθεύονται νερό, ενώ όσοι φτιάχνουν ακόμα πηγάδια.
…………………………………………………………………………
Ο πασουμτζής έπαιρνε έτοιμα, επεξεργασμένα δέρματα, συνήθως μαύρα και καφέ γιατί αυτά είχαν περισσότερη ζήτηση. Έβαζαν τον πελάτη να πατήσει με γυμνό πόδι πάνω σε ένα χαρτί και έκανε το περίγραμμα του ποδιού με μολύβι. Μετρούσε με τη μεζούρα το πάχος του ποδιού στα δάχτυλα και στην καμάρα.
Στήριζε το δέρμα στην τάβλα και το έκοβε με τη φαλτσέτα, λάμα 30 εκατοστών περίπου, σύμφωνα με το στάμπο που ήταν από χαρτόνι. Στη συνέχεια έκοβε τη φόδρα που ήταν από δέρμα προβιάς ή γίδας και τη γάζωνε από την ανάποδη.
Αφού τέλειωνε με το πανώδερμα, το φόντι, έπαιρνε το καλοπόδι (υπήρχαν καλοπόδια σε διάφορα μεγέθη) έκοβε τους πάτους που ήταν από μαλακό δέρμα (παρικόπετσο) και πάνω σε αυτό μόνταρε το φόντι. Δηλαδή τραβούσε με μια τανάλια το πανώδερμα και το κάρφωνε πάνω στους πάτους με τις πρόκες, γνωστές ως σπράγγες.
Ύστερα όλο το σύνολο τα σπάτωνε με το βούρδουλο και μετά έραβε τη σόλα με ένα ειδικό σουβλί που το έλεγαν σπαθάτο ή πλακό, ανάλογα με το πόσο περιποιημένη δουλειά ήθελε ο πελάτης. Όταν τελείωνε και η σόλα, κάρφωνε το τακούνι που ήταν πέτσινο και είχε ύψος 2 εκατοστά περίπου.
Μετά ξεφόρμαρε τη σόλα με ένα ρασπάκι (εργαλείο σιδερένιο με δοντάκια που τρώει το περίσευμα), ύστερα την έξυνε με γυαλί και στη συνέχεια με υαλόχαρτο. Έβαφε τη σόλα με μπογιά και με κεράκι, που είχε το ίδιο χρώμα με το φόντι και έτριβε ολόγυρα τη σόλα.
Μετά πύρωνε ένα σίδερο που το λέγανε λαμπούγιο και με αυτό σιδέρωναν την περιφέρεια της σόλας για να δώσει γυαλάδα. Οι πελάτες ήταν κυρίως φτωχοί και δεν είχαν πολλά χρήματα να δώσουν. Έτσι ο πασουμτζής δεν έκανε πολύ καλή δουλειά.
Παλαιότερα οι άνθρωποι όταν ήθελαν να μετακινηθούν από τον ένα τόπο στον άλλο ή να μεταφέρουν κάποιο φορτίο, χρησιμοποιούσαν τα ζώα (άλογα, μουλάρια, γαϊδούρια), αφού πρώτα τα σαμάρωναν. Δηλαδή τοποθετούσαν στη ράχη του ζώου το σαμάρι.
Το σαμάρι χρησίμευε ως κάθισμα του αναβάτη και για να στερεώσουν επάνω του διάφορα αντικείμενα. Οι ενδιαφερόμενοι πήγαιναν το ζωντανό τους στον σαγματοποιό και εκείνος αφού υπολόγιζε με το μάτι το μέγεθος του ζωντανού, έφτιαχνε το σαμάρι. Πολλοί όμως σαγματοποιοί, χρησιμοποιούσαν ένα ξύλινο πήχη με υποδιαιρέσεις, με τον οποίο μετρούσαν το ζώο από το επάνω μέρος των μπροστινών ποδιών, γνωστό ως χτένια, ως τους γοφούς, τα γουφάρια, για να μην πέσουν έξω στα μέτρα.
Στη συνέχεια έκανε παραγγελία το σκελετό, το ‘ξυλίκι’, όπου γινόταν από ξύλο οξιάς. Έπαιρνε ο μάστορας μια κυρτή ρίζα και την πελεκούσε. Ύστερα με το σκαρπέλο (ζουμπλά) άνοιγε τρεις τρύπες για να περάσουν οι ‘παϊδες’, δηλαδή τα ξύλα που συνδέουν το ‘μπροστάρι’ με το ‘πιστάρι‘. Το ‘μπροστάρι’ είναι μια μονοκόμματη πλάκα που έχει 2 – 3 πόντους φάρδος και το ‘πιστάρι’ είναι το πίσω μέρος.
Ο μάστορας έπαιρνε στη συνέχεια το ‘ξυλίκι’ και έφτιαχνε με σάλωμα τη ‘στρωματιά’, την οποία παραγέμιζε με βρίζα (είδος χόρτου) αφού πρώτα έκοβε μπροστά μια ‘τραχηλιά’ (περιλαίμιο) για να βγαίνει έξω το ‘μπροστάρι’ και ο ‘μπινάς’, δηλαδή η προεξοχή από το ‘πιστάρι’. Στη συνέχεια ο μάστορας ‘πανέριαζε’ τη στρωματιά, δηλαδή τη σκέπαζε με λινάτσα και από πάνω έβαζε το ‘σαμαροσκούτι’ (χοντρό υφαντό).
Όταν τέλειωνε και αυτήν τη δουλεία, εφάρμοζε τη στρωματιά απάνω στο ξυλίκι και την έκοβε στα μέτρα του. Ύστερα έβγαζε τη στρωματιά από το ξυλίκι και δούλευε το ‘μεσίνι’ (δέρμα), το οποίο το είχε μουσκέψει για να μαλακώσει και να δουλεύεται πιο εύκολα.
Το δέρμα που χρησιμοποιούσε το αγόραζε κατεργασμένο από τους ταμπάκηδες και ήταν από γίδα ή πρόβατο. Έραβε το δέρμα ένα γύρω στη στρωματιά, εφάρμοζε τη στρωματιά στο ξυλίκι και με τη βοήθεια μιας σακοράφας το ‘νευρόδενε’ (είδος ραψίματος) με σχοινί.
Στη συνέχεια ακολουθούσε το κέντημα του ξυλικιού. Τα σχέδια που σχηματιζόντουσαν ήταν λουλούδια ή σταυροί και η δημιουργία τους γινόταν με ένα συγκεκριμένο τρόπο καρφώματος των προκών.
Ο στολισμός των σαμαριών εξαρτιόταν από τους σαγματοποιούς, ανάλογα με τη διάθεση που είχαν.
Ο στραγαλοποιός αγόραζε από τον παραγωγό τα ρεβίθια Ιούλιο με Αύγουστο. Στη συνέχεια τα ξεχώριζε ανάλογα με το μέγεθος και τα έψηνε ανακατώνοντάς τα σιγά σιγά με το χέρι περίπου μια ώρα. Την επόμενη μέρα αφού είχαν κρυώσει, τα ξανάψηνε και τα άπλωνε στο υπόγειο για δυο με τρεις εβδομάδες.
Όσο περισσότερες μέρες τα άφηνε, τόσο πιο αφράτα γίνονταν τα στραγάλια. Ο στραγαλοποιός έπαιρνε τα ρεβίθια και τα μούσκευε σε σκαφίδες, μετά από είκοσι μέρες. Σε 30 οκάδες ρεβίθια έβαζε 2 οκάδες νερό. Άφηνε τα ρεβίθια να ρουφήξουν το νερό και στη συνέχεια τα έβγαζε, τα άπλωνε πάλι για να στεγνώσουν και την επόμενη τα έβαζε στο ψηστήρι και τα έψηνε λίγα λίγα, ανακατώνοντάς τα με ένα ξυλάκι, το ‘γκέλμπερι’.Στη συνέχεια ο στραγαλοποιός έτριβε τα ρεβίθια με τον ‘μαρφά’ (ένα επίπεδο ξύλο από λεύκη με χερούλι από πάνω).
Στην αρχή τα έτριβε δυνατά για να ξεφλουδίσουν και στη συνέχεια πιο μαλακά για να φουσκώσουν. Αφού τελείωνε με το τρίψιμο, τα κοσκίνιζε για να φύγει η φλούδα και τα στραγάλια ήταν πια έτοιμα για κατανάλωση. Υπάρχουν δύο είδη στραγάλια, το αφράτο και το αλμυρό.
Για να γίνει το αλμυρό, μετά τη διαδικασία που περιγράψαμε παραπάνω και αφού ο μάστορας κοσκίνιζε τα στραγάλια, τα άφηνε δυο μέρες να κρυώσουν και ύστερα τα μούσκευε σε σκαφίδι με αλμύρα.
Το άσπρο στραγάλι δουλευόταν ως εξής, ο μάστορας έβαζε τα ρεβίθια από το βράδυ να μουσκέψουν μέσα στην αλμύρα, όπου είχε προσθέσει και λίγη στύψη. Την επομένη, έτσι βρεγμένα όπως είναι τα ρεβίθια, τα έβγαζε και τα έψηνε προσθέτοντας και λίγη άμμο. Αφού ψηνόταν, τα έβγαζε και τα κοσκίνιζε για να φύγει η άμμος.
Τα παλιά χρόνια υπήρχαν πολλά χάνια γιατί δεν υπήρχαν μεταφορικά μέσα για να κάνουν ένα ταξίδι σε σύντομο χρονικό διάστημα. Το μεταφορικό τους μέσο ήταν τα ζώα και τα μακρινά ταξίδια μπορεί να κρατούσαν μέρες. Τα χάνια αυτά ήταν μικρά κτίσματα και είχαν ένα μεγάλο υπόστεγο με πάγκους γύρω γύρω και τραπέζια.
Το πάτωμα ήταν ξύλινο έτσι ώστε αφού έτρωγε ο ταξιδιώτης, το ψητό αρνί, τη σαλάτα και το κρασί, μπορούσε να στρώσει τα στρωσίδια του στο πάτωμα και να κοιμηθεί στρωματσάδα. Κάτω από το υπόστεγο ήταν ο στάβλος, όπου εκεί έβαζαν τα ζώα. Ο χανιτζής ήταν υποχρεωμένος να δίνει στα ζώα σανό και νερό. Η δουλειά του χανιτζή ήταν ευχάριστη.
Έβλεπε κόσμο, μάθαινε νέα, δεν ήταν ξεκομμένος. Τα βράδια περνούσαν στο χάνι ευχάριστα, τραγουδούσαν, λέγανε ιστορίες. Άμα τύχαινε και είχαν και πλούσιους πελάτες, είχαν και μουσική. Οι πλούσιοι κουβαλούσαν μαζί τους και κομπανίες για να διασκεδάσουν. Οι χανιτζήδες πληρωνόντουσαν καλά.
Για να φτιαχτούν τα τσαρούχια, οι τσαρουχοποιοί έπαιρναν το αποτύπωμα του δεξιού ποδιού του πελάτη, βάζοντας ένα χαρτί στο πάτωμα και ακουμπούσαν το πόδι πάνω σε αυτό. Με το μολύβι έκαναν το περίγραμμα του πέλματος και στη συνέχεια με τη μεζούρα μετρούσαν το μήκος και το φάρδος του ποδιού στα δάχτυλα και στο κουτουπιέ.
Στη συνέχεια ετοιμάζανε το καλοπόδι, όπου για τα τσαρούχια ήταν ειδικά, μπροστά στα δάχτυλα είχαν ένα μικρό βαθούλωμα και η μύτη ήταν γυριστή προς τα επάνω. Κόβανε πάνω στο καλοπόδι τον πάτο, όπου ήταν από χοντρό δέρμα.
Μουσκεύανε τον πάτο μέσα σε ένα κουβά με νερό για δέκα λεπτά περίπου, το βγάζανε και το στραγγίζανε καλά. Στη συνέχεια το καρφώνανε κάτω από το πέλμα του καλοποδιού. Αν περίσσευε χρησιμοποιούσαν τη φαλτσέτα και το φέρνανε ίσα με το καλοπόδι.
Μετά βγάζανε σε χαρτί το στάμπο, δηλαδή το πατρόν. Σύμφωνα με το στάμπο κόβανε στη συνέχεια σκληρή βακέτα και με τη μανταριστική τανάλια, τη μοντάρανε επάνω στο καλοπόδι, πιάνοντάς την από κάτω με καρφιά.
Για να στερεωθεί καλά ο πάτος, κόβανε μια λεπτή λουρίδα από δέρμα δυο πόντους φάρδος και τη στερεώνανε γύρω γύρω από τον πάτο με ξυλόπροκες . Στη συνέχεια παίρνανε διάφορα κομμάτια από δέρμα και γέμιζαν τη γούβα που είχε δημιουργηθεί στον πάτο.
Τα καρφώνανε και αυτά με ξυλόπροκα και τα φέρνανε σε μια ευθεία. Μετά ακολουθούσε η κατασκευή της σόλας. Κόβανε πάλι με χαρτί ένα στάμπο σύμφωνα με το πέλμα του πελάτη και πάνω σε αυτό κόβανε τη σόλα από χοντρό δέρμα.
Τη βάζανε για ένα τέταρτο στο νερό να μουσκέψει και αφού τη στραγγίζανε καλά, φτιάχνανε πρώτα με τον κατσαπρόκο (ένα κοντό σουβλί) τρύπες ολόγυρα στο πέλμα και ύστερα τη στερεώνανε στο πέλμα του καλοποδιού με ξυλόπροκες.
Αφήνανε τα τσαρούχια κανά δυο ώρες να στεγνώσουν και ύστερα άρχιζε η κατασκευή των τακουνιών. Τα τακούνια φτιάχνονται και αυτά με κομμάτια δέρμα που τα καρφώνανε πάλι με ξυλόπροκες.
Από έξω βάζουνε ένα μονοκόμματο δέρμα που το καρφώνουνε με μεταλλικά μυτάκια πλατυκέφαλα.Στη συνέχεια φτιάχνανε το μπροστινό μέρος του τσαρουχιού όπου κόβανε ένα σκληρό δέρμα και αφού το βρέχανε πρώτα, το μοντάρανε στη μύτη δημιουργώντας μια κυκλική καμπύλη. Καθώς αφήνανε τα τσαρούχια να στεγνώσουν, ετοίμαζαν τη φούντα.
Η φούντα ήταν από μάλλινα νήματα, τη ράβανε πάνω στο τσαρούχι με τσαρουχόραμμα (χοντρό σπάγκο) και με το ψαλίδι την ψαλίδιζαν για να της δώσουν ωραίο σχήμα.
Τέλος καρφώνανε στο πέλμα τις πρόκες και στο τακούνι και στη μύτη βάζανε μεταλλικά πέταλα. Όταν στέγνωναν τα τσαρούχια, τα γυαλίζανε με βερνίκι και βάζανε καραμπογιά γύρω από τη σόλα.
Ύστερα με τον ειδικό γάντζο τραβούσανε το καλοπόδι, λειαίνανε εσωτερικά με το εργαλείο τις ξυλόπροκες για να μην ενοχλούν τον πελάτη και περνούσανε εσωτερικά ένα λεπτό δέρμα.
……………………………………………………………………………
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΖΟΥΒΕΛΗΣ
Κασερομάστορας
Το επάγγελμα του κασερομάστορα, όπως και τα περισσότερα παραδοσιακά επαγγέλματα, περνούσε από γενιά σε γενιά. Το κασέρι το παρασκεύαζαν οι κασερομάστορες σε μικρά ξύλινα ή πέτρινα οικήματα γνωστά ως κασαρίες. Εκεί ανακάτευαν το γάλα με ένα ένζυμο από το στομάχι των ζώων, την πιτιά, και το τοποθετούσαν σε καζάνια για να το ζεστάνουν.
Όταν έπηζε το γάλα, κομμάτιαζαν το μείγμα και το ξαναζέσταιναν σε μεγαλύτερη θερμοκρασία. Στη συνέχεια το τοποθετούσαν σε τσαντίλες για να στραγγίξει το τυρόγαλο και να σφίξει.
Το στραγγισμένο αυτό μείγμα ονομαζόταν ‘μπασκί’. Ζέσταιναν ένα χώρο με σόμπες και άφηναν το μπασκί να ωριμάσει 3 με 5 μέρες και μετά το τεμάχιζαν και το έβαζαν σε μεγάλες ξύλινες κόφες. Τις κόφες τις βουτούσαν σε καζάνια με ζεστό νερό, ανακατεύοντας συνεχώς το μπασκί για να γίνει μια ομοιογενής μάζα.
Φτάνοντας στο τελευταίο στάδιο παρασκευής του κασεριού, έβαζαν το μπασκί σε τραπέζια και το αλάτιζαν με χοντρό αλάτι. Στη συνέχεια το ζύμωναν με τα χέρια και το τοποθετούσαν για ένα εικοσιτετράωρο σε καλούπια για να πάρει το επιθυμητό σχήμα.
Ακολουθούσε η μεταφορά του κασεριού από τις κασερίες στα υπόγεια των σπιτιών, όπου υπήρχε σταθερή θερμοκρασία και τα τοποθετούσαν σε τεζάκια για να ωριμάσουν. Παρέμεναν στα υπόγεια για 3 μήνες και στη συνέχεια τα πουλούσαν στους εμπόρους.
Αμαξάς
Ο αμαξάς γεννήθηκε από την ανάγκη των ανθρώπων να μετακινηθούν είτε μόνοι, είτε με παρέα πιο γρήγορα από το ένα μέρος της πόλης στο άλλο. Έτσι μιας και είχε βρεθεί ο τροχός και τα πρώτα κάρα έκαναν την εμφάνισή τους, ξεκίνησαν και οι πρώτες ανθρωποκίνητες άμαξες.
Κάποιες φορές έδιναν στον επιβάτη το καμτσίκι να δείρει το ζώο για να προχωρήσουν πιο γρήγορα.
Αφού έφταναν στον προορισμό τους, έπαιρναν την αμοιβή τους για να συνεχίσουν τον αγώνα της επιβίωσης. Επειδή η κούραση ήταν μεγάλη, την θέση τους την παραχωρούσαν στην ιππήλατη άμαξα.
Δεν είχε σημασία αν την έσερνε γάιδαρος ή άλογο, την ίδια δουλειά έκανε. Στην πορεία βγήκαν άμαξες με δύο, τρία ή και τέσσερα άλογα ομοίου ή διαφορετικού χρώματος.
Στόλισαν και ομόρφυναν τις καρότσες με δερμάτινα καθίσματα, με γυαλιστερά μπακίρια, με διακοσμητικές ταινίες και με κρόσσια, με χαϊμαλιά στα άλογα, με καπέλα δικά τους και των αλόγων κ.λ.π.
Υπήρχαν επίσης οι βασιλικές άμαξες που οι πρίγκιπες και οι βασιλιάδες έκαναν την βόλτα τους και έδειχναν την αρχοντιά τους, στους βασιλικούς γάμους. Από την αντίθετη πλευρά ήταν και οι αμαξάδες που μετέφεραν τους νεκρούς στις κηδείες, τις λεγόμενες νεκροφόρες.
Υλοτόμος
Ο υλοτόμος είναι αυτός που ασχολείται επαγγελματικά με την υλοτομία. Στις περιπτώσεις όπου εργάζονταν κοντά σε ποτάμι, αφού έκοβαν τους κορμούς, τους έδεναν πίσω από τα μουλάρια και τους έσερναν στο ποτάμι με προσοχή, για να μπορέσουν να τους μεταφέρουν στο μέρος που επιθυμούσαν.
Όταν συγκέντρωναν όλους τους κορμούς, τους έδεναν δύο δύο με τριχιές για να σχηματίσουν μια σχεδία και τοποθετούσαν μια σανίδα από πάνω για να μπορούν να κάθονται οι σαλτζήδες, όπως λέγονταν.
Οι σαλτζήδες είχαν ένα ξύλινο κοντάρι για να μπορούν να βοηθήσουν στην πλοήγηση των κορμών. Στη συνέχεια τους έριχναν στο ποτάμι και ξεκινούσε το ταξίδι.
Στο σημείο όπου έπρεπε να βγάλουν τους κορμούς έξω από το ποτάμι, περίμεναν εργάτες που είχαν μεγάλα ξύλα με γάντζους όπου με αυτά έσερναν τα ξύλα στη στεριά. Στη συνέχεια τα φόρτωναν σε μεγάλα κάρα για να τα μεταφέρουν στα ξυλουργικά εργοστάσια.
Μερικές φορές οι υλοτόμοι άφηναν τους κορμούς να ταξιδεύουν μόνα τους και τα παρακολουθούσαν από τη στεριά.
Υπήρχαν στιγμές όπου οι κορμοί σε κάποια δύσκολα σημεία του ποταμού σκάλωναν και οι υλοτόμοι τα ανατίναζαν για να ανοίξουν τη δίοδο για τους άλλους κορμούς. Η διαδικασία κρατούσε μέρες και οι υλοτόμοι έφτιαχναν καλύβες κατά μήκος των ποταμών για να μένουν.
Ρακιτζής
Η παραγωγή του ούζου ξεκινούσε από τον τρύγο του αμπελιού. Βάζανε τα τσαμπιά μέσα σε τσουβάλια, κόβανε κατά μήκος ένα τσίγκινο βαρέλι και στερεώνανε με σύρμα τις δύο άκρες της μιας πλευράς για να βάλουν μέσα το τσουβάλι με τα σταφύλια.
Ακολουθούσε το πάτημα με τα πόδια για να σπάσουν οι ρόγες καθώς ο μούστος κυλούσε από την ανοικτή μεριά του βαρελιού και συγκεντρώνονταν σε ένα δοχείο. Αυτό ήταν το κρασί .
Τα τσάμπουρα ή στέμφυλα που έμεναν στο τσουβάλι τα μάζευαν σε μεγάλα δοχεία, ρίχνανε λίγο νερό μέσα και τα άφηναν για 15 μέρες περίπου να ωριμάσουν. Το διάστημα αυτό, κάθε πρωί και βράδυ, ανακατεύανε τα τσάμπουρα με ένα ξύλο για να μην ξινίσουν.
Όταν τα τσάμπουρα ή τσίπουρα, ωρίμαζαν τα σκεπάζανε με κλαριά δέντρων και από πάνω τοποθετούσαν πέτρες για βάρος. Αργότερα σκεπάζανε τα τσάμπουρα με νάιλον και από πάνω βάζανε άμμο.
Για την απόσταξη ετοιμάζανε το ειδικό καζάνι απόσταξης (άμβυκα), το οποίο έπρεπε να είναι γανωμένο. Για να μπορέσουν να κάνουν την απόσταξη όμως, έπαιρναν ειδική άδεια. Για να μπορέσει κάποιος να παράγει ούζο έπρεπε να έχει δικό του αμπέλι.
Ο παραγωγός πήγαινε στην εφορία και έπαιρνε άδεια για να κάνει απόσταξη, η οποία του δινόταν για ορισμένο χρονικό διάστημα και ανάλογα με την ποσότητα των σταφυλιών που είχε ο παραγωγός.
Πριν βάλουν μέσα στον ‘άμβυκα’ τα τσάμπουρα, τοποθετούσα στον πάτο του λίγο άχυρο ή τον πάτο μιας κανίστρας για να μην κολλήσουν τα τσάμπουρα.
Σφράγιζαν με λάσπη ολόγυρα στο σημείο που εφάπτονταν το καπάκι με τον άμβυκα και μετά άναβαν φωτιά κάτω από αυτόν. Όταν έβραζαν τα τσάμπουρα, γινόταν ατμός, ο οποίος ανέβαινε ψηλά, περνούσε μέσα από το σωλήνα (λουλά) που είχε ο άμβυκας σε ένα τσίγκινο βαρέλι, τον ψύκτη.
Στον ψύκτη έπεφτε συνεχώς με ένα σωλήνα κρύο νερό, ενώ συγχρόνως, από ένα άλλο σωλήνα που βρισκόταν 25 πόντους χαμηλότερα, έφευγε το ζεστό νερό.
Έτσι μόλις ο ατμός που βρισκόταν μέσα στο ‘λουλά’ έφτανε στο νερό, μετατρεπόταν σε σταγονίδια, τα οποία έβγαιναν από μια κάνουλα και συγκεντρώνονταν μέσα σε μια πήλινη στάμνα, τη ‘σούμα’. Από 70 κιλά τσάμπουρα έβγαιναν 15 κιλά ‘σούμα’.
Όταν ήθελαν να δουν αν τέλειωσε το οινόπνευμα από τα τσάμπουρα που βράζανε, ρίχνανε λίγη ‘σούμα’ στη φωτιά. Αν η φωτιά φούντωνε, αυτό σήμαινε πως τα τσάμπουρα είχαν και άλλο οινόπνευμα, οπότε συνεχίζανε το βράσιμο. Όλη αυτή η διαδικασία χρειαζόταν συνήθως μιάμιση ώρα βράσιμο.
Όταν τέλειωναν το βράσιμο, μαζεύανε τη ‘σούμα’ σε δοχεία, αδειάζανε τα απομεινάρια από τα τσάμπουρα σε μια γωνιά και πλένανε καλά τον ‘άμβυκα’. Ύστερα βάζανε πάλι τη ‘σούμα’ στον ‘άμβυκα’ και ρίχνανε μέσα γλυκάνισο, μαστίχα για άρωμα, κριθάρι για τις φουσκάλες που σχηματίζονταν στην επιφάνεια του ποτού όταν το κουνούσες δυνατά, αλάτι για να νοστιμίσει το ποτό, καλαμπόκι ή κάρβουνο για να ρουφήξει την ξινίλα, κυδώνια, κρεμμύδια, μοσχοκάρυδο και μερικοί έριχναν και λίγη ζάχαρη.
Ακολουθούσε το δεύτερο βράσιμο του ποτού, που λεγόταν ‘ραφινάδα’ και διαρκούσε δυόμισι ώρες γιατί η φωτιά δεν έπρεπε να είναι δυνατή. Η πρώτη παρτίδα που έβγαινε από το βράσιμο της ‘ραφινάδας’, το κρατούσαν για εντριβές επειδή ήτα πολύ δυνατό. Το υπόλοιπο το βάζανε σε γυάλινα δοχεία και ήταν έτοιμο για κατανάλωση. Από 70 κιλά ραφινάδα έβγαινε 35 κιλά τσίπουρο.
……………………………………………………………………………
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΠΡΟΣΦΑΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
……………………………………………………………………………
ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ TOY ΠΑΡΟΝΤΟΣ
Νταϊάννα Μπάνη
ΜΟΥΣΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ
Στην μουσική βιομηχανία υπάρχουν πολλά επαγγέλματα κάποια από αυτά είναι τα παρακάτω :
Ποιος είναι και με τι ασχολείται; Καθήκον του ηχολήπτη είναι η λήψη και αποτύπωση ήχων σε ταινία ή δίσκο.
Ποια είναι τα καθήκοντα του; Αυτά περιλαμβάνουν: να ρυθμίζει και να χειρίζεται συσκευές σχετικές με τον ήχο των θεατρικών, μουσικών, κινηματογραφικών, ραδιοφωνικών ή τηλεοπτικών παραστάσεων ή εκπομπών,
να επεξεργάζεται ψηφιακές ηχογραφήσεις, να κάνει το μοντάζ και άλλες επεξεργασίες.
Που εργάζεται και υπό ποιές συνθήκες; Η εργασία αυτή εκτελείται σε θέατρα, αίθουσες συναυλιών, κινηματογραφικά ατελιέ, τηλεοπτικά στούντιο, αλλά και σε εξωτερικούς χώρους αν το απαιτεί η δουλειά.
Ποια είναι τα καθήκοντα του;
Η παρακολούθηση, η συλλογή, η ανάλυση, η εκτίμηση και η συντήρηση μουσικών έργων διαφόρων συνθετών σε συγκεκριμένους ρυθμούς – η δημιουργία μουσικών στοίχων και βιβλιοθηκών αρχείων και κασετών – μουσική κριτική και επανεξέταση – παραγωγή – σύνταξη – συμβολίσει καλλιτεχνικών ινστιτούτων – αλληλοπολιτιστικές έρευνες.
Που εργάζεται και υπό ποιες συνθήκες;
Δεν υπάρχει κανένας σίγουρος χώρος εργασίας. Ο μουσικολόγος δουλεύει σε στούντιο, σε αίθουσες συναυλιών, σε σπίτια όπερας, σε μουσικά στούντιο, βιβλιοθήκες, αρχεία, βιβλιοθήκες ηχογράφησης. Η συλλογή μουσικής περιλαμβάνει ταξίδια και μπορεί να σημαίνει να είστε μακριά από το σπίτι κα να γνωρίζετε ανθρώπους από διάφορες εθνικές κοινότητες.
Τι εργαλεία/ εξοπλισμό χρησιμοποιεί;
Επιστημονική και δημοφιλή μουσική φιλολογία, κριτική τέχνης, αισθητική και φιλοσοφική φιλολογία, μουσικά και πολιτιστικά αρχεία, υπολογιστές, ηχογραφήσεις ήχου, αναπαραγωγή ήχου και συσκευασίες και εξοπλισμό βίντεο.
Ποια προσόντα απαιτούνται για να πετύχει κανείς σε αυτόν τον τομέα;
Πρέπει να έχετε συμπληρώσει ανώτερη εκπαίδευση στον κλάδο της μουσικής. Ένα αναπτυγμένο αυτή για τη μουσική, μια καλή μνήμη, την ικανότητα να συγκεντρώνεστε, προσεκτικότητα, αναληπτική σκέψη, την ικανότητα να συγκρίνετε και να γενικεύετε, επικοινωνιακές δεξιότητες, εθνική αντοχή και αισθητική αίσθηση μπορούν όλα να είναι σημαντικά.
Ο ραδιοφωνικός παραγωγός ασκεί ένα ιδιαίτερα σύγχρονο και καινούργιο, επάγγελμα.
Η επαγγελματική δραστηριότητά του, δεν περιορίζεται πλέον στα μεγάλα αστικά κέντρα. Σήμερα, λειτουργούν ραδιοφωνικοί σταθμοί, που ξεπερνούν τους 2000 σε όλη την Ελλάδα και έχουν δημιουργήσει μία νέα αγορά εργασίας που αναζητά εξειδικευμένους και καταρτισμένους εργαζόμενους.
Η νέα εκρηκτική πραγματικότητα συμπληρώνεται από τα διαδικτυακά Ραδιόφωνα, τα οποία κατά τους θεωρητικούς της Επικοινωνίας θα πλημμυρίσουν το Internet, δημιουργώντας χιλιάδες νέες θέσεις απασχόλησης. Ήδη, περισσότερα από 300 web radios λειτουργούν στη χώρα.
Περιγραφή επαγγέλματος:
Ο στιχουργός γράφει στίχους, οι οποίοι στη συνέχεια μελοποιούνται από µμουσικοσυνθέτες. Μπορεί να συμβάλει στη µελοποίηση των στίχων, εκφράζοντας την άποψή του, µε βάση το γεγονός, το συναίσθηµα ή το πρόσωπο που αποτέλεσε το ερέθισµα για τη δημιουργία τους. Μερικές φορές µετά από συνεννόηση µε το συνθέτη ή τον ερμηνευτή είναι δυνατόν να προβεί σε µικρές αλλαγές στους στίχους.
Συνθήκες Εργασίας:
Τις περισσότερες φορές εργάζεται µόνος του. Ο χώρος της εργασίας του πρέπει να είναι απομονωμένος από θορύβους και από ενοχλητικές καταστάσεις, ώστε να µην του αποσπάται η προσοχή. Βέβαια, αυτό δεν ισχύει για όλους τους στιχουργούς, αφού κάποιοι µπορεί να µην ενοχλούνται από το θόρυβο ή να εµπνέονται από αυτόν.
Ιδιαίτερα Προσωπικά Χαρακτηριστικά και Ικανότητες:
Χρειάζεται ταλέντο και στιχουργική ευχέρεια ώστε ο λόγος να ρέει αβίαστα και να δηµιουργεί ποικίλα συναισθήµατα και συγκινήσεις. Συνήθως, ο στιχουργός διαθέτει ανήσυχο πνεύµα, βιώνει έντονα συναισθήµατα, έχει φαντασία και καλλιτεχνική ευαισθησία.
Σπουδές:
∆εν χρειάζεται να κάνει κάποιος ιδιαίτερες σπουδές για την ειδικότητα αυτή.
Επαγγελµατικά δικαιώµατα:
Τα επαγγελµατικά του δικαιώµατα προστατεύονται από το Νόµο 2121/1993 (ΦΕΚ 25, τ. Α’ / 4-3-1993), «Περί Προστασίας της Πνευματικής Ιδιοκτησίας, Συγγενικών ∆ικαιωµάτων και Πολιτιστικών Θεµάτων». Η ιδιοκτησία πάνω σε ένα πνευματικό έργο, σύµφωνα µε το νόµο, κατοχυρώνεται µόνο από τη «δημοσίευση» του. Για παράδειγμα, µια μουσική σύνθεση κατοχυρώνεται είτε από τη στιγµή που θα φτάσει προσιτή στο κοινό µέσω µιας δισκογραφικής παραγωγής, είτε µέσω µιας συναυλίας είτε µέσω µιας εκτέλεσης στο ραδιόφωνο ή στην τηλεόραση ή και στο διαδίκτυο. Η πνευματική ιδιοκτησία πάνω σε ένα πνευματικό έργο, σύµφωνα µε το νόµο διαρκεί 70 χρόνια µετά το θάνατο του δημιουργού του. Μετά την παρέλευση των 70 ετών το έργο αυτό καθίσταται «κοινό κτήµα».
Τοµείς Απασχόλησης και Προοπτικές Αγοράς Εργασίας:
Συνήθως εργάζεται ως ελεύθερος επαγγελματίας και γράφει στίχους για συγκεκριμένους τραγουδιστές ή γράφει και µετά συζητάει για την πιθανότητα ανάπτυξης κάποιας συνεργασίας. Ακόµη , µπορεί να δημοσιεύσει στίχους του σε ελληνικά και ξένα περιοδικά, κατοχυρώνοντας τα συγγραφικά του δικαιώµατα. Η στιχουργική δεν αποφέρει σταθερό εισόδημα, καθώς οι στιχουργοί αµoίβονται µε ποσοστά από τις πωλήσεις των δίσκων.
Ο συνθέτης είναι πρόσωπο που γράφει μουσική. Χρησιμοποιεί μελωδίες-μοτίβα που τις περισσότερες φορές είναι της φαντασίας του ή χρησιμοποιεί μελωδίες-μοτίβα που του έχουν υποδειχτεί από άλλους συνθέτες.
Ο όρος αναφέρεται ιδιαίτερα σε κάποιον που γράφει τη μουσική επιτρέποντας κατά συνέπεια σε άλλους να την εκτελέσουν. Αυτό διακρίνει το συνθέτη από έναν μουσικό που αυτοσχεδιάζει ή παίζει ένα μουσικό όργανο. Το επίπεδο διάκρισης μεταξύ των συνθετών και άλλων μουσικών ποικίλλει καθώς έχει διαφορές σε ζητήματα όπως τα πνευματικά δικαιώματα και ο σεβασμός που δίνεται στις ερμηνείες ενός κομματιού μουσικής. Καθώς αναπτυσσόταν η κλασική μουσική στην Ευρώπη, η λειτουργία της σύνθεσης της μουσικής δεν είχε αρχικά καμία μεγαλύτερη σημασία από τη λειτουργία της εκτέλεσης της μουσικής. Με την πάροδο του χρόνου η σύνθεση αλλιώς η γραπτή σημείωση του συνθέτη έρχεται να αντιμετωπιστεί ως ακριβείς οδηγίες από τις οποίες οι εκτελεστές δεν πρέπει να παρεκκλίνουν χωρίς λόγο. Οι εκτελεστές, εντούτοις, παίζουν τη μουσική και την ερμηνεύουν με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Στη δημοφιλή και λαϊκή μουσική, ο συνθέτης καλείται χαρακτηριστικά “τραγουδοποιός” (δεδομένου ότι η μουσική λαμβάνει γενικά τη μορφή ενός τραγουδιού).
Ποιος είναι και με τι ασχολείται; Τραγουδιστής καλείται ο καλλιτέχνης που τραγουδάει επαγγελματικά. Ανάλογα με το είδος της μουσικής, οι τραγουδιστές χωρίζονται σε διάφορες κατηγορίες, όπως για παράδειγμα λαϊκός τραγουδιστής, ροκ τραγουδιστής, κλπ. Σκοπός τους είναι να διασκεδάζουν και να ευχαριστούν εκείνους που ακούνε τα τραγούδια τους. Ο τραγουδιστής εργάζεται συνήθως σε νυχτερινά κέντρα (όλων των ειδών), καθώς επίσης παρουσιάζει τη δουλειά του μέσω συναυλιών και παραγωγής δισκογραφίας.
Επαγγέλματα μαγειρικής
Χρήστος Σπανός
Ζαχαροπλάστης
1) Ποιος είναι και με τι ασχολείται; Η εργασία του ζαχαροπλάστη είναι η βιομηχανική παραγωγή γλυκών.
2) Ποια είναι τα καθήκοντα του; Αυτή/ος επεξεργάζεται τα βασικά υλικά (κόκκους καφέ, ζάχαρη κτλ. ) και συστατικά, τα ψήνει, τα αλέθει, τα λιώνει, τα αναμιγνύει, τα εξομαλύνει, τους δίνει σχήμα, τα βρέχει βάζει επιστρώσεις και πραγματοποιεί κι άλλες ειδικές διεργασίες για να παράγει σοκολατούχα και μη σοκολατούχα γλυκά.
3) Ελέγχει και λειτουργεί τις φυσικές και τεχνολογικές διαδικασίες παραγωγής γλυκών χρησιμοποιώντας οικονομικά μηχανήματα εργασίας, αυτόματες μηχανές , παίρνει μετρήσεις και κάνει ρυθμίσεις , λαμβάνει δείγματα και εργαστηριακές αναλύσεις ημιτελούς και ολοκληρωμένων προϊόντων. Αποθηκεύει και αποστέλλει αγαθά και φροντίζει για την υγιεινή και ασφαλή εργασία. Συμμετέχει στη συντήρηση και επισκευή του εξοπλισμού κατά την διάρκεια της διακοπής λειτουργίας του εξοπλισμού διεργασιών.
Chef
Ένας chef είναι ένα πρόσωπο που μαγειρεύει επαγγελματικά για άλλους ανθρώπους. Παρά το γεγονός ότι την πάροδο του χρόνου ο όρος έχει έρ8ει για να περιγράψει κάθε πρόσωπο που μαγειρεύει για τα προς το ζην, παραδοσιακά παραπέμπει σε εξειδικευμένο επαγγελματία ο οποίος είναι ικανός σε όλες τις πτυχές της παρασκευής τροφίμων.
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
…………………………………………………………………………
ΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ
Καλογεροπούλου Αικατερίνη
15. Πληροφορητές ειδικού ενδιαφέροντος: Θα στέλνουν πληροφορίες ειδικού ενδιαφέροντος μέσω τηλεόρασης ή διαδικτύου σε συγκεκριμένες ομάδες ατόμων με βάση τις προτιμήσεις και τα ενδιαφέροντά τους.
16. Χειριστής δεδομένων ηλεκτρονικών αποβλήτων: Καθώς τα ηλεκτρονικά δεδομένα και οι πληροφορίες για μας πολλαπλασιάζονται, μπορεί να χρειαστούμε τους χειριστές δεδομένων ηλεκτρονικών αποβλήτων για να τα ξεφορτωθούμε ασφαλώς, δίχως τον κίνδυνο των υποκλοπών.
17. Εικονικοί διευθυντές: Θα μας βοηθούν να οργανώσουμε τις ηλεκτρονικές ζωές μας. Θα φρόντιζαν το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο μας και θα διαχειρίζονταν τους ηλεκτρονικούς κωδικούς πρόσβασης.
18. Τραπεζομεσίτες χρόνου: Θα διευθετούν τους χρόνους των τραπεζικών μας συναλλαγών στις εγχώριες ή μη αγορές.
19. Εργαζόμενοι σε κοινωνικά δίκτυα: Θα εργάζονται για τη φροντίδα των ανθρώπων που μπορεί να «τραυματιστούν» ή να περιθωριοποιηθούν από την κοινωνική δικτύωση.
20. Προσωπικοί δημιουργοί «ταυτότητας»: Πρόκειται για ένα επάγγελμα που θα αποτελούσε επέκταση του ρόλου που διαδραματίζουν οι στιλίστες και εκείνοι που προωθούν το προφίλ των προσωπικοτήτων.
ΤΑ 20 ΠΙΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΕΠΑΓΓΕΜΑΤΑ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ
1. Κατασκευαστές μελών του ανθρώπινου σώματος. Η τεχνολογία θα προχωρήσει αρκετά ώστε να δημιουργούνται ζωντανά ανθρώπινα μέλη με αποτέλεσμα να υπάρξει ανάγκη κατασκευαστών μελών του σώματος, καταστήματα που θα τα πωλούν και θα τα επισκευάζουν.
2. Νανο-γιατροί. Πρόοδοι στον τομέα της νανοτεχνολογίας για τη δημιουργία υπο-ατομικών συσκευών και θεραπειών είναι πολύ πιθανόν να φέρουν αλλαγές στην προσωπική περίθαλψη και έτσι θα χρειαστεί μια νέα γενιά νανοειδικών ιατρικής που θα διαχειρίζονται τις νέες θεραπείες.
3. Αγρότες γενετικά τροποποιημένων τροφίμων. Οι αγρότες νέας γενιάς θα καλλιεργούν φυτά και θα εκτρέφουν ζώα που θα είναι γενετικά τροποποιημένα έτσι ώστε να παράγουν περισσότερη τροφή και να περιέχουν θρεπτικές πρωτεΐνες.
4. Διαχειριστές/ σύμβουλοι ηλικιωμένων. Θα χρειαζόμαστε ειδικούς οι οποίοι θα διαχειρίζονται την υγεία και τις ανάγκες του πληθυσμού ηλικιωμένων. Θα μπορούν να χρησιμοποιούν μια σειρά από νέες θεραπείες φαρμάκων, ψυχικής υγείας και εκγύμνασης.
5. Χειρούργοι αύξησης της μνήμης. Χειρουργοί θα μπορούν να προσθέσουν επιπλέον μνήμη σε ανθρώπους και να βοηθήσουν αυτούς που είναι υπερβολικά εκτεθειμένοι σε πληροφορίες και χρειάζονται περισσότερη μνήμη για να αποθηκεύουν την ενέργεια.
6. Ηθικιστές της Νέας επιστήμης. Καθώς η επιστημονική πρόοδος επιταχύνεται σε τομείς όπως η κλωνοποίηση, ενδέχεται να χρειαστεί μια νέα γενιά ανθρώπων που θα καταλαβαίνουν την επιστήμη και θα βοηθούν την κοινωνία να κάνει ηθικές επιλογές εξέλιξης. Δεν θα είναι πια ζήτημα το αν μπορούμε να κάνουμε κάτι αλλά το αν πρέπει.
7. Διαστημικοί πιλότοι, τουριστικοί ξεναγοί και αρχιτέκτονες. Με εταιρείες ήδη πολλά υποσχόμενες στον τουριστικό χώρο, θα χρειαστούμε πιλότους και ξεναγούς του διαστήματος καθώς και αρχιτέκτονες που θα σχεδιάζουν που θα ζούμε και θα εργαζόμαστε. Τρέχοντα έργα στο SICSA (Πανεπιστήμιο του Χιούστον) περιλαμβάνουν ένα θερμοκήπιο στον Άρη, σεληνιακά φυλάκια και οχήματα εξερεύνησης του διαστήματος.
8. Κάθετοι αγρότες. Τα κάθετα αγροκτήματα, σε ουρανοξύστες στο κέντρο των πόλεων θα αυξηθούν εντυπωσιακά μέχρι το 2020.
9. Ειδικοί αντιστροφής της κλιματικής αλλαγής. Όσο αυξάνονται οι συνέπειες της κλιματικής αλλαγής, θα χρειαστούν μηχανικοί – επιστήμονες για να συμβάλουν στη μείωση ή ανατροπή των αποτελεσμάτων. Το φάσμα των επιστημών και τεχνολογιών που χρησιμοποιούν θα περιλαμβάνει, ενδεχομένως, τη συμπλήρωση των ωκεανών με ρινίσματα σιδήρου και την τοποθέτηση γιγαντιαίων ομπρελών που θα εκτρέπουν τις ακτίνες του ήλιου.
10. Εφαρμοστές καραντίνας. Εάν ένας θανατηφόρος ιός αρχίσει να εξαπλώνεται ταχέως, λίγες χώρες, και λίγοι άνθρωποι, θα είναι έτοιμοι. Οι νοσοκόμες δεν θα επαρκούν. Καθώς τα ποσοστά θνησιμότητας αυξάνονται και οι πόλεις θα κλείνουν, κάποιος θα αναλαμβάνει τη φύλαξη των πυλών.
11. Αστυνομία καιρικών μετατροπών. Η κλοπή σύννεφων για να δημιουργηθεί βροχή, είναι κάτι που ήδη συμβαίνει σε κάποιες γωνιές του πλανήτη και στο μέλλον θα χρειάζονται ειδικά σώματα που θα προστατεύουν τα σύννεφα και θα ελέγχουν ποιος έχει δικαίωμα να ψεκάσει με ιωδίδια (τα ιωδίδια με την πάροδο του χρόνου υφίστανται σε περιορισμένη έκταση διάσπαση, κατά την οποία ελευθερώνεται ιώδιο) αργύρου για να προκαλέσει βροχή από τα περαστικά σύννεφα.
12. Εικονικοί δικηγόροι. Όσο περισσότερο επικοινωνούμε online, τόσο θα αυξάνεται η ανάγκη για ειδικούς δικηγόρους που θα επιλύουν νομικές διαφορές μεταξύ ατόμων που ζουν σε διαφορετικές χώρες με διαφορετικά νομικά συστήματα.
13. Εικονικοί διαχειριστές / ψηφιακοί καθηγητές. Ευφυή είδωλα ή χαρακτήρες υπολογιστών (avatar) ενδέχεται να βοηθούν ή ακόμα και να αντικαταστήσουν τους εκπαιδευτικούς στις τάξεις.
14. Κατασκευαστές εναλλακτικών οχημάτων. Θα χρειαστούμε σχεδιαστές και κατασκευαστές της επόμενης γενιάς μέσων μεταφοράς, χρησιμοποιώντας εναλλακτικά υλικά και καύσιμα..
15. Προσωπικοί παρουσιαστές ειδήσεων. Καθώς το τηλεοπτικό, ραδιοφωνικό και διαδικτυακό περιεχόμενο γίνεται όλο και περισσότερο εξατομικευμένο, θα υπάρχουν θέσεις εργασίας για ανθρώπους που θα εργάζονται με παραγωγούς και διαφημιστές ώστε να δημιουργούν ειδήσεις και θέματα ανάλογα με τα προσωπικά ενδιαφέροντα του καθενός. Η εξατομίκευση θα γίνεται από ηλεκτρονικούς υπολογιστές ενώ η παρουσίαση των ειδήσεων θα γίνεται από ανθρώπους.
16. Καθαρίστριες δεδομένων. Καθώς αυξάνονται τα ηλεκτρονικά δεδομένα και οι πληροφορίες για τον καθένα μας, θα χρειαζόμαστε οπωσδήποτε μια ειδικές καθαρίστριες – ές που θα ξεφορτώνεται με ασφάλεια ό,τι δεν χρειαζόμαστε.
17. Οικιακή ηλεκτρονική βοηθός. Οι ηλεκτρονικές βοηθοί θα μας βοηθούν να οργανώνουμε την ηλεκτρονική ζωή μας, θα οργανώνουν τα email μας, θα εξασφαλίζουν την σωστή αποθήκευση των προφίλ, των δεδομένων και των passwords μας.
18. Χρηματιστές χρόνου. Ο χρόνος πάντα ήταν χρήμα και υπάρχουν ήδη άνθρωποι που αναλαμβάνουν διαχείριση χρόνου. Στο μέλλον, ενδεχομένως να προκύψουν και αγορές όπου ο χρόνος θα διαπραγματεύεται ως εναλλακτική νομισματική μονάδα.
19. Υπάλληλοι κοινωνικής δικτύωσης. Ενδεχομένως να χρειαστούμε εργαζόμενους που θα αναλάβουν ανθρώπους που έχουν υποστεί τραύματα ή έχουν μπει στο περιθώριο της κοινωνικής δικτύωσης.
20. Προσωπικοί μάνατζερ. Αυτή η δουλειά θα είναι προέκταση του ρόλου που σήμερα παίζουν οι στυλίστες και οι μάνατζερ των διασημοτήτων. Θα είναι ο υπεύθυνος για την δημιουργία της προσωπικής μας «μάρκας» χρησιμοποιώντας κοινωνική δικτύωση και άλλα μέσα.
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ
Βανέσσα Γιαννοπούλου
Κάθετοι αγρότες
Κάθετοι αγρότες. Τα κάθετα αγροκτήματα, σε ουρανοξύστες στο κέντρο των πόλεων θα αυξηθούν εντυπωσιακά μέχρι το 2020.
Επειδή οι τιμές του πετρελαίου αυξάνονται, η ατμοσφαιρική ποιότητα μειώνεται και η παγκόσμια προσφορά τροφίμων ελαττώνεται, οι εναλλακτικές μέθοδοι καλλιέργειας θα διαδραματίσουν πολύ ουσιαστικό ρόλο όσον αφορά την αστική διαβίωση στο μέλλον.
Δεδομένου ότι η διαθεσιμότητα των τροφίμων, του νερού και των πόρων ενέργειας γίνεται όλο και μικρότερη λόγω της επιρροής από την αλλαγή κλίματος, θα κριθεί επιτακτικό να παραχθούν τοπικά πόροι τροφίμων και τα άτομα, οι οικογένειες και οι κοινότητες να γίνουν αυτάρκεις στη διαχείριση των τροφίμων, στη διαχείριση απόβλητων και στην ενέργεια.
Οι εσωτερικοί κάθετοι κήποι και τα αγροκτήματα χρησιμοποιούν την ελάχιστη έκταση, έναντι της παραδοσιακής καλλιέργειας, χρησιμοποιώντας αποτελεσματικά το χώρο και ταυτόχρονα βελτιώνοντας την ατμοσφαιρική ποιότητα και παρέχοντας όχι μόνο μόνωση στις δομές, αλλά και φρέσκα τρόφιμα. Ένα ιδανικό αστικό κάθετο αγροτικό σύστημα θα καλύψει τις ανάγκες τροφίμων των ατόμων, των οικογενειών ή των μικρών κοινοτήτων.
Τα κάθετα αγροκτήματα μπορούν να είναι είτε μια συλλογή εγκαταστάσεων που αυξάνονται οριζόντια σε ένα κάθετο σύστημα είτε κυριολεκτικά κάθετα στην επιφάνεια των τοίχων.
Τα συστήματα συλλογής βροχής θα μεταδίδουν το νερό άμεσα στο χώμα ή στις εγκαταστάσεις και θα βελτιώνονται συνεχώς, προκειμένου να ελαχιστοποιήσουν την κατανάλωση και να μεγιστοποιήσουν την αποδοτικότητα του νερού και της ενεργειακής χρήσης του. Οι εγκαταστάσεις θα τοποθετηθούν ιδανικά στο παθητικό φως του ήλιου, επιπλέον όμως θα υπάρξουν και άλλες επιλογές φωτισμού.
Τα συστήματα μπορούν επίσης να περιλάβουν στοιχεία για τη διαχείριση εγχώριων αποβλήτων και του γκρίζου νερού και να εξυπηρετήσουν μια διπλή λειτουργία, τόσο της προσφοράς τροφίμων, αλλά και της διήθησης αποβλήτων.
Ένα επαληθεύσιμο και λειτουργικό σύστημα θα μπορούσε να παρέχει μια μακροπρόθεσμη λύση για τους μεμονωμένους χρήστες στις αυξανόμενες τιμές τροφίμων και παράλληλα λόγω της ύπαρξής του θα μπορούσε να μειωθεί το χρησιμοποιήσιμο καλλιεργήσιμο έδαφος.
Τα παραδοσιακά καλλιεργήσιμα εδάφη είναι σε μια κατάσταση δυσμενή λόγω της συνεχόμενης καταστροφής, λόγω των ξηρασιών, των πλημμυρών, των παρασίτων και άλλων καταστρεπτικών στοιχείων που δημιουργούνται από την παγκόσμια αλλαγή του κλίματος. Καθώς ο παγκόσμιος πληθυσμός πλησιάζει γρήγορα τα 10 δισεκατομμύρια, δε θα υπάρξει πλέον ικανοποιητικό καλλιεργήσιμο έδαφος για να παρέχει τα τρόφιμα σε όλα αυτά τα άτομα.
Τα Ηνωμένα Έθνη αναφέρουν ότι το 1970 υπήρξε ένα στρέμμα του καλλιεργήσιμου εδάφους ανά άτομο, αυτό μειώθηκε στο μισό στρέμμα το 2000 και υπολογίζεται να φθάσει στο στρέμμα του ενός τρίτου μέχρι το έτος 2050.
Το 70% του συνολικά διαθέσιμου φρέσκου νερού χρησιμοποιούνται αυτήν την περίοδο για την άρδευση, που το καθιστά άχρηστο για μετέπειτα κατανάλωση, αφού μολύνεται από τα λιπάσματα, τα φυτοφάρμακα ή μια από το σύνολο των ενδεχομένως επικίνδυνων χημικών ουσιών που χρησιμοποιούνται στις βιομηχανικές συγκομιδές.
Τα τελευταία χρόνια έχει υπάρξει μια άνοδος σε ζήτηση για τα παραγόμενα τοπικής προέλευσης φρούτα και λαχανικά και μια αύξηση στα αστικά προγράμματα καλλιέργειας, συμπεριλαμβανομένων των κοινοτικών κήπων. Εμφανίζεται δηλαδή πρόοδος προς ένα νέο παράδειγμα στη γεωργία, αλλά κάτι τέτοιο απαιτεί πρόσθετη εκπαίδευση, έρευνα συστημάτων και εφαρμογή τους.
Καθώς η καλλιέργεια κινείται από τα παραδοσιακά καλλιεργήσιμα εδάφη προς τις αστικές περιοχές, τα καλλιεργήσιμα εδάφη που έχουν υποστεί βλάβη από τη μονοκαλλιέργεια, τις σκληρές χημικές ουσίες και την κατάχρηση θα αναζωογονηθούν και θα επιστραφούν σε ένα φυσικότερο οικολογικό κράτος.
Προκειμένου να αποφευχθεί η μείωση του διαθέσιμου φρέσκου νερού, το νερό βροχής συλλαμβάνεται μέσα στη δομή, καθώς θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί εκ νέου για την κάλυψη των αναγκών άρδευσης των εσωτερικών συστημάτων καλλιέργειας.
Επιπλέον, τα κάθετα αγροκτήματα θα μειώσουν την παραγωγή εκπομπής αερίων του θερμοκηπίου με τον περιορισμό της κατανάλωσης ενέργειας σε ανάπτυξη. Τα αστικά κάθετα αγροκτήματα θα μπορούσαν να εφαρμοστούν σε μικρή κλίμακα στα σπίτια, τα σχολεία ή τα εστιατόρια, προσφέροντας φρέσκα φρούτα και λαχανικά για την άμεση κατανάλωση και το μαγείρεμα.
Η σύγχρονη ζωή έχει οδηγήσει σε μια αχαλίνωτη αύξηση της παχυσαρκίας και σε άλλα προβλήματα υγείας, όπως ο διαβήτης. Τα κάθετα αγροκτήματα θα μπορούσαν να παρέχουν τοπικά, φρέσκα, μη επεξεργασμένα τρόφιμα σε έναν πληθυσμό, όπως σε εκείνους που ζουν σε χαμηλού εισοδήματος κοινότητες. Φρέσκες, οι οργανικές τροφές είναι συχνά δαπανηρές και μη προσιτές σε αυτές τις κοινότητες.
Η δυνατότητα πρόσβασης σε μανάβικα βιολογικής καλλιέργειας ή φρέσκων τροφίμων είναι συχνά μειωμένη σε χαμηλού εισοδήματος κοινότητες, στις οποίες οι οικογένειες αναγκάζονται να κάνουν χρήση χαμηλής ποιότητας επεξεργασμένων τροφίμων που προσφέρονται σε εστιατόρια γρήγορου φαγητού.
Οι εσωτερικοί κάθετοι κήποι θα παράσχουν, επίσης, βελτιωμένη ατμοσφαιρική ποιότητα και θα χρησιμεύσουν ως θερμικά εμπόδια / μονωτές. Επειδή τα εσωτερικά κάθετα αγροκτήματα θα βασίζονται στο παθητικό φως του ήλιου, θα είναι ορατά και στους ενοίκους, αλλά και στον εξωτερικό κόσμο, έχοντας ως αποτέλεσμα τον εξωραϊσμό (“beautification”) του αστικού περιβάλλοντος.
Τα αντιληπτά πλεονεκτήματα ενός κάθετα προσανατολισμένου συστήματος περιλαμβάνουν την αποδοτική χρήση της έκτασης, την αρδευτική ικανότητα επανάχρησης των εγκαταστάσεων και τη μέγιστη δυνατότητα πρόσβασης στο παθητικό φως του ήλιου μέσω των παραθύρων (ικανών να χρησιμοποιήσουν την ολότητα του παραθύρου). Οι αισθητικές ιδιότητες είναι, επίσης, μια σημαντική εκτίμηση.
Δεδομένου ότι αντιμετωπίζουμε τις προκλήσεις της γρήγορης πληθυσμιακής αύξησης, την αλλαγή κλίματος και την ελάττωση των πόρων, είναι σαφές ότι πρέπει να βρούμε εναλλακτικές πηγές τροφίμων, νερού και ενέργειας για να ικανοποιήσουμε τις παγκόσμιες, συνεχώς αναπτυσσόμενες, απαιτήσεις για αυτές τις ανάγκες. Εγκαθιστώντας γεωργικά συστήματα στα κτήρια πόλεων και πολυώροφων κτιρίων, λέει ο Dr. Dickson Despommier, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Κολούμπια, στο τελευταίο του βιβλίο (THE VERTICAL FARM: Feeding the World in the 21st Century), θα άλλαζε ραγδαία ο τρόπος παραγωγής των φρούτων, των λαχανικών, των πουλερικών και των ψαριών και θα ανακουφίζονταν ο πληθυσμός από τα σοβαρά περιβαλλοντικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε αυτήν την περίοδο.
Τα κάθετα αγροκτήματα θα μας επιτρέψουν: να αυξηθούν τα τρόφιμα 24 ώρες την ημέρα, 365 μέρες το χρόνο, να προστατεύσουμε τις συγκομιδές από τον απρόβλεπτο και επιβλαβή καιρό, να επαναχρησιμοποιηθεί το νερό που συλλέγεται από το εσωτερικό κέλυφος των κτιρίων, να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας στις τοπικές κοινότητες, να αποκλειστεί η χρήση των φυτοφαρμάκων, των λιπασμάτων, ή των ζιζανιοκτόνων, να μειωθεί δραστικά η εξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα, να αποτραπεί η απώλεια συγκομιδών, λόγω ασθένειας ή παρασίτων, να σταματήσει η γεωργική απορροή.
O καθηγητής Dicson Despommie, σε συνεργασία με τον αρχιτέκτονα Eric Ellingsen, έχει συζητήσει την κατασκευή του πρώτου παγκόσμιου κάθετου αγροκτήματος σε μορφή πυραμίδας (που παραπέμπει στη διατροφική πυραμίδα) και τα κάθετα προγράμματα καλλιέργειας είναι ήδη υπό εξέταση σε μερικές αμερικανικές πόλεις, συμπεριλαμβανομένου του Newark στο New Jersey και του Illinois στο Chicago.
Το πρόβλημα, αναφέρει ο καθηγητής, είναι ότι το έτος 2050 σχεδόν το 80% πληθυσμού της γης θα κατοικεί στα αστικά κέντρα.
Εφαρμόζοντας τις πιο συντηρητικές εκτιμήσεις στις σύγχρονες δημογραφικές αναλύσεις, ο ανθρώπινος πληθυσμός θα αυξηθεί κατά 3 δισεκατομμύρια ανθρώπους κατά τη διάρκεια του μεσοδιαστήματος που μεσολαβεί μέχρι το 2050.
Κατ’ εκτίμηση, 109 εκτάρια του νέου εδάφους (περίπου 20% περισσότερο έδαφος από την συνολική έκταση της Βραζιλίας) θα απαιτηθεί για την παραγωγή επαρκών τροφίμων για τη σίτιση του παγκόσμιου πληθυσμού, εάν οι παραδοσιακές πρακτικές καλλιέργειας συνεχιστούν, όπως χρησιμοποιούνται σήμερα.
Οι αρχιτέκτονες Guillaume Letschert, Dorian Bernards και Myriam Cesaroni προτείνουν τον πύργο Montparnasse, μια ρηξικέλευθη πρόταση για την κατασκευή κάθετων αγροκτημάτων στον αστικό ιστό του Παρισιού. Πάνω σε υψηλά κτίρια, υπάρχοντα ή νέα, προσαρμόζουν σχεδιαστικά πράσινα παράσιτα, τα οποία ενσωματώνονται στα κελύφη των κτιρίων και αναπτύσσονται κάθετα.
Τα παράσιτα αυτά σε σπειροειδή διάταξη εισβάλουν στο εσωτερικό του κτιρίου και καταλαμβάνουν τόση έκταση, όση κρίνεται απαραίτητη να χρησιμοποιηθεί, λόγω του ηλιακού παθητικού φωτισμού.
Το αστικό αγρόκτημα αυξάνεται κάθετα ως μια συνεχής δημόσια υποδομή στην περιοχή, όπου η παροχή νερού, δίκτυα αγοράς τροφίμων και τα δημόσια μέσα μεταφοράς ενώνονται με τις αστικές συνήθειες των κατοίκων της περιοχής επέμβασης.
Το αστικό συγκρότημα λειτουργεί ως καταλύτης στο βιώσιμο τρόπο ζωής των κατοίκων, ενσωματώνοντας σε αυτό κοινωνικές και πολιτιστικές δραστηριότητες. Στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης, ο αρχιτέκτων Jung Min Nam κοντά στην High Line προτείνει την κατασκευή ενός υψηλού κτιρίου, στο οποίο θα περιλαμβάνονται γραφεία, διαμερίσματα κατοικιών, αλλά και κάθετα αγροκτήματα που θα αναπτύσσονται στους ορόφους του κτιρίου.
Η πρόταση προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τον ηλιακό φωτισμό για την καρποφορία των αγροκτημάτων σε κάθε επίπεδο και την επανάχρηση του βρόχινου νερού. Υιοθετεί την έννοια μιας αγροτικής plaza, όπου οι πεζοί και οι ένοικοι έρχονται σε επαφή με το αστικό αγρόκτημα, αλλά και η πρόταση στο σύνολό της ενσωματώνεται στον αστικό ιστό του Μανχάταν και προσδίδει μια διαφορετική έννοια της γειτονιάς.
Εξυπηρετεί έναν νέο αστικό χώρο, όπου οι άνθρωποι συλλέγουν, επικοινωνούν, ψωνίζουν και παράγουν τρόφιμα. Θα αποτελεί ένα νέο αστικό προορισμό και ένα δείγμα αστικής βιώσιμης διαβίωσης και θα λειτουργήσει ως εργαλείο για κοινωνική αλλαγή, βιώσιμο τρόπο κατανάλωσης, διανομής και παραγωγής τροφίμων.
Η πρόταση αυτή προσπαθεί να αναδιαμορφώσει τον αστικό τρόπο ζωής ως αρχιτεκτονικό μανιφέστο και να προβάλει τον τρόπο, με τον οποίο η αστική ζωή στο μέλλον θα έχει αντίκτυπο στις πόλεις μας. Το αρχιτεκτονικό γραφείο SOM προτείνει τον πύργο διαβίωσης / Living tower.
Μια παρόμοια πρόταση για την ανάπτυξη ενός υψηλού κτιρίου με την εγκατάσταση αγροκτημάτων σε κάθε όροφο, ενσωματώνοντας στο κέλυφος του κτιρίου και ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, όπως ανεμογεννήτριες, σε μια προσπάθεια αυτονομίας της όλης κατασκευής.
O αρχιτέκτονας Βlake Kurasek προτείνει έναν πλωτό κυλινδρικό ουρανοξύστη, ο οποίος θα λειτουργεί ως μια αυτόνομη κάθετη αγροτική μονάδα στο Illinois του Chicago. Στο άρθρο του “Επαναπροσδιορίζοντας την Κάθετη Φάρμα” αναφέρει ότι οι ραγδαίες αλλαγές στην παγκόσμια ιστορία έρχονται με αλλαγές που συντελούνται σε μικρή κλίμακα. Από micro σε macro επίπεδο, από τα αρωματικά φυτά που καλλιεργούμε στα παράθυρα των κτιρίων, στα λαχανικά των πράσινων ταρατσών και στα περιβόλια των ακαλύπτων, μέχρι την μετατροπή ολόκληρων ορόφων σε αγροκτήματα και την κατασκευή νέων κάθετων αγροτικών μονάδων.
Αυτή τη στιγμή, σε όλο τον κόσμο, πάνω από το 80% του εδάφους που είναι κατάλληλο για τις συγκομιδές, είναι σε χρήση (πηγές: FAO και NASA). Ιστορικά, περίπου στο 15% αυτού έχουν τοποθετηθεί απόβλητα, λόγω των φτωχών πρακτικών διαχείρισης.
Τι μπορεί να γίνει για να αποφευχθεί αυτή η επικείμενη καταστροφή; Μια πιθανή λύση, σύμφωνα με τον καθηγητή, είναι τα κάθετα αγροκτήματα.
Αυτό που είναι νέο είναι η επείγουσα ανάγκη λήψης αποφάσεων σε παγκόσμια κλίμακα και σε συλλογικό επίπεδο πάνω σε αυτή την τεχνολογία, για την επαρκή σίτιση άλλων 3 δισεκατομμυρίων ανθρώπων. Μια εξ ολοκλήρου νέα προσέγγιση στην εσωτερική καλλιέργεια πρέπει να εφευρεθεί, υιοθετώντας υπάρχουσες, αλλά και υπό έρευνα τεχνολογίες.
Το κάθετο αγρόκτημα πρέπει να είναι αποδοτικό (φτηνό για να κατασκευαστεί και ασφαλές για να λειτουργήσει). Τα κάθετα αγροκτήματα στο προσεχές μέλλον θα τοποθετηθούν στην καρδιά των αστικών κέντρων.
Εάν εφαρμοστούν επιτυχώς, θα προσφέρουν την υπόσχεση μιας αστικής ανανέωσης, της βιώσιμης παραγωγής μιας ασφαλούς και ποικίλης προσφοράς τροφίμων (καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου παραγωγή συγκομιδής) και της ενδεχόμενης επαναφοράς των οικοσυστημάτων που έχουν θυσιαστεί για την οριζόντια καλλιέργεια.
Σύμφωνα με τον καθηγητή, χρειάστηκαν 10.000 χρόνια για να εκμεταλλευτούμε τις οριζόντιες καλλιέργειες και να μετατραπούν από εύφορα εδάφη σε ερήμους. Μέσα σε αυτό το χρονικό πλαίσιο, εξελιχθήκαμε σε ένα αστικό είδος, στο οποίο 60% του ανθρώπινου πληθυσμού ζει τώρα κάθετα στις πόλεις.
Αυτό σημαίνει ότι, για την πλειοψηφία του πληθυσμού, οι άνθρωποι ζουν σε υψηλά κτίρια των μεγαλουπόλεων, όμως δεν έχουμε ενσωματώσει σε αυτές εγκαταστάσεις παραγωγής τροφίμων.
Βιβλιογραφία
1. Dickson D. Despommier, The Vertical Farm: Feeding the World in the 21st Century, Thomas Dunne Books, 2010.
2. Books LLC (Editor), Farms: Vertical Farming, 2010.
3. Frederic P. Miller, Agnes F. Vandome, John McBrewster, Arcology, Alphascript Publishing, 2009.
ΝΑΝΟΓΙΑΤΡΟΙ
Μαριέλλα Λιανού
ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΗΣ ΝΑΝΟΙΑΤΡΙΚΗΣ
Τα τελευταία χρόνια, οι περιοχές της νανοτεχνολογίας και των νανοεπιστημών αποτελούν διεθνώς έναν πυρήνα έντονων δραστηριοτήτων με αναρίθμητες εφαρμογές, στις οποίες επικεντρώνεται ένα πλήθος ερευνητικών προγραμμάτων και βιομηχανικών επενδύσεων. Οι επιπτώσεις γίνονται ήδη αντιληπτές στον οικονομικό στίβο, επηρεάζοντας διεθνείς βιομηχανίες και οικονομίες, αλλά και στον κοινωνικό τομέα, βελτιώνοντας το επίπεδο της ζωής μας.
Η συνολική αγορά για τις εφαρμογές της νανοτεχνολογίας μέσα στο 2007 άγγιξε τα 1,7 δις $ στις ΗΠΑ, ενώ αναμένεται μία κατακόρυφη αύξηση για τα επόμενα χρόνια (BCC Research).
Το πρόθεμα «νανο-» υποδηλώνει την επιστήμη και τεχνολογία της τάξης μεγέθους του νανομέτρου (nm), διαστάσεις που αγγίζουν τη μοριακή δομή της ύλης και απαιτούν νέες πειραματικές και τεχνολογικές προσεγγίσεις στη διαχείρισή τους. Οι επιστήμες αυτές απευθύνονται σε υψηλής ακρίβειας επεμβάσεις στη νανοκλίμακα (1-100 nm) που είναι το σημείο απ’ ό-που ξεκινάει η φύση να χτίζει τον οργανισμό μας.
Το νανόμετρο είναι το ένα δισεκατομμυριοστό του μέτρου (10-9m), 60.000 φορές μικρότερο από το πάχος μιας τρίχας, κι αναφερόμαστε σ’ αυτήν ακριβώς τη σκάλα μεγεθών, όπου τα βιολογικά μόρια και δομές εκτελούν τις λειτουργίες τους μέσα στο κύτταρο (εικόνα 1).
Η νανοβιοτεχνολογία προέρχεται από τη σύγκλιση της νανοτεχνολογίας με τη σύγχρονη βιολογία και, αντίστοιχα, η νανοιατρική προκύπτει από την εφαρμογή της νανοβιοτεχνολογίας στην παραδοσιακή ιατρική.
Ως βιοτεχνολογικό παρακλάδι της νανοτεχνολογίας επομένως, η νανοιατρική αναφέρεται στην παρακολούθηση, ανίχνευση, αποκατάσταση και έλεγχο των βιολογικών συστημάτων του ανθρώπου σε μοριακό επίπεδο, με την υψηλής ακρίβειας κατασκευή και χρήση νανοδομών και νανοδιατάξεων1,2,3.
.Η ανάπτυξη της έρευνας στο χώρο αυτό βασίζεται στα επιτεύγματα κι ανακαλύψεις των βασικών επιστημών και ιδιαίτερα της φυσικής, της χημείας και της βιολογίας (επιστήμες που έχουν θεμελιώσει τη μελέτη της ύλης στο μοριακό επίπεδο), ενώ απαιτεί μια διεπιστημονική προσέγγιση με τη συνεργασία ιατρών, χημικών μηχανικών, προγραμματιστών Η/Υ, επιστημόνων υλικών και άλλων ειδικών.
Σημαντικά πλεονεκτήματα της νανοιατρικής
Οι ιδιότητες της ύλης στο μοριακό επίπεδο διαφέρουν σημαντικά από αυτές των μακροσκοπικών υλικών. Με τρόπο ανάλογο, η νανοιατρική διαφέρει ουσιαστικά από τη συμβατική ιατρική σε πολλές πτυχές της.
Η νανοιατρική τεχνολογία βασίζεται σε πολύ εξειδικευμένες μεθόδους και όργανα υψηλότατης ακρίβειας, όπως είναι τα ηλεκτρονικά μικροσκόπια, τα όργανα νανομετρολογίας, οι θάλαμοι υψηλού κενού, η νανολιθογραφία, η θεωρητική και υπολογιστική μοντελοποίηση στη νανοκλίμακα και πολλά άλλα.
Η χρήση των παραπάνω συστημάτων και μεθόδων οδηγεί στη νανοτεχνολογική ανάπτυξη και εξέλιξη μίας πολύ μεγάλης γκάμας υλικών και διατάξεων, ορισμένα από τα οποία φαίνονται στην εικόνα 3.
Η έρευνα για τις μελλοντικές εφαρμογές που μπορούν να προκύψουν από τη χρήση της νανοιατρικής τεχνολογίας καλύπτει πολλά διαφορετικά πεδία, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για ορισμένες ειδικότητες, όπως είναι η καρδιολογία, η νεφρολογία, η οφθαλμολογία, η ενδοκρινολογία, η ορθοπεδική, η νευρολογία, η ογκολογία και η δερματολογία.
Παρακάτω αναφέρονται και αναπτύσσονται, εν-δεικτικά, ορισμένα μόνο από τα πεδία της έρευνας και από τις προοπτικές που μπορεί να προσφέρει ο «τεράστιος νανοχώρος» στη Δερματολογία και στη Δερματοχειρουργική.
Νανοσυστήματα μεταφοράς ουσιών και στοχευμένης θεραπείας.
Ανάμεσα στα νανοσυστήματα μεταφοράς δραστικών ουσιών (nano-carriers) που έχουν βρει ήδη αρκετές εφαρμογές στη θεραπευτική και στην κοσμητική Δερματολογία, συμπεριλαμβάνονται τα λιποσώματα και τα νανογαλακτώματα.
Οι νανοδιατάξεις αυτές ευνοούν την αλληλεπίδραση με τα βιολογικά μόρια και δομές, κατορθώνοντας να εισχωρήσουν μέσα από τους μικροσκοπικούς πόρους του δερματοεπιδερμιδικού φραγμού (~20 nm) για να μεταφέρουν φάρμακα ή να ενεργοποιήσουν την αυτοεπιδιόρθωση των ιστών που
έχουν υποστεί γήρανση ή παθολογική φθορά
Στα νανογαλακτώματα (nano-emulsions) μπορούμε να δούμε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για τις νέες
κι εντελώς διαφορετικές ιδιότητες που αποκτούν τα υλικά στη νανοκλίμακα.
Σε αντίθεση με τα γαλακτώματα, τα νανογαλακτώματα είναι διαυγή, έχουν μικρό ιξώδες και είναι θερμοδυναμικά σταθερά. Αποκτούν επίσης μία πολύ σημαντική
Νανοιατρική, η επιστήμη του μέλλοντος και οι εφαρμογές της στη Δερματολογία και στη Δερματοχειρουργική Νανοιατρική, η επιστήμη του μέλλοντος και οι εφαρμογές της στη Δερματολογία και στη Δερματοχειρουργική .
Πρώιμη διάγνωση, στην αποτελεσματικότερη κι ασφαλέστερη θεραπεία και πρόληψη και σε περισσότερο ακριβείς, ελεγχόμενες, εύκολες, οικονομικές και γρήγορες διαδικασίες.
Λέξεις κλειδιά: Νανοιατρική, εφαρμογές, νανοτεχνολογία.
Τα τελευταία χρόνια, οι περιοχές της νανοτεχνολογίας και των νανοεπιστημών αποτελούν διεθνώς έναν πυρήνα έντονων δραστηριοτήτων με αναρίθμητες εφαρμογές, στις οποίες επικεντρώνεται ένα πλήθος ερευνητικών προγραμμάτων και βιομηχανικών επενδύσεων.
Οι επιπτώσεις γίνονται ήδη αντιληπτές στον οικονομικό στίβο, επηρεάζοντας διεθνείς βιομηχανίες και οικονομίες, αλλά και στον κοινωνικό τομέα, βελτιώνοντας το επίπεδο της ζωής μας.
Η συνολική αγορά για τις εφαρμογές της νανοτεχνολογίας μέσα στο 2007 άγγιξε τα 1,7 δις $ στις ΗΠΑ, ενώ αναμένεται μία κατακόρυφη αύξηση για τα επόμενα χρόνια (BCC Research).
Το πρόθεμα «νανο-» υποδηλώνει την επιστήμη και τεχνολογία της τάξης μεγέθους του νανομέτρου (nm), διαστάσεις που αγγίζουν τη μοριακή δομή της ύλης και απαιτούν νέες πειραματικές και τεχνολογικές προσεγγίσεις στη διαχείρισή τους.
Οι επιστήμες αυτές απευθύνονται σε υψηλής ακρίβειας επεμβάσεις στη νανοκλίμακα (1-100 nm) που είναι το σημείο απ’ ό-που ξεκινάει η φύση να χτίζει τον οργανισμό μας.
Το νανόμετρο είναι το ένα δισεκατομμυριοστό του μέτρου (10-9m), 60.000 φορές μικρότερο από το πάχος μιας τρίχας, κι αναφερόμαστε σ’ αυτήν ακριβώς τη σκάλα μεγεθών, όπου τα βιολογικά μόρια και δομές εκτελούν τις λειτουργίες τους μέσα στο κύτταρο (εικόνα 1).
Η νανοβιοτεχνολογία προέρχεται από τη σύγκλιση της νανοτεχνολογίας με τη σύγχρονη βιολογία και, αντίστοιχα, η νανοιατρική προκύπτει από την εφαρμογή της νανοβιοτεχνολογίας στην παραδοσιακή ιατρική.
Ως βιοτεχνολογικό παρακλάδι της νανοτεχνολογίας επομένως, η νανοιατρική αναφέρεται στην παρακολούθηση, ανίχνευση, αποκατάσταση και έλεγχο των βιολογικών συστημάτων του ανθρώπου σε μοριακό επίπεδο, με την υψηλής ακρίβειας κατασκευή και χρήση νανοδομών και νανοδιατάξεων.
Η ανάπτυξη της έρευνας στο χώρο αυτό βασίζεται στα επιτεύγματα κι ανακαλύψεις των βασικών επιστημών και ιδιαίτερα της φυσικής, της χημείας και της βιολογίας επιστήμες που έχουν θεμελιώσει τη μελέτη της ύλης στο μοριακό επίπεδο), ενώ απαιτεί μια διεπιστημονική προσέγγιση με τη συνεργασία ιατρών, χημικών μηχανικών, προγραμματιστών Η/Υ, επιστημόνων υλικών και άλλων ειδικών.
Σημαντικά πλεονεκτήματα της νανοιατρικής.
Οι ιδιότητες της ύλης στο μοριακό επίπεδο διαφέρουν σημαντικά από αυτές των μακροσκοπικών υλικών. Με τρόπο ανάλογο, η νανοιατρική διαφέρει ουσιαστικά από τη συμβατική ιατρική σε πολλές πτυχές της. Η διαγνωστική προσέγγιση της παραδοσιακής ιατρικής πραγματοποιείται σε επίπεδο ιστού, με την έκφραση των συμπτωμάτων μίας ασθένειας, η οποία σκάλα μεγεθών: από τη νανοκλίμακα μέχρι το μακρόκοσμο.
Water
Nanometers
Glucose Antibody Virus Bacteria
Nanodevices:
Nanopores
Dendrimers
Nanotubes
Quantum dots
Nanoshells
Cancer cell A period Tennis ball482 Ελληνική Δερματοχειρουργική, τόμος 5, τεύχος 4, 2008
μπορεί να βρίσκεται ήδη σε προχωρημένο στάδιο.
Στη νανο-ιατρική, αντίθετα, έχουμε τη δυνατότητα ανίχνευσης αλλαγών και προβλημάτων σε μοριακό επίπεδο και άμεσης αντιμετώπισής τους, προτού ακόμα παρατηρηθούν κάποιες ενοχλήσεις ή εμφανείς (με τις
συνηθισμένες μεθόδους) αλλοιώσεις.
Η πρώιμη αυτή διαγνωστική και θεραπευτική αντιμετώπιση μπορεί να οδηγήσει σε δραματική βελτίωση της πρόγνωσης των ασθενών.
Η κλασική ιατρική μελετάται και σχεδιάζεται με σημείο αναφοράς κάποιες ομάδες ατόμων που παρουσιάζουν ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά (φυσιολογικά και παθολογικά κριτήρια).
Αντίθετα, η νανο-ιατρική απευθύνεται σε συγκεκριμένους κυτταρικούς πληθυσμούς του συγκεκριμένου ασθενή, παρέχοντας έτσι τη δυνατότητα στοχευμένης θεραπείας, με αποτελεσματικότερη δράση και παράλληλα μείωση της δόσης και των παρενεργειών στον υπόλοιπο οργανισμό.
Στα πλεονεκτήματα της νανο-ιατρικής συμπεριλαμβάνονται, επίσης, οι νέες δυνατότητες που παρέχει για την κατασκευή μικρών φορητών ή εμφυτεύσεων
βιοσυμβατών συστημάτων, προσφέροντας παράλληλα ευκολία στο χειρισμό για το μη ειδικό χρήστη, αλλά και μείωση του κόστους .
Νέες προσεγγίσεις, νέες ιδιότητες κι εφαρμογές
Με τη βοήθεια της νανοτεχνολογίας -και σε αντίθεση με τις συνήθεις πρακτικές- μπορούμε να συνθέσουμε την ύλη από τη βάση της (“bottom-up” τεχνική), ξε-κινώντας από άτομα και μόρια και πετυχαίνοντας έτσι εντελώς νέες ή/και βελτιωμένες (επιθυμητές) ιδιότητες των υλικών.
Οι περισσότερες μέθοδοι σύνθεσης της ύλης μπορούν να συμπεριληφθούν στις δύο παρακάτω κατηγορίες:
• Τεχνική “top-down”: Χρησιμοποιεί μακροσκοπικά υλικά, με στόχο την ενσωμάτωση ή αναπαραγωγή σε πολύ μικρότερα μεγέθη, δομών, διατάξεων ή λειτουργιών.
• Τεχνική “bottom-up”: Ξεκινάει από το μοριακό επίπεδο με την υψηλής ακρίβειας κατασκευή νανοδομών και νανοδιατάξεων
Η παρέμβαση σε ένα επίπεδο που δε γίνεται αντιληπτό από τις αισθήσεις μας (παρά μόνο χάρη στα νέα οπτικά συστήματα: AFM, SNOM κ.ά.) μοιάζει αρκετά πολύπλοκη.
Στην πράξη όμως, τις περισσότερες φορές, αρκεί να δημιουργήσουμε τις κατάλληλες μικροπεριβαλλοντικές συνθήκες, μέσα στις οποίες νανοσωματίδια και νανοδομές μπορούν και αποσυναρμολογούνται (π.χ. με πολυμερισμό).
Επιπλέον, κάποιες ανόργανες δομές, όπως οι κρύσταλλοι, μπορούν επίσης να δημιουργηθούν κάτω από ειδικές συνθήκες, με τον ίδιο τρόπο που θα μπορούσαν να αναπτυχθούν και κάποια νανοηλεκτρονικά κυκλώματα.
Οι διαδικασίες αυτές είναι συγκρίσιμες με τον τρόπο της ανάπτυξης των ζωντανών οργανισμών, γεγονός που επιβεβαιώνει τις επιταγές της σύγχρονης επιστήμης για παραδειγματισμό της τεχνολογίας από τη φύση (π.χ. σε καύσιμα και λειτουργίες κυττάρου, κυτταρικά σινιάλα κ.ά.).
Ο «νανοβιομιμητικός» αυτός τρόπος προσέγγισης
ΠΙΝΑΚΑΣ 1. ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΝΑΝΟ-ΙΑΤΡΙΚΗΣ
ΣΕ ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΚΛΑΣΙΚΗ ΙΑΤΡΙΚΗ
Παραδοσιακή ιατρική (Top down approach) Νανοιατρική (Bottom-up approach)
Επίπεδο ιστού Μοριακό επίπεδο
Συμπτώματα, προχωρημένο στάδιο ασθένειας Χωρίς συμπτώματα, αρχικό στάδιο
Μη έγκαιρη διάγνωση κακή πρόγνωση Πρώιμη διάγνωση %επιβίωσης
Θεραπείες σχεδιασμένες για ομάδες ασθενών Επεμβάσεις σε κυτταρικούς πληθυσμούς
Συχνά έλλειψη αποτελεσμάτων
Στοχευμένη αποτελεσματική θεραπεία
Ανεπιθύμητες ενέργειες σε άλλα συστήματα Α.Ε. στον υπόλοιπο οργανισμό
Ογκώδης εξοπλισμός, χρήση σε ειδικό χώρο Φορητά συστήματα, ευκολία
Απαιτείται εξειδικευμένο προσωπικό Πρόσβαση στο μη ειδικό χρήστη
Υψηλό κόστος εφαρμογής εφαρμόζεται σε πολλά από τα πεδία έρευνας της νανοιατρικής, ορισμένα από τα οποία είναι:
• η αυτοσυναρμολόγηση στη νανοκλίμακα
• η in vivo και σε πραγματικό χρόνο παρακολούθηση σε επίπεδο κυττάρου
• η βιοενεργή επισήμανση μορίων και βιολογικών δομών
• η ενεργοποίηση της αυτοεπιδιόρθωσης των ιστών
• τα «έξυπνα» υλικά που μπορούν να «αντιλαμβάνονται» ερεθίσματα από το βιολογικό τους περιβάλλον
και να απαντούν σε αυτά κ.ά. .
ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ ΤΗΣ ΝΑΝΟ-ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΣΤΗ
ΔΕΡΜΑΤΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΔΕΡΜΑΤΟΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ
Η νανοατρική τεχνολογία βασίζεται σε πολύ εξειδικευμένες μεθόδους και όργανα υψηλότατης ακρίβειας,
όπως είναι τα ηλεκτρονικά μικροσκόπια, τα όργανα νανομετρολογίας, οι θάλαμοι υψηλού κενού, η νανολιθογραφία, η θεωρητική και υπολογιστική μοντελοποίηση στη νανοκλίμακα και πολλά άλλα.
Η χρήση των παραπάνω συστημάτων και μεθόδων οδηγεί στη νανοτεχνολογική ανάπτυξη και εξέλιξη μίας πολύ μεγάλης γκάμας υλικών και διατάξεων.
Η έρευνα για τις μελλοντικές εφαρμογές που μπορούν να προκύψουν από τη χρήση της νανοιατρικής τεχνολογίας καλύπτει πολλά διαφορετικά πεδία, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για ορισμένες ειδικότητες, όπως είναι η καρδιολογία, η νεφρολογία, η οφθαλμολογία, η ενδοκρινολογία, η ορθοπεδική, η νευρολογία, η ογκολογία και η δερματολογία.
Παρακάτω αναφέρονται και αναπτύσσονται, ενδεικτικά, ορισμένα μόνο από τα πεδία της έρευνας και από τις προοπτικές που μπορεί να προσφέρει ο «τεράστιος νανοχώρος» στη Δερματολογία και στη Δερματοχειρουργική.
Νανοσυστήματα μεταφοράς ουσιών και στοχευμένης θεραπείας.
Ανάμεσα στα νανοσυστήματα μεταφοράς δραστικών ουσιών (nanocarriers) που έχουν βρει ήδη αρκετές εφαρμογές στη θεραπευτική και στην κοσμητική Δερματολογία, συμπεριλαμβάνονται τα λιποσώματα και τα νανογαλακτώματα.
Οι νανοδιατάξεις αυτές ευνοούν την αλληλεπίδραση με τα βιολογικά μόρια και δομές, κατορθώνοντας να εισχωρήσουν μέσα από τους μικροσκοπικούς πόρους του δερματοεπιδερμιδικού φραγμού (~20 nm) για να μεταφέρουν φάρμακα ή να ενεργοποιήσουν την αυτοεπιδιόρθωση των ιστών που έχουν υποστεί γήρανση ή παθολογική φθορά
Στα νανογαλακτώματα (nano-emulsions) μπορούμε να δούμε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για τις νέες κι εντελώς διαφορετικές ιδιότητες που αποκτούν τα υλικά στη νανοκλίμακα.
Σε αντίθεση με τα γαλακτώματα, τα νανογαλακτώματα είναι διαυγή, έχουν μικρό ιξώδες και είναι θερμοδυναμικά σταθερά. Αποκτούν επίσης μία πολύ σημαντική
Nέες προσεγγίσεις νέες ιδιότητες κι εφαρµογές…
• Nανοβιοµιµητική προσέγγιση:
αυτοσυναρµολόγηση στη νανοκλίµακα, αυτοεπιδιόρθωση ιστών, νανοεπεµβάσεις σε δομές και βιολογικά µόρια (π.χ. DNA), «έξυπνα» υλικά, in vivo και σε πραγµατικό χρόνο παρακολούθηση σε επίπεδο κυττάρου, βιοενεργή επισήµανση µορίων και βιολογικών δοµών, κυτταρικά σινιάλα κ.ά. διαφορετικές ιδιότητες της ύλης στη νανοκλίµακα…
Bottom-up approach
Ξεκινώντας από το νανοκόσµο προς τα επάνω:
Η φιγούρα έχει δηµιουργηθεί από 28 µόρια µονοξειδίου του άνθρακα.
Top-down approach:
Μια ηλεκτρική µηχανή µε πλήρη λειτουργία, διαµέτρου 1,8mm….νέες, βελτιωμένες κι επιθυμητές ιδιότητες των αναπτυσσόμενων υλικών σύνθεση της ύλης από τη βάση της (Bottom-up approach)
Οι νέες προσεγγίσεις της νανοιατρικής τεχνολογίας οδηγούν σε νέες ιδιότητες των υλικών.484 Ελληνική Δερματοχειρουργική, τόμος 5, τεύχος 4, 2008 αντιμικροβιακή ιδιότητα στη νανοκλίμακα, αφού το μικρό μέγεθος των σωματιδίων τους επιτρέπει να αλληλεπιδρούν με τη μεμβράνη πολλών μικροοργανισμών,
προκαλώντας τη λύση τους.
Είναι πολύ αποτελεσματικά στην καταστροφή βακτηριδίων, σπορίων, μυκητηλλίων και ορισμένων ιών .
Τα νανογαλακτώματα βρίσκουν ακόμα πολλές εφαρμογές για τη χορήγηση υδρόφοβων φαρμάκων, παρέχοντας τη δυνατότητα μεγαλύτερης και ταχύτερης απορρόφησης από τον ιστό-στόχο.
Μελετάται η χρήση τους για την πρόληψη και θεραπεία διαφόρων ασθενειών, είτε σε εισπνεόμενη μορφή, είτε μέσω συστημάτων τοπικής και διαδερμικής χορήγησης
Θεωρούνται ιδανικές μορφές για την απελευθέρωση φαρμάκων, όπως είναι τα στεροειδή, οι ορμόνες, τα διουρητικά και τα αντιβιοτικά .
Πολλές νέες μελέτες γίνονται σχετικά με τα καινοτομικά νανοσυστήματα στοχευμένης θεραπείας, όπως είναι: οι νανοσφαίρες, τα μαγνητικά νανοσωματίδια, οι πολυμερικές νανοκάψουλες, τα δενδριμερή, τα nanoshells, τα φουλερένια και οι νανοσωλήνες.
Στην επιφάνεια αυτών των νανοδιατάξεων, μπορούμε να ενσωματώσουμε υποδοχείς που αναγνωρίζουν τα καρκινικά κύτταρα (ή τους τοξικούς, λοιμογόνους και άλλους ανεπιθύμητους παράγοντες), ώστε να τα καταστρέψουν.
Από τα πιο ενδιαφέροντα πρόσφατα επιτεύγματα της νανοτεχνολογίας είναι οι νανοσωλήνες άνθρακα και τα φουλερένια.
Οι νανοσωλήνες άνθρακα (carbon nanotubes) αποτελούνται από εξαγωνικά δακτυλίδια ατόμων άνθρακα κανονικής διάταξης, τα οποία ενώνονται σε ένα λεπτότατο φύλλο γραφίτη (δύο διαστάσεων), τυλιγμένο σε κυλινδρική μορφή, μήκους μερικών εκατοντάδων nm και διαμέτρου από 1 nm έως 100 nm
Παρουσιάζουν μοναδικές ιδιότητες, όπως είναι: το μεγάλο εμβαδό επιφανείας, η πολύ μεγάλη μηχανική αντοχή, η εξαιρετική χημική και θερμική σταθερότητα και οι πλούσιες ηλεκτρονικές ιδιότητες (ως προς τις ιδιότητες και τη δράση τους μπορούν να παρομοιαστούν με ένα μονοδιάστατο καλώδιο).
Δίνουν τη δυνατότητα αλληλεπιδράσεων, τόσο σε επίπεδο κυτταρικής μεμβράνης (π.χ. νανο-σωλήνες πολυπεπτιδίων που μπορούν να ενσωματωθούν με τη μεμβράνη βακτηριακών κυττάρων, καταστρέφοντάς τα μέσα σε λίγα λεπτά), όσο και με τα βιολογικά μόρια
Εικόνα 3.
Ορισμένα από τα υλικά και τις διατάξεις της νανοιατρικής τεχνολογίας.
Nανοιατρική τεχνολογία: υλικά και διατάξεις
• Στο μικροσκόπιο…
– Νανοκρυσταλλικά υλικά
– Επικαλύψεις νανοσωματιδίων
– Αντιοξειδωτικοί παράγοντες
Ακατέργαστα νανο υλικά
Νανοτεχνολογικές συσκευές, εργαλεία και όργανα
– Laser
– Bιοαισθητήρες
– Biochips
– Καθετήρες
– Χειρουργικά εργαλεία
– Οπτικά συστήματα
– Φυσικοτεχνολογικές διατάξεις διαδερμικές χορήγησης φαρμάκου (νανοβελόνες, ιοντοφόρηση, ηλεκτροφόρηση, υπέρηχοι, ραδιοσυχνότητες κ.ά.)
– Φίλτρα
– Εμφυτεύματα
– Τεχνητό δέρμα
– Καλλιέργεια ιστών
– Αιμοστατικά συστήματα
– Τεχνητά όργανα και μέλη
– Τεχνητά αισθητήρια όργανα
Φαρμακευτικά νανοτεχνολογικά συστήματα
Νανοδομημένα βιο υλικά
Νανοδιατάξεις Νανομηχανές και νανορομποτικά συστήματα
– Νανοσωλήνες
– Φουλερένια
– Νανοίνες
– Κυκλικά πεπτίδια
– Δενδριτικά πολυμερή
– Νανοσωματίδια
– Νανοκάψουλες
– Κβαντικές τελείες
– DNA-νανομηχανικά συστήματα
– Νανοβιοαισθητήρες
– Τεχνητά-μηχανικά κύτταρα
– Νανοεργαλεία και νανολαβίδες
– Νανορομποτικά συστήματα «κυτταρικής χειρουργικής»
• Μακροσκοπικά υλικά και διατάξεις…και δομές στο εσωτερικό του κυττάρου
. Μπορούν έτσι να εισχωρήσουν στον πυρήνα του κυττάρου και να πραγματοποιήσουν νανοεπεμβάσεις σε δομές και βιολογικά μόρια (π.χ. στο DNA), μεταφέροντας ή αποσπώντας ουσίες («κυτταρική χειρουργική») και προσφέροντας, έτσι, μεγάλο ερευνητικό πεδίο για πολλές μελλοντικές εφαρμογές (στη φαρμακευτική χορήγηση, στην υβριδοποίηση DNA κ.ά.)
Τα φουλερένια (fullerenes) αποτελούνται από εξαγωνικά ή πενταγωνικά δακτυλίδια ατόμων άνθρακα κανονικής διάταξης που ενώνονται σε ένα λεπτότατο φύλλο γραφίτη τυλιγμένο σε σφαιρική μορφή διαμέτρου από 0,7 έως 1,5 nm .
Παρουσιάζουν πολύ ενδιαφέρουσες ιδιότητες, όπως είναι η πολύ καλή
βιοσυμβατότητα, η χαμηλή τοξικότητα ακόμα και σε υψηλές δόσεις και η εύκολη διαλυτοποίηση τους σε πολλά διαφορετικά μέσα. Έχουν μελετηθεί ως φορείς αντιβιοτικών φαρμάκων και στην αντικαρκινική έρευνα
για την αναγνώριση και καταστροφή των κυττάρων του μελανώματος
.
Τα δενδριμερή ή δενδριτικά πολυμερή (dendrimers or dendritic polymers) είναι νανοδομημένες διατάξεις.
Εικόνα 4. Νανογαλακτώματα.
Κάτω αριστερά: η ανάπτυξη των βακτηριδίων έχει εξαλειφθεί μετά από την επεξεργασία με νανογαλάκτωμα.
Κάτω δεξιά: χωρίς επεξεργασία.
Εικόνα 5. Νανοσωλήνες.
Κάτω αριστερά: νανοσωλήνας που καλύπτεται από λιπίδια και πρωτεΐνες στόχευσης των πασχόντων κυττάρων στην επιφάνεια. Το φάρμακο βρίσκεται στον πυρήνα του νανοσωλήνα και απελευθερώνεται με την είσοδό του στα κύτταρα.
Eσωτερικός πυρήνας
Μόρια της δραστικής ουσίας
Δακτύλιοι
Νανοσωλήνας λιποειδών πρωτεϊνών
Φύλλο γραφίτη
Νανοσωλήνες πολλών τοιχωμάτων Λιπιδικό στρώμα
«Έξυπνοι» βιονανοσωλήνες http://www.voyle.net/
Απελευθέρωση φαρμάκου από νανοσωλήνα http://bionano.rutgers.edu/mru.html
Στρώμα της τασιενεργού ουσίας που περιβάλλει το νανο-σωματίδιο486 Ελληνική Δερματοχειρουργική, τόμος 5, τεύχος 4, 2008 με σχηματισμό κλαδιών δένδρου και διάμετρο που δεν
ξεπερνάει τα 20 nm.
Γενικότερα, στις ιδιαίτερες ιδιότητες των πολυμερών οφείλονται εξάλλου και οι πολλές ακόμα σημαντικές εφαρμογές τους στη φαρμακευτική τεχνολογία, όπως για τη σταθεροποίηση φαρμακευτικών σκευασμάτων
(π.χ. των νανογαλακτωμάτων), αλλά και για την ελεγχόμενη αποδέσμευση δραστικών ουσιών.
Τα μήκη κύματος κοντά στο υπέρυθρο, τα nanoshells απορροφούν τη διαχεόμενη ενέργεια (εικόνα 9).
Το φαινόμενο αυτό οδηγεί στην έντονη θέρμανσή τους που έχει σαν αποτέλεσμα την επιλεκτική καταστροφή των
καρκινικών κυττάρων με τα οποία είναι συνδεδεμένα, ενώ διατηρείται ανέπαφη η δομή και η λειτουργικότητα του υγιούς γειτονικού ιστού.
Φυσικοτεχνολογικές διατάξεις για τη θεραπευτική και για την κοσμητική δερματολογία
Στην κατηγορία αυτή συμπεριλαμβάνονται διάφορα συστήματα, των οποίων η λειτουργία βασίζεται στις ιδιότητες της ύλης στο μοριακό επίπεδο.
Τα συστήματα laser, παλμικού φωτός και άλλων πηγών ενέργειας καλύπτουν ακόμα ένα μεγάλο φάσμα της νανοτεχνολογικής έρευνας και ανάπτυξης.
Οι σύγχρονες αυτές διατάξεις επεμβάσεων υψηλής ακρίβειας αποτελούν συνηθισμένο πλέον κομμάτι του εξοπλισμού του δερματολογικού ιατρείου και έχουν ήδη βρει πολυάριθμες εφαρμογές σε διάφορους τομείς, όπως είναι:
• οι μελαγχρωματικές αλλοιώσεις
• οι διαταραχές του λιπώδους ιστού
• η αποτρίχωση
• η ανάπλαση
• οι αγγειακές αλλοιώσεις
• η χειρουργική δέρματος
• η επούλωση και
• η αντιμετώπιση των ουλών.
Η χρήση των συστημάτων αυτών έχει εγκριθεί επίσης από τον FDA για την αντιμετώπιση ορισμένων δερματικών παθήσεων, όπως είναι η φλεγμονώδης ακμή, η ψωρίαση, η ατοπική δερματίτιδα και η λεύκη.
Νανοτεχνολογικά χειρουργικά εργαλεία και νανοεπικαλύψεις
Τα νανοτεχνολογικά χειρουργικά εργαλεία και διατάξεις μας παρέχουν τη δυνατότητα για μικροεπεμβάσεις
…………………………………………………………………………………..
Σχ. Έτος: 2011-2012 – A΄ ΤΕΤΡΑΜΗΝΟ
ΣΧΟΛΙΚΗ ΜΟΝΑΔΑ : 6o ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ
ΚΥΚΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ
Ο ΤΙΤΛΟΣ ΤΗΣ ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ:
Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης στην πόλη της Καλαμάτας. Ο ρόλος και η λειτουργία τους. Επιδράσεις στην πολιτική, στην οικονομία , στον πολιτισμό.
Υπεύθυνοι καθηγητές: Κοκολάκης Μανώλης – Σπηλιόπουλος Θεόδωρος
ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ ΜΑΘΗΤΩΝ
ΤΑ Μ.Μ.Ε. ΣΤΗ ΜΕΣΣΗΝΙΑ
ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ
Γεωργούλη Κ. 26, Καλαμάτα, Μεσσηνία, 24100
Σταδίου 45, Καλαμάτα, Μεσσηνία, 24100
ΜΕΣΣΗΝΙΑΚΟΣ ΛΟΓΟΣ (Αθανασοπούλου Σοφία Β)
Μητροπέτροβα 4-6, Καλαμάτα, Μεσσηνία, 24100
Αριστοδήμου 57, Καλαμάτα, Μεσσηνία, 24100
Νέδοντος 76, Καλαμάτα, Μεσσηνία, 24100
ΚΛΕΙΔΙ (Χριστοπούλου Αικατερίνη Φ)
Καρατζά 6, Μεσσήνη, Μεσσηνία, 24200
Μηνιαία Free Press Εφημερίδα.
………………………………………………………………………………………………………
ΡΑΔΙΟΦΩΝΑ
Ναυαρίνου 202, Καλαμάτα, Μεσσηνία, 24100
CITY 103.8 FM – ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΑΚΗΣ ΚΑΙ ΣΙΑ ΕΕ
Κανάρη 13, Καλαμάτα, Μεσσηνία, 24100
Φραντζή 6, Καλαμάτα, Μεσσηνία, 24100
Σανταρόζα 61, Καλαμάτα, Μεσσηνία, 24100
MELODY 104.8 FM (Τσουλάκος Μιχαήλ Σ)
Κορώνης 9, Καλαμάτα, Μεσσηνία, 24100
Πατρ. Γρηγορίου 7, Καλαμάτα, Μεσσηνία, 24100
Κυβέλου 24, Καλαμάτα, Μεσσηνία, 24100
Χρ. Παγώνη 4, Καλαμάτα, Μεσσηνία, 24100
ΠΑΛΜΟΣ 90.5 FM (Θεοδωρακάκης Κωνσταντίνος Π)
Φραντζή 18, Καλαμάτα, Μεσσηνία, 24100
ΡΑΔΙΟ ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑ 93.6 FM STEREO
Καλαντζάκου 16, Κυπαρισσία, Μεσσηνία, 24500
Άνω Πόλη Κυπαρισσία, Κυπαρισσία, Μεσσηνία, 24500
ΡΑΔΙΟ ΜΕΣΣΗΝΗ 93.0 FM (Αλεξοπούλου Ευγενία Ν)
Καπετάν Κρόμπα 106, Μεσσήνη, Μεσσηνία, 24100
ΡΑΔΙΟ ΝΙΚΗ 96.3 & 96.6 FM (Χριστοδούλου Παναγιώτης Δ)
Φιλιατρά, Φιλιατρά, Μεσσηνία, 24300
Χώρα, Χώρα Τριφυλίας, Μεσσηνία, 24600
…………………………………………………………………………………………………………..
ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟΙ ΣΤΑΘΜΟΙ
Ναυαρίνου 202, Καλαμάτα, Μεσσηνία, 24100
Ύδρας 19 & Αλκιβιάδου, Καλαμάτα, Μεσσηνία, 24100
Ναυαρίνου 202, Καλαμάτα, Μεσσηνία, 24100
……………………………………………………………………………………………………….
ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ
Γεωργούλη 1, Καλαμάτα, Μεσσηνία, 24100
Γεωργούλη 1, Καλαμάτα, Μεσσηνία, 24100
…………………………………………………………………………………………………………
BEST ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
| 1. Τοπικά Μ.Μ.Ε |
| Συνέβαλαν στον πανικό της κρίσης;
«Εσείς φταίτε! Διογκώνετε το πρόβλημα και πανικοβάλλετε τους πολίτες για την οικονομική κατάσταση. Η πλύση εγκεφάλου από τα ΜΜΕ έχει οδηγήσει τους καταναλωτές να κουμπωθούν ακόμη περισσότερο. Η είδηση για την κρίση έφτασε προτού την ίδια την κρίση». Το τελευταίο διάστημα έχω ακούσει όλες τις δυνατές παραλλαγές της παραπάνω δήλωσης. Πολλοί Μεσσήνιοι θεωρούν τα ΜΜΕ υπεύθυνα για το φόβο που έχει καταβάλει τους πολίτες και έχει οδηγήσει σε «πάγωμα» της αγοράς. Για να διερευνήσουμε το ρόλο των δημοσιογράφων στο θέμα της κρίσης, ζήτησα τη συνδρομή τριών εκλεκτών συναδέλφων από τους τοπικούς μας τηλεοπτικούς σταθμούς. Ο Θέμης Κανελλόπουλος από τον «Best», η Ρεβέκκα Σγουρέα από τη ΝΕΤ και η Χριστίνα Ρέγγου του «Μεσόγειος» δέχθηκαν να αναλάβουν τον… κόντρα ρόλο του συνεντευξιαζόμενου και τοποθετήθηκαν για το δικό μας μερίδιο ευθύνης. 1. Χριστίνα Ρέγγου (Μεσόγειος TV) «Καλύπτουμε το θέμα διεξοδικά, δίνοντας όλες τις λεπτομέρειες» «Θεωρώ ότι το θέμα της οικονομικής κρίσης οι δημοσιογράφοι προσπαθούμε να το αντιμετωπίσουμε όσο πιο αντικειμενικά γίνεται. Ίσως κάποιες φορές από υπερβάλλοντα ζήλο, αλλά και επειδή ο κόσμος ζητάει να μάθει και την παραμικρή λεπτομέρεια στο θέμα της οικονομικής κρίσης, γίνονται υπερβολές, οι οποίες πράγματι επηρεάζουν αρνητικά τους πολίτες. Από την πλευρά μας, ως τηλεόραση “Μεσόγειος”, προσπαθούμε να είμαστε όσο το δυνατό πιο αντικειμενικοί. Η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Υπάρχουν μεν κάποιες υπερβολές, αλλά η κρίση είναι υπαρκτό και σοβαρό πρόβλημα, είναι αυτή που είναι και αυτή αποτυπώνεται από τα ΜΜΕ. Θεωρώ ότι συμβάλουν τα Μέσα στο κλίμα που έχει διαμορφωθεί, σε καμία περίπτωση όμως δεν έχουν την απόλυτη ευθύνη και δεν παρουσιάζουν την κατάσταση μακριά από την πραγματική εικόνα της. Τα ΜΜΕ λειτουργούν λίγο ως “αποδιοπομπαίος τράγος” για το θέμα των ευθυνών σε σχέση με τον πανικό του κόσμου. Από την άλλη, υπάρχουν σίγουρα κάποιοι συνάδελφοι που το… τραβάνε το σκοινί και εκμεταλλεύονται τη διάθεση του τηλεθεατή να ακούσει κάτι παραπάνω σε όλες τις ειδήσεις. Η αίσθηση που αφήνει ο κόσμος στη Μεσσηνία όσον αφορά στην κρίση είναι ότι τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα από ό,τι μέχρι τώρα παρουσιάζονται. Ο τζίρος των καταστημάτων έχει μειωθεί έως και κατά 50%. Είναι αισθητή η οικονομική στενότητα. Η αγορά αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα και αρκετές επιχειρήσεις κλείνουν, έχουν αρχίσει να βάζουν λουκέτο. Tα ΜΜΕ καταγράφουν την κατάσταση, ώστε να έχει σαφή εικόνα της ο τηλεθεατής ή ο αναγνώστης. Συμβάλλουν στην ενημέρωση και προσθέτουν στοιχεία στην ολοκληρωμένη άποψη για την επικαιρότητα και την κρίση. Αυτή είναι η δουλειά μας. Σε οποιαδήποτε είδηση. Να την καλύψουμε διεξοδικά, δίνοντας όσο το δυνατό περισσότερες λεπτομέρειες. Αυτό ίσως είναι που φοβίζει τον κόσμο και τον έχει κάνει να κουμπωθεί. Μαθαίνει όλες τις… ανατριχιαστικές λεπτομέρειες». 2. Ρεβέκκα Σγουρέα (Νότια Ελληνική Τηλεόραση – ΝΕΤ) « Εμείς ειδήσεις βγάζουμε » «Μπορεί να υπάρχει και μια δόση ευθύνης στους δημοσιογράφους. Ίσως κάποιοι διογκώνουν τα όσα ακούγονται για την κρίση. Όμως, νομίζω ότι οι σωστοί δημοσιογράφοι μεταφέρουν τα πράγματα όπως είναι. Συχνά έχουμε δει να βγαίνει μια είδηση από δημοσιογράφους, η είδηση να διαψεύδεται από τους κυβερνητικούς παράγοντες και στη συνέχεια το ρεπορτάζ να επιβεβαιώνεται. Επειδή οι δημοσιογράφοι παρακολουθούμε αναγκαστικά λόγω δουλειάς όσα συμβαίνουν, τις περισσότερες φορές δε διογκώνουμε εμείς, απλά και μόνο μεταφέρουμε κάποια πράγματα, για τα οποία επιβεβαιωνόμαστε στην πορεία. Τα σχόλια ότι οι δημοσιογράφοι ευθύνονται για τον πανικό περί οικονομικής κρίσης, προέρχονται κυρίως από τον εμπορικό κόσμο, καθώς είναι ένας κλάδος που πληρώνει την οικονομική κρίση. Ο εμπορικός κόσμος βιώνει περισσότερο από τον καθέναν την κρίση. Είναι άνθρωποι οι οποίοι έχουν την αγωνία της επιβίωσης καθημερινά. Δεν είναι μόνο αυτοί όμως. Είναι λάθος να αποδίδονται στους δημοσιογράφους τα όσα συμβαίνουν. Ξαναλέω, οι δημοσιογράφοι μεταφέρουμε κάποια πράγματα, μεταφέρουμε αυτά που μαθαίνουμε, μεταφέρουμε αυτά που εκμαιεύουμε και τα δημοσιοποιούμε πριν αυτά γίνουν γνωστά από τους πολιτικούς. Κάποιες φορές, μάλιστα, προετοιμάζουμε τον κόσμο για αυτά που θα γίνουν. Δεν μπορούν να μας κατηγορούν ότι κινδυνολογούμε ή ότι “φουσκώνουμε” κάποια πράγματα. Συμβαίνει και αυτό, δε φταίμε όμως μόνο εμείς για αυτό. Εμείς προσπαθούμε να κάνουμε τη δουλειά μας. Τώρα, το αν κάνουμε καλά τη δουλειά μας, αυτό είναι θέμα του κάθε δημοσιογράφου. Υπάρχουν δημοσιογράφοι που κάνουν καλά και σωστά τη δουλειά τους και μεταφέρουν αυτά που πρέπει να μεταφέρουν, είναι και δημοσιογράφοι που ίσως δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Θεωρώ ότι τα ΜΜΕ της επαρχίας συνήθως είμαστε πολύ πιο αντικειμενικά και σωστά στις κρίσεις μας, συγκριτικά με τα λεγόμενα μεγάλα Μέσα Ενημέρωσης. Το θέμα της κρίσης το έχουμε χειριστεί καλά στο νομό μας. Και η Νότια Ελληνική Τηλεόραση έχει δώσει πληροφορίες, έχει προετοιμάσει κατά τινά τρόπο αυτό που βιώνουμε σήμερα, με πληροφορίες αποκλειστικές που είχε, δεν έχει κινδυνολογήσει, απλά… εμείς ειδήσεις βγάζουμε. Ο κόσμος φοβάται. Μέσα από τα ρεπορτάζ μας, αυτό μας έχει δείξει. Φοβάται και έχει αγανακτήσει. Είναι αυτό που λένε: Δεν πρέπει οι πολίτες και οι εργαζόμενοι ιδιαίτερα, οι χαμηλοσυνταξιούχοι και οι μικρομεσαίοι, να πληρώσουν για λάθη που έχουν κάνει άλλοι. Για λάθη που έχουν κάνει οι πολιτικοί, για λάθη που έχουν κάνει οι πολιτικές. Αυτές τις αγωνίες μάς εκφράζει ο κόσμος. Το μόνο καλό ήταν ότι την περίοδο του Πάσχα υπήρχε μεγάλη επισκεψιμότητα στη Μεσσηνία. Αυτό λειτούργησε για τον κόσμο ως μια νότα αισιοδοξίας». 3. Θέμης Κανελλόπουλος (Best TV) «Η κρίση έχει μπει στη ζωή μας και, κατά συνέπεια, στην επικαιρότητα» «Πιστεύω ότι η οικονομική κρίση σαφώς και υπάρχει. Έχει μπει στη ζωή μας, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, και, κατά συνέπεια, έχει μπει στην επικαιρότητα. Μας αγγίζει, όλα τα Μέσα Ενημέρωσης, όσο τίποτα άλλο, όπως αγγίζει και τις πτυχές της καθημερινότητας των πολιτών. Αν φταίνε τα Μέσα Ενημέρωσης για την κρίση… Θα μιλήσω κυρίαρχα για την περιφέρεια και για αυτό που εμείς ως Μέσο αντιπροσωπεύουμε. Μπορώ να πω ότι είναι εντελώς διαφορετική η κατάσταση στην περιφέρεια, σε σχέση με αυτά που παρουσιάζουν τα αθηναϊκά, τα πανελλαδικά Μέσα Ενημέρωσης. Εδώ, βρισκόμαστε σε πιο άμεση επαφή με τα προβλήματα. Υπάρχει άμεση η επικοινωνία με τον κόσμο. Δεν υπάρχει η επικοινωνία με την κεντρική πολιτική ηγεσία, για να μπορείς να συσχετίζεις αποκλειστικά την είδηση με τα όσα βγαίνουν απευθείας από την κυβέρνηση. Όταν συναναστρέφεσαι με τον κόσμο, καταλαβαίνεις τα προβλήματά του, κατανοείς ότι όντως κάτι ανησυχητικό συμβαίνει. Όταν, για παράδειγμα, βλέπεις στην έρευνα του Επιμελητηρίου ότι οι μεσσηνιακές επιχειρήσεις κλείνουν το 2009 με αρνητικό πρόσημο, είναι λογικό ότι θα μιλήσεις με αυτές τις επιχειρήσεις. Σε τοπικό επίπεδο, δεν πιστεύω ότι υπάρχει διόγκωση της οικονομικής κρίσης. Μπορώ να σου πω ότι υπάρχει μια πιο αντικειμενική καταγραφή της πραγματικότητας, μετρημένη στο βαθμό που οι πολίτες τη μεταφέρουν. Τα αθηναϊκά Μέσα έχουν μια πιο κεντροβαρή ειδησεογραφία, υπάρχει επαφή με την κεντρική πολιτική ηγεσία. Δεν καταγράφεται σε τόσο μεγάλο βαθμό η άποψη του κόσμου, που μπορεί να ανησυχεί για την οικονομική κρίση, είτε επειδή επηρεάζεται στις καθημερινές του συναλλαγές, είτε γιατί δεν έχει να πάει διακοπές, είτε γιατί δεν μπορεί να πουλήσει τα προϊόντα του. Αυτά τα βλέπουμε εμείς στα ρεπορτάζ μας, λόγω της καθημερινής επαφής με τον κόσμο. Εκτίμησή μου είναι ότι γενικά από τα τοπικά ΜΜΕ, τηλεοπτικά αλλά και εφημερίδες, υπάρχει μια μετρημένη προσέγγιση. Η διαφορά μας είναι ότι από τα αθηναϊκά Μέσα Ενημέρωσης μεταφέρεται συχνά ένας πανικός. Σαφώς και υπάρχει ανησυχία, σαφώς και υπάρχει προβληματισμός, αλλά εδώ δεν είναι ο πανικός που επικρατεί σαν αίσθηση. Στον κόσμο της Μεσσηνίας υπάρχει πρόβλημα, υπάρχει αγωνία. Τους Μεσσήνιους –αυτή την εικόνα μάς δίνει το ρεπορτάζ- τους έχει αγγίξει πολύ η κρίση. Όχι μόνο στην Καλαμάτα, αλλά σε κάθε χωριό, όπου και να πας, οι καθημερινές συναλλαγές έχουν αλλάξει τόσο πολύ, ώστε να προκαλούν πρόβλημα στον οικογενειακό προϋπολογισμό. Κατανάλωση και ζήτηση έχουν μειωθεί. Οι αγορές περιορίζονται στα απαραίτητα, απλά για να περάσει την καθημερινότητά του. Αυτό, βέβαια, δεν έχει να κάνει μόνο με τη Μεσσηνία, αλλά με όλη την επικράτεια. Εδώ ίσως έχει να κάνει ειδικά με κάποιες εκφάνσεις που αφορούν στον αγροτικό τομέα και στον τουρισμό. Ότι υπάρχει μπλοκάρισμα στην αγορά, είναι γεγονός και αυτό καταγράφουμε. Όλα τα ΜΜΕ έτσι προσεγγίζουν την κατάσταση. Προσπαθούν να δουν –επειδή υπάρχει πιο άμεση επικοινωνία με τον κόσμο- και να μεταφέρουν το πρόβλημα. Έτσι νομίζω ότι δημιουργείται μια καλή εικόνα, αντικειμενική, αλλά σίγουρα προβληματική, αφού είναι υπαρκτό και φλέγον το σημαντικό ζήτημα της οικονομικής κρίσης».
2. ΤΟΠΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ |
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
ΣΕΛΙΔΑ _ 1: Η ΕΙΣΑΓΩΓΗ
ΣΕΛΙΔΑ _2 – 3: ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ
ΣΕΛΙΔΑ _ 3 – 4 : ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ – ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΣΤΗ ΜΕΣΣΗΝΙΑ
ΣΕΛΙΔΑ _ 5 – 7: ΝΟΜΟΣ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ
ΣΕΛΙΔΑ _8 – 13 : ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ
ΣΕΛΙΔΑ _ 14 – 16: ΤΟΠΙΚΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ
ΣΕΛΙΔΑ _ 17 : ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
…………………………………………………………………………………………………………
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ
Είναι λογικό όπως κάθε περιφέρεια έτσι και η περιφέρεια Πελοποννήσου να παρουσιάζει εκτός από θετικά στοιχεία σε οικονομική και κοινωνική βάση και κάποιες αδυναμίες. Βέβαια αυτά τα αρνητικά μπορούν να αντιμετωπιστούν ακόμα και να εξαλειφθούν με τις κατάλληλες μεταρρυθμίσεις. Παρόλο που αυτό είναι αρκετά δύσκολο τόσο από πρακτικής απόψεως όσο και στο κατά πόσο αποδεκτές θα γίνουν οι οποιεσδήποτε αλλαγές από το κοινό.
Ας αρχίσουμε λοιπόν με τα πλεονεκτήματα τα οποία έχει η Περιφέρεια Πελοποννήσου. Όσον αφορά τα οικονομικά / παραγωγικά και τα κοινωνικά χαρακτηριστικά της Περιφέρειας μας, στο πέρασμα του χρόνου έχει βελτιώσει τη θέση της ανάμεσα στις υπόλοιπες ελληνικές περιφέρειες. Παράλληλα, βελτιώνεται σταδιακά και σε σχέση με τις περιφέρειες της Ε.Ε. τουλάχιστον σχετικά με το κατά κεφαλήν ΑΕΠ. Επιπλέον οι περισσότερες παραγωγικές / οικονομικές δραστηριότητες της Π.Π έχουν χαρακτήρα Περιφερειακής / Νομαρχιακής εμβέλειας, έκτος όμως εκείνων οι οποίες αναφέρονται στην παραγωγή ορισμένων βασικών γεωργικών προϊόντων, τα οποία κατευθύνονται προς το μητροπολιτικό κέντρο της χώρας αλλά και προς άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Ιδιαίτερης εθνικής εμβέλειας είναι η λειτουργία ηλεκτροπαραγωγικών μονάδων της ΔΕΗ στη Μεγαλόπολη, καθώς επίσης τα διυλιστήρια στο νομό Κορινθίας. Είναι όμως δραστηριότητες που συμβάλλουν στο να εμφανίζει η περιφέρεια ένα αυξημένο κατά κεφαλήν ΑΕΠ και δεν συμβάλλουν ανάλογα στην πραγματική αειφόρο ανάπτυξη και κατ’ ακολουθία στην πραγματική σύγκλιση της Π.Π. με τις υπόλοιπες αναπτυγμένες περιφέρειες της Ε.Ε. Τέλος, η ίδρυση του πανεπιστημίου Πελοποννήσου και σε συνδυασμό με τη λειτουργία του ΤΕΙ Καλαμάτας η περιφέρεια μπορεί να καταστεί ένας ακόμη εθνικός πόλος εκπαιδευτικών υπηρεσιών Ανώτατου και Ανωτέρου επιπέδου.
Από την άλλη πλευρά έχουμε τις αδυναμίες της περιφέρειας οι οποίες παρουσιάζουν έντονα διαρθρωτικά προβλήματα στην παραγωγική της δομή και τον κοινωνικό – οικονομικό της ιστό τα οποία εστιάζονται στα εξής:
Η Π.Π. μπορεί να έχει παρουσιάσει κάποιες σχετικές προόδους σε κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο παρόλα αυτά παρουσιάζει πολλά μείζοντα προβλήματα τα οποία της στερούν την ανάπτυξη την οποία θα έπρεπε να είχε μέχρι στιγμής και την καθιστούν « φτωχή» σε σχέση με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές περιφέρειες. Κρίνεται λοιπόν, απαραίτητη η λήψη μέτρων για την ανάπτυξη της Π.Π.
Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Η οικονομική κρίση στην Ελλάδα άρχισε να συνειδητοποιείται το 2008, τότε για πρώτη φορά τα πολιτικά πρόσωπα αναφέρθηκαν σε ελληνικό χρέος και επιτακτική ανάγκη για νέα μέτρα τα οποία θα συμβάλλουν στο να ξεπεραστεί το πρόβλημα. Αρχικό στάδιο ήταν η περικοπή του 13ου και του 14ου μισθού στους δημοσίους υπαλλήλους. Στη συνέχεια έκαναν και μειώσεις σε συντάξεις και σε μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων. Επόμενο ήταν ο κόσμος να αρχίσει σιγά-σιγά να διαμαρτύρεται γιατί θα του στερούνταν κάποιες παραπάνω ανέσεις και σπατάλες. Όλα αυτά βέβαια έγιναν για το καλό της χώρας για να μην χρεοκοπήσει. Αφού πάρθηκαν αυτά τα μέτρα λέει ο Παπανδρέου τέρμα τα σκληρά μέτρα έως εδώ για τον Έλληνα πολίτη. Ανακουφίστηκε πια η εργατική τάξη και ιδιαίτερα όταν τα ΜΜΕ πρόβαλλαν καθημερινά έπειτα από ένα χρόνο περικοπής μισθών και αυστηρής φορολογίας τόσο στον έλεγχο της αλλά και στο χρηματικό της ύψος, δηλώσεις του κ. πρωθυπουργού ο οποίος έλεγε ξεκάθαρα και με απόλυτη σιγουριά πως έπειτα από αυτά τα μέτρα που ήδη είχαν εφαρμοστεί η ελληνική οικονομία θα είχε ανοδική πορεία και δεν θα χρειάζονταν νέα πιο επώδυνα μέτρα. Κι όλα άρχισαν από τη Τρίτη δόση του δανείου όπου για να τη δώσει η Ευρώπη στην Ελλάδα θα έπρεπε να επιβληθούν νέα σκληρότερα μέτρα. Έρχεται η τρόικα για οικονομικό έλεγχο και θέτει όρους για τα μέτρα που κρίνεται απαραίτητο να ληφθούν για να πάρουμε τη δόση. Μας βάζουν μετά στο μνημόνιο. Κι άλλα μέτρα ακόμη μεγαλύτερη μείωση μισθών και συντάξεων , έκτακτες εισφορές και ο ελληνικός λαός να έχει φτάσει στα όρια του. Δε έφταναν όλα αυτά κι έρχεται κι η αύξηση των συντελεστών του ΦΠΑ από 9% σε 13% και από 21% σε 23%. Η ανεργία πλέον έχει φτάσει στα ύψη χιλιάδες Έλληνες μένουν χωρίς δουλειά. Ο κόσμος ψάχνει τρόπους για να επιβιώσει μια και δουλειά δεν έχει αλλά πρέπει να πληρώσει τους φόρους που του επιβάλλει το κράτος. Συνεχώς εδώ και τρία χρόνια η Ελλάδα πάει από το κακό στο χειρότερο. Ο Έλληνας πολίτης πλέον δεν εργάζεται για να ζήσει αλλά για να πληρώσει χρέη άλλων. Το ερώτημα είναι για πόσο ακόμα θα αντέχει ο Έλληνας να πληρώνει; Άλλη λύση δεν υπάρχει; Φυσικά και υπάρχει αλλά οι πολιτικοί ακολουθούν μία προδιαγεγραμμένη πορεία θεωρώντας τη μπορεί την πιο επώδυνη αλλά συγχρόνως την πιο αποτελεσματική τόσο για τους ίδιους όσο και για την Ευρώπη. Το θέμα είναι πως η Ελλάδα έχει χρεοκοπήσει εδώ και πολύ καιρό όμως κανένας πολιτικός δεν τολμά να το ομολογήσει ανοιχτά. Παρόλα αυτά είναι αμφίβολο αν τελικά η χώρα θα καταφέρει να σηκωθεί ξανά μετά από αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα.
Η ΚΡΙΣΗ ΣΤΟ ΝΟΜΟ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ
Στη Μεσσηνία η οικονομική κρίση έχει επηρεάσει ως ένα βαθμό τους πολίτες. Πολλά καταστήματα έχουν βάλει λουκέτο. Επίσης σε τακτά χρονικά διαστήματα έχουν γίνει διαδηλώσεις και πορείες αγανακτισμένων οι οποίοι μέσω ειρηνικών συγκεντρώσεων και ομιλιών έχουν εκφράσει τη δυσαρέσκεια τους για τα μέτρα που έχει πάρει η κυβέρνηση με τα οποία έχουν καταπατηθεί πολλά άρθρα του ελληνικού συντάγματος και ο κόσμος συνεχώς στερείται πολλά αναγκαία για τη ζωή του. Συγκεκριμένα όπως αναφέρει άρθρο καλαματιανής εφημερίδας: «Σε μια ειρηνική και πρωτότυπη διαμαρτυρία προέβησαν οι αγανακτισμένοι πολίτες της Καλαμάτας. Παρατάχθηκαν στην είσοδο του κάστρου της πόλης όπου καθημερινά πραγματοποιούνται παραστάσεις στα πλαίσια του φεστιβάλ χορού, αλυσοδεμένοι, φορώντας λευκές μάσκες. Φορούσαν μπλουζάκια που είχαν ως συνθήματα όπως «δικαιοσύνη», «ισότητα», «ελευθερία», «ελπίδα». Παράλληλα κρατούσαν πλακάτ που στα οποία υπήρχε η φράση «αυτό είναι το παρόν μας. Σπάμε τις αλυσίδες και φτιάχνουμε το μέλλον μας»», η οποία μάλιστα ήταν μεταφρασμένη Αγγλικά, Γαλλικά και Γερμανικά. Ένα πιο πρόσφατο γεγονός εκτυλίχθηκε στη παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου 2011. Οι μαθητές όλων των σχολείων γύρισαν τα κεφάλια τους αντίθετα από την θέση των «επισήμων». Στο τέλος της παρέλασης ακολούθησε πορεία αλλά και το κυνηγητό εξαγριωμένων πολιτών με τους πολιτικούς. Το πιο σκληρό από όλη αυτή την κατάσταση της κρίσης είναι πως πολλοί άνθρωποι έχουν κάνει απόπειρες αυτοκτονίας γιατί βρίσκονται σε οικονομικό και συνεπώς ψυχολογικό αδιέξοδο. Από την άλλη μεριά υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι σε καιρούς κρίσης τολμούν και κάνουν επαγγελματικά ανοίγματα ανοίγοντας καφετέριες και αρτοποιεία- ζαχαροπλαστεία. Τέλος, η κινητικότητα στην αγορά έχει μειωθεί σε αισθητό βαθμό ,αλλά ακόμη και στην σημερινή κατάσταση υπάρχει κόσμος ο οποίος δεν μπορεί να στερηθεί τις εξόδους του και τις μικροαγορές του.
Συνοψίζοντας μπορούμε να πούμε πως η κρίση έχει επηρεάσει τους πάντες και η Ελλάδα έχει γίνει η χώρα της διαφθοράς ,του ψεύδους και της αδιαφάνειας. Όσον αφορά τα ΜΜΕ μόνιμο θέμα τους είναι η οικονομική κρίση και σε πολλές περιπτώσεις έχουν την τάση να υπερβάλλουν με τα λεγόμενα τους , τα σενάρια για το μέλλον της χώρας αλλά και τη στάση άλλοτε σοβαρότητας για όσα συμβαίνουν κι άλλοτε με τάσεις έντονου σαρκασμού. Βλέπουμε πως το κάθε κανάλι παίρνει το μέρος και διαφορετικού κόμματος με αποτέλεσμα η ενημέρωση που προσφέρει να είναι καθοδηγούμενη και κερδοσκοπική αδιαφορώντας για το σωστό τρόπο μετάδοσης των οικονομικοπολιτικών και κοινωνικών εξελίξεων. Αυτό πρέπει λοιπόν να αλλάξει ο κόσμος χρειάζεται και θέλει την αλήθεια. Γι’ αυτό όλα τα ΜΜΕ θα πρέπει να λειτουργούν βάση της αλήθειας κι όχι βάση χρημάτων. Μόνο έτσι θα κερδίσουν τη εμπιστοσύνη του κόσμου.
ΔΡΟΥΓΑ ΒΑΣΙΛΙΚΗ
………………………………………………………………………………………..
ΤΟΠΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ – ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ
Επιχειρήσεις στο νομό μας
Η τουριστική αναγνώριση της περιοχής με την επένδυση της Costa Navarino, η τεράστια πολιτιστική κληρονομιά και η ευλογία της φύσης δίνουν προοπτικές με άμεσο επακόλουθο την ανάπτυξη. Αναγνωρίζουμε την κρίσιμη οικονομική κατάσταση, όμως όλα εξαρτώνται από τις ικανότητες και τη διάθεση αυτών που εμπλέκονται. Η οικονομική κρίση δε μπορεί να είναι άλλοθι αποτυχίας. Γενικά μιλώντας, η Μεσσηνία μετρά πολλές τουριστικές επιχειρήσεις (ξενοδοχεία, τουριστικά εστιατόρια και ταβέρνες για κ.α.) αλλά και αρκετές εμπορικές επιχειρήσεις(που εξάγουν τα τοπικά μας και όχι μόνο προϊόντα στο εξωτερικό).
Όσο αναφορά τις πρώτες επιχειρήσεις, μια ευχάριστη νότα ήταν η μείωση του Φ.Π.Α. ,από 11 σε 6.5%.Επιπλέον οι οδικοί άξονες συνεχώς βελτιώνονται και μαζί βελτιώνουν την επισκεψιμότητα του νομού μας. Αξίζει, φυσικά, να αναφερθούμε στην τουριστική μονάδα της Costa Navarino, η οποία, αν και έχει συμπληρώσει μόνο 2 χρόνια λειτουργίας, συγκαταλέγεται στους 20 καλύτερους προορισμούς για το 2011. Οι αναφορές στο δημιούργημα του αείμνηστου Καπετάν Βασίλη -στη συντριπτική πλειονότητά τους διθυραμβικές- έχουν λάβει παγκόσμια διάσταση. Μεγάλες εφημερίδες στην Ευρώπη και την Αμερική, διεθνή περιοδικά ποικίλης ύλης, ανακαλύπτουν τη Μεσσηνία και εξυμνούν τη φιλική προς το περιβάλλον τουριστική επένδυση. Ενδεικτικά αναφέρουμε
Τις εφημερίδες : Sunday Times, New York Times, Daily Mail, News κ.α.
Τα περιοδικά : Conde Nast Traveller, Food and Wine, CNN traveller, Hospitality Design, House and Garden, Ultraveller Golf, Elle, Easy Voyage, Corriere della Sera, Senses κ.α.
Παρόλα αυτά, τη Δευτέρα 18 Απριλίου, ο πρόεδρος της ένωσης ξενοδόχων Μεσσηνίας δήλωσε: ‘‘Θα έπρεπε να υπάρχει ένα αποτελεσματικό όργανο που να περιλαμβάνει όλους όσους εργάζονται με τον τουρισμό. Ένα όργανο που να δίνει οδηγίες και να βάζει σε ρότα, όχι μόνο τα ξενοδοχεία, αλλά και τα πούλμαν, τα ταξί, τα εστιατόρια, τα εμπορικά καταστήματα… Πρέπει όλοι να είμαστε ευγενικοί, ντυμένοι, καθαροί… Να καθιερωθούν έλεγχοι καθαριότητας στην πόλη, οι Δήμοι να είναι συνεπέστεροι, να ανακυκλώνουμε… Είναι καιρός να κατανοήσουμε ότι ο Τουρίστας δεν είναι ένα μεμονωμένο άτομο που προσφέρεται για εκμετάλλευση, αλλά αποτελεί κρίκο μιας ατελείωτης αλυσίδας, που θα διατηρήσει τη συνοχή της, μόνον όταν αυτός, επιστρέφοντας στην πατρίδα του, θα έχει παρά μόνο καλά λόγια να λέει και θαυμάσιες εμπειρίες να διηγείται. Αν αντίθετα τα περιγράφει όλα μαύρα κι άραχνα, οι συμπατριώτες του θα κόψουν ρόδα μυρωμένα και θα στραφούν σε άλλους προορισμούς… Όλα αυτά δημιουργούν τουριστική προοπτική. Αν περιμένουμε μόνο από τα ξενοδοχεία, δεν κάνουμε τίποτα’’.
Κοινώς, πρέπει όλοι να συμβάλλουμε στην τουριστική ανάπτυξη του νομού μας, αν θέλουμε να συνεχίσουμε να είμαστε στις πρώτες ‘‘τουριστικές οικογένειες’’ του κόσμου. Μόνο έτσι θα αναγνωριστούμε.
Τώρα, όσο αναφορά τις τοπικές επιχειρήσεις που εξάγουν Μεσσηνιακά προϊόντα -ακόμα και στο εξωτερικό- πρέπει να πούμε πως σημειώνουν μια πολύ καλή πορεία μέσα στο 2011. Τα πολύτιμα προϊόντα της μεσσηνιακής γής τυποποιούνται στις σύγχρονες εγκαταστάσεις τους στη Μεσσηνία και στη συνέχεια ξεκινούν το μεγάλο ταξίδι με προορισμό από την Ευρώπη μέχρι την Ιαπωνία και από τις Αραβικές χώρες ως τη Ν. Αφρική και την Αυστραλία.
Οκτώ είναι οι κύριες επιχειρήσεις που εξάγουν μεσσηνιακά προϊόντα:
ΑΓΡΟΒΙΜ(ILIADA), ΚΑΛΛΙΚΟΥΝΗΣ, ΑΦΟΙ ΛΑΜΠΟΥ, ΣΥΚΙΚΗ, PAPADIMITRIOY, AGREXPO, ΕΑΣ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ, BLAUEL.
Ιδιαίτερα οι 5 πρώτες επιχειρήσεις, βραβεύονται -σχεδόν κάθε χρόνο- και αναγνωρίζονται από όλο τον κόσμο. Το ξένο περιοδικό ‘‘Food and Wine’’ έχει χαρακτηρίσει πολλές φορές το μεσσηνιακό παρθένο ελαιόλαδο ως το καλύτερο του κόσμου. Βέβαια, στην παγκόσμια αναγνώριση τους, έχει συμβάλλει και η διαδικτυακή τους αναγνωσιμότητα, δηλαδή η μεγάλη προβολή τους στο διαδίκτυο, μέσω των ιστοσελίδων των επιχειρήσεων.
Οι πρεσβευτές της Μεσσηνίας στην παγκόσμια αγορά δείχνουν αισιόδοξοι, αφού κρίνοντας από την αύξηση των εξαγωγών τους το 2010 και την καλή πορεία που έχουν ως τώρα, πιστεύουν πως η οικονομική κρίση ευνοεί τα παραδοσιακά προϊόντα, όταν είναι αυθεντικά, ποιοτικά και σε καλές τιμές.
Δεν είναι όμως όλα μέλι-γάλα. 25 δημόσιες, ιδιωτικές, αλλά ακόμα και Ποδοσφαιρικές Ανώνυμες Επιχειρήσεις του Νομού μας (Π.Α.Ε. ΚΑΛΑΜΑΤΑ), χρωστούν περίπου 145.700.000 € συνολικά. Συγκεκριμένα οι πτωχευμένες εταιρίες ‘‘φαντάσματα’’ είναι οι εξής :
Ας μην ξεχνιόμαστε όμως. Η Μεσσηνία μας ευνοεί με όσα μας δίνει. Το ερώτημα είναι αν εμείς τα διαχειριζόμαστε σωστά …
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΒΑΡΕΛΑΣ
ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ
Είναι, λοιπόν, ιδιαίτερα θετικό ότι η Μεσσηνία, λόγω της γεωγραφικής της θέσης των κλιματικών συνθηκών, της πλούσιας φυσικής και πολιτιστικής της κληρονομιάς αλλά και των δράσεων που έχουν ήδη αναπτυχθεί για την προβολή της περιοχής ξεκινά να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο ελληνικός τουρισμός από μία προνομιακή θέση.
Όσο και αν μας φαίνεται “εξωτικό” το να ασχολούμαστε με τέτοιας εμβέλειας προβλήματα όταν δεν έχουμε λύσει βασικά ζητήματα του τουρισμού μας που για άλλες χώρες θεωρούνται δεδομένη συνθήκη, είναι απαραίτητο να έχουμε μία ευρύτερη αντίληψη των πραγμάτων.
Αυτό για δύο λόγους : πρώτον, γιατί οι διεθνείς προκλήσεις που καλείται να αντιμετωπίσει η σύγχρονη τουριστική βιομηχανία είναι αυτές που ήδη διαμορφώνουν τουριστικές τάσεις και πρόκειται να καθορίσουν την πορεία των τουριστικών αγορών στο μέλλον, δεύτερον, γιατί οφείλουμε όχι μόνο να είμαστε στο πνεύμα της εποχής αλλά εάν είναι δυνατόν και να προηγούμαστε της εποχής μας. Οφείλουμε, δηλαδή, να σχεδιάσουμε την τουριστική πολιτική μας έχοντας στο νου μας έναν μακρινό και ευρύ ορίζοντα όχι μόνο για να είμαστε σε θέση να ακολουθούμε με άνεση την πορεία της διεθνούς τουριστικής αγοράς αλλά και για να συνεχίσουμε να είμαστε υπολογίσιμοι ως “παίκτες” της αγοράς αυτής.
Τι εννοώ. Εννοώ ότι για να μην βρεθούμε εκτός αγοράς στα επόμενα χρόνια, θα πρέπει να λάβουμε υπόψη τις τάσεις που διαμορφώνουν οι σύγχρονες προκλήσεις που προανέφερα. Πιο συγκεκριμένα :
1) Η απειλή της κλιματικής αλλαγής είναι μεγαλύτερη και αμεσότερη απ’ όσο νομίζουμε. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για την ιδιαίτερα ευάλωτη λεκάνη της Μεσογείου και για τον τουρισμό που αποτελεί και την πρώτη οικονομική δραστηριότητα στην περιοχή. Σκεφτείτε μόνο πόσο θα επηρεάσει η άνοδος της θερμοκρασίας, η μείωση των βροχοπτώσεων και η ερημοποίηση τον θερινό τουρισμό επάνω στον οποίο έχουμε στηρίξει, σχεδόν αποκλειστικά, το ελληνικό τουριστικό μοντέλο, συνέβαλε στην υποβάθμιση της βιοποικιλότητας, της λειτουργίας των οικοσυστημάτων, των φυσικών πόρων, της πολιτιστικής κληρονομιάς. Η ανεξέλεγκτη ανάπτυξη του τουρισμού στην οποία επιδοθήκαμε αλόγιστα μας έχει μετατρέψει σήμερα σε θύματα της ίδιας μας της επιτυχίας,
3) Οι αλλαγές στη δημογραφική διάρθρωση της Ευρώπης θα έχουν σοβαρό αντίκτυπο στον τουρισμό καθώς αναμένεται να αυξηθεί σημαντικά ο αριθμός των ατόμων άνω των 50 ετών που ταξιδεύουν συγκριτικά πολύ περισσότερο. Αυτό σημαίνει αυτόματα μία άνοδο του μορφωτικού επιπέδου και κατ’ επέκταση των απαιτήσεων των μελλοντικών επισκεπτών,
4) Όλα τα παραπάνω συμβάλλουν σε μία αλλαγή της δημόσια ζήτηση αναφορικά προς τα είδη τουρισμού. Αναμένεται, λοιπόν, ότι ο τουρισμός που συνδέεται με την πολιτιστική και τη φυσική κληρονομιά θα σημειώσει τη μεγαλύτερη αύξηση, καθώς και ο τουρισμός για λόγους υγείας
5) Επίσης, αναπτύσσονται νέοι ανταγωνιστικοί προορισμοί, με καινοτόμα προϊόντα και υπηρεσίες που εντείνουν ακόμη περισσότερο τον ανταγωνισμό. Δείτε το παράδειγμα της γειτονικής μας Τουρκίας που δεν προσφέρει καν ένα καινοτόμο προϊόν. Προσφέρει αυτό που εμείς έχουμε σε αφθονία αλλά με έναν “εξυπνότερο” τρόπο : με καλύτερη προώθηση του τουριστικού της προϊόντος και με ελκυστικέ τιμές,
6) Τέλος, οι τεχνολογικές εξελίξεις έχουν αλλάξει τον τρόπο ζωής και ψυχαγωγίας και η ελληνική τουριστική βιομηχανία θα πρέπει να υιοθετήσει και να αγκαλιάσει αυτές τις αλλαγές για να βελτιώσει την ανταγωνιστικότητά της. Οι καινοτόμες επιχειρήσεις ήδη έχουν δει θετικά αποτελέσματα ενώ όσοι δεν μπορούν να ακολουθήσουν τις εξελίξεις χάνουν σε ανταγωνιστικότητα και οικονομικά αποτελέσματα
Τι σημαίνουν όμως όλα αυτά για την περιοχή της Μεσσηνίας; Σημαίνουν, με πιο απλά λόγια, τη μετάβαση σε ένα τουριστικό μοντέλο με βασικό χαρακτηριστικό την ποιότητα. Πολύ σωστά, λοιπόν, οι διοργανωτές της ημερίδας κάνουν λόγο για ποιοτική ανάπτυξη του τουρισμού στην περιοχή που σημαίνει τρία πράγματα :
1. ποιοτικό τουριστικό προϊόν με έμφαση στην προστασία και ανάδειξη των φυσικών και πολιτιστικών της πόρων,
2. ποιότητα των προσφερόμενων υπηρεσιών μέσω της αξιοποίησης των νέων τεχνολογιών, αλλά και μέσω της άρτιας εκπαίδευσης και της συνεχούς κατάρτισης των απασχολούμενων στον τουριστικό κλάδου
3. ποιότητα ζωής για τους κατοίκους της περιοχής μέσω της δημιουργίας θέσεων απασχόλησης και της συνολικότερης οικονομικής ανάπτυξης
Οι γενικές αρχές σε αυτή την κατεύθυνση είναι:
A. Η ανάπτυξη συνεργιών μεταξύ των επαγγελματιών που οι δραστηριότητές τους συνδέονται άμεσα ή έμμεσα με τον τουρισμό (ξενοδόχους, εστιάτορες, αγρότες κ.τ.λ.) είναι κλειδί για την επιτυχημένη τουριστική ανάπτυξη ενός τόπου. Διότι ανάπτυξη δεν σημαίνει αποκλειστικά οικονομική μεγέθυνση, συσσώρευση πλούτου και κυρίως, γρήγορο κέρδος. Οι επιχειρηματικές συνέργειες στον τουρισμό συμβάλλουν σε μία τοπική ανάπτυξη που έχει έχει σταθερά και μακροπρόθεσμα κοινωνικοοικονομικά οφέλη, που συνεισφέρει στη διαφύλαξη και την προαγωγή του καλού ονόματος μιας περιοχής, ως μια «συλλογική περιουσία» που ανήκει σε όλους και που πρέπει να διαφυλάσσεται από τη συλλογική δομή. Οι συνέργειες, λοιπόν, είναι παράγοντας ενίσχυσης της τοπικής δημοκρατίας, που ενεργοποιεί τους πολίτες και δημιουργεί προϋποθέσεις τοπικής ενδογενούς ανάπτυξης Μία ιδιαίτερα αποτελεσματική μορφή επιχειρηματικής συνεργασία αποτελούν τα λεγόμενα Τοπικά Σύμφωνα Ποιότητας. Πρόκειται για μία χάρτα, μια συμφωνία, μια διακήρυξη μιας ομάδας επαγγελματιών (φυσικά ή νομικά πρόσωπα), που έχουν κοινά (οριζόντια συνεργασία) ή συμπληρωματικά (κάθετη συνεργασία) χαρακτηριστικά, και συμφωνούν και συναποφασίζουν να συνεργαστούν σε «εθελοντική» βάση προκειμένου να προωθήσουν την περιοχή τους ως προορισμό και ένα κοινό όραμα για την ποιότητα στην περιοχή τους.
Ειδικότερα τα Τοπικά Σύμφωνα Ποιότητας Τουρισμού επικεντρώνονται στην συνεργασία και άμιλλα για ποιοτικές υπηρεσίες τουρισμού στην ύπαιθρο. Διαφοροποιούν το τουριστικό προϊόν ενσωματώνοντας στοιχεία παραδοσιακής κληρονομιάς (αρχιτεκτονική, γαστρονομία κλπ), δηλαδή την ταυτότητα της περιοχής και αξιοποιούν την τοπική παραγωγή αγροτικών προϊόντων. Θα μπορούσαν να είναι Αστικές Μη Κερδοσκοπικές Εταιρείες (ΑΜΚΕ), Συνεταιρισμοί ειδικού σκοπού, συλλογικές μορφές επιχειρηματικότητας κλπ.
B. Η καλλιέργεια τουριστικής συνείδησης στους κατοίκους της περιοχής. Ο ρόλος και η γνώμη τους θα βαραίνει περισσότερο ενόψει Καλλικράτη: με τη σύσταση συνελεύσεων τοπικών κοινοτήτων στις οποίες οι κάτοικοι μπορούν να συναποφασίζουν στα θέματα παροχής υπηρεσιών για την τουριστική αξιοποίηση και προβολή της τοπικής κοινότητας – με τη σύσταση επιτροπών δημοτικού συμβουλίου στους τουριστικούς δήμους στις οποίες συμμετέχουν εκτός των πολιτικών και διοικητικών στελεχών και ιδιώτες εμπειρογνώμονες αλλά και εκπρόσωποι των κοινωνικών φορέων της περιοχής Πολύ θετική πρωτοβουλία προς την κατεύθυνση αυτή ήταν η ημερίδα που διοργάνωσε προ καιρού η νομαρχία με θέμα “Η Μεσσηνία είμαστε εμείς” με θέμα ακριβώς τη συλλογική ευθύνη στην τουριστική ανάπτυξη και την καλλιέργεια τουριστικής συνείδησης.
Γ. Η Ισχυρή διαδικτυακή παρουσία σε όλες τις ιστοσελίδες που έχουν ισχυρό ρόλο στη διεθνή τουριστική αγορά (όπως π.χ. Trip Advisor).
Δ. Η Διεθνής/διαπεριφερειακή συνεργασία και ανταλλαγή πρακτικών με άλλες περιοχές, ενημέρωση για τα ευρωπαϊκά προγράμματα/ευρωπαϊκές πολιτικές (π.χ. ανταλλαγές εργαζομένων στον τουριστικό τομέα, δια βίου μάθηση, δυνατότητες χρηματοδότησης. κ.τ.λ.). Ειδικά με τη δύσκολη σημερινή οικονομική συγκυρία είναι απαραίτητο να εκμεταλλευτούμε κάθε δυνατότητα ευρωπαϊκής χρηματοδότησης. Είδα, για παράδειγμα, ότι προβλεπόταν στο οργανόγραμμα της Νομαρχίας Μεσσηνίας μία διεύθυνση Ευρωπαϊκής Ένωσης και Διεθνούς Συνεργασίας, όμως αυτή δεν έχει στελεχωθεί. Αυτό, ενόψει εφαρμογής του Καλλικράτη, πρέπει να αλλάξει.
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
Η συγκυρία είναι ιδανική για να τεθούν συγκεκριμένοι στόχοι για την ποιοτική τουριστική ανάπτυξη της Μεσσηνίας, καθώς η περιφερειοποίηση της τουριστικής πολιτικής θα είναι πολύ σύντομα μία πραγματικότητα μέσω της εφαρμογής του Καλλικράτη [ο οποίος προβλέπει ενισχυμένες αρμοδιότητες των περιφερειών για την κατάρτιση προγραμμάτων που αφορούν τον τουριστικό σχεδιασμό, την τουριστική ανάπτυξη και την προβολή, σε συνεργασία, βέβαια, με τον ΕΟΤ και τους δήμους
Πριν όμως μιλήσουμε για πιο συγκεκριμένους στόχους, νομίζω ότι θα πρέπει να δούμε ποιες είναι οι ευκαιρίες που προσφέρει αυτός ο τόπος αλλά και ποια τα προβλήματα που καλείται να αντιμετωπίσει ώστε να απαντήσει στον μεγαλύτερο στόχο της “πράσινης”, ποιοτικής τουριστικής ανάπτυξης.
Στην σύγχρονη εικόνα της Μεσσηνίας, σήμερα, βλέπουμε έχουν υπάρξει δυο μεγάλες αλλαγές:
– ΠΟΤΑ (Περιοχή οργανωμένης Τουριστικής Ανάπτυξης) στην περιοχή της Πύλου, και την βελτίωση της πρόσβασης στη περιοχή.
Ας ξεκινήσουμε με τις ΠΟΤΑ:
Τι είναι: Είναι σύνθετες-μεικτές τουριστικές μονάδες μεγάλης κλίμακας, δηλαδή ένας συνδυασμός πολλών τουριστικών προϊόντων (integrated resorts) που διαθέτουν τις ανάλογες υποδομές για φιλοξενία, όλο το χρόνο. Οι μονάδες αυτές, δεν επιμηκύνουν μόνο την τουριστική περίοδο, αλλά αυξάνουν και τον τουρισμό της γύρω περιοχής, υποστηρίζοντας την ανάπτυξη της τοπικής κοινωνίας. Επιπλέον προσελκύουν κόσμο με υψηλά εισοδήματα που ταξιδεύει συχνά, όλο το χρόνο και αντιλαμβάνεται την επίσκεψη σε έναν προορισμό, ως εμπειρία.
Συνήθως αυτές οι μονάδες έχουν και αυξημένη την αίσθηση της εταιρικής ευθύνης, υποστηρίζοντας με διαφόρους τρόπους και τις τοπικές κοινωνίες. Προς αυτή την κατεύθυνση κινήθηκαν για παράδειγμα στην Δομινικανή Δημοκρατία, στο Punta Cana Beach Resort, όπου δίδαξαν νέες μεθόδους τους τοπικούς ψαράδες ώστε να ενισχυθεί η ικανότητα υποστήριξης τους, ενώ συνεργάστηκαν με γυναικείους συνεταιρισμούς που προσέφεραν τα παραδοσιακά προϊόντα τους.
Στο Μεξικό, στο Cancun Resort εκπαιδεύτηκαν οι αγρότες για την παρουσίαση της δουλειάς τους στους επισκέπτες και για την βελτίωση της παραγωγής
Σε πολλές χώρες γύρω από τέτοιες ΠΟΤΑ λειτούργησαν και ειδικές τουριστικές σχολές για την εκπαίδευση των κατοίκων που εργάζονται ή θα εργάζονται σε αυτές.
Τα κοινά χαρακτηριστικά τους που πρέπει να αναζητήσουμε και εμείς στις τουριστικές μονάδες της περιοχής μας, είναι:
– ενεργειακή αποδοτικότητα
– ορθολογική διαχείριση υδάτινων πόρων
– συντήρηση και διαχείριση του οικοσυστήματος, διαχείριση κοινωνικών και πολιτιστικών ζητημάτων
– προγραμματισμός και διαχείριση της χρήσης του εδάφους
– διαχείριση και ανακύκλωση αποβλήτων
Η δεύτερη αλλαγή αφορά στην ευκολότερη πλέον πρόσβαση στον Νομό από άποψη εθνικών υποδομών. Εννοώ την βελτίωση του εθνικού οδικού δικτύου Αθήνας-Καλαμάτας, αλλά και την πρόσφατη αεροπορική σύνδεση της Καλαμάτας με την Αθήνα. Όμως μένουν ακόμη πολλά να γίνουν.
Ακόμα και αν ο επισκέπτης έχει την διάθεση να ανακαλύψει και να γνωρίσει κάθε πλευρά ενός τόπου, όχι μόνο της Μεσσηνίας, οφείλει να έχει, στις αναπτυγμένες χώρες, έναν σύμμαχο: ‘Ενα λειτουργικό και ασφαλές συγκοινωνιακό δίκτυο. Αυτή δυστυχώς δεν είναι η περίπτωση της Μεσσηνίας. “ωραία η Στούπα, ωραίος ο Αγ. Νικόλαος αλλά πολύ κακή η διαδρομή”!
– “ Μια φορά τόλμησα να πάω και δεν ξαναπάω”!.
Δεν γίνεται ο επισκέπτης να χρειάζεται 2-2.5 ώρες για να πάει από την ανατολική στην δυτική πλευρά του νομού και αντίστροφα εκτός κι αν το επιθυμεί επιλέγοντας μικρότερους δρόμους. Δεν μπορεί να περνά μέσα από την Καλαμάτα για να πάει στην Μάνη. Δεν μπορεί η πρόσβαση στις παραλίες να είναι η ίδια με αυτή των επιχειρηματιών στα καταστήματά τους! Πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να πείσουμε τους επιχειρηματίες για τα άμεσα ή/και έμμεσα οφέλη που θα έχουν από την λειτουργία ενός περιφερειακού δρόμου και την εφαρμογή ενός ολοκληρωμένου προγράμματος διαχείρισης της παράκτιας ζώνης.
Με απλά λόγια, αυτό σημαίνει:
– σύνδεση πόλης-παράκτιας ζώνης
– ελεύθερη πρόσβαση στη θάλασσα
– προστασία και αειφόρος διαχείριση του φυσικού περιβάλλοντος
Επιπλέον η ύπαρξη της μαρίνας της Καλαμάτας, στην δυτική πλευρά της πόλης, που εκτός από την φύλαξη σκαφών, περιλαμβάνει και άλλες δραστηριότητες όπως εστιατόρια και καφέ, θα μπορούσε να είναι ένας ακόμα πόλος έλξης για θαλάσσιο τουρισμό, λόγω της εύκολης πρόσβασής της και της άμεσης σύνδεσής της με την έξοδο της πόλης για την Αθήνα.
Όσον αφορά στο τρένο, θεωρώ ότι πραγματικά είναι ένα εξαιρετικό μέσο όχι μόνο για ταξίδι και για περιήγηση, αλλά και για τοπικές μετακινήσεις και φυσικά πιστεύω ότι επιβάλλεται η άμεση έναρξη των δρομολογίων μεταξύ Ζευγολατιού- Διαβολιτσίου και η τακτική σύνδεση Καλαμάτας-Μεσσήνης μέχρι αργά το βράδυ. Αντιλαμβάνομαι ότι για την Ελλάδα ο ΟΣΕ υπήρξε και είναι μια ζημιογόνος ΔΕΚΟ, η κυβέρνηση προσπαθεί να μειώσει τα ελλείμματα, αλλά πραγματικά πιστεύω ότι θα υπάρξει σωστή διαχείριση με γνώμονα την λογική. Για παράδειγμα, το κομμάτι Τρίπολη – Καλαμάτα που πρόσφατα ανακαινίσθηκε, έχει πολύ χαμηλό κόστος συντήρησης γραμμής, περνά μέσα από γραφικά βουνά, ρεματιές, πέτρινα γεφύρια και παραδοσιακούς σταθμούς (πολλοί μάλιστα έχουν ανακηρυχθεί και διατηρητέοι από το ΥΠΠΟ) και κάλλιστα πάνω σε αυτή την γραμμή μπορούν να λειτουργήσουν τουριστικά τρένα, όπως αυτά του Πηλίου και των Καλαβρύτων. Σε αντίστοιχες περιπτώσεις γραφικών διαδρομών, στην Ευρώπη, λειτουργούν εταιρίες που ειδικεύονται αποκλειστικά στον σιδηροδρομικό τουρισμό.
Πάντως σίγουρα η λειτουργία του τρένου θα πρέπει να επιδοτείται σε περιφερειακό επίπεδο πλέον, όπως γίνεται και σε όλη την Ευρώπη.
Συνεχίζοντας θα ήθελα να αναφερθώ και στον βιολογικό καθαρισμό που υπάρχει στην πόλη της Καλαμάτας και να συγχαρώ την εξαιρετική δουλειά που γίνεται, έχοντας ένα λιμάνι ιδιαίτερα καθαρό ενώ πιστεύω ότι και η διερεύνηση δυνατοτήτων εκμετάλλευσης καθαρών μορφών ενέργειας, [έμαθα προς πρόσφατα δόθηκε η πρώτη άδεια για λειτουργία 6 ανεμογεννητριών στην περιοχή της Μεθώνης] θα βοηθούσε προς την κατεύθυνση της αειφορίας του τόπου.
Αυτό που είναι ιδιαίτερα σημαντικό είναι ότι ο νομός έχει την υποδομή και την δυνατότητα να έχει τουρισμό όλο το χρόνο, πέραν του μαζικού τουρισμού. Η ΠΟΤΑ αναμφισβήτητα συνέβαλε στην αύξηση της επισκεψιμότητας του νομού, αλλά τώρα και ο ίδιος ο νομός αναδεικνύοντας τα φυσικά, ιστορικά, γαστρονομικά και όποια άλλα θέλγητρά του θα πρέπει να κρατήσει τον επισκέπτη και να τον οδηγήσει να “κυκλοφορήσει” μέσα στον νομό και να ζήσει τις εναλλακτικές μορφές τουρισμού που του προσφέρονται.
Ας ξεκινήσω γιατί όχι, από την γαστρονομία. Πληροφορήθηκα και πραγματικά εντυπωσιάστηκα με την θετική κίνηση της πόλης της Κορώνης που εκπροσωπεί την Ελλάδα ως την χαρακτηριστική εμβληματική- αντιπροσωπευτική περιοχή της Ελλάδας, που μαζί με την Ιταλία, την Ισπανία και το Μαρόκο έχουν υποβάλει φάκελο υποψηφιότητας στην UNESCO για να αναγνωριστεί η μεσογειακή διατροφή ως άυλη πολιτιστική κληρονομιά.
Και μην ξεχνάμε ότι η γαστρονομία αποτελεί το βασικό μέρος του πολιτιστικού, κοινωνικού ιστορικού και εθνικού περιβάλλοντος μιας χώρας και είναι στενά συνδεδεμένη με το life style – τον τρόπο ζωής των λαών, όπως χαρακτηριστικά λέει ο Υπουργός Γεωργίας & Δασών της Ιταλίας, ο Giancarlo Galan, “η μεσογειακή δίαιτα είναι ένα βιώσιμο life style που βασίζεται στην κατανάλωση της τοπικής παραγωγής, ζεστών οικογενειακών στιγμών με την οικογένεια ή/και με φίλους”. Σε διεθνές επίπεδο η διατροφή και η γεωργία είναι ταυτόσημες έννοιες με τον πολιτισμό ενός τόπου. Και μέρος του πολιτισμού της Μεσσηνίας είναι το εξαιρετικό σύγκλινο, η ψητή γουρνοπούλα με την σαλάτα λάχανο, τα λαλάγγια, τα παξιμάδια νερού και λαδιού, το ψητό ψωμί, τα σουσαμωτά, τα υπέροχα σύκα, τα παστέλια, τις σταφίδες, τις ελιές θρούμπες και ξιδάτες, και τόσα άλλα καλούδια που βγάζει αυτή η εξαιρετική, ευλογημένη γη αλλά και που δημιουργούν οι γυναίκες με τα χέρια τους.
Αυτές οι Μεσσήνιες, οι μανιάτισσες δεν έχουν παρά λίγο να οργανωθούν και κρατούν ένα θησαυρό στα χέρια τους, την κουζίνα τους, την μαγειρική τους, την ζαχαροπλαστική τους! Τις καλύτερες δίπλες της Ελλάδας.!
Αν οργανωθούν σε μικρούς τοπικούς συνεταιρισμούς και με την βοήθεια των ανθρώπων της τοπικής αυτοδιοίκησης, του Καλλικράτη, η προώθηση των προϊόντων τους είναι πολύ απλή υπόθεση. Μπορούν να αναπτυχθούν Τοπικά Σύμφωνα Ποιότητας, όπως στην Κρήτη και τα Ζαγοροχώρια και τα τοπικά προϊόντα μπορούν άμεσα να απορροφούνται από τους επισκέπτες και επιπλέον και οι ξενοδοχειακές μονάδες θα μπορέσουν με αυτό τον τρόπο να προμηθεύονται τα τοπικά προϊόντα, είτε από τις τοπικές καλλιέργειες είτε από τους συνεταιρισμούς.
Πρακτικά μιλάμε για την δημιουργία του “γαστρονομικού χαρτοφυλακίου” της περιοχής της Μεσσηνίας, την συντήρηση και ανάδειξη του πρωτογενούς τομέα, μέσω της σύνδεσής του με τον τριτογενή.
Εδώ και πάλι συνεισφέρει ο Καλλικράτης, καθώς προβλέπει τη μεταφορά αρμοδιοτήτων που επιτρέπει την ανάπτυξη δράσεων για τη σύνδεση αγροτικής παραγωγής και τουριστικής ανάπτυξης.
Και συνεχίζοντας, έτσι όπως βλέπω την Μεσσηνία, έτσι όπως είναι οικιστικά δομημένη, που αποτελείται από πολλούς μικρούς οικισμούς, με πολύ αδιάθετη ή καλλιεργήσιμη γη γύρω τους, πιστεύω ότι πραγματικά μπορεί να μεταλλαχθεί σε ένα ωραιότατο αγροτουριστικό νομό. Δεδομένου ότι οι περισσότεροι κάτοικοι έχουν και σε κάποιο ποσοστό (μικρό ή μεγάλο) ενασχόληση με την γεωργία και την κτηνοτροφία, μπορούν να υποστηρίξουν το αγροτουριστικό μοντέλο ανάπτυξης, αρκεί πάντα να διατηρείται ο απαραίτητος σεβασμός στην τοπική αισθητική.
Σε αυτή την λογική, μπορούν να ενταχθούν και να αξιοποιηθούν και οι πολλοί εγκαταλελειμμένοι οικισμοί. Πρέπει όμως να διδαχθούμε από τα λάθη του εγχειρήματος της Βάθιας και να αναπτύξουμε ένα πιο ευέλικτο και “ζωντανό” μοντέλο, αυτή τη φορά. Οι οικισμοί αυτοί δεν θα φιλοξενούν απλά τον επισκέπτη, αλλά θα του πρoσφέρουν δυνατότητες ψυχαγωγίας, μέσα από περιηγήσεις, πεζοπορία, συμμετοχή στις δραστηριότητες της υπαίθρου, επισκέψεις στα φαράγγια της Κοσκάρακας και της Νέδας, αναρρίχηση στον Ταΰγετο και μελέτη των 1000 διαφορετικών φυτών στον κόσμο που ευδοκιμούν μόνον εκεί, παρατήρηση των πουλιών στον βιότοπο της Βοιδοκιλιάς αλλά και επίσκεψη των αρχαιολογικών χώρων με οργανωμένες εκδρομές στους αρχαιολογικούς τόπους τόσο της δυτικής πλευράς Μεθώνης – Κορώνης_Ιθώμης , Αρχαίας Μεσσήνης, Ναού Επικούρειου Απόλλωνα, όσο και της ανατολικής πλευράς στις επισκέψεις των κάστρων Καπετανάκη-Ζαρνάτας-Κουμουνδούρου-Καρδαμύλης, τους δρόμους των παλιών βυζαντινών μοναστηριών, τους περιπάτους του Λη Φερμορ.
Και μιας και αναφέρθηκα στον Ταύγετο πρόσφατα πληροφορήθηκα ότι εκκρεμεί η απόφαση του ΥΠΕΚΑ για την ανάδειξή του σε προστατευόμενη περιοχή και πραγματικά είναι κάτι που με μεγάλη μου χαρά θα το διερευνήσω. Ο Ταΰγετος είναι ένα εξαιρετικά όμορφο βουνό, με πολύ ωραία χωριά, ιδανικός για την ανάπτυξη του ορεινού τουρισμού. Ο επισκέπτης μπορεί να έλθει σε επαφή με την φύση, με τις δραστηριότητες της υπαίθρου, διαμένοντας σε ξενώνες ή κατοικίες διαμορφωμένες για να τον δεχθούν, ψυχαγωγείται και συμμετέχει στην αγροτική ζωή, περιηγείται στα βουνά και τις φυσικές ομορφιές, γνωρίζει τις αγροτικές ασχολίες, τα τοπικά προϊόντα, την παραδοσιακή κουζίνα και την καθημερινή ζωή των κατοίκων, τα πολιτισμικά στοιχεία και τα αυθεντικά χαρακτηριστικά του χώρου. Στην πραγματικότητα μιλάμε για την διείσδυση στη ζωή των ανθρώπων που ζουν σε αυτόν αλλά και στις σχέσεις τους με το φυσικό περιβάλλον. Έτσι ενισχύεται και η τοπική οικονομία, τονώνεται η τοπική αγορά, ενισχύεται το αγροτικό εισόδημα. Και τα τοπικά προϊόντα, που έτσι και αλλιώς παράγουν οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι της περιοχής, καταναλώνονται από τους φιλοξενούμενους.
Η Μεσσηνία όπως ανέφερα και πριν μπορεί να μιλάει για τουρισμό όλο τον χρόνο, αξιοποιώντας και τις δυνατότητες ανάπτυξης του πολιτιστικού τουρισμού, μέσα από την πληθώρα των κλασσικών, βυζαντινών και σύγχρονων μνημείων που διαθέτει. Καταρχήν ο επισκέπτης μπορεί να δει τα καλύτερα ευρήματα που σώζονται από τους θολωτούς μυκηναϊκούς τάφους, το μοναδικό ολοκληρωμένο παλάτι που υπάρχει στην Πελοπόννησο – του Νέστορα- το εξαιρετικό θέατρο της αρχαίας Μεσσήνης και να απολαύσει παραστάσεις σε ένα εκπληκτικό αρχαίο στάδιο και να επισκεφθεί και να βιώσει ανασκαφές που βρίσκονται σε εξέλιξη όπως αυτή της αρχαίας Θουρίας που με πολύ αγάπη και μεράκι δουλεύουν οι άνθρωποι της εφορίας κλασσικών αρχαιοτήτων. Ο ευαισθητοποιημένος πολιτιστικά ταξιδιώτης, δεν μπορεί να μην επισκεφθεί το νέο μουσείο της Καλαμάτας, να μην παρακολουθήσει τις διαλέξεις που διοργανώνονται εκεί, ή έστω μία παράσταση σύγχρονου χορού στο κάστρο. Για να επιμηκυνθεί όμως η τουριστική περίοδος χρειάζεται να πάρουμε και άλλες πρωτοβουλίες για να φιλοξενηθούν στην πόλη και άλλα πολιτιστικά δρώμενα, φεστιβάλ, αφού έτσι και αλλιώς υπάρχει το θετικό προηγούμενο του φεστιβάλ σύγχρονου χορού της Καλαμάτας.
Ελπίζω λοιπόν τώρα, με την νέα πρόκληση και ευκαιρία, την διοικητική μεταρρύθμιση που φέρνει ο Καλλικράτης, οι νέοι διευρυμένοι δήμοι, αποκτώντας ευρύτερη αρμοδιότητα σε γεωγραφικές περιοχές, και έχοντας πιο ξεκάθαρη την χωρική έννοια του τουριστικού προορισμού, θα μπορούν με μεγαλύτερη ευκολία και με ενιαίο τρόπο να ορίζουν συντονισμένες πολιτικές και πρακτικές σε χώρους που παλαιότερα εφαρμόζονταν αντιφατικές και πολλές φορές αλληλοσυγκρουόμενες τουριστικές πρακτικές από διαφορετικές τοπικές αρχές.
Σε επίπεδο περιφερειών θα έχουμε ένα συντονιστικό, στρατηγικό και εποπτικό ρόλο ώστε οι επιμέρους στρατηγικές κατευθύνσεις των προορισμών να έχουν μια συμπληρωματική αλλά και προς την ίδια κατεύθυνση στόχευση και να αποτελούν αρμονικά μέρη μιας ευρύτερης εικόνας και ενός ενιαίου ελκυστικού και ποιοτικού προφίλ. Πρέπει να εξασφαλιστεί η συντονισμένη και ισόρροπη στρατηγική κάθε δήμου, αναγνωρίζοντας και επενδύοντας στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του, δίνοντας την συγκεκριμένη τουριστική του ταυτότητα, αξιοποιώντας σωστά τις υπάρχουσες υποδομές και αναπτυσσόμενοι προς την κατεύθυνση που υποδεικνύει το φυσικό περιβάλλον και η υποδομή κάθε περιοχής μαζί με την τοπική οικονομία και την χωρητικότητα του κάθε τόπου. Απαγορεύονται πλέον οι αλληλοεπικαλύψεις και η κακοδιαχείριση των πόρων.
Aν λάβουμε υπ όψιν μας όλα τα προηγούμενα αλλά και τις μαρτυρίες των ανθρώπων του τουρισμού και των στατιστικών στοιχείων, πραγματικά η Μεσσηνία αποτελεί πόλο έλξης και σημειώνει μεγάλη άνοδο στις προτιμήσεις των Ελλήνων και των ξένων επισκεπτών.
Σημασία όμως έχει όποιος έλθει να ξανάρθει και να φέρει και τους φίλους του. Να δημιουργήσουμε δηλαδή “διαφημιστές” και αυτό επιτυγχάνεται με την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών, με την ποιότητα στην καθημερινότητά μας, με την εκπαίδευση και με τις φιλικές υποδομές.
Η Μεσσηνία έχει τον φυσικό και πολιτιστικό πλούτο, έχει τις δυνατότητες και μπορεί να προχωρήσει! Η Μεσσηνία δεν είναι μόνο η Καλαμάτα, η Κυπαρισσία, η Στούπα, η Μάνη, ή ο Δυρός, είναι και η κουλτούρα, η γαστρονομία, τα βουνά και οι άνθρωποι της!
Είδα πραγματικά πολλές αξιόλογες προσπάθειες να γίνονται αλλά με την προώθηση του αγροτουριστικού και του εναλλακτικού μοντέλου τουρισμού να εξελιχθεί σε μια πρότυπη γεωγραφική περιοχή της Ελλάδας. Το Costa Navarino, η Κορώνη, οι δρόμοι της Ελιάς, η πρόταση για την ενοποίηση των αρχαιολογικών χώρων, είναι μόνο η αρχή!.
Η Μεσσηνία έχει πλούσιες προδιαγραφές για μια καλύτερη οργάνωση στον τουρισμό.
Γι’ αυτό πρέπει να τις ανακαλύψουμε και να τις εφαρμόσουμε για ένα καλύτερο αύριο !! Γιατί ο τουρισμός είναι το θεμέλιο της τοπικής οικονομίας της Καλαμάτας.
ΓΕΩΡΓΟΥΛΙΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ – ΝΙΚΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
…………………………………………………………………………………………..
Η εργασία μας περιλαμβάνει το πως διαφημίζονται τα τοπικά προϊόντα
μας με βάση τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης(ΜΜΕ).
Σημαντικότερο από όλα τα προϊόντα της Μεσσηνίας είναι το λάδι
που φημίζεται από πολλές εταιρίες γιατί είναι το πιο
γευστικό και αγνό λάδι.
Διάφορες εταιρίες οι οποίες το διαφημίζουν είναι:
1) Μαμούντη
2) Μητσάκου
3) Μηλιώνης
Υπάρχουν και άλλα τοπικά προϊόντα που διαφημίζονται από
πασίγνωστες εταιρίες όπως είναι
1) το παστέλι
2)οι δίπλες
3)τα σύκα
4)το ούζο
5)Γλυκά του κουταλιού
ορισμένα από τα οποία διαφημίζονται από την εταιρία
Λάμπου Α.Ε., και υπάρχουν και άλλα όπως το ούζο, ρακή τσίπουρο
που διαφημίζονται από την εταιρία Στεφανούρη Α.Ε.
ΓΕΩΡΓΟΥΛΙΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ – ΝΙΚΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ: ΘΑΡΡΟΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΚΑΙ ΑΡΘΡΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟ ΤΟΥ 2010 ΕΩΣ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ ΤΟΥ 2011
ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ – ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ: www.mayatsoclis.gr www.eleytherianewsonline.gr www.google.com
www.layout.gr www.epimelitiriomessinias.gr news.gr.msn.com
ΓΕΝΙΚΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ΤΩΝ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Μετανάστευση………………………………………………………………….σελ.1-5
Ρατσισμός………………………………………………………………………σελ.6-9
Ανθρώπινα δικαιώματα………………………………………………………σελ.10-13
Θανάσης Χαλίλι
ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ
ΓΑΡΓΑΛΙΑΝΟΙ
Ντροπιαστική εικόνα στο παλιό Γηροκομείο
Ντροπιαστική και προσβλητική και τον πολιτισμό, την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, τους Γαργαλιάνους και τους κατοίκους της περιοχής είναι η εικόνα που παρουσιάζει το παλιό Γηροκομείο της πόλης. Λεηλατημένο, από μετανάστες που το έχουν καταλάβει και το χρησιμοποιούν για διαμονή τους και όχι μόνο, γεμάτο σκουπίδια και ανθρώπους εξαθλιωμένους και πεινασμένους να είναι στοιβαγμένοι εκεί μέσα.
Δυστυχώς, το παλιό Γηροκομείο, που αποτελούσε χώρο φροντίδας για τους ηλικιωμένους και γαλήνης της ψυχής τους, εγκαταλελειμμένο, αποτελεί τα τελευταία χρόνια καταφύγιο αλλοδαπών και παρανόμων, ακόμη και για παράνομες, ίσως, δραστηριότητες, όπως μας κατήγγειλαν. Η ζεστασιά που κάποτε παρείχε, η λάμψη που διέθετε, έχουν μετατραπεί σε κρύα και γκρίζα ατμόσφαιρα. Πόρτες και παράθυρα σπασμένα, γυαλιά παντού, κρεβάτια και έπιπλα κατεστραμμένα, στρώματα καμένα, παλιόρουχα παντού πεταμένα, αποφάγια και νεκρά ζωύφια διασκορπισμένα, ακόμη και ανθρώπινα περιττώματα…. Οι κάτοικοι των Γαργαλιάνων είναι πικραμένοι και οργισμένοι από την εικόνα που παρουσιάζει και την κατάσταση που κάνουν, δεν υπάρχει, μέχρι στιγμής, καμία σοβαρή παρέμβαση, ώστε ο χώρος να «απελευθερωθεί» και να «συμμαζευτεί».
Εκτός του ότι αποτελεί κέντρο μεταναστών, παρανόμων σχεδόν στο σύνολό τους, είναι και εστία μόλυνσης με τη βρωμιά και τα σκουπίδια που υπάρχουν στο χώρο και εγκυμονούν κίνδυνο για τη δημόσια υγεία.
Πολίτες και φορείς των Γαργαλιάνων τονίζουν πως είναι επιτακτική η ανάγκη, άμεσα, οι αρμόδιες κρατικές Αρχές και υπηρεσίες, καθώς και ο Δήμος Τριφυλίας, να παρέμβουν και να δώσουν λύση στο πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί και τείνει να πάρει τεράστιες διαστάσεις για την περιοχή. Όπως μας είπαν, ο «πρώην» Δήμος Γαργαλιάνων έχει καταθέσει αίτημα στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων για αλλαγή παραχώρησης του οικοπέδου για νέα αξιοποίηση του κτηρίου, αλλά ακόμη δεν υπάρχει συγκεκριμένη εξέλιξη… Μέχρι να υπάρξει, όμως, πρέπει να γίνουν παρεμβάσεις από τις Αρχές, για να πάψει να υφίσταται αυτή η εικόνα και κατάσταση και να καθαριστεί πλήρως ο χώρος
| 16.000 μετανάστες στη Μεσσηνία | |
|
ΤΟ 60% ΑΥΤΩΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΒΑΝΟΙ
Δεκαέξι χιλιάδες μετανάστες, οι οποίοι ζουν και εργάζονται νόμιμα στη Μεσσηνία, είναι καταγεγραμμένοι από τις υπηρεσίες της Νομαρχίας. Από αυτούς, το 60% είναι Αλβανοί, το 20% Ρουμάνοι, το 10% Βούλγαροι και το υπόλοιπο 10% από άλλες χώρες (Σέρβοι, Πολωνοί, Ρώσοι, Ουκρανοί, Σύριοι, Αιγύπτιοι κ.λπ.). Είναι λοιπόν γεγονός πλέον ότι ένα μεγάλο κομμάτι της Ελληνικής κοινωνίας και στην περίπτωση μας της μεσσηνιακής , αποτελείται από μετανάστες. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο ότι το 2007 είχε κηρυχτεί ευρωπαϊκό έτος ίσων ευκαιριών, με επίκεντρο τους οικονομικούς μετανάστες. Αν μάλιστα υποθέσουμε ότι τουλάχιστον άλλοι τόσοι ζουν στο νομό παράνομα, τότε εύκολα μπορούμε να αντιληφτούμε, έστω και ποσοτικά, τι σημαίνει αυτό για τη Μεσσηνία. Απασχόληση Ειδικότερα, από τους 16.000 μετανάστες που ζουν νόμιμα στη Μεσσηνία, το 50% απασχολείται σε αγροτικές εργασίες, το 25% σε οικοδομικές και το υπόλοιπο 25% σε διάφορες άλλες εργασίες, όπως οικιακοί βοηθοί, καθαρίστριες, λαντζιέρες και σε καφέ – μπαρ. Σύντομα, δε, με νέα απόφασή του το υπουργείο Εσωτερικών θα δώσει το δικαίωμα σε μετανάστες που πληρούν συγκεκριμένες προϋποθέσεις να υποβάλουν δικαιολογητικά για τη νομιμοποίησή τους. Στο μεταξύ, η Ελλάδα είναι μια από τις βασικές πύλες εισόδου της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τους λαθρομετανάστες ή τους οικονομικούς μετανάστες. Ωστόσο, κανείς δεν έχει απαντήσει μέχρι στιγμής με σαφήνεια είναι αν είναι επιζήμιοι για τη χώρα και την περιοχή μας ή όχι, αν ευθύνονται απόλυτα για την αύξηση της εγκληματικότητας και αν συντελούν στην αύξηση της ανεργίας ή ασχολούνται με εργασίες που πια δεν καταδέχονται οι Έλληνες. Βοηθούν; Όπως σημείωσε ο νομαρχιακός σύμβουλος και πρώην προϊστάμενος του ΟΑΕΔ Παναγιώτης Τσιμόγιαννης, έχουν εξαχθεί πλέον αρκετά συμπεράσματα, ενώ πολλά ερωτήματα παραμένουν ακόμα αναπάντητα: «Είναι γεγονός ότι στην αρχή η Ελλάδα ήταν ανέτοιμη να υποδεχθεί τους χιλιάδες οικονομικούς μετανάστες από τρίτες χώρες. Οι υπηρεσίες υποδοχής του ΟΑΕΔ καθημερινά δέχονταν άτομα από διαφορετικές χώρες και με διαφορετική κουλτούρα, ήθη και έθιμα, αλλά και ελλιπή πληροφόρηση για τον τρόπο κατάθεσης των δικαιολογητικών. Φοβισμένοι μετανάστες που λαθραία μπήκαν στη χώρα μας πίεζαν ασφυκτικά, όπως πίεζαν και οι διάφοροι ‘προστάτες’ τους. Είδα μετανάστες να κοιμούνται στα χαλάσματα, τις καλαμιώνες και κάτω από γέφυρες. Νευρίασα μαζί τους, από φόρτο εργασίας, αλλά τους συμπόνεσα κιόλας, αναλογιζόμενος την αγωνία τους για να γεμίσουν το στομάχι τους», σημείωσε ο κ. Τσιμόγιαννης. Ο ίδιος εκτιμά ότι σε ένα μεγάλο ποσοστό η κοινωνία έχει αποδεχθεί τους μετανάστες, ενώ έχουν βοηθήσει σε τομείς επαγγελμάτων με τους οποίους οι Έλληνες δεν ασχολούνται πλέον. Επίσης, έχει αποδειχθεί ότι συμβάλλουν στην αντιμετώπιση του έντονου προβλήματος, που έχει να κάνει με την ερήμωση της υπαίθρου στην Ελλάδα. Της Βίκυς Βετουλάκη |
|
Από 19.500 νόμιμους, μόνο 320 έχουν πάρει ιθαγένεια
Το σχέδιο νόμου του υπουργού Εσωτερικών Γιάννη Ραγκούση για την απόκτηση της ελληνικής ιθαγένειας και των δικαιωμάτων που αυτό συνεπάγεται, δε θα μπορούσε να μην αφορά και στη Μεσσηνία. Στο νομό, σύμφωνα με τα στοιχεία του Τμήματος Αλλοδαπών και Μετανάστευσης της Περιφέρειας Πελοποννήσου, κατοικούν μόνιμα και νόμιμα 19.500 αλλοδαποί. Από την άλλη, ο αριθμός εκείνων που έχουν λάβει την ελληνική ιθαγένεια φτάνει περίπου τους 320 και αφορά, κυρίως, ομογενείς από την Αλβανία.
Σύμφωνα με το σχέδιο νόμου του υπουργού, παιδιά μεταναστών θα μπορούν να αποκτήσουν την ελληνική ιθαγένεια υπό προϋποθέσεις, ενώ απλοποιούνται ορισμένες από τις διαδικασίες πολιτογράφησης ενηλίκων αλλοδαπών. Επίσης, δίνεται το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι στις δημοτικές εκλογές, σε νομίμως διαμένοντες μετανάστες που πληρούν συγκεκριμένα κριτήρια.
Τι λένε, όμως, για όλα αυτά οι μετανάστες που ζουν στην Καλαμάτα;
Μίλκο Μπόλεν
«Θα νιώσουμε πιο ασφαλείς»
Ο Μίλκο Μπόλεν είναι από τη Βουλγαρία και ζει στην Ελλάδα τα τελευταία 13 χρόνια. «Εδώ και πολύ καιρό έχω αποφασίσει να μείνω μόνιμα στη χώρα, γι’ αυτό θα κάνω αίτηση για την ιθαγένεια. Πώς εσείς πήγατε στην Αμερική και την Αυστραλία και πήρατε υπηκοότητα; Δεν είναι μόνο για τα δικαιώματα που θα αποκτήσουμε, θα αισθανόμαστε πλέον και πιο ασφαλείς στη χώρα που ζούμε, θα τη νιώσουμε πιο κοντά μας, σαν πατρίδα μας».
Παρά τις δυσκολίες που έχει αντιμετωπίσει για την επιβίωση, ο Μίλκο δηλώνει ευχαριστημένος από τη ζωή στην Ελλάδα. «Δεν έχω παράπονο. Πέρασα και ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας και μου φέρθηκαν πολύ καλά. Έχω κάνει μεταμόσχευση νεφρού! Είχα μεγάλη στήριξη εδώ, γι’ αυτό και έχω αγαπήσει την Ελλάδα περισσότερο κι απ’ τη χώρα μου. Το πρόβλημα ήταν με την ασφάλιση. Είχα ΙΚΑ, αλλά ασφαλιζόμουν μόνος μου, γιατί, όπου και να δούλευα, δε με ασφάλιζε κανείς. Αναγκάστηκα, λοιπόν, να βάζω εγώ ένσημα, οπότε όσα έβγαζα τα έδινα εκεί. Ευτυχώς, όταν η Βουλγαρία μπήκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, βγήκε απόφαση που έλεγε ότι έχω δικαίωμα να πάρω επίδομα Πρόνοιας. Αυτό ήταν μεγάλη βοήθεια για την οικονομική μου κατάσταση, αφού έχω να πληρώσω ενοίκιο, τα φάρμακα που παίρνω και άλλα έξοδα».
Σκελκίμ Χασανάι
«Θα είναι καλύτερα για τα παιδιά μας»
Από την Αλβανία είναι και ο Σκελκίμ Χασανάι, 20 χρόνια στην Ελλάδα, τα τελευταία 10 νόμιμα. Τα παιδιά του έχουν γεννηθεί εδώ, όπου εξακολουθεί να ζει με την οικογένειά του. «Με την κρίση που υπάρχει, η ανεργία έχει χτυπήσει κι εμάς. Δουλειά δε βρίσκουμε εύκολα και οι υποχρεώσεις τρέχουν, νοίκι, ρεύμα, όλα. Αλλά και στην Αλβανία να γυρίσουμε, πάλι δύσκολα θα είναι. Άσε που τα παιδιά δεν έρχονται με τίποτα. Έχουν μάθει εδώ. Τουλάχιστον γι’ αυτά, αν αποκτήσουν την ιθαγένεια, θα είναι καλύτερα τα πράγματα».
Βαγγέλης Τσέλα
«Δε θα χρειάζεται να ανανεώνουμε χαρτιά»
Αλβανικής καταγωγής και ο Βαγγέλης Τσέλα, επίσης χρόνια στην Ελλάδα, ο οποίος σημείωσε: «Με την ιθαγένεια, δε θα έχουμε το άγχος να ανανεώνουμε συνέχεια τα χαρτιά μας και να πληρώνουμε κάθε φορά γι’ αυτό. Θα κάνουμε αίτηση για την ελληνική υπηκοότητα, αλλά περιμένουμε πρώτα να δούμε τι θα γίνει τελικά. Τι άλλο μπορούμε να κάνουμε; Αν φύγουμε, θα χάσουμε τα ένσημα που έχουμε δουλέψει τόσα χρόνια. Είναι και τα παιδιά μας, που έχουν γεννηθεί εδώ και πηγαίνουν στο ελληνικό σχολείο. Την Αλβανία δεν την ξέρουν, δε μιλάνε καν αλβανικά. Πού να τα πάμε πίσω;».
Έντμοντ Ντερβίσα
«Με την ιθαγένεια θα φύγει ένα βάρος»
«Ζω στην Ελλάδα από τα 13 και είμαι 27 ετών. Τι να κάνω; Να ξαναγυρίσω στην Αλβανία; Εδώ έχω παντρευτεί, έχω κάνει δύο παιδιά. Δε γίνεται να φύγω» μας είπε ο Έντμοντ Ντερβίσα. «Θέλουν να μας διώξουν μετά από τόσα χρόνια δουλειάς; Δεν έχει κερδίσει η ελληνική οικονομία από μας; Είμαστε σε αδιέξοδο, γιατί δεν είναι μόνο η ιθαγένεια, οι μετανάστες έχουμε πολλά ακόμη να αντιμετωπίσουμε, που για σας είναι δεδομένα. Είμαστε συνεχώς με το άγχος, αν θα συγκεντρώσουμε τα 150 ένσημα που μας ζητάνε για την άδεια παραμονής. Εδώ 150 δεν τα μαζεύουν οι ντόπιοι, θα τα μαζέψουμε εμείς; Στην οικοδομή δουλεύουμε, δεν είμαστε στο Δημόσιο. Τουλάχιστον με την ιθαγένεια θα φύγει ένα βάρος. Θα μας μείνει κάτι στην άκρη από τα χρήματα που δίνουμε κάθε τόσο για να ανανεώσουμε την άδεια παραμονής».
ΣΤΟ ΟΙΤΥΛΟ ΠΕΡΥΣΙ ΤΟ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ
17 χρόνια σε Τούρκο για τη μεταφορά 7 λαθρομεταναστών
Σε 17 χρόνια κάθειρξης και χρηματικό πρόστιμο 40.000 ευρώ καταδικάστηκε ένας Τούρκος για τη μεταφορά στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στο Οίτυλο επτά λαθρομεταναστών.
Ο Τούρκος μέχρι τελευταία στιγμή αρνούνταν την κατηγορία, ισχυριζόμενος ότι στην Ελλάδα βρέθηκε με το ιστιοφόρο για διακοπές . Συγκατηγορούμενος, ο οποίος όμως δεν παρουσιάσθηκε στη χθεσινή διαδικασία στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων, ήταν και ένας Ιρακινός, ο οποίος είχε κληθεί να επισκευάσει το σκάφος του πρώτου. Αυτός καταδικάστηκε για απλή συνέργεια σε 3 χρόνια με 3ετή αναστολή.
Ύποπτο σκάφος
Όπως περιέγραψαν οι λιμενικοί της Λακωνίας, το Σεπτέμβριο του 2010 στον κόλπο του Οίτυλου εντόπισαν ένα ιστιοφόρο που τους φάνηκε ύποπτο. Κατά την παρακολούθηση είδαν ότι ανέβηκε ένα άτομο από τη στεριά, το οποίο στη συνέχεια έφυγε. Σε έλεγχο που ακολούθησε στο ιστιοφόρο, βρήκαν τον κατηγορούμενο Τούρκο ως κυβερνήτη και άλλο ένα άτομο, χωρίς όμως να έχουν χαρτιά. Το δεύτερο αυτό άτομο κατέθεσε στους λιμενικούς
ότι είχε πληρώσει 2.500 ευρώ για τη μεταφορά του στην Ιταλία. Μαζί με 2 γυναίκες και άλλους 4 άντρες είχαν επιβιβαστεί από το Μποντρούμ της Τουρκίας. Τους άλλους έξι τους αποβίβασε σε παραλία της Νεάπολης, ενώ αυτός παρέμεινε προκειμένου να συνεχίσουν για Ιταλία. Στη Νεάπολη που άφησαν τους άλλους 6, τους παρέλαβε ένας τρίτος με φορτηγάκι, ενώ στον κατηγορούμενο καπετάνιο έδωσε τρόφιμα και 40.000 δολάρια. Επίσης, είχε κατα8εσει στους λιμενικούς ότι θα παραλάμβαναν άλλα 23 άτομα για να τα μεταφέρουν στην Ιταλία.
Οι λιμενικοί κατέθεσαν ότι είχε δοθεί σήμα και η Αστυνομία στην ξηρά συνέλαβε και τον Ιρακινό που θα επισκεύαζε το σκάφος.
Απολογία
Στην απολογία του ο Τούρκος αρνήθηκε τις κατηγορίες, λέγοντας ότι μαζί με το δεύτερο Τούρκο, που τον κατηγορεί, είναι φίλοι και είχαν ταξιδέψει μαζί από το Μποντρούμ στην Ελλάδα με το σκάφος.
Όσο για τα ταξιδιωτικά του έγγραφα, είπε ότι σε μια φουρτούνα έχασε όλο το φάκελο που τα περιείχε, ενώ είχε χαλάσει ο ασύρματός του προκειμένου να ενημερώσει τις ελληνικές αρχές. Όταν έπαθε τη βλάβη, ενημέρωσε γνωστό του στην Κωνσταντινούπολη, ο οποίος του έστειλε τον Ιρακινό για να επισκευάσει το σκάφος.
Οι ισχυρισμοί του, όμως δεν έγιναν πιστευτοί και έτσι καταδικάσθηκε για μεταφορά λαθρομεταναστών. Μάλιστα, η αρχική ποινή που προτάθηκε από την εισαγγελέα ήταν 5 χρόνια κάθειρξης για κάθε έναν από τους 7 λαθρομετανάστες. Με τη συγχώνευση, επιβλήθηκε συνολική ποινή 17 χρόνων.
Της Βίκυς Βετουλάκη
ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ
Αναστάτωση προκάλεσε έλεγχος μεταναστών
Σε… θέαμα εξελίχθηκε ένας τυπικός έλεγχος δύο αλλοδαπών που θεωρήθηκαν ύποπτοι από αστυνομικούς, χθες το απόγευμα στο κέντρο της Καλαμάτας. Οι δυο ύποπτοι μπήκαν σε πολυκατοικία της οδού Π. Καίσαρη και… χάθηκαν ανάμεσα σε ιατρεία και διαμερίσματα όπου τους αναζητούσαν αστυνομικοί της ομάδας ΔΙΑΣ και της Ασφαλείας. Η παρουσία των μοτοσυκλετών της ΔΙΑΣ στη συμβολή με την Αριστομένους προκάλεσε άμεσα το ενδιαφέρον πλήθους περαστικών και περίοικων που ξεχύθηκαν στο δρόμο αναζητώντας την αιτία. Λίγη ώρα αργότερα οι αστυνομικοί εντόπισαν τους αλλοδαπούς και προφανώς προχώρησαν σε εξακρίβωση στοιχείων πριν αποχωρήσουν.
Κ.Λ
…………………………………………………………………………………………
Χαμπιλάι Κων/να και Κουρλέτης Βασίλης
Ρατσισμός
Ορισμός:
Μεροληπτική συμπεριφορά εναντίον κοινωνικών ή εθνικών ομάδων, η οποία συχνά συνοδεύεται από χρήση βίας και οδηγεί στην περιθωριοποίηση των ομάδων αυτών.
Τι είναι πραγματικά ρατσισμός ;
Σήμερα παρόλα αυτά για ανεξήγητους λόγους έχει χαθεί το νόημα της λέξεις ρατσισμός και θεωρείται ρατσιστική οποιαδήποτε άποψη εναντίον ενός γεγονότος που περικλείει άτομα διαφορετικής κοινωνικής, φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας, ακόμα κι αν δεν κατακρίνεται απλά της έμφυτης συνήθειας κάποιων ατόμων να εναντιώνονται σε οποιαδήποτε άποψη, μη ταυτόσημη με τη δική τους, αλλά συχνά και λόγω πολιτικής προπαγάνδας η λέξη ρατσισμός δίχως την αρχική πραγματική έννοια της υφίσταται ως ένα ισχυρό επιχείρημα στα χέρια αυτών ‘‘εναντιακίδων’’. Η λέξη ρατσισμός χρησιμοποιείται επίσης συχνά, με προφανή στόχο το πολιτικό κέρδος. Ενάντια σε κάθε θέση στόχο της έχει την υπεράσπιση εθνικών θέσεων, της ιστορικής πραγματικότητας μιας χώρας. Έτσι έχουμε φτάσει σε σημείο, εθνικόφρονες πατριώτες, όλων των πολιτικών παρατάξεων να κατηγορούνται για ρατσισμό όταν υπερασπίζονται την χώρα μας σε εθνικά ζητήματα και κατηγορούν άλλους λαούς για αλυτρωτικές μεθόδους που παράδειγμα χρησιμοποιούν ή άλλες μεθόδους που σαφή στόχο έχουν να πλήξουν εθνικά μας συμφέροντα
Πολλές φορές παρόλα αυτά πραγματικά προσπαθούν έμμεσα από άρθρα τα οποία δεν φαίνεται να εμπεριέχουν ρατσιστική διάθεση να περάσουν τέτοιες ιδέες. Ανάλογα με την κριτική ικανότητα που μπορεί ο καθένας να ξεχωρίσει τις περιπτώσεις αυτές.
ΜΟΡΦΕΣ
Ασκείται απέναντι: σε εθνικές και φυλετικές μειονότητες – σε άτομα με ειδικές ανάγκες – σε αποφυλακισμένους – σε άτομα με ειδικές ανάγκες – σε αποφυλακισμένους – σε φορείς του ιού του aids – σε απεξαρτημένους και τοξικομανείς – σε ομοφυλόφιλους – σε πόρνες.
ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ
ΜΕΤΡΑ
ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ
Το νομικό ζήτημα της ψήφου των
Αλλοδαπών στις δημοτικές εκλογές
Μεσούσης της πρωτόγνωρης οικονομικής ύφεσης που ταλανίζει τη χώρα και των συνεχιζόμενων μαζικών συγκεντρώσεων των Ελλήνων ‘‘Indiguados’’ αμφισβητιών του κατεστημένου πολιτικού συστήματος, τη νομική επικαιρότητα μονοπωλεί η επικείμενη συζήτηση ενώπιον της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας του ζητήματος της μαζικής απόδοσης ιθαγένειας και συμμετοχής αλλοδαπών στις δημοτικές εκλογές. Το ανωτέρω νομικό ζήτημα εισήχθη στην Ολομέλεια του ακυρωτικού δικαστηρίου της χώρας και ακρογωνιαίου λίθου του συστήματος δικαστικού ελέγχου με την απόφαση 350/2011 του Δ’ Τμήματος (υπό επταμελή σύνθεση) του ιδίου δικαστηρίου.
Στο Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο έχει προσφύγει εκλογέας, Έλληνας πολίτης που ζητάει να ακυρωθεί ως αντισυνταγματικά η από 30.4.2010 απόφαση του υπουργού Εσωτερικών που καθορίζει τα δικαιολογητικά που πρέπει να προσκομίζονται κατά την αίτηση εγγραφής στο Δημοτολόγιο, όπως και η από 7.5.2010 εγκύκλιος του ίδιου υπουργού που δίνει το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι (μόνο για θέσεις δημοτικών διαμερισμάτων και τοπικών συμβουλίων) στους ομογενείς και νομίμως διαμένοντες στην Ελλάδα Υπηκόους τρίτων χωρών για την ανάδειξή τους στην πρωτοβάθμια τοπική αυτοδιοίκηση.
Η παραπάνω παραπεμπτική απόφαση έκανε δεκτή την αίτηση με συντριπτική πλειοψηφία 6 προς 1 ως προς την ακύρωση αυτόματης ιθαγένειας και ομοφωνία 7 προς 0 ως προς την ακύρωση του δικαιώματος του εκλέγειν και εκλέγεσθαι αλλοδαπών στις δημοτικές εκλογές.
Ειδικότερα κρίθηκε ότι ο Ν. 3838/20)0 «Σύγχρονες Διατάξεις για την Ελληνική Ιθαγένεια και την πολιτική συμμετοχή ομογενών και νομίμως διαμενόντων μεταναστών και άλλες ρυθμίσεις» με την υιοθέτηση για πρώτη φορά από συστάσεως του ελληνικού κράτους της αυτόματης απόδοσης ιθαγένειας με πενταετή νόμιμη παραμονή των αλλοδαπών γονέων ή φοιτητής αλλοδαπών επί έξι τάξεις σε ελληνικό σχολείο και το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι σε αλλοδαπούς τρίτων χωρών είναι ο πλέον αντισυνταγματικός νόμος, που ψηφίστηκε ποτέ, καθώς αντιβαίνει σε 9 άρθρα του Συντάγματος.
Παραβιάζει τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα των Ελλήνων πολιτών, διότι αντίκειται στα άρθρα 4 παρ. 3 (Καταστρατήγηση των προσόντων του Έλληνα πολίτη) 16 παρ. 2 (Ελληνική παιδεία) 21 παρ. 1 (Προαγωγή Έθνους) και 25 παρ. 4 (Εθνική αλληλεγγύη).
Οι ανώτατοι δικαστές τονίζουν ότι με τις διατάξεις του Ν. 383/2010 εισήχθη νέος τρόπος αποκτήσεως της ελληνικής ιθαγένειας, αφορών, δυνάμει, μεγάλο
αριθμό αλλοδαπών χωρίς τούτο να συνάπτεται προς εκπλήρωση διεθνούς υποχρεώσεως της χώρας. Η πολιτογράφηση αυτή γίνεται με βάση αμιγώς τυπικές προϋποθέσεις.
Με εξαιρέσεις μπορεί να δοθεί η ιθαγένεια και σε όσους δεν είναι το γένος Έλληνες αλλά αυτές είναι μεμονωμένες και όχι μαζικές ώστε να μην επηρεάζεται η ομοιογένεια του έθνους, Εάν ο συντακτικός νομοθέτης δεν επιθυμούσε αυτήν την ερμηνεία, θα όριζε ότι εξουσίες δεν ασκούνται υπέρ του έθνους αλλά μόνο υπέρ ενός απρόσωπου λαού.
Για να έχουμε όμως ολοκληρωμένη αντίληψη του θέματος που διαπραγματευόμαστε, θα πρέπει να αναφερθούμε και στην ειδικότερη άποψη του συμβούλου κ. Η. Τσακόπουλου ότι ναι μεν η πολιτογράφηση αλλοδαπού αποτελεί κυρίαρχο δικαίωμα της ελληνικής Πολιτείας, η οποία το ασκεί ελευθέρως, στην περίπτωση, όμως, κατά την οποία με διάταξη τυπικού νόμου απονέμεται η ελληνική ιθαγένεια αθρόως και σε απροσδιόριστο αριθμό προσώπων, ο τρόπος αυτός της απονομής της ελληνικής ιθαγένειας πρέπει να διενεργείται υπό προϋποθέσεις, οι οποίες δεν αναιρούν τον εθνικό χαρακτήρα του κράτους, ο οποίος κατοχυρώνεται στο άρθρο 1 παρ. 3 του συντάγματος
…………………………………………………………………………………………
ΣΟΦΙΑ ΒΕΣΣΟ
Δικαιώματα ανθρώπων
Η Συγκέντρωση του εργατικού κέντρου
Το εργατικό κέντρο Αρκαδίας μαζί με το Νομαρχιακό τμήμα της ΑΔΕΔΥ πραγματοποίησαν τη δική τους συγκέντρωση στην πλατεία της Τρίπολης, που είχε μεγαλύτερη συμμετοχή κόσμου σε σχέση με άλλες φορές.
Εκεί μίλησαν εκπρόσωποι συνδικαλιστών φορέων όπως του Συλλόγου Εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας Εκπαίδευση και της ΕΛΜΕ ενώ τονίστηκε πως οι πως οι εργαζόμενοι δεν φέρουν καμία ευθύνη για τη κτίση. Οι ομιλητές είπαν ότι τα μέτρα που λαμβάνει η κυβέρνηση αντί να οδηγούν στην ανάπτυξη οδηγούν στην ύφεση και σε πρωτόγνωρες καταστάσεις, αφού η ανεργία έχει λάβει μεγάλες διαστάσεις, δικαιώματα αυτών καταστρατηγούνται και το εισόδημα των εργαζομένων μειώνετε διαρκώς. Όπως τονίστηκε η κυβέρνηση καταστρέφει τα πάντα. Τσακίζει την υγεία, την παιδία, την κοινωνική πρόνοια, εκποιεί δημόσια περιουσία και οδηγεί σε γενικότερη φτώχεια και εξαθλίωση. Γι’ αυτό οι εργαζόμενοι πρέπει μαζικά να αγωνιστεί για τη ματαίωση αυτής της πολιτικής και για την διατήρηση δικαιωμάτων χρόνων που οδήγησαν σε ένα καλό βιοτικό επίπεδο για το λαό.
Αντιδρούν οι φαρμακοποιοί στην απελευθέρωση του ωραρίου
Αντιδρούν οι φαρμακοποιοί στην απελευθέρωση των εφημερίων των φαρμακείων που αποφάσισε το υπουργείο υγείας, ενώ ο Πανελλήνιας Φαρμακευτικός Σύλλογος δηλώνει ότι προσφεύγει στην δικαιοσύνη.
Με την απόφαση του υπουργείου δίνετε η δυνατότητα σε φαρμακεία, μέχρι στις 20 Οκτωβρίου, να υποβάλει στου κατά τόπους Φαρμακευτικούς Συλλόγους δηλώσεις έντασης προκειμένου να μένουν ανοιχτά το Σάββατο και τις απογευματινές ώρες, Δευτέρα, Τετάρτη καθώς και για όλες τις εφημερίες. Σφοδρή είναι η αντίδραση του ΠΦΣ που χαρακτηρίζει την υπουργική απόφαση περί ωραρίου φαρμακείων «παράλογη, παράνομη, ανεφάρμοστη», εκτιμώντας ότι προκαλεί ένα τεράστιο αλαλούμ με μοναδικό θέμα του ασθενή που θα αναζητεί τα φάρμακά του μέσα στο χαοτικό κυβερνητικό δημιούργημα. Ο σύλλογος τονίζει επίσης ότι αντιπρότεινε τα πρωινά του Σαββάτου αλλά ο υπουργός προτίμησε να δημιουργήσει χάος. Καταλήγοντας ο ΠΦΣ δηλώνει ότι οι φαρμακοποιοί θα προσφύγουν στη δικαιοσύνη κατά της υπουργικής απόφασης.
Ο κόσμος αγανακτισμένος στις πλατείες αντιστέκεται
\\ΟΧΙ// στην ακύρωση των ελπίδων μας!
\\ΟΧΙ// στην Ελλάδα πιόνι των δανείων μας !
Όχι στην ακύρωση των ελπίδων τους για το μέλλον, όχι στη διάψευση των προσδοκιών για μια καλύτερη ζωή, όχι στην καταρράκωση της εθνικής αξιοπρέπειας και εθνικής κυριαρχίας και Ελλάδας, είπαν χθες βράδυ εκατοντάδες χιλιάδες Ελλήνων με ογκωδέστατες συγκεντρώσεις στην Αθήνα και την Θεσσαλονίκη καθώς και σε άλλες πόλεις. Αξιοσημείωτη ήταν και χθες η αυθόρμητη προσέλευση του κόσμου που έχει αγανακτήσει στην πλατεία 23ης Μαρτίου Καλαμάτας.
Μάλιστα όπως έδειξαν κι οι τηλεοπτικοί σταθμοί, η χθεσινή συγκέντρωση του κόσμου στην πλατεία Συντάγματος ήταν η μεγαλύτερη μετά τη μεταπολίτευση. Ακόμη κι αν δεν συμβαίνει αυτό, το μήνυμα δόθηκε, όταν το λέιζερ έζωσαν τη Βουλή, δείχνοντας στους βουλευτές ότι ο λαός – που τους εξέλεξε ως εκπροσώπους του – τους παρακολουθεί και περιμένει να μη διαψεύσουν τις ελπίδες και τα όνειρά του!!
ΤΟ ΟΧΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Ο κόσμος λέει όχι στη θύελλα που έρχεται, λέει όχι στην ωμή επιτροπεία των ξένων με « μπάστακες » στα υπουργεία, αντιτίθεται στην μετατροπή της Ελλάδας σε χώρα περιορισμένης, εθνικής κυριαρχίας και αγανακτεί, καθώς τα μέτρα που προσπαθούν οι δανειστές μας να επιβάλουν στην Ελλάδα είναι πολύ σκληρά από εκείνα σε χώρες όπως η Πορτογαλία και η Ιρλανδία.
Ο εργασιακός μεσαίωνας που ξεπροβάλει από τον ορίζοντα, η κατάργηση μονοκοντυλιά κοινωνικών κατακτήσεων που χρειάστηκε μια εκατονταετία για να θεσπισθούν, η ωμή παρέμβαση των ξένων και η προσπάθειά τους να μετατραπεί η χώρα μα σε τόπο φθηνού εργασιακού κόστους εξοργίζουν εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες και τους ώ8ησαν χθες βραδύ στους δρόμους.
Εκτός όμως από τη τσέπη, τα προωθούμενα μέτρα θίγουν και το φιλότιμο των Ελλήνων με τη δυνατότητα που θα δοθεί στην Τρόικα να τοποθετεί επίτροπους στα υπόγεια οι οποίοι θα ελέγχουν τους υπουργούς απέναντι στις σχετικές πληροφορίες!….
Το νομικό ζήτημα της ψήφου των
Αλλοδαπών στις δημοτικές εκλογές
Μεσούσης της πρωτόγνωρης οικονομικής ύφεσης που ταλανίζει τη χώρα και των συνεχιζόμενων μαζικών συγκεντρώσεων των Ελλήνων ‘‘Indiguados’’ αμφισβητιών του κατεστημένου πολιτικού συστήματος, τη νομική επικαιρότητα μονοπωλεί η επικείμενη συζήτηση ενώπιον της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας του ζητήματος της μαζικής
απόδοσης ιθαγένειας και συμμετοχής αλλοδαπών στις δημοτικές εκλογές. Το ανωτέρω νομικό ζήτημα εισήχθη στην Ολομέλεια του ακυρωτικού
δικαστηρίου της χώρας και ακρογωνιαίου λίθου του συστήματος δικαστικού ελέγχου με την απόφαση 350/2011 του Δ’ Τμήματος (υπό επταμελή σύνθεση) του ιδίου δικαστηρίου. Στο Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο έχει προσφύγει εκλογέας, Έλληνας πολίτης που ζητάει να ακυρωθεί ως αντισυνταγματικά η από 30.4.2010 απόφαση του υπουργού Εσωτερικών που καθορίζει τα δικαιολογητικά που πρέπει να προσκομίζονται κατά την αίτηση εγγραφής στο Δημοτολόγιο, όπως και η από 7.5.2010 εγκύκλιος του ίδιου υπουργού που δίνει το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι (μόνο για θέσεις δημοτικών διαμερισμάτων και τοπικών συμβουλίων) στους ομογενείς και νομίμως διαμένοντες στην Ελλάδα Υπηκόους τρίτων χωρών για την ανάδειξή τους στην πρωτοβάθμια τοπική αυτοδιοίκηση.
Η παραπάνω παραπεμπτική απόφαση έκανε δεκτή την αίτηση με συντριπτική πλειοψηφία 6 προς 1 ως προς την ακύρωση αυτόματης ιθαγένειας και ομοφωνία 7 προς 0 ως προς την ακύρωση του δικαιώματος του εκλέγειν και εκλέγεσθαι αλλοδαπών στις δημοτικές εκλογές.
Ειδικότερα κρίθηκε ότι ο Ν. 3838/20)0 «Σύγχρονες Διατάξεις για την Ελληνική Ιθαγένεια και την πολιτική συμμετοχή ομογενών και νομίμως διαμενόντων μεταναστών και άλλες ρυθμίσεις» με την υιοθέτηση για πρώτη φορά από συστάσεως του ελληνικού κράτους της αυτόματης απόδοσης ιθαγένειας με πενταετή νόμιμη παραμονή των αλλοδαπών γονέων ή φοιτητής αλλοδαπών επί έξι τάξεις σε ελληνικό σχολείο και το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι σε αλλοδαπούς τρίτων χωρών είναι ο πλέον αντισυνταγματικός νόμος, που ψηφίστηκε ποτέ, καθώς αντιβαίνει σε 9 άρθρα του Συντάγματος.
Παραβιάζει τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα των Ελλήνων πολιτών, διότι αντίκειται στα άρθρα 4 παρ. 3 (Καταστρατήγηση των προσόντων του Έλληνα πολίτη) 16 παρ. 2 (Ελληνική παιδεία) 21 παρ. 1 (Προαγωγή Έθνους) και 25 παρ. 4 (Εθνική αλληλεγγύη)
Οι ανώτατοι δικαστές τονίζουν ότι με τις διατάξεις του Ν. 383/2010 εισήχθη νέος τρόπος αποκτήσεως της ελληνικής ιθαγένειας, αφορών, δυνάμει, μεγάλο
αριθμό αλλοδαπών χωρίς τούτο να συνάπτεται προς εκπλήρωση διεθνούς υποχρεώσεως της χώρας. Η πολιτογράφηση αυτή γίνεται με βάση αμιγώς τυπικές προϋποθέσεις.
Με εξαιρέσεις μπορεί να δοθεί η ιθαγένεια και σε όσους δεν είναι το γένος Έλληνες αλλά αυτές είναι μεμονωμένες και όχι μαζικές ώστε να μην επηρεάζεται η ομοιογένεια του έθνους, Εάν ο συντακτικός νομοθέτης δεν επιθυμούσε αυτήν την ερμηνεία, θα όριζε ότι εξουσίες δεν ασκούνται υπέρ του έθνους αλλά μόνο υπέρ ενός απρόσωπου λαού.
Για να έχουμε όμως ολοκληρωμένη αντίληψη του θέματος που διαπραγματευόμαστε, θα πρέπει να αναφερθούμε και στην ειδικότερη άποψη του συμβούλου κ. Η. Τσακόπουλου ότι ναι μεν η πολιτογράφηση αλλοδαπού αποτελεί κυρίαρχο δικαίωμα της ελληνικής Πολιτείας, η οποία το ασκεί ελευθέρως, στην περίπτωση, όμως, κατά την οποία με διάταξη τυπικού νόμου απονέμεται η ελληνική ιθαγένεια αθρόως και σε απροσδιόριστο αριθμό προσώπων, ο τρόπος αυτός της απονομής της ελληνικής ιθαγένειας πρέπει να διενεργείται υπό προϋποθέσεις, οι οποίες δεν αναιρούν τον εθνικό χαρακτήρα του κράτους, ο οποίος κατοχυρώνεται στο άρθρο 1 παρ. 3 του συντάγματος
Από την εφημερίδα : ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
ΝΕΑ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΜΑΣ ΓΙΑ ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΣΤΙΑ
Εστία ζητούν να γίνει οι σπουδαστές του ΜΑΣ το παλιό νοσοκομείο Καλαμάτας. Με πρόσφατη ανακοίνωση τους, διεκδικούν ακόμη μηνιαίο επίδομα, στέγαση στους σπουδαστές που σπουδάζουν μακριά από την πόλη τους και καλούν σε συμμετοχή στο πανελλαδικό συλλαλητήριο των ΤΕΙ σήμερα στην Ομόνοια, στις 12 το μεσημέρι.
Στην ίδια ανακοίνωση , οι σπουδαστές αναφέρουν ένα τελευταίο περιστατικό που εκτυλίχθηκε στην Σπουδαστική Εστίας Καλαμάτας. Οι ίδιοι περιγράφουν : « (Την Τρίτη 8 Νοέμβρη), σήμερα που οι πρωτοετείς φοιτητές θα έπαιρναν δωμάτιο στην Φοιτητική Εστία η διευθύντρια της εστίας Κ. Παλαιογιάννη και η διοίκησης του ΤΕΙ προκάλεσαν με τη στάση τους και της ενέργειές τους για ακόμη μια φορά. Απειλούσαν τους σπουδαστές πως αν δεν καταβάλουν εξαρχής την εγγύηση, και το πρώτο χρηματικό ποσό, της τάξεως των 120 ευρώ η αν δεν υπογράψουν υπεύθυνη δήλωση ότι συμφωνούν με τον κανονισμό και ότι θα καταβάλουν τα χρήματα μέχρι το τέλος του μήνα θα τους πετάξουν έξω από την φοιτητική εστία. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα σπουδαστή που δικαιούνται να μείνει στην εστία , με γονείς άνεργους , που επειδή αρνήθηκε να πληρώσει γιατί δεν έχει, και δεν του δόθηκε κλειδί για δωμάτιο!!!!………
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Τα θέματα έχουν προέλθει από διάφορες πηγές όπως το διαδίκτυο την εφημερίδα και διάφορες άλλες πηγές.
Οι εφημερίδες από όπου έχουν αντληθεί είναι το «Θάρρος» και η «Ελευθερία»:
Εφημερίδα ‘‘ΘΑΡΡΟΣ’’ , εκδόθηκε την ΚΥΡΙΑΚΗ 15 ΜΑΪΟΥ 2011
Εφημερίδα “ΘΑΡΡΟΣ” , εκδόθηκε την ΤΕΤΑΡΤΗ 18 ΜΑ’Ι’ΟΥ 2011
Εφημερίδα “ΘΑΡΡΟΣ” , εκδόθηκε την ΤΕΤΑΡΤΗ 18 ΜΑ’Ι’ΟΥ 2011
Εφημερίδα: ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ εκδόθηκε: Κυριακή 12 Ιουνίου 2011
Από το διαδίκτυο έχουν αντληθεί από την ιστοσελίδα του «Θάρρους» και της ιστοσελίδας της «Ελευθερίας» :
http://www.eleftheriaonline.gr/
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Τοπικά και πολιτικά θέματα σελ. 1 – 4
Ανακύκλωση σελ 5 – 10
Απορρίμματα σελ 11 – 14
ΚΩΝ/ΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΠΟΥΛΟΣ
ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΣΤΗ ΚΑΛΑΜΑΤΑ
Η έννοια της πολιτικής έχει συγκεκριμένο περιεχόμενο από τότε που οι άνθρωποι την θέσπισαν ως τρόπο οργάνωσης και επίλυσης των διαφορών τους. Κι αυτό γιατί δεν ήταν δεδομένη ούτε και αναπόφευκτη. Οι ανθρώπινες κοινωνίες έζησαν για πολλά χρόνια και χωρίς την πολιτική. Εντούτοις πριν καταγραφεί το οτιδήποτε θα πρέπει να γίνει μια εννοιολογική διευκρίνηση που είναι συνηθισμένη διεθνώς , ενθάδε όμως όχι και τόσο αυτονόητη.
Η διάκριση των όρων politics και policy , συνηθισμένη στους Αγγλοσάξωνες , δεν έχει υιοθετηθεί εν Ελλάδι και έτσι όταν κανείς αναφέρεται στον όρο πολιτική να μην γίνεται κατανοητό αν αναφέρεται στο παίγνιο της πολιτικής (χειραγώγηση, προπαγάνδα, παιχνίδια εξουσίας κλπ) ή στην πολιτική ως μορφοπλαστική των κοινωνικών ανησυχιών τέχνη που ο Αριστοτέλης την συγκρίνει με την Αρχιτεκτονική (καθόλου τυχαίο αφού προϋποτίθεται το σχέδιο ήτοι ο σχεδιασμός και ο προγραμματισμός των δράσεων).
Με τον γενικό όρο πολιτική εννοείται το σύνολο των μέτρων που λαμβάνονται και των μεθόδων και διαδικασιών που ακολουθούνται, μέσω των οποίων, ομάδες ανθρώπων οργανώνονται και λειτουργούν, προκειμένου να πετύχουν κατά τον καλύτερο τρόπο και με το μικρότερο δυνατό κόστος τους σκοπούς που επιδιώκουν σε διάφορους τομείς δραστηριοτήτων. Ο όρος εφαρμόζεται τόσο σε κυβερνήσεις κρατών για τον τρόπο διακυβέρνησης και χειρισμού των διαφόρων υποθέσεων, όπως επίσης και σε οργανισμούς, εταιρείες και άλλες οργανώσεις, λαμβάνοντας ανάλογα ιδιαίτερο χαρακτηρισμό βιομηχανική πολιτική κ.λπ.
Η πολιτική είναι συνυφασμένη με την εξουσία και τη δύναμη που πηγάζει από αυτή. Η άσκηση της πολιτικής αποτελεί τέχνη και επιστήμη και αφορά σε ιδέες και στον τρόπο εφαρμογής τους, τόσο σε ζωτικά ζητήματα της ανθρώπινης ύπαρξης και υπόστασης (ελευθερία, ασφάλεια, δικαιοσύνη, πολιτισμός, κτλ), καθώς επίσης και σε όλα τα υπόλοιπα θέματα που αφορούν στο κοινωνικό σύνολο, στον πολίτη, στον εργαζόμενο, κτλ.
Όταν η πολιτική μετατρέπεται στην τέχνη για να διατηρηθεί ή να κατακτήσει ένα κόμμα την εξουσία ως αυτοσκοπός, τότε υπεισέρχεται η διαφθορά, η κατάχρηση εξουσίας, το “χρήμα” και οι περισσότεροι πολίτες απογοητεύονται και παύουν να ενδιαφέρονται για αυτά που τους αφορούν, με κίνδυνο τα αποτελέσματα να είναι ολέθρια σε όλους τους τομείς.
Το Πολιτικό σύστημα της Ελλάδας είναι Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, με τον Πρωθυπουργό ως αρχηγό της κυβέρνησης και πολυκομματικό σύστημα. Η νομοθετική εξουσία ανήκει στην κυβέρνηση και στη Βουλή των Ελλήνων. Από την αποκατάσταση της δημοκρατίας στο πολιτικό σύστημα της Ελλάδας κυριαρχούν δύο πολιτικά κόμματα: η φιλελεύθερη–συντηρητική Νέα Δημοκρατία και το σοσιαλδημοκρατικό Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα. Η δικαστική εξουσία είναι ανεξάρτητη της εκτελεστικής και της νομοθετικής.
Το Σύνταγμα του 1975 περιλαμβάνει εκτενείς πολιτικές ελευθερίες και ορίζει ως αρχηγό κράτους τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας που εκλέγεται από τη Βουλή. Η δομή της ελληνικής κυβέρνησης είναι παρόμοια με αυτή πολλών δυτικών δημοκρατιών, και περιγράφεται ως συμβιβασμός μεταξύ του γαλλικού και του γερμανικού μοντέλου. Ο Πρωθυπουργός και το Υπουργικό Συμβούλιο διαδραματίζουν κεντρικό ρόλο στην πολιτική διαδικασία, ενώ ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει κυρίως τελετουργικό ρόλο, με κάποιες (περιορισμένες) νομοθετικές και εκτελεστικές εξουσίες. Η ψήφος στην Ελλάδα είναι υποχρεωτική, αν και στην πράξη η παράλειψη της ψήφου δεν τιμωρείται.
Όπως και σε πολλές πόλεις της Ελλάδας η Καλαμάτα έχει δήμαρχο. Ο δήμαρχος της Καλαμάτας είναι υπεύθυνος για την διατήρηση της ομαλούς λειτουργίας της πόλης. Επίσης είναι υπεύθυνος για τα εσωτερικά και εξωτερικά θέματα της πόλης. Επειδή ο δήμαρχος δεν θα μπορεί να τα βγάλει πέρα μόνος του έχει και το δημοτικό συμβούλιο. Καθημερινά έρχεται σε επαφή με πολίτες της πόλης και συζητάνε για τα προβλήματα που υπάρχουν.
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Η οικονομία είναι λέξη που χρησιμοποιούμε στην καθημερινή μας ζωή και μπορεί να σημαίνει πολύ απλά από την εξοικονόμηση χρημάτων μέχρι την οικονομική κατάσταση του κράτους. Πλέον επίσημα με τον όρο “οικονομία” χαρακτηρίζεται το σύνολο των λελογισμένων και συστηματικών ενεργειών ανθρώπων, που διαβιούν σε κοινωνία, προς εξεύρεση αγαθών για την ικανοποίηση των αναγκών τους. Από την στιγμή που υπάρχει αλληλεπίδραση μεταξύ των κρατών, ανταλλαγή αγαθών και υπηρεσιών ισχύει και η έννοια της διεθνούς οικονομίας. Οι κανόνες της ελεύθερης αγοράς των ελεύθερα διακινούμενων προϊόντων στην Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και οι εξαγωγικές σχέσεις που επικρατούν ανά την υφήλιο καθιστούν την οικονομία διεθνή παράγοντα στις σχέσεις μεταξύ των κρατών. Επιπλέον η άμεση επίδραση στις οικονομίες των κρατών επέρχεται από το γεγονός της ύπαρξης των διαφόρων νομισμάτων των χωρών ανά τον κόσμο. Το γεγονός και μόνο ότι εμπορεύονται νομίσματα και επηρεάζονται οι αξίες των εξαγόμενων αγαθών επιδρά άμεσα στις οικονομίες των κρατών. Για να δώσουμε ένα παράδειγμα στην κατανόηση αυτού του μηχανισμού μπορούμε να συγκρίνουμε την εξαγωγική ικανότητα των Η.Π.Α. όταν το δολάριο είναι ασθενές έναντι του Ευρώ και όταν είναι ισχυρό. Ένα ασθενές δολάριο κάνει τα εξαγόμενα προϊόντα περισσότερο ελκυστικά ενώ ένα ισχυρό δολάριο αποθαρρύνει τις εξαγωγές και συνεπώς αυξάνει τις εισαγωγές. Πολλές φορές η οικονομία αναφέρεται στην οικονομία του κράτους. Με άλλα λόγια την οικονομική κατάσταση που βρίσκεται το κράτος. Ασχολούνται όλοι με αυτό το θέμα γιατί πολύ απλά όλοι συνεισφέρουν στην οικονομία του κράτους με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Αυτό καθιστά όλους τους ανθρώπους μέρος του οικονομικού συστήματος που λειτουργεί αέναα και με έναν κυκλικό και επαναλαμβανόμενο τρόπο. Τα αγαθά μετατρέπονται σε χρήματα και με τα χρήματα αγοράζουμε αγαθά. Το ίδιο και με την παροχή υπηρεσιών. Το οικονομικό σύστημα ωστόσο περιλαμβάνει πλήθος περίπλοκων μηχανισμών όσον αφορά την λειτουργία του που το καθιστά πολύ ευαίσθητο στην οποιαδήποτε μεταβολή.
Η οικονομία της Ελλάδας ανήκει στην κατηγορία των ανεπτυγμένων του κόσμου. Είναι μια μικρή αλλά ανοιχτή οικονομία με σχετικά χαμηλή βιομηχανική βάση. Η Ελλάδα είναι μια ανεπτυγμένη χώρα, με ένα υψηλό επίπεδο διαβίωσης και “πολύ υψηλό” Δείκτη Ανθρώπινης Ανάπτυξης, όπου κατατάσσεται 22η στον κόσμο το 2010,[6] και 22η στον δείκτη του The Economist του 2005 για την ποιότητα ζωής παγκοσμίως.[7] Με βάση τα στοιχεία τηςEurostat το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Ελλάδας ήταν ισο με το 94% του μέσου όρου της ΕΕ το 2008.[8] Οι κύριοι μεγάλοι κλάδοι της Ελληνικής οικονομίας είναι ο τουρισμός, η ναυτιλία, η βιομηχανική παραγωγή τροφίμων και η επεξεργασία καπνού, η υφαντουργία, τα χημικά, τα προϊόντα μετάλλου, η μεταλλευτική και η μονάδες διύλισης πετρελαίου.
Η μεγέθυνση του ΑΕΠ της Ελλάδος είναι επίσης, κατά μέσον όρο, από το 1990 υψηλότερη από αυτόν του μέσου όρου των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εντούτοις, η ελληνική οικονομία αντιμετωπίζει σημαντικά προβλήματα, περιλαμβανομένων και της αύξησης των επιπέδων της ανεργίας, την γραφειοκρατία και την διαφθορά.[9]
Το 2009, η Ελλάδα την δεύτερη χαμηλότερη κατάταξη στην ΕΕ σύμφωνα με τον Δείκτη Οικονομικής Ελευθερίας (μετά την Πολωνία), ενώ κατατάσσεται 81η παγκοσμίως.[10] Η χώρα υποφέρει από υψηλά επίπεδα πολιτικής και οικονομικής διαφθοράς και χαμηλή ανταγωνιστικότητα συγκριτικά με τους Ευρωπαίους εταίρους της.[11][12]Λόγω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, ο ρυθμός μεγέθυνσης της οικονομίας γύρισε σε αρνητικό πρόσημο το 2009, για πρώτη φορά από το 1993.[13]
Μια ένδειξη της τάσης υπερχρέωσης τα περασμένα χρόνια είναι το γεγονός ότι η αναλογία ιδιωτικών δανείων προς καταθέσεις ξεπέρασε τις 100 μονάδες (αναλογία δηλαδή μεγαλύτερη του 1 προς 1) κατά την διάρκεια του πρώτου εξαμήνου του έτους 2007.[14]Μέχρι το τέλος του 2009, ως αποτέλεσμα του συνδυασμού της διεθνούς οικονομικής κρίσης και εσωτερικών παραγόντων (ανεξέλεγκτης σπατάλης λίγο πριν τις εκλογές του Οκτωβρίου 2009), η Ελληνική οικονομία αντιμετώπισε την πιο σοβαρή της κρίση από το 1993, με το υψηλότερο δημόσιο έλλειμα (αν και κοντά σε αυτό της Ιρλανδίας και του Ηνωμένου Βασιλείου) καθώς και το δεύτερο υψηλότερο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ στην ΕΕ. Το δημόσιο έλλειμμα του 2009 έφτασε στο 15,4% του ΑΕΠ. Αυτό, και τα αυξανόμενα επίπεδα χρέους (στο 127,1% του ΑΕΠ το 2009) οδήγησαν σε υψηλό κόστος δανεισμού, που προκάλεσε μια σοβαρή οικονομική κρίση. [15] Η Ελλάδα προσπαθεί να καλύψει το υπερβολικό δημόσιο έλλειμμα της στα ίχνη της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.[16]
Το εργατικό δυναμικό της Ελλάδος φτάνει συνολικά τα 4,9 εκατομύρια, και είναι το δεύτερο πιο σκληρά εργαζόμενο ανάμεσα στις χώρες του ΟΟΣΑ, μετά την Νότιο Κορέα.[17] Το Κέντρο Ανάπτυξης του Γκρόνιγκεν δημοσίευσε μια έρευνα που αποκάλυπτε ότι μεταξύ του 1995 και του 2005, η Ελλάδα ήταν η χώρα με το μεγαλύτερο ποσοστό ωρών εργασίας ανά εργαζόμενο ανάμεσα στα Ευρωπαϊκά έθνη. Οι Έλληνες εργάστηκαν κατά μέσον όρο 1.900 ώρες ανά έτος, ακολουθούμενοι από τους Ισπανούς (με μέσο όρο 1.800 ώρες ανά έτος).[18]
Η Καλαμάτα είναι σημαντικό οικονομικό κέντρο της Πελοποννήσου. Η οικονομία της περιοχής στηρίζεται στην αγροτική παραγωγή με πιο γνωστή μάλιστα την παραγωγή ελαιολάδου και ελιάς. Επίσης η περιοχή παράγει σύκα, σταφίδα και άλλα είδη, όπως οπωροκηπευτικά. Στο βιομηχανικό τομέα υπάρχουν αρκετές βιομηχανίες τυποποίησης και μεταποίησης αγροτικών προϊόντων, ποτοποιίες κ.α. Σημαντική βιομηχανική μονάδα της περιοχής είναι η καπνοβιομηχανία Καρέλιας, ενώ παλιότερα λειτουργούσε στην πόλη μεγάλο εργοστάσιο της Levi’s.
……………………………………………………………………………………………
ΤΖΙΧΡΙΤΖΗ ΜΑΡΙΑ
ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ
Τα χαρτιά, τα γυαλιά, τα μέταλλα δεν είναι σκουπίδια. . .
Είναι η πρώτη ύλη και ενέργεια και είναι η διαλογή τους προστασία του περιβάλλοντος.
Εσύ συμμετέχεις στην ανακύκλωση???
Ανακύκλωση απορριμμάτων είναι η διαδικασία με την οποία
επαναχρησιμοποιείτε εν μέρει η ολικά οτιδήποτε αποτελεί έμμεσα η άμεσα
αποτέλεσμα της ανθρώπινης δραστηριότητας και το οποίο στην μορφή που
είναι δεν αποτελεί πλέον αγαθό για τον άνθρωπο .Στην διαδικασία αυτή
συνήθως τα απορρίμματα μετατρέπονται σε πρώτες ύλες από τις οποίες
παράγονται νέα αγαθά .Μέρος της διαδικασίας της ανακύκλωσης είναι και η
μετατροπή βλαβερών για το περιβάλλον υλικών σε λιγότερο ή και και καθόλου
βλαβερά .Με τον τρόπο αυτό γίνεται ομαλότερα η επανεξέταση τους στο φυσικό
περιβάλλον το οποίο ουσιαστικά ολοκληρώνει τη διαδικασία της ανακύκλωσης με φυσικό τρόπο .Παράδειγμα μιας τέτοιας περίπτωσης είναι η μετατροπή οικιακών λυμάτων σε τέτοια μορφή ώστε να είναι λιγότερο βλαβερά σε αντίθεση με την κατευθείαν εναπόθεσή τους.
Τα ανακυκλώσιμα προϊόντα είναι : 1) μεγάλες οικιακές συσκευές, 2) μικροσυσκευές που διευκολύνουν τη ζωή (κλιματιστικά ,φωτιστικά), 3) εξοπλισμός πληροφορικής, 4) ηλεκτρικά και ηλεκτρονικά εργαλεία και παιχνίδια, 5) ιατροτεχνολογικά προιόντα, 6) Η\Υ, 7) καταλύτες εξάτμισης οχημάτων, 8) λιπάσματα, 9) χαρτί, 10) πλαστικό, 11) αλουμίνιο, 12) γυαλί, 13) ελαστικά αυτοκινήτων, 14) μπαταρίες.
Η ανακύκλωση για να γίνεται έχει κάποια σημασία ,έναν σκοπό.
Γίνεται για να :1) Μειώνονται τα απορρίμματα και τα προβλήματα διαχείρισής τους, 2) Εξοικονομείται ενέργεια και φυσικοί πόροι που λαμβάνονται συνεχώς από τη φύση, 3) Μειώνεται η ρύπανση της ατμόσφαιρας ,του εδάφους και των υπόγειων υδάτων, 4) Εξοικονομείται η ενέργεια που απαιτείται για την κατασκευή όλων των προαναφερθέντων αντικειμένων, 5) Επιτυγχάνεται μακροπρόθεσμη πτώση των τιμών των προϊόντων , 6) Σώζεται η υγεία όλων των κατοίκων του πλανήτη και διασφαλίζεται το καλύτερο μέλλον των παιδιών, 7) Δημιουργούνται νέες θέσεις εργασίας σε τομείς θετικών ενεργειών για την διάσωση του πλανήτη, 8) Δημιουργείται ευχάριστη αίσθηση και ικανοποίηση για τη συμμετοχή στη βελτίωση του περιβάλλοντος και των συνθηκών ζωής.
«ΤΡΙΤΗ ΣΕ ΤΖΙΡΟ ΣΕ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΛΙΜΑΚΑ ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗΣ,ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΕΠΗΡΕΑΣΤΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΕ ΔΙΑΡΚΗ ΑΝΟΔΟ.ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ Η ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΗ ΑΝΑΓΚΗ»
Η ανακύκλωση είναι από τις πιο κερδοφόρες βιομηχανίες .Κατατάσσεται 3η μετά τα πετρέλαια και τα όπλα και ξεπέρασε τις φαρμακοβιομηχανίες.
Στην Ελλάδα είναι απαραίτητη ,επειδή δεν έχουμε πρώτες ύλες για τα πλαστικά ,το χαρτί το γυαλί και το μέταλλο.
Σήμερα καλούμαστε να διαχειριστούμε τα
Σκουπίδια και η ενδεδειγμένη λύση είναι
Α Ν Α Κ Υ Κ Λ Ω Σ Η……
Στην Ε.Ε ανακυκλώνεται κατά μέσο όρο το 24%
Των αστικών στερεών αποβλήτων .Στην
Ελλάδα το 82% οδηγείται στις χωματερές,
Ανακυκλώνεται το 17% και μόνο το 2%
κομποστοποιείται . Πρωταθλήτριες στην
Ανακύκλωση εμφανίζονται η Αυστρία(70%),
Η Γερμανία(66%),η Ολλανδία(60%) και
Το Βέλγιο(58%).
Η πρόσφατη ευρωπαϊκή οδηγία θέτει συγκεκριμένους
Ποσοτικούς στόχους για το σύνολο των ανακυκλώσιμων,
Οι οποίοι είναι 50% ανακύκλωση με διαλογή στην πηγή,
Για αυτά τα υλικά μέχρι το 2020.Για τα οργανικά προβλέπει
Υποχρεωτικά και για αυτά διαλογή στην πηγή.
(εφημερίδα «ΘΑΡΡΟΣ») 25/5/2011
«ΔΥΟ ΒΗΜΑΤΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΠΙΣΩ»
Τους επόμενους μήνες συμπληρώνονται 4 χρόνια από το ξεκίνημα της ανακύκλωσης στην Καλαμάτα .Ήταν Νοέμβριος του 2005,όταν άρχισε το πρόγραμμα ,με τους μπλε κάδους και τα υλικά συσκευασίας.
Σύμφωνα με τον προϊστάμενο του Τμήματος Αποκομιδής Απορριμμάτων του δήμου Καλαμάτας Ι. Παπαδόπουλο «Σε σχέση με την κατάσταση που επικρατεί στις υπόλοιπες πόλεις ,η Καλαμάτα προχωρά αρκετά ικανοποιητικά το πρόγραμμα ανακύκλωσης .Αυτή τη στιγμή συλλέγουμε το 15% περίπου από το σύνολο του σκουπιδιού ,τη στιγμή που το ανακυκλώσιμο είναι γύρω στο 30% -35%.Σήμερα δηλαδή βρισκόμαστε κάπου στη μέση……»
Ο κ. Παπαδόπουλος τονίζει επιπρόσθετα ότι «Εκτός από τους μπλε κάδους, ο δήμος Καλαμάτας σχεδιάζει να ενισχύσει με διάφορες δράσεις και τα άλλα προγράμματα ανακύκλωσης όπως είναι τα ηλεκτρικά ηλεκτρονικά ,με την τοποθέτηση επιπλέον μικρών κάδων στα σχολεία της πόλης για τη συλλογή τους. Από τον κ. Παπαδόπουλο, προϊστάμενο του τμήματος αποκομιδής απορριμμάτων.
(Καλαμάτα 10/4/09)
……………………………………………………………………………………………………..
Κατερίνα Βρυώνη
ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΑ
«Τα απορρίμματα και η διαχείρισή τους φαίνονται ένα θέμα ,το οποίο απασχολεί έντονα τα Μ.Μ.Ε»
Κανείς από ότι φαίνεται έως σήμερα δεν έχει την ικανότητα να θέσει κάποια αιτήματα και να βάλει κάποιους στόχους για τη σωστή διαχείριση της πόλης μας.
Τα Μ.Μ.Ε είναι όμως ένας παράγοντας ο οποίος αδιαλείπτως ασχολείται και τονίζει θέματα που αφορούν τα απορρίμματα και τη διαχείρισή τους.
Διαρκώς όλα τα Μ.Μ.Ε συμπεριλαμβανομένου της τηλεόρασης ,του ραδιοφώνου ,των εφημερίδων αλλά και των περιοδικών ,ασχολούνται με το θέμα που μας «καίει» ,παίρνοντας συνεντεύξεις από {ανώτερα}άτομα όπως βουλευτές ,υπουργούς κ.ά. ,αφιερώνοντας ολόκληρα άρθρα αλλά παράλληλα μ’ αυτά όλοι οι δημοσιογράφοι κάνουν τη δική τους κριτική και επεμβαίνουν με το δικό τους ιδιαίτερο τρόπο σε αυτό το θέμα.
ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΑ
«Ένα από τα βασικότερα θέματα που συχνά απασχολεί τα Μ.Μ.Ε της κάθε περιοχής»
Τα απορρίμματα είναι ένα θέμα που συχνά απασχολεί τους πολίτες αλλά παράλληλα είναι “τροφή“ για τα Μ.Μ.Ε
Στην Καλαμάτα αρκετοί είναι αυτοί οι οποίοι διαρκώς προσπαθούν να διαχειριστούν τα απορρίμματα της πόλης μα δεν τα καταφέρνουν.
Αυτό τονίζεται έντονα σχεδόν σε κάθε εφημερίδα της πόλης περιέχοντας άρθρα, συνεντεύξεις όπως και φωτογραφικό υλικό.
Όμως από ότι φαίνεται οι προσπάθειες των ντόπιων δημοσιογράφων να «ξυπνήσουν» τους υπεύθυνους για τη σωστή διαχείριση, καταφέρνουν το ακριβώς αντίθετο.
Δεν σημαίνει όμως πως αυτό τους θλίβει, απλά τους πτοεί για λίγο και συνεχίζουν πάλι να χαλάνε αδιαλείπτως μελάνι για να εκφραστούν με τον τρόπο που αυτοί μπορούν έτσι ώστε να μας ενημερώσουν-προειδοποιήσουν για το ότι γίνεται.
ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΑ
«Ένα θέμα που απασχολεί τους πολίτες της Μεσσηνίας και ιδιαίτερα τα Μ.Μ.Ε»
Τα Μ.Μ.Ε (Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης) είναι ένας τομέας, ο οποίος προσφέρει ενημέρωση με διάφορους τρόπους για ποικίλα θέματα, σε όλους τους πολίτες.
Τόσο στις άλλες περιοχές όσο και στη Μεσσηνία τα Μ.Μ.Ε είναι πάντα δίπλα στους πολίτες για να τον ενημερώσουν, να υποστηρίξουν με τον τρόπο τους το οτιδήποτε συμβαίνει αλλά και να τονίσουν τυχόν θέματα.
Ένα από τα θέματα που έντονα απασχολεί την Καλαμάτα είναι η διαχείριση των απορριμμάτων, η οποία δεν είναι και τόσο καλή. Τα Μ.Μ.Ε στην Καλαμάτα “διαλαλούν“ διαρκώς συνεντεύξεις, άρθρα, άθλια τοπία(εικόνες), έρευνες αλλά και ότι άλλο βρεθεί στα χέρια τους, με σκοπό να καταφέρουν να τονίσουν τη σοβαρότητα του θέματος αυτού.
Η προσπάθεια τους και η έντονη επιμονή τους σε αυτό το θέμα (τηλεόραση, ραδιόφωνο, εφημερίδες, περιοδικά) είναι αξιοθαύμαστη και πρέπει σίγουρα να είναι αξιότιμη η προσπάθειά τους για μας.
………………………………………………………………………
«Αλήθειες και ψέματα, μετά από μια επίσκεψη στην εφημερίδα “ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ“»
Υπάρχουν διάφορα είδη Μ.Μ.Ε(Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης) που μπορεί κανείς να ενημερωθεί για διάφορα τοπικά αλλά και για γενικότερα θέματα , όπως η τηλεόραση, το ραδιόφωνο , τα περιοδικά αλλά και οι εφημερίδες.
Μια επίσκεψη στην εφημερίδα “ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ“ ήταν αρκετή έτσι ώστε να ληφθούν υπόψη κάποια θέματα.
Καταρχήν στην εφημερίδα κυριαρχεί ο άμεσος λόγος, μιας και ένας καλός δημοσιογράφος πρέπει να υπηρετεί την αλήθεια.
Πάνω στο θέμα της διαχείρισης των σκουπιδιών και της ανακύκλωσης, οι δημοσιογράφοι ασχολούνται και επιμένουν έντονα σε αυτά τα θέματα, πιστεύοντας πως αν δημιουργηθεί ένας καλύτερος πολιτισμός θα έχει ως αποτέλεσμα μια καλύτερη ζωή.
Βέβαια τον τελευταίο καιρό , οι εφημερίδες δεν έχουν έντονη επιρροή στους ανθρώπους μιας και όλοι αφοσιώνονται στην τηλεόραση και το διαδίκτυο και για αυτό το λόγο οι δημοσιογράφοι των εφημερίδων χρειάζεται να ακολουθήσουν τις σημερινές προτροπές και επιταγές για να είναι «εντός εποχής» και να έχουν ανταπόκριση.
………………………………………………………………………………………………………………………………………………
KΡΙΚΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΣ
Περικοπή εκδρομών, αξιοποίηση εορτών. Ρυθμίσεις για την αναπλήρωση των χαμένων ωρών αλλά και επιπλέον μαθήματα και τα Σάββατα, αποφάσισε το υπουργείο Παιδείας για την αναπλήρωση του διδακτικού χρόνου στα σχολεία που ήταν υπό κατάληψη. Αναπλήρωση που θα πραγματοποιηθεί μέσα στο πρώτο τρίμηνο της σχολικής χρονιάς.
Η υφυπουργός Παιδείας κυρία Εύη Χριστοφιλοπούλου, απέστειλε σήμερα στα σχολεία όλης της χώρας συμπληρωματικές ρυθμίσεις για την αναπλήρωση των χαμένων διδακτικών ωρών.
Παράλληλα, ο ειδικός γραμματέας Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης του υπουργείου κ. Μιχάλης Κοντογιάννης, απέστειλε έγγραφο σήμερα με το οποίο «τραβάει το αυτί» σε εκπαιδευτικούς και αρμόδιους για την διοίκηση των σχολείων και του υπενθυμίζει τις «νομικές και τις ηθικές υποχρεώσεις των εμπλεκομένων στην εκπαιδευτική διαδικασία».
Πάντως, σε όλη τη χώρα έχουν γίνει μηνυτήριες αναφορές στα σχολεία όπου υπήρξαν βανδαλισμοί, καταστροφές και άλλα φαινόμενα ανομίας με τις οποίες ζητείται και η αποζημίωση των ζημιών από τους δράστες ή από τους κηδεμόνες τους, όταν είναι ανήλικοι.
Η σχετική εγκύκλιος της κ. Χριστοφιλοπούλου αναφέρει ότι:
Στα σχολεία που έχασαν διδακτικές ώρες, η αναπλήρωση εξασφαλίζεται, με τους παρακάτω τρόπους:
α. Περικοπή περιπάτων και εκδρομών.
β. Περιορισμός των εργάσιμων ημερών των πολυήμερων εκδρομών.
γ. Αξιοποίηση των σχολικών εορτών (πραγματοποιούνται και οι εορτές και τα μαθήματα).
δ. Εφόσον η ύλη δεν μπορεί να καλυφθεί με τους παραπάνω τρόπους, προστίθενται διδακτικές ώρες μετά την ολοκλήρωση του ημερησίου προγράμματος, και αξιοποιούνται τα Σάββατα.
ε. Εφόσον η ύλη δεν μπορεί να καλυφθεί με την σωρευτική εφαρμογή των ανωτέρω και απαιτηθεί παράταση του διδακτικού έτους, αυτό θα υλοποιηθεί με απόφαση του υπουργείου Παιδείας βάσει των ισχυουσών διατάξεων, μετά από τεκμηριωμένη εισήγηση των Περιφερειακών Διευθυντών Εκπαίδευσης.
2. Με την αναπλήρωση πρέπει να εξασφαλίζεται για κάθε μάθημα η κάλυψη τουλάχιστον των 4/5 των απολεσθεισών ωρών διδασκαλίας.
3. Με την παύση της λειτουργίας του σχολείου και μέχρι να ομαλοποιηθεί η λειτουργία του, ο Διευθυντής συγκαλεί το Σχολικό Συμβούλιο ανά δεκαπενθήμερο, προς τον σκοπό αντιμετώπισης της κατάστασης και διατύπωσης γνώμης για την προσήκουσα διαδικασία αναπλήρωσης των ωρών διδασκαλίας που έχουν χαθεί.
Μόλις ομαλοποιηθεί η λειτουργία του σχολείου, ο Διευθυντής συγκαλεί αμέσως και εκτάκτως το Σχολικό Συμβούλιο, το οποίο προτείνει στον Διευθυντή της Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης την οριστική διαδικασία αναπλήρωσης των ωρών διδασκαλίας που έχουν χαθεί. Η διαδικασία πρέπει να ολοκληρωθεί εντός του διανυομένου τριμήνου/τετραμήνου, από την ομαλοποίηση της λειτουργίας του σχολείου.
Ο Διευθυντής της Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης εισηγείται τον τρόπο αναπλήρωσης των μαθημάτων και της ολοκλήρωσης της διδακτέας ύλης στον Περιφερειακό Διευθυντή Εκπαίδευσης.
Σε περίπτωση που το σχολικό συμβούλιο δεν υποβάλει την πρότασή του εντός πέντε εργάσιμων ημερών από την ομαλοποίηση της λειτουργίας του σχολείου, ο Διευθυντής της Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης εισηγείται απευθείας τον τρόπο αναπλήρωσης των μαθημάτων και της ολοκλήρωσης της διδακτέας ύλης στον Περιφερειακό Διευθυντή Εκπαίδευσης, χωρίς πρόταση του σχολικού συμβουλίου.
Την απόφαση για την αναπλήρωση λαμβάνει ο Περιφερειακός Διευθυντής Εκπαίδευσης.
Το έγγραφο Κοντογιάννη
Στο έγγραφο του ειδικού γραμματέα Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης αναφέρεται ότι:
Με δεδομένες τις καταστροφές που πραγματοποιήθηκαν σε Δημόσια περιουσία, από τις καταλήψεις σχολικών μονάδων, και με αφορμή τις διαμαρτυρίες που γίνονται στο υπουργείο Παιδείας από γονείς, μαθητές και εκπαιδευτικούς για την υστέρηση του διδακτικού έργου των σχολικών μονάδων, κρίνεται απαραίτητη η υπενθύμιση της νομοθεσίας και η παραίνεση για την εφαρμογή της:
Κείμενη Νομοθεσία
• Η παράβαση καθήκοντος συνιστά πειθαρχικό αδίκημα (άρ. 11, περ. Δ´ 1 του Ν. 1566/1985, άρ. 259 ΠΚ, άρ. 107 ΥΚ εν συνδ. με το ΠΔ 47/2006)
• Υπάρχει υποχρέωση ενημέρωσης-επίσημης γνωστοποίησης της κατάληψης δημόσιων χώρων στις αρμόδιες αρχές (άρ. 37 ΚΠΔ , άρ. 11 Δ´ 1 του Ν. 1566/1985)
• Το ευαίσθητο θέμα της αστικής ευθύνης άπτεται, αφενός μεν της άμεσης ζημίας λόγω της κλοπής ή καταστροφής εκπαιδευτικού υλικού (Η/Υ, ηλεκτρονικός εξοπλισμός, θρανία, καρέκλες κ.λπ.) και των φθορών στις κτηριακές εγκαταστάσεις, αφετέρου δε της έμμεσης ζημίας λόγω του (υπό προϋποθέσεις) υψηλότερου μισθολογικού κόστους για την αναπλήρωση των χαμένων διδακτικών ωρών
• Τονίζεται περαιτέρω, η τεράστια σημασία της ζημίας που υφίσταται η κοινωνική συνοχή της εκπαιδευτικής κοινότητας και της υστέρησης του διδακτικού έργου
• Ο Διευθυντής της σχολικής μονάδας «είναι ο ίδιος υπεύθυνος για την ομαλή λειτουργία του σχολείου» (άρ. 11 Δ´1 του Ν.1566/1985), «εφαρμόζει τους νόμους» (Καθηκοντολόγιο, άρ 28 παρ. 2γ της Φ.353.1./324/105657/Δ1/08-10-2002 Υ.Α., ΦΕΚ Β´ 1340), συγκαλεί το σχολικό συμβούλιο και ενημερώνει τους γονείς (Καθηκοντολόγιο, άρ. 32 της Φ.353.1./324/105657/Δ1/08-10-2002 Υ.Α., ΦΕΚ Β´ 1340)
• Ο σύλλογος διδασκόντων έχει την ευθύνη τήρησης του ωρολογίου προγράμματος και οργάνωσης της σχολικής ζωής (άρ. 11, ΣΤ´ 3 του Ν. 1566/1985)
• Ο Υποδιευθυντής ενημερώνει το βιβλίο υλικού της σχολικής μονάδας (Καθηκοντολόγιο άρ. 33 παρ. 7 της Φ.353.1./324/105657/Δ1/08-10-2002 Υ.Α., ΦΕΚ Β´ 1340)».
«Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, οφείλουμε να υλοποιήσουμε, όλοι οι εμπλεκόμενοι στην εκπαιδευτική διαδικασία, τις νομικές και ηθικές μας υποχρεώσεις με το βέλτιστο παιδαγωγικό τρόπο και να ζητήσουμε την συμπαράσταση όλων όσοι συμμετέχουν στη διαμόρφωση της σχολικής ζωής» καταλήγει ο κ. Κοντογιάννης.
Τιμήθηκε η μάχη στο Ανω Λάπι
Η επέτειος της μάχης και της θυσίας των 7 Λαπαίων στη θέση Κουρόρα, που έγινε τον Απρίλιο του 1827, τιμήθηκε χθες στο Ανω Λάπι Κοπανακίου από το Δήμο Τριφυλίας.
Η τελετή έγινε στο μνημείο που έχει στηθεί στο χώρο όπου αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν αυτοί οι ηρωικοί Λαπαίοι (Μήτζας, Τζανέτος, Στέργιος, Μπούρας, Πανοστάθης ή Πανούσης, Δίκος και Ματζώρης), αντιμετωπίζοντας μόνοι τους τα στρατεύματα του Ιμπραήμ και δίνοντας έτσι χρόνο στους συντοπίτες τους και τα γυναικόπαιδα να απομακρυνθούν και να σωθούν. Μάλιστα, αν και ήταν μόλις 7, κατάφεραν επί αρκετή ώρα να ανακόψουν την πορεία του Ιμπραήμ μέχρι που έπεσε νεκρός και ο τελευταίος τους.
Χθες το πρωί στην εκκλησία της Παναγίας στο Ανω Λάπι έγινε θεία λειτουργία και στη συνέχεια στη θέση Κουρόρα όπου βρίσκεται το μνημείο τελέστηκε επιμνημόσυνη δέηση στη μνήμη τους.
Τον πανηγυρικό της ημέρας εκφώνησε ο Σωτήρης Ρούσης, πρώην πρόεδρος του Κοπανακίου, ενώ στεφάνια κατέθεσαν ο δήμαρχος Τριφυλίας Κώστας Κόλλιας, εκπρόσωπος του Α.Τ. Κοπανακίου και μαθητές.
Οι εκδηλώσεις ολοκληρώθηκαν με την επιστροφή στο Ανω Λάπι όπου στο χώρο έξω από το ναό κάτω από τη σκιά του πλατάνου παρατέθηκε γεύμα από το Σύλλογο Ριζοχωριτών. Μεταξύ άλλων, στον εορτασμό παραβρέθηκαν οι αντιδήμαρχοι Τριφυλίας Γιάννης Μερκούρης και Παναγιώτης Τσίγγανος.
Κοινές εκδηλώσεις για τη θυσία του Παπαφλέσσα
Με κύριο χαρακτηριστικό τον κοινό εορτασμό για πρώτη φορά, τόσο στα Ταμπούρια όσο και στο Μανιάκι, πραγματοποιήθηκαν φέτος οι επετειακές εκδηλώσεις για τη θυσία του Παπαφλέσσα και των παλικαριών του στις 20 Μαΐου του 1825, απέναντι στα στρατεύματα του Ιμπραήμ.
Τα μηνύματα για ενότητα και κοινό αγώνα, ώστε να βγει η χώρα μας από ακόμη μια δύσκολη κατάσταση, κυριάρχησαν στις εκδηλώσεις.
Ο εορτασμός ξεκίνησε νωρίς το πρωί με τη θεία λειτουργία που τελέστηκε στο ύψωμα στα Ταμπούρια, στον ναό της Αγίας Τριάδας, ενώ στη συνέχεια αναπέμφθηκε επιμνημόσυνη δέηση στο μνημείο που βρίσκεται πάνω στο ύψωμα, από τους μητροπολίτες Μεσσηνίας Χρυσόστομο και Τριφυλίας-Ολυμπίας Χρυσόστομο.
Ακολούθησε κατάθεση στεφανιών, και στη συνέχεια ο αντιδήμαρχος Πύλου-Νέστορος Γεώργιος Μπαχούμας εκφώνησε έναν σύντομο πανηγυρικό, σημειώνοντας ότι η θυσία του Παπαφλέσσα πρέπει να μας παραδειγματίζει ώστε να είμαστε όλοι μονοιασμένοι και να μη βάζουμε πάνω από όλα το ατομικό συμφέρον.
Οι εορταστικές εκδηλώσεις συνεχίστηκαν στο ηρώο στο Μανιάκι, όπου επίσης αναπέμφθηκε επιμνημόσυνη δέηση από τους δύο μητροπολίτες. Ακολούθησε κατάθεση στεφανιών και εκφώνηση πανηγυρικού από τον διευθυντή του 2ου Δημοτικού Σχολείου Χώρας Φίλλιπο Μπογιατζή, ο οποίος μεταξύ άλλων σημείωσε πως και σήμερα χρειάζονται νέοι αγώνες και νέες προσπάθειες, με ειρηνικά μέσα αλλά με την ίδια σημασία όπως και τότε.
Ακολούθησε απαγγελία ποιημάτων από μαθητές του 2ου Δημοτικού Σχολείου Χώρας (Κωστασία Μιχαλοπούλου, Γεωργία Πολυδωροπούλου, Αντωνέλλα Τσανάλια, Ελευθερία Πετροπούλου, Ελευθερία Κοράι, Παναγιώτα Μπαχούμα, Δημήτριος Μπάρκας και Κωνσταντίνα Κατσά), του Δημοτικού Χατζή (Βάσια Νίκου και Μαίρη Χρονοπούλου) και του Δημοτικού Βλαχόπουλου (Αγγελος και Νίκος Χρονάς).
Οι εκδηλώσεις ολοκληρώθηκαν με την παρουσίαση παραδοσιακών χορών από το Σύλλογο Γυναικών Βλαχόπουλου, ο οποίος στη συνέχεια παρέθεσε δεξίωση μαζί με το Σύλλογο Μανιακαίων Αθήνας.
Να σημειώσουμε ότι, όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος στις εκδηλώσεις παραβρέθηκε πολυάριθμη αντιπροσωπεία κατοίκων από το Περθώρι της Τρίπολης, τιμώντας τους προγόνους τους που αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν σε αυτά τα μέρη.
Στεφάνια στα Ταμπούρια και το Μανιάκι κατέθεσαν, εκ μέρους της κυβέρνησης ο γ.γ. Αποκεντρωμένης Διοίκησης Πελοποννήσου, Δυτικής Ελλάδος και Ιονίου Τάσος Αποστολόπουλος, εκ μέρους της Βουλής η Νάντια Γιαννακοπούλου και ο Γιάννης Λαμπρόπουλος, εκ μέρους των Ενόπλων Δυνάμεων ο υποδιοικητής της 120 ΠΕΑ σμήναρχος Γρηγόριος Δημακογιάννης και εκ μέρους της Περιφέρειας Πελοποννήσου ο περιφερειακός σύμβουλος Παναγιώτης Αλευράς. Ακόμη, ο δήμαρχος Πύλου Νέστορος Δημήτρης Καφαντάρης, ο πρόεδρος του Περθωρίου Τρίπολης Παναγιώτης Γαλιώτος, ο πρόεδρος της Φλεσσιάδας Ιωάννης Μαθιός, ο πρόεδρος του Μανιακίου -και του Συλλόγου Μανιακαίων Αθήνας- Παναγιώτης Θεοδωρακόπουλος, ο απόγονος του Αναστάσιου Γυφτάκη Ηλίας Γυφτάκης, ο Παναγιώτης Φλέσσας εκ μέρους της οικογένειας των Φλεσσαίων και ο εφημέριος Ευστάθιος Δίκαιος εκ μέρους των Δικαίων.
Στις εκδηλώσεις παραβρέθηκαν επίσης, μεταξύ άλλων, οι δήμαρχοι Μεσσήνης Στάθης Αναστασόπουλος και Οιχαλίας Φίλιππος Μπάμης, ο αντιδήμαρχος Τριφυλίας Γιάννης Μερκούρης, οι περιφερειακοί σύμβουλοι Γιώργος Μπακούρος και Σωτήρης Παναγιωτόπουλος, ο πρώην βουλευτής Δημήτρης Σαμπαζιώτης, εκπρόσωποι των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας.
Θεοφάνεια
Ο αγιασμός των υδάτων στην Καλαμάτα
Με τις καθιερωμένες εκδηλώσεις η Μεσσηνία γιόρτασε χθες τα Θεοφάνεια.
Επίκεντρο του εορτασμού στην Καλαμάτα ήταν ο ιερός ναός της Αναλήψεως στη Δυτική Παραλία, όπου το πρωί τελέστηκε η λειτουργία και ο Μεγάλος Αγιασμός.
Ακολούθησε, παρουσία πλήθος κόσμου, η τελετή της κατάδυσης του Τιμίου Σταυρού και του Αγιασμού των Υδάτων στο λιμάνι της Καλαμάτας, από ειδική πλωτή εξέδρα, στην περιοχή μπροστά από το Λιμεναρχείο.
Στις θρησκευτικές εκδηλώσεις χοροστάτησε ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος, ενώ την κυβέρνηση εκπροσώπησε η υφυπουργός Απασχόλησης Σ. Καλαντζάκου.
Όταν ο κ. Χρυσόστομος πέταξε τον Τίμιο Σταυρό στη θάλασσα ψάλλοντας το «Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου, Κύριε», ένα σμάρι κολυμβητών έπεσε στα νερά. Το ιερό σύμβολο έπιασε πρώτος ο Ηλίας Επιφάνιος, από το Αργυρόκαστρο, ο οποίος και τον παρέδωσε στο Μητροπολίτη, από τον οποίο έλαβε την ευλογία του, μαζί με ένα χρυσό σταυρό, ως ενθύμιο της προσπάθειας. Μεταξύ των επτά κολυμβητών που έπεσαν φέτος για το σταυρό, ήταν και μία νεαρή γυναίκα.
Άνω Δώριο
Τίμησαν την ηρωική εξέγερση των Ντρέδων.
Με λαμπρότητα, όπως άλλωστε αρμόζει για την περίσταση, τιμήθηκε χθες το μεσημέρι στο Άνω Δώριο (Σουλιμά) η 190η Επέτειος της εξέγερσης και ορκωμοσίας των Ντρέδων. Στον προαύλιο χώρο του Ιερού Ναού Αγίου Δημητρίου τελέστηκε επιμνημόσυνη δέηση από τον Μητροπολίτη Τριφυλίας & Ολυμπίας κ. Χρυσόστομο και εψάλη δέηση στη Μεγαλόχαρη και έγινε αναπαράσταση της Ορκωμοσίας από μαθητές, με τον παπα-Δημήτρη να διαβάζει τον όρκο!
Ακολούθησε κατάθεση στεφάνων από τους Βουλευτές Νάντια Γιαννακοπούλου, Γιώργο Χαραλαμπόπουλο και Γιάννη Λαμπρόπουλο, τον Αντιπεριφερειάρχη Μεσσηνίας Χρήστο Μαλαπάνη, τον δήμαρχο Οιχαλίας Φίλιππο Μπάμη, αξιωματικούς στρατού, αστυνομίας και πυροσβεστικού Σώματος, την πρόεδρο της Τοπικής Κοινότητας Αγγελική Θεοχάρη και εκπροσώπους συλλόγων και φορέων. Στη συνέχεια μαθήτριες και μαθητές απήγγειλαν ποιήματα. Τον πανηγυρικό της ημέρας εκφώνησε ο εκπαιδευτικός Θανάσης Λιακόπουλος. Ακολούθησαν, στην πλατεία, παραδοσιακοί χοροί από μαθητές και δεξίωση στο Πνευματικό Κέντρο του Συλλόγου των Σουλιμαίων.
……………………………………………………………………………………………
ΧΑΡΑ ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΥ
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
Το Μέγαρο χορού Καλαμάτας βρίσκεται στο κέντρο της πόλης , επί της οδού Αρτε-
μιδος , κοντά στον σιδηροδρομικό σταθμό ο αρχιτεκτονικός του χαρακτήρας παραπέμπει σε βιομηχανικό κτίριο ,σεβόμενος το «παρελθόν» του οικόπεδου, το οποίο «φιλοξενούσε» ένα εργοστάσιο .Στο τέλος της άνοιξης ή στις αρχές καλοκαιριού αναμένεται να ολοκληρωθεί πρώτη φάση της κατασκευής του ,γεγονός το οποίο θα επιτρέψει την απόδοση του προς την χρήση.
Στο εσωτερικό του κτηρίου έχουν προβλεφτεί ειδικές επενδύσεις προκειμένου να επιτευχτεί η καλύτερη ηχομόνωση και ακουστική , ενώ τα υπόλοιπα υλικά των κύριων χώρων είναι από ξύλο .Η ιδέα της ανέγερσης του Μεγάρου Χορού Καλαμάτας γεννήθηκε πριν από 16 χρόνια παράλληλα με την έναρξη του Διεθνούς φεστιβάλ και με σκοπό να αποτελέσει στέγη του. Οι εργασίες κατασκευής του άρχισαν πριν 3 χρόνια τον Απρίλιο του 2007.
Όπως εξηγεί ο Δήμαρχος Καλαμάτας ,η πρώτη αυτή φάση περιλαμβάνει τη βασική αίθουσα εκδηλώσεων χωρητικότητας 650 θέσεων με δυνατότητα επέκτασης στις 750 θέσεις .Σύμφωνα με τον αρχιτέκτονα και σκηνογράφο Απόστολο Βέττα σύμβουλο στο έργο της αρχιτεκτονικής ομάδας «team 4», πρόκειται για ένα κτήριο με καθαρές λιτές γραμμές χωρίς τίποτε εξεζητημένο και υπερβολικό και σε κάθε περίπτωση φιλόξενο προς τον επισκέπτη-θεατή.
Παρότι ο ίδιος επισημαίνει τις πολλαπλές δυνατότητες του κτηρίου λέγοντας ότι αποτελεί ένα μέγαρο τεχνών αφού θα μπορεί να φιλοξενεί παραστάσεις όπερας ,θεάτρου ,συμφωνικές συναυλίες ,αλλά και συνεδριακές δραστηριότητες ,ξεκαθαρίζει πως τόσο η σκηνή όσο και οι παρασκηνιακοί και λοιποί χώροι έχουν σχεδιαστεί πρωτίστως αναγκών του χορού. Ευκταίο είναι το κτίριο αυτό να δώσει ευρύτερη ώθηση στην τέχνη του χορού στη χωρά μας όχι μόνο σε ο,τι αφορά τις παραστάσεις αλλά παράλληλα και σε ότι αφορά τις σπουδές .Καιρός είναι πλέον να μπει και ο χορός στην ανωτάτη εκπαίδευση.
ΔΕΥΤΕΡΗ ΧΡΟΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΕΚΘΕΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ Η ΚΑΛΑΜΑΤΑ
Για δεύτερη χρονιά φέτος η έκθεση βιβλίου , που γινόταν επί χρόνια στην παραλία της Καλαμάτας ,δεν διοργανώθηκε .Σε συνάντηση που είχαν πριν από λίγο καιρό στο σύλλογο τους ,οι περισσότεροι βιβλιοπώλες τάχθηκαν κατά της πραγματοποίησης της έκθεσης , βάζοντας ζητήματα κόστους, ποιότητας και ταλαιπωρίας.
Όποιοι και αν είναι οι λόγοι το σίγουρο είναι ότι η έκθεση ,ακόμα κι αν προηγούμενα χρόνια δεν οργανωνόταν με τον καλύτερο τρόπο ,λείπει από τους Καλαματιανούς αλλά και τους επισκέπτες της πόλης. Γι’ αυτή την έλλειψη μιλήσαμε με τρεις βιβλιοπώλες της Καλαμάτας.
«Οι περισσότεροι βιβλιοπώλες είπαν να μην γίνει η έκθεση ,θέτοντας ως πρόβλημα τα χρήματα που ζητά το λιμενικό ταμείο για το χώρο .Εγώ δεν πιστεύω ότι το θέμα είναι οικονομικό . Εμείς πάντως μέσα δεν μπαίνουμε με την έκθεση» σημειώνει ο Λ. Μακρής.
«Ναι στην έκθεση ,αλλά με διαφορετικό τρόπο και διαφορετικό σκεπτικό .Όχι όπως γινόταν μέχρι τώρα .Να γίνεται σ’ ένα χώρο πολιτισμένο ,να διαρκεί λιγότερο και να διανθίζεται με παράλληλες πολιτιστικές εκδηλώσεις ,να οργανώσουμε ένα κουκλοθέατρο ,να καλέσουμε ένα συγγραφέα ,πράγματα τα οποία δεν γίνονται μέχρι σήμερα παρατηρεί ο Κώστας Λυμπερόπουλος.
ΔΕΠΑΚ – ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΒΡΑΔΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΔΕΠΑΚ
Πολλή μουσική ,τραγούδι ,χορό και εικαστικό ενδιαφέρον έχει η χριστουγεννιάτικη γιορτή που θα παρουσιάσουν αύριο το βράδυ στο Πνευματικό κέντρο οι σχολές της ΔΕΠΑΚ. στο πλαίσιο των εορταστικών εκδηλώσεων του Δήμου Καλαμάτας .Σε χθεσινή συνέντευξη τύπου οι διευθυντές των τριών σχολών ,της Μουσικής Στάθης Γυφτάκης ,των εικαστικών Παναγιώτης Λ. και του χορού Βίκυ Μαραγκοπούλου ,αναφέρθηκαν στο πρόγραμμα.
Ο τίτλος της βραδιάς είναι « ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ – ΠΡΩΤΟΥΓΕΝΝΑ ΠΡΩΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ» και περιλαμβάνει 2 εκδηλώσεις .Η πρώτη ξεκινά στις 7¨και η δεύτερη στις 9.
Στις 7μ.μ Δημοτικό Ωδείο και Σχολή χορού.
Α΄ μέρος -Χορός
Β΄ μέρος –Μουσική, με τους μαθητές της προπαιδείας και της παιδικής χορωδίας του Ωδείου.
Εικαστικό εργαστήρι «Μορφές και χρώματα», με έργα ενηλίκων σπουδαστών των τμημάτων γλυπτικής Ζωγραφικής και κεραμικής.!
…………………………………………………………………………………………
ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ
Νίκος Λυμπερόπουλος
Γεννήθηκε στις 4 Αυγούστου 1975 στα Φιλιατρά Μεσσηνίας. Έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα στην Εράνη Φιλιατρών και η καριέρα του είχε διαρκώς ανοδική πορεία. Με την ομάδα της γενέτειράς του κατέκτησε το πρωτάθλημα της Ε.Π.Σ. Μεσσηνίας, αγωνίστηκε στη Δ΄ Εθνική, όπου πήρε το πρωτάθλημα του ομίλου και προβιβάστηκε στη Γ΄ Εθνική. Στη συνέχεια μεταγράφηκε στην Καλαμάτα, με την οποία ανέβηκε στην Α΄ Εθνική.
Παράλληλα, αγωνιζόταν στις εθνικές ομάδες Νέων και Ελπίδων και κίνησε το ενδιαφέρον του Παναθηναϊκού, στον οποίο μεταγράφηκε το 1997 και αγωνίστηκε με μεγάλη επιτυχία για επτά χρόνια στην Ελλάδα και στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Το 2003 και το 2007 αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος. Την ίδια εποχή κλήθηκε στην Εθνική Ανδρών, της οποίας αποτελούσε βασικό στέλεχος ως το 2009 που αποφάσισε να αποχωρήσει από την Εθνική. Τον Οκτώβριο του 2010 κλήθηκε ξανά από το νέο ομοσπονδιακό προπονητή Φερνάντο Σάντος, έπειτα από αποχωρήσεις βασικών επιθετικών παικτών.
Στις 13 Ιουλίου του 2008 ανακοινώθηκε ότι ο Λυμπερόπουλος θα συνεχίσει την καριέρα του στην Άιντραχτ Φρανκφούρτης, [2] υπογράφοντας διετές συμβόλαιο. Στην πρώτη του σεζόν εκεί αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ της ομάδας με 9 τέρματα στο πρωτάθλημα και 1 στο κύπελλο Γερμανίας. Στις 2 Ιουνίου 2010 υπέγραψε μονοετές συμβόλαιο στην ΑΕΚ.
Νίκος Γεωργέας
Ο Νίκος Γεωργέας γεννήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου του 1976 στην Καλαμάτα και είναι επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Αγωνίζεται τόσο στη θέση του αριστερού, όσο και στου δεξιού μπακ στην ομάδα της ΑΕΚ. Ξεκίνησε την καριέρα του από την Μάνη Πλάτσας και το 1995 εντάχθηκε στην ομάδα της Καλαμάτας. Το 1996 δώθηκε δανεικός για ένα χρόνο στον ΠΑΣ Γιάννινα. Στις αρχές του 2001, έπειτα από τις πολύ καλές εμφανίσεις του με την ομάδα της Καλαμάτας πήρε μετεγγραφή στην ΑΕΚ, στην οποία αγωνίζεται μέχρι και σήμερα.
Γιώργος Φωτάκης
Ο Γιώργος Φωτάκης είναι Έλληνας διεθνής ποδοσφαιριστής, γεννημένος στις 29 Οκτωβρίου 1981, ο οποίος αγωνίζεται στη μεσαία γραμμή.
Ξεκίνησε το ποδόσφαιρο στον ΠΑΟΚ, αλλά πρωτόπαιξε στην Καλλιθέα (Β’ Εθνική) από όπου το καλοκαίρι του 2000 πήρε μετεγγραφή για το Αιγάλεω.
Με την Αθηναϊκή ομάδα αναδείχθηκε ως ένας από τους καλύτερους μέσους της Α’ Εθνικής, ενώ κλήθηκε στην Εθνική Ελπίδων και στην Ολυμπιακή ομάδα, παίρνοντας μέρος στην Ολυμπιάδα της Αθήνας, το 2004.
Τη σεζόν 2004-05 αγωνίσθηκε ως βασικός με το Αιγάλεω στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ.
Την περίοδο 2005-06 έπεσε σε δυσμένεια προσπαθώντας να μετεγγραφεί στο εξωτερικό, αλλά η μετακίνησή του στη Σκωτσέζικη Κιλμάρνοκ ακυρώθηκε και τελικά υπέγραψε στη Λάρισα, με την οποία κατέκτησε το κύπελλο του 2007.
Το καλοκαίρι του 2009 επέστρεψε στην ομάδα από όπου ξεκίνησε, τον ΠΑΟΚ.
ΤΟ ΣΗΚΩΣΕ ΤΟ 6o ΛΥΚΕΙΟ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ !!!
Με τη διεξαγωγή του τελικού έπεσε χθες το μεσημέρι η αυλαία στο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου των Λυκείων της Μεσσηνίας. Το 6ο Λύκειο Καλαμάτας και το Λύκειο Κυπαρισσίας, ήταν αυτοί που διεκδίκησαν τον τίτλο, με τους Καλαματιανούς να επικρατούν 1-0 και να σηκώνουν λίγο αργότερα το κύπελλο.
το μοναδικό γκολ του τελικού που φιλοξενήθηκε στο Δημοτικό Στάδιο Καλαμάτας και παρακολούθησαν δεκάδες μαθητές από τα δυο σχολεία σημείωσε ο Ζαχαρόπουλος με σουτ το 10΄.
Οι νικητές ήταν καλύτεροι στο πρώτο ημίχρονο και εκτός απο το γκολ, είχαν και άλλες ευκαιρίες για να “κλειδώσουν” τη νίκη. Στην επανάληψη όμως το Λ. Κυπαρισσίας ανέβασε απόδοση και είχε ευκαιρίες στο φινάλε για να φέρει το παιχνίδι στα ισα.
ΑΠΟΒΟΛΕΣ ΚΑΙ ΕΝΤΑΣΗ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ !!!!
Λίγο πριν τη λήξη του τελικού, η ” δίψα ” που υπήρχε για τη νίκη και τα νεύρα χάλασαν την εικόνα, καθώς δημιουργήθηκε ένταση μεταξύ των παικτών και από την κερκίδα ακουστήκαν άσχημα συνθήματα . Ο διαιτητής Β. Μιχαλόπουλος αναγκάστηκε να αποβάλλει τον Μούντανο από το 6ο Λ. Καλαμάτας και τον Λαμπρόπουλο από το Λύκειο της Κυπαρισσίας, γιατί διαπληκτίστηκαν. Στην συνέχεια τα πνεύματα ηρέμησαν , το παιχνίδι συνεχίστηκε χωρίς άλλα προβλήματα και με το σκορ να παραμένει στο 1-0.
Ακλούθησαν οι απονομές από τον προϊστάμενο του Γραφείου Φυσικής Αγωγής Αργύρη Ζαμανάκη. Τον τελικό διαιτήτευσε ο Β. Μιχαλόπουλος με βοηθούς τους Γ. Κατσούλη και Ν. Μαυρίκη.
Οι συνθέσεις των ομάδων:
6ο ΛΥΚΕΙΟ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ: Μανιμάνης , Κρiκας , Ανδριανόπουλος , Ι. Παναγόπουλος , Γιαννόπουλος , Παπαγεωργίου , Μούντανος , Πουλόπουλος , Παυλάκος , Ζαχαρόπουλος , Κουκούτσης . Στον πάγκο ηταν οι Ψαρέας , Τζιούβελης , Ορφανός , Βοσνάκης , Κουντάνης , Μαστορόπουλος.
ΛΥΚΕΙΟ ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑΣ: Παππάς , Πανταζόπουλος , Στρατικόπουλος , Μιχαλόπουλος , Λαμπρόπουλος , Αρβανίτης , Σουπούλι , Ι. Παναγόπουλος , Αθανασόπουλος , Αριδάς , Σπάλλης.
Στον πάγκο ήταν οι Κουτσούλης , Ι. Μαντζούνης , Μάτσης , Λαχανάς , Σουρμπής , Αδ. Μαντζούνης , Φ. Παναγόπουλος.
Εφημερίδα Ελευθερία
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
Υποβολή σχολίου Δημοσιευμένο στην κατηγορία Ερευνητικές Εργασίες 2011-12 11 Μαΐου 2012 6 ο Γενικό Λύκειο Καλαμάτας
| Nα διατηρηθεί μέχρι… | Nα διατηρηθεί μέχρι …….. | |||||||
| ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΜΑΘΗΣΗΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ —– ΕΝΙΑΙΟΣ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ Π/ΘΜΙΑΣ ΚΑΙ Δ/ΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΣΠΟΥΔΩΝ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΤΜΗΜΑΤΑ Β΄, Γ΄ —- |
Βαθμός Ασφαλείας…
Μαρούσι, 26/04/2012 Αριθ. Πρωτ.: 46692/Γ2 Βαθ. Προτερ. ΕΞ. ΕΠΕΙΓΟΝ |
Βαθμός Ασφαλείας ……….
Mαρούσι, /09/2008 Αριθ. Πρωτ.: /Γ2 Βαθ. Προτερ.:
|
||||||
|
Ταχ. Δ/νση: Ανδρέα Παπανδρέου 37 Τ.Κ. – Πόλη: 151 80 Μαρούσι Ιστοσελίδα: http: // www.minedu.gov.gr Πληροφορίες: Σ. Μερκούρης Τηλέφωνο: 210 344 3272
210 344 3276 Φαξ : 210 344 3390 ΠΡΟΣ: |
||||||||
|
ΚΟΙΝ: 1. Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής Αν. Τσόχα 36, 115 21 Αθήνα |
||||||||
| 2. ΚΕΔΔΥ της χώρας
Έδρες τους |
||||||||
|
Θέμα: «Πρόγραμμα εξετάσεων σχολικού έτους 2011-2012» |
||||||||
Σας γνωρίζουμε ότι μετά τη λήξη των μαθημάτων του διδακτικού έτους 2011-2012 την Πέμπτη 17 Μαΐου 2012, σύμφωνα με τη με αρ. πρ. 39726/Γ2/ 09-04-2012 Υ.Α., για τις προαγωγικές και απολυτήριες εξετάσεις των μαθητών των σχολείων της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης θα ισχύσουν τα ακόλουθα:
ΓΥΜΝΑΣΙΑ
ΓΕΝΙΚΑ ΛΥΚΕΙΑ (ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΚΑΙ ΕΣΠΕΡΙΝΑ)
ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ ΛΥΚΕΙΑ – ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΕΣ ΣΧΟΛΕΣ
H εξεταστέα ύλη των μαθημάτων θα ανακοινωθεί στους μαθητές πέντε (5) εργάσιμες μέρες πριν τη λήξη των μαθημάτων, για τα Ημερήσια και τα Εσπερινά Γενικά Λύκεια (άρ. 16 Π.Δ. 60/2006) και πέντε (5) εργάσιμες μέρες τουλάχιστον πριν από την έναρξη των εξετάσεων, για τα Επαγγελματικά Λύκεια και τις Επαγγελματικές Σχολές (άρ. 12 Π.Δ. 50/2008 και άρ. 10 Π.Δ. 51/2008).
Η εξεταστέα ύλη των μαθημάτων να αναρτηθεί στον πίνακα ανακοινώσεων της οικείας σχολικής μονάδας.
Παρακαλούνται οι Διευθυντές των σχολικών μονάδων και οι Διευθυντές Διευθύνσεων Δ.Ε. να μεριμνήσουν για την εφαρμογή της παρούσας, ώστε να τηρηθούν οι προβλεπόμενες ημερομηνίες, καθώς και για την ορθολογική κατάρτιση του προγράμματος των εξετάσεων, προκειμένου οι μαθητές να έχουν τη δυνατότητα να προετοιμαστούν κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
|
Εσωτερική Διανομή: H ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΣ 1) Γραφείο κ. Υπουργού 2) Γραφείο κ. Αναπληρωτή Υπουργού 3) Γραφεία κας Υφυπουργού 4) Γραφείο κ. Γενικού Γραμματέα 5) Γραφείο κ. Ειδικού Γραμματέα 6) Δ/νση Σ.Ε.Π.Ε.Δ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΧΡΙΣΤΟΦΙΛΟΠΟΥΛΟΥ 7) Δ/νση Εκκλησιαστικής Εκπαίδευσης 8) Δ/νση Ιδιωτικής Εκπαίδευσης 9) Δ/νση Ξένων και Μειονοτικών Σχολείων 10) Δ/νση Ειδικής Αγωγής κ΄ Εκπαίδευσης 11) Δ/νση ΠΟΔΕ 12) Δ/νση Οργάνωσης κ΄ Διεξαγωγής Εξετάσεων 13) Γ.Ε.ΠΟ. 14) Δ/νση Σπουδών Δ.Ε. Τμήματα Β΄ και Γ΄
|
|
Υποβολή σχολίου Δημοσιευμένο στην κατηγορία Χωρίς κατηγορία 10 Μαΐου 2012 6 ο Γενικό Λύκειο Καλαμάτας
Το σχολείο μας συμμετείχε στις εκδηλώσεις που έγιναν στο Καλλιμάρμαρο Παναθηναϊκό στάδιο για την ημέρα της Ολυμπιακής ιδέας με το σύνολο των μαθητών Α και Β τάξεων.Οι μαθητές μας παρουσίασαν το μήνυμά τους για την ημέρα αυτή με κατασκευή από ανακυκλώσιμα υλικά και για την οποία χειροκροτήθηκαν από τους διοργανωτές αποσπώντας τα κολακευτικά τους σχόλια.Το έργο μπορείτε να το δείτε παρακάτω
Υποβολή σχολίου Δημοσιευμένο στην κατηγορία Χωρίς κατηγορία 7 Απριλίου 2012 6 ο Γενικό Λύκειο Καλαμάτας
Πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα εκδηλώσεων του σχολείου μας από τις 8.30πμ.εορτή -αφιέρωμα στα γεγονότα της ελληνικής εθνεγερσίας .Παρουσιάσθηκαν σε powerpoint τα γεγονότα της ελληνικής επανάστασης 1821-1830.Στην εκδήλωση ο Δ/ντής κ.Καραγιώργης Ηλίας αναφέρθηκε στα μηνύματα της ελληνικής επανάστασης.Η χορωδία του σχολείου συμμετείχε με επιτυχία υπό την καθοδήγηση του κ .Μπουφέα Αλέξανδρου . Οι φωτογραφίες είναι από την εκδήλωση. 
Υποβολή σχολίου Δημοσιευμένο στην κατηγορία Χωρίς κατηγορία 23 Μαρτίου 2012 6 ο Γενικό Λύκειο Καλαμάτας
