της μαθήτριας Ταστσόγλου Βασιλικής (Γ5)
Η μητέρα μου είχε την ιδέα να δούμε την τηλεοπτική σειρά «Λωξάντρα», μια σειρά που περιέγραφε τον τρόπο ζωής στην παλαιά Σμύρνη. Εγώ ήμουν πολύ περίεργη να το δω αλλά παράλληλα και να το ζήσω! Κατά την διάρκεια της σειράς σκεφτόμουν από μέσα μου: « Πόσο θα ήθελα να ζούσα εκείνη την εποχή , να δω με τα ίδια μου τα μάτια την χλιδή της Σμύρνης αλλά και να αισθανθώ τα συναισθήματα των Ελλήνων Σμυρνιών κατά την Καταστροφή, παρόλο που τα ξέρω!» Ξαφνικά, αποκοιμήθηκα.
Αισθάνομαι ένα απαλό αεράκι να χτυπάει το σώμα μου, κύματα να χτυπάνε , μάλλον σε μια προβλήτα. Και ομιλίες ανθρώπων . Σηκώθηκα και τι βλέπω; Βρίσκομαι σε ένα παγκάκι δίπλα σε μια θάλασσα , από πίσω μου υπάρχουν μεγάλα σπίτια και πολύς κόσμος κινείται με χαλαρούς ρυθμούς. «Όνειρο θα είναι , Βασιλική, μην ανησυχείς. Δύο τσιμπηματάκια , τρεις σφαλιαρίτσες και όλα θα πάνε καλά». Κλείνω τα μάτια μου τσιμπιέμαι , σφαλιαρίζομαι και τώρα θα ανοίξω τα μάτια μου και θα είμαι σπίτι. Τα ανοίγω και βρίσκομαι ακόμα σε αυτό το μέρος που δεν ξέρω καν ποιό είναι. Α! Να ένας ξένος που μπορεί , τουλάχιστον να με βοηθήσει , αφού δεν είχα καν το κινητό μου μαζί.
-Do you speak Greek? ρώτησα έναν περαστικό.
