της μαθήτριας Καπετάνου Νεφέλης (Γ2)
1ο Βραβείο στην ποίηση
στα πλαίσια του Λογοτεχνικού Μαθητικού Διαγωνισμού που προκηρύχτηκε και φέτος από το φορέα « Δράση για την Κοινωνία, τον Πολιτισμό και την Ποιότητα ζωής»
Ακίνητη στέκω στη γωνία μόνη και γυμνή.
Όχι, δεν είμαι εκτεθειμένη σε κάτι· δεν με ανάγκασε κανείς.
Το μυαλό και η καρδιά σιωπηλά, αν και μου έχουν πει πως δεν ακούγονται.
Δεν ξέρω, δεν το έμαθα ποτέ μου.
Μια φορά μόνο νομίζω κατάφερα να αναγνωρίσω έναν ήχο -ίσως ήταν της φαντασίας μου.
Οι αλυσίδες με έσφιγγαν, πόναγαν,
ήταν λένε καλοί φίλοι με την Γη. Για καιρό δεν με άφηναν,
με αγαπούσαν αλλά εγώ όχι. Δεν τους το έλεγα όμως μήπως τις θυμώσω και με δέσουν ακόμα πιο σφικτά.
Δεν ξέρω τι τους άρεσε τόσο πάνω μου, τι μου άρεσε πάνω μου.
Ξαφνικά κάπου στο σκοτάδι μια λαμπερή όψη ήρθε και φανέρωσε το κρυμμένο καλά μέσα στα χέρια μου δέρμα.
Δεν ήξερα τι ήταν· αυτό που ξέρω είναι ότι με αποκάλυψε.
